Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Sztuka"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 3066
Tytuł:
„[…] ta korona po pięciu wiekach z grobu wychodząca na świat, na jasne słońce” – ekslibris Muzeum Narodowego w Krakowie
“[...] this crown coming out of the grave onto the world, into bright daylight, after five centuries” – A Bookplate from the National Museum in Kraków
Autorzy:
Podniesińska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375588.pdf
Data publikacji:
2020-12-04
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Polish bookplate
National Museum in Kraków
Jan Bukowski
Ignacy Łopieński
Polish Applied Arts
applied art
Young Poland
woodcut
typography
printmaking
collecting
bookplate collectors
Józef Mehoffer
ekslibris polski
Muzeum Narodowe w Krakowie
Józef Mehoff er
Polska Sztuka Stosowana
sztuka użytkowa
Młoda Polska
drzeworyt
typografi a
sztuka druku
kolekcjonerstwo
zbieracze ekslibrisów
Opis:
In 1901, the association Polska Sztuka Stosowana (Polish Applied Arts) announced a contest for a bookplate to be featured at the National Museum in Kraków. It was the fi rst competition of this sort in the Polish lands, and the result was the fi rst artistic Polish bookplate created by a traditional technique. Its author was Jan Bukowski, then starting his career in typography and illustration. Marking books with a decorative label, usually pasted onto the front endpaper, was becoming fashionable among bibliophiles and was an expression of their taste, education and artistic culture. For the following twenty or so years, the contest became a model for many other similar competitions. This article analyzes the form and content of the bookplate in question, which for many years became the trademark and logo of the National Museum in Kraków. It was also the paragon of the Polish exlibris valuable not only for its artistic but also Polish national features. Lastly, it was an object of exchange between the museum and Polish and foreign institutions,on the one hand, and between collectors, on the other.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2020, 11; 217-236
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Barwa drewna”. O kryteriach oceny i interpretacji twórczości rzeźbiarzy zakopiańskich w polskiej krytyce artystycznej i wystawiennictwie od zakończenia II wojny światowej do wystawy Sztuka Ludowa w 30-leciu PRL
“The Color of Wood:” On the Criteria of Assessment and Interpretation of the Output of Zakopane Sculptors in Polish Art Criticism and Exhibitions from the End of World War II until the Folk Art at the 30th Anniversary of the Polish Peoples Republic Exhib
Autorzy:
Chrudzimska-Uhera, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106438.pdf
Data publikacji:
2021-12-10
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
rzeźba
drewno
snycerstwo
sztuka polska XX w.
Zakopane
sculpture
wood
wood curving
20th century art in Poland
Opis:
Tematem artykułu jest recepcja zakopiańskiego rzeźbiarstwa od lat 40. do 70. XX w. Analizie poddane zostały teksty krytyczne i koncepcje kuratorskie, odsłaniające strategie postrzegania i kwalifikowania rzeźby zakopiańskiej w relacji do sztuki ludowej. Wskazano kluczowe kryteria, takie jak: stosowany materiał – drewno, oraz pochodzenie i miejsce zamieszkania twórcy, w oparciu o które dzieła zakopiańczyków stereotypowo przypisywano do obszaru sztuki ludowej. Tendencja ta ukazana została w szerszym kontekście modernistycznych mitów XX w. i zakwestionowana jako niewłaściwa do oceny zakopiańskiego snycerstwa 2. poł. XX w. W zakończeniu artykułu przywołane zostały poglądy współczesnego antropologa Timothy Ingolda, jako możliwa metodologiczna alternatywa spojrzenia na zakopiańskie rzeźbiarstwo z pominięciem modernistycznych kryteriów wyprowadzonych z hylemorficznego modelu świata.
The article concerns the reception and interpretation of contemporary Zakopane’s sculpture between the 1940s and 1970s.  Analyses of art critics’ texts and curator’s strategies of that period reveal that wooden sculptures were easily and stereotypically interpreted as related to folk art. The material (wood) and the artist’s place of birth and living were identified as the key criteria applied by researchers and art critics. The author contends that this point of view—based on modernistic myths qualifying Zakopane’s sculptures as relying on primitive art, was a misinterpretation. The article concludes that the main problem in understanding and adequately interpreting Zakopane’s sculpture derives from using the traditional canon of art based on the opposition between nature and culture. Therefore, the anthropological theories of Timothy Ingold are recalled as a new and prospective methodology.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2021, Wydanie specjalne, 28; 122-142
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Bo jak poezja i sztuka, tak miłość jest ideą”. Józefa Kremera peregrynacja do grobu Julii w Weronie
“Just like poetry and art − love is a concept”. Józef Kremer’s pilgrimage to the grave of Juliet in Verona
Autorzy:
Łoboz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012060.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Opis:
The subject of this article is the interpretation of one part of “Journey to Italy” by J. Kremer (1859-1864) which describes his visit to Verona (in 1852). This description constitutes an intellectual pilgrimage to Shakespearean literary tradition of drama (Romeo and Juliet). Kremer moralized this legend seeing the cause of the characters' tragedy in the 'sin' of their passion. At the same time he was fascinated by the parable of complexity of human lot and relativity of moral values. The text by Kremer explains the importance of the literary legend of which there are few reinterpretations in Polish romanticism. The most important part of this description is a very interesting essay about love. This essay can be regarded as the interpretative key to the romantic understanding of the literary legend.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2009, 57, (2); 149-162
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Capellae maiores et minores” i różne sposoby ich kształtowania w architekturze sakralnej po Soborze Trydenckim
Autorzy:
Krasny, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2016280.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
nowożytna architektura sakralna
nowożytna teoria sztuki
sztuka sepulkralna
liturgia po Soborze Trydenckim
kaplice
przestrzeń sakralna w epoce nowożytnej
early modern sacral architecture
early modern theory of art
sepulchral art
liturgy after the Council of Trent
chapel
sacred space in early modern period
Opis:
Reformy liturgiczne po Soborze Trydenckim doprowadziły do zasadniczych zmian w funkcjonowaniu liturgicznym i w kształtowaniu różnych partii świątyni. W różnych środowiskach terminem kaplica określano więc bądź prezbiterium, bądź aneksy ściśle powiązane z korpusem, bądź też autonomiczne budowle służące kultowi relikwii i cudownych obrazów oraz grzebaniu dostojnych zmarłych. Ten zamęt terminologiczny nie został uporządkowany w tekstach teoretyczno-artystycznych, takich jak mediolańskie Instructiones fabricae et supellectilis ecclesiastice. Nie sposób zatem wypracować jednoznacznej definicji nowożytnej kaplicy przykościelnej na użytek historii sztuki.
In Instructiones fabricae et supellectilis ecclesiasticae published in Milan in 1577, in line with the tradition formed in the Middle Ages, the term capella was used to describe a part of the church interior, definitely designated as the place for altar. There, the term capella maior was referred to the church’s presbytery, and capelle minores – to the strings of identical chapels, adjacent to the sides of the nave, and sometimes also to the transept. Capella maior was already losing its spatial separateness as a result of liturgical reforms introduced after the Council of Trent. In Italy and in most European countries, it was then that great importance was attached to gathering the people at one solemn Holy Mass, at the same time striving to make its celebration as visible as possible to the gathered worshipers. Therefore, the choir partitions were removed, and the presbyteries were cleaned from elements emphasizing their spatial distinctiveness on the one hand (reliquaries, miraculous paintings, impressive tombstones), and on the other, distracting the attention of the worshipers from the celebration of the Holy Sacrifice. Such activities – strongly recommended in Instructiones – meant that the presbytery was very strongly (both spatially and ideologically) integrated with the body of the church, as a result of which in most languages it ceased to be called a chapel. On the other hand, in the documents of church factories such a term was applied to annexes connected very loosely with the space and body of the temple, to which the saints and tombstones from the presbytery were “transferred”. The construction of two such structures by the popes at the larger basilica of Santa Maria Maggiore in Rome became the confirmation of this practice by the highest authority in the Church. However, Instructiones and other Counter-Reformation texts on church shaping did not record the rapid spread of an “autonomous” chapel in sacral architecture. The Milanese work describes only the way of shaping the strings of capellae minores, so a solution present in the Italian architecturefrom the late Middle Ages. The reason for this choice was probably the fact that the chapels adjacent to the nave fulfilled a specific tradition in the liturgy in the church, and the role of autonomous chapels in this field remained insignificant. Due to the well-established local tradition in the South Netherlands, there was no integration of the spaces of presbyteries and churches in this area. In this area, Catholicism was restored after the period of violent Reformation, which meant that in the churches, first of all, elements destroyed by iconoclasts were reconstructed. Therefore, in the cathedrals and collegiate churches, with the consent of the Holy See, the partitions separating them from the corpus were reconstructed. Behind these partitions, imposing tombstones of bishops and canons were built, because only these spaces were supervised by higher clergy, while the corps were under the administration of municipalities. In Flemish, the presbytery was thus still described with the term (grote) kapel, while the side chapels, usually built between the buttresses of great Gothic churches, were called chapels (kapelletjes). Thus, in the modern era, the term “chapel” was associated with various spatial and functional solutions, both in construction practice and in texts on sacral architecture. Therefore, one should limit himself to noticing the complex presence of chapels in the history of modern architecture, and not try to formulate a precise and unambiguous definition of this type of building.
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 11-37
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„CESARE BRANDI (1906-1988), JEGO MYŚL I DEBATA O DZIEDZICTWIE. SZTUKA KONSERWACJI-RESTAURACJI W POLSCE” Międzynarodowa konferencja naukowa Warszawa, 5-6 października 2007 r.
“CESARE BRANDI (1906-1988), HIS THOUGHT AND EUROPEAN DEBATE IN THE XX CENTURY AND THE ART OF CONSERVATION-RESTORATION IN POLAND” International Conference, Warsaw, 5-6 October 2007
Autorzy:
Szmelter, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/536373.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
BRANDI CESARE (CONTERENCE ON CONSERVATION'S ART)
CesareBrandi
konferencja naukowa
trendy w konserwacji
Opis:
Conference titled “Cesare Brandi (1906-1988), His Thought and European Debate in the XX Century and the Art of Conservation-restoration in Poland” took place in Wilanów Palace on October 5-6 2007. The goal of the conference was revisiting of theory and good practice of conservation-restoration of the cultural heritage. The exhibition which attendance upon conference showed more than 100 panels connected with Cesare Brandi legacy and history and the accomplishments of 60 years of Polish training of conservators – restorers in three academic centers – in Warsaw, Cracow and Toruƒ, presented by them. Organizers of conference were Interacademy Institute for Conservation-Restoration of Works of Art, Wilanow Palace and Polish professors engaged in UE Project: “Cesare Brandi (1906-1988), His Thought And European Debate In The XX Century”. Three new books were related to conference: - “Sztuka konserwacji-restauracji / The Art of Conservation and Restoration”, ed. I. Szmelter, M. Jadzińska, contents preprints with abstracts in English; - Cesare Brandi “Teoria Restauracji”/Cesare Brandi “Theory of Restoration”, translated by M. Kijanko; - “Conservatio Creatio Aeterna Est” – reprinted act of Minister of Culture related to Preservation of Heritage from 1920, with English translation. Translated by Iwona Szmelter
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2007, 2; 8-11
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Chmura” dostępnej sztuki
“The cloud” of art accessible online
Autorzy:
Więckowski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1853542.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
nowoczesne technologie
internet
sztuka
niepełnosprawność
dostępność
modern technologies
art
disability
accessibility
Opis:
Dissemination of art online is nowadays a global practice adopted by many museums and galleries. While the reasons behind it may be diverse, one of them is to provide access to works of art and art spaces to people with disabilities. The article analyzes the legitimacy of using modern technologies in communication with people with disabilities, and presents examples of solutions implemented in Polish social and cultural reality in order to make art accessible to people with disabilities. It also identifies opportunities and threats that may arise in connection with such communication model between cultural institutions and people with disabilities.
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2018, 102, 3; 146-157
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Czasem aż boję się koledzy, że na obrazy z telewizorem nie wygramy”. Artystyczna odpowiedź na tęsknotę człowieka współczesnego za żywym doświadczeniem
Autorzy:
Kwiatkowska-Tybulewicz, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1967899.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
sztuka
pedagogika
zwrot  performatywny
sztuka  partycypacyjna
sztukajakopedagogika
sztuka jako pedagogika
art
pedagogy
performative turn
participatory art
artaspedagogy
Opis:
Artykuł jest prezentacją współczesnych działań artystycznych, które mogą być postrzegane jako odpowiedź na tęsknotę współczesnego człowieka za żywym doświadczeniem. Odbiorcy pogrążeni w wirtualnym świecie mediów społecznościowych, twitterowych dialogów, w kulturze nadmiaru i nadobecności obrazów poszukują wizualnej ciszy. Komunikacja zapośredniczona medialnie wzmaga potrzebę kontaktu z „żywym” człowiekiem. Z drugiej strony zaś współczesny odbiorca, przyzwyczajony do aktywnego bycia w świecie, tego samego oczekuje od sztuki. Sztuka musi „się dziać”, aby przyciągnąć uwagę. Punktem centralnym procesu twórczego przestaje być dzisiaj niezależne dzieło sztuki (tworzone przez artystę - interpretowane przez odbiorcę), a staje się nim wydarzenie, które powstaje, trwa/ rozwija się i kończy w wyniku działań wszystkich podmiotów zaangażowanych w proces: zarówno artysty/artystów, jak i odbiorcy/odbiorców. Wyraźnie dziś widoczne jest przeniesienie uwagi z „uprawiania sztuki” na „doświadczanie sztuki”. Odpowiedzią na potrzeby współczesnego odbiorcy mogą być projekty artystyczne związane ze zwrotem performatywnym, ze sztuką partycypacyjną, sztuką społeczności, a także sztuką-jako-pedagogiką. W artykule omówione zostały wybrane projekty artystyczne należące do powyższych kategorii, w kontekście ich pedagogicznego potencjału.
The article is a presentation of contemporary artistic activities that can be seen as a response to the longing of a modern man for a living experience. Recipients, immersed in the virtual world of social media, twitter dialogues, in the culture of excess and the over-presence of images, are looking for a visual silence. Media-mediated communication increases the need for contact with a „living” person. On the other hand, a contemporary recipient, accustomed to being active in the world, expects the same from art. Art must „be happening” to attract attention. Today the focal point of the creative process ceases to be an independent work of art (created by an artist - interpreted by a recipient), and becomes an event that creates, continues / develops and ends as a result of the activities of all actors involved in the process: both the artist / artists, and recipient / recipients. You can see clearly today the shift of attention from „practicing art” to „experiencing art”. The response to the needs of a contemporary recipient can be projects related to performative turn, participatory art, community art and also artas-pedagogy. The article discusses selected artistic projects belonging to the above categories, in the context of their pedagogical potential.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2019, 3(125); 140-151
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Czegoś podobnego dotychczas w Warszawie nie było”. Wystawa Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana w Zachęcie w 1908 r.
‘Warsaw Has Never Seen Anything Like It’. Exhibition of the Society of Polish Applied Art at the Warsaw Zachęta in 1908
Autorzy:
Wójcik, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16020177.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
sztuka stosowana
meble
architektura wnętrz
kilim
Towarzystwo Polska Sztuka Stosowana
Opis:
W lutym i marcu roku 1908 warszawskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych prezentowało wystawę podsumowującą działalność, istniejącego od 1901 roku, krakowskiego Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana (TPSS). Jak pisano: „celem wystawy było wykazanie, że sztuka stosowana polska jest, że jest już szereg artystów, który kilkoletnią świadomą celu pracą dowiedli, że w zakresie urządzania wnętrz mieszkalnych, a więc przede wszystkiem w meblarstwie i dekoracji ścian, można i u nas własnemi środkami (…) zająć stanowisko samodzielne i artystyczne w całem słowa tego znaczeniu”. Ekspozycja zajęła dziesięć sal, siedem z nich było aranżacjami wnętrz mieszkalnych. Zaprezentowano projekty Karola Tichego, Edwarda Trojanowskiego, Stanisława Wyspiańskiego, Ludwika Wojtyczki i Józefa Czajkowskiego. Zaaranżowanie Zachęty na ciąg wnętrz mieszkalnych wzbudził duży podziw i zainteresowanie krytyki. Wystawa dowiodła, że TPSS osiągnęło stawiane sobie cele: rozbudziło zainteresowanie sztuką stosowaną, skłoniło artystów malarzy i architektów do podjęcia prób z zakresu projektowania wnętrz, mebli i tkanin, podniosło rangę sztuki dekoracyjnej, zaprezentowało modele spójnie zaprojektowanych wnętrz, które osiągnęły rangę dzieł sztuki. Krytycy w meblach i wnętrzach dostrzegali znamiona odrębnego, charakterystycznego dla TPSS stylu, który nie był jedynie biernym powielaniem motywów zaczerpniętych ze sztuki ludowej (co zarzucano wcześniej Towarzystwu). TPSS, mimo licznych sukcesów, musiało stawić również czoła zarzutom, recenzenci wskazywali, że projektanci mebli nie brali pod uwagę aspektów utylitarnych, a także ewentualnych kosztów produkcji masowej.
In February and March 1908, the Warszawa Zachęta Society for the Encouragement of Fine Arts presented a summing-up display of the activity of the Kraków Society of Polish Applied Art (TPSS), active from 1901. According to some comments: ‘The goal of the Exhibition was to demonstrate that Polish applied art existed, that there were already a number of artists who for the last several years had been aware of their purpose, thus demonstrating that when it came to decorating dwelling interiors, particularly when cabinetmaking and wall decorating were concerned (…), they were able to take an independent and thoroughly artistic stand in the full meaning of the term’. The display filled in ten rooms, seven of them being dwelling interior arrangements. The presented designs included those by: Karol Tichy (entryway), Edward Trojanowski (Władysław Reymont’s study, Papal bedroom), Stanisław Wyspiański (the Żeleńskis’ dining- and drawing-rooms), Ludwik Wojtyczko (the Dziewulskis’ dining-room), and Józef Czajkowski (hall in the flat of Kraków’s Mayor; the Reymonts’ dining-room). Arranging Zachęta’s spaces as a line of dwelling interiors aroused much interest of the critics, while Eligiusz Niewiadomski wrote: ‘Warsaw has never seen anything like it’. The Exhibition proved that TPSS had reached its goals: it inspired interest in applied art: moreover, it encouraged painters and architects to undertake attempts to design interiors, furniture, and textiles, thus also raising the status of decorative art, and displaying models of coherently designed interiors that had already reached the status of art. In the eyes of reviewers, the shown furniture and arrangements featured a distinguishable style characteristic of TPSS, which no longer was a passive copying of folk-art-derived models (something TPSS had been criticized for earlier). Despite numerous successes, the Society had to face some reviewers’ criticism; it was claimed that the designers did not fully take into account utilitarian aspects; according to those critical views, neither did they bear in mind the potential costs of mass production.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2019, 81, 2; 253-273
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Czynić widzialnym”. Film jako poszerzone, wirtualne pole dzieła sztuki
“Making Visible”: Films as Expanded, Virtual Field of Work of Art
Autorzy:
Lipiński, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341437.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
sztuka
nieświadomość
kino polskie
art
unconsciousness
Polish cinema
Opis:
Artykuł stanowi propozycję odczytania wybranych polskich filmów o sztuce (m.in. Wielość rzeczywistości Leona Chwistka, reż. R. Waśko; Ślad, reż. H. Włodarczyk; Sen i Obraz, reż. B. Dziworski; Bykowi chwała, reż. A. Papuziński) jako specyficznie pojmowanego laboratorium dzieła sztuki. W środowisku filmowym dochodzi do interpretacyjnej wizualizacji jego poszerzonego, wirtualnego pola, czyli czynienia widzialnym i „sprawdzania” tego, co dotychczas pozostawało w sferze intuicyjnego responsu, dyskursywnie eksplikowanej interpretacyjnej projekcji ze strony widza/historyka sztuki czy też domniemanego horyzontu wyobrażeniowego twórcy. W pierwszej części artykułu autor zakreśla teoretyczne przesłanki takiego myślenia o typie „dokumentu kreacyjnego” w obszarze tego gatunku oraz wyjaśnia swoje rozumienie tytułowych pojęć „poszerzonego pola” oraz „wirtualności”. Kolejne dwie części tekstu stanowią analizę wybranych filmów ze szczególnym uwzględnieniem dwóch problemów: wizualizacji „życia” oraz „nieświadomości” dzieła sztuki.
The article provides an opportunity to reconsider selected Polish films about art (e.g. Multiple Realities of Leon Chwistek, dir. R. Waśko; A Trace, dir. H. Włodarczyk; Dream and Image, dir. B. Dziworski; Praise the Bull, dir. A. Papuziński) as a specifically conceived laboratory of the work of art. In the film environment an interpretative visualisation takes place of its expanded, virtual field - that is making visible and “testing” that, which up till now remained in the intuitive responsive sphere, the discursively explicated interpretative projection of the viewer/historian of art, or the imaginary horizon of the artist. In the first part of the article, the author outlines the theoretical basis for thinking about the type of “creative document” in the area of this genre and explains his understanding of the terms “expanded field” and “virtuality”. The next two parts of the text are analyses of selected films with particular focus on two issues: visualisation of “life” and “unconsciousness” of a work of art.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 250-262
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„DOSTRZEC INNEGO” – SZTUKA WSPÓŁCZESNA JAKO PRZESTRZEŃ NIEFORMALNEJ EDUKACJI DOROSŁYCH, NA PRZYKŁADZIE DZIAŁAŃ TEATRU
„Notice a different person”- the contemporary art as a space for the adult education following the example of theatre activities
Autorzy:
Kluzowicz, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/464256.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
Tematy:
sztuka współczesna
teatr współczesny
edukacja dorosłych
tolerancja dla Innego
contemporary art
contemporary theatre
the adult education
tolerance for otherness
Opis:
Artykuł porusza kwestię istotnej roli sztuki współczesnej w edukacji dorosłych w obszarze tolerancji wobec szeroko rozumianej inności. Edukacja nieformalna jest jednym z najistotniejszych źródeł zdobywania wiedzy przez dorosłych, a sztuka współczesna jest doskonałym przykładem tak rozumianej przestrzeni edukacyjnej. Autorka, skupiając się przede wszystkim na działaniach teatru współczesnego, opisuje trzy jego wymiary, w których dokonuje się edukacja nieformalna dorosłych w odniesieniu do postaw tolerancji – jest to wymiar instytucjonalny teatru, wymiar eksperymentalny oraz warsztatowe formy teatralne. We wszystkich tych wymiarach dostrzec można konkretne narzędzia, którymi wobec widza posługuje się teatr współczesny. Autorka dokonuje opisu i klasyfikacji tych narzędzi, ukazując mechanizmy ich edukacyjnego oddziaływania.
The article addresses the vital role of the contemporary art in the adult education in the area of tolerance in view of widely understood otherness. Non-formal education is one of the most important sources of knowledge acquisition by adults, and the contemporary art is a great example of such educational space. The author of this article mainly focusing on the activities of the contemporary theatre, describes its three dimensions, in which non-formal education of adults towards tolerant attitudes occurs- it is the institutional dimension of the theatre, experimental dimension as well as workshop-like theatrical forms. Tangible means are noticed in all these dimensions, which are used in the presence of a spectator by the contemporary art. The author describes and categorizes those means, presenting the mechanisms of their educational impact.
Źródło:
Edukacja Dorosłych; 2017, 2; 87-99
1230-929X
Pojawia się w:
Edukacja Dorosłych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Drugie życie" – czyli jak forma determinuje funkcje
"The second life" – how does form determine functions
Autorzy:
Wojewódka, J.
Giżewska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/112991.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
STE GROUP
Tematy:
interpretacja
drugie życie
piękno
technika
sztuka
interpretation
second life
beauty
technique
art
Opis:
Wykorzystując naturalne umiejętności interpretacji i reinterpretacji mamy możliwość nadawania ”drugiego życia”, zarówno przedmiotom, obiektom jak i zjawiskom. Tworząc je nie zawsze musimy projektować nowe, dotąd nieznane nikomu formy. Definicje, nazwy, funkcje mogą stanowić jedynie punkt wyjściowy, do dalszego procesu tworzenia. Tego rodzaju postepowanie uczy i rozwija – pokorę i wyobraźnię. Artykuł jest próbą odpowiedzi na szereg pytań, związanych z powyższym tokiem myślenia: Czy raz nadana definicja, jest jedyną właściwą ? Czy warto próbować ”patrzeć inaczej” ? Jakie konsekwencje może przynieść tworzenie ”drugiego życia” ? Jaką rolę pełni piękno i jak o nie dbać ? W końcu – gdzie w tym procesie łączy się sztuka z techniką i czy technika może być już, sama w sobie, postrzegana jako sztuka ? Nasze przemyślenia zilustrowane zostały kilkoma przykładami z różnych dziedzin działalności artystycznej. Przegląd prac umożliwi wysnucie odpowiedzi jednak nie jednoznacznych, a pozwalających na indywidualne przemyślenia i wnioski, wobec relacji między sztuką i techniką.
Using the natural skills of interpretation and reinterpretation, we are able to give "the second life" to items, architectural objects and phenomena. When creating it, we do not always have to design new forms that have never been known to anyone. Definitions, names, functions can be only a starting point for the further creation process. This way of thinking teaches and develops – humility and imagination. Our article is an attempt to answer several questions related to the above train of thought: Is the once given definition, the only proper one ? Is it worth trying to ”look at something differently” ? What are the consequences of creating ”the second life” ? What is the role of beauty and how to care for it ? And finally – where art and technology are connecting in this process. Can the technique be perceived as an art itself ? Our thoughts have been illustrated with several examples from various fields of artistic activity. The review of the works will allow to find answers not unequivocal, but the ones giving an opportunity for individual thoughts and conclusions about the relationship between art and technology.
Źródło:
Systemy Wspomagania w Inżynierii Produkcji; 2018, 7, 3; 25-33
2391-9361
Pojawia się w:
Systemy Wspomagania w Inżynierii Produkcji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 3066

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies