Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Krzysztof, Skorulski," wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Potrzeba przełomu. Dialogiczne spojrzenie z Ferdynandem Ebnerem na rozwój sytuacji duchowej we współczesnych społeczeństwach Europy
    The Need for a Breakthrough: A Dialogical Approach to the Situation of Faith Today
    Autorzy:
    Skorulski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048628.pdf
    Data publikacji:
    2012-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    breakthrough
    F. Ebner
    R. Guardini
    E. Mounier
    Ch. Taylor
    K Gabriel
    I-Thou relation
    M. Weber
    D. Graebers
    structural loneliness
    individualisation
    secularisation
    holy
    Opis:
    The „Tischner-Days” Symposium of 2010 examined the topic: „The World and Faith in a Time of Breakthrough”. The newly published conference papers try to define the situation of culture and faith in western civilisation today. The Symposium participants concentrated their efforts mostly on such terms as „individualisation”, „secularisation” and the „holy”. In this article we try to re- read these terms as the description of ongoing changes in the context of Ferdinand Ebners’ dialogical view of the person. Our attempt is therefore to evaluate whether the processes result   in a more personal (inter-personal) world or, rather, in a new ideology, experienced in „I-aloneness” (Ebner). Individualisation – the key term of our analysis – could signify a positive process (as for example K. Popper suggests), when it truly leads from collectivism with its ideology to individualism understood as a (dialogical) person (as in Ebner, Guardini or Mounier). Currently secularisation (Ch. Taylor, K. Gabriel) stands in opposition to Max Webers’ old „secularisation thesis” of pluralisation according to the individual situation of the person, rather than the disappearance of faith. The changes in the sphere of the „holy” could be positive if seen as focusing on the „I-Thou” relation. However, when the ongoing individualisation is not grounded in a dialogical view of the person, it can end up merely as a shift from one ideology to another; secularisation could end up merely as the dissipation of consciousness in a superficial and impersonal „vision”, and the experience of God could become impersonal as mere energy or radiation. When the real life of the person must be seen in terms of his real „spirit”, we are, instead, dealing here with a „dream of the spirit” – as Ebner  says.What then is to be done? To make our times more human (so the humanity of the person will subsist in the dialogical dimension), the „need for a breakthrough” becomes urgent. We should not only foster the interpersonal dialogue, but also fight against „structural loneliness”, i.e. to convert abstract (inhumane) notions into human (dialogical) notions (for example as D. Graebers’ attempts with „debt”).
    Źródło:
    Filozofia Chrześcijańska; 2012, 9; 92-112
    1734-4530
    2450-0399
    Pojawia się w:
    Filozofia Chrześcijańska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od ideologicznej samotności do dialogicznego spotkania: F. Ebner, L. Althusser, P. Freire
    From Ideological Solitude to a Dialogical Encounter: F. Ebner, L. Althusser, P. Freire
    Autorzy:
    Skorulski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138121.pdf
    Data publikacji:
    2014-04-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    dialog
    ideologia
    samotność
    spotkanie
    zaufanie
    dialogue
    confidence
    encounter
    ideology
    solitude
    Opis:
    W niniejszym artykule zostają zestawione dwie podstawowe sytuacje człowieka: sytuacja relacji z drugim człowiekiem (dialog) oraz sytuacja ludzkiej samotności, charakteryzowana tu jako ideologia. Ich zestawienie opiera się na koncepcjach trzech wybitnych, lecz bardzo różnych myślicieli, łączących filozofię i działanie pedagogiczne. Są to Ferdinand Ebner, Louis Althusser oraz Paulo Freire. Ebner reprezentuje tu filozofię dialogu, a więc nurt postrzegający naturalny stan człowieka – nieco upraszczając – w sytuacji dialogicznej. Althusser, jako neomarksista, widzi zaś tenże stan w zanurzeniu w ideologii. Natomiast Freire – twórca „pedagogiki dialogu” – stara się zaprezentować możliwość przejścia od zniewolenia w ideologii do wolności w dialogu. Na podstawie tej różnorodności koncepcji podjęta zostaje próba określenia „warunków możliwości” przejścia od ideologii do dialogu, a więc także od zniewolenia do wolności. Szczególne znaczenie zostaje przypisane problemowi zaufania, problemowi „złamania życia naturalnego” (określenie Ebnera), oraz pytaniu o stosowanie przemocy. Na pytanie o możliwość życia w wolności i wyzwalania w zainfekowanym ideologią świecie nie da się jednak odpowiedzieć na poziomie ogólnym i „obiektywnym”, lecz każdorazowo na poziomie osobistym i subiektywnym. Tak więc iluzoryczne byłoby być może pragnienie wyeliminowania ideologii całkowicie, jednak możliwe wydaje się, mimo obecności ideologii, uświadomienie sobie tej obecności i wybieranie zamiast niej realnego człowieka.
    In this article two basic human situations are juxtaposed: the situation of a relationship with another human being (a dialogue) and the situation of human loneliness, characterized here as ideology. Their juxtaposition is based on the concepts of three outstanding, though very different, thinkers, combining philosophy and pedagogical activity. They are Ferdinand Ebner, Louis Althusser, and Paulo Freire. Ebner represents here the philosophy of dialogue, thus the trend perceiving the natural condition of man (to somewhat simplify it) in a dialogic situation. Althusser, as a neo-Marxist, sees the same condition in the immersion in ideology. In contrast, Freire – the developer of the “pedagogy of dialogue” – is trying to present a possibility to move from enslavement in ideology to freedom in dialogue. On the basis of this diversity of concepts an attempt is made to determine the “conditions of the possibility” to move from ideology to dialogue, and therefore also from enslavement to freedom. Particular importance is attributed to the issue of trust, the issue of “breaking natural life” (Ebner’s term), and the question of the use of violence. When asked about the possibility of living in freedom and emancipation in a world infected with ideology, one cannot answer at the general and “objective” level, but in each case at the personal and subjective one. Thus, a desire to completely eliminate ideology would be perhaps fairly illusory, but it seems possible, despite the presence of ideology, to be aware of this presence and to choose a real person instead of it.
    Źródło:
    Forum Oświatowe; 2014, 26, 1(51); 15-35
    0867-0323
    2450-3452
    Pojawia się w:
    Forum Oświatowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Słowo i pustosłowie
    The word and the empty talk
    Autorzy:
    Skorulski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/544756.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
    Tematy:
    słowo
    Ferdinand Ebner
    dialog
    monolog
    pedagogika
    filozofia dialogu
    pustosłowie
    Opis:
    Co jakiś czas w ramach przemian kulturowych dochodzi do rozziewu między stosowanymi słowami a aktualnym życiem: określamy to jako zjawisko pustosłowia. Jako klucz do rozumienia tego typu zjawisk przedstawiona zostaje ukuta przez austriackiego filozofa i jednego z twórców filozofii dialogu Ferdinanda Ebnera kategoria słowa. W pierwszej części zostaje więc zaprezentowana Ebnerowska koncepcja „słowa”. Ebnerowskie słowo zostaje przedstawione w jego odniesieniach do: „idealizmu”, egzystencjalizmu, prawdy, miłości, i aktualności jego „bycia-wypowiadanym”. W świetle kategorii słowa dialog okazuje się swoistą dialektyką słowa i milczenia, przy czym milczenie jest „odmową wypowiadania pustych słów”, odmową „mówienia bez Ty”, a więc odmową monologu. W opozycji do tego monolog ukazuje się jako ignorowanie w drugim człowieku jego Ty, ignorowanie człowieka jako tego, który „ma słowo” i wiąże się z tym, co Ebner nazywa „idealizmem”. W ostatnim punkcie rozważania te zostają odniesione do tendencji dominujących we współczesnej sytuacji społecznej i we współczesnej pedagogice. Wydaje się, że dominują tu raczej tendencje monologiczne, które jednak nie prowadzą człowieka do „poczucia bycia szczęśliwym”, które mu obiecują. dialogiczność otwiera tu prawdopodobnie lepsze perspektywy.
    Źródło:
    Przegląd Pedagogiczny; 2013, 1; 105-118
    1897-6557
    Pojawia się w:
    Przegląd Pedagogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W poszukiwaniu ostatecznej pewności – kartezjańskie cogito i ebnerowskie słowo
    Autorzy:
    Skorulski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1789857.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Opis:
    The original experience, traditionally regarded as the beginning of philosophy, is analysed here in terms of certainty, based on the two thinkers from different eras: René Descartes and Ferdinand Ebner. Descartes, as we know, sees absolute certainty in the experience of cogito, while Ebner sees it in the current experience of speech, especially in the expression “I am”, taken in the personal actuality of it being spoken. However, it seems that the experience of Descartes is also based on the specific current experience of speech, interpreted, however, as a thought, and the actually experienced “I”is transformed to ego, to a “thinking substance”. The purpose of this discussion is to show that cogito is to be regarded as secondary relative to the “word in its actuality”. The consequence of this fact is the need for a new, “not Cartesian” rationality that could be called dialogical.
    Źródło:
    Kwartalnik Pedagogiczny; 2015, 60(2 (236)); 92-114
    0023-5938
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Pedagogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies