Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ", Boże miłosierdzie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    “Oggi tu sarai con me in paradiso” (Lc. 23,39-43). Misericordia Divina nell’anima di un malfattore
    “Today You Will Be With Me in Paradise” (Luke 23:39-43): Divine Mercy in Male-factor’s Soul
    Autorzy:
    Napora, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554124.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-30
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    miłosierdzie Boże
    raj
    Opis:
    The narrative about two malefactors accompanying Jesus in his agony on the cross (Luke 23,39-43) is sometimes considered the summit of the Gospel of St. Luke. The criminal who in the moment of his agony confesses in Jesus the innocent and just Savior seems to be one of many personages of Luke’s Gospel who in the most dramatic moment of their life discover the mystery of the Merciful God. Their plea and confidence in Jesus does not remain without an answer. The moment of the dramatic trial becomes also the moment of the salutary encounter with Divine Mercy. This true makes the narrative worth being discovered, especially in the con-text of the Extraordinary Jubilee of Mercy.
    Źródło:
    Sympozjum; 2015, 2(29); 89-118
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’Amore Misericordioso di Gesù Cristo nell’esperienza di Santa Teresa di Lisieux
    Merciful Love of Jesus Christ as Experienced by St. Therese of Lisieux
    Miłość miłosierna Jezusa Chrystusa w doświadczeniu Świętej Teresy z Lisieux
    Autorzy:
    Kiera, Szymon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31234119.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    St. Therese of Lisieux
    God's Mercy
    hope
    św. Teresa z Lisieux
    Boże Miłosierdzie
    nadzieja
    Opis:
    Doświadczenie świętych, nazywane „wiedzą miłości” (scientia amoris) nie tylko nie przeciwstawia się wiedzy akademickiej, ale stanowi najwyższy rodzaj poznania. Jest to poznanie miłości Chrystusa, przewyższające wszelką wiedzę (por. Ef 3, 19). Wielu świętych kontempluje misterium Zbawiciela poprzez pryzmat konkretnego boskiego przymiotu. W przypadku świętej Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza przymiotem tym jest «Miłość Miłosierna», która stanowi klucz do interpretacji jej doktryny. Orędzie świętej karmelitanki ujmowane jest w ramach tak zwanej „małej drogi”, która stanowi dostępny dla wszystkich program realizacji ewangelicznego wezwania do doskonałości. Punktem wyjścia w rozumieniu przesłania Teresy z Lisieux jest jej pragnienie wielkiej świętości, równoważne z pragnieniem ratowania dusz grzeszników: kochanie Boga i sprawianie, by był kochany. Doświadczenie osobistej niedoskonałości i nędzy (miseria) nie zniechęca jej, ale prowadzi do odkrycia, że najważniejszym przymiotem miłości Boga jest miłosierdzie (misericordia), które skłania Chrystusa do pochylenia się nad człowiekiem: „właściwością miłości jest uniżenie się” (Ms A 2v). Atrybut ten, określany przez świętą mianem „Miłości Miłosiernej”, jest jednym z najistotniejszych elementów terezjańskiej doktryny, a „wychwalanie Miłosierdzia Pana” (Ms C 1r) stanowi główny motyw powstania rękopisów karmelitanki. Istotą «małej drogi» jest przede wszystkim nadzieja przejawiająca się w śmiałej ufności (confiance) i całkowitym zawierzeniu (abandon) swojego życia Bogu. Kontemplacja Miłości Miłosiernej Chrystusa prowadzi Teresę nie tylko do „pewności” zostania wielką świętą, ale otwiera także horyzonty nadziei dla wszystkich.
    The experience called «the knowledge of love» (scientia amoris) reported by the Saints is not at tangent with academic science, but in fact is the ultimate of knowledge. This is the knowledge of Christ’s love. It is superior to all other kinds of knowledge and cognition (cf. Eph. 3:19). Many Saints contemplate the mystery of the Saviour focusing on one divine attribute. St Therese of the Child Jesus and the Holy Face chose Christ's «Merciful Love», which constitutes the key to the interpretation of her doctrine. The teaching of the Saint Carmelite is named „the little way”, which is an open invitation to a programme of individual evangelical growth towards perfection. The departure point in the interpretation of Therese’s teaching is her great craving for exalted sanctity, which for her equalled with a need to work for the salvation of sinners: loving God and making Him loved by others. Therese’s sense of personal imperfection and misery (miseria) is not an obstacle for her efforts. Instead, it leads her to discover that the most prominent and outstanding attribute of God’s love is His Mercy (misericordia). Merciful Christ gives Himself to the sinful man: «humility is an attribute of love». (Ms A 2v). This divine attribute, to which she referred as «Merciful Love», is one of the key elements of the Teresian doctrine, and «praising the Mercy of the Lord» (Ms C 1r) is the main reason underlying her work on her diary. The pivotal idea of the „the little way” is her hope in God, manifesting itself in her confident trust and complete devotion (abandonment) of her life to God. Contemplating Christ’s Merciful Love leads Therese up to her being „sure” of becoming a great saint, but it also opens new horizons of hope for all people.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2012, 4; 295-304
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La infancia espiritual como traido caracteristico de la experiencia sobre la Divina Misericordia en el „Diario” de la Santa Hermana Faustina Kowalska
    Doświadczenie Bożego Miłosierdzia w Dzienniczku św. Siostry Faustyny Kowalskiej
    Experience of Divine Mercy in the Diary of St. Faustina Kowalska
    Autorzy:
    Machniak, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340070.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    miłosierdzie Boże
    dziecięctwo duchowe
    doświadczenie duchowe
    la misericordia de Dios
    la infancia espiritual
    la experiencia espiritual
    Opis:
    Doświadczenie tajemnicy Bożego Miłosierdzia u św. Siostry Faustyny Kowalskiej prowadziło do przeżycia „dziecięctwa duchowego”, którego elementami składowymi są doświadczenie miłości Boga Ojca, postawa ufności i pokory, poczucie bezpieczeństwa i pełnienie misji miłosierdzia. Przeżycie „dziecięctwa duchowego”, jak stwierdza św. Teresa z Avila w Twierdzy wewnętrznej (VI, 1, 1), jest związane z wlewaniem do duszy miłości Bożej, która przekształca i jednoczy człowieka z Bogiem. Proces ten jest nazywany „zaślubinami mistycznymi” i wyraża się w duchowej wymianie darów między oblubienicą i Oblubieńcem. Stany te opisywała św. Teresa z Lisieux w Dziejach duszy (C 2, 3), inspirowały one także Mistyczkę z Krakowa w dziedzinie jej relacji do Boga ukazując możliwości najprostszej drogi do zjednoczenia z Bogiem przez całkowite zaufanie i oddanie siebie w ramiona Ojca. Doświadczenie obejmowało przeżycie bliskości Boga jako Ojca, który kochając człowieka w swoim Synu Jezusie Chrystusie, poddaje go próbom cierpienia. Specyfiką dziecięctwa duchowego u św. Faustyny jest zjednoczenie z Chrystusem w tajemnicy krzyża, które pomaga jej zrozumieć, że Bóg Ojciec jest blisko nawet wtedy, gdy człowiek musi bardzo cierpieć. Idea dziecięctwa duchowego rodziła się u Mistyczki z Krakowa w pierwszych doświadczeniach nocy wiary (Dz 23) i dojrzewała w chwilach poczucia całkowitego opuszczenia przez Boga (Dz 625, 1109, 1481). „Dziecięctwo duchowe” prowadziło św. Faustynę do postawy zaufania i pokory, przez którą zbliżała się do największych tajemnic Boga (Dz 1479). Autorka Dzienniczka nie tylko czuła się bezpieczna w „ramionach Ojca”, ale również nabierała niezwykłej odwagi, pewności w głoszeniu światu orędzia Miłosierdzia. Mimo choroby i słabości fizycznych szła odważnie do świata zawsze posłuszna Kościołowi.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Duchowości; 2009, 1; 81-95
    2081-6146
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Duchowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Praktyka pokutna w Starym Testamencie
    Penitential Practice in the Old Testament
    Autorzy:
    Jankowski, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/496641.pdf
    Data publikacji:
    2007-06-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    grzech
    pokuta
    nawrócenie
    ofiary
    wychowanie do prawdy
    wiara
    historia przeżycia religijnego
    oczyszczenie
    pojednanie
    sumienie
    objawienie
    prorocy
    słowo boże
    sąd
    dzień pojednania
    modlitwa
    wyznanie grzechów
    post
    jałmużna
    gesty pokutne
    miłosierdzie
    Opis:
    Il testo sacro parte dalla costatazione che l’uomo in quanto peccatore ha bisogno della conversione ossia è chiamato a riconoscere di aver bisogno del perdono per le mancanze, imperfezioni, infedeltà e cioè per i peccati commessi. La conversione è questione della verità e dell’onestà. Non è poi da trascurare il fatto dell’universalità della coscienza umana in cerca del perdono e della riconciliazione con la divinità. I testi egizi, mesopotamici, ugaritici, greci e romani confermano in misura notevole quel desiderio innato della pace con il Divino e quindi del perdono dei propri torti. Più della civiltà naturale, quella rivelata ne dà non solo testimonianza ma anche le ragioni teologiche: Dio d’Israele è non solo un Essere Assoluto, ma anche una Persona santa e morale, quindi dalle creature fatte a Sua immagine e somiglianza esige un comportarsi conforme al Suo agire. Per il fatto che Israele è stato scelto Suo popolo eletto, rimane soggetto alla debolezza e alla infedetà, ma è proprio per questa circostanza chiamato alla conversione continua e in seguito darne un esempio di speranza e garanzia di esito per gli altri popoli. Le pratiche penitenziali, gli atti di conversione nell’Antico Testamento sono sparsi lungo il testo intero, vuol dire che la conversione accompagna tutte le tappe della storia della salvezza, e non può essere diversamente. Dio continuamente chiama il Suo popolo a convertirsi per bocca dei profeti, per mezzo della Parola di Dio che manda ai figli diletti ma così spesso ribelli. Il popolo e i suoi singoli membri rispondono in spirito di ubbidienza e di riconoscenza della verità „tutti abbiamo peccato, ci siamo comportati da sciocchi” (cfr Ger 14, 20; Dn 3, 29). Il rito penitenziale sia quello privato che communitario nell’AT risulta molto sviluppato e ricco. Le principali manifestazioni sono: preghiera, confessione dei peccati, digiuno, elemosina, il Giorno della Riconciliazione ( Yom Kippur ), diversi sacrifici cruenti, gesti, vestiti, pianto, cospargersi con la cenere, abluzioni (praticate specialmente dai farisei e a Qumran). Non di rado i profeti accusano il formalismo di quelle pratiche d’altronde impressionanti e ricche di significato. Quale valore hanno avuto quelle praciche in quel tempo quando non c’era ancora il sacramento della riconciliazione? Soprattutto il valore della verità stessa: l’uomo in quanto tale è peccatore il che in lingua biblica vuol dire che ha bisogno di Dio per vivere, per esistere e per agire in conformità con il Suo disegno; poi vuol dire riconoscere Dio quale giudice delle proprie azioni dell‘uomo; in terzo luogo vuol dire che le pratiche penitenziali anticotestamentarie dimostrano l’altissimo livello della spiritualità d’Israele. Infine vuol dire riconoscere Dio in quanto misericordioso, buono e giusto, generoso nel perdonare e pronto nel riconciliarsi con gli uomini – figli ribelli mandando loro il Suo Figlio Unigenito in quanto Agnello immolato e Testimone della misericordia del Padre.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2007, 24; 21-37
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies