Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "17" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Politique et matrimoine local : le cas du Brutus de Catherine Bernard au Festival national Corneille de Barentin en 1972
    Local Politics and Matrimony – the Case of Catherine Bernard’s Brutus (1690) at the Corneille National Festival in Barentin (1972)
    Autorzy:
    Keller-Rahbé, Edwige
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559842.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
    Tematy:
    Catherine Bernard
    French 17th-century theatre
    women playwrights
    Brutus
    Corneille
    Barentin
    André Marie
    matrimony
    Opis:
    In 1972, Brutus by Catherine Bernard was played on stage during the Corneille National Festival in Barentin. Interestingly, despite the initial success at the Comédie-Française (18 December 1690), as well as during the next years, this five-act tragedy in verse was never staged afterwards. Based on the epitextual corpus composed with documents form the festival, press articles and magazine reviews, the present study queries on the cultural and political goals of that representation, orchestrated as a truly dramatic ʻresurrection’. It shows that the play was staged to satisfy the converging interests of both the municipality and the festival, and in a way that the rehabilitation and the instrumentalisation of Catherine Bernard were unavoidable. Hence, far from being entirely prejudicial, the operation tended to legitimise the cultural and feminine heritage at the national scale.
    Źródło:
    Orbis Linguarum; 2019, 53; 231-246
    1426-7241
    Pojawia się w:
    Orbis Linguarum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jean-Pierre Camus : la moralisation d’un genre immoral est-elle possible ?
    Jean-Pierre Camus: Is It Possible to Render an ‘Immoral Genre’ Moral?
    Autorzy:
    Pawłowska, Maja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483433.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    Jean-Pierre Camus
    roman dévot (pious romance)
    novel
    immoral genre
    French 17th century novel
    Opis:
    Camus complements his novels with long peritexts, thus using his ecclesiastic authority to legitimise their moral and didactic value. In these peritexts he juxtapposes the licentious novels with his own devout works of fiction, which are, in his own words, not only valuable and worth recommending, but also capable of saving the readers’ souls, put in danger by other texts. In any case, a close reading of these peritexts reveals a view which challenges the idea of the novel’s insidiousness and which bears witness to Camus’s great fascination with this officially condemned literary genre.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2013, 3; 32-39
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Voir l’audible, aspirer à l’invisible inaccessible : l’hypotypose comme adaptation aux règles classiques dans la dramaturgie hagiographique française du XVIIe siècle
    Seeing the Audible, Aspiring to the Inaccessible Invisible: Hypotyposis as Adaptation to the Classical Rules in 17th Century French Hagiographic Dramaturgy
    Autorzy:
    Conboy, Ana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/683275.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    hypotypose
    dramaturgie hagiographique
    XVIIe siècle
    littérature française
    martyre
    hypotyposis
    hagiographic theater
    17th century
    French literature
    martyrdom
    Opis:
    During the 17th century, the establishment of neo-Aristotelian rules imposed restrictions on French dramatic art. At the same time, dramatists created a number of hagiographic plays, seemingly incompatible with the purified classical stage. How could one limit the multivalent life of their protagonists to twenty-four hours? How could one perform the focal point of lives of saints, that of their deaths, without transgressing the necessary bienséance and vraisemblance? Hypotyposis complemented the protagonists’ narratives in the hagiographic corpus. Through the description of conversion and martyrdom, the plot could be supplemented and understood by the spectators. Additionally, these vivid descriptions inspired the conversion of secondary characters. This article will address how dramatists used hypotyposis to adapt hagiographic plays to the dramatic restrictions of their time.
    Au XVIIe siècle les règles néo-aristotéliciennes ont imposé des restrictions à la conception française du drame. En même temps, les dramaturges parisiens ont créé beaucoup de pièces hagiograhiques, apparemment incompatibles avec la scène classique purifiée. Comment limiter la vie multiforme des protagonistes à une période de vingt-quatre heures ? Comment représenter le point culminant de la vie du saint, celui de sa mort, sans atteindre à la bienséance et à la vraisemblance prescrites ? L’hypotypose permettait de contourner ces difficultés. En décrivant les moments de conversion et de martyre, les récits étaient complétés et pouvaient être compris par les spectateurs. De plus, ces vives descriptions incitaient d’autres personnages à se convertir. Dans cet article, il s’agira d’examiner les façons dont l’hypotypose était utilisée par les dramaturges hagiographiques pour s’accommoder aux restrictions dramatiques de leur temps.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 159-174
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Du titre à la poétique : les recueils de nouvelles de Benoît Gonon
    Autorzy:
    Trębska, Marta Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1912405.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    nouvelle exemplaire
    histoire
    Benoît Gonon
    titres
    XVIIe siècle
    littérature française
    short exemplary story
    history
    titles
    17th century
    French literature
    Opis:
    Benoît Gonon, auteur de trois recueils de récits brefs, est aujourd’hui presque complètement inconnu. Étant l’un des épigones de la nouvelle exemplaire au XVIIe siècle, il écrit ses histoires pour moraliser et édifier ses destinataires. Il n’est guère surprenant que, au niveau des thèmes abordés par l’auteur, son œuvre ne révèle pas trop d’originalité. Cependant, on observe chez lui un élément intéressant : les titres qu’il donne à ses recueils de nouvelles et qui contiennent en germe son programme littéraire. Dans chaque volume il se présente comme un compilateur qui cherche l’invention chez d’autres écrivains. Mais, d’un volume à l’autre, Benoît Gonon ajoute aussi d’autres éléments intéressants : il enrichit progressivement la couche thématique de ses recueils, il signale son public visé. Ces amplifications du titre révèlent la préoccupation de notre célestin pour l’efficacité rhétorique des titres de ses recueils.
    Benoît Gonon, author of three collections of short stories, is almost completely unknown today. As one of the epigones of the genre of short story in the 17th century, Gonon writes his stories to moralize and edify his readers. It is hardly surprising that, in terms of the themes addressed by the author, his work does not reveal too much originality. However, one observes there an interesting element: the titles given by Gonon to the three volumes of short stories, which contain in germ the literary program of the author. In each volume Gonon introduces himself as a compiler seeking invention from other writers. But, from one volume to another, Benoît Gonon also adds other interesting elements: he gradually enriches the thematic layer of his compilations, he signals his target audience. These amplifications of the title reveal the concern of the author for the rhetorical effectiveness of the titles of his compilations.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2020, 15; 267-279
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    De la chronique à la politique. L’histoire du Maure cruel entre le Moyen Âge et le XVIIe siècle
    From chronicle to politics: the story of the Cruel Moor from the Middle Ages to the 17th century
    Od kroniki do polityki : historia o okrutnym Maurze między Średniowieczem a XVII wiekiem
    Autorzy:
    Giernatowska, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/966665.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Moor
    slave
    mutilation
    revenge
    rewriting
    short stories
    drama
    10th-17th centuries
    maur
    niewolnik
    okaleczenie
    zemsta
    adaptacje
    krótkie formy narracyjne
    dramat
    x-xvii wiek
    Opis:
    The story of the Moor who takes a cruel revenge on his master seems to notably express a human’s preference for bloody “fait divers”. It has been constantly quoted and adapted since the 10th century, serving as an “exemplum” which allows the authors of different nationalities to reflect on the contemporary events. The narrative structure is subjected to several modifications; however, it always contains a significant number of brutal aspects related to the act of vengeance. In fact, the force of precise and violent description correlates with the exhortation, characteristic of most of the works in question. We can observe simultaneously a certain evolution of story’s interpretation that the authors impose on the readers: being at first a part of a chronicle and collection of “exempla”, it gains a moral character in the late Middle Ages, to become finally a source of the political reflection which is particularly evident in 17th century France. All those factors, as well as the authors’ choice of literary genres, help to represent the social, moral, religious and ideological reality of the period of which the slavery is an integral part.
    Historia o Maurze dokonującym okrutnej zemsty na swoim panu stanowi szczególny wyraz ludzkiego upodobania do krwawego „fait divers”. Począwszy od X wieku, jest ona wielokrotnie przytaczana i adaptowana, służąc autorom różnych narodowości jako „exemplum” pozwalające snuć rozważania na temat współczesnych im wydarzeń. Struktura narracyjna ulega oczywiście w ciągu wieków modyfikacjom, nie rezygnując jednakże nigdy z brutalnych aspektów sceny zemsty. Stopień precyzji i drastyczności opisu koreluje wręcz z parenetycznym charakterem dzieł. Równocześnie zaobserwować można swoistą ewolucję interpretacji, jaką twórcy nadają sukcesywnie wykorzystywanej przez siebie opowieści: wchodząc początkowo w skład kroniki i zbiorów exemplów, uzyskuje ona pod koniec Średniowiecza wydźwięk moralny, aby stać się w końcu źródłem refleksji czysto politycznej, co widoczne jest zwłaszcza w siedemnastowiecznej Francji. Wszystkie te czynniki, włącznie z doborem odpowiednich gatunków literackich, pozwalają autorom odzwierciedlić realia ówczesnych epok, których nieodłączną część stanowi niewolnictwo.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2014, 009
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Se garder de la tyrannie de la peste en France (XVIe-XVIIe siècles)
    Guarding Yourself against the Tyranny of the Plague in France (16th-17th Century)
    Autorzy:
    Koźluk, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339720.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    médicine aux XVIe-XVIIe siècles
    France
    peste
    régimes de santé
    cure
    sex res non naturales
    16th-17th century medicine in France
    plague
    regima santitatis
    treatment
    Opis:
    Prolongeant les recherches actuelles sur les pandémies en Europe et en particulier dans la France des XVIe et XVIIe siècles, nous nous sommes proposés d’examiner dans le présent article les recommandations médicales qui visaient à protéger les patients des épidémies de peste. En nous appuyant sur les régimes de santé et sur les traités de pestes de l’époque, nous avons analysé les instructions proposées par les médecins, chirurgiens et apothicaires, pour mener une vie saine, vertueuse et préservée de la maladie. Dans la première partie, nous avons rappelé au lecteur contemporain les fondements et théories de l’ancienne médecine qui, sur la base d’un système complexe et cohérent, privilégiait le « juste milieu » et la sobriété. Dans la seconde partie, nous avons regroupé les diverses prescriptions prophylactiques relatives aux six choses non-naturelles en nous concentrant sur le manger et le boire, le mouvement et le repos, l’évacuation des humeurs superflues et la conduite des passions.
    Extending current research on pandemics in Europe and in particular in 16th and 17th century France, we have proposed to examine in this article the medical recommendations that aimed to protect patients from plague epidemics. Based on health regimes and plague treatises of the time, we analyzed the instructions offered by doctors, surgeons and apothecaries, to lead a healthy, virtuous life and preserved from disease. In the first part, we reminded contemporary reader of the foundations and theories of ancient medicine which, based on a complex and coherent system, favored the “middle ground” and sobriety. In the second part, we have grouped together the various prophylactic prescriptions relating to the six unnatural things, focusing on eating and drinking, movement and rest, the evacuation of superfluous humors and the control of passions.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2022, 17, 2; 261-277
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Un exemple des limites du calque latin dans la description du nom : la théorie des cas au XVIIIe siècle
    An example of the limits of the Latin calque in the description of the name: the case theory in the 18th century
    Autorzy:
    Dagnet, Sévrine
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/676274.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    nom
    article
    parties d’oraison
    grammaires françaises du XVIIe siècle
    grammaires françaises du XVIIIe siècle
    noun
    parts of speech
    17th-century French grammars
    18th-century French grammars
    Opis:
    When describing the different components of French speech, the grammarians of the sixteenth and seventeenth centuries resorted, like their predecessors, to Latin, viewed then as a model of excellence. More specifically, as far as the noun is concerned, their emulation led them to declare that its occurrence varies in gender, number, and case, just as with its ancient counterpart. Far from constituting an obstacle, the difficulty surrounding the lack of case morphemes in the French substantive is circumvented: in French, the declension of the noun is more properly that of the article, an anteposed occurrence that both clarifies the reference implied by the noun element and varies according to the grammatical function occupied by the noun group. Thus the occurrence la femme (subject or direct object) corresponds to the nominative and the accusative, while the occurrence à la femme (indirect object) would equate to a dative. This theory, already endangered in the sixteenth and seventeenth centuries, was very widely challenged in the eighteenth century. The controversy did nothing to discourage Régnier-Desmarais (1706) and Vallart (1744), who defend the theory of case variation and establish declension paradigms that they clarify and justify at length (first part). Their well-supported arguments clash with reports by Girard (1744) and Du Marsais (1769), who perceive the Latin calque as a syntactic misinterpretation and a misunderstanding of the characteristics of the article, at the time a poorly-regarded class of words (second part). Beauzée (1767) reconciles the two trends, claiming that even if the noun does not undergo declension, French remains a case language as far as the pronoun is concerned. Thereby restoring the legitimacy of the case while limiting it to a precise type of word, he more generally questions the role of this grammatical category (third part).
    Au moment de décrire les parties d’oraison du français, les grammairiens des XVIIe et XVIIIe siècles se tournent, comme leurs prédécesseurs, vers le latin, perçu comme un modèle d’excellence. Plus spécifiquement en ce qui concerne le nom, cette imitation les conduit à décréter que cette occurrence varie comme son homologue antique en genre, en nombre et en cas. La difficulté liée à l’absence de morphème casuel du substantif français, loin de constituer un frein, est contournée : en français la déclinaison du nom serait surtout celle de l’article, occurrence antéposée qui tout en précisant la référence opérée par l’élément nominal, varie au gré de la fonction grammaticale occupée par le groupe nominal. Ainsi, l’occurrence la femme (sujet ou complément d’objet) correspondrait au nominatif et à l’accusatif, tandis que l’occurrence à la femme (complément d’attribution) équivaudrait à un datif. Cette théorie, déjà en péril aux XVIe et XVIIe siècles, est très largement remise en cause au XVIIIe siècle. La controverse ne décourage pas Régnier-Desmarais (1706) et Vallart (1744), qui défendent la thèse d’une variation en cas et établissent des paradigmes de déclinaisons, longuement explicités et justifiés (première partie). Leurs argumentations étayées se heurtent aux exposés de Girard (1744) et de Du Marsais (1769), qui perçoivent le calque du latin comme un contresens syntaxique et une méconnaissance des caractéristiques de l’article, classe de mots en mal de statut (deuxième partie). Beauzée (1767) réconcilie les deux tendances en affirmant que si le nom ne possède pas de déclinaison, le français reste une langue casuelle en ce qui concerne le pronom. Rétablissant ainsi la légitimité du cas tout en le limitant à un type de mots précis, il s’interroge plus globalement sur le rôle de cette catégorie grammaticale (troisième partie).
    Źródło:
    e-Scripta Romanica; 2017, 4; 27-42
    2392-0718
    Pojawia się w:
    e-Scripta Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Exemples atroces et atrocités exemplaires : l’hypotypose dans les canards sanglants en France aux XVIe et XVIIe siècles
    Cruel Exemplars and Exemplary Cruelty: Hypotyposis in Canards Sanglants of 16th and 17th Century France
    Okrutne exempla i egzemplarne okrucieństwo: hypotypoza w canards sanglants szesnasto- i siedemnastowiecznej Francji
    Autorzy:
    Giernatowska, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/683291.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    hypotypoza
    canards sanglants
    scena przemocy
    zbrodnia
    pathos
    perswazja
    amplifikacja
    sugestywny opis
    krótkie formy narracyjne
    środki wyrazu
    XVI-XVII wiek
    hypotyposis
    scene of violence
    crime
    persuasion
    amplification
    suggestive description
    short stories
    figures of speech
    16th-17th centuries
    Opis:
    Wpisując się w poetykę krótkich i krwawych form narracyjnych; tak popularnych we Francji nękanej wojnami religijnymi; canards sanglants z upodobaniem posługują się hypotypozą; aby ukazywać brutalne sceny przemocy w sposób niezwykle sugestywny. Wspomniana figura retoryczna; wkomponowana w strukturę formalną owych broszur okolicznościowych; nie tylko oddziałuje na wyobraźnię czytelnika; m.in. poprzez swoistą surowość w doborze środków stylistycznych i – często pozorną – neutralność opisu zbrodni; ale też ulega patetycznym amplifikacjom; dostosowuje się do charakteru szesnasto- i siedemnastowiecznej prozy. Adaptując środki wyrazu do potrzeby dobitnego; atrakcyjnego i odpychającego zarazem sposobu przedstawiania aktualnych wydarzeń czy też palącej problematyki; autorzy tym efektywniej manipulują emocjami czytelnika; by wpoić mu propagowane przez siebie wartości moralne; poddać krytyce naganne zachowania  i zjawiska natury społecznej; politycznej lub religijnej. Kreślone przez nich obrazy przybliżają tym samym w interesujący sposób realia ówczesnej epoki.
    Canards sanglants fit squarely into the poetics of short, bloody stories, very popular in 16th and 17th century France which is tormented by the Wars of Religion. Those occasional booklets willingly have recourse to hypotyposis, in order to present the brutal scenes of violence in an exceptionally suggestive manner. The rhetorical figure, integrated with the narrative structure of canards, is supposed to have an influence on reader’s imagination, i.a. by means of restrained use of the stylistic devices and impartiality – which often turns out to be illusory – of the crime’s description. However, it can be subject to pathetic amplification and it adapts to the 16th and 17th century prose. By virtue of this approach, that consists in representing the recent events or the most important issues in a distinct, disturbing, but also attractive way, the authors attempt to manipulate emotions, to share their moralizing reflections and inculcate some ethical values into the public, to criticize the social, political or religious phenomena of the time.
    -
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 119-132
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Au carrefour de la médecine et de la littérature : Thomas Sonnet de Courval et Louis de Caseneuve
    Where medicine and literature meet: Thomas Sonnet de Courval and Louis de Caseneuve
    Na styku medycyny i literatury: Thomas Sonnet de Courval i Louis de Caseneuve
    Autorzy:
    Koźluk, Magdalena
    Pietrzak, Witold Konstanty
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/966674.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    humanist physicians
    satire
    medical emblems
    doctrine of the four temperaments
    multifaceted culture
    17th century
    art of memory
    “Debate on Women”
    lekarze humaniści
    satyra
    emblematy medyczne
    teoria czterech płynów ustrojowych
    wielorodność kultury
    xvii wiek
    mnemotechnika
    spór o kobietę
    Opis:
    W niniejszym artykule zestawiono i porównano dwóch lekarzy-humanistów, którzy żyli i tworzyli w pierwszej połowie XVII wieku. Interesując się jednocześnie literaturą i medycyną, pozostawili oni po sobie dzieła ukazujące wielorakość składników kultury tamtego okresu. Choć specjalizowali się w różnych gatunkach literackich, w satyrze i w emblemacie, to obaj wykorzystali teorię czterech płynów ustrojowych w oryginalny i właściwy sobie sposób. Pierwszy z nich, Thomas Sonnet de Courval (1577-1627), zastosował tę teorię w kontekście tradycyjnego sporu o kobietę do wyjaśnienia sporów małżeńskich, dając po raz pierwszy nie wartościującą, lecz naukową ich wykładnię. Drugi z autorów natomiast, Louis de Caseneuve (1577-1627), starał się uwypuklić dominujące cechy każdego z czterech temperamentów po to, aby za pomocą alegorii i mnemotechniki ułatwić zapamiętywanie doktryny fizjologicznej. Utwory tych dwóch humanistów stanowią tym samym interesujący przykład przenikania medycyny do sztuki literackiej w epoce późnego Renesansu.
    This study considers and compares two humanist physicians who lived and were actif in the first half of the 17th century. Both of them interested in literature and medicine created works that testify to the multifaceted culture of the period. Within two different literary genres, satire and emblem, and in their own distinctive way, they deal with the doctrine of the four temperaments. Thomas Sonnet de Courval (1577-1627) perceives the theory from the perspective of the contemporary literary “Debate on Women” which discussed the institution of marriage, and gives not an axiological, but a scientific explanation of the issues raised. On the other hand, Louis de Caseneuve (1577-1627) tries to stress dominant features of the four temperaments in order to facilitate memorizing the physiological doctrine through allegory and mnemotechnics. The works of these two authors are interesting examples of how medicine and literature are interwoven in the humanist culture of the late Renaissance period.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2014, 009
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies