Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Naval Machado, Maria Angela" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Leczenie objawowego liszaja płaskiego jamy ustnej: przegląd literatury
Autorzy:
Borba Filla, Jessica
Fontanelli, Andressa Fontanelli
Brown, Michelle Antonette
Naval Machado, Maria Angela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401783.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
stosowanie miejscowe
liszaj płaski
błona śluzowa jamy ustnej
hormony kory nadnerczy
Opis:
Liszaj płaski (ang. lichen planus, LP) jest stosunkowo częstą, przewlekłą chorobą zapalną skóry i błon śluzowych. Jego etiologia pozostaje nieznana, ale może mieć związek z funkcjonowaniem układu immunologicznego. Czynniki emocjonalne, takie jak stres i niepokój, odgrywają rolę w liszaju płaskim jamy ustnej (ang. oral lichen planus, OLP) i wpływają na większy odsetek występowania tej choroby wśród kobiet w wieku średnim. Zmianom erozyjnym/wrzodziejącym towarzyszą objawy silnego bólu i pieczenia, które różnią się w zależności od stopnia nasilenia stanu zapalnego. Stosowanie kortykosteroidów miejscowych jest podstawowym leczeniem objawowego OLP. Alternatywne metody stanowią leki immunosupresyjne, retinoidy, laseroterapia, terapia fotodynamiczna, preparaty aloesu i zielona herbata. Celem niniejszego przeglądu literatury było określenie skutecznych metod leczenia objawowego OLP. Stwierdzono, że najpowszechniejszym sposobem postępowania w objawowym OLP jest leczenie miejscowe. Najczęściej stosowanym leczeniem przeciwzapalnym jest płukanie jamy ustnej propionianem klobetazolu, mimo takiej samej skuteczności innych leków. Czas leczenia miejscowego propionianem klobetazolu nie jest określony i powinien trwać aż do całkowitego ustąpienia objawów.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 1; 30-35
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obwodowy włókniak kostniejący przypominający owrzodzenie dziąsła – opis przypadku
Autorzy:
da Silva, Bruna Machado
Willig, Débora Hautsch
Brown, Michelle Antonette
Machado, Maria Ângela Naval
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401742.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
diagnostyka
różnicowa
hiperplazja
owrzodzenie jamy ustnej
włókniak
kostniejący
Opis:
Obwodowy włókniak kostniejący (ang. peripheral ossifying fibroma – POF) jest zmianą nienowotworową, o niepewnej wciąż etiologii, rozwijającą się w obrębie dziąseł i brodawek międzyzębowych w okolicy przedniej szczęki. Najczęściej powstaje w odcinku przednim szczęki u pacjentek pomiędzy 20. a 30. rokiem życia. Zmiana jest dobrze odgraniczona, nieuszypułowana, a barwa jej powierzchni jest podobna do błony śluzowej lub zaczerwieniona. Powierzchnia zmiany może być nieuszkodzona, jednak niekiedy może występować owrzodzenie. Obraz kliniczny nie jest wystarczający do postawienia rozpoznania, konieczne jest przeprowadzenie badania histopatologicznego. Pacjentka B.M.S., lat 23, zgłosiła się do Kliniki Symptomatologii Instytutu Stomatologii Uniwersytetu Federalnego w Paranie z powodu „afty na dziąsłach”, która rozwinęła się mniej więcej miesiąc wcześniej i utrzymywała przez ten czas. W badaniu klinicznym stwierdzono rumieniowaty obszar z centralnie umiejscowionym owrzodzeniem w obrębie brzegu dziąsłowego na policzkowej powierzchni zęba 22. W badaniu periodontologicznym nie stwierdzono krwawienia kieszonki przyzębnej, na zdjęciach radiologicznych nie uwidoczniono utraty kości. W badaniach dodatkowych nie stwierdzono istotnych odchyleń. Przeprowadzono biopsję wycinkową, a badanie histopatologiczne wykazało obecność gęstego podścieliska składającego się z włókien kolagenowych. W jego obrębie zaobserwowano również fibroblasty, kość gąbczastą i kilka komórek olbrzymich, co potwierdziło rozelimipoznanie. Wykonano zabieg chirurgicznego wycięcia zmiany, który obejmował usunięcie okostnej i ozębnej, jak również usunięcie złogów nazębnych. Stwierdzono, że przy podejrzeniu POF należy przeprowadzić diagnostykę różnicową, w której zawrzeć powinno się jednostki chorobowe o obrazie klinicznym podobnym do POF, takie jak przerost włóknisty, obwodowy ziarniniak olbrzymiokomórkowy i ziarniniak ropotwórczy. Zmiany te mogą przypominać owrzodzenia, tak więc konieczne jest wykonanie badania histopatologicznego w celu postawienia rozpoznania. Ponadto – w celu ograniczenia do minimum tendencji do wznowy, konieczne jest usunięcie okostnej i ozębnej, jak również biofilmu bakteryjnego i kamienia nazębnego
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 3; 49-54
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies