Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "KULTURA" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 32
Tytuł:
Moraltheologischen implikationen des glaubens nach der apostolichen exhortation evangelii Gaudium des Papsted Franziskus
Autorzy:
Chojnacki, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010425.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
culture
truth
freedom
love
covenant
kultura
prawda
wolność
miłość
przymierze
Opis:
Papież Franciszek kładzie w swoim nauczaniu i pastoralnej działalności wyjątkowy akcent na potrzebę ewangelizacji, która ma wzbudzić (na nowo) gotowość do ożywienia łaski, wypływającej z przyjętego daru wiary. Zwłaszcza relacja w Trójjedynym Bogiem musi zostać poddana pogłębieniu i zintensyfikowaniu, chodzi tu o odnowienie przymierza z Bogiem, którego podstawą jest cnota miłości, gdzie ujawnia się uprzednie umiłowanie Boga przez człowieka i miłosne oddanie się człowieka swojemu Stwórcy. Franciszek dostrzega wielką potrzebę ożywienia miłości człowieka do Boga, która sprawi, że Jego przykazania są łatwe do spełnienia. Bowiem z zachowania przykazań nie rodzi się miłość do Boga, lecz może powstać swoisty rodzaj moralizmu, który będzie polegał na zewnętrznym spełnianiu nakazów i zakazów, bez autentycznego życia wiarą i z wiary. Miłość człowieka do Boga sprawia, że człowiek chce żyć w prawdzie, która jest prawdziwym gwarantem wolności i przyczynia się do społecznej aplikacji zasady ordo caritatis.
Pope Francis puts special emphasis in his teaching and pastoral activities on the need for evangelisation which is to awaken (reawaken) the readiness to revive the grace that flows out from the gift of faith being received. Especially, the relationship to the Triune God must be deepened and intensified; this is about renewing the covenant with God, the heart of which is the virtue of love in which the love of man for God and his / her loving devotion to his / her Creator is being revealed. Pope Francis sees a great need to revive the love of man for God that will make that His commandments are easy to meet. This is because the love for God does not spring from keeping of commandments only but a special type of moralism may arise which will consist in external fulfilment of orders and prohibitions, without authentic life of faith and with faith. The love of man for God makes him to want to live in truth which is the real guarantor of freedom and contributes to social application of the principle of the ordo caritatis.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2016, 1; 29-42
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Entgrenzung der Erinnerung. Digitale Erinnerungskultur an den Holocaust
Dissolution of memory. Digital culture of remembrance of the Holocaust
Zniesienie granic pamięci. Cyfrowa kultura wspomnień o Zagładzie
Autorzy:
Turkowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/642487.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Artykuł prezentuje cyfrową kulturę pamięci o Zagładzie jako przykład różnorodnych procesów zaniku granic, występujących w dzisiejszym świecie mediów i globalnej kultury. W części teoretycznej zaprezentowano fazy pamięci Holocaustu w Niemczech i Polsce. Następnie wyróżniono i omówiono 8 typów projektów pamięci opartych na formatach Web. W rozdziale 3 przedstawiono trzy projekty pamięci jako przykłady rozmaitych procesów zniesienia granic. Rozdział 4 zawiera ogólne wnioski.
The article presents the digital memory culture of the Holocaust as an example of various processes and phenomena of the erasure of borders that occur in today’s cultural and media landscape. In the theoretical section, the phases in remembrance of the Holocaust in Germany and Poland are presented. Next, the web formats of digital memory culture are discussed. Then, eight types of remembrance projects are distinguished and briefly presented. The investigation section in Part 3 presents three remembrance projects which reflect the various phenomena of the erasure of borders. Part 4 contains general conclusions.
Der Artikel präsentiert die digitale Erinnerungskultur zum Holocaust als Beispiel für diverse Prozesse und Phänomene der Entgrenzung in der heutigen Kultur- und Medienlandschaft. Im theoretischen Teil werden die Phasen der Erinnerung an den Holocaust in Deutschland und Polen dargestellt. Dann werden Webformate der digitalen Erinnerungskultur besprochen, acht Gattungen der Erinnerungsprojekte unterschieden und kurz dargestellt. Das dritte Kapitel stellt drei Erinnerungsprojekte vor, die diverse Entgrenzungsphänomene widerspiegeln. Das vierte Kapitel enthält allgemeine Schlussfolgerungen.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2017; 51-69
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Literarische Übersetzung zwischen Autotranslation und Neuschöpfung: Brygida Helbigs "Niebko" versus "Kleine Himmel"
Autorzy:
Jokiel, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083953.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
literary translation
self-translation
intercultural literature
translation culture
Brygida Helbig
przekład literacki
autotranslacja
literatura interkulturowa
kultura przekładu
Opis:
The article analyses Brygida Helbig’s novel Niebko (2013) and its German translation (Kleine Himmel, 2019). The author of the paper discovers numerous inconsistencies in the two language versions. The adopted perspective is of an interdisciplinary nature, it combines linguistic and literary elements. The conclusions of the analysis contribute to reflections regarding the translation of intercultural literature, the phenomenon of self-translation, and the redefinition of the term “translation”.
Artykuł poświęcony jest analizie translatorycznej powieści Brygidy Helbig pt. Niebko (2013) oraz jej niemieckiego przekładu (Kleine Himmel, 2019). Porównanie obu wersji pozwala stwierdzić liczne rozbieżności. Przyjęta perspektywa translatologiczna ma charakter interdyscyplinarny, łączy elementy językoznawcze oraz literaturoznawcze. Wnioski z analizy stanowią przyczynek do refleksji na temat przekładu literatury interkulturowej, zjawiska autotranslacji oraz redefinicji pojęcia „przekład”.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2020, 3; 389-405
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Konstruktion Österreichs in der polnischen Germanistik
Autorzy:
Ociepa, Gabriela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032844.pdf
Data publikacji:
2008-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
kultura austriacka
semantyka Austrii
współczesna literatura austriacka
Austrian culture
semantics of Austria
modern Austrian literature
österreichische Kultur
Semantik Österreichs
moderne österreichische Literatur
Opis:
Dieser Artikel versucht nachzuzeichnen, wie sich innerhalb der polnischen Germanistik ein auf die Literatur Österreichs spezialisierter eigener Forschungszweig herauskristallisiert hat. Dabei soll es neben der Semantik des dadurch entstandenen Bildes Österreichs und moderner österreichischer Literatur v. a. um die historische Entwicklung dieses Forschungszweiges selbst gehen.
Artykuł podejmuje próbę rekonstrukcji odrębnego kierunku badań w germanistyce polskiej, koncentrującego się na literaturze austriackiej. Oprócz znaczenia stworzonego w ten sposób obrazu Austrii i współczesnej literatury austriackiej chodzi przede wszystkim o historyczny rozwój tego kierunku badawczego.
The article makes an attempt at reconstruction of a distinct research course in the German studies in Poland, focusing on Austrian literature. Apart from the significance of the image of Austria and the contemporary Austrian literature created in this way, the article discusses primarily the historical development of this research direction.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2008; 171-194
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Moraltheologie zwischen Offenbarung und zeitgenössischer Kultur. Ausgewählte methodologische Fragen
Between the Revelation and Contemporary Culture. Selected Methodological Issues
Między Objawieniem a współczesną kulturą. Wybrane zagadnienia metodologiczne
Autorzy:
Zadykowicz, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339835.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
metodologia teologii moralnej
źródła teologii moralnej
współczesna kultura
methods of moral theology
sources in moral theology
contemporary culture
Opis:
Jednym z tzw. źródeł ogólnych teologii moralnej są poglądy i przekonania ludzi związane z uwarunkowaniami kulturowymi ich egzystencji. U podstaw decyzji moralnych, postaw oraz konkretnych czynów można bowiem odnaleźć przyczyny w swej istocie „kulturowe”, to znaczy związane z aktualnie akceptowanymi i promowanymi wizjami człowieka, społeczeństwa i świata. Istniejąc w ramach określonej kultury, człowiek w pewnym stopniu przyjmuje i wyraża w swoim działaniu świadomość moralną własnej epoki. Podejmując refleksję nad człowiekiem i jego działaniem, teologia moralna nie może nie uwzględnić tych uwarunkowań. To jednak przysparza jej ciągle wielu problemów. Niedocenienie tzw. źródeł kulturowych prowadzi ją zazwyczaj do antyracjonalnego biblicyzmu, z kolei przesadne akcentowanie – w skrajnych przypadkach – do podważenia tradycyjnego nauczania Kościoła w takich zagadnieniach, jak: źródła moralności, czyny z natury złe, istnienie obiektywnych norm. W praktyce wykorzystanie poszczególnych źródeł jest zawsze podporządkowane przyjętej wizji życia moralnego, jego źródeł i celu, oraz całościowej koncepcji teologii moralnej. Dlatego można powiedzieć, że miejsce, jakie przyzna się źródłom kulturowym, będzie zależało ostatecznie od ogólnych założeń metodologicznych. Ale też odwrotnie: sposób potraktowania źródeł kulturowych owocuje pewną całościową wizją prowadzonych refleksji. Ujęcie teologii moralnej w duchu biblicyzmu prowadzi więc do nieliczenia się z uwarunkowaniami społeczno-historyczno-kulturowymi. Wszelkie zaś próby sprowadzenia tej dziedziny do rzędu tzw. nauk o człowieku nadają źródłom ogólnym rangę najważniejszych, a niekiedy jedynych. Zjawiska kulturowe stają się też jedynym wyznacznikiem oceny moralnej we wszelkich ujęciach etyki wyłącznie na płaszczyźnie etosu, czyli zastanej moralności. Jeśli początek i cel życia moralnego będzie postrzegany na płaszczyźnie wyłącznie naturalnej, wówczas i źródła kulturowe refleksji zajmą istotne miejsce w argumentacji. Jeśli zaś uzna się nadprzyrodzony charakter początku i celu moralności, źródła te zyskają jedynie charakter względny, ograniczony. Miejsce, jakie teologia moralna przyzna źródłom kulturowym, zależy również od przyjętej metody. Tak zwana metoda pozytywna ogranicza się do interpretacji danych biblijnych. Źródła kulturowe traktowane są wówczas co najwyżej jako swoiste „prolegomena”. Ich analiza, prowadzona najczęściej w ramach wstępu, pozwala lepiej zrozumieć treści objawione, ale te są już analizowane bez odniesienia do źródeł ogólnych. Metoda systematyczna natomiast polega na wykorzystaniu różnych przesłanek. Źródła kulturowe stanowią wówczas dodatkowy materiał poznawczy, dodatkową przesłankę, ilustrację dla wywodów opartych na Objawieniu. Zachowanie tożsamości katolickiej teologii moralnej domaga się integralnego ujęcia oraz hierarchizacji wszystkich źródeł. Tak zwane źródła kulturowe mają dla niej charakter ograniczony; są niepełne i niedoskonałe. Nie są one ani pierwszym, ani tym bardziej jedynym wyznacznikiem dobra i zła moralnego. Nie dają też one pełnej odpowiedzi na pytanie o dobro. Taką odpowiedź daje tylko Objawienie. Dlatego zadaniem teologa moralisty jest wydobywanie spod wszelkich nawarstwień treści wymagań moralnych, jakie Bóg kieruje do człowieka tu i teraz, a więc także w skomplikowanych uwarunkowaniach kulturowych, które mogą przesłonić istotę wezwania Bożego zawartego w Objawieniu.
One of the so-called general sources in moral theology are the views and beliefs of people, which are in a close relation with the cultural conditions of their existence. Moral decisions, attitudes and factual acts always betray their underlying „cultural” roots, that is those related directly to the currently accepted and promoted visions of the human being, the society and the world. Living within the realm of their culture, humans accept it to some extent and through their acts, they express the moral awareness of the époque. When reflecting upon the human beings and their acts, moral theology cannot ignore these factors. However, moral theology seems to be troubled by these factors. Underestimating the so-called cultural determinants draws moral theology towards the position of anti-rationalist Biblicism. On the other hand, an excessive emphasis on the cultural factors leads - in extreme cases - towards the undermining of the traditional teaching of the Church on the following issues: the sources of morality, the acts which are immoral by nature and the existence of objective moral norms. In practice, the use of the particular sources is always subjected to the holistic vision of moral life, its sources and aims, and to the holistic conception of moral theology. Hence, the role that one is likely to define for the cultural sources will ultimately depend on the more general methodological assumptions adopted by the researcher. Also the opposite is true: the way in which the cultural sources are dealt with imposes a specific meta-perspective on one's research. Thus, the Biblicist approach to moral theology leads to a complete exclusion of the social, historical or cultural determinants. All attempts to classify this branch of knowledge within the so-called Human Sciences make the general sources supreme, and sometimes makes them the sources. Cultural phenomena become the only determinants of moral evaluation in all aspects of ethics, and only on the level of ethos, that is the current moral practice. If the sources and the aims of moral life are only seen on the natural plain, the cultural sources will naturally find its place in the argument. If the sources and the aims of moral life are believed to be supernatural, the cultural sources will only be of relative and limited use. Also, the position that moral theology defines for the cultural sources depends on the method it adopts. The so-called positive method confines itself to the interpretation of the Biblical data. The cultural sources only play the role of some kind of „prolegomena” to the real debate. Their analysis, usually presented in the introduction, helps better understand the Revelation, while the latter is analysed with no reference to the general sources. The systematic method, on the other hand, consists in relying on combined premises. Under this approach, the cultural sources constitute supplementary material – an auxiliary premise and an illustration for the argumentation based on the Revelation. Retaining the coherent identity of the Catholic moral theology calls for an integral approach to, and the hierarchical organization of all sources. The so-called cultural sources are of limited use to it: they are incomplete and imperfect. They are not the primary, nor the only determinant of moral good or evil. They also fail to give the complete answer to the question of good. This answer only comes through the Revelation. This is why a moral theologian is obliged to unveil textually embedded moral obligations, which God imposes on the human being, here and now – thus, also in all the complex cultural circumstances of the actual life of each of us. This textual embedding may make it difficult for the readers to discern the vital aspects of the God's moral message contained in the Revelation.
Źródło:
Roczniki Teologii Moralnej; 2012, 4; 79-103
2081-1810
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Moralnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
VIELSTIMMIGE JÜDISCHE ERZÄHLUNGEN IN DER ZEITGENÖSSISCHEN POLNISCHEN LITERATUR
Autorzy:
Trepte, Hans-Christian
Bauer, Iris Tabea
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911692.pdf
Data publikacji:
2019-03-12
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Zagłada Żydów
holokaust
historia
literatura
kultura
tożsamość
analiza
fikcja
narracja
Holocaust
Jews
history
literature
culture
identity
fiction
narrative
Opis:
Zagłada Żydów zajmuje bardzo ważne miejsce w polskiej literaturze powojennej od czasów drugiej wojny światowej aż do współczesności. Autorzy artykułu koncentrują się przede wszystkim na ważnych debatach dotyczących polsko-żydowskiej przeszłości, zwłaszcza czasów okupacji faszystowskiej. W centrum zainteresowania znajdują się wybrane teksty współczesnej literatury polskiej analizowane w szerokim kontekście historycznym, społeczno-politycznym i kulturowym. Rozważono, w jaki sposób przedstawiciele różnych pokoleń podchodzą do tematyki Żydów w Polsce oraz Zagłady. W analizach skoncentrowano się na trzech znaczących dziełach literackich: Chmurdaliach Joanny Bator (2010), Rozwiązłej Jarosława Kamińskiego (2011) i Nocy żywych Żydów Igora Ostachowicza (2012), które prezentują różne podejścia pisarzy do skomplikowanej polsko-żydowskiej przeszłości oraz ilustrują istotne przesunięcia w sposobie jej opisywania. Zauważono zmianę w podejściu do tabuizowanych tematów warunków życiowych w obozach koncentracyjnych (przestępstwa, przemoc seksualna, prostytucja) oraz traktowaniu żydowskości, która staje się ważnym, lecz nie dominującym motywem literackim. W najnowszej literaturze poszukiwanie korzeni oraz tożsamości żydowskiej na podstawie dokumentów czy zdjęć często skutkuje barwnymi rekonstrukcjami polsko-żydowskich losów.
The Representation of the Holocaust in Polish literature can be pursued from World War II up to contemporary narratives. The authors of this text concentrate on important debates in Poland concerning first of all the common as well as separate Polish-Jewish past in history, but mainly in times of the German fascist occupation. Following their literary studies they give a brief survey of the mentioned topic, concentrating mainly on three exemplary Polish books: Joanna Bator Chmurdalia (2010), Jarosław Kamiński Rozwiązła (2011), and Igor Ostachowicz Noc żywych Żydów (2012). The literary analysis of these texts is related to Polish history, culture, and politics, concerning first of all crucial changes in the society and culture. The chosen writers and their works demonstrate different approaches to an uncertain, complicated Polish Jewish past. They illustrate important changes in literature towards documentary and fictional narratives. More and more tabooed topics of the extreme living conditions during the Nazi occupation in and outside of the concentration camps are considered – crime, various forms of sexuality and prostitution. Jewish life stories as well as the holocaust turn meanwhile into ‚normal‘ motives in contemporary Polish narratives. Searching for their own roots, identity and family traces on the basis of documents, reports or photos often results in colourful reconstructions of Polish-Jewish fates, a striking tendency not only in contemporary Polish literature.
Źródło:
Porównania; 2018, 22, 1; 145-168
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kulturvermittlung im öffentlichen Raum am Beispiel von Museen
Przekaz kulturowy w przestrzeni publicznej na przykładzie muzeów
Autorzy:
Nuissl, Ekkehard
Przybylska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/417859.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
Tematy:
culture
education
cultural mediation
cultural appropriation
museum education
kultura
edukacja
mediacja kulturalna
przyswajanie kultury
edukacja muzealna
Opis:
The term “culture” has various meanings and is being interpreted diversely by representatives of distinct sciences. Its complexity makes it hard to define in a precise way and to specify its scope. Yet, it derives the message which becomes all the more crucial, namely that cultural education is one of the most difficult and pivotal challenges in the times of globalization, huge migrations and proceeding individualization. Intercultural education is nowadays a fundamental task of adult education. The article aims at the ambivalence of cultural messages in public life, reaching for specified examples: “memorials”. It poses questions on the need for and essence of specific didactics of cultural memory and the up to now academic output in this field.
Termin „kultura” jest wieloznaczny i w różnoraki sposób interpretowany przez przedstawicieli różnych nauk. Jego kompleksowość sprawia, że trudno go ująć definicyjnie i sprecyzować jego kontury. Tymczasem zawarte w nim przesłanie staje się coraz bardziej istotne: edukacja kulturalna należy w czasach globalizacji, wielkich migracji i postępującej indywidualizacji do najtrudniejszych i najbardziej palących wyzwań. Artykuł mierzy się z ambiwalencją przekazu kulturowego w przestrzeni publicznej, sięgając do przykładu muzeów jako „miejsc pamięci”. Padają pytania o potrzebę i istotę specyficznej dydaktyki przekazu pamięci kulturowej i dotychczasowy dorobek nauki w tej dziedzinie. W części teoretycznej, na którą składają się podrozdziały dotyczące kultury i edukacji, edukacji w dziedzinie kultury, pedagogiki kultury oraz przekazu kultury, pojawiają się rozważania na temat specyficznych uwarunkowań procesów przyswajania kultury w czasach gwałtownego przenikania kultur i silnego zróżnicowania kulturowego społeczeństw. Autorzy wypowiadają się za zaniechaniem w dziedzinie edukacji kulturalnej dorosłych wszelkiego działania utożsamianego z wychowaniem, które w przypadku osób dorosłych może wywołać skutki odmienne od zamierzonych. Podkreślają jednocześnie, iż z założeń wychowawczych jest w edukacji kulturalnej dorosłych akceptowalna i pożądana jedynie troska o etykę i moralność, o wartości humanitarne, jak: solidarność międzyludzka, poszanowanie godności człowieka czy akceptacja dla inności. Oferta edukacji kulturalnej będzie tym bardziej efektywna, im mniej będzie w niej autorytaryzmu, sugestii czy prób narzucenia określonej interpretacji fenomenów kultury, im więcej natomiast przestrzeni dla subiektywnych odczuć i przemyśleń jej odbiorców. Zrozumienie – jedna z podstawowych kategorii pedagogiki kultury – umożliwia jednostce świadomą refleksję nad własną egzystencją i stanowi warunek jej emancypacji. Zrozumienie siebie i zrozumienie świata to główne cele edukacji. Zresztą pytania o cele wychowawcze edukacji kulturalnej czy pedagogiki kultury zawsze już budziły wątpliwości. Specyfika artefaktów kultury polega bowiem na ich wieloznaczności, prowokującej subiektywne interpretacje, wymykające się wszelkim próbom unifikacji. Akceptacja tej wieloznaczności koresponduje w znacznie większym stopniu z indywidualnym procesem uczenia się jednostek niż z góry określonymi celami wychowawczymi czy pedagogicznymi. Dlatego też dyskusja wokół edukacji kulturalnej posługuje się terminem „przekaz” w odniesieniu do nauczania i pedagogiki oraz pojęciami „przyswajać’, „asymilować”, „nabywać wiedzę” w kontekście uczących się osób. W tym sensie procesy uczenia się bazują na konstruktywistycznej przesłance, głoszącej, iż każda jednostka samodzielnie konstruuje swój świat, dobierając odpowiednie ku temu narzędzia i we własnym zakresie decydując, jakie treści ostatecznie „przyswoi” i „zachowa”. W odniesieniu do „przekazu kultury” czy inaczej „mediacji kulturalnej” zasadzie tej przypada kluczowe znaczenie. Mediacja kulturalna umożliwia jej przyswojenie, ale nie określa jednoznacznych celów pedagogicznych. Relacja między mediacją a jej przyswajaniem jest zatem otwarta, podlega negocjacji i twórczemu projektowaniu. Mediacja kulturalna dotyczy oferty, która może, choć nie musi spotkać się z akceptacją. Ten związek między podmiotem a przedmiotem w pełni wpisuje się w istotę kultury i edukacji w dziedzinie kultury. Jedną z przykładowych form przekazu, bazujących na zasadzie konstruktywnego przyswajania, może być „aranżacja uczenia się”, która zawiera zarówno element nauczania, aranżacji, uporządkowania, ustawienia, ułożenia, jak i – przede wszystkim – uczenia się w wyniku decyzji o zapoznaniu się z ofertą i przyswojenia jej treści. Mediacja kulturalna w przestrzeni publicznej – w drugiej części artykułu mowa jest o muzeach – zdana jest na tego rodzaju pomoc dydaktyczną. Autorzy nawiązują do myśli Pierra Nory, prekursora badań nad „miejscami pamięci”, który widział w nich zinstytucjonalizowaną formę zbiorowych wspomnień przeszłości. W wartości zabytku czy – inaczej – w jego znaczeniu kulturowym i aurze płynącej z autentyczności tkwi siła symboliczna, umożliwiająca odbiorcy poznanie i zrozumienie (własną interpretację) tradycji kulturowej miejsca i czasów, które je stworzyły. I, choć dydaktyka miejsc pamięci nie jest już dziś niezapisaną kartą, autorzy głoszą tezę, iż pedagogiczno-dydaktyczna refleksja o „miejscach pamięci”, zwłaszcza w kontekście procesów uczenia się ludzi dorosłych, zasługuje na znacznie żywsze zainteresowanie badaczy. Pomnik czy muzeum samo w sobie nie ma wartości edukacyjnej; potrzebna jest mediacja kulturalna niosąca przesłanie; potrzebna jest współpraca między tymi, którzy pielęgnują zabytek i tymi, którzy potrafią wyartykułować jego przesłanie, odpowiadając na pytania, co czyni z danego obiektu zabytek kultury, co stanowi o jego wyjątkowości, jaką rolę odgrywał niegdyś, jakie znaczenie przypada mu współcześnie, co przesądza o tym, że jest dziedzictwem kulturowym. Chodzi zatem o szeroko zakrojoną współpracę, o sieć integrującą programy polityczno-oświatowe, dyskursy dydaktyczne, pomysły architektoniczne, plany finansowe, strategie instytucji i inne działania, możliwie jak największej liczby partnerów społecznych. W artykule problematyka przekazu symbolicznych i metaforycznych znaczeń „miejsc pamięci” uwidoczniona jest na przykładzie domów urodzin Franza Kafki, Zygmunta Freuda, Ludwiga van Beethovena, Mikołaja Kopernika i Gottfrieda Wilhelma Klopstocka. Miejsca te łączy kilka elementów: otwartość na zwiedzających, magiczna symbolika, zbiorowa pamięć i nieformalne uczenie się sytuacyjne czy okazjonalne, także nie całkiem profesjonalne, wykorzystanie ich potencjału edukacyjnego. Tymczasem za koniecznością pogłębienia refleksji pedagogicznej, w tym zwłaszcza doskonaleniem dydaktyki miejsc pamięci, przemawia najdobitniej znaczenie, jakie odgrywają one (i mogą odegrać) w procesie budowania pamięci zbiorowej. A jest to zadanie niemałej wagi w dobie wielkich światowych migracji i przenikania kultur.
Źródło:
Rocznik Andragogiczny; 2015, 22; 245-266
1429-186X
2391-7571
Pojawia się w:
Rocznik Andragogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Monika Czok / Nicolai Czemplik / Anja Nousch / Martin Veselka (Hrsg.): Między regionalizmami a kosmopolityzmem. Polska, niemiecka i czeska literatura, język i kultura. Materiały IX Międzynarodowej Konferencji interFaces we Wrocławiu i w Karpaczu. Neisse Verlag: Leipzig – Dresden – Wrocław 2015, 354 S.
Autorzy:
Poźlewicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15582187.pdf
Data publikacji:
2015-12-14
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
-
Źródło:
Glottodidactica. An International Journal of Applied Linguistics; 2015, 42, 2; 217-219
0072-4769
Pojawia się w:
Glottodidactica. An International Journal of Applied Linguistics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
INTERKULTURELLE KOMPETENZ IN DER TRANSLATIONSDIDAKTIK VON DER THEORIE ZUR PRAXIS
Intercultural Competence in the Didactics of Translation From Theory to Practice
Autorzy:
Hinc, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443021.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Collegium Novum. Polskie Towarzystwo Neofilologiczne
Tematy:
kultura
interkulturowość
kompetencja interkulturowa
tłumaczeniowa kompetencja interkulturowa
dydaktyka translacji
culture
interculturality
intercultural competence
translational intercultural competence
translation didactics
Opis:
The following article has two goals. The first is the presentation of theoretical approaches to the translation of culture-specific content and explanation of some relevant terms, which include culture, interculturality, intercultural competence and translational cultural competence. The second is to discuss practical teaching problems and possible solutions that translational didactics must keep in mind in its research perspective. The practical considerations relate to the transfer of written texts and to the education of students who gain their first experiences in translational activity. With questions about the text, which trigger its analysis on the macro- and microstructural level, the students should be motivated to approach cultural content reflexively and to reflect it in the target language.
Źródło:
Neofilolog; 2019, 52/2; 299-311
1429-2173
Pojawia się w:
Neofilolog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jüdinnen auf Wanderschaft. Frauengestalten im literarischen Schaffen Barbara Honigmanns
Żydowskie kobiety „w drodze”. Postaci kobiece w literackiej twórczości Barbary Honigmann
Autorzy:
Dubrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954965.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
tradycja i kultura żydowska
literatura kobieca
pisarze wschodnioniemieccy
Jewish tradition and culture
literature woman authors
East Germany authors
Opis:
Barbara Honigmann. urodzona w 1949 r. w Berlinie Wschodnim, należy do drugiej generacji niemieckich Żydów, którzy zdecydowali się osiedlić po wojnie w kraju, w którym narodził się zbrodniczy plan całkowitej eksterminacji narodu żydowskiego. W swej twórczości literackiej (zbiór opowiadań Roman von einem Kinde, powieści Eine Liebe aus nichts i Soharas Reise) przedstawia ona - na podstawie losów trzech żydowskich kobiet - własne życie, które jest zupełnie nietypowe dla jej przodków, zasymilowanych Żydów niemieckich. Bohaterki tekstów Honigmann, podobnie jak i sama autorka, wybierają inną drogę: odnajdują siebie w religii i tradycji żydowskiej.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 5; 73-86
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 32

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies