Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "pharyngitis" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Azytromycyna w leczeniu zapalenia gardła i migdałków. Spojrzenie bakteriologa oraz klinicysty
Azithromycin in the treatment of pharyngitis and tonsillitis. From the point of view of bacteriologist and clinician
Autorzy:
Filczak, Krzysztof
Sybilski, Adam J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032447.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
azithromycin
pharyngitis
symptoms
tonsillitis
treatment
zapalenie gardła
zapalenie migdałków
objawy
leczenie
azytromycyna
Opis:
Bacteriologist’s and clinician’s point of view to infection is variable. What about bacterial infection throat and tonsil? Characteristic: Bacteriologist: Acute pharyngitis and tonsillitis (APT) mainly caused by viruses (rhinovirus, adenovirus, influenza and parainfluenza viruses, RSV). Bacterial etiology is only in 10–30%. The most common bacterial etiologic factor is Streptococcus pyogenes. The gold diagnostic standard is the throat swab culture with antibiogram. Clinician: The infection usually occurs through droplets. The incubation period continues from 12 hours to 4 days. The diagnosis is based on symptoms: sore throat, fever, headache, malaise, slight enlargement of the cervical lymph nodes. On clinical examination: swollen and congested mucous membrane of the throat. Treatment: Bacteriologist: Correct swabbing the throat has a major impact on the entire diagnostic process. We take the swab from the surface or tonsil crypts. Swab is seeded and incubated at 35–37°C. The first assessment is in 18–24 hours. In the GP practice the rapid diagnostic tests (RADT) streptococcal antigen detection clinic may be helpful. Clinician: the first step is limiting the spread of infec‑tion (elimination of contact), second – symptomatic treatment, if there is S. pyogenes etiology, the first-line treatment is fenoksymetylpenicylina (p.o. or .iv.) In case of hypersensitivity, macrolides should be used. Azithromycin: Bacteriologist: Azithromycin is macrolide, and including the spectrum of the most common pathogens causing pharyngitis and tonsillitis. Clinician: Azithromycin is an effective drug in APT, commonly used at a dose: in children (10 mg/kg once daily for three days), and adults (1×500 mg – three days). Recent studies suggest a better antibiotic activity double dose (cumulative dose – 60 mg/kg/treatment). These two approaches (bacteriologist and clinician) complement each other.
Spojrzenie bakteriologa i klinicysty na infekcje bywa różne. W pracy zaprezentowano opinie obu specjalistów na temat bakteryjnego zapalenia gardła i migdałków. Charakterystyka: Bakteriolog: Ostre zapalenie gardła i migdałków (OZGM) głównie wywołują wirusy (rynowirusy, adenowirusy, wirusy grypy i paragrypy, RSV). Tylko 10–30% przypadków ma etiologię bakteryjną. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym bakteryjnego zapalenia jest Streptococcus pyogenes. Za złoty standard diagnostyczny uchodzi badanie bakteriologiczne – posiew wymazu z gardła z antybiogramem. Klinicysta: Do zakażenia najczęściej dochodzi drogą kropelkową, okres inkubacji wynosi od 12 godzin do 4 dni. Rozpoznanie ustala się głównie na podstawie objawów: bólu gardła, gorączki, bólów głowy, złego samopoczucia, niewielkiego powiększenia węzłów chłonnych szyi. W badaniu przedmiotowym stwierdza się obrzękniętą i przekrwioną błonę śluzową gardła, czasami z nalotami. Postępowanie: Bakteriolog: Prawidłowe pobranie materiału do badania bakteriologicznego ma zasadniczy wpływ na całość procesu diagnostycznego. Wymaz pobiera się z powierzchni lub krypt migdałków. Pobrany wymaz jest posiewany i inkubowany w temperaturze 35–37°C. Pierwszą ocenę przeprowadza się po 18–24 godzinach. W ambulatorium pomocne mogą być szybkie testy diagnostyczne (RADT) wykrywające antygen paciorkowcowy. Klinicysta: Kluczowe jest ograniczenie szerzenia się zakażenia (wyeliminowanie kontaktu), leczenie objawowe. W OZGM o etiologii S. pyogenes lekiem pierwszego rzutu jest fenoksymetylopenicylina (p.o. lub i.v.). W przypadku nadwrażliwości należy zastosować makrolidy. Azytromycyna: Bakteriolog: To makrolid, obejmujący w spektrum działania najczęstsze patogeny wywołujące OZGM. Klinicysta: Skuteczny lek w OZGM, stosowany w dawce: u dzieci 10 mg/kg mc. raz na dobę przez 3 dni, u dorosłych 1×500 mg przez 3 dni. Ostatnie badania sugerują lepsze działanie podwójnej dawki antybiotyku (dawka kumulacyjna – 20 mg/kg/raz na dobę przez 3 dni). Podsumowując, należy stwierdzić, że te dwa spojrzenia – klinicysty i bakteriologa – uzupełniają się.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 1; 50-56
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół PFAPA – periodic fever, aphtous stomatitis, pharyngitis and cervical adenitis (okresowa gorączka, aftowe zapalenie jamy ustnej, zapalenie gardła, zapalenie węzłów chłonnych szyi)
PFAPA syndrome – periodic fever, aphtous stomatitis, pharyngitis and adenitis
Autorzy:
Mrówka-Kata, Katarzyna
Kata, Dariusz
Miśkiewicz-Orczyk, Katarzyna
Namysłowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038593.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
zespół pfapa
diagnostyka
leczenie
pfapa syndrome
diagnostic
treatment
Opis:
PFAPA syndrome, diagnosed mainly in children under 5 years of age is characterized by periodic episodes of fever, accompanied by aphthous stomatitis, pharyngitis and cervical lymphadenopathy. Clinical symptoms of this syndrome, recommendations concerning diff erential diagnosis, as well as methods of treatment were presented in this paper.
Zespół PFAPA, rozpoznawany głównie u dzieci poniżej 5 roku życia, charakteryzuje się nawrotowym występowaniem epizodów gorączkowych, z towarzyszącym aftowym zapaleniem jamy ustnej, zapaleniem gardła i powiększeniem węzłów chłonnych szyjnych. W pracy omówiono objawy kliniczne zespołu, przedstawiono zalecenia dotyczące diagnostyki różnicowej oraz metody leczenia.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 1; 57-59
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie oktenidyny w leczeniu stanów zapalnych gardła
The use of octenidine in the treatment of throat inflammation
Autorzy:
Citko, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26469689.pdf
Data publikacji:
2024-01-02
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
Tematy:
ostre zapalenie gardła
oktenidyna
acute pharyngitis
octenidine
Opis:
Ostre zapalenie gardła i migdałków podniebiennych jest jedną z najczęstszych przyczyn wizyt u lekarza rodzinnego. Zakażenia wirusowe stanowią 70–85% przyczyn tego schorzenia. Antybiotykoterapia powinna być stosowana tylko u pacjentów z potwierdzonym zakażeniem paciorkowcowym. Dlatego w leczeniu ostrego zapalenia gardła i migdałków podniebiennych znaczącą rolę odgrywa zastosowanie preparatów działających miejscowo. Leczenie miejscowe ostrego zapalenia gardła jest bezpieczne i skuteczne, zmniejsza natężenie objawów i poprawia komfort chorego. Łatwość użycia i korzystny profil bezpieczeństwa pozwalają na zastosowanie preparatów miejscowych już u młodszych dzieci. Leczenie miejscowe ma przewagę w stosunku do terapii ogólnoustrojowej pod trzema względami. Po pierwsze, zapewnia lokalnie wyższe stężenie substancji czynnej, która działa bezpośrednio na zakażoną okolicę. Po drugie, efekt terapeutyczny pojawia się szybciej. Po trzecie, ze względu na odmienny mechanizm działania (bezpośrednie uszkodzenia błony komórkowej) leki dezynfekujące miejscowo nie prowadzą do rozwoju lekooporności na antybiotyki. Do leków stosowanych miejscowo w przypadku tego schorzenia zalicza się antyseptyki, a wśród nich oktenidynę. Spektrum działania oktenidyny jest bardzo szerokie i obejmuje bakteryjne formy wegetatywne, bakterie Gram-ujemne, bakterie Gram-dodatnie (w tym MRSA, ORSA, VRSA, VRE), grzyby, wirusy oraz pierwotniaki. W badaniach prowadzonych in vitro dowiedziono, że oktenidyna powoduje w jamie ustnej skuteczną redukcję biofilmu m.in. Streptococcus pyogenes. Co istotne, możemy się spodziewać skutecznego działania oktenidyny na wirusa SARS-CoV-2, a to może mieć praktyczne znaczenie ze względu na silną jego replikację w gardle w pierwszych dniach choroby. Jak dotąd nie zaobserwowano oporności bakterii na ten lek. Miejscowe zastosowanie oktenidyny może się okazać skutecznym wsparciem antybiotykoterapii ostrego zapalenia gardła i migdałków podniebiennych lub stanowić jej alternatywę.
Acute inflammation of the throat and palatine tonsils is one of the most common reasons for visits to a family doctor. Viral infections account for 70–85% of the causes of this disease. Antibiotic therapy should only be used in patients with confirmed streptococcal infection. Therefore, the use of topical preparations plays a significant role in the treatment of acute pharyngitis and palatine tonsillitis. Local treatment of acute pharyngitis is safe and effective, reducing the intensity of symptoms and improving the patient's comfort. Ease of use and a favorable safety profile allow the use of topical preparations in younger children. Local treatment has advantages over systemic therapy in three respects. Firstly, it provides a locally higher concentration of the active substance, which acts directly on the infected area. Secondly, the therapeutic effect appears faster. Thirdly, due to a different mechanism of action (direct damage to the cell membrane), topical disinfectants do not lead to the development of drug resistance to antibiotics. Drugs used topically in this condition include antiseptics, including octenidine. The spectrum of action of octenidine is very broad and includes bacterial vegetative forms, Gram-negative bacteria, Gram-positive bacteria (including MRSA, ORSA, VRSA, VRE), fungi, viruses and protozoa. In vitro studies have proven that octenidine effectively reduces biofilms, including Streptococcus pyogenes, in the oral cavity. Importantly, we can expect octenidine to have an effective effect on the SARS-CoV-2 virus, which may be of practical importance due to its strong replication in the throat in the first days of the disease. Bacterial resistance to this drug has not been observed so far Topical use of octenidine may prove to be an effective support for antibiotic therapy of acute pharyngitis and tonsillitis or constitute an alternative.
Źródło:
Lek w Polsce; 2023, 391, 12; 25-32
2353-8597
Pojawia się w:
Lek w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Angina paciorkowcowa – zasady diagnostyki i leczenia
Streptococcal tonsillopharyngitis – principles of diagnosis and treatment
Autorzy:
Dziekiewicz, Marcin
Radzikowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034223.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Streptococcus pyogenes
penicillin
pharyngitis
streptococcus pyogenes
zapalenie gardła i migdałków podniebiennych
penicylina
Opis:
Tonsillopharyngitis is one of the main causes of medical appointments. In fact, a seemingly simple diagnosis and treatment causes various problems and is the reason of many problems and errors, including antibiotic misuse or overuse. The most frequent aetiological agents of pharyngitis relate to viruses. A carefully taken medical history and physical examination can help distinguish patients in whom bacterial (streptococcal) aetiology should be suspected. However, signs and symptoms themselves do not usually allow the correct diagnosis to be established. A clinical suspicion of bacterial infection must be confirmed microbiologically. The best practice is a throat culture. Rapid tests for the presence of Streptococcus pyogenes antigen are a convenient alternative. They are characterised by high sensitivity and specificity. The first-line treatment in streptococcal tonsillopharyngitis is phenoxymethylpenicillin used for 10 days. Streptococcus pyogenes is uniformly sensitive to this antibiotic. Cefadroxil is reserved for patients with non-immediate hypersensitivity to penicillin and Streptococcus pyogenes carriers. Macrolides, in turn, should be used only if immediate hypersensitivity occurs. In this case, 3–5-day treatment with azithromycin is a convenient alternative to clarithromycin. It is important to use its high, double doses – the standard dose is ineffective. Treatment of streptococcal tonsillopharyngitis with amoxicillin, amoxicillin with clavulanic acid and cefuroxime axetil is considered inappropriate and harmful. These are relatively broad-spectrum antibiotics, but their overuse is conductive to the spread of pneumococci of reduced penicillin sensitivity.
Zapalenie gardła i migdałków podniebiennych jest jedną z częstszych przyczyn wizyt lekarskich. Pozornie prosta diagnostyka i leczenie nastręcza w rzeczywistości wiele problemów i jest przyczyną błędów, w tym nadużywania antybiotyków lub stosowania ich niezgodnie z zaleceniami. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym zapalenia gardła są wirusy. Dokładnie zebrany wywiad i badanie przedmiotowe powinny pomóc wytypować pacjentów, u których trzeba podejrzewać bakteryjną (paciorkowcową) etiologię objawów. Same w sobie są jednak niewystarczające do ustalenia właściwego rozpoznania. Kliniczne podejrzenie zakażenia bakteryjnego należy koniecznie potwierdzić za pomocą badania mikrobiologicznego. Złotym standardem pozostaje posiew wymazu z gardła. Wygodną alternatywę stanowią szybkie testy na obecność antygenu Streptococcus pyogenes. Cechują je wysoka czułość i swoistość. Lekiem pierwszego rzutu w leczeniu paciorkowcowego zapalenia gardła i migdałków podniebiennych jest fenoksymetylopenicylina stosowana przez 10 dni. Wrażliwość szczepów Streptococcus pyogenes na ten antybiotyk jest pełna. Cefadroksyl rezerwuje się dla pacjentów z nienatychmiastową nadwrażliwością na penicylinę oraz nosicieli Streptococcus pyogenes. Z kolei makrolidy powinny być stosowane jedynie w razie wystąpienia nadwrażliwości o typie natychmiastowym. Tutaj wygodną alternatywą dla klarytromycyny jest trwające 3–5 dni leczenie azytromycyną. Bardzo ważną rolę odgrywa stosowanie jej wysokich, podwójnych dawek – dawka standardowa jest nieskuteczna. Za niecelowe i szkodliwe uznaje się leczenie anginy paciorkowcowej amoksycyliną, amoksycyliną z kwasem klawulanowym czy aksetylem cefuroksymu. Są to antybiotyki o relatywnie szerokim spektrum, jednak ich nadmierne wykorzystanie sprzyja rozprzestrzenianiu się szczepów pneumokoków o zmniejszonej wrażliwości na penicyliny.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 2; 141-149
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szerokie zastosowania oktenidyny
The wide range of uses of octenidine
Autorzy:
Citko, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/44054916.pdf
Data publikacji:
2024-09-03
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
Tematy:
octenidine
difficult-to-heal wounds
acute pharyngitis
interdigital mycosis
bacterial vaginosis
oktenidyna
rany trudno gojące się
ostre zapalenie gardła
grzybica międzypalcowa
bakteryjna waginoza
Opis:
Octenidine dihydrochloride is an antiseptic with a wide range of applications. Octenidine preparations are recommended for use in wounds infected with multidrug-resistant strains. In the treatment of infected wounds, the combination of octenidine and hyaluronate may be important. It can be successfully used to treat local acute throat inflammation. Octenidine dihydrochloride can be used in the adjunctive treatment of interdigital mycosis, in the care of the umbilical stump or in the antisepsis of the vaginal mucosa or glans penis. It can be used, among others, in the treatment of periodontal diseases or post-extraction complications, as well as in endodontic treatment. There are also new reports on the possibility of using octenidine in the treatment of MRSA carriage in the form of a gel used intranasally or, among others, in the treatment of bacterial vaginosis. Interestingly, it has been shown that octenidine can inhibit the proliferation of MCF-7 breast cancer and H1299 lung cancer cells by promoting apoptosis.
Dichlorowodorek oktenidyny jest antyseptykiem o szerokim spektrum zastosowania. Preparaty z oktenidyną zalecane są do stosowania w ranach zakażonych szczepami wielolekooopornymi. W leczeniu ran zakażonych istotne może być połączenie oktenidyny z hialuronianem. Dichlorowodorek oktenidyny może być stosowany z powodzeniem w leczeniu miejscowych ostrych stanów zapalnych gardła. Może też być wykorzystywany w leczeniu wspomagającym grzybicy międzypalcowej, w pielęgnacji kikuta pępowinowego czy też w antyseptyce błony śluzowej pochwy lub żołędzi prącia. Może znaleźć zastosowanie m.in. w leczeniu chorób przyzębia czy też powikłań poekstrakcyjnych, a także w leczeniu endodontycznym. Pojawiają się również nowe doniesienia na temat możliwości wykorzystania oktenidyny w leczeniu nosicielstwa MRSA, w postaci żelu stosowanego donosowo, czy też m.in. w leczeniu bakteryjnej waginozy. Co ciekawe, wykazano, że oktenidyna może hamować proliferację komórek raka piersi MCF-7 i raka płuc H1299 poprzez promowanie apoptozy.
Źródło:
Lek w Polsce; 2024, 398, 7/8; 39-45
2353-8597
Pojawia się w:
Lek w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies