Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "defining" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Par N on entend … et autres marqueurs définitoires dans les textes juridiques et leurs equivalents polonais
Par n on entend</i> … and Other Defining Markers in Legal Texts and Their Polish Equivalents
Par n on entend</i>... i inne czasownikowe łączniki definicyjne w tekstach prawa oraz ich polskie ekwiwalenty
Autorzy:
Śliwa, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341834.pdf
Data publikacji:
2022-09-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
francuskie i polskie predykaty definicyjne
wypowiedzenia definicyjne
tłumaczenie definicji legalnych
definiendum
French and Polish defining predicates
defining statements
translation of legal definitions
prédicats définitoires français et polonais
énoncés définitoires
traduction des définitions légales
Opis:
Dans les études sur la définition, si souvent abordée dans différentes disciplines de recherche, la problématique des prédicats définitionnels (verbaux) présents dans les énoncés définitoires est rarement mise à l’examen, quoiqu’ils soient importants pour bien comprendre le definiendum. Les linguistes, principalement francophones, entreprennent ces études pour le repérage automatique des structures linguistiques de ces énoncés en corpus des textes. Les juristes, bien que l’activité définitoire soit l’une des principales activités dans la rédaction des textes de loi, ne se posent pas des questions sur les prédicats définitoires. Le présent article se veut être une approche pluridisciplinaire de cette problématique pour en signaler l’utilité. La première partie contient le rappel des informations essentielles sur le signe linguistique et le sens, des typologies des définitions lexicographiques basées sur les recherches philosophiques, des énoncés et des prédicats définitoires dans l’approche onomasiologique et sémasiologique. Dans la deuxième partie est abordée la terminologie des unités de langue dans les textes de loi et la spécificité des définitions légales, et ensuite les prédicats français et polonais qui sont des marqueurs des énoncés définitoires légaux extraits manuellement des versions bilingues du code de droit canonique. La mise en parallèle des constructions de ces prédicats fait voir d’une part les constructions syntaxiques caractéristiques pour chaque langue, d’autre part la spécificité de ces prédicats dans la langue du droit par rapport aux prédicats définitoires de la langue générale. L’analyse des exemples apporte des indications utiles pour la traduction en polonais des prédicats définitoires dans les définitions légales françaises.
W badaniach definicji, tak często spotykanej w wielu dyscyplinach, rzadko podejmuje się problematykę predykatowych (czasownikowych) łączników definicyjnych w wypowiedzeniach definicyjnych, mimo iż są one istotne dla dobrego zrozumienia definiendum. Językoznawcy, głównie w środowiskach francuskojęzycznych, podejmują analizę tych łączników w perspektywie zastosowania ich do automatycznej ekscerpcji definicji w tekstach. Prawnicy, choć definiowanie jest jedną z głównych aktywności w redakcji tekstów prawa, nie zadają sobie pytania o te czasowniki. Niniejszy artykuł wychodzi naprzeciw potrzebie ujęcia interdyscyplinarnego tego zagadnienia. W pierwszej części przypomniane są najważniejsze informacje dotyczące znaku językowego i znaczenia, typologii definicji leksykalnych wywodzących się z filozofii, wypowiedzeń i predykatów definicyjnych w ujęciu onomazjologicznym i semazjologicznym. W drugiej części omówione są terminy jednostek językowych w tekstach prawa i specyfika definicji legalnych, a następnie predykaty francuskie i polskie będące łącznikami definicyjnymi w wypowiedzeniach definicji legalnych wyekscerpowanych ręcznie z francuskiej i polskiej wersji kodeksu prawa kanonicznego. Zestawienie ekwiwalentnych konstrukcji tych predykatów ukazuje z jednej strony charakterystyczne dla każdego języka konstrukcje składniowe, z drugiej strony odrębność tych predykatów w języku prawa w odniesieniu do predykatów definicyjnych w języku ogólnym. Analiza tych przykładów daje konkretne wskazówki do tłumaczenia na język polski predykatów definicyjnych we francuskich definicjach legalnych.
In studies of definitions, so often addressed in different research disciplines, the problem of defining (verbal) predicates present in defining statements is rarely examined, although they are important for a proper understanding of the definiendum. Linguists, mainly French-speaking, generally undertake these studies for the automatic identification of the linguistic structures of these statements in text corpora. Although the defining activity is one of the main activities in the drafting of legal texts, lawyers do not ask themselves questions about the defining predicates. This article aims to be a multidisciplinary approach to this problem in order to point out its usefulness. The first part contains a reminder of the essential information concerning the linguistic sign and meaning, typologies of lexicographic definitions based on philosophical research, definitional statements and predicates in both the onomasiological and semasiological approach. In the second part, the terminology of language units in legal texts and the specificity of legal definitions are discussed, followed by the French and Polish predicates which are markers of the legal defining statements and which have been manually extracted from the bilingual versions of the code of canon law. The comparison of the constructions of these predicates shows, on the one hand, the characteristic syntactical constructions for each language, and on the other hand the specificity of these predicates in the language of law compared to the defining predicates of the general language. The analysis of the examples provides useful indications for the translation into Polish of the defining predicates in the French legal definitions.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 8; 129-153
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Les marqueurs de l’énoncé définitoire dans les arrêts de la Cour de justice de l’Union européenne (CJUE) : une étude contrastive en français et en italien
Markers of the Definitory Statement in Judgements by the Court of Justice of the European Union (CJEU): A Contrastive Study in French and in Italian
Znaczniki wyrażenia definicyjnego w wyrokach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE): studium kontrastywne w języku francuskim i włoskim
Autorzy:
Preite, Chiara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341831.pdf
Data publikacji:
2022-09-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
przeformułowanie
wyrażenie definicyjne
wyrok
markery
tłumaczenie
reformulation
defining statement
judgements
markers
translation
énoncé définitoire
arrêts
marqueurs
traduction
Opis:
Dans cet article l’auteur propose, d’une part, de se concentrer sur le repérage et l’analyse des marqueurs de reformulation privilégiés par les juges dans un corpus d’arrêts rendus par la CJUE en 2020 et 2021, considérés comme un élément très important pour la construction cohérente et cohésive de ce genre judiciaire. Et, d’autre part, sur leur traduction en italien afin d’évaluer à la fois l’influence que la langue de procédure exerce sur l’autre et la formation éventuelle d’habitudes en termes d’équivalents de la traduction.
W niniejszym artykule autorka proponuje, z jednej strony, skoncentrować się na identyfikacji i analizie preferowanych przez sędziów wyznaczników przeformułowania w korpusie orzeczeń wydanych przez TSUE w latach 2020 i 2021, uznanych za bardzo istotny element spójności konstrukcji tego gatunku sądowego. Z drugiej strony na ich przekładzie na język włoski w celu oceny zarówno wpływu, jaki język procesowy wywiera na drugą stronę, jak i ewentualnego kształtowania się nawyków w zakresie ekwiwalentów tłumaczeniowych.
In this article the author focuses, on the one hand, on the identification and analysis of the markers of reformulation favoured by judges in the corpus of judgements rendered by the CJEU in 2020 and 2021, considered to be a very important element for the coherent and cohesive construction of this judicial genre, and, on the other, on their translation into Italian in order to assess both the influence that the procedural language exerts on the other, and the possible formation of habits in terms of translation equivalents.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 8; 109-128
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pour une approche constructionnelle de la formation de ‘se V li uns l’autre’. Étude sur corpus
Towards a constructionist account of the emergence of Old French ‘se V li uns l’autre’. A corpus-based study
Autorzy:
Nkollo, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048813.pdf
Data publikacji:
2015-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
reciprocal constructions
construction grammar
bipartite markers
cumulative vs. split exponence
subjectification
form-meaning pair
system-defining structural properties
Opis:
The paper aims to find out which theoretical framework, grammaticalization theory or construction grammar, is better suited to account for mechanisms underlying the emergence of Old French reciprocal string ‘se Verb li uns l’autre’. The data to conduct the analysis have been retrieved from large Latin (Perseus and Vulgate) and Old French (DECT and CoRPTeF) corpora. First, diachronic layers are characterized, encompassing Latin reiterated clusters, late Latin ‘unus alterum’, early French bipartite markers, and the very ‘se Verb li uns l’autre’. Then, their changes are claimed to have come about in response to the evolving system-defining structural properties, as outlined in Natural Morphology. As a result, instead of being couched in terms of more / less grammatical, the reconstruction of how particular reciprocal structures came into being is more felicitous if they are treated as full-fledged form-meaning pairs. Indeed, they exhibit significant variation along two clines: schematic – substantive and complex - atomic. As for further stages of its evolution, ‘se Verb li uns l’autre’ is shown to have become different from its forerunners in that it had reached a discursively more subjective status.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2015, 42, 1; 63-81
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Est-il possible de se mettre d’accord sur le sens à donner au terme de pragmatème ?
Is it possible to agree on the meaning of the term ‘pragmateme’?
Autorzy:
Bogacki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1789271.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Defining the terme ‘pragmateme'
autonomous linguistic unit
act of enunciation
classical logic criterion
many-valued fuzzy logic criterion
creating a database of pragmatemes
Opis:
The term ‘pragmateme’ has been coined relatively recently and therefore its usage is still hesitant and its definitions lack precision. This makes it difficult to delimit the scope of all that relates to the intuition of the term. We believe that two criteria are crucial for the identification of the concept. First, it would signify an autonomous linguistic unit implying an act of enunciation, characterised by the adequacy between selecting an appropriate linguistic segment and its application, with all that it entails as constraints. This criterion derives from classical logic, based on the binary opposition of truth and falsehood. The other element of the definition of the pragmateme is difficult to apply due to its subjectivity. It can be described in terms of many-valued fuzzy logic. It requires that a privileged link be created in the consciousness of langage users between a particular formulation, conveying a given semantic content and other, competing formulations. Neither of the two criteria is correlated with formal exponents, which prevents them from being used in a database compiled for the purpose of creating a dictionary of pragmatemes
Źródło:
Neophilologica; 2020, 32; 77-88
0208-5550
2353-088X
Pojawia się w:
Neophilologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Énoncés définitoires directs français et leurs équivalents lituaniens et polonais dans le corpus parallèle
French Direct Defining Statements and Their Lithuanian and Polish Equivalents in the Parallel Corpus
Wypowiedzi definicyjne bezpośrednie w języku francuskim oraz ich litewskie i polskie odpowiedniki w korpusie paralelnym
Autorzy:
Cholewa, Joanna
Valiukienė, Vita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341830.pdf
Data publikacji:
2022-09-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wypowiedź definicyjna
korpus paralelny
ekwiwalenty litewskie i polskie
désigner
signifier
vouloir dire
c’est-à-dire
defining statement
parallel corpus
Lithuanian and Polish equivalents
énoncé définitoire
corpus parallèle
équivalents lituaniens et polonais
Opis:
L’article porte sur les énoncés définitoires avec les marqueurs désigner, signifier, vouloir dire et c’est-à-dire. Les données linguistiques proviennent du corpus parallèle des textes littéraires contemporains français-lituanien-polonais. L’analyse sera focalisée sur les équivalents lituaniens et polonais des marqueurs sélectionnés. Nous chercherons à savoir (1) quels sont ces équivalents dans les deux langues de traduction, (2) s’il y a des régularités dans les traductions des énoncés avec les marqueurs sélectionnés. Dans le cas de désigner, les traductions polonaise et lituanienne gardent le caractère de l’énoncé définitoire, dans lequel s’exprime la relation signe→chose. Le rapport interprétatif des énoncés définitoires de signification (marqueurs signifier et vouloir dire) est également majoritairement préservé dans la traduction. Par contre, le caractère de reformulation paraphrastique, présent grâce à c’est-à-dire, est préservé en polonais seulement dans 3 cas sur 19 avec czyli. En lituanien, cette relation persiste dans 11 cas grâce à deux marqueurs : tai yra et kitaip tariant.
Artykuł dotyczy wypowiedzi definicyjnych w języku francuskim ze znacznikami désigner, signifier, vouloir dire i c’est-à-dire. Dane językowe pochodzą z korpusu paralelnego współczesnych tekstów literackich francusko-litewsko-polskich. Analiza skupiona będzie na litewskich i polskich ekwiwalentach wybranych znaczników. Jej celem będzie stwierdzenie: (1) jakie są owe ekwiwalenty w obu językach docelowych oraz (2) czy istnieją prawidłowości w tłumaczeniu wypowiedzi z analizowanymi znacznikami. W przypadku désigner, tłumaczenia na język polski i litewski zachowują charakter wypowiedzi definicyjnej, w której wyrażana jest relacja znak→obiekt. Relacja interpretacyjna wypowiedzi definicyjnych z signifier i vouloir dire jest również w większości zachowana w tłumaczeniu. Natomiast charakter parafrazy w przypadku c’est-à-dire jest zachowany w języku polskim jedynie w 3 przypadkach na 19 dzięki partykule czyli. W języku litewskim relacja ta utrzymana jest w 11 wypowiedziach dzięki znacznikom tai yra i kitaip tariant.
This article deals with defining statements containing the markers désigner, signifier, vouloir dire and c’est-à-dire. The linguistic data come from the parallel corpus of contemporary French-Lithuanian-Polish literary texts. The analysis focuses on the Lithuanian and Polish equivalents of the selected markers. We seek to know (1) what are these equivalents in the two languages of translation, and (2) if there are regularities in the translations of the statements with the selected markers. In the case of désigner, the Polish and Lithuanian translations retain the character of the defining statement, in which the sign→thing relationship is expressed. The interpretative relationship of defining meaning statements (the markers signifier and vouloir dire) is also mostly preserved in translation. However, the character of paraphrastic reformulation, present thanks to c’est-à-dire, is kept in Polish only in 3 cases of 19 with czyli. In Lithuanian, this relationship persists in 11 cases, thanks to two markers: tai yra and kitaip tariant.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 8; 95-108
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies