Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "láska" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Contributo della linguistica alla teologia
    Autorzy:
    Sambor, Pawel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158269.pdf
    Data publikacji:
    2022-11-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    language
    meditation
    symbol
    sacrament
    grace
    język
    mediacja
    sakrament
    łaska
    Opis:
    Artykuł omawia wkład lingwistyki w teologię, biorąc pod uwagę konkretny przykład myśli L.-M. Chauvet. Najpierw analizowana jest krytyka języka jako narzędzia. Według L.-M. Chauvet język nie może już być traktowany jako narzędzie, ale jako mediacja, rozumiana jako „matryca” lub środowisko (milieu). Mediacja językowa jest więc wyjaśniana z perspektywy koncepcji symbolu i porządku symbolicznego: podmiotowość człowieka jest nierozerwalnie związana z językiem, a ten posiada strukturę symboliczną. Refleksja teologiczna podąża za koncepcją mediacji i symbolu jako ważnym faktem antropologicznym. Wiara polega zatem na odrzuceniu iluzji bezpośredniego kontaktu z Bogiem i przyjęciu pośrednictwa Kościoła i sakramentów jako procesu "przyjmowania siebie" jako dzieci Bożych i przyjmowania siebie nawzajem w Chrystusie jako braci.
    This paper discusses the contribution of linguistics to theology, taking the specific example of L.-M. Chauvet’s thought. First, the critique of language as a tool is analyzed. According to Chauvet, language can no longer be considered as a tool, but as a mediation, understood as a “matrix” or environment (milieu). Linguistic mediation is thus explained from the conceptual perspective of symbol and symbolic order: human subjectivity is inseparable from language, and language has a symbolic structure. Theological reflection follows the concept of mediation and symbol as an important anthropological fact. Faith, then, involves rejecting the illusion of direct contact with God and accepting the mediation of the Church and the sacraments as a process of “accepting ourselves” as children of God and accepting one another in Christ as brothers.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2022, 17; 77-92
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’inabitazione della Trinità: una verità dimenticata? Studio dogmatico-spirituale-pastorale
    Zamieszkanie Trójcy Świętej w człowieku: zapomniana prawda? Studium dogmatyczno-duchowo-pastoralne
    Autorzy:
    Kowalczyk, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/37523674.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    indwelling
    Holy Spirit
    Trinity
    grace
    kenosis
    mysticism
    zamieszkanie Boga
    Duch Święty
    Trójca
    łaska
    kenoza
    mistyka
    inabitazione
    Spirito Santo
    Trinità
    grazia
    kenosi
    mistica
    Opis:
    Non molte dottrine cattoliche hanno così tanti luoghi scritturistici che le fondano, come la dottrina dell’inabitazione trinitaria. Nonostante ciò, essa nonè, oggi, un tema frequente nella riflessione teologica e nella predicazione. In questa situazione, non soltanto la lettura attenta del Nuovo Testamento ci invita a riprendere il mistero dell’inabitazione, ma siamo interpellati anche dai preziosi testidel Magistero della Chiesa (Divinum illud munus di Leone XIII, Mystici Corporis Christi di Pio XII) e dalle numerose testimonianze dei santi mistici (p.es. Teresa d’Avila, Giovanni della Croce, Elisabetta della Trinità, Faustina Kowalska), peri quali, proprio la presenza di Dio nei loro cuori, costituiva il fondamento di tutte le altre esperienze spirituali. L’inabitazione non è solo una estetica e bella verità,accanto a tante altre, ma per la sua realtà estatica, può offrire un filo rosso per la riflessione di tutte le materie di teologia e catechetica. Una delle difficoltà che ostacola un vero rinnovamento teologico, spirituale e pastorale del mistero dell’inabitazione, consiste in una tale idealizzazione che i fedeli rimangono convinti che la cosa non li riguarda, poiché non si sentono santi e degni. In questo punto, crux di tante contraddizioni e mal comprensione della vita battesimale, si potrebbe sviluppare il tema della kenosi dello Spirito Santo. Esso ci aiuta a percepire la presenza amorevole di Dio in tutti, anche di fronte all’uomo debole e peccatore. L’eccedenza dell’amore di Dio uno e trino è chiamata in causa. È vero che il concetto dell’inabitazione riguarda l’uomo che si trova nella grazia santificante (Spiritus inhabitans), ma – primo – tale stato non significa una piena perfezione, e – secondo – lo Spirito (Spiritus movens) si fa vicino anche ai grandi peccatori per riportarli alla grazia.
    Niewiele katolickich doktryn jest tak dobrze umocowanych w Piśmie Świętym, jak doktryna o zamieszkaniu Trójcy Przenajświętszej w człowieku. Mimo to prawda ta nie jest dziś często obecna w teologicznej refleksji, czy też w przepowiadaniu. Tymczasem nie tylko uważna lektura Nowego Testamentu zaprasza nas do podjęcia misterium zamieszkania Boga w ludzkiej duszy, ale jesteśmy do tego wezwani także przez teksty Magisterium Kościoła (Divinum illud munus Leona XIII, Mystici Corporis Christi Piusa XII) oraz przez liczne świadectwa świętych mistyków (np. Teresa z Avila, Jan od Krzyża, Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej, Faustyna Kowalska), dla których właśnie obecność Boga w ich sercach tworzyła fundament wszystkich innych duchowych doświadczeń. Zamieszkanie Boga w człowieku nie jest jedynie jakąś estetyczną, piękną prawdą obok wielu innych prawd, ale oferuje nam nić przewodnią w teologicznej i katechetycznej refleksji. Jedna z przeszkód w prawdziwej teologicznej, duchowej i duszpasterskiej odnowie tajemnicy zamieszkania Boga polega na pewnej jej idealizacji, która każe wiernym myśleć, że to nie jest dla nich, ponieważ nie czują się ani święci, ani godni. Wobec tej sytuacji można by rozwinąć temat kenozy Duchy Świętego, aby pomóc wiernym w dostrzeżeniu pełnej miłości obecności Boga w ludziach, także tych słabych i grzesznych. Jest prawdą, że pojęcie zamieszkania Boga dotyczy – według katolickiej doktryny –człowieka, który znajduje się w stanie łaski uświęcającej (Spiritus inhabitans), ale – po pierwsze – bycie w stanie łaski nie oznacza jakiejś doskonałości, a po drugie, Duch (Spiritus movens) zbliża się także na swój sposób do wielkich grzeszników, aby ich doprowadzić do stanu łaski.
    Not many Catholic doctrines have as many scriptural references to them as the doctrine of Trinitarian indwelling. Despite this, it is not a frequent theme in theological reflection and preaching today. In this situation, not only does the New Testament invite us to take up the mystery of indwelling, but so do the precious texts of the Magisterium of the Church (Divinum illud munus of Leo XIII, Mystici Corporis Christi of34 Pius XII) and the numerous testimonies of saints (e.g., Teresa of Avila, John of the Cross, Elizabeth of the Trinity, Faustina Kowalska), for whom the very presence of God in their hearts was the foundation of all other spiritual experiences. Indwelling is not just a beautiful truth next to many others. In fact, it can offer a guiding thread for reflection on all matters of theology andpreaching. One of the problems hindering a theological, spiritual and pastoral renewal of the mystery of indwelling lies in an idealized perception. This idealization leads the faithful to believe that it does not pertain to them because they do not consider themselves holy. At this point the theme of the kenosis of the Holy Spirit could be developed. It helps us to perceive God’s loving presence even in the weak and sinful human beings. It is true that the concept of indwelling concerns persons who find themselves in the state of sanctifying grace (Spiritus inhabitans), but – first – this state does not mean full perfection, and – second – the Spirit (Spiritus movens) also draws near to great sinners in order to bring them back to grace.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2024, 18, 1; 7-34
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’attualizzazione dell’azione salvifica individuale attraverso la realtà della giustificazio
    Aktualizacja jednostkowego zbawienia poprzez usprawiedliwienie
    Autorzy:
    Proniewski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/956530.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    supernaturale
    grazia
    natura
    gesù cristo
    uomo
    l’incarnazione
    la giustifi cazione
    la salvezza
    nadprzyrodzoność
    łaska
    nadnaturalność
    człowiek
    wcielenie
    usprawiedliwienie
    zbawienie
    Jezus Chrystus
    Opis:
    Karl Rahner – wybitny teolog XX wieku zwracał uwagę w swoich pismach na relację natury z łaską. W niniejszym artykule Aktualizacja jednostkowego zbawienia poprzez usprawiedliwienie jest podjęta refleksja na temat wymiaru naturalnego i nadprzyrodzonego, który wpisuje się w rzeczywistość daną człowiekowi od Boga. Jezus Chrystus – jako osoba Boska przybliżył osobie ludzkiej czym jest łaska Boga i wyodrębnił ją od doświadczenia egzystencjalnego. Łaska jest powołaniem w naturze darowanej każdemu człowiekowi nawiązującemu relację z Bogiem w wierze. Aktywna wiara inspiruje do przyjęcia chrztu. Chrzest daje łaskę udziału w nadprzyrodzoności Boga, zapewnia istnienie w Bogu i obdarowuje godnością przywróconą usprawiedliwionym przez Jezusa Chrystusa.
    Źródło:
    Studia Teologii Dogmatycznej; 2017, 3; 138-155
    2449-7452
    Pojawia się w:
    Studia Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Universalismo del peccato e missione dello Spirito Santo alla luce dell’enciclica di san Giovanni Paolo II „Dominum et Vivificantem”
    Uniwersalizm grzechu a misja Ducha Świętego w świetle encykliki Jana Pawła II "Dominum et Vivificantem"
    Autorzy:
    Kopiec, Maksym Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2042892.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
    Tematy:
    Spirito Santo
    salvezza
    peccato
    peccato della crocifissione
    coscienza
    persuasione
    perdon
    peccato contro lo Spirito Santo
    : Duch Święty
    powszechność grzechu
    łaska odkupienia
    nawrócenie
    uniwersalny charakter zbawienia
    Opis:
    Temat grzechu wpisany jest w kondycję istoty ludzkiej. Św. Jan Paweł II rozwinął tę kwestię w encyklice poświęconej Boskiej Osobie Ducha Świętego „Dominum et Vivificantem”. Na pierwszy rzut oka oba argumenty nie wydają się mieć ścisłego związku, a jednak papież przedstawia funkcję uświęcającą i uzdrawiającą w porządku zbawienia odnosząc się do Osoby Ducha Świętego. Celem niniejszego opracowania jest ukazanie nauczania Jana Pawła II odnoszące się do dzieła zbawienia w świetle niezbędnej i istotnej roli Ducha Świętego. Polega ona na przygotowaniu człowieka do nawrócenia, inspirując go aby uświadomił sobie własną grzeszność. Dopiero wówczas człowiek będzie zdolny przyjąć zbawczą łaskę. Warto zaznaczyć że wypowiedzi papieża zostały uzupełnione i pogłębione poprzez odwołanie się do najnowszych opracowań współczesnej teologii i wkładu wybitnych teologów w obrębie tejże tematyki. Nie można również pominąć faktu, iż w 2020 obchodzono 100-e urodzin Jana Pawła II oraz iż encyklika została podpisana w dniu urodzin papieża 18 maja 1986.
    Il peccato e i suoi effetti fanno parte dell’esperienza di vita di tutti. Nel mondo moderno, tuttavia, si osserva una significativa perdita di coscienza del peccato, sia nella sua dimensione individuale che sociale. Ecco perché l’autore di questo articolo tenta di avvicinare l’insegnamento papale sul peccato e il ruolo salvifico dello Spirito Santo. Nelle sue riflessioni sul peccato, Giovanni Paolo II lo mostra nella prospettiva dell’opera di salvezza che Gesù Cristo fece e alla luce dello Spirito Santo nel cuore di tutti. Il peccato dell’incredulità nella missione salvifica di Cristo, derivante dal peccato del primo popolo, ha portato al crimine di crocifissione, mentre il peccato contro lo Spirito Santo presume che l’uomo rifiuterà la conversione e quindi non la accetterà perdono offerto da Dio. In questa complessa situazione creata attraverso la scelta umana, lo Spirito Santo viene con l’offerta del perdono dei peccati. la condizione la remissione è il riconoscimento del peccato nella coscienza. Ecco perché la missione dello Spirito di Dio consiste nel “convincere” di peccato, giustizia e giudizio. Papa insegna che ogni peccato umano è stato superato dall’opera salvifica di Gesù Cristo. Lo Spirito Santo che opera nell’uomo rivela l’economia dell’amore di Dio, che ti invita alla conversione.
    Źródło:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2020, 27; 101-121
    1234-8880
    Pojawia się w:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies