Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "of art" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Entre texte et image : réflexions sur la traduction des titres de tableaux de Paul Gauguin
    Between text and image: reflections on the translation of Paul Gauguin’s painting titles
    Autorzy:
    Walkiewicz, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143411.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-22
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    translation
    titles of art works
    paintings
    translation strategies
    Opis:
    The aim of this article is to analyse the translation strategies used to translate Paul Gauguin’s painting titles from Tahitian and French to Polish. We will analyse the titles that the artist painted directly on the canvases by making them invariant just like the image itself. The translations analysed come from works on Gauguin’s art and Impressionism, published in Polish since the 1960s of the 20th century.
    Źródło:
    Studia Romanica Posnaniensia; 2021, 48, 4; 91-106
    0137-2475
    2084-4158
    Pojawia się w:
    Studia Romanica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    DE PARASITES SOCIAUX AU FAMEUX SAPEUR La désobéissance civile de l’art
    FROM ‘SOCIAL PARASITE’ TO ‘FAMOUS SAPPER’. THE ART OF CIVIL DISOBEDIENCE
    OD „PARAZYTA SPOŁECZNEGO” DO „SŁYNNEGO SAPERA”. O CYWILNYM NIEPOSŁUSZEŃSTWIE SZTUKI
    Autorzy:
    Brogowski, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/487688.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-07
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
    Tematy:
    FUNKCJA SZTUKI PASOŻYTNICTWO SPOŁECZNE NIEPOSŁUSZEŃSTWO OBYWATELSKIE
    ANARCHIZM
    ALIENACJA DEZALIENACJA SZTUKI
    FUNCTION OF ART
    SOCIAL PARASITISM
    CIVIL DISOBEDIENCE ANARCHISM
    ALIENATION / DE-ALIENATION OF ART
    Opis:
    OD „PARAZYTA SPOŁECZNEGO” DO „SŁYNNEGO SAPERA”. O CYWILNYM NIEPOSŁUSZEŃSTWIE SZTUKI W eseju zderzają się dwie płaszczyzny rozważań: jedna dotyczy praktyk artystycznych zwanych „pasożytniczymi” w sztuce ostatnich lat (temat sympozjum w Amiens w roku 2006), druga – dezalienacyjnej funkcji sztuki, w sensie, w jakim postrzega ją i praktykuje Laurent Marissal, którego książka (Pinxit. Malarstwo 1997–2003, Rennes, Éditions Incertain Sens, 2005) jest tutaj przedmiotem rozważań. Ich celem jest powiązanie zagadnień, jakie wyłaniają się z tego zderzenia, z historią polityczną i intelektualną po to, by lepiej uchwycić ich sens i aktualność. W pierwszej części eseju pojęcie pasożytnictwa interpretowane jest przez pryzmat złowieszczych, a czasem zbrodniczych następstw koncepcji „pasożyta społecznego” u nazistów i w krajach bloku radzieckiego; skonfrontowana jest ona z odniesieniami do pasożytnictwa w ekonomii politycznej (Adam Smith, Karol Marks, Pierre-Joseph Proudhon, Stanislav Andreski). Okazuje się wtedy, że „pasożyt społeczny” nie jest pojęciem, ale niespójnym zbiorem przeciwstawnych sensów, które zależą od ideologicznego punku widzenia. W drugiej części, wychodząc od społeczno-ekonomicznego kontekstu pracy artysty, a także od politycznych implikacji posługiwania się terminem „pasożyt” w kontekście sztuki, analiza praktyki artystycznej Laurent Marissala, prowadzi do historycznej rekonstrukcji pojęcia alienacji oraz sposobów filozoficznego pojmowania sztuki jako doświadczenia dezalienującego. Łączy się w tej rekonstrukcji kilka tradycji filozoficznych: pisarze Oświecenia (Denis Diderot, Jean-Jacques Rousseau, Maxime de Robespierre, Friedrich Schiller), filozofowie anarchizmu (Max Stirner, Pierre-Joseph Proudhon, Michał Bakunin, Lew Tołstoj), ale także, w nieco bardziej zaskakujący sposób, Karol Marks i Umberto Eco, którego teoria otwartego dzieła jest w istocie odpowiedzią na kwestię alienacji w sensie, w jakim zdefiniował ją Marks. Zagadnienia wyłaniające się z tych analiz łączą konsekwencje zarówno estetyczne, jak i polityczne: nieposłuszeństwo obywatelskie (kiedy wolność wypowiedzi prowadzi artystów na skraj legalności: Krzysztof Wodiczko, Alfredo Jaar, Francis Alÿs, Gianni Motti, Pierre Huyghe, Clido Mereiles, itd.), dezalienacyjna funkcja sztuki (edukacja estetyczna według modelu Schillera czy akcja polityczna – w tym również w sztuce – według teorii Marksa?), koncepcja czasu w doświadczeniu alienacji, zwłaszcza w przypadku artystów, których praca zarobkowa nie pokrywa się z działalnością artystyczną (pisał o tym między innymi Witold Gombrowicz), a wreszcie teoria własności (oparta na użytkowaniu czy na posiadanie?, niedająca się wyalienować własność ufundowana na prawie autora do swojego dzieła czy na nieograniczonym prawie do posiadania?). Francuski termin „jouissance”, mający zarówno sens prawny, jak i egzystencjalny, oznaczający zarazem „prawo do użytkowania” i „przyjemność”, a nawet „orgazm”, jest przedmiotem pasjonującej analizy Diderota w Encyklopedii. W roku 1997 Laurent Marissal zostaje zatrudniony jako członek personelu pilnującego kolekcję obrazów w Muzeum Gustawa Moreau; sytuacja typowa dla młodych artystów, bo Marissal właśnie otrzymał dyplom Akademii Sztuk Pięknych w Paryżu. W takim właśnie kontekście opracowuje swoją koncepcję i praktykę sztuki jako sposobu na odzyskiwanie czasu swojej egzystencji sprzedanego pracodawcy, a instrumentem tej praktyki czyni związek zawodowy. W roku 2003 podaje się do dymisji, a w 2005 publikuje Pinxit. Malarstwo 1997–2003, jako dokument, opowieść i wyraz doświadczenia artystycznego, w którym sztuka i praca zrosły się na dobre z życiem.
    FROM ‘SOCIAL PARASITE’ TO ‘FAMOUS SAPPER’. THE ART OF CIVIL DISOBEDIENCE In the essay, there are two planes which collide: one concerning artistic practice of recent years considered as ‘parasitic’ in art (see: the symposium in Amiens in 2006), the second – de-alienating function of art as interpreted by Laurent Marissal, whose book (‘Pinxit: Painting from 1997 to 2003’ Rennes, Éditions Incertain Sens, 2005) is under consideration here. Their aim is to link the issues which emerge from the clash with political and intellectual history in order to bet-ter grasp their meaning and relevance. In the first part of the essay, the notion of parasitism is interpreted through the prism of sinister, sometimes murderous consequences of ‘social parasite’ – the ideas by the Nazis and the Soviets. It is confronted with references to parasitism in political economy (Adam Smith, Karl Marx, Pierre-Joseph Proudhon, Stanislav Andreski). It turns out then that ‘social parasite’ is not a idea, but an inconsistent set of contradictory meanings, which depend on the ideological point of view. In the second part, starting from the socio-economic context of the artist’s work, as well as the political implications of the use of the term ‘parasite’ in the context of art, the analysis of the artistic practice by Laurent Marissal leads to the historical reconstruction of the concept of alien-ation and ways of philosophical understanding of art as de-alienating experience. The recon-struction combines several philosophical traditions, including the following traditions: the writ-ers of the Enlightenment (Denis Diderot, Jean-Jacques Rousseau, Maxime de Robespierre, Frie-drich Schiller), the philosophers of anarchism (Max Stirner, Pierre-Joseph Proudhon, Mikhail Bakounine, Leo Tolstoy), but also in a bit more surprising way, Karl Marx and Umberto Eco, whose theory of open work is in fact the answer to the question of alienation in the sense de-fined by Marx. Issues emerging from these analyzes combine both aesthetic and political consequences: civil disobedience (when freedom of speech leads artists to the edge of legality: Krzysztof Wodiczko, Alfredo Jaar, Francis Alÿs, Gianni Motti, Pierre Huyghe, clido Mereiles, etc.), de-alienation of the function of art (aesthetic education by Schiller and/or political action – including in art – according to Marx’s theory?), the concept of time in the experience of alienation, especially in the case of artists whose paid work does not coincide with artistic activities (Witold Gom-browicz and other writer wrote about this problem), and finally the theory of property (based on the use or the possession ?, not-be-alienated property based on the right of the artist or to the unlimited right to own?). French term ‘jouissance’, having both the sense of the legal and exis-tential, meaning both ‘right to use’ and ‘pleasure’ and even ‘orgasm’, is the subject of a fascinat-ing analysis by Diderot in ‘Encyclopedia’. In 1997, Laurent Marissal was employed as a staff member to watch the collection of paintings at the Museum of Gustav Moreau; a situation typical for young artists, because Marissal just graduated from the Academy of Fine Arts in Paris. It is in this context he developed his idea and practice of art as a way of recovering the time sold to his employer, and he used unions as the instrument of that practice. In 2003, he resigned, and in 2005, he publishes ‘Pinxit: Paintings from 1997 to 2003’, as the document – story and expression of artistic experience, where art and work merge with life.
    Źródło:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2016, 21; 48-83
    1733-1528
    Pojawia się w:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’errance de l’artiste dans La Montagne secrète de Gabrielle Roy
    The vagabondage of the artist in The Hidden Mountain by Gabrielle Roy
    Autorzy:
    Żurawska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483576.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    symbolic
    existential and artistic wandering
    search for the artistic ideal
    concept of art
    artistic creation
    Opis:
    The aim of the article is to examine the figure of a vagabond and an artist in the novel The Hidden Mountain (La Montagne secrète) by Gabrielle Roy which, according to Antoine Boisclair, is the first Quebec novel completely devoted to painting. It presents the wandering of the artist who does not perceive his vagabondage as movement from one place to another, but regards it as the essence of both his existence and his creation. First, the analysis explores the problem of wandering as narrative basis, examining the tension between the external reality and the inner experience of the painter. Then, the aim of the artist’s journey, symbolically delineated by the Hidden Mountain, is analyzed. The final part of the article is devoted to the concept of art presented in the novel, with particular emphasis on the humanistic dimension of artistic creation.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2014, 4; 103-110
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hybridité artistique et hybridité identitaire dans Tels des astres éteints (2008) de Léonora Miano
    Artistic hybridity and identity hybridity in Tels des astres éteints (2008) writing by Leonora Miano
    Autorzy:
    Kana Nguetse, Paul
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483642.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    artistic hybrydity
    identity hybridity
    art of music
    literary art
    poetic hybrid
    Opis:
    If there is an aesthetic that characterizes the novel Tels des astres éteints writing by Leonora Miano, it is the combination of literary art and the art of music. This artistic hybridity that starts from paratexts transforms the novel into iso-epistemic space and into an archive of memory discography. For this poetic hybrid, the author expands the fields of observation and intensifies cognitive quest (Krysinski, 2004). It is also a scriptural technical mobilized to translate and defend the identity hybridity.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2016, 6; 147-156
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’hypopeinture greuzienne et ses palimpsestes narratifs au XVIIIe siècle
    Hypopicture of Greuze and its narrative palimpsests in the 18th century
    Autorzy:
    Langbour, Nadège
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483677.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    paintings of Greuze
    writings on art of Diderot
    moral tale
    literary transposition
    Opis:
    In the 18th century, the paintings of Greuze had much success. The literature took against these paintings. It transposed them in narrative texts. Diderot and Aubert, described paintings of Greuze by using the literary kind of the moral tale. Thus, they respected moral spirit of the painting of Greuze. But when paintings of Greuze were transposed in the novels, this moral spirit had been perverted : the novels respected stating of Greuze, but they used it to produce a different statement.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2015, 5; 23-32
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Artistes/copistes
    Autorzy:
    Borrel, Pascale
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/487698.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-05
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
    Tematy:
    ARTIST, TEXT, COPY, OPERATION AND WRITING AND, REWRITING, THE PASSAGE OF TIME, ART
    ARTYSTA, TEKST, KOPIOWANIE, PISANIE I PRZEPISYWANIE, UPŁYW CZASU, SZTUKA
    Opis:
    ARTIST – COPYIST Simon Hantai, Allen Ruppersberg, Bruno Di Rosa, Gérard Collin-Thiébaut, Sherrie Levine copied the Bible, philosophical and literary texts, (Walden, Henry David Thoreau, Flaubert’s Madame Bovary, Journal Amiel ...). Following existing texts, these artists work looks like ‘banal, humble and mindless’ copyist work. Although in some cases copying is part of the painting – as in Peinture (Écriture rose) by Simon Hantai – produced mostly with a ballpoint pen on plain paper – as if the artists wanted to emphasize the trivial, time-consuming and monotonous nature of his/her effort and evoke the atmosphere of the school classroom of distant times. Allen Ruppersberg and Bruno Di Rosa indeed refer to school experience, when they declare that rewriting allowed them to ‘learn how to write’, just as copying masters allow beginners to learn to paint. But while copying allows us to establish organic relationship with the text, then the process of copying the text is not about maintaining certain tradition: it is rather about the role that language plays in the field of visual arts starting from the sixties. It contributes to the revaluation of values usually connected with art-pieces, such as originality, expression of subjectivity, etc. In numerous comments provoked by the copyist who appears in literature (Bouvard et Pécuchet, Bartleby ...), there is a subversive nature of this labor-intensive and mechanical actions – when it is practiced in art. Copying is a long-term job; successive lines of letters fill the pages of notebooks, creating a ‘full-bodied’ art-piece in the literal sense of the word. The quantitative aspect is carried out in various ways. If the point is to visualize the copy of an entire novel, and in order to embed the importance of work for systematic and ‘mandatory’ implementation, or in order to reach make more opportunity than necessity – copying allows us to experience the passage of time: the time that is spent on this completely anachronistic act ; time spent without any justification.
    Źródło:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2015, 20; 92-107
    1733-1528
    Pojawia się w:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Au carrefour de la médecine et de la littérature : Thomas Sonnet de Courval et Louis de Caseneuve
    Where medicine and literature meet: Thomas Sonnet de Courval and Louis de Caseneuve
    Na styku medycyny i literatury: Thomas Sonnet de Courval i Louis de Caseneuve
    Autorzy:
    Koźluk, Magdalena
    Pietrzak, Witold Konstanty
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/966674.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    humanist physicians
    satire
    medical emblems
    doctrine of the four temperaments
    multifaceted culture
    17th century
    art of memory
    “Debate on Women”
    lekarze humaniści
    satyra
    emblematy medyczne
    teoria czterech płynów ustrojowych
    wielorodność kultury
    xvii wiek
    mnemotechnika
    spór o kobietę
    Opis:
    W niniejszym artykule zestawiono i porównano dwóch lekarzy-humanistów, którzy żyli i tworzyli w pierwszej połowie XVII wieku. Interesując się jednocześnie literaturą i medycyną, pozostawili oni po sobie dzieła ukazujące wielorakość składników kultury tamtego okresu. Choć specjalizowali się w różnych gatunkach literackich, w satyrze i w emblemacie, to obaj wykorzystali teorię czterech płynów ustrojowych w oryginalny i właściwy sobie sposób. Pierwszy z nich, Thomas Sonnet de Courval (1577-1627), zastosował tę teorię w kontekście tradycyjnego sporu o kobietę do wyjaśnienia sporów małżeńskich, dając po raz pierwszy nie wartościującą, lecz naukową ich wykładnię. Drugi z autorów natomiast, Louis de Caseneuve (1577-1627), starał się uwypuklić dominujące cechy każdego z czterech temperamentów po to, aby za pomocą alegorii i mnemotechniki ułatwić zapamiętywanie doktryny fizjologicznej. Utwory tych dwóch humanistów stanowią tym samym interesujący przykład przenikania medycyny do sztuki literackiej w epoce późnego Renesansu.
    This study considers and compares two humanist physicians who lived and were actif in the first half of the 17th century. Both of them interested in literature and medicine created works that testify to the multifaceted culture of the period. Within two different literary genres, satire and emblem, and in their own distinctive way, they deal with the doctrine of the four temperaments. Thomas Sonnet de Courval (1577-1627) perceives the theory from the perspective of the contemporary literary “Debate on Women” which discussed the institution of marriage, and gives not an axiological, but a scientific explanation of the issues raised. On the other hand, Louis de Caseneuve (1577-1627) tries to stress dominant features of the four temperaments in order to facilitate memorizing the physiological doctrine through allegory and mnemotechnics. The works of these two authors are interesting examples of how medicine and literature are interwoven in the humanist culture of the late Renaissance period.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2014, 009
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies