Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "social theater" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Teatr społeczny, interkulturowy, postmigrancki
    Social, Intercultural, Post-Migrant Theater
    Autorzy:
    Prykowska-Michalak, Karolina
    Szymańska, Eliza
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/47236341.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    teatr niemiecki 1980-2020
    teatr migrantów
    teatr postmigrancki
    teatr interkulturowy
    German theater 1980-2020
    migrant theater
    postmigrant theater
    intercultural theater
    Opis:
    Badania teatru migrantów, jeden z głównych nurtów współczesnych badań teatralnych, szczególnie intensywnie prowadzone są w Niemczech, kraju o największej skali imigracji w Europie. Istotny ich wątek stanowi zagadnienie teatru postmigranckiego. W pracach Wolfganga Schneidera (2011) i Azadeh Sharifi (2017) zagadnienie to włączone zostało w szerszą refleksję nad zmianami struktur teatru niemieckiego oraz nad jego rozwojem. Badania te stanowią punkt wyjścia dla podjętej w artykule próby usytuowania działalności trzech teatrów (Teatr Kreatur, Theater der Migranten, Ballhaus Naunynstraße) w typologii teatru interkulturowego zaproponowanej przez Wolfganga Stinga (2011), by pokazać, jak można w jej ramach opisywać teatry migranckie i postmigranckie oraz jak praktyka i kontekst społeczny modyfikują rozumienie tej kategorii.
    Research on migrant theater, one of the main currents of contemporary theater studies, is particularly strong in Germany, the country with the highest immigration rate in Europe. An important aspect of these studies is post-migrant theater. In the works of Wolfgang Schneider (2011) and Azadeh Sharifi (2017), this problem is discussed in the broader context of structural changes in German theater and its development. In the article, this research is the point of departure for an attempt to situate the activity of three theaters (Teatr Kreatur, Theater der Migranten, Ballhaus Naunynstraße) within the typology of intercultural theater proposed by Wolfgang Sting (2011), in order to demonstrate not only this framework’s potential for describing migrant and post-migrant theaters, but also to show how theater practice and the social context modify the framework. (Trans. Z. Ziemann)
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 4; 85-102
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Preperformatywne cienie i ślady antropologii. O pograniczu nauk społecznych i teatru
    Pre-performative Shadows and Traces of Anthropology. On the Borderline between Social Sciences and Theater
    Autorzy:
    Kozłowski, Marcin Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096378.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Instytut Socjologii
    Tematy:
    anthropology
    ritual
    theatre
    cultural performance
    social drama
    antropologia
    rytuał
    teatr
    widowisko kulturowe
    dramat społeczny
    Opis:
    Many anthropologists have their share in precursory ideas important for the development of Performance Studies. This article aims to present three main categories of anthropological contribution to the abovementioned field: debate, practice, and concepts. Although the meeting between Theatre and Anthropology in terms of a theory was late, the first signs of their collision can be found in ancient philosophy and literature topos Theatrum Mundi. In early Anthropology, we have the analysis of religion which takes into account relation between ritual and theatre. This analysis started a long debate and contributed to the theoretical basis of Performance Studies. In terms of research methods, both fields discussed prefer to rely on experience gained through fieldwork (Anthropology) and participation in the creative process (Performance Studies). This type of approach refers us to the participant observation, in which the scholar in his physical and mental self is forced to play various “roles”. Apart from its key role in the debate and equally important contribution to research practice Anthropology has a significant share in creating a theoretical basis of Performance Studies. The two most important concepts here are a cultural spectacle and social drama. The expression pre-performative used in this paper aims at emphasizing that the history and ubiquity of the performative aspect of cultural and social activities are vast and performative actions existed long before they started to be part of anthropological analyzes or became a ground on which new branch of social science started to grow.
    Wśród prekursorskich myśli istotnych dla studiów performatywnych znajduje się dorobek wielu antropologów. Centralnym celem tego artykułu jest zaprezentowanie trzech głównych kategorii antropologicznego wkładu do tej dziedziny. Przedstawieniu kolejno podlegać będą: debata, praktyka i koncepcje. Chociaż spotkanie między teatrem a antropologią w wymiarze teoretycznym było późne, to pierwsza refleksja o takim charakterze wiązana być może z pojawieniem się toposu teatrum mundi w starożytnej filozofii i literaturze. Wczesna antropologia podjęła się analiz religii, uwzględniając kwestię relacji rytuału i teatru, co rozpoczęło jedną z najdłuższych debat, stanowiącą teoretyczne podłoże studiów performatywnych. Obie dziedziny preferują w swojej metodzie doświadczenie, pochodzące z badań terenowych lub partycypacji w procesie twórczym. Takie ujęcie odsyła nas do obserwacji uczestniczącej, w której to etnograf w swej cielesno-intelektualnej rozciągłości zmuszony jest do odgrywania różnych „ról’’. Antropologia, co oczywiste, oprócz kluczowej debaty i nie mniej ważnej praktyki badawczej odznacza się istotnym teoretycznym wkładem do studiów performatywnych, który omówiony zostanie na podstawie dwóch koncepcji: widowiska kulturowego i dramatu społecznego. W tym sensie wyrażenie pre-performatywny nie usiłuje zaprzeczyć odwieczności i wszechobecności performatywnego aspektu kulturowo-społecznych działań, a raczej wskazuje na czas, w którym – po pierwsze – nie stanowił on sformułowanego i wyjściowego elementu dla podejmowanych analiz antropologicznych i – po drugie – nie przyczynił się do powołania odpowiednich katedr.
    Źródło:
    Konteksty Społeczne; 2017, 5, 2; 7-28
    2300-6277
    Pojawia się w:
    Konteksty Społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kariera aktorska i jej determinanty w społecznym świecie teatru zawodowego w Polsce
    Acting Career and its Determinants in the Social World of Professional Theater in Poland
    Autorzy:
    Zimnica-Kuzioła, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096299.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Instytut Socjologii
    Tematy:
    sociology of art
    acting career
    theater awards
    actor’s migrations
    socjologia sztuki
    kariera aktorska
    nagrody teatralne
    migracje aktorów
    Opis:
    Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie dotyczące czynników oddziałujących na trajektorię kariery aktorskiej. Autorka konfrontuje obiektywne wymiary kariery z subiektywnym pojęciem sukcesu, eksplikowanym przez samych uczestników społecznego świata teatru. Bazę empiryczną pracy stanowią wywiady swobodne przeprowadzone przez autorkę z aktorami polskich publicznych teatrów dramatycznych (w latach 2015–2017) oraz wywiady dziennikarskie z artystami teatralnymi opublikowane w pozycjach książkowych i popularnych miesięcznikach w latach 2011–2016. Aktorzy wysoko waloryzują talent i aspekty osobowościowe – ich zdaniem większą szansę na sukces mają osoby charyzmatyczne, mające naturalną umiejętność przyciągania uwagi. Duże znaczenie dla przebiegu kariery aktorskiej stanowi kapitał społeczny i kulturowy artysty scenicznego. Aktorzy mówią zarówno o koincydencji zdarzeń, jak i o tym, że szczęście sprzyja lepszym, bardziej pracowitym, zmotywowanym i zdeterminowanym. Autorka zastanawia się nad uwarunkowaniami migracji artystów, które potencjalnie dynamizują karierę artystów scenicznych. Na podstawie ich dyskursu podaje w wątpliwość communis opinio, że nagrody branżowe stanowią relewantny czynnik dla przebiegu kariery aktorskiej. 
    The article is an attempt to answer the question about factors affecting the trajectory of an acting career. The author confronts the objective dimensions of a career with a subjective concept of success, clarified by the participants of the social world of theater themselves. The empirical basis of the work are free interviews conducted by the author with actors of Polish public drama theaters (in 2015–2017) and journalistic interviews with theater artists published in books and popular monthly magazines in the last two decades of the 21st century. All sources were subjected to qualitative content analysis. It shows that in addition to talent, which is the basis of an acting career, hard work is also important. The actors pay attention to personality aspects – charismatic people with a natural ability to attract attention have a greater chance of success. The cultural capital of the stage artist and social capital (the relevant role of linking artistic careers) are not without significance for the course of the acting career. Actors also say a lot about coincidence of events, but it is worth remembering that “you have to be good to be lucky”, you have to be more motivated and determined. The author also tries to answer questions whether awards actuate the course of acting career and whether migrations are an opportunity for creative progression. 
    Źródło:
    Konteksty Społeczne; 2020, 8, 1; 48-69
    2300-6277
    Pojawia się w:
    Konteksty Społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dziecko jako twórca. Wpływ procesu twórczego na rzeczywistość dziecka na przykładzie realizacji projektu dziewczyńskiego „Teatru Mocy”
    The influence of the creative process on the child’s reality based on the example of the girls’ project „Theater of Power”
    Autorzy:
    Koperska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029479.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Ośrodek Badawczy Facta Ficta
    Tematy:
    social theatre
    children’s creativity
    social change
    girls’ empowerment
    Opis:
    Cultural institutions become more and more open to the implementation of inclusive projects aimed at a large and constantly expanding group of recipients-creators. The potential of amateur creativity has also been noticed in the field of theater activity, and thus the understanding of art as a sphere in which only professional artists have a voice has been surpassed. The idea of a theater devoted to children's imagination was anticipated in Poland by a patron of theatre pedagogy, Jan Dorman. Children's theater, drawing on the natural creativity of a child, the unlimited potential of his imagination and the tendency to play, places in the center of the creative process a child, who is not only a performer or spectator, but a committed author of activities – theatrical events. Playing the theater becomes a space for the child's participation, in which his voice has the driving force. Through art, creating an imaginary world, and thus moving in the world of fiction, the young artist develops skills that are necessary for full participation in real social life. Socially engaged theater is based on the assumption that art can be a common act because it is a dialogical meeting in which everyone can express themselves. Theater provokes both reflection and action, it presents a creative dialogue between man and the world. Art understood in this way transcends its aesthetic function, focusing on the process that its creators go through and the change it causes, which goes far beyond the theatrical event. The Girls' „Theater of Power” is an example of theatrical work in which the participation of girls was at the core of all activities. By following the creative potential and unlimited imagination of children, it became possible to get to know their worlds and learn sensitivity to the environment from them. The girls reflected on the school reality and, using the tools of the theater, created an alternative „School for Children”. As a result of this cooperation, the voices of the participants were manifested in a project of the world which was not only directed at children but also created by children.
    Źródło:
    Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media; 2021, 8, 2; 135-150
    2719-8278
    Pojawia się w:
    Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aktor teatralny i filmowy w teatrze życia codziennego. Esej socjologiczny na podstawie badań własnych
    Theater and Film Actor in the Theater of Everyday Life. Sociological Sketch
    Autorzy:
    Zimnica-Kuzioła, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096338.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Instytut Socjologii
    Tematy:
    theater actor
    film actor
    social role
    everyday life
    aktor teatralny
    aktor filmowy
    rola społeczna
    życie codzienne
    Opis:
    The aim of the article is to show a theatre and film actor in the “theatre of everyday life”. The author, using sociological literature on social roles (e.g. E. Goffman, M. Łoś, W. J. Goode) discusses the problem of actors’ performing their professional roles. She is particularly interested in self-promotional strategies used by actors on a daily basis. As an exemplification of a “performance” outside the artistic context, (stage or film set), the author analyses the course of the Great Actor's meeting with the audience and defines it as a quasi-spectacle requiring the adoption of certain roles, both by the artist and the audience. A new concept of “celebrity illusion” appears in the text, which concerns the illusory conviction of many artists that everyone should know them. They take it for granted that as “inhabitants of the mass imagination” they should be noticed in public space and correctly identified. The article uses the following sources: (1) existing: journalistic interviews with theatre and film actors published in popular monthlies and on the Internet; (2) evoked: in-depth free interviews with theatre artists (mainly actors) representing six Polish theatre centres. In 2015-2017, the author conducted twenty interviews - the respondents were recruited using the “snowball” method. Younger and older generation artists, fourteen men and six women, participated in the study The research technique was supported by the observation of actors' behaviour in non-artistic contexts (e.g. during meetings with the audience).
    Celem artykułu jest ukazanie aktora teatralnego i filmowego w „teatrze życia codziennego”. Autorka, wykorzystując literaturę socjologiczną dotyczącą roli społecznej (m.in. E. Goffman, M. Łoś, W. J. Goode), omawia problem realizowania przez aktorów roli zawodowej. Szczególnie interesują ją strategie autopromocyjne, jakie stosują aktorzy na co dzień. Jako egzemplifikację „występu” poza kontekstem artystycznym (scena lub plan filmowy), analizuje przebieg spotkania Wielkiego Aktora z publicznością. Określa je jako  quasi spektakl wymagający przyjęcia określonych ról, zarówno przez artystę, jak i przez publiczność. W tekście pojawia się nowe pojęcie „iluzji celebryckiej”, które dotyczy złudnego przeświadczenia wielu artystów, że każdy powinien ich znać. Uważają za oczywiste,  że jako „mieszkańcy masowej wyobraźni” powinni być zauważani w przestrzeni publicznej i poprawnie identyfikowani. W artykule wykorzystano następujące źródła: (1) zastane, a więc opublikowane w popularnych miesięcznikach i w Internecie prasowe wywiady dziennikarskie z aktorami teatralnymi i filmowymi; (2) wywołane, czyli pogłębione wywiady swobodne z twórcami teatralnymi (przede wszystkim z aktorami) reprezentującymi sześć polskich ośrodków teatralnych. W latach 2015–2017 autorka przeprowadziła dwadzieścia wywiadów – respondenci rekrutowani byli metodą „śnieżnej kuli”. W badaniu partycypowali artyści młodszej i starszej generacji, czternastu mężczyzn i sześć kobiet. Wspomagającą technikę badawczą stanowiła obserwacja zachowań aktorów w kontekstach pozaartystycznych (np. podczas spotkań z publicznością).
    Źródło:
    Konteksty Społeczne; 2019, 7, 2; 133-142
    2300-6277
    Pojawia się w:
    Konteksty Społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Brama jako archiwum. Działania archiwistyczne Ośrodka „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie
    The “Gate” as an Archive: the Archival Activities of the Grodzka Gate - NN Theater Center in Lublin
    Autorzy:
    Próchniak, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/781963.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Grodzka Gate-NN Theater Center
    history of Lublin
    Holocaust
    social memory
    commemoration
    memory theater
    social archive
    Shoah
    Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN”
    historia Lublina
    Zagłada
    pamięć społeczna
    upamiętnienie
    teatr pamięci
    archiwum społeczne
    Szoah
    Opis:
    This article concerns the archival enterprise at the Grodzka Gate-NN Theater Center in Lublin [Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN”; http://teatrnn.pl] and those aspects of its operation that are connected with the artistic processing of the idea of an archive as a “memory ark.” The author discusses key elements of the archive’s form and function in connection with the Center’s social and educational activities, showing their relation to questions of cultural memory, memory as responsibility, the social dimension of memory, and ethical and artistic aspects of remembering (especially the remembrance and non-remembrance of victims of the Shoah).The article also reviews those works of the Center in which the form and function of the archive are translated into various realizations of “memory theater” (including “behind-the-scenes theater” inspired by the form of the archive, mysteries of memory, the expanded digital archive and its network infrastructure oriented on “memory work”, etc.)
    Źródło:
    Kultura i Społeczeństwo; 2019, 63, 1; 113-123
    2300-195X
    Pojawia się w:
    Kultura i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sprawczość scenografii – między sceną teatralną i społeczną
    The Agency of Set Design: Between Theatrical and Social Scene
    Autorzy:
    Michałowska, Marianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29433197.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    theater scenography
    social scenography
    engaged theater
    exhibition narrative
    scenografia teatralna
    scenografia społeczna
    teatr zaangażowany
    narracja wystawiennicza
    Opis:
    Artykuł omawia projekt badawczy Zmiana ustawienia. Polska scenografia teatralna i społeczna XX i XXI wieku, realizowany przez zespół pod kierownictwem Dariusza Kosińskiego, zakończony trzytomową publikacją. Przedstawia jego założenia teoretyczne i zawartość merytoryczną. Przybliża i analizuje pojęcia scenografii teatralnej i scenografii społecznej na przykładzie ostatniego tomu cyklu, który jest książkową reinscenizacją wystawy pokazanej w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki w 2019 roku. Ekspozycja prezentowała przeobrażenia polskiej scenografii teatralnej w XX i XXI wieku, zestawiając je z dokumentacją wydarzeń politycznych i społecznych. Autorka artykułu skupia się na kulturoznawczych wartościach omawianej publikacji: interesują ją przede wszystkim sposób ujęcia idei scenografii społecznej oraz metoda przekładu rzeczywistości ekspozycyjnej na formę książkową.
    This article discusses the research project Change the Setting: Polish Theatrical and Social Set Design of the 20th and 21st Centuries, carried out by a team led by Dariusz Kosiński, and concluded with a three-volume publication. The author presents the project’s theoretical premises and subject matter. She introduces and analyzes the concepts of theatrical scenography and social scenography, drawing on the example of the publication’s last volume, which re-enacts in book form an exhibition shown at the Zachęta National Gallery of Art in 2019. The exhibition presented the transformations of Polish theater set design in the 20th and 21st centuries, juxtaposing them with records of political and social events. The author of the article focuses on the volume’s value in terms of culture research: she is primarily interested in its approach to the idea of social scenography and the method of translating the reality of the exhibition into a book.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 3; 145-156
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    GDY W GRĘ WCHODZĄ POSTAWY: TEATR FORUM W KLASIE JĘZYKOWEJ
    When attitudes play a role at school – theater forum in the classroom
    Autorzy:
    Wrońska, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/443012.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Collegium Novum. Polskie Towarzystwo Neofilologiczne
    Tematy:
    forum theater
    intercultural and social competence
    oral
    competence
    Erasmus+
    eTwinning
    teatr forum
    kompetencja międzykulturowa
    kompetencja
    społeczna
    produkcja ustna
    szkolne projekty międzynarodowe
    Opis:
    Forum theater is a powerful tool that can enrich teaching with a civic dimension but also improves intercultural intelligence. This paper sets out to bring closer the principles of theater forum and its advantages for teachers and learners. The aim is to present the results of Erasmus+ project D.I.A.L.O.G. promoting theater forum at school through workshops and digital multimedia handbook in 4 countries.
    Źródło:
    Neofilolog; 2018, 50/2; 303-315
    1429-2173
    Pojawia się w:
    Neofilolog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lekarz teatralny: Przyczynek do opisu obyczajów teatralnych XIX wieku
    The Theater Physician: Toward a Description of Theater Customs in the 19th Century
    Autorzy:
    Jarząbek-Wasyl, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146734.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-29
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    theater physician
    illness
    actor's social image
    pathography
    health and safety regulations
    Kazimierz Łukaszewicz
    Gustave-Joseph Witkowski
    lekarz teatralny
    choroba
    społeczny wizerunek aktora
    patografia
    regulamin pracy scenicznej
    Opis:
    Lekarz teatralny to jedna z kluczowych figur procesu przemian teatru jako instytucji między końcem XVIII a początkiem XX wieku: otaczał opieką artystów, gwarantował wewnętrzny ład instytucji i współkształtował społeczną percepcję i ocenę zawodu aktorskiego. Przyczyniał się do organizacji teatru jako przestrzeni kontrolowanej i unormowanej, w której ani reakcje widzów, ani obyczaje artystów nie burzyły ogólnego porządku. Artykuł stanowi historyczne studium kształtowania się posady i obowiązków lekarza teatralnego w XIX wieku na podstawie pamiętników, prasy, materiałów ikonograficznych (w tym karykatur). Wychodząc od analizy źródłowych tekstów, takich jak pisma samych lekarzy teatralnych (Kazimierz Łukaszewicz, Gustave-Joseph Witkowski), autorka przyjmuje dwie równoległe strategie: 1) rekonstruuje biograficzno-faktograficzne tło obecności urzędowego doktora w polskim teatrze, 2) problematyzuje relacje między instytucją teatru a formami zorganizowanej opieki medycznej, chorobami aktorów a wyobrażeniami teatru jako miejsca niebezpiecznego i patologicznego, patografią aktorskich chorób a ideą publicznego ładu i systemu wartości, wewnętrzną a zewnętrzną percepcją profesji scenicznej.
    The theater physician was a crucial figure in the transformation of the theater as an institution between the late eighteenth and early twentieth centuries: he looked after the artists, guaranteed the internal order of the institution, and contributed to the shaping of the social perception and evaluation of the acting profession. He helped organize the theater as a controlled and norm-governed space, in which neither audience reactions nor the artist’s ways of being could disturb the general order. The article is a historical study of the development of the theater physician’s professional position and duties in the nineteenth century, drawing on diaries, press articles, and iconographic material (including caricatures). Starting from the analysis of source texts, such as the writings of theater physicians (Kazimierz Łukaszewicz, Gustave-Joseph Witkowski), the author adopts two parallel strategies: 1) she reconstructs the biographical and factographic background of the presence of an official doctor in Polish theatre, 2) she problematizes the relationships between the theater as an institution and forms of organized medical care, between actors’ illnesses and the images of theater as a hazardous and pathological place, between the pathography of actors’ illnesses and the idea of a public order and system of values, and between the internal and external perception of the acting profession.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 2; 115-148
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena poziomu wykorzystania mediów społecznościowych przez teatry publiczne w województwie śląskim w świetle badań empirycznych
    The analysis and evaluation of the degree of the use of social media by the public theatres in the Silesian Voivodship
    Autorzy:
    Walotek-Ściańska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/588872.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
    Tematy:
    Instytucje kultury
    Media społecznościowe
    Teatr publiczny
    Cultural institutions
    Public theater
    Social media
    Opis:
    Zarządzający instytucjami kultury coraz częściej wykorzystują media społecznościowe do promocji swoich działań i budowania swojego wizerunku. W niniejszym artykule zaprezentowano wyniki badań przeprowadzonych w latach 2015-2017 (w ramach projektu MNiSW). Głównym celem badań było określenie poziomu wykorzystania mediów społecznościowych przez teatry publiczne. Osiągnięcie celu głównego wymagało odpowiedzi na pytania: 1) w jakim stopniu teatry wykorzystują media społecznościowe? 2) które rodzaje mediów społecznościowych są najczęściej wykorzystywane i w jakim celu? 3) kto odpowiada za zamieszczanie i przygotowanie treści? 4) kto analizuje/monitoruje obecność teatrów w mediach społecznościowych?
    More and more often, the managers of culture institutions use social media to promote their institutions’ activities and build their image. The paper presents the results of the research study conducted in the years 2015-2017 (within the project financed by the Ministry of Science and Higher Education). The main objective of the study was to determine the level of the use of social media by the public theatres. The answers to the following questions were sought: 1) to what degree do public theatres use social media? 2) which types of social media are used most frequently and for what purpose? 3) who is responsible for creating and posting the social media content? 4) who analyzes/ monitors the presence of the theatres in the social media?
    Źródło:
    Studia Ekonomiczne; 2017, 321; 183-196
    2083-8611
    Pojawia się w:
    Studia Ekonomiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polski Teatr Ludowy we Lwowie – fenomen radzieckich czasów
    Polish Peoples Theater in Lviv - a phenomenon of Soviet times
    Autorzy:
    Sawicz, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340837.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    kultura
    Związek Radziecki
    mniejszość polska
    Ukraina
    culture
    Soviet Union
    Polish minority
    Ukraine
    Opis:
    Polski Teatr Ludowy we Lwowie to scena pod wieloma względami niezwykła. Powstał w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej w 1958 r., a założył go emerytowany nauczyciel języka polskiego Piotr Hausvater. Zebrał on wokół siebie grupę pasjonatów, amatorów, którym przez kolejne lata udało się stworzyć zespół dający przedstawienia nie tylko w Związku Radzieckim, ale też poza jego granicami. Wśród aktorów nie było profesjonalistów, ale Teatr osiągnął w pełni profesjonalny poziom i zdobywał liczne nagrody, prezentując w trudnych warunkach państwa totalitarnego sztuki w języku polskim. Uczniowie, studenci, robotnicy, inżynierowie, nauczyciele i intelektualiści – wszyscy poświęcali swój prywatny czas, by charytatywnie tworzyć sztukę. Efekt ich pracy był dla wielu Polaków w ZSRR jedynym kontaktem z ojczystym językiem. Był to też sposób, by zapoznać się z dorobkiem kulturalnym kraju, z którym wciąż czuli więź. Co ciekawe, zespół tworzyli nie tylko ludzie o polskich korzeniach, ale także Ukraińcy i Rosjanie. To rosyjski artysta Walery Bortiakow kierował Teatrem Ludowym po tym, jak jego dyrektor, Zbigniew Chrzanowski, musiał wyjechać ze Związku Radzieckiego w związku z represjami za złożenie kwiatów pod pomnikiem Adama Mickiewicza we Lwowie. Teatrowi udało się przetrwać komunistyczne represje i z powodzeniem działa do dziś, w wolnej Ukrainie.
    The Polish People's Theater in Lviv is an extraordinary stage in many respects. It was founded in the Ukrainian Soviet Socialist Republic in 1958 by a retired Polish language teacher, Piotr Hausvater. He gathered around him a group of enthusiasts, amateurs who over the years managed to create a team that played not only in the Soviet Union, but also outside its borders. There were no professionals among the actors, but the Theater reached a fully professional level and won numerous awards, presenting plays in Polish in the difficult conditions of a totalitarian state. Pupils, students, workers, engineers, teachers and intellectuals - all devoted their private time to create art for charity. The effect of their work was for many Poles in the USSR the only contact with their native language. It was also a way to become acquainted with the cultural heritage of the country with which they still felt a bond. Interestingly, the band was made up not only of people with Polish roots, but also Ukrainians and Russians. It was the Russian artist Valery Bortyakov who managed the Theater after its director, Zbigniew Chrzanowski, had to leave the Soviet Union due to repressions for laying flowers at the monument to Adam Mickiewicz in Lviv. The theater managed to survive the communist repressions and successfully operates to this day, in free Ukraine.
    Źródło:
    UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2023, 26, 1; 116-135
    2543-8379
    Pojawia się w:
    UR Journal of Humanities and Social Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncepcja teatru jezuickiego i jego znaczenie w procesie socjalizacji młodzieży szkolnej
    The Concept of the Jesuit Theater and its Importance in the Process of Socialization of School Youth
    Autorzy:
    Charchuła, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40494635.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    teatr jezuicki
    edukacja jezuicka
    socjalizacja
    pedagogia ignacjańska
    aktor społeczny
    Jesuit theater
    Jesuit education
    socjalization
    ignatian pedagogy
    social actor
    Opis:
    CEL NAUKOWY: Celem niniejszego opracowania jest omówienie funkcji, jaką pełni teatr jezuicki w procesie socjalizacji młodzieży szkolnej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Główny problem badawczy dotyczy odpowiedzi na pytanie: jakie warunki muszą być spełnione, aby teatr jezuicki mógł być skutecznym narzędziem procesu socjalizacji młodzieży szkolnej. W artykule zastosowano metodę analityczno-syntetyczną literatury przedmiotu. PROCES WYWODU: Artykuł jest skonstruowany w następujący sposób: Na wstępie ukazano najważniejsze cechy koncepcji teatru jezuickiego. Następnie zarysowano ramy teoretyczne, w jakich analizowane są procesy socjalizacji w świetle nauk społecznych, co wreszcie pozwoliło na określenie najważniejszych wyzwań stających przed szkolnictwem jezuickim w kontekście wykorzystania funkcji socjalizacyjnej działalności teatralnej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z przedstawionych rozważań wynika, że jest możliwe włączenie działalności teatralnej jako skutecznego narzędzia socjalizacji młodzieży w szkołach jezuickich. Co więcej, wydaje się, że jezuicki model edukacji stanowi adekwatną odpowiedź na zmiany spowodowane procesami globalizacji. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Wnioski, jakie wynikają z przedstawionych analiz, wskazują przede wszystkim na komplementarność procesu edukacji i socjalizacji realizowanej poprzez wykorzystanie narzędzia, jakim jest teatr jezuicki. Tożsamość jezuickiego szkolnictwa wynika w dużym stopniu z przyjęcia całościowej wizji osoby i integralnego modelu formacji. To połącznie edukacji z działalnością teatralną wydaje się trafną receptą na aktualne wyzwania procesu socjalizacji młodzieży szkolnej.
    RESEARCH OBJECTIVE: The purpose of this study is to discuss the function that Jesuit theater plays in the socialization process of school children. RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The main research problem concerns the answer to the question: what conditions must be fulfilled for the Jesuit theater to be an effective tool in the process of socialization of schoolchildren. The analytical-synthetic method of the literature on the subject was used in this paper.  THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The article is structured as follows. In the beginning, the most important features of the Jesuit theater concept are shown. Then, the theoretical framework, in which socialization processes are analyzed in the light of the social sciences, was outlined, what finally enabled to identify the most important challenges facing Jesuit education in the context of exploiting the socialization function of theatrical activities.  RESEARCH RESULTS: The presented considerations lead to conclusion that it is possible to incorporate the theatrical activity as an effective tool for the socialization of the youth in Jesuit schools. Moreover, the Jesuit model of education seems to be an adequate response to the changes caused by the processes of globalization.  CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The conclusions that arise from the presented analyses indicate, first of all, the complementarity of the process of education and socialization realized through the use of the tool that is the Jesuit theater. The identity of Jesuit education stems to a great extent from the adoption of a holistic vision of the person and an integral model of formation. This combination of education and theatrical activity seems to be the right recipe for the current challenges of the process of socialization of school children
    Źródło:
    Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 57; 33-41
    1643-9171
    2391-9485
    Pojawia się w:
    Horyzonty Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spektakl Zakonnice Odchodzą po Cichu jako Przykład Tendencji Demaskatorskich w Polskim Teatrze Dokumentalnym
    The Performance The Nuns Leave Quietly as an Example of the Unmasking Tendencies in Polish Documentary Theatre
    Autorzy:
    Zimnica-Kuzioła, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424587.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    teatr dokumentalny
    non-fiction
    społeczne tabu
    zakonnice
    polski kościół katolicki
    documentary theater
    social taboo
    nuns
    Polish catholic church
    Opis:
    Artykuł dotyczy tendencji demaskatorskich w polskim teatrze dokumentalnym. W pierwszej części Autorka podejmuje próbę ujęcia differentia specifica teatru dokumentalnego i rozważa przyczyny zwiększonego zainteresowania tym nurtem zarówno ze strony profesjonalnych krytyków, jak i potocznych widzów. Druga część tekstu stanowi analizę spektaklu Zakonnice odchodzą po cichu, zrealizowanego w opolskim Teatrze im. Jana Kochanowskiego. Przedstawienie powstało na kanwie głośnego reportażu Marty Abramowicz, która przeprowadziła dwadzieścia rozmów z byłymi mniszkami. Twórczynie spektaklu poszerzyły jego spektrum tematyczne o problem aktorstwa i poszukiwały analogii pomiędzy powołaniem zakonnym i misją społeczną aktora. Rozważając problem demaskatorskiego charakteru nagrodzonego Złotą Maską dzieła teatralnego, Autorka konstatuje, iż dotyczy ono kwestii tabuizowanych w publicznym dyskursie i dlatego generuje tak silne emocje widzów. Relacje sióstr, które odeszły z zakonu to ich subiektywna prawda, to zwierzenia intencjonalnie hiperbolizujące ciemną stronę zakonnej rzeczywistości. Niemniej przełamują one milczenie na temat realiów zakonnego życia i animują dyskusję dotyczącą podrzędnej roli kobiet w strukturach Kościoła. Teatr dokumentalny ma zatem potencjał odkrywania treści niepopularnych, traktowanych jako społeczne tabu.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 241-247
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Mieszczanin szlachcicem», czyli estetyzacja frustracji społecznej i jej transhistoryczne aktualizacje (1670–2022)
    «The Bourgeois Gentleman», or the Aestheticisation of Social Frustration and Its Transhistorical Applications (1670–2022)
    Autorzy:
    Bajer, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432222.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Molière
    «Le Bourgeois gentilhomme»
    habitus
    comédie-ballet
    grotesque
    Pierre Bourdieu
    court theater
    reception of Molière
    «Mieszczanin szlachcicem»
    komediobalet
    groteska
    teatr dworski
    recepcja Molière’a
    Opis:
    Artykuł dotyczy komedii Molière’a Le Bourgeois gentilhomme (Mieszczanin szlachcicem) z 1670 roku i wybranych aspektów jej dramatoznawczej i artystycznej recepcji. Tok wywodu organizują dwa zagadnienia: możliwości interpretacji społecznych sensów utworu i wyzwania poetyki comédie-ballet dla tłumaczy i inscenizatorów. Autor przedstawia stan badań nad tematyzowanym w Mieszczaninie obrazem niemożliwego awansu klasowego i wskazuje nowy kierunek interpretacji tego problemu, odwołując się do kategorii zaczerpniętych z socjologicznej teorii Pierre’a Bourdieu. Omawia także sposoby podejścia do charakterystycznych dla tej sztuki strukturalnych elementów komediobaletu w jej adaptacjach, tłumaczeniach i inscenizacjach (teatr stanisławowski, Jerzy Gruza, Jerzy Stuhr, Benjamin Lazar). Stawia tezę, że oba wątki ujęte w perspektywie transhistorycznej ilustrują to samo zjawisko: w dotychczasowej pracy interpretacyjnej i praktykach scenicznych narosłych wokół Mieszczanina szlachcicem aktualność odkrywana jest nie poprzez uwspółcześnienia czy wydobywanie nowych sensów, ale dzięki refleksji nad historycznymi uwarunkowaniami kultury czasów Molière’a.
    This article concerns Molière’s 1670 comedy Le Bourgeois gentilhomme (The Bourgeois Gentleman) and selected aspects of its scholarly and artistic reception. The argument is organised around two problems: the possibility of interpreting the social meanings of the work and the challenges that comédie-ballet poetics poses to translators and theater-makers. The author presents an overview of research on the image of impossible class advancement as thematized in The Bourgeois Gentleman and indicates a new interpretive direction, referring to categories drawn from the sociological theory of Pierre Bourdieu. He also discusses how the structural elements of comédie-ballet characteristic of Molière’s play have been approached in its Polish adaptations, translations, and stagings (18th-century court theater, Jerzy Gruza, Jerzy Stuhr, Benjamin Lazar). He argues that taken from a transhistorical perspective, both the interpretative work and stage practices concerning The Bourgeois Gentleman illustrate the same phenomenon: the play’s relevance is discovered not through modernization or revealing new meanings, but rather thanks to a reflection on the historical conditions of culture in Molière’s time.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 1; 49-77
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies