Iconicità della Chiesa nell’Eucaristia secondo Ioannis Zizioulas

Naszą pracę poświęcamy pogłębieniu ikonicznego wymiaru Kościoła w Eucharystii, który jeszcze dzisiaj pozostaje zapomniany, a w konsekwencji – utracony. Z powodu kontrowersji ikonoklastycznej ojcowie zgromadzeni na II Soborze w Nicei (787) skoncentrowali swoją uwagę na koncepcji ikony, świętego obrazu i uznali jego doktrynalną zgodność. Dla nas właśnie takie rozwiązanie powyższej kwestii stanie się punktem wyjścia dla prezentacji Ioannisa Zizioulasa. Nasz teolog, biorąc pod uwagę argumentację soborową, przedstawi rozumienie idei ikony w kluczu eucharystycznym. W konsekwencji wraz z nim będziemy mówić o liturgicznej manifestacji prawdy (eschaton). Żyć ikonicznie podczas Eucharystii oznacza żyć symbolicznie oraz ukazywać w ten sposób żywą obecność osoby, która jest prawdziwa i ontologiczna. Zizioulas życzy nam, byśmy rozpoznali wymiar pneumatologiczny i eschatologiczny Kościoła, skarb, który jeszcze dla wielu pozostaje utracony, jednakże jest podstawowym elementem ku temu, aby na nowo, jak wskazuje teologia prawosławna, „znaleźć się na złotym placu Jeruzalem niebieskiego, ubranym w złote światło”.

We dedicate our work to deepen the Iconic aspect of the Church in the Eucharist which even today is forgotten and for this, always missing. Because of the Iconoclastic controversy, the fathers of the Nicene Council II (787) have put in relief the concept of the Icon as sacred image and have recognized its doctrinal legitimacy. For us, such resolution of problem will become the starting point for the presentation of the Ioannis Zizioulas. Our theologian, keeping in mind the conciliar argumentations, will present the concept of the Icon through the Eucharistic. As a consequence, we, together with him, will speak of the liturgical manifestation of the Truth (eschaton). To live iconomically during the Eucharist means to live symbolically and to present in such a way the live presence of the person who is true and ontological. Zizioulas wishes that we recognize the pneumetological and eschatological dimensions of the Church, the treasure, still missing for many and, all the way, the fundamental element that can, as the orthodox theology indicates us, again, „to find oneself in the square of the heavenly Jerusalem, dressed in golden light”.