- Tytuł:
-
Uniwersytecki wymiar kształcenia profesjonalnych służb społecznych w Polsce
University dimension of the education of professional social services in Poland - Autorzy:
- Żukiewicz, Arkadiusz
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/424000.pdf
- Data publikacji:
- 2015
- Wydawca:
- Lubuskie Towarzystwo Naukowe
- Tematy:
-
kształcenie
służba społeczna
edukacja całościowa
szkolnictwo wyższe
education
social service
education overall
higher education - Opis:
-
Traditions of educating social services have been known in Poland since 1925 thanks to the efforts by Helena Radlińska and an association of the most outstanding theoreticians and practitians of social work of that time including; Marian Grotowski, Konstanty Krzeczkowski, Marian Godecki, Ludwik Krzywicki, Wacław Szubert, Kazimierz Korniłowicz, Czesław Babicki, Janusz Korczak, Jan Muszkowski, Faustyn Czerwijowski, Zygmunt Kobyliński, Maurycy Jaroszyński, Jan Strzelecki, Mieczysław Michałowicz, Józef Mikułowski-Pomorski, Władysław Radwan and Stanisław Rychliński, and many others. The experiences of the interwar period show that short term preparation of social service employees to take action in social circles did not meet the essential expectations set by the requirements of the dynamically changing conditions of humans life at the beginning of the 20th century. In the 21century social or economic situation requires from the social services employees the use of advanced, social and technology competences. This causes that the overall (complex, multidimensional, multidisciplinary) process of university education seems to be necessary to fulfil the requirements of the tasks set to the graduates. Therefore, the basic task is to find model solutions enabling the preparation of the graduates of social work and alike specialisation to perform effective and efficient service for the benefit of Another Person.
Tradycje kształcenia służb społecznych są w Polsce znane już od 1925 roku. Staraniem Heleny Radlińskiej i zespołu zrzeszającego ówczesnych najwybitniejszych teoretyków i praktyków pracy społecznej, jak w szczególności Marian Grotowski, Konstanty Krzeczkowski, Marian Godecki, Ludwik Krzywicki, Wacław Szubert, Kazimierz Korniłowicz, Czesław Babicki, Janusz Korczak, Jan Muszkowski, Faustyn Czerwijowski, Zygmunt Kobyliński, Maurycy Jaroszyński, Jan Strzelecki, Mieczysław Michałowicz, Józef Mikułowski-Pomorski, Władysław Radwan oraz Stanisław Rychliński, i inni (patrz: Radlińska, 1964, s. 432-433; Lepalczyk, 2001, s. 78-79). Doświadczenia okresu międzywojennego wskazują, że krótkookresowe przygotowanie pracowników służb społecznych do aktywności w środowiskach społecznych nie spełniało oczekiwań merytorycznych stawianych przez wymogi dynamicznie zmieniających się warunków życia ludzkiego początku XX wieku. W XXI wieku sytuacja społeczna czy gospodarcza wymaga od pracowników służb społecznych posługiwania się zaawansowanymi kompetencjami zarówno społecznymi, jak i technologicznymi. To sprawia, że całościowy (kompleksowy, wielowymiarowy, wielodyscyplinarny) proces kształcenia uniwersyteckiego zdaje się być niezbędny dla sprostania wymogom stawianych przed absolwentami zadań. Stąd podstawowym zadaniem jest poszukiwanie modelowych rozwiązań, które umożliwią przygotowanie absolwentów kierunku praca socjalna i pokrewnych do wydajnej i wysokojakościowej służby Drugiemu Człowiekowi. - Źródło:
-
Rocznik Lubuski; 2015, 41, 2; 163-171
0485-3083 - Pojawia się w:
- Rocznik Lubuski
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł