Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "symbolism," wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Il simbolo sponsale come ponte tra le tradizioni greca e siriaca: Un approccio patristico-liturgico. Parte prima
    The spousal symbolism as a bridge between the Greek and Syriac traditions: an approach patristic and liturgical. Part one
    Symbolika małżeństwa jako most łączący tradycję grecką i syryjską: ujęcie patrystyczno-liturgiczne. Część pierwsza
    Autorzy:
    Ebeid, Bishara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038021.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Bridegroom
    Bride
    Christ
    Baptism
    spousal symbolism
    unity
    oblubieniec
    oblubienica
    Chrystus
    chrzest
    symbolika małzeńska
    jedność
    Opis:
    The relationship between God and human being was seen, already in the OT, as amorous. The image that was most preferred, with which this relationship could be described, was the spousal image. It was used metaphorically to underline, on the one hand, the desire of the man-bride to go back to paradise, after his fall, and to be with his God-bridegroom and to join Him, and on the other, the will of God-bridegroom himself, being in his garden-paradise, to invite His bride to come and to enter to make the nuptial feast with Him. In this first part of our article we will illustrate this symbolic image, starting from its dogmatic base, then presenting its biblical background and at the end analyzing the Greek patristic interpretations of it and how the fathers related this image to the liturgical life of the primitive church.
    Relacja między Bogiem a człowiekiem już w Starym Testamencie opisywana była językiem miłości. Jednym z najchętniej stosowanych w tej materii obrazów była symbolika małżeńska. Posługiwano się nią w sposób metaforyczny z dwóch powodów: z jednej strony chciano podkreślić pragnienie powrotu do raju i złączenie się człowieka (oblubienicy) z Bogiem (Oblubieńcem), z drugiej, chciano ukazać wolę przebywającego w raju Boga (Oblubieńca) do zaproszenia oblubienicy na weselne gody. W prezentowanej tu pierwszej części artykułu autor ukazuje ów symboliczny obraz wychodząc od fundamentu dogmatycznego. Wskazuje również na biblijne tło omawianej symboliki oraz na patrystyczne interpretacje łączące ją z życiem liturgicznym Kościoła pierwotnego, co szerzej zostanie przedstawione w części drugiej.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 47; 25-42
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tra legge, corpo e simbolo La paternità omosessuale e la cultura androcentrica in Sei come sei di Melania G. Mazzucco
    Autorzy:
    Kornacka, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/700529.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Italian contemporary novel
    homosexual paternity
    body
    gender
    androcentric culture
    symbolism
    Opis:
    The following paper analyzes the theme of homosexual paternity. It analyzes Mazzucco’s novel on three different levels: the legal and social context, the gender perspective, and the level of literary and artistic symbols. In each of these areas we can observe the importance given to traditional paternity, seen as legal power or divine creation of the men. On the contrary, homosexual paternity is excluded by law, denied as containing maternal elements, and endowed with modest symbolic power.
    Źródło:
    Romanica Silesiana; 2017, 12
    1898-2433
    2353-9887
    Pojawia się w:
    Romanica Silesiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nobile e ignobile simbolismo islamico nella 'Divina Commedia'
    Noble and ignoble Islamic symbolism in The Divine Commedy
    Autorzy:
    Balducci, Marino Alberto
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036428.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Dante
    The Divine Comedy
    Jihad
    Muhammad
    Marco Polo
    Riccoldo of Montecroce
    Trinity
    Opis:
    Rozpatrując zagadki "Boskiej Komedii", można przyjąć, że kultura muzułmańska była dobrze znana Dantemu, przede wszystkim poprzez dzieła takie jak "Księga Drabiny Mahometa", "Podróże Marco Polo" czy prace Riccolda z Montecroce. Islam jest uznawany za zagrożenie, a jednak podziwiany w wizji Dantego. Miłość jest postrzegana jako kluczowy element chrześcijaństwa, jest to caritas i obejmuje ona każdy aspekt życia człowieka, utrzymując go w harmonii. Według Dantego Mahomet nie rozumiał tej koncepcji, dlatego stworzył nowy rodzaj wiary. Zgodnie z wizją "Boskiej Komedii" Mahomet znalazł się w piekle, z poczuciem winy z powodu oszustwa. Z kolei w "Raju" Dante wskazuje, że zbawienie jest możliwe również w islamie, gdzie Prawda jest tolerancyjna, braterska i całkowita.
    Within the mysteries of 'The Divine Comedy', it seems that the culture of Muslims is well known to Dante, above all thanks to the mediation of works such as the 'Book of Muhammad’s Ladder '(Kitāb al‑miʿrāj), the 'Travels of Marco Polo' and various writings of friar Riccoldo of Montecroce. Islam is considered a danger, yet it is also admired in Dante’s vision, for its scientific height reached in the Middle Ages. Love is the essential concept of the whole message of Christianity: it is caritas, a universal embrace that includes every aspect of man and harmonizes it. Muhammad, despite his original Christian spiritual formation, according to Dante, did not understand the concept of caritas. Therefore, he deceived others and himself, founding a new creed and a different faith, which is by no means superfluous from a Dantean point of view. Indeed, it is useless and dangerous as a heresy, due to its same nature that generates schism and, precisely, war. It is natural, in this sense, that Muhammad finds himself in hell in the vision of The Divine Comedy, grotesquely oppressed by his guilt of fraud, because he has shared the circle of love (the all‑encompassing and Trinitarian perfection of Love) with all the hatred of his anger. However, beyond all the Muslim limits of a culture of submission and the doctrine that arises from it, Dante reveals to us in his 'Paradise' a possible salvation also for Islam (apparently damned); and this for a very subtle yet strong way: the mystical way in its perfect sentimental Truth, which is tolerant, fraternal and inclusive.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2020, 20; 3-30
    2081-1853
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il nero di Cluny contro il bianco di Cîteaux: aspetti simbolici e cromatici degli abiti monastici medievali
    The back of Cluny vs. The white of Citeaux: chromatic and symbolic aspects of medieval monastic garb
    Autorzy:
    Del Mastro, Diana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2139053.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    the Middle Ages
    Cistercian
    monastic dress
    symbolism
    Opis:
    At the beginning of the 11th Century, in the variegated universe that characterized the monastic religious orders with hermit tendencies, or monastic brotherhoods, and religious organizations, the choice of the habit began to take on profound implications, because it allowed people to recognize between the different communities of the sole Ecclesial body. Because of its clearly and doctrinal purpose, the problem of the garb could not be left to chance; in fact, it ended up giving rise to acrimonious quarrels between the monks, such as the chromatic controversy (black vs. white) which opposed, during the 12th Century, two French abbeys, Cluny and Citeaux, on topics not only theological, but also aesthetic. Soon it became essential to establish clear rules and policy on the choice of colour and appropriate tone to the religious lifestyle. Obviously, countless were considerations about the cut, the length of the habit, the style of the hood and, of course, the colour
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2013, 1; 91-106
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Iconicità della Chiesa nell’Eucaristia secondo Ioannis Zizioulas
    Ikoniczność Kościoła w Eucharystii według Ioannisa Zizioulasa
    Iconicity of the Church in the Eucharist according to Ioannis Zizioulas
    Autorzy:
    Pastorczyk, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553944.pdf
    Data publikacji:
    2018-05-31
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Ioannis Zizioulas
    teologia prawosławna
    symbolizm typologiczny
    ikoniczność
    Kościół
    Eucharystia
    Orthodox theology
    Typological symbolism
    Iconicity
    Church
    Eucharist
    Opis:
    Naszą pracę poświęcamy pogłębieniu ikonicznego wymiaru Kościoła w Eucharystii, który jeszcze dzisiaj pozostaje zapomniany, a w konsekwencji – utracony. Z powodu kontrowersji ikonoklastycznej ojcowie zgromadzeni na II Soborze w Nicei (787) skoncentrowali swoją uwagę na koncepcji ikony, świętego obrazu i uznali jego doktrynalną zgodność. Dla nas właśnie takie rozwiązanie powyższej kwestii stanie się punktem wyjścia dla prezentacji Ioannisa Zizioulasa. Nasz teolog, biorąc pod uwagę argumentację soborową, przedstawi rozumienie idei ikony w kluczu eucharystycznym. W konsekwencji wraz z nim będziemy mówić o liturgicznej manifestacji prawdy (eschaton). Żyć ikonicznie podczas Eucharystii oznacza żyć symbolicznie oraz ukazywać w ten sposób żywą obecność osoby, która jest prawdziwa i ontologiczna. Zizioulas życzy nam, byśmy rozpoznali wymiar pneumatologiczny i eschatologiczny Kościoła, skarb, który jeszcze dla wielu pozostaje utracony, jednakże jest podstawowym elementem ku temu, aby na nowo, jak wskazuje teologia prawosławna, „znaleźć się na złotym placu Jeruzalem niebieskiego, ubranym w złote światło”.
    We dedicate our work to deepen the Iconic aspect of the Church in the Eucharist which even today is forgotten and for this, always missing. Because of the Iconoclastic controversy, the fathers of the Nicene Council II (787) have put in relief the concept of the Icon as sacred image and have recognized its doctrinal legitimacy. For us, such resolution of problem will become the starting point for the presentation of the Ioannis Zizioulas. Our theologian, keeping in mind the conciliar argumentations, will present the concept of the Icon through the Eucharistic. As a consequence, we, together with him, will speak of the liturgical manifestation of the Truth (eschaton). To live iconomically during the Eucharist means to live symbolically and to present in such a way the live presence of the person who is true and ontological. Zizioulas wishes that we recognize the pneumetological and eschatological dimensions of the Church, the treasure, still missing for many and, all the way, the fundamental element that can, as the orthodox theology indicates us, again, „to find oneself in the square of the heavenly Jerusalem, dressed in golden light”.
    Źródło:
    Sympozjum; 2018, 1(34); 225-239
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    IL SIMBOLO SPONSALE COME PONTE TRA LE TRADIZIONI GRECA E SIRIACA. Un approccio patristico-liturgico. Parte seconda
    Symbolika małżeństwa jako most łączący tradycję grecką i syryjską: ujęcie patrystyczno-liturgiczne. Część druga
    The spousal symbolism as a bridge between the Greek and Syriac traditions: an approach patristic and liturgical. Part two
    Autorzy:
    Ebeid, Bishara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/585292.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    oblubieniec
    oblubienica
    Chrystus
    chrzest
    symbolika małżeńska
    jedność
    sposo
    sposa
    Cristo
    incarnazione
    battesimo
    Cantico
    nuziale
    sponsale
    unione
    Opis:
    Relacja między Bogiem a człowiekiem już w Starym Testamencie opisywana była językiem miłości. Jednym z najchętniej stosowanych w tej materii obrazów była symbolika małżeńska. Posługiwano się nią w sposób metaforyczny z dwóch powodów: z jednej strony chciano podkreślić pragnienie powrotu do raju i złączenie się człowieka (oblubienicy) z Bogiem (Oblubieńcem), z drugiej — chciano ukazać wolę przebywającego w raju Boga (Oblubieńca) do zaproszenia oblubienicy na weselne gody. Niniejszy artykuł stanowi drugą część wywodu zapoczątkowanego w poprzednim numerze „Liturgia Sacra”. W swoim studium autor ukazuje ów symboliczny obraz wychodząc od fundamentu dogmatycznego. Wskazuje również na biblijne tło omawianej symboliki oraz na patrystyczne interpretacje łączące ją z życiem liturgicznym Kościoła pierwotnego, opierając je głównie o świadectwa patrystyki syryjskiej oraz o liturgiczny fundament Kościołów bizantyjskiego oraz syryjskich. Oprócz wymiaru liturgicznego autor wskazuje, że obraz małżeństwa może być dobrym mostem prowadzącym do ekumenicznego zbliżenia Kościołów.
    The relationship between God and human being was seen, already in the Old Testament, as amorous. The image that was most preferred, with which this relationship could be de- scribed, was the spousal image. It was used metaphorically to underline, on the one hand, the desire of the man-bride to go back to paradise, after his fall, and to be with his God- bridegroom and to join Him, and on the other, the will of God-bridegroom himself, being in his garden-paradise, to invite His bride to come and to enter to make the nuptial feast with Him. The Canticle of Canticles (the Song of Songs), in fact, is to be considered the most excellent hymn that describes and reflects on this relationship. Adam with his sin could not realize the purpose for which he was created, i.e. his deification. It was, however, God’s plan for the human nature, and for that the Logos himself chose to become man and to make real the purpose of his creation of Adam, and for this reason He was also called the new Adam. This dogma of faith became the basis of the Church’s adoption the spousal image, according to which Christ is the bridegroom while the Christians, as members of His Church, His body, are the bride. The new relationship in Christ begins with the Baptism, while through the Eucharist the first step in joining Him is made. This symbolic image, nevertheless, has an eschatological aspect that gives a strong dynamism for the Christian in his liturgical and spiritual life. At the eschaton the garden-paradise, the heavenly Jerusalem, will descend on the earth, in its center will be the bridegroom and he will call his bride inviting her to enter; and during their nuptial feast he will sing the Canticle, the nuptial hymn. With our article, therefore, we attempted to illustrate this symbolic image, starting from its dogmatic base, then presenting its biblical background, analyzing the patristic interpretations and making a few references to the liturgical life and its hymns that confirm the new relationship in Christ. Comparing, finally, throughout this analysis, on one hand, the Greek patristic tradition and the Byzantine liturgical hymns, on the other, the Syriac patristic and liturgical tradition, we tried to show how this image might be a real ecumenical bridge, as a common element among these two traditions.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 48; 431-454
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies