Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "CHRISTIANITY" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
DIE DEKONSTRUIERUNG EINER IDEE. DIE (ENT)KREUZIGUNG JESU CHRISTI IN CHRISTUS UND DAS KREUZ VON IWAN FRANKO UND IN IM DUNKEL VON GEORG TRAKL
The Deconstruction of an Idea. The (De)Crucifixion of Jesus Christ in Christ and the Cross by Ivan Franko and in In Darkness by Georg Trakl
Autorzy:
Pilipowicz, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444674.pdf
Data publikacji:
2012-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Austrian literature,
Ukrainian literature,
Christianity, Antiquity,
cross
Opis:
The article treats of the symbol of the cross, which deconstruction creates the possibility to get out of the Christianity and to return to the Antiquity which gives the individual a chance of a more complete self-realization on the basis of a larger space of freedom and of a deeper contact with the own identity.
Źródło:
Acta Neophilologica; 2012, XIV/1; 223-233
1509-1619
Pojawia się w:
Acta Neophilologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Georg Forsters Eingriff in die Diskussion um Schillers Götter Griechenlands
Participation of Georg Forster in the discussion about “The Gods of Greece” of Schiller
Autorzy:
Sauerland, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364907.pdf
Data publikacji:
2016-04-19
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
Christianity – antiquity – G. Forster – F. Schiller – F.L. von Stolberg – Novalis
Opis:
Der Autor zeigt einerseits, welch große Bedeutung die Kenntnis der Antike selbst für Kenner der Naturkunde hatte. Ohne eine solche wäre der junge Georg Forster wahrscheinlich nicht Professor in Kassel geworden. Andererseits konnte mittels der Antike das Christentum in Frage gestellt werden, wie die Diskussion über Schillers „Die Götter Griechenlands“ zeigen, an der auch Forster teilnahm.
The article shows how important the knowledge of ancient times was even for connoisseurs of natural history. Without such knowledge the young Georg Forster would probably not have obtained a professorship in Kassel. The author of the article also tries to present that it was possible to use the knowledge of Antiquity to question Christianity and the dispute on “The Gods of Greece” of Schiller is a proof of it. Foster was also among those who took part in that dispute.
Źródło:
Studia Germanica Gedanensia; 2016, 34; 19-27
1230-6045
Pojawia się w:
Studia Germanica Gedanensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glaube und Krise
Faith and crisis
Wiara i kryzys
Autorzy:
Werbick, Jürgen
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595517.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Glaube
Krise
Christentum
Existenzanägste
therapeutische Dimension vom Christentum
wiara
kryzys
chrześcijaństwo
lęki egzystencjalne
terapeutyczny wymiar chrześcijaństwa
faith
crisis
Christianity
existential fears
therapeutic dimension of Christianity
Opis:
Terapeutyczny wymiar chrześcijaństwa jest podważany na różne sposoby. W związku z tym rodzi się pytanie o to, czy nie wykorzystuje ono ludzkich kryzysów – lęku egzystencjalnego, doświadczeń granicznych – zamiast w ich ramach prowadzić w kierunku dojrzałego i spełnionego człowieczeństwa? Duszpasterstwo w duchu Jezusa Chrystusa musi mieć w takich sytuacjach charakter terapeutyczny, zarówno w sensie indywidualnym, jak i społecznym. Powodem jest to, że gromadzi ono ludzi wokół zbawczej obecności Bożej tak, że nie odczuwają oni konieczności zabezpieczenia swojej tożsamości przez samopotwierdzenie i wykluczenie. Duszpasterstwo terapeutyczne otwiera przestrzenie spotkania, w których to, co wypierane może zostać pojednawczo przepracowane. Wówczas ludzie będą życzyli sobie wzajemnie uczestnictwa w tym wszystkim, co daje pełnię życia. Chodzi o przestrzenie, w których także lęki egzystencjalne tracą swoją nieujarzmioną moc.
The therapeutic dimension of Christianity is leveraged in different ways. Does Christianity use human crisis – existential fear, experience of limits – to rule over? Or, does Christianity instead help shape towards a more mature and fulfilled humanity being followed? The pastoral, as found in the spirit of Jesus Christ, should in such situations display a therapeutic dimension towards the individual as in relation to social meaning. The reason being that it gathers people around the saving presence of God so that they do not need to save their identity by self-confirmation or by exclusion. The therapeutic pastoral opens spaces for gathering and for concentration in what is displaced and what can be reconciled. Then the people will wish that each other’s participation in all that gives them a full life. It is about spaces in which existential fear loses its power.
Die therapeutische Dimension des Christlichen wird vielfach in Frage gestellt. Beutet es nicht die Krisen des Menschseins – Existenzangst, Grenzerfahrungen – aus, statt in ihnen auf ein reiferes und erfülltes Menschsein hinzuführen? Eine Pastoral im Sinne Jesu Christi müsste sich darin als individual- und sozial-therapeutisch erweisen, dass sie die Menschen in die erlösende Gottesgegenwart hinein sammelt, sodass sie sich nicht mehr genötigt sehen, Identität durch Selbstbehauptung und Exklusion zu sichern. Therapeutische Pastoral öffnet Räume der Sammlung und Konzentration, in die das Verleugnete versöhnend eingebracht werden kann und die Menschen einander gönnen, an all dem teilzuhaben, was das Leben in Fülle ausmacht; Räume, in denen so auch die Daseins-Ängste ihre bezwingende Macht verlieren.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 23-38
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zur Rolle deutschsprachiger Priester-Dichter im „Literaturstreit“ katholischer Journale um 1900
The role of German-speaking priests-writers in the dispute on the “literary modernism“ at the turn of the 20th century.
Autorzy:
Chylewska-Tölle, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364973.pdf
Data publikacji:
2016-04-19
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
Religion – priests -writers – literary modernism – Christianity
: Religion – Priester -Dichter – literarischer Modernismus – Christentum
Opis:
Die Erneuerung der christlich inspirierten Literatur war am Übergang vom 19. zum 20. Jahrhundert in Europa eine heftig diskutierte und zugleich kontroverse Erscheinung. Das Hauptziel meines Beitrags ist die Überprüfung der Rolle von den drei katholischen Priester-Dichtern Heinrich Federer (1866‒1928), Peter Dörfler (1878‒1955) und Joseph Wittig (1879‒1949) im Streit um den „katholischen Modernismus“ in der Literatur. Es sollen u.a. literarisch-kulturelle Entwicklungen sowie Prozesse in der Herausbildung der geistigen Positionen der genannten Autoren untersucht werden.
The renewal of Christian literature was a vividly discussed and controversial phenomenon in Europe at the turn of the 20th century. The aim of this paper is to present the role of the Catholic priests-writers Heinrich Federer (1866‒1928), Peter Dörfler (1878‒1955) and Joseph Wittig (1879‒1949) in this dispute on “Catholic modernism“ in literature. Literary and cultural development of these writers, as well as the processes of forming their literary profile will be analysed.
Źródło:
Studia Germanica Gedanensia; 2016, 34; 183-194
1230-6045
Pojawia się w:
Studia Germanica Gedanensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Stellung und Rolle der Offenbarung Gottes im interreligiösen Dialog
Pozycja i rola Bożego objawienia w dialogu międzywyznaniowym
The importance and the role of Gods Revelation in the interreligious dialogue
Autorzy:
Bokwa, Ignacy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047506.pdf
Data publikacji:
2018-01-06
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Revelation
Christianity
non-Christian religions
Islam
interreligious dialogue
Objawienie
chrześcijaństwo
religie pozachrześcijańskie
islam
dialog międzyreligijny
Opis:
Abstrakt dostępny w papierowej wersji czasopisma.
The current migration crisis in Europe is a practical context of this study.  A lot of refugees, predominantly Muslims,  are constantly coming to our continent. This fact raises important questions and challenges not only to politics and economy, but also to the Church and its theology. It has already occured many times that one should focus not only on finding  practical solutions to the problem, but also a deeper, honest theoretical reflection that takes into account the foundations of Christian doctrine. In this case, it is mainly about the relationship of Christianity to other religions. Contemporary theology, especially fundamental theology practiced in the Polish and German linguistic areas, underlines the importance of the question about the truth In the context of God’s revelation, its meaning In the context of the relationship of Christianity to other religions and other religions among themsleves. God’s revelation is the source and principle of all theology, including the criterion of reference of Christianity to non- Christian religions. Practical principles of dialogue between Christianity and Islam can be developed on such a foundation. The new concept by the German theologian Henning Enogemann, demanding the transition from theology of religion to theology of interreligious relations turns out to be particularly interesting for theology of religion. His theory of interreligious relations is a practical application of theoretical findings.  Interreligious dialogue calls for new competences from all its participants.
Źródło:
Teologia i moralność; 2017, 12, 2(22); 273-290
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Chrislamische Hybride“? Kunstwerke an der Schnittstelle von Christentum und Islam
„Chrislamskie” hybrydy? Artefakty na styku chrześcijaństwa i islamu
“Chrislamist Hybrids”? Art at the Intersection of Christianity and Islam
Autorzy:
Krystyna Greub-Frącz, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/594993.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Islam
Christianity
art
religious and cultural hybridity
Chrislam
islam
chrześcijaństwo
sztuka
religijno-kulturowa hybrydyczność
chrislam
Opis:
In the wake of the Crusades, artifacts from the Islamic cultural sphere such as Fatimid drinking glasses and objects of crystallized quartz, Ayyubid bronze vessels, silk textiles, or olifants reached Christian Europe and were often integrated into sacred practices. In the context of the current migration crisis, these objects are being subsumed in the study of the fine arts under the term “hybrid”. Using the example of contemporary artworks at the intersection of Christianity and Islam, this paper seeks to explain the reasons for the appropriation of these objects by the Christian cultus in order to explore the problem of applying the concept of the hybrid in early medieval art. To conclude, the concept of the hybrid is critically scrutinized in the context of today’s increasingly popular pseudo-Christian-Islamic religion – Chrislam.
W okresie krucjat fatymidzkie szklanki, ajjubidzkie misy i tace, jedwabne tkaniny czy olifanty docierały do chrześcijańskiej Europy, gdzie często bywały wintegrowywane w chrześcijański kontekst sakralny. W kontekście aktualnego kryzysu migracyjnego historia sztuki zwykła określać te obiekty mianem „hybryd”. Niniejszy tekst pyta o warunki umożliwiające integrację tego rodzaju przedmiotów w obręb chrześcijańskiego kultu, by następnie na przykładzie dzieł sztuki współczesnej, powstałych na styku chrześcijaństwa i islamu, rozpatrzyć problematykę stosowania pojęcia hybrydyczności do sztuki wczesnośredniowiecznej. Pojęcie to zostaje na koniec poddane krytycznej analizie na tle zyskującej coraz większą popularność pseudo-chrześcijańsko-islamskiej religii zwanej „chrislamem”.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2016, 16; 375-399
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die vertauschten Geschwister – Christenheit und Heidentum in Friedrich de la Motte Fouqués „Undine“
Switched Sisters – Christianity and Paganism in Friedrich de la Motte Fouqués Undine
Autorzy:
Kotin, Andrey
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364923.pdf
Data publikacji:
2016-04-19
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
Romanticism – Paganism – Middle Ages – Mermaid -Motive in Literature – Christianity
Romantik – Heidentum – Mittelalter – Nymphenmotiv in der Literatur – Christentum
Opis:
Das Thema des vorliegenden Artikels ist die künstlerische Darstellung der wechselseitigen Beziehungen zwischen Christenheit und Heidentum im berühmtesten Werk von Friedrich de la Motte Fouqué, dem romantischen Liebesmärchen Undine. Das Konzept der romantischen Liebe in ihrer metaphysischen Ausprägung, die Versöhnung der Widersprüche zwischen dem heidnischen und dem christlichen Weltbild sowie die literarisch-philosophische Gestaltung des Mittelalterraumes sind die wichtigsten Aspekte, die dabei in den Blickpunkt geraten.
The topic of the following article is the artistic depiction of the mutual relation between Christendom and Paganism in Undine, the most famous work by Friedrich de la Motte Fouqué. It is a romantic fairy-tale about a knight who has fallen in love with a mermaid. The concept of the metaphysical dimension of romantic love, of crossing the boundaries between the pagan and the Christian worlds as well as an image of the Middle ages as a literary-philosophical space are among the most important aspects of my analysis.
Źródło:
Studia Germanica Gedanensia; 2016, 34; 71-82
1230-6045
Pojawia się w:
Studia Germanica Gedanensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die dualistische Welt in Joseph von Eichendorffs Novelle Das Marmorbild
Dualistczny świat symboli w noweli Josepha von Eichendorffa Das Marborbild
Autorzy:
Sebesta, Jadwiga
Wawrzynek, Karin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945087.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
literatura niemiecka
romantyzm
dualistyczny świat symboli
chrześcijaństwo
psychoanaliza
German literature
romanticism
the dualistic world of symbols
Christianity
psychoanalysis
Opis:
Analiza symboli przeprowadzona przez autorki została osadzona w kontekście romantycznej filozofii twórczości. Nowela Josepha von Eichendorffa Das Marmorbild stała się tu przedmiotem badań pod kątem hermeneutyki dualizmu, występującego na planie postaci, przyrody, wyobrażeń, wydarzeń i poszczególnych elementów scenerii. Problem dualizmu rozwiązano w oparciu o myśl chrześcijańską, poszerzoną o kontekst germański oraz w nawiązaniu do psychoanalizy. Interpretacja okazała się spójna, wielowarstwowa, zgodna z tłem biograficznym autora noweli. Ujęto większość znaczeń, wskazując także na literacką kontynuację u Tomasza Manna. W centrum zainteresowania znalazły się takie zagadnienia, jak: ambiwalencja miłości, melancholia, problem sobowtóra i maski oraz fenomen czasowości. Analizę dopełnia refleksja o rozdarciu wewnętrznym człowieka i jego motywacyjnych konfliktach ześrodkowanych wokół osiowego problemu egzystencji: miłości i śmierci. Artykuł bazuje na studiach germanistycznych, które zostały opracowane krytycznie, a także przeinterpretowane na korzyść wykładni Junga. Literatura pozwoliła na syntetyczne ujęcie symboliki Eichendorffa, którą autorki osadziły w szerszym spektrum, stale mając na uwadze kontrastywność jako główną linię odniesień oraz interpretacji. Artykuł stanowi ciekawe studium z pogranicza literaturoznawstwa i studiów jungowskich. Przyczynia się ponadto do rozumienia dzieł Eichendorffa z punktu widzenia jego osobistej wiary. Analiza jest zatem ciekawym oraz oryginalnym opracowaniem literatury – tu noweli Das Marmorbild – jako zwierciadła wewnętrznego pejzażu oraz ducha epoki.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 5; 53-66
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das Verhältnis zwischen Rationalem und Irrationalem im Schimmelreiter von Theodor Storm
Elementy racjonalistyczne i irracjonalistyczne w noweli Theodora Storma Jeździec na siwym koniu
Autorzy:
Kołodziej-Mróz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945091.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
literatura niemiecka
romantyzm
dualistyczny świat symboli
chrześcijaństwo
psychoanaliza
German literature
romanticism
the dualistic world of symbols
Christianity
psychoanalysis
Opis:
Nowela Jeździec na siwym koniu jest przez wielu uważana za kwintesencję twórczości Theodora Storma. Akcja noweli rozgrywa się XVIII wieku i przedstawia tragiczną historia młodego fryzyjskiego wieśniaka Hauke. Jego rozum i przedsiębiorczość ścierają się z przesądami i zwyczajami społeczności wiejskiej. Dzięki swojej wiedzy i zaradności Hauke Haien zdobywa majątek, zostaje wójtem i zarazem nadzorcą nadmorskich wałów. Jednak jego plan wybudowania nowych wałów wzbudza nieufność wśród pozostałych Fryzyjczyków. Haien drażni ich ponadto, jeżdżąc ostentacyjnie na siwym koniu, którego uważają oni za ducha konia pojawiającego się na wyspie. Rozstrzygający pojedynek z naturą i ludzkimi zabobonami rozgrywa się podczas wielkiego sztormu. Stare wały pękają, nowe wytrzymują próbę, lecz zostają wyszczerbione przez przesądnych wieśniaków. Morze pochłania Hauke, który stara się uratować swoją żoną Elke i małą córeczką. Nieakceptowany przez społeczność nadzorca żyje odtąd w legendzie jako jeździec na siwym koniu. Nowela, będąca wiernym odbiciem epoki poetyckiego realizmu, jest początkowo kolorowym przedstawieniem życia młodego Fryzyjczyka, z czasem komplikuje się, stając się coraz bardziej tajemniczą i mroczna historią. Główną tezą niniejszego artykułu jest przedstawienie i analiza dwóch przeciwstawnych światopoglądów: racjonalnej postawy umysłowej, która bezwarunkowo akceptuje wyższość rozumu nad innymi narzędziami poznawczo-wartościującymi, realizowanej w noweli przede wszystkim poprzez Hauke, oraz irracjonalnej – reprezentowanej przez w większości zabobonne społeczeństwo fryzyjskiej wioski – stawiającej przyjmowanie argumentów rozumowych niżej od argumentów na mocy tradycji, autorytetu, wiary, instynktu, intuicji czy emocji. W tym celu szczegółowo naświetlone zostały następujące kwestie: dualizm przedstawianego świata literackiego (wzajemna relacja światopoglądu oświecenia i wywodzących się z romantyzmu przesądów, w tym w szczególności motyw paktu z diabłem) oraz elementy fantastyczne obecne na wszystkich płaszczyznach opowiadania, które dezorientują czytelnika co do narzucającego się po przeczytaniu noweli pytania, który z omawianych światopoglądów wypadałoby uznać za słuszny.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 5; 67-95
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neuinterpretation der Bußpraxis des frühen Christentums in Bezug auf die gegenwärtige Beichtpraxis
Nowa interpretacja praktyki pokuty we wczesnym chrześcijaństwie w odniesieniu do współczesnej praktyki spowiedzi
New Interpretation of the Practice of Repentance in Early Christianity in Reference to the Contemporary Practice of Confession
Autorzy:
Kuźmicki, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179200.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
pierwotny Kościół
pierwotne chrześcijaństwo
pokuta
poenitentia secunda
ekskomunika
rekoncyliacja
spowiedź
original Church
original Christianity
repentance
excommunication
reconciliation
confession
Opis:
Nowa interpretacja praktyki pokuty we wczesnym chrześcijaństwie w odniesieniu do współczesnej praktyki spowiedzi Na początku XX wieku powrócono do źródeł chrześcijaństwa. Zaowocowało to m.in. nowymi badaniami nad praktyką pokuty w  pierwotnym Kościele, dla którego teologia chrztu świętego odgrywała istotną rolę. Pokuta pierwotnego chrześcijaństwa jest często utożsamiana z pierwszym etapem kształtowania się dzisiejszej powtarzalnej spowiedzi sakramentalnej. Pierwsi wierzący stawiali sobie pytanie o możliwość pokuty i przebaczenia grzechów popełnionych po chrzcie świętym. Wprowadzone przez Tertuliana pojęcie drugiej pokuty (poenitentia secunda) w sposób szczególny ukazało, że pierwsi chrześcijanie mieli możliwość ponownego skorzystania z przebaczenia i przyjęcia do wspólnoty Kościoła. Tym samym nowa interpretacja pokuty pokazała dobitnie, że pierwotny Kościół był otwarty na ponowne przyjęcie pokutujących grzeszników. Ta możliwość ponownego przebaczenia sprawiała, że pokuta stała się procesem rozciagniętym na całą chrześcijańską egzystencję. Interpertacja życia z  perspektywy chrztu świętego prowadziła do wzbudzenia stałej postawy pokutnej obejmującej całe życia chrześcijanina. Ci wierzący, którzy po chrzcie świętym popełnili grzech, mogli ponownie skorzystać z przebaczenia oraz przyjęcia do wspólnoty wierzących. Ponowne przyjęcie składało się z  trzech etapów: ekskomuniki, wyznania grzechów oraz rekoncyliacji (pojednania). Na każdym z tych etapów wspólnota Kościoła odgrywałą istotną rolę. W trakcie rekoncyliacji sam biskup brał czynny udział. Ekskomunika i rekoncyliacja ukazują, że pokuta pierwotnego Kościoła była szczególnym wydarzeniem, obejmującym całe życie człowieka wierzącego. Ta wyjątkowa, pierwotnie jednorazowa praktyka pojednania wydaje się mieć inny charakter niż obecna spowiedź. Współcześnie w tym powtarzalnym „wydarzeniu pojednania” bardziej dostrzegalna jest realizacja troski o życie duchowe niż jednorazowe wydarzenie w całym życiu chrześcijanina. pierwotny Kościół, pierwotne chrześcijaństwo, pokuta, poenitentia secunda, ekskomunika, rekoncyliacja, spowiedź
At the beginning of the 20th century, a return to the sources of Christianity took place. Its fruition was, among others, the new research on the practice of repentance in the original Church, for which the theology of holy baptism played an essential role. The original Christianity repentance is frequently identified with the first stage of the formation of today’s repeatable sacramental confession. The initial believers posed a question regarding the possibility of repentance and forgiveness of sins committed after holy baptism. The concept of the second penance (poenitentia secunda), introduced by Tertullian, particularly demonstrated the fact that the first Christians could, anew, take advantage of forgiveness and admission to the Church community. Simultaneously, the new interpretation of repentance poignantly manifested the openness of the original Church to the readmission of the repentant sinner. The possibility of renewed forgiveness made repentance a process extended to the whole Christian existence. The interpretation of life from the perspective of holy baptism led to the continued penitential attitude embracing the entire life of a Christian. The believers who sinned after holy baptism could, again, take advance of forgiveness and admission to the community of believers. The readmission consisted of three stages: excommunication, confession of sins, and reconciliation. At every single stage, the Church community played an essential role. The very bishop participated in reconciliation. Excommunication and reconciliation reveal the fact that repentance in original Church was a particular event embracing the entire life of a believer. This exceptional, initially once-in-a-lifetime, reconciliation practice seems to have had a different nature than that of the present confession. Contemporarily, in this repeatable “event of reconciliation,” the realization of spiritual life care is more observable than a one-time event in a life of a Christian.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2022, 32; 75-86
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Katastrophe der deutschen Kirche als höchste Alarmstufe für die gesamte Weltkirche
The Catastrophe of the German Church as the Highest Level of Alert for the Whole World Church
Autorzy:
Oko, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29752615.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
German Synodal Way
Christianity in Europe
the crisis of the Church
self-destruction of the German Church
necessary reforms in the Catholic Church
Opis:
Cardinal Gerhard Ludwig Müller, the closest associate of Pope Benedict XVI, theologically as if his Alter-Ego, is certainly one of the best experts in the Catholic Church in Germany. And it is he who compares the present condition of this Church to the catastrophe of such a huge and luxurious Titanic, which, however, is slowly sinking, because those responsible turned out to be reckless and did  not predict the worst. Indeed, so far the application of almost all criteria that apply to the evaluation of a religious community has shown that, in fact, since the Second Vatican Council, this Church has been losing its vitality and shrinking. However, the so-called Synodal Way has deteriorated even more dramatically in recent times. Its agenda includes goals and demands that are contrary to both Revelation and the Tradition of the Church, and that are contrary to common sense. These are the goals and demands that  have been made by even extreme left and atheistic ideologues and politicians, and which are now to move to the center and  foundations of church teaching.It seems that just as almost all English bishops in the 16th century succumbed to the state violence of King Henry VIII and betrayed  Christ and the Church, today the vast majority of German clergymen succumb to ideological violence in the area of culture and the state and thus betray their own faith and betray Church and Christ. It seems that many of them are close to the ideas of Georg Wilhelm Hegel, who considered himself wiser and greater than all, also than Christ, and the thought of Friedrich Nietzsche, who wanted to replace the crucified Messiah with Dionysus – a patron of, among other things, debauchery. It seems that many of the faithful and clergy in Germany also want to carry out a sexual revolution in the Church as if the second Reformation, perhaps even more catastrophic than the first. It seems that they are putting gender theory in place of Revelation and Christianity. And gender is, in fact, another neo-Marxist pansexual ideology which elevates eroticism as if it were the most important value, more important  especially than God and one’s own salvation.One has to ask, how could such a great spiritual catastrophe of a Church that was once so numerous, so strong, so faithful and creative? We must ask what to do so that no more Church would destroy itself so that such a spiritual disease would not spread to other Churches. This article tries to answer these fundamental questions. It does so by analyzing the cultural, historical, national, economic, spiritual and religious conditions of German society that led to such an advanced process of self-destruction of the  Church.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2022, 12, 2; 95-111
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dietrich Bonhoeffer und der heutige religiöse Pluralismus
Dietrich Bonhoeffer and the Contemporary Religious Pluralism
Dietrich Bonhoeffer a współczesny pluralizm religijny
Autorzy:
Szentpétery, Péter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040524.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bonhoeffer
pluralizm
naśladowanie
bezreligijne chrześcijaństwo
dialog międzyreligijiny
Indie
doroślejący świat
pluralism
discipleship
religionless Christianity
India
interreligious dialogue
world come of age
KEYWORDS
Opis:
Interpretacja różnorodności religijnej stawała się w ostatnim półwieczu coraz ważniejsza również dla ekumenizmu. W pierwszym rzędzie autor pragnie zaznaczyć, w jaki sposób temat ten stał się dlań bliski, również jak po raz pierwszy spotkał się z pluralizmem religijnym i osobą Dietricha Bonhoeffera. Ponadto naszkicowany został pokrótce stosunek chrześcijaństwa do innych religii w perspektywie wyznaczanej przez współczesne ujęcia. Po trzecie, przedstawione zostały wypowiedzi Bonhoeffera na temat innych religii oraz jego stosunek do nich, zwłaszcza w kontekście jego niedoszłej podróży do Indii. Po czwarte, wspomniane już treści skonfrontowane zostały z jego słynnymi wypowiedziami, takimi jak „bezreligijne chrześcijaństwo” i „świat, który staje się dorosły”. Wreszcie konfrontacja ta jest kontynuowana w perspektywie współczesnych doświadczeń, wszystko to zaś zostaje ujęte w kilku tezach. Autor konkluduje, że w ujęciu Bonhoeffera wszystko służy przekazywaniu Ewangelii, również kiedy do realizacji konkretnych aktów czy idei czerpał z innych religii, zwłaszcza z hinduizmu.
An approach to the religious diversity became in the last half-century more and more important, also for ecumenism. Author explains on the first place what sparked his interest in religious pluralism and the theology of Dietrich Bonhoeffer. Further, he outlined an attitude of Christianity towards other religions in the contemporary perspectives. Thirdly, article presents various Bonhoeffer’s remarks on other religions and his personal attitude, particularly in the perspective of his unfulfilled journey to India. Fourth, the highlighted content has been confronted with his most famous expressions as that of “religionless Christianity” and that of “world come of age”. The results of this confrontation have been carried on in the perspective of the contemporary experiences. Finally, author concludes that according to Bonhoeffer’s interpretation all was intended to pass the Gospel on, even if some of the ideas have been drawn from other religions, particularly from the Hinduism.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 7; 121-135
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Joseph Ratzingers Antwort auf die religionsgeschichtliche Relativierung des Christentums
Joseph Ratzingers Answer on the Religious-historical Relativization of Christianity
Odpowiedź Josepha Ratzingera na religijno-historyczną relatywizację chrześcijaństwa
Autorzy:
Menke, Karl-Heinz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035246.pdf
Data publikacji:
2019-12-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
„Dominus Iesus”
religia
relatywizacja chrześcijaństwa
prawda osobista
jedność prawdy
Joseph Ratzinge
“Dominus Iesus”
ascendant and descendent Religion
Relativization of Christianity
personal truth
unity of truth
Joseph Ratzinger
Opis:
Joseph Ratzinger – autor dokumentu „Dominus Iesus”, opublikowanego przez papieża Jana Pawła II na przełomie tysiącleci, sprzeciwia się relatywizacji twierdzeń prawdy chrześcijańskiej, ponieważ jest ona tworzona z perspektywy religii porównawczej. Rozróżnia on między religią ascendentną, wytworzoną (zwaną także „azjatycką” lub „związaną z mistycyzmem”) a descendentną, objawioną religią (zwaną również „monoteistyczną”). Pierwszy model jest zdeterminowany relatywizacją wszelkich wypowiedzi dogmatycznych na rzecz prawdy transcendentnej, którą każdy może interpretować na swój sposób. Natomiast drugi model wychodzi od Boga, a nie od człowieka. Jest on − czy to w formie judaizmu, chrześcijaństwa czy islamu − monoteistyczny. Opiera się bowiem na personalnym objawieniu się jedynego Stwórcy w skończoności przestrzeni i czasu. Judaizm utożsamia jedyną prawdę o Bogu z historią doświadczoną i zapamiętaną przez lud Izraela; islam utożsamia jedyną prawdę o Bogu z księgą Koranu, zaś chrześcijaństwo z osobą Jezusa Chrystusa. Według Josepha Ratzingera to ogromna różnica, czy daną osobę czy księgę uważa się za samoobjawienie się Absolutu, tj. Boga. Dzieje się tak, ponieważ osoba nie jest obiektem. Jedyną logiką, która może sprostać osobie, jest dia-logika, tj. komunikacja wewnętrzna czy też interakcja. Chrześcijaństwo, które pozostaje wierne swojemu pochodzeniu i swojej prawdziwej naturze, nigdy nie może − jak podkreśla emerytowany Papież − dystansując się od egiptologa z Heidelbergu, Jana Asmanna, używać jakiejkolwiek przemocy wobec dysydentów. Albowiem Bóg, o którym świadczą chrześcijanie, nie jest nikim innym niż człowiekiem, który o sobie powiedział: „Ten, który mnie widział, widział Ojca” (J 14,9). Nie jest On nikim innym jak Odkupicielem, który pozwala się ukrzyżować, zamiast narzucać coś przez przemoc, i obiektywnie jest najlepszy, jakiego można sobie życzyć.   Joseph Ratzingers Antwort auf die religionsgeschichtliche Relativierung des Christentums Joseph Ratzinger – Verfasser des von Papst Johannes Paul II. zur Jahrtausendwende publizierten Lehrschreibens ‚Dominus Iesus‘ - wendet sich gegen die religionsvergleichende Relativierung des christlichen Wahrheitsanspruchs. Er unterscheidet zwischen einer aszendenten (auch ‚asiatisch‘ oder ‚mystizistisch‘ genannten) und einer deszendenten (auch ‚monotheistisch‘ oder ‚revelatorisch‘ genannten) Spielart der Religionen. Erstere ist bestimmt durch die Relativierung aller dogmatischen Aussagen zugunsten einer transzendenten Wahrheit, die jeder auf je eigene Weise interpretieren darf. Die deszendente Spielart hingegen geht von Gott, nicht vom Menschen aus. Sie ist – ob in Gestalt des Judentums, des Christentums oder des Islam − wesentlich monotheistisch. Denn sie beruht auf der personalen Selbstoffenbarung des einen und einzigen Schöpfers in der Endlichkeit von Raum und Zeit. Das Judentum identifiziert die eine und einzige Wahrheit Gottes mit der von Israel erfahrenen und erinnerten Geschichte; der Islam mit dem Buch ‚Koran‘; das Christentum mit der Person Jesu Christi. Es macht – so erklärt Joseph Ratzinger – einen gewaltigen Unterschied, ob eine Person oder ein Buch als Selbstoffenbarung des Absoluten bezeichnet wird. Denn eine Person ist kein Gegenstand. Die einzige Logik, die einer Person gerecht wird, ist die Dia-Logik bzw. Inter-Kommunikation bzw. Inter-Aktion. Ein Christentum, das seinem Ursprung und Wesen treu bleibt, kann, so betont der emeritierte Papst in Absetzung von dem Heidelberger Ägyptologen Jan Asmann, gar keine Gewalt gegenüber Andersdenkenden ausüben. Denn der Gott, den Christen verkünden, ist kein anderer als der Mensch, der von sich gesagt hat: „Wer mich sieht, sieht den Vater“; ist kein anderer als der Erlöser, der sich lieber kreuzigen lässt als irgendetwas, und mag es das objektiv Beste sein, mit Gewalt zu erzwingen.
Joseph Ratzinger, who is author of the teaching document “Dominus Iesus”, published by Pope John Paul II at the turn of the millennium, opposes the relativisation of the Christian truth claim as it is made from the perspective of comparative religion. He distinguishes between an ascendant variation of religion (which is also called `Asian' or `related to mysticism') and a descendent variation of religion (which is also called `monotheistic' or `revelatory'). The former is determined by the relativisation of all dogmatic statements in favour of a transcendent truth, which each may interpret in their own way. The descendant variation, on the other hand, takes God, not man as a starting point. It is − whether in the form of Judaism, Christianity or Islam – monotheistic. For it is based on the personal self-revelation of the one and only Creator in the finitude of space and time. Whereas Judaism identifies the one and only truth of God with the history experienced and remembered by the people of Israel, Islam identifies the only truth of God with a book, the Qu'ran, as it is very much in contrast to Christianity where the person of Jesus Christ is considered the only truth of God. According to Joseph Ratzinger it makes a huge difference whether a person or a book is regarded to be the self-revelation of the absolute, i.e. God. This is because a person is not an object. The only logic that does justice to a person is the dia-logic, i.e. inter-communication or inter-action. A Christianity which remains faithful to its origin and to its true nature can never, as the emeritus Pope emphasizes by distancing himself from the Heidelberg Egyptologist Jan Asmann, commit any kind of violence against dissenters. Because the God whom Christians testify is none other than the man who said of himself, “He who has seen me has seen the Father.” (Joh 14.9) He is none other but the Redeemer, who allows Himself to be crucified rather than imposing something through violence, and may it objectively be the best which could be wished for.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 2; 35-52
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Über das Paradoxon einer Beschränktheit, die sich „kühn ans Ewige“ drängen will. Die Gottesvorstellung in Urania von Christoph A. Tiedge im Dialog mit Philosophie und Literatur
On the paradox of a humility striving “boldly for the eternal”. The concept of God in Christoph A. Tiedge’s Urania in dialogue with philosophy and literature
Autorzy:
Haas, Agnieszka K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364919.pdf
Data publikacji:
2016-04-19
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
God – Christianity
physico -theology – liber naturae – religion of reason – Plato – Kant –
Leibniz – Herder – Hamann – Schiller – Hölderlin
Gott – Christentum – Physikotheologie – liber naturae – Vernunftreligion – Plato –
Kant – Leibniz – Herder – Hamann – Schiller – Hölderlin
Opis:
Der deutsche Dichter Christoph August Tiedge (1752‒1841), bekannt für sein Gedicht „Urania“, berührte theologische und philosophische Fragen, die in seiner Dichtung zu einem metaphysischen Phänomen wurden, in dem „ein Gott“ als widersprüchliches und paradoxes Wesen dargestellt wird.
The German poet Christoph August Tiedge (1752‒1841), known for his poem “Urania”, raised theological and philosophical questions, which in his work became a metaphysical phenomenon and where “a god” is shown as a contradictory and paradoxical being.
Źródło:
Studia Germanica Gedanensia; 2016, 34; 58-70
1230-6045
Pojawia się w:
Studia Germanica Gedanensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herkunft und Zukunft von Nostra aetate. Fünfzig Jahre nach der Konzilserklärung
Autorzy:
Kutschera, Rudolf
Buckenmaier, Achim
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041140.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Nostra eatate
Judentum
jüdisches Volk
Antijudaismus
pluralistische Religionstheologie
Religionspluralismus
Volk Gottes
Zweites Vatikanum
Katechismus
jüdische Wurzeln des Christentums
jüdisch-christliches Erbe
Nostra aetate
Judaism
Jewish people
antijudaism
pluralistic theology of religions
religious pluralism
people of God
Second Vatican Council
Catechism
Jewish roots of Christianity
Jewish-Christian heritage
judaizm
Żydzi
antyjudaizm
pluralistyczna teologia religii
pluralism religijny
lud Boży
Drugi Sobór Watykański
katechizm
żydowskie korzenie chrześcijaństwa
żydowsko-chrześcijańskie dziedzictwo
Opis:
Soborowa deklaracja Nostra aetate została wprawdzie oficjalnie zasadniczo wcielona w  życie, jednak potrzebne wydaje się jej docenienie i dalszy rozwój. Jako niezmiennie aktualne należy uznać jej zakorzenienie w Rz 9-11, jak też fakt, że mimo silnych sprzeciwów w trakcie jej przygotowania została w ogóle ogłoszona. Wśród wielu komentarzy na płaszczyźnie Kościoła powszechnego na szczególne docenienie zasługuje nr 528 Katechizmu Kościoła Katolickiego: trzej magowie z opowiadania o Epifanii Jezusa poganom, są przykładowymi przedstawicielami religii pogańskich, które muszą zwrócić się do Żydów, by „przyjąć obietnicę mesjańską”. Zrozumienie tego koryguje romantyzujący pluralizm religijny, który manifestuje się np. w pojęciu trzech „religii abrahamowych”. Niezbędny dzisiaj dalszy rozwój Nostra aetate zawiera dwa dezyderaty. Po pierwsze należy przezwyciężyć zawężenie Judaizmu i Chrześcijaństwa do rangi „religii” bez związku z takimi rzeczywistościami jak „ziemia”. Po drugie należy teologicznie pogłębić obecne w stwierdzeniu „lud Boży” ukierunkowanie chrześcijaństwa na judaizm.
Although the Council‘s declaration Nostra aetate has been absorbed by the magisterium, there are new challenges suggesting its acknowledgement and further development. The document’s significance resides in its foundation on Romans 9-11 and in the fact that it has been promulgated at all, in spite of enormous resistance in the years ahead. No. 528 from the Catechism of the Catholic Church rises up out of various official statements with respect to this topic: The three wise men from Jesus’ Epiphany are typical representatives of the pagan religions who have to turn to the Jews in order to receive “from them the messianic promise”. This insight corrects a romanticizing pluralism of religions as it becomes manifest in the terminology of the three “Abrahamic religions”. A further development of Nostra aetate should include two aspects: Overcoming the narrowing down of Judaism and Christianity as a “religion” without reference to realities like “the land”, and, secondly, deepening the theological understanding of the referral of Christianity towards Judaism, particularly in connection with the term “People of God”. 
Die Konzilserklärung Nostra aetate wurde zwar offiziell weitgehend rezipiert, neue Herausforderungen legen aber eine Würdigung und Weiterentwicklung nahe. Bleibend bedeutsam ist die Fundierung dieses Dokuments in Röm 9-11, sowie das Faktum, dass es trotz enormer Widerstände im Vorfeld überhaupt veröffentlicht wurde. Unter den zahlreichen gesamtkirchlichen Stellungnahmen ist Nr. 528 aus dem Katechismus der Katholischen Kirche besonders zu würdigen: Die drei Magier aus der Epiphanieerzählung Jesu sind exemplarische Vertreter der heidnischen Religionen, die sich an die Juden wenden müssen, um „die messianische Verheißung [zu] empfangen“. Diese Erkenntnis korrigiert einen romantisierenden Religionspluralismus wie er sich etwa im Sprechen von drei „abrahamitischen Religionen“ manifestiert. Eine heute notwendige Weiterentwicklung von Nostra aetate enthält zwei Desiderate: Erstens wäre die Engführung von Judentum und Christentum als „Religion“ ohne Bezug zu Realitäten wie dem „Land“ zu überwinden und zweitens gilt es, gerade unter dem Begriff „Volk Gottes“ das Verwiesensein des Christentums auf das Judentum theologisch zu vertiefen.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2016, 11; 155-172
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies