Wszystkie pola: bioaugmentacja - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Biodegradacja oleju napedowego w glebie prowadzona metoda ex situ oraz wplyw skazenia na liczebnosc i aktywnosc mikroflory glebowej
Autorzy:: Hawrot, M
Nowak, A
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/804794.pdf
Data publikacji:: 2004
Wydawca:: Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:: substancje ropopochodne
mikroflora glebowa
aktywnosc
skazenia gleby
gleby
bioaugmentacja
olej napedowy
badania ex situ
biodegradacja
biostymulacja
liczebnosc
Opis:: W prezentowanej pracy oceniano skuteczność biologicznej dekontaminacji gleby skażonej olejem napędowym w stężeniu 5% wagowych oraz zmiany w mikrobiocenozie zanieczyszczonego środowiska. Biodegradację prowadzono w Warunkach kontrolowanych (metoda ex situ). Przygotowano 4 obiekty badawcze, które - poza obiektem kontrolnym - modyfikowano poprzez nawożenie, napowietrzanie oraz wprowadzanie mieszaniny kultur bakteryjnych aktywnych w biologicznym rozkładzie produktów ropopochodnych. Doświadczenie prowadzono przez 6 miesięcy - co 30 dni wykonywano analizy chemiczne oraz mikrobiologiczne. Stwierdzono, że zastosowane zabiegi bioremediacyjne w istotny sposób przyspieszały biodegradację oleju napędowego w glebie. Wprowadzenie wyspecjalizowanych szczepów mikroorganizmów (bioaugmentacja) zwiększyło ubytek oleju o ponad 40% w stosunku do obiektów, w których zastosowano tylko podstawowe zabiegi agrotechniczne. Olej napędowy spowodował zwiększenie liczby mikroorganizmów uczestniczących w procesie rozkładu oleju napędowego oraz wzrost ilości biomasy żywych organizmów utrzymujący się do 60 dnia doświadczenia. Analiza statystyczna potwierdziła istotny wpływ stosowanych zabiegów na efektywność rozkładu oleju napędowego (współczynnik korelacji - r = 0,6).
The effectiveness of biological decontamination of soil polluted with diesel fuel (in concentration 5% by weight) and changes in microbiocenosis of polluted environment were investigated. Biodegradation was realized under controlled conditions („ex situ” method). 4 investigation objects were prepared, which - except of control object - were modified by fertilization, aeration and introduction of bacterial cultures active in biodegradation of oil products. During 6 months of investigation, chemical and microbiological analyses were done every month. It was found that the bioremediation measures significantly intensified process of diesel fuel biodegradation in the soil. Introducing specialized microbial strains (bioaugmentation) increased oil losses by above 40% in relation to object where only basic agrotechnical measures were applied. Diesel fuel increased the number of microorganisms participating in its decomposition as well as the quantity of alive microorganism biomass lasting till the 60th day of experiment. It was also found that the effectiveness of biological decontamination increased adequately to modification used. Significant correlation between applied modification and decrease of diesel fuel concentration in soil was statistically confirmed (correlation factor - r = 0.6).
Źródło:: Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2004, 501; 151-157
0084-5477
Pojawia się w:: Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Wpływ bioaugmentacji na uwalnianie biogenów w procesie beztlenowej stabilizacji osadów ściekowych
Impact of bioaugmentation on nutrient release in anaerobic digestion of sewage sludge
Autorzy:: Montusiewicz, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/125962.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: bioaugmentacja
beztlenowa stabilizacja
osady ściekowe
amonifikacja
uwalnianie fosforanów
bioaugmentation
anaerobic digestion
sewage sludge
ammonification
release of phosphates
Opis:: Beztlenowa stabilizacja osadów ściekowych jest powszechnie stosowana jako metoda ich przeróbki w oczyszczalniach ścieków komunalnych. W wyniku beztlenowego rozkładu substancji organicznych zachodzi uwalnianie azotu amonowego i fosforu fosforanowego do wód osadowych, zawracanych następnie do bioreaktorów oczyszczających ścieki. Może to skutkować przeciążeniem osadu czynnego, a w efekcie obniżeniem sprawności usuwania związków biogennych i wzrostem kosztów oczyszczania. Prezentowana praca dotyczy badań nad wpływem bioaugmentacji na uwalnianie związków biogennych podczas fermentacji metanowej osadów ściekowych. Bioaugmentację prowadzono z wykorzystaniem dwóch dawek komercyjnego preparatu Arkea®, odpowiednio 9 i 13% w stosunku objętościowym. W oparciu o stężenia azotu amonowego i fosforu fosforanowego wyznaczono wartości współczynników uwalniania w układzie bioaugmentowanej fermentacji osadów ściekowych oraz w układzie, w którym bioaugmentacji nie prowadzono. Z uzyskanych danych wynika, że uwalnianie związków biogennych do wód osadowych występowało w obu badanych układach, jednak wyższe wartości otrzymano w układzie z bioaugmentacją. W przypadku układu wspomaganego biopreparatem współczynnik amonifikacji wyniósł 4,8 oraz 4,6, odpowiednio dla dawki Arkea® 9 i 13%, natomiast dla osadów ściekowych był nieco niższy - 4,5. Analogiczny trend wystąpił w przypadku fosforu fosforanowego. Współczynnik uwalniania fosforanów w obecności 9 i 13% preparatu Arkea® osiągnął wartość odpowiednio 1,2 oraz 1,3, a w układzie bez dodatku biopreparatu 1,1. Bioaugmentacja nie wpłynęła jednak istotnie na uwalnianie związków biogennych w procesie beztlenowej stabilizacji osadów ściekowych, a stężenia biogenów w wodach pofermentacyjnych nie wzrosły w porównaniu z osadami ściekowymi.
In municipal wastewater treatment plants anaerobic digestion has commonly been applied for sludge treatment. It is known that the process results in a high release of the nitrogen and phosphorus compounds. Their recirculation with the rejected supernatant to the bioreactor treating wastewater could lead to its overloading, thus diminishing the nutrient removal efficiency and increasing the cost of the total treatment. In the present study the influence of bioaugmentation on the nutrient release was examined in anaerobic digestion of sewage sludge. The bioaugmentation consisted in adding two doses of commercial product Arkea®, 9 and 13% v/v, respectively. Based on the concentration of ammonia nitrogen and phosphate phosphorus, release factors were determined for bioaugmented and non-bioaugmented experiments. The results indicated that nutrient release was confirmed in both systems, although it significantly differed for the compounds investigated. Applying bioaugmentation, a little higher values were achieved as compared to anaerobic digestion of sewage sludge. Release factors for ammonia nitrogen were 4.8 and 4.6 in the presence of 9 and 13% Arkea® v/v, respectively, whereas for sewage sludge it was 4.5. With regard to phosphate phosphorus, minor values were obtained. Applying 9 and 13% of Arkea®, release factors were found to be 1.2 and 1.3, respectively, whereas in the system without bioaugmentation it was only 1.1. An essential effect of bioaugmentation on nutrient release in anaerobic digestion of sewage sludge did not occur.
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2015, 9, 1; 269-277
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Zastosowanie bioaugmentacji w procesach biologicznego oczyszczania ścieków i utylizacji osadów
Application of bioaugmentation in biological wastewater treatment and sludge utilization
Autorzy:: Michalska, J.
Mrozik, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/237790.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: oczyszczanie ścieków
osad czynny
zanieczyszczenia toksyczne
bioaugmentacja
mikroorganizmy
bakterie
grzyby
konsorcjum
sewage treatment
activated sludge
toxic contaminants
bioaugmentation
microorganisms
bacteria
fungi
consortium
Opis:: Atrakcyjnym rozwiązaniem problemów towarzyszących narażeniu wielu oczyszczalni ścieków na wysoki ładunek zanieczyszczeń występujących w ściekach jest metoda bioaugmentacji. Polega ona na wprowadzeniu do osadu czynnego dodatkowej puli bakterii i/lub grzybów mikroskopowych o pożądanych właściwościach, charakteryzujących się zdolnością do agregacji i adhezji, produkcji substancji polisacharydowych, tworzenia biofilmu, syntezy bioflokulantów oraz synergicznie oddziałujących z mikroorganizmami autochtonicznymi, niewrażliwych na zmiany parametrów środowiskowych oraz o wysokiej tolerancji na substancje toksyczne. Inokulacja osadu czynnego takimi mikroorganizmami może nie tylko prowadzić do zwiększenia bioróżnorodności oraz biomasy mikroorganizmów bytujących w reaktorze biologicznym, przyspieszać rozkład zanieczyszczeń organicznych, usprawniać proces usuwania związków biogennych, ale także zapobiegać nadmiernemu rozwojowi bakterii nitkowatych, poprawiać właściwości sedymentacyjne osadu, przeciwdziałać pienieniu osadu oraz wspomagać proces jego regeneracji. Duże nadzieje wiąże się obecnie z opracowaniem nowych metod dostarczania komórek do osadu czynnego z użyciem nanomateriałów, perspektywami wykorzystania nanorurek węglowych jako materiałów adsorbujących związki toksyczne oraz wykorzystaniem wiedzy z zakresu modulacji zjawiska sygnalizacji zagęszczenia bakterii (quorum sensing) prowadzącego do tworzenia biofilmu. Ze względu na możliwość zastosowania bioaugmentacji na różnych etapach biologicznego oczyszczania ścieków, może ona w znaczącym stopniu usprawniać pracę oczyszczalni ścieków. Są jednak pewne ograniczenia tej metody, związane ze słabą przeżywalnością inokulantów oraz zanikiem ich aktywności po wprowadzeniu do nowego dla nich środowiska. Aby poszerzyć wiedzę w tym zakresie konieczne jest monitorowanie losu i aktywności inokulantów z wykorzystaniem nowoczesnych technik molekularnych oraz opracowanie nowych metod dostarczania komórek do ekosystemu osadu czynnego. Wyzwaniem na przyszłość jest także wdrożenie sprawdzonych w laboratorium praktyk bezpośrednio w oczyszczalniach ścieków.
Bioaugmentation method is an attractive solution to problems associated with exposure of many wastewater treatment plants to high load of wastewater pollutants. This strategy involves introduction to activated sludge an additional pool of bacteria or microscopic fungi of desired properties, capable of aggregation and adhesion, production of polysaccharide substances, biofilm formation, synthesis of bioflocculants and synergistic interactions with indigenous microorganisms, insensitive to changes in environmental parameters and of high tolerance to toxic substances. Not only may inoculation of activated sludge with such microorganisms lead to the increased biodiversity and biomass of microorganisms living in a biological reactor, accelerate the decomposition of organic pollutants, improve the process of biogenic compounds removal, but also prevent excessive growth of filamentous bacteria, improve sedimentation properties of sludge, counteract sludge foaming and support the process of its regeneration. Currently, great promise is held out for the development of new methods of cell delivery to the activated sludge that employ nanomaterials, prospects of using carbon nanotubes as adsorbents of toxic compounds and use of knowledge in the field of modulation of bacterial quorum sensing leading to biofilm formation. Since bioaugmentation could be employed at various stages of biological wastewater treatment, it may significantly improve the operation of wastewater treatment plants. However, this method has some limitations, related to the poor survival rates of inoculants and disappearance of their activity after being introduced into the new environment. In order to broaden our understanding of this area, it is necessary to monitor the fate and activity of inoculants using modern molecular techniques and to develop new methods of cell delivery to the active sludge ecosystem. Yet, implementation of the practices tested in the laboratory environment directly into the wastewater treatment plants remains a challenge for the future.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2018, 40, 1; 35-44
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Techniki bioremediacji substancji ropopochodnych i metody oceny ich efektywności
Techniques of petroleum compounds bioremediation and methods of assessment of their effectiveness
Autorzy:: Podsiadło, Ł
Krzyśko-Łupicka, T.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/297379.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:: związki ropopochodne
bioremediacja
biostymulacja
bioaugmentacja
mikroorganizmy biodegradacyjne
metody identyfikacji mikroorganizmów
petroleum compounds
bioremediation
biostimulation
bioaugmentation
biodegradation
microbial biodegradation
microbial identification methods
Opis:: W ostatnich latach bardzo duże znaczenie w usuwaniu ksenobiotyków mają metody biologiczne. Wiele gatunków mikroorganizmów występujących w środowisku glebowym ma zdolność do biodegradacji związków ropopochodnych. Ich rozkład jednak zwykle trwa latami. Intensyfikację tego procesu uzyskuje się głównie poprzez biostymulację i/lub wykorzystanie biopreparatów w formie wolnej biomasy lub immobilizowanej na nośnikach, takich jak alginian, akrylan czy karagen. Aktywność degradacyjna mikroorganizmów zależy od bioróżnorodności środowiska oraz parametrów fizykochemicznych, w tym dostępności związków odżywczych, temperatury, pH czy stężenia tlenu. Z tego powodu podczas bioremediacji bardzo ważnym aspektem jest monitorowanie zmian w składzie związków chemicznych oraz bioróżnorodności zanieczyszczonego środowiska. W artykule przedstawione zostały informacje na temat typów bioremediacji, wpływu czynników fizykochemicznych na efektywność rozkładu ksenobiotyków oraz metody monitorowania przemian związków chemicznych i dynamiki populacji mikroorganizmów w glebie.
In the recent years the demand for petroleum and products associated with its processing, which contributes to the progressive contamination of the environment, has greatly increased. Crude oil consists primarily of hydrocarbons, such as alkanes, cycloalkanes, aromatic hydrocarbons, and polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs). Bioremediation is a technique that combines achievements of microbiology and microbial ecology, biochemistry, genetics and chemistry. Xenobiotics may be removed in the place of contamination (in situ) or preceded by the transfer of contaminated soil from its natural area (ex situ). Many species of microorganisms found in the soil are capable of biodegradation of petroleum compounds. However, the natural biodegradation of petroleum compounds in soil usually takes a long time. The intensification of this process is achieved primarily by biostimulation and/or bioaugmentation. The first method is based on environmental enrichment in nutrients and ensuring optimal environmental conditions (temperature, pH, oxygen concentration). Bioaugmentation relies on the introduction into the environment selected strains of microorganisms capable of degrading xenobiotics in free cells form or immobilized biomass on carriers, such as alginate, acrylate, or carrageenan. Microbial degradation activity depends on biodiversity and physicochemical parameters, including the availability of nutrients, temperature, pH, and oxygen concentration. For this reason, during the bioremediation, a very important aspect is to monitor the changes in the chemical composition of the contaminated environment and the soil biodiversity. Nowadays, we have many laboratory techniques to identify microorganisms. Phenotypic methods include e.g. fatty acid analysis, cell wall structure, the enzyme activity or substrate utilization profile. One of the disadvantages in the analysis of the phenotype is that the full information contained in the genome is never expressed, because it is directly related to the environmental conditions (e.g. growth conditions in the laboratory). Nucleic acid is an excellent tool to study because it is characteristic of all living organisms. For this reason, the molecular biology methods are increasingly used for the identification of microorganisms (such as PCR, hybridization, sequencing, metagenomics). The article presents information about the types of bioremediation, the impact of physical and chemical factors on the efficiency of the xenobiotics decay and methods of monitoring of chemical transformations and dynamics of microorganisms populations in the soil.
Źródło:: Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2013, 16, 4; 459-476
1505-3695
2391-7253
Pojawia się w:: Inżynieria i Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Ocena możliwości skojarzenia magazynowania energii cieplnej w warstwie wodonośnej z remediacją wód podziemnych
Evaluation of a potential to combine aquifer thermal energy storage with groundwater remediation
Autorzy:: Malina, G.
Bujak, I.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/237369.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: aquifer thermal energy storage (ATES)
remediation
aquifer
groundwater
contamination
biodegradation
biostimulation
bioaugmentation
magazynowanie energii cieplnej w warstwie wodonośnej
remediacja
warstwa wodonośna
woda podziemna
zanieczyszczenia
biodegradacja
biostymulacja
bioaugmentacja
Opis:: Aquifer thermal energy storage (ATES) may be considered beneficial due to lack of negative environmental impact, innovation and potential for further development. The state of knowledge on ATES and its potential to be combined with groundwater remediation was analyzed on the basis of literature data and operating experience. Chlorinated hydrocarbons and BTEX are the contaminants most frequently occurring at depths, where ATES systems usually operate. The following remediation techniques that potentially could be combined with ATES systems were discussed: ‛pump and treat’, natural (NA) and enhanced natural attenuation (ENA) via biostimulation and bioaugmentation, as well as in situ chemical oxidation (ISCO) and enhanced reductive dechlorination (ERD) under anaerobic conditions. Development of such solutions is constrained by problems related mainly to the risk of accelerated contaminant migration and reduction of their biodegradation rates as a result of changes in redox potential due to ATES system operation and well screen clogging. Further research is required to confirm effectiveness of the combined application of ATES and groundwater remediation in practice as the knowledge of the aquifer processes upon thermal energy storage is incomplete and the operating experience limited.
Magazynowanie energii cieplnej w warstwie wodonośnej (ATES) można uznać za rozwiązanie korzystne ze względu na brak jego negatywnego wpływu na środowisko oraz innowacyjność i możliwość dalszego rozwoju. Na podstawie danych literaturowych oraz doświadczeń eksploatacyjnych przeanalizowano stan wiedzy na temat magazynowania energii cieplnej w warstwie wodonośnej (ATES) i możliwości jego skojarzenia z remediacją wód podziemnych. Zanieczyszczeniami występującymi w wodach podziemnych na głębokościach, na których zwykle pracują systemy ATES są najczęściej chlorowane węglowodory i BTEX. Spośród technik remediacji wód podziemnych możliwych do skojarzenia z systemami ATES omówiono metodę „pompuj i oczyszczaj”, naturalne samooczyszczanie (NA) oraz wspomagane (ENA) przez biostymulację i bioaugumentację, a także chemiczne utlenianie in situ (ISCO) oraz wspomaganą dehalogenację redukcyjną (ERD) w warunkach anaerobowych. Problemy ograniczające rozwój rozwiązań tego typu związane są głównie z ryzykiem przyspieszenia migracji zanieczyszczeń i spowolnienia ich biodegradacji w wyniku zmian potencjału utleniająco-redukcyjnego wywołanych działaniem instalacji ATES oraz kolmatacją filtrów studziennych. Ze względu na ograniczoną wiedzę na temat zjawisk zachodzących w warstwie wodonośnej podczas magazynowania energii cieplnej i zbyt mało doświadczeń eksploatacyjnych, konieczne są dalsze badania potwierdzające skuteczność łącznego zastosowania systemów ATES i remediacji wód podziemnych w praktyce.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2017, 39, 3; 9-18
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "bioaugmentacja" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język