Eine Grundlage zur Kommunikativen Theologie

Pojęcie komunikacja, od łac. „communicatio” porozumiewanie się, dzielenie się z kimś, czymś, informowanie, etc. jest z natury międzyludzkim, osobowym spotkaniem i porozumieniem za pomocą werbalnych czy nie werbalnych znaków. Człowiek jako „istota dialogowa” skazany jest na komunikowanie się, aby móc żyć i w ogóle przeżyć tak psychicznie jak i fizycznie. Dzięki komunikacji może człowiek być i stawać się we wspólnocie. Komunikacja ma zatem tworzącą i podtrzymującą moc. Komunikacja wiary sprawia „otwarcie się nieba” i przystęp do Boga. Filozoficzno-socjologiczne pojęcie komunikatywnego działania jest rozmaicie interpretowane. Jest jednak otwarte na podstawowe dialogowe rozumienie człowieka jako wyraz jego kreatywności, Bożego podobieństwa i wolności. Odpowiednio do tego człowiek jest zawsze i ostatecznie przez Boga .zagadywaną istotą., w wolności odpowiadającą, ale również mogącą nie reagować na Boże inspiracje. Rozumienie komunikacji radykalizuje się w obliczu wspólnoty komunikacji, która w chrześcijańskiej nadziei ogarnia także zmarłych. Wprawdzie żyjący sami nic dla umarłych uczynić nie mogą, ale poruszają ratującą ich rzeczywistość Boga. Współczesność komunikacji nie wyczerpuje się już dawno tylko w „werbalizmie słowa czy mowie ciała”. Możliwości i rozmiar komunikowania są w przełomowym momencie dziejów i rozwijają się w niespotykanym tempie. Futurolodzy mówią o „place-less socjety” - społeczeństwie bez miejsca na ziemi. Czas i przestrzeń w nowoczesnej komunikacji nie będą odgrywały już istotnej roli. Sieć informatyczna urasta do .pępka świata.. Jeszcze w XXI wieku państwa narodowe, firmy, związki zawodowe i polityczne w dzisiejszej formie przestaną istnieć podobnie jak szkoły, religie czy rodziny. Do największych przegranych tego procesu należą już dzisiaj ci, którzy niewystarczająco wcześnie włączyli się w globalną sieć komunikacji lub są informatycznymi analfabetami. Rozwój globalnego i wirtualnego społeczeństwa komunikacji spowoduje zmiany w tożsamości człowieka. Paul Watzlawick, badacz procesów komunikacji wypowiada pewnik – „człowiek, niezależnie od tego jak, ale  - nie może nie komunikować”. Odpowiada to naszemu doświadczeniu od początku życia. W ludzkiej komunikacji, jeśli chce być godna miana człowieczej, to ludzie winni odkrywać i spotykać ludzi. Człowiecza komunikacja jest relacją ja – ty, lub ja - my. Martin Buber powiada: „pedagogicznie owocny nie jest pedagogiczny zamysł, ale pedagogiczne spotkanie”. Człowiek nie może stać się nigdy w człowieczej komunikacji obiektem .czym... Bóg jest Subiektem, wyjściowym i trwałym punktem odniesienia każdej teologicznej refleksji. Teologia komunikacji stawiająca pierwsze kroki pragnie odnieść się do rozumienia komunikacji jako integralnej mowy o Bogu w komunikacji z Bogiem, która tworzy z Nim więź. Dla ludzi wiary Bóg sam jest Osobą więzi relacji osobowych. Osiągnięcia techniczne komunikacji i komunikowania stają się wyzwaniem dla filozofów i teologów. Powyższy artykuł jest skromną tego próbą.