Temat: teológia - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: MISSION INMITTEN DER KULTUREN UND RELIGIONEN IN DER NEUEREN PROTESTANTISCHEN THEOLOGIE
Autorzy:: Bokwa, Ignacy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/511862.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: teologia protestancka
misje
teologia interkulturowa
teologia misji
dialog
konwiwencja
religie świata
Opis:: Niniejsze opracowanie stawia sobie za cel przedstawienie najważniejszych procesówi tendencji w nowszej protestanckiej teologii misji. Punktem odniesienia jestteologia misji w ujęciu wybitnych teologów pierwszej połowy XX wieku: MartinaKählera, Ernsta Troeltscha i Karla Bartha. Była to teologia misji koncentrującasię prawie wyłącznie na przesłankach wypływających z Objawienia Bożego, przyjednoczesnym nieuwzględnianiu adresata tego przesłania. Koniec drugiej połowyXX i początek XXI wieku niosą ze sobą zupełną zmianę perspektywy: w centrumuwagi pojawia się odbiorca ewangelicznego przesłania ze swoją kulturą, zwyczajamioraz splotem uwarunkowań gospodarczych, politycznych i społecznych. Efektemtych przemian jest próba zastąpienia tradycyjnej teologii misji – teologią interkulturową,w której główną rolę odgrywają etnologia, kulturoznawstwo i politologia.Tematyka teologiczna pojawia się natomiast marginalnie i raczej w kontekściedialogu i konwiwencji z innymi religiami. Najnowsza protestancka teologia misjipróbuje odnaleźć złoty środek pomiędzy skoncentrowaniem się na przesłaniu ewangelicznymi misyjnym nakazie Jezusa Chrystusa z jednej strony – a problematykąreligioznawczą i kulturową z drugiej strony.
Źródło:: Studia Theologica Varsaviensia; 2018, 56, 1; 49-73
0585-5594
Pojawia się w:: Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Ist die Gliederung der Fundamentaltheologie in Traktate eine sinnvolle Weiterführung der traditionellen Demonstrationes?
Autorzy:: Meyer zu Schlochtern, Josef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2143944.pdf
Data publikacji:: 2021-01-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: teologia fundamentalna
demonstrationes
traktat
teologia poetyczna
Fundamental Theology
tractatus
poetic theology
Opis:: W artykule zostaje podjęta obrona tradycyjnego podziału przedmiotu teologii fundamentalnej na trzy demonstrationes. Pomimo jego krytyki po Vaticanum II łatwo zaobserwować bardzo częste występowanie we współczesnej (niemieckiej) teologii fundamentalnej, co jest poparte racjami metodologicznymi. Rozważania zawarte w artykule wspierają takie stanowisko poprzez analizę koncepcji traktatu i jego naukowego charakteru. Porównując na płaszczyźnie metodologii traktat z poetyczną teologią dogmatyczną niemieckiego teologa Alexa Stocka została wykazana konieczność rozwijania klarownych koncepcji religii, Objawienia i Kościoła (a także innych pojęć występujących w religii) w miejsce jedynie ich deskrypcji.
Źródło:: Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2010, 2; 41-52
2080-8534
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Eine Grundlage zur Kommunikativen Theologie
Początki teologii komunikacji
The origin of a theology of communication
Autorzy:: Kalinowski, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1817869.pdf
Data publikacji:: 2003-12-31
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: teologia komunikacji
theology of communication
Opis:: Pojęcie komunikacja, od łac. „communicatio” porozumiewanie się, dzielenie się z kimś, czymś, informowanie, etc. jest z natury międzyludzkim, osobowym spotkaniem i porozumieniem za pomocą werbalnych czy nie werbalnych znaków. Człowiek jako „istota dialogowa” skazany jest na komunikowanie się, aby móc żyć i w ogóle przeżyć tak psychicznie jak i fizycznie. Dzięki komunikacji może człowiek być i stawać się we wspólnocie. Komunikacja ma zatem tworzącą i podtrzymującą moc. Komunikacja wiary sprawia „otwarcie się nieba” i przystęp do Boga. Filozoficzno-socjologiczne pojęcie komunikatywnego działania jest rozmaicie interpretowane. Jest jednak otwarte na podstawowe dialogowe rozumienie człowieka jako wyraz jego kreatywności, Bożego podobieństwa i wolności. Odpowiednio do tego człowiek jest zawsze i ostatecznie przez Boga .zagadywaną istotą., w wolności odpowiadającą, ale również mogącą nie reagować na Boże inspiracje. Rozumienie komunikacji radykalizuje się w obliczu wspólnoty komunikacji, która w chrześcijańskiej nadziei ogarnia także zmarłych. Wprawdzie żyjący sami nic dla umarłych uczynić nie mogą, ale poruszają ratującą ich rzeczywistość Boga. Współczesność komunikacji nie wyczerpuje się już dawno tylko w „werbalizmie słowa czy mowie ciała”. Możliwości i rozmiar komunikowania są w przełomowym momencie dziejów i rozwijają się w niespotykanym tempie. Futurolodzy mówią o „place-less socjety” - społeczeństwie bez miejsca na ziemi. Czas i przestrzeń w nowoczesnej komunikacji nie będą odgrywały już istotnej roli. Sieć informatyczna urasta do .pępka świata.. Jeszcze w XXI wieku państwa narodowe, firmy, związki zawodowe i polityczne w dzisiejszej formie przestaną istnieć podobnie jak szkoły, religie czy rodziny. Do największych przegranych tego procesu należą już dzisiaj ci, którzy niewystarczająco wcześnie włączyli się w globalną sieć komunikacji lub są informatycznymi analfabetami. Rozwój globalnego i wirtualnego społeczeństwa komunikacji spowoduje zmiany w tożsamości człowieka. Paul Watzlawick, badacz procesów komunikacji wypowiada pewnik – „człowiek, niezależnie od tego jak, ale - nie może nie komunikować”. Odpowiada to naszemu doświadczeniu od początku życia. W ludzkiej komunikacji, jeśli chce być godna miana człowieczej, to ludzie winni odkrywać i spotykać ludzi. Człowiecza komunikacja jest relacją ja – ty, lub ja - my. Martin Buber powiada: „pedagogicznie owocny nie jest pedagogiczny zamysł, ale pedagogiczne spotkanie”. Człowiek nie może stać się nigdy w człowieczej komunikacji obiektem .czym... Bóg jest Subiektem, wyjściowym i trwałym punktem odniesienia każdej teologicznej refleksji. Teologia komunikacji stawiająca pierwsze kroki pragnie odnieść się do rozumienia komunikacji jako integralnej mowy o Bogu w komunikacji z Bogiem, która tworzy z Nim więź. Dla ludzi wiary Bóg sam jest Osobą więzi relacji osobowych. Osiągnięcia techniczne komunikacji i komunikowania stają się wyzwaniem dla filozofów i teologów. Powyższy artykuł jest skromną tego próbą.
Źródło:: Studia Ecologiae et Bioethicae; 2003, 1, 1; 471-486
1733-1218
Pojawia się w:: Studia Ecologiae et Bioethicae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Die Bibel als erste Erkenntnisquelle der Theologie
Autorzy:: Hofmann, Peter
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2143947.pdf
Data publikacji:: 2021-01-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Biblia
locus theologicus
pierwsza teologia
podejście kanoniczne
egzegeza biblijna
teologia systematyczna
Bible
First Theology
Canonical Approach
Biblical Exegesis
Systematic Theology
Opis:: W artykule zostało postawione pytanie: czy Biblia jest najważniejszym źródłem teologicznego poznania, czy „pierwszą teologią”? Wydaje się, że w Biblii znajduje się implicite „pierwsza teologia” Kościoła. Jednakże, jak sądzi B. S. Childs, tekst kanoniczny, ostateczny, nie utożsamia się z ostatecznym znaczeniem tekstu. Teologia akademicka reflektuje nad słowem Bożym właśnie po to, by poznać jego ostateczne znaczenie. Jako „druga teologia” jest ona zależna od Biblii jako tekstu pisanego i interpretowanego w Kościele. Dlatego głównym zadaniem teologii jest wydobycie owego teologicznego pokładu w Biblii i skonstruowanie metody pozwalającej to czynić (G. Steins). Biblia sama nie wystarczy, lecz musi być odczytywana wzgodności z Tradycją Kościoła jako jednym z najważniejszych locus theologicus. Podejście filozoficzne jest ważnym locus adscripticius, jednakże nie jest w stanie pomóc teologicznej apologetyce ani nie może zbudować wiary Kościoła.
Źródło:: Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2010, 2; 5-20
2080-8534
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: The Familienfragen in der angewandten Theologie. Sachlage und Methodik Familienfragen in der angewandten Theologie
Family issues in applied theology. Content and methodology of family problematic in applied theology
Autorzy:: Celary, Ireneusz Andrzej
Przybyłowski, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/19322789.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: problematyka rodzinna
teologia stosowana
metoda badawcza
family problematic
applied theology
research method
Opis:: The article is devoted to „family problematic” in the ecclesial and social perspective. Its main objective is an attempt to work out a scientific concept of seeking proposals for practical solutions to current problems connected with the family and the life of its members. The unquestionable value of the family in the Church is conditioned by the internal transformations of the family itself, while its role in society is largely dependent on the external situation. The article is devoted to „family problematic” in the ecclesial and social perspective. Its main objective is an attempt to work out a scientific concept of seeking proposals for practical solutions to current problems connected with the family and the life of its members. The unquestionable value of the family in the Church is conditioned by the internal transformations of the family itself, while its role in society is largely dependent on the external situation. This article is primarily concerned with appreciating the social dimension of family issues in the perspective of applied theology. Its main object of study is man as an individual, unique unit, who, however, can develop properly and realize his personal, existential and Christian vocation in social relations, including primarily the family, but also in the church community. To learn about family issues in applied theology, an exploratory research scheme can be used, which involves using the results of critical analysis of revealed truth to interpret the results of secular science research in order to solve specific problems of contemporary families.
Artykuł poświęcony jest „problematyce rodzinnej” w ujęciu eklezjalnym i społecznym. Głównym jego celem jest próba wypracowania koncepcji naukowego poszukiwania propozycji praktycznych rozwiązań aktualnych problemów związanych z rodziną i życiem jej członków. Niekwestionowana wartość rodziny w Kościele jest warunkowana wewnętrznymi przemianami samej rodziny, a jej rola w społeczeństwie w dużej mierze jest zależna od sytuacji zewnętrznej. W tym artykule chodzi przede wszystkim o dowartościowanie społecznego wymiaru problematyki rodzinnej w perspektywie teologii stosowanej. Jej głównym przedmiotem badań jest człowiek jako indywidualna, niepowtarzalna jednostka, która jednak może się prawidłowo rozwijać i realizować swoje powołanie osobowe, egzystencjalne, ale i chrześcijańskie w relacjach społecznych, w tym przede wszystkim w rodzinie, ale też we wspólnocie kościelnej. Do poznania zagadnień rodzinnych w teologii stosowanej można wykorzystać schemat eksploracyjnych badań, który polega na wykorzystaniu wyników krytycznej analizy prawdy objawionej do interpretacji wyników badań nauk świeckich w celu rozwiązywania konkretnych problemów współczesnych rodzin.
Źródło:: Family Forum; 2022, 12; 225-243
2084-1698
Pojawia się w:: Family Forum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: John Hicks (1922-2012) christologische Reflexion als Relativierung der Einzigkeit der Heilsvermittlung Jesu Christi
Christological reflection of John Hick (1922-2012) as relativize the uniqueness of jesus christ’s salutary mediation
Autorzy:: Bokwa, Ignacy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/496726.pdf
Data publikacji:: 2014-05-31
Wydawca:: Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:: John Hick
pluralistyczna teologia religii
chrystologia
zbawienie
Pluralistic Theology of Religion
christology
salvation
Opis:: Pluralistyczna teologia religii stanowi rzeczywiste zagrożenie dla chrześcijaństwa. W imię demokratycznego równouprawnienia wszystkich religii relatywizuje ona jedyność i nieprzewyższalność zbawczego pośrednictwa Jezusa Chrystusa. Niebezpieczeństwo to rozpoznała Kongregacja Nauki Wiary i w 2000 roku opublikowała deklarację Dominus Iesus. Dokument ten nawiązuje między innymi do twórczości Johna Hicka (1922-2012). Ten angielski filozof religii należy do najbardziej znanych i prominentnych przedstawicieli pluralistycznej teologii religii. Teoria ta traktuje wszystkie religie jako równouprawnione drogi zbawienia. Absolutne roszczenie chrześcijaństwa jest mocno krytykowane. Wkład Johna Hicka do tej krytyki polega na relatywizacji zbawczego znaczenia Jezusa Chrystusa. Hick kwestionuje dogmatyczno-ontologiczny język pierwszych chrystologicznych soborów w Nicei (325) i Chalcedonie (451), zarzucając temu językowi porzucenie metaforyki języka biblijnego. Dla Hicka Jezus Chrystus nie jest prawdziwym Synem Bożym, lecz jednym z wielu wcieleń Boga. Artykuł analizuje pisma Johna Hicka i kończy się krytycznym wnioskiem.
Pluralistic theology of religion is a real threat to Christianity. It relativizes the unicity of saving mediation of Jesus Christ in the name of democratic equalityof all religions. The Congregation for the Doctrine of the Faith recognized this threat and published „Dominus Iesus” declaration in 2000. This document refers, inter alia, to the creativity of John Hick (1922-2012). The English philosopher of religion is one of the best known and the most prominent representatives of the pluralistic theology of religion. This theory treats all religions as equal ways of salvation. The absolute claim of Christianity is severely criticized. John Hick’s contribution to this criticism is about relativization of Jesus Christ’s salutary meaning. Hick questions the dogmatic and ontological language of the first christological council in Nice (325) and Chalcedon (451). He accuses this language of abandoning the imagery of the biblical language. According to Hick Jesus Christ is not a genuine Son of God- He is one of God’s embodiments. The article analyzes John Hick’s pieces of writing and ends with a critical conclusion.
Źródło:: Seminare. Poszukiwania naukowe; 2014, 35, 2; 15-29
1232-8766
Pojawia się w:: Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Der Religionstheologische Interiorismus und Das Jüdisch-Christliche Verhältnis
Interiorism in Theology of Religions and the Jewish-Christian Relationship
Autorzy:: Gäde, Gerhard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040739.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: teologia religii
interioryzm
dialog chrześcijańsko-judaistyczny
Theology of Religions
Interiorism
Jewish-Christian Dialogue
Opis:: Als Interiorismus bezeichnet man eine Weise, das theologische Verhältnis der christlichen Botschaft zu den nichtchristlichen Religionen zu bestimmen, die jenseits der gewöhnlichen Klassifikationsmodelle des Exklusivismus, des Inklusivismus und des Pluralismus liegt. Der Verfasser dieses Artikels sieht im kanonischen Verhältnis der beiden biblischen Testamente das theologische Paradigma, um das Verhältnis auch zu anderen Religionen zu bestimmen. Der Interiorismus möchte sowohl eine Haltung der Superiorität anderen Religionen gegenüber vermeiden, als auch eine Relativierung des eigenen religiösen Wahrheitsanspruchs. Der christliche Interiorismus erkennt damit auch anderen Religionen nicht nur partielle, sondern ebenso unüberbietbare Wahrheit zu. Sein methodischer Ausgangspunkt ist die radikale Problematisierung des Offenbarungsbegriffs aufgrund der philosophischen Einsicht in die Einseitigkeit der realen Relation alles Geschaffenen auf Gott (Thomas von Aquin, Peter Knauer). Auf dieses Problem antwortet die christliche Botschaft mit ihrem trinitarischen Gottesverständnis. Allein unter Voraussetzung dieses Gottesverständnisses lässt sich eine reale Relation Gottes auf das Geschaffene aussagen ohne in einen Widerspruch zu vernünftiger Einsicht zu geraten. Und erst so bekomme der Begriff „Wort Gottes” einen verstehbaren Sinn und die Botschaft der Schrift Israels eine universale Verstehbarkeit als Altes Testament. Dieses hermeneutische Verhältnis der christlichen Botschaft zur Schrift Israels lässt sich mutatis mutandis auch auf das Verhältnis zu anderen Religionen anwenden. Der Beitrag stellt diese und andere Voraussetzungen dieser religionstheologischen Position heraus und geht dann auf kritische Einwände ein, die das jüdisch-christliche Verhältnis berühren und im Interiorismus die Gefahr sehen, die Einzigartigkeit dieses Verhältnisses zu untergraben. Der Beitrag will im Gegenteil zeigen, dass die Einzigartigkeit des jüdisch-christlichen Verhältnisses auch darin besteht, uns den Weg zu weisen, wie wir uns angemessen zu anderen Religionen verhalten können.
Teologicznoreligijny interioryzm i relacja żydowsko-chrześcijańska Celem artykułu jest interpretacja relacji chrześcijaństwa do judaizmu w ramach zaproponowanego przez Autora teologicznoreligijnego interioryzmu. Nie kwestionując wyjątkowego charakteru relacji chrześcijaństwo−judaizm, stawia on tezę, iż stosunek między Starym i Nowym Testamentem posiada znaczenie dla całej historii objawienia i zbawienia, w związku z czym można widzieć w nim wskazany przez samą Biblię model odniesienia chrześcijaństwa do wszystkich religii, a nie tylko do judaizmu. Tezę tę Autor uzasadnia w trzech następujących etapach. Na początku objaśniona została specyfika teologicznoreligijnego interioryzmu. Chodzi w nim o takie określenie relacji chrześcijaństwa do religii niechrześcijańskich, które będzie wykraczało poza klasyczny schemat ekskluzywizm – inkluzywizm – pluralizm, uważany przez Autora za niewystarczający. Żadne bowiem z wymienionych w nim stanowisk nie daje zadowalającej interpretacji istnienia pluralizmu religii w świecie. Ekskluzywizm i inkluzywizm podkreślają wprawdzie wyjątkowy charakter chrześcijaństwa, jednak deprecjonują prawdę innych religii. W ramach tych ujęć religie niechrześcijańskie są albo nieprawdziwe, albo tylko częściowo prawdziwe (zawierają „elementy” prawdy). Pluralizm przeciwnie: dowartościowuje inne religie, uznając ich pryncypialną równorzędność, jednak za cenę relatywizacji prawdy chrześcijaństwa. Wyjściem z tej sytuacji jest − zdaniem Autora − teologicznoreligijny interioryzm, który rezygnuje z postawy superiorystycznej względem innych religii (przez co różni się od inkluzywizmu), jednak bez relatywizowania prawdy własnej tradycji religijnej (czym różni się od pluralizmu). W ten sposób chrześcijański interioryzm przyznaje religiom niechrześcijańskim nie tylko „elementy” prawdy, ale „całą” i nieprzekraczalną prawdę (nie ma religii „mniej” i„bardziej” prawdziwych), jednak przy zachowaniu wiary w jedyność i nieprzekraczalność objawienia i zbawienia dokonanego w Osobie i dziele Jezusa Chrystusa. Od strony metodologicznej (filozoficznej) interioryzm wychodzi od radykalnego sproblematyzowania pojęcia objawienia Bożego (św. Tomasz z Akwinu, Peter Knauer). Pojęcie to zakłada, że Bóg może wchodzić w relację ze światem. O ile jednak relacja stworzenia do Boga, jako swego principium et finis, jest dla rozumu oczywista, to relacja Boga do stworzenia wymaga osobnego uzasadnienia. Świat nie może bowiem być konstytutywnym terminem realnej relacji Boga do niego. Gdyby tak było, Bóg byłby w jakiś sposób zależny od świata, gdyż każda realna relacja jest ontologicznie współkonstytuowana przez jej punkt referencyjny, jej „dokąd”. Zrozumienie jednostronności relacji Bóg–świat ma poważne konsekwencje dla teologii religii. Wszystkie religie odwołują się bowiem do objawienia Bożego, tzn. rozumieją siebie jako konsekwencję interwencji Boga (Transcendencji) w świat. Roszczenie to domaga się jednak uzasadnienia. Zdaniem Autora, jedynie chrześcijaństwo może uzasadnić relację Boga do świata, a w konsekwencji usprawiedliwić kategorię objawienia Bożego. Usprawiedliwienie to ma swoją podstawę w dogmacie trynitarnym: Ponieważ Bóg sam jest relacyjny, może wchodzić w relację z innymi (ze światem, z człowiekiem). Zatem to nie świat konstytuuje relację Boga do świata, lecz relacja Boga-Syna do Boga-Ojca w ich wzajemnym odniesieniu (w Bogu-Duchu Świętym). W takiej perspektywie również kategoria „słowa Bożego” zyskuje właściwy sobie sens, a przesłanie pism Izraela może być rozumiane jako Stary Testament. W ten sposób chrześcijaństwo nie tylko nie deprecjonuje innych religii, ale nadto dostarcza im możliwości uzasadnienia ich własnych roszczeń prawdziwościowych (stąd nazwa „interioryzm”). W drugim punkcie swoich rozważań Autor podejmuje problematykę prawdziwości religii. Wychodzi on z założenia, że prawda wiary jest niepodzielna i niepodlegająca relatywizacji. Religie zatem, będące świadectwem wiary w Boga objawienia, nie mogą być „mniej” lub „bardziej” prawdziwe. Widać to przede wszystkim w odniesieniu do religii Izraela. Z chrześcijańskiego punktu widzenia judaizm nie jest ani fałszywy (ekskluzywizm), ani częściowo tylko prawdziwy (inkluzywizm). Przeciwnie, w jego centrum znajduje się nieprzekraczalna prawda o przymierzu Boga ze swoim Ludem. Jednak dopiero przez Chrystusa i w Chrystusie starotestamentalna idea przymierza staje się zrozumiała i możliwa do zaakceptowania przez rozum (jednostronność relacji Bóg–stworzenie). Przymierze musi bowiem – podobnie jak „słowo Boże” – być identyczne z Bogiem, musi być wyrazem przymierza wewnątrzboskiego – przymierza Ojca z Synem w Duchu Świętym – w którym zarówno Żydzi jak i poganie mają uczestnictwo. W takiej perspektywie staje się również jasne, dlaczego przymierze to może być nazywane niezłomnym i nieodwołalnym. Orędzie chrześcijańskie spełnia zatem swoistą służbę wobec religii Izraela. Dzięki trynitarnej (relacyjnej) wizji Boga pozwala ono w sposób zasadny i prawomocny mówić o przymierzu (relacji) Boga z ludźmi, zaś dzięki chrystologii daje możliwość posługiwania się kategorią „słowa Bożego”. Pojęcie to ma bowiem sens jedynie wtedy, gdy Bóg spotyka nas w historii jako człowiek, jako „Słowo wcielone”. To samo należy odnieść do Koranu. W ostatniej części artykułu Autor stawia tezę, że relacja Nowego Testamentu do Starego (chrześcijaństwa do judaizmu) może być rozumiana jako paradygmat relacji chrześcijaństwa do religii w ogóle. Nie znaczy to, że relacji chrześcijaństwa do religii Izraela odmawia się szczególnego charakteru. Należy jednak podkreślić, iż dotyczy ona całej historii zbawienia i objawienia, obejmując sobą wszystkie narody i ich religie. Na tym też polega uniwersalizm zbawczy zarówno Starego, jak i Nowego Testamentu. Zwłaszcza teksty nowotestamentalne zgodnie świadczą o tym, że chrześcijaństwo od początku usiłowało godzić relację do Izraela z misją ad gentes. Chrześcijańsko-judaistyczny ekskluzywizm nie znajduje zatem żadnego uzasadnienia. Przeciwnie, to właśnie relacja chrześcijaństwa do judaizmu pozwala zrozumieć, że nie chodzi w niej ani o sam judaizm, ani tylko o Kościół, lecz o całą ludzkość, która w Chrystusie od samego początku (por. Kol 1, 16) włączona jest w odwieczne przymierze Ojca i Syna w Duchu Świętym.
Interiorism in theology of religions, a term coined to describe an alternative to exclusivism, inclusivism and pluralism, is a way of establishing the theological relationship of the Christian message with non-Christian religions, which goes beyond these usual models. The author of this article grasps the canonical relationship between the two biblical Testaments as a theological paradigm to define the relationship of Christian religion with the other religions. Interiorism can avoid an attitude of superiority of Christian religion towards the other religions (e.g. exclusivism, inclusivism), as well as a relativization of the Christian truth-claims (pluralism). Christian interiorism thus recognizes other religions to be not only depositaries of a partial or relative truth, but also of an insuperable truth. His methodological starting point is a radical problematization of the concept of divine revelation due to the philosophical understanding according to which the ontological relation between the creation and God is merely unilateral (St. Thomas Aquinas, Peter Knauer). Christian religion provides an answer for this fundamental problem through its Trinitarian concept of God. Only through the latter a real relationship between God and the world can be thought about without running into a contradiction. In this way the concept of “Word of God” reveals its understandable sense turning the message of Israel's Holy Scriptures universally understandable as Old Testament. This hermeneutical relation between the biblical Testaments can be – mutatis mutandis – extended to other religions. The present work highlights this and other assumptions of theological interiorism. It eventually enters into the debate about critical objections concerning the Jewish-Christian relationship, which accuse interiorism of not respecting the uniqueness of this relationship. This article indeed aims to emphasize that the uniqueness of the Jewish-Christian relationship consists precisely in indicating the right way to relate ourselves to the other religions.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 9; 5-32
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Biblische Grundlagen der Moraltheologie in der Sicht der neuesten Dokumente der Päpstlichen Bibelkommission
The biblical basis of moral theology in terms of the latest documents of the Pontifical Biblical Commission
Biblijne podstawy teologii moralnej w ujęciu najnowszych dokumentów Papieskiej Komisji Biblijnej
Autorzy:: Podzielny, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/595498.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Bible; moral theology; principles; Pontifical Biblical Commission;
Biblia; teologia moralna; pryncypia; Papieska Komisja Biblijna;
Opis:: The aim of this paper is an approximation of the basics of contemporary moral theology based on the statements of the Magisterium of the Church, expressed in the documents of the Pontifical Biblical Commission. These are especially the four publications: The Interpretation of the Bible in the Church (1993), The Jewish People and Their Sacred Scriptures in the Christian Bible (2001), The Bible and Morality. Biblical Roots of Christian Conduct (2008) and The Inspiration and Truth of Sacred Scripture. The Word that Comes from God and Speaks of God for the Salvation of the World (2014). In the light of these documents the right post-conciliar Church’s response to the so-called “exegetical issue” can be read, which in recent years was associated with many interpretational difficulties. The fundamental postulate, which flows in this context for moral theologians, is the patient and careful assimilation of the principles of work with the text of Holy Scripture and the creative use of them in the resolving the various moral dilemmas of modernity.
Celem artykułu jest przybliżenie podstaw współczesnej teologii moralnej w oparciu o wypowiedzi Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, wyrażone w dokumentach Papieskiej Komisji Biblijnej. Chodzi tu zwłaszcza o cztery ostatnie publikacje: Interpretacja Biblii w Kościele (1993), Naród żydowski i jego Święte Pisma w Biblii chrześcijańskiej (2001), Biblia a moralność. Biblijne korzenie postępowania chrześcijańskiego (2008) oraz Natchnienie i prawda Pisma świętego. Słowo, które od Boga pochodzi i mówi o Bogu, aby zbawić świat (2014). W świetle tych dokumentów można odczytać właściwą, posoborową odpowiedź Kościoła na tzw. kwestię egzegetyczną, która w ciągu ostatnich lat wiązała się z wieloma trudnościami interpretacyjnymi. Zasadniczy postulat, jaki wypływa w tym kontekście dla teologów moralistów, to cierpliwe i uważne przyswojenie sobie zasad pracy z tekstem Pisma Świętego oraz twórcze zastosowanie ich w rozstrzyganiu różnych dylematów moralnych współczesności.
Źródło:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2016, 36, 2; 63-76
0137-3420
Pojawia się w:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Wunderheilung eine Fundamental Theologische Untersuchung
Miracle Healing Fundamental Theological Investigations
Cudowne uzdrowienia. Perspektywa teologicznofundamentalna
Autorzy:: Anderwald, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2036014.pdf
Data publikacji:: 2019-08-27
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: teologia
uzdrowienia
cud
rozpoznanie cudu
nauki medyczne
theology
healing
miracle
recognition of a miracle
medical science
Opis:: Co lekarze mają wspólnego z uzdrowieniami? Czy teologiczne pojęcie „cud” jest do pogodzenia z aktualnym stanem wiedzy medycznej? W jaki sposób można rozpoznać cudowne uzdrowienia? Skąd wynika ostrożność Kościoła w uznaniu niewyjaśnianych medycznie uzdrowień jako cudowne uzdrowienia w sensie religijnym? Celem podjętych rozważań jest udzielenie odpowiedzi na powyższe pytania z perspektywy współczesnej teologii katolickiej. Struktura rozważań obejmuje najpierw prezentację aktualnego rozumienia cudu jako znaku Boga (1); następnie udziału nauk medycznych w badaniu cudownych uzdrowień w Lourdes (2); teologicznego procesu uznania niewyjaśnialnych medycznie uzdrowień w Lourdes jako cudu w znaczeniu religijnym (3).
What medical doctors have to do with a healing process? Is the theological term “miracle” even compatible with current medical knowledge? How can a miracle cure be recognized? Where does the church's caution come from when recognizing a medically inexplicable healing as a miracle healing in a religious sense? The paper is to present the answer to this question from a perspective of the contemporary Catholic theology. The whole discussion involves firstly a presentation of a new understanding of a miracle as signs from God. The whole procedure involves first of all the idea of a current understanding of miracles as a sign of God (1). Then it will present the participation of medical science in the investigation of the miraculous cures of Lourdes (2). Finally, theological process of recognizing a medically inexplicable healing as a miracle healing in a religious sense will be analyzed (3).
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 9; 35-50
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Das Rahnersche Postulat der Entklerikalisierung der Kirche und seine Theologie der Laien
Rahners Postulate of Cleaning of the Church of Clericalism and his Theology of Seculars
Ranerowski postulat odklerykalizowania Kościoła i jego teologia laikatu
Autorzy:: Biel, Robert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040545.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Karl Rahner
Kościół
świeccy
odklerykalizowanie Kościoła
teologia świeckich
Church
seculars
cleaning of clericalism
theology of seculars
Opis:: Karl Rahner jako teolog soborowy przyczynił się do nowego spojrzenia na świeckich i ich rolę w życiu posoborowego Kościoła. Opowiadał się on nie tylko za dowartościowaniem ich miejsca w Kościele, ale postulował też konieczną zmianę struktur Kościoła i jego odklerykalizowanie. W duchu teologicznej roztropności i odpowiedzialności za Kościół dostrzegał on jednak granice tego procesu. Kierowanie wspólnotą parafialną było w jego przekonaniu zastrzeżone wyłącznie dla tego, kto ma prawo przewodniczyć Eucharystii. Dla Rahnera nie ulegało jednak wątpliwości, że udana przyszłość Kościoła zależy od tego, czy wybije w nim godzina świeckich.
Karl Rahner as theologian of Council has contributed to a new look on seculars and their role in the after – council life of the Church. He expressed a conviction not only of a high value place they have in the Church but has postulated a necessity of changes in Church's structures and of cleaning this structures of clericalism. In the spirit of theological prudence and responsibility he has perceived limits of this process. Direction of parish's community according to his conviction is reserved exclusively to one who have a right to preside an Eucharist. For Rahner the success of future of the Church undoubtedly depend on the fact whether will strict in it the hour of seculars.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 6; 21-32
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Die Bibel als Prämisse und Partnerin fundamentaler Theologie
Autorzy:: Arens, Edmund
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2143945.pdf
Data publikacji:: 2021-01-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: podejście kanoniczne
kanoniczny krytycyzm
hermeneutyka komunikatywna
teologia komunikatywna
canonical approach
canonical criticism
communicative hermeneutics
communicative theology
Opis:: Na początku artykułu zwrócono uwagę na kilka kontrowersyjnych elementów znajdujących się w artykule poprzedzającym – autorstwa Petera Hofmanna, który zbyt wąsko rozumie Biblię jako „pierwszą teologię”. W dalszej części „podejście kanoniczne” (canonical approach) Brevarda Childsa, który skupia się na ostatecznej wersji tekstu (final form), zostało skonfrontowane z „kanonicznym krytycyzmem” (canonical criticism) reprezentowanym przez Jamesa Sandersa. Następnie w artykule jest mowa o etapach powstawania tekstu Biblii, formowaniu się kanonu i jego funkcjonowaniu w różnych wspólnotach wiary oraz adaptacji do nowych uwarunkowań. Idąc za poglądami Sandersa, autor artykułu naszkicował komunikatywną hermeneutykę Biblii jako wynik różnych procesów komunikacji, przekazu, recepcji i faktycznego stosowania Pisma Świętego w Kościele i przez Kościół. Wśród tych procesów najważniejszą rolę odgrywały opowiadanie i zapamiętywanie. Autor ukazał podstawowe „akty mowy” występujące w wierze. Obejmują one komunikatywne czynności opowiadania o stwórczych i zbawczych dziełach Boga oraz zapamiętania historii Jezusa oraz świadectw Jego życia, męki oraz zmartwychwstania, które rodziły się z potrzeb misyjnych, diakonijnych i prorockich. Te akty wiary później stały się aktami wiary powszechnej, częściami składowymi liturgii oraz kerygmatu o Bożej miłości i miłosierdziu. W ostatniej części artykułu znalazło się kilka uwag o komunikatywnej i krytycznej teologii.
Źródło:: Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2010, 2; 21-40
2080-8534
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Trinitätslehre und die Herausforderungen der Pluralistischen Religionstheologie. Systematisch-moraltheologische Überlegungen
Trinitology towards Challenges of Pluralistic Theology of Religion Systematical, Moral and Theological Reflection
Autorzy:: Bokwa, Ignacy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1047769.pdf
Data publikacji:: 2014-01-01
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Jesus Christ
Christology
Holy Trinity
Pluralistic Theology of Religions
Jezus Chrystus
chrystologia
Trójca Święta
pluralistyczna teologia religii
Opis:: Nowadays pluralistic theology of religion is rightly regarded as one of the greatest threats to Christianity. It specifically concerns Christology. A threat to the Christian belief in the Trinity, which is created by pluralistic theology of religion, is seen more rarely. Many scholars consider pluralistic theology of religion as a further step of the modern fight against Christianity and the Church. The increasing spread of religions of the Far East plays a significant role. Pluralistic theology of religion refers to the basic ideas of Buddhism, trying to create a universal religion of the world. Pluralist theology of religion treats every religion of the world with affection- with the exception of Christianity. It is Christianity that is supposed to be tolerant and to adapt to other religions by means of losing its own identity. Pluralistic theology of religion relativizes the Person of Jesus Christ, undermining the uniqueness of the incarnation of God. Jesus of Nazareth was only a prominent man standing near Reality itself (God). Since Jesus Christ was not an ontological Son of God, the doctrine of the Trinity is being undermined. Representatives of pluralistic theology of religion reject the idea of a personal God, at the same time hitting in all monotheistic religions. From their point of view, God is for the human mind unattainable reality which no revelation is able to bring. Various religions are only stages of searching for the final Reality itself. Father, Son and Spirit are nothing more than a projection of human yearnings and religious pursuits. Faced with such claims, Christian theology cannot remain silent. One should be reminded of development of faith in the Triune God in the life of the Church. This is a theoretical- scientific dimension of the problem. It also has its practical and existential meaning. Although Immanuel Kant claimed that the doctrine of the Trinity has no practical importance, contemporary theological reflection presents a new aspect of this problem. Communio- theology comprehends the mystery of the Trinity as an event of constant communication in which Father gives Himself to the Son and so they create the Holy Spirit. The mystery of diversity reconciled in the unity stands at the beginning of every reality. The mystery of the Holy Trinity has its significance not only inside (life of the Church) but also outside (life of the secular, political and economic community). Nowadays the latter has a special meaning in particular. It is a theological and moral surface of the reflection, showing that one should not be afraid of multiplicity and diversity but treat them as an opportunity. In the era of new conflicts and divisions that are increasing and the renewal of the old traumas, it turns out that appeals of the representatives of pluralist theology of religion are fake and are supposed to challenge the principles of Christianity, whereas Christian theology offers modern societies interesting proposals acceptable not only for those who believe.
Pluralistyczna teologia religii jest dziś słusznie postrzegana jako jedno z największych zagrożeń chrześcijaństwa. W sposób szczególny dotyczy to chrystologii. O wiele rzadziej dostrzega się zagrożenie, jakim dla chrześcijańskiej wiary w Trójcę Świętą jest pluralistyczna teologia religii. Wielu uczonych uznaje pluralistyczną teologię religii za dalszy etap nowożytnej walki przeciwko chrześcijaństwu i Kościołowi. Niemałą rolę odgrywa tu narastające rozprzestrzenianie się w Europie religii dalekowschodnich. Pluralistyczna teologia religii nawiązuje do podstawowych idei buddyzmu, próbując stworzyć uniwersalną religię światową. Pluralistyczna teologia religii traktuje z sympatią wszystkie religie świata – za wyjątkiem chrześcijaństwa. To pod jego adresem są kierowane apele o tolerancję i dostosowanie się do innych religii kosztem rezygnacji z własnej tożsamości. Pluralistyczna teologia religii relatywizuje Osobę Jezusa Chrystusa, podważając jedyność wcielenia Boga. Jezus z Nazaretu był jedynie wybitnym człowiekiem, stojącym blisko Rzeczywistości samej w sobie (Bóg). Skoro Jezus Chrystus nie był ontycznym Synem Bożym, to zostaje tym samym podważona nauka o Trójcy Świętej. Przedstawiciele pluralistycznej teologii religii odrzucają ideę osobowego Boga, uderzając tym samym we wszystkie religie monoteistyczne. Bóg to, ich zdaniem, nieosiągalna dla ludzkiego umysłu rzeczywistość, której nie jest w stanie przybliżyć żadne objawienie. Poszczególne religie są jedynie etapami poszukiwania ostatecznej Rzeczywistości samej w sobie. Ojciec, Syn i Duch to nic więcej, jak tylko projekcja ludzkich tęsknot i religijnych poszukiwań. Wobec takich twierdzeń teologia chrześcijańska nie może milczeć. Należy przypomnieć rozwój wiary w Trójjedynego Boga w życiu Kościoła. Jest to teoretycznonaukowa dymensja problemu. Ma on także znaczenie praktyczno-egzystencjalne. O ile jeszcze Immanuel Kant twierdził, że dogmat o Trójcy Świętej nie ma żadnego praktycznego znaczenia, o tyle współczesna refleksja teologiczna ukazuje zupełnie inne oblicze tego problemu. Teologia komunionalna pojmuje misterium Trójcy Świętej jako wydarzenie nieustannej komunikacji, w której Ojciec całkowicie wydaje siebie Synowi, a razem tchną Ducha Świętego. U początku wszelkiej rzeczywistości stoi więc tajemnica pojednanej w jedności wielości. Misterium Trójcy Świętej ma znaczenie tak do wewnątrz (życie Kościoła), jak i na zewnątrz (życie świeckiej wspólnoty polityczno-gospodarczej). Zwłaszcza to drugie znaczenie ma szczególną wymowę w dzisiejszych czasach. Jest to teologiczno-moralna płaszczyzna refleksji, pokazująca, że nie należy obawiać się wielości i różności, a traktować je jako szansę. W dobie narastających nowych konfliktów i podziałów oraz odnawiania się dawnych uraz okazuje się, że apele przedstawicieli pluralistycznej teologii religii są fałszywe i mają na celu podważenie zasad chrześcijaństwa, natomiast teologia chrześcijańska ma do zaoferowania współczesnym społeczeństwom interesujące propozycje, możliwe do przyjęcia nie tylko przez ludzi wierzących.
Źródło:: Teologia i moralność; 2014, 9, 2(16); 167-181
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:: Teologia i moralność
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Zwischen Rom und Silicon Valley
Between Rome and Silicon Valley
Autorzy:: Anderwald, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1375641.pdf
Data publikacji:: 2020-08-26
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Pope Francis
theology
technical progress
integral vision of reality
papież Franciszek
teologia
postęp techniczny
integralna wizja rzeczywistości
Opis:: What has Rome to do with Silicon Valley? In other words, what has the Church today to do with science and technology? Does the Church have any interest in a debate with the present scientifi c and technical progress, of which Silicon Valley is a symbol? The aim of my research is to look for a new idea of technological progress that will allow to build an integral vision of reality. The teaching of Pope Francis, especially in the Encyclical ‘Laudato sí’ (2015), provides the basis for the undertaken topic. The structure of the considerations refers to the principles of the social doctrine of the so-called three steps: look, judge, act. Therefore, in the course of the considerations fi rstly ZWISCHEN ROM UND SILICON VALLEY 69 the features of technical progress will be presented (1), then its evaluation (2), and fi nally elements of an integral vision of reality (3).
Co Rzym ma wspólnego z Doliną Krzemową? Innymi słowy, co Kościół ma współcześnie wspól- nego z nauką i technologią? Jak Kościół odnosi się do problematyki postępu naukowo-technicz- nego, którego symbolem jest Dolina Krzemowa? Celem podjętych rozważań jest poszukiwanie nowej koncepcji postępu technicznego, uwzględniającej całościową wizję rzeczywistości. Naucza- nie papieża Franciszka, zwłaszcza z Encykliki Laudato si’ (2015), stanowi podstawę realizacji wybranego tematu. Struktura rozważań nawiązuje do zasad nauki społecznej tzw. trzech kroków: zbadać, ocenić, działać. Dlatego w trakcie rozważań są prezentowane najpierw cechy postępu tech- nicznego (1), dokonana jego ocena (2), a następnie elementy integralnej wizji rzeczywistości (3).
Źródło:: Poznańskie Studia Teologiczne; 2019, 34; 55-70
0209-3472
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Aufgeklärt Predigen im Kontext von Theologie als Wissenschaft und Rechtfertigungslehre
Enlightened Preaching in the Context of Academic Theology and the Doctrine of Justification
Nowoczesne głoszenie słowa Bożego w kontekście teologii akademickiej i doktryny o usprawiedliwieniu
Autorzy:: von Kriegstein, Matthias
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040399.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: teologia akademicka
homiletyka
kazanie
doktryna o usprawiedliwieniu
symbol
hermeneutyka
elementarna teologia
wspólnota
biedni
proces soborowy
mikrogłoszenie
współpraca
dialog międzykulturowy i międzyreligijny
academic theology
homiletics
sermon
doctrine of justification
hermeneutics
elementary theology
community
parish
poor people
conciliary process
micropreaching
feedback partnerships
intercultural and intereligious dialogue
Opis:: Autor wyjaśnia swoje rozumienie nowoczesnej teologii teoretycznej, rozważając aspekty homiletyczne. Formułuje trzy tezy. Po pierwsze, ten rodzaj teologii oddziałuje w sposób zrozumiały na gruncie czysto teoretycznym. Odnosi się do funkcji i struktury wiary, jak również do religijnych sposobów życia. Po drugie, homiletyka i przepowiadanie obierają sobie za cel zbawienną i wspólnotową praktykę życia. Po trzecie, doktryna o usprawiedliwieniu jest implicite częścią teologicznego zachowania oraz explicite tematem przepowiadania. Nowoczesna refleksja teologii teoretycznej ukazuje jej powiązanie z podstawowymi procesami komunikacji i uczenia się. Dlatego dostarcza ona impulsów dla dydaktyki homiletyki, edukacji w przepowiadaniu i feedback- -culture. Ten rodzaj teologii daje też zrozumiałą propozycję dla interpretacji religii, oceny różnych kontekstów oraz może być podstawowym elementem dialogu międzykulturowego i międzyreligijnego. Praktyka ta może pomóc w ulepszeniu duchowego i społecznego życia wszystkich ludzi oraz środowiska. Aufgeklärt Predigen im Kontext von Theologie als Wissenschaft und Rechtfertigungslehre Der Verfasser erläutert sein Verständnis einer aufgeklärten Theologie im Bezug auf die Homi-letik. Er stellt drei Thesen auf: Diese Form der Theologie arbeitet erstens. in einer humanwissenschaftlich nachvollziehbaren Weise. Sie ist bezogen auf die Funktionen und Strukturen des Glaubens und religiöser Lebenswelten. Homiletik und Predigt zielen zweitens auf eine heilsame und solidarische Lebenspraxis. Und drittens: Die Rechtfertigungslehre ist Teil impliziter Theologie und expliziter Inhalt der Verkündigung. Ihre wissenschaftliche Reflexion zeigt sie in Verbindung mit allgemeinen Kommunikations- und Lernprozessen und gibt damit Impulse für eine Didaktik der Predigtausbildung und einer homiletischen Feedbackkultur. Diese Art der Theologie bietet eine nachvollziehbare Interpretation von Glauben und Religion in verschiedenen Kontexten und kann ein Basiselement für interkulturelle und interreligiöse Dialoge bilden. Die daraus folgende Praxis kann helfen, das spirituelle und soziale Leben von Menschen in ihrer Umwelt zu verbessern.
The author explains his understanding of an enlightened academic theology regarding homiletic aspects. He sets up three thesisses: Firstly this kind of theology works in an general academic understandable way. It is related to functions and structures of faith and religious ways of life as well. Secondly homiletics and preaching take aim at salutary and solidary practise of life. Thirdly the doctrine of justification is part of implicit theological behaviour and explicit topic of preaching. It’s enlightened reflection shows it’s connection with basic processes of communication and learning. So it gives impulses to didactics of homiletic education in preaching and feedback-culture. This kind of theology makes an understandable offer for interpretation of religion and values in various contexts and could be a basic element for intercultural and inter-religious dialogues. The following practice can help to improve the spiritual and social life of people in their environment.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 12; 115-143
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Theologie, Religionswissenschaft und theologischer Unterricht. Einige immer neu zu entdeckende Gedankensplitter
Theology, Religious Studies and Theological Education. Some Shards of Thought to Always be Discovered Anew
Teologia, religioznawstwo i kształcenie teologiczne. Kilka myśli, które powinno się odkrywać na nowo
Autorzy:: Szentpétery, Péter
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1727471.pdf
Data publikacji:: 2021-09-27
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: teologia
religioznawstwo
religijność
źródła religii
dialog
moralność
obiektywizm
tolerancja
theology
religious studies
religiosity
origin of religion
dialogue
morality
objectivity
tolerance
Opis:: Die folgenden Gedanken wollen nicht den Anspruch auf Neuigkeit und Erfindung erheben, es kann wohl sein, dass einige, sogar die meisten von ihnen für viele als überholt erscheinen. Doch denke ich, im theologischen Unterricht muss man sie überlegen und mit den künftigen Pfarrern, Religionslehrern und Katecheten und Gemeindemitarbeitern teilen um ihnen die Besonderheit und Unentbehrlichkeit ihres Berufs und Berufung bewusst zu machen. Dietrich Bonhoeffer sowie das Projekt Weltethos und die neuen Atheisten sind uns schon dazu zur Hilfe gekommen.
W artykule zebrano kilka refleksji, uznanych przez autora za ważne w kontekście religijności i religii w kształceniu teologicznym. Z pierwszej części płynie wniosek, że przyszli księża, osoby pracujące w Kościele i nauczyciele religii muszą zdawać sobie sprawę, że zawsze będą stykać się z pytaniami o źródła religijności, człowieczeństwa i moralności. Kluczową kwestią jest pytanie kim jest istota ludzka. W drugiej części autor udziela odpowiedzi na pytanie o znaczenie obiektywizmu dla religioznawstwa i czym się on różni w teologii. Nie można go utożsamiać z agnostycyzmem czy nawet ateizmem. Każdy, kto studiuje teologię, musi zapoznać się z innymi religiami, uwzględniając ich kontekst i źródła, wykazując maksimum zrozumienia i empatii, które nie muszą oznaczać zgody. Takie racje prowadzą nas do trzeciej części artykułu, gdzie mowa o dialogu międzywyznaniowym i ekumenicznym. Kontaktu osobistego nie zastąpi nawet najbardziej aktualna literatura. Dialog nie oznacza rezygnacji z samego siebie, bo dialog wtedy nie byłby uczciwy. Zasady rządzące dialogiem ekumenicznym (tzn. międzywyznaniowym) są zasadniczo takie same, choć zdecydowanie bardziej łączą niż dzielą uczestników dialogu. Krótko mówiąc – jesteśmy poszukiwaczami prawdy. W podsumowaniu autor zawarł dziewięć stwierdzeń.
The author collected a few insights which he would consider as important concerning religiosity and religions in theological education. According to the first part it should be clear for future pastors, church workers and teachers of religion that they are always challenged by the question of the origin of religiosity, humanity and morality. The key question lying behind these is: What is the human being as such? The second part deals with the question of what objectivity in religious studies means and how much it is different in theology. It cannot be identified with agnosticism or even atheism. Any student of theology has to study other religions in their context, the history of their origins with utmost understanding and empathy which need not necessarily mean agreement. This leads to the third part on interreligious and ecumenical dialogue. Personal contacts cannot be substituted even with the best up-to-date literature. Dialogue does not mean self-abandonment, because that would make it unserious. Principles in ecumenical, i.e. inter-church dialogue are basically the same, although it is much more what unites than divides the partners. Briefly: we are truth-seekers. Finally a conclusion is summed up in nine theses.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 7; 21-33
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "teológia" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język