Die dualistische Welt in Joseph von Eichendorffs Novelle Das Marmorbild

Analiza symboli przeprowadzona przez autorki została osadzona w kontekście romantycznej filozofii twórczości. Nowela Josepha von Eichendorffa Das Marmorbild stała się tu przedmiotem badań pod kątem hermeneutyki dualizmu, występującego na planie postaci, przyrody, wyobrażeń, wydarzeń i poszczególnych elementów scenerii. Problem dualizmu rozwiązano w oparciu o myśl chrześcijańską, poszerzoną o kontekst germański oraz w nawiązaniu do psychoanalizy. Interpretacja okazała się spójna, wielowarstwowa, zgodna z tłem biograficznym autora noweli. Ujęto większość znaczeń, wskazując także na literacką kontynuację u Tomasza Manna. W centrum zainteresowania znalazły się takie zagadnienia, jak: ambiwalencja miłości, melancholia, problem sobowtóra i maski oraz fenomen czasowości. Analizę dopełnia refleksja o rozdarciu wewnętrznym człowieka i jego motywacyjnych konfliktach ześrodkowanych wokół osiowego problemu egzystencji: miłości i śmierci. Artykuł bazuje na studiach germanistycznych, które zostały opracowane krytycznie, a także przeinterpretowane na korzyść wykładni Junga. Literatura pozwoliła na syntetyczne ujęcie symboliki Eichendorffa, którą autorki osadziły w szerszym spektrum, stale mając na uwadze kontrastywność jako główną linię odniesień oraz interpretacji. Artykuł stanowi ciekawe studium z pogranicza literaturoznawstwa i studiów jungowskich. Przyczynia się ponadto do rozumienia dzieł Eichendorffa z punktu widzenia jego osobistej wiary. Analiza jest zatem ciekawym oraz oryginalnym opracowaniem literatury – tu noweli Das Marmorbild – jako zwierciadła wewnętrznego pejzażu oraz ducha epoki.