Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Niezgodzińska-Maciejek, Anna" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Peginterferon beta-1a – nowa postać interferonu beta-1a
    Peginterferon beta-1a – a new form of interferon beta-1a
    Autorzy:
    Maciejek, Zdzisław
    Niezgodzińska-Maciejek, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030328.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    MRI
    NEDA
    RRMS
    peginterferon beta-1a
    Opis:
    In 2014 after phase 3 ADVANCE clinical study was finished, a new, pegylated form of interferon beta-1a with less frequent dosing was accepted for treatment in relapsing-remitting multiple sclerosis. One thousand five hundred and twelve patients with relapsing-remitting multiple sclerosis were enrolled to the ADVANCE study from 183 sites in 26 countries (500 to the placebo group, 512 to the 125 μg subcutaneous peginterferon beta-1a every 2 weeks group and 500 to the 125 μg subcutaneous peginterferon beta-1a every 4 weeks group). The investigated groups were similar in terms of age, sex, duration of the disease and disability rated using the Expanded Disability Status Scale. The primary and secondary endpoints were efficacy and safety of 2-year peginterferon beta-1a treatment in patients with relapsing-remitting multiple sclerosis compared to the placebo group, which after 1 year also received peginterferon beta-1a 125 μg every 2 or every 4 weeks. The results from the 2-year ADVANCE study demonstrate efficacy of treatment with peginterferon beta-1a 125 μg administered subcutaneously every 2 weeks compared with placebo: significantly reduced annualized relapse rate (by 37%), the number of new/newly enlarged T2 lesions (by 67%), the risk of relapse (by 39%) and the risk of 12-week sustained disability progression (by 33%). The most common adverse events (94% of patients) associated with peginterferon beta-1a treatment were: injection site reactions, flu-like symptoms, pyrexia and headache. Sixteen percent of patients taking the study drug every 2 weeks and 22% of patients taking the study drug every 4 weeks reported serious adverse events; relapse, pneumonia and urinary tract infections were the most common. Interpretation: the treatment with peginterferon beta-1a with less frequent administration is effective, well tolerated and safe for patients with relapsing-remitting multiple sclerosis.
    W 2014 roku, po zakończeniu próby klinicznej III fazy ADVANCE, do leczenia postaci rzutowo-remisyjnej stwardnienia rozsianego wprowadzono nową pegylowaną postać interferonu beta-1a o wydłużonym czasie działania. Do badania zakwalifikowano 1512 chorych ze 183 ośrodków z 26 krajów (500 uczestników przyjmowało placebo, 512 – peginterferon beta-1a w dawce 125 μg podawany podskórnie co 2 tygodnie, 500 – peginterferon beta-1a w dawce 125 μg podawany podskórnie co 4 tygodnie). Grupy były zbliżone pod względem wieku, płci, czasu trwania choroby i niepełnosprawności ocenianej w Expanded Disability Status Scale. Cel badania stanowiła ocena skuteczności i bezpieczeństwa pegylowanego interferonu beta-1a po 2 latach terapii w porównaniu z grupą placebo, która w drugim roku również otrzymywała ten lek. Skuteczność peginterferonu beta-1a podawanego co 2 tygodnie w porównaniu z placebo przejawiała się redukcją rocznego wskaźnika rzutów (o 37%), liczby nowych lub powiększonych ognisk T2-zależnych (o 67%), ryzyka wystąpienia rzutu (o 39%) i ryzyka utrwalonej 12-tygodniowej progresji niepełnosprawności (o 33%). Najczęstsze działania niepożądane towarzyszące kuracji (94% chorych) to odczyn w miejscu wkłucia, objawy grypopodobne, gorączka i bóle głowy. U 16% osób przyjmujących lek co 2 tygodnie i 22% otrzymujących go co 4 tygodnie odnotowano poważne objawy niepożądane (rzuty, zapalenie płuc, infekcje dróg moczowych). Reasumując: leczenie peginterferonem beta-1a cechowały skuteczność, dobra tolerancja i bezpieczeństwo.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 3; 135-138
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza wzrokowego potencjału wywołanego u pacjentów z klinicznie izolowanym zespołem demielinizacyjnym
    Analysis of visual evoked potential in patients with clinically isolated syndrome
    Autorzy:
    Kuczko-Piekarska, Ewelina
    Niezgodzińska-Maciejek, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1061437.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    clinically isolated syndrome (CIS)
    flesh stimulation
    multiple sclerosis
    pattern-reversal checkboard
    visual evoked potential (VEP)
    stwardnienie rozsiane
    stymulacja fleszem wzorca
    wzrokowy potencjał wywołany
    naprzemienny wzorzec szachownicy
    klinicznie izolowany zespół demielinizacyjny (CIS)
    Opis:
    Background and objective: Visual evoked potential (VEP) is an essential element of the diagnostic process of multiple sclerosis. It proves substantially useful in the diagnosis of clinically silent demyelinization lesions of a visual tract. The purpose of the study is the analysis of VEP in patients with diagnosed clinically isolated syndrome – CIS. Material and methods: The study involved 77 patients with diagnosed CIS at the age range from 17 to 54 years old. VEP was performed both with pattern-reversal checkboard and flesh stimulation. Results: Mean values in both tests, were within normal. Abnormal result of VEP was obtained in 24 patients. P100 values exceeded the normal range in 21 cases (27.27%) in reversal test (in 6 patients bilaterally) and in 12 cases (15.58%) in flesh test (in 5 patients bilateral). Description: Presence of abnormal VEP was observed in 31% of examined cases, including 10 cases of retrobulbar optic neuritis in the past. Our results confirm earlier studies on the frequency of occurrence of abnormal VEP values in an early stage of MS. Further observations shall allow assessment of the function of VEP testing in identification of patients at a high risk of clinically definite multiple sclerosis (CDMS).
    Wstęp i cel pracy: Badanie wzrokowego potencjału wywołanego (WPW) stanowi istotny element diagnostyczny stwardnienia rozsianego. Jest niezwykle przydatne w wykrywaniu niemych klinicznie ognisk demielinizacyjnych drogi wzrokowej. Celem pracy była ocena WPW u pacjentów z klinicznie izolowanym zespołem demielinizacyjnym (clinically isolated syndrome, CIS). Materiał i metody: Materiał kliniczny stanowiło 77 pacjentów w wieku od 17 do 54 lat, u których postawiono diagnozę CIS. Badanie WPW przeprowadzono, stosując stymulację siatkówki naprzemienną zmianą wzorca szachownicy oraz fleszem tego wzorca. Wyniki: Wartości średnie latencji P100 zarówno w badaniu fleszem, jak i naprzemiennym wzorcem szachownicy mieściły się w normie. Nieprawidłowy wynik WPW uzyskano łącznie u 24 pacjentów. Wartości P100 przekroczyły normę w 21 przypadkach (27,27%) w badaniu z użyciem wzorca szachownicy (u 6 chorych obuocznie) i w 12 (15,58%) w badaniu fleszem (obuocznie w 5 przypadkach). Omówienie: W materiale własnym stwierdzono obecność nieprawidłowych WPW łącznie u 24 chorych, co stanowi 31% badanych osób (w tym u 10 osób z przebytym pozagałkowym zapaleniem nerwu wzrokowego). Nasze wyniki potwierdzają wcześniejsze badania dotyczące częstości występowania nieprawidłowych wartości WPW we wczesnym stadium stwardnienia rozsianego. Dalsze obserwacje pozwolą określić przydatność badania WPW w identyfikacji pacjentów ze zwiększonym ryzykiem rozwoju klinicznie pewnego stwardnienia rozsianego.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 4; 259-262
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Macierzyństwo w stwardnieniu rozsianym – fakty i mity
    Motherhood and multiple sclerosis – facts and myths
    Autorzy:
    Rzepiński, Łukasz
    Wawrzyniak, Sławomir
    Niezgodzińska-Maciejek, Anna
    Rzepińska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053433.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    stwardnienie rozsiane
    rzut
    ciąża
    macierzyństwo
    poród
    połóg
    multiple sclerosis
    relapse
    pregnancy
    motherhood
    delivery
    puerperium
    Opis:
    Multiple sclerosis is a chronic, demyelinating disease of the central nervous system, which is nearly two times more common in women. It mainly occurs between 2. and 4. decade of life, which is a period of maximum fertility of patients. The social stigma of disease, fear of disability and the lack of sufficient information on the impact of pregnancy on the course of multiple sclerosis, make a decision about having the baby particularly difficult. Meanwhile, available data clearly confirm the beneficial effect of motherhood on the course of multiple sclerosis. Pregnancy, is the only physiological state, which strongly reduces the rate of the disease relapses and at the same time delays appearing of a significant disability in patients with relapsing-remitting multiple sclerosis. All women with diagnosed multiple sclerosis, which are planning to have a baby should also get comprehensive information about the increase in the likelihood of occurring of disease relapse during a period of puerperium. In the first three months after delivery, one third patients have a relapse. This knowledge can help mother to organize earlier the assistance in infant care. A number of issues, including, among other things effect of lactation on clinical activity and the impact of the disease-modifying drugs for multiple sclerosis on motherhood requires further research.
    Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) jest przewlekłą, demielinizacyjną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, która występuje blisko dwa razy częściej u kobiet. Szczyt zachorowań odnotowuje się między 2. a 4. dekadą życia, co przypada na okres największej zdolności rozrodczej pacjentek. Społeczny stygmat choroby, lęk przed niepełnosprawnością oraz brak dostatecznej informacji o wpływie ciąży na przebieg SM powoduje, że podjęcie decyzji o posiadaniu dziecka staje się szczególnie trudne. Tymczasem dostępne dane jednoznacznie potwierdzają korzystny wpływ macierzyństwa na przebieg SM. Ciąża jako jedyny stan fizjologiczny zdecydowanie zmniejsza wskaźnik rzutów choroby, a jednocześnie opóźnia okres osiągnięcia znaczącej niepełnosprawności u pacjentek z rzutowo-remitującą postacią SM. Wszystkie kobiety z rozpoznanym SM, które planują urodzenie dziecka, powinny również uzyskać wyczerpującą informację o wzroście prawdopodobieństwa rzutu choroby w okresie połogu. Jedna trzecia pacjentek doświadcza bowiem rzutu choroby w ciągu pierwszych trzech miesięcy po porodzie. Wiedza ta może pomóc we wcześniejszym zorganizowaniu pomocy przy opiece nad noworodkiem. Wiele kwestii, w tym – między innymi – wpływ laktacji na aktywność kliniczną SM oraz wpływ leków modyfikujących przebieg choroby na macierzyństwo, wymaga jednak dalszych badań.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 1; 31-34
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy somatosensoryczne potencjały wywołane mogą być wskaźnikiem rokowniczym u chorych na stwardnienie rozsiane poddanych kuracji immunomodulującej?
    Whether somatosensory evoked potentials can be a prognostic indicator in patients with immunomodulating therapies of multiple sclerosis?
    Autorzy:
    Kuczko-Piekarska, Ewelina
    Niezgodzińska-Maciejek, Anna
    Maciejek, Zdzisław
    Wawrzyniak, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1057795.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    demyelinating lesions
    immunomodulating therapy (DMT)
    magnetic resonance
    multiple sclerosis
    visual evoked potential (VEP)
    stwardnienie rozsiane
    ogniska demielinizacyjne
    rezonans magnetyczny
    wzrokowe potencjały wywołane (WPW)
    leczenie immunomodulacyjne (DMT)
    Opis:
    Background: Based on clinical studies published to date, it is assumed that immunomodulation therapy (DMT) is effective in the treatment of relapsing-remitting form of multiple sclerosis. The aim of this study was an analysis of predictive value of somatosensory evoked potentials (SEP) in patients treated for two years with interferon (INF β-1a, IFN β-1b) and glatiramer acetate (GA). Material and methods: The study included 106 patients (35 men, 71 women, aged 18-54 years) diagnosed with multiple sclerosis, undergoing an at-least 2-years’ DMT treatment (IFN β-1a, IFN β-1b, GA). Results: Before treatment, normal SEP response was noticed in 37 patients (35%) and abnormal values – in 69 patients (65%). In the study group, 32 patients (30.1%) had a relapse during follow-up. In this group 6 patients had baseline normal SEP value, and others had abnormal SEP value. At the end of DMT, in normal baseline SEP group, the disease progression (defined as progression at least 1 point in EDSS scale) was seen in 8 patients, while inabnormal SEP group – in 18 patients. Conclusions: In patients with baseline abnormal SEP, relapses during DMT therapy were more frequent than in those with normal SEP.
    Wstęp: Na podstawie dotychczasowych badań uważa się, że terapia lekami immunomodulacyjnymi (DMT) jest skuteczna w leczeniu postaci rzutowo-remitującej stwardnienia rozsianego. Celem pracy była ocena wartości rokowniczej somatosensorycznych potencjałów wywołanych (SSPW) u chorych w czasie 2-letniej kuracji interferonami beta (1a i 1b) oraz octanem glatirameru. Materiał i metody: Materiał kliniczny stanowiło 106 pacjentów (35 mężczyzn i 71 kobiet) w wieku 18-54 lat, z ustalonym rozpoznaniem stwardnienia rozsianego, poddanych co najmniej 2-letniej kuracji immunomodulującej. Wyniki: Przed wdrożeniem leczenia prawidłową wartość SSPW odnotowano u 37 (35%), zaś nieprawidłową – u 69 chorych (65%). W badanej grupie u 32 pacjentów (30,1%) wystąpił w trakcie kuracji rzut choroby. Spośród nich 6 osób miało wyjściowo prawidłowy wynik SSPW, zaś u pozostałych stwierdzono wynik nieprawidłowy. Po zakończeniu DMT w grupie z wyjściowo prawidłowym SSPW zaobserwowano pogorszenie stanu neurologicznego (ocenione jako progresja EDSS >1,0 w stosunku do oceny przed leczeniem) u 8 chorych, zaś w grupie z wyjściowo nieprawidłowym SSPW – u 18 chorych. Wnioski: W grupie pacjentów z wyjściowo nieprawidłowym wynikiem SSPW rzut choroby w trakcie leczenia immunomodulacyjnego wystąpił znacznie częściej niż w grupie z prawidłowym wynikiem SSPW.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 1; 22-25
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie prognostyczne wzrokowego potencjału wywołanego w terapii immunomodulującej stwardnienia rozsianego
    Predictive value of visual evoked potential in immunomodulating therapy of multiple sclerosis
    Autorzy:
    Kuczko-Piekarska, Ewelina
    Niezgodzińska-Maciejek, Anna
    Maciejek, Zdzisław
    Wawrzyniak, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1057811.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    immunomodulating therapy (DMT)
    magnetic resonance
    multiple sclerosis
    visual evoked potential (VEP)
    stwardnienie rozsiane
    rezonans magnetyczny
    kuracja immunomodulująca (DMT)
    wzrokowe potencjały wywołane (WPW)
    Opis:
    Background: Visual evoked potential is an essential element of the diagnosis of multiple sclerosis. It is useful in the detection of asymptomatic demyelinating lesions. The aim of this study was to determine, whether VEP, apart from its diagnostic role, can also be a predictor of responsiveness to immunomodulating therapy (DMT). Material and methods: The study recruited 110 patients (35 men, 75 women, aged 18-54 years) diagnosed with multiple sclerosis, subjected to an at least 2-years’ DMT treatment (IFN β-1a, IFN β-1b, GA). Results: In this group, 32 patients (29%) had a relapse during observation period. Normal baseline VEP was documented in 8 patients and an abnormal VEP – in the remaining 24. After 2-years’ treatment in the normal VEP group, disease progression was seen in 7 patients, 3 of whom had also new lesions in their MRI scans. In the abnormal VEP group, disease progression was seen in 22 patients, 12 of whom had new demyelinating lesions in their MRI scans. Conclusions: In DMT-treated group, clinical and radiological disease progression was more common in patients with abnormal baseline VEP compared with those with normal baseline VEP.
    Badanie wzrokowego potencjału wywołanego stanowi istotny element diagnostyczny stwardnienia rozsianego. Jest przydatne w wykrywaniu niemych klinicznie ognisk demielinizacji. Celem pracy było zbadanie, czy WPW oprócz wartości diagnostycznej może stanowić również istotną wartość prognostyczną odpowiedzi na kurację lekami immunomodulującymi (DMT) u chorych na stwardnienie rozsiane (SM). Materiał i metody: Materiał kliniczny stanowiło 110 pacjentów (35 mężczyzn i 75 kobiet) w wieku 18-54 lat, z rozpoznanym SM, poddanych co najmniej 2-letniej kuracji immunomodulującej (IFN β-1a, IFN β-1b, GA). Wyniki: W ocenianej grupie pacjentów u 32 chorych (29%) wystąpił w trakcie kuracji rzut choroby. W tej grupie 8 pacjentów miało wyjściowo prawidłowy wynik WPW, zaś pozostałe 24 osoby – wynik nieprawidłowy. Po zakończeniu 2-letniego okresu leczenia w grupie z prawidłowym WPW przed leczeniem immunomodulującym progresję choroby stwierdzono u 7 chorych, spośród których u 3 wykryto również nowe ogniska w obrazie MRI. W grupie z nieprawidłowym WPW progresję choroby stwierdzono u 22 chorych, w tym u 12 z obecnością nowych zmian demielinizacyjnych w badaniu MRI. Wnioski: W grupie leczonej DMT progresja choroby w ocenie klinicznej oraz radiologicznej dominowała u chorych z nieprawidłowym WPW w badaniu wyjściowym, w porównaniu z pacjentami z prawidłowym wynikiem WPW.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 1; 26-29
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies