Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "samostanowienie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
THE ROLE OF INTERNATIONAL ORGANIZATIONS IN THE SETTLEMENT OF SEPARATIST ETHNO-POLITICAL CONFLICTS
ROLA ORGANIZACJI MIĘDZYNARODOWYCH W ROZWIĄZYWANIU SEPARATYSTYCZNYCH ETNOPOLITYCZNYCH KONFLIKTÓW
Autorzy:
CHERVINKA, IRYNA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513406.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
separatystyczny etnopolityczny konflikt
organizacja międzynarodowa
rozwiązywanie konfliktów
samostanowienie
Katalonia
Szkocja
problem kurdyjski
Opis:
Celem artykułu było zbadanie roli organizacji międzynarodowych w rozwiązywaniu separatystycznych etnopolitycznych konfliktów i mechanizmów, których używają do tego celu. Przeanalizowano separatystyczne etnopolityczne konflikty jako główne zagrożenie dla bezpieczeństwa globalnego. Zbadano prawo narodów do samostanowienia jako główną przyczynę takich konfliktów. Różne międzynarodowe instrumenty prawne ustanawiające zasady samostanowienia zostały zanalizowane w celu udowodnienia prawa nowoczesnych narodów bezpaństwowych do samostanowienia. Artykuł opisuje sprzeczność między zasadami integralności terytorialnej i samostanowienia narodów oraz ich nowe znaczenie w nowoczesnych stosunkach międzynarodowych. Dokonano analizy możliwości pozytywnego wpływu aspiracji narodów do samostanowienia na rozwiązywanie konfliktów etnopolitycznych oraz roli organizacji międzynarodowych w tym procesie. Zbadano etnopolityczne konflikty w Katalonii, Szkocji, problem kurdyjski w Turcji i perspektywy ich rozwiązania z udziałem organizacji międzynarodowych.
Źródło:
Polityka i Społeczeństwo; 2013, 11, 4; 139-158 (20)
1732-9639
Pojawia się w:
Polityka i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Explicit and implied significance of contemporary public spaces. Pt, Alternative spaces
Oczywiste i dorozumiane znaczenie współczesnych przestrzeni publicznych. Cz. 2, Przestrzenie alternatywne
Autorzy:
Dziubiński, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/390607.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Tematy:
public space
control
experiment
self-determination
satisfaction
community
przestrzeń publiczna
kontrola
eksperyment
samostanowienie
satysfakcja
wspólnota
Opis:
This paper is a continuation of deliberations on meaning (sense) of public spaces. It refers to unofficial spaces for informal activities, which could be called informal alternative spaces or maybe even a bit exaggeratedly “spaces-of-resistance”. Their extremely important features include absence of control and lack of rules, which distinguish them from other spaces. The paramount advantage visitors gain from these places is the ability to give the space a meaning of their own, thus changing the users’s position from that of a mere user into the user in possession. It also changes his/her relation to the space which ceases to be only a ‘closed object’. It is brought into use, as it is created and linked only for the time of the actor-user's (own) performance. The experimental character of the game leads to a reinterpretation of the meaning (or even necessity to change it) that the space has. Such an approach breaks with the patterns embedded in a collective imaginarium, which promote safe, comfortable behaviours – an unofficial, alternative space must be created each time from scratch, such space is a process. It is not treated as a product, it becomes space of commitment – it becomes political space, but as such, it is a challenge and thus it is interesting only for few people. By meeting each other and being with others we fulfill our basic psychological need, but simultaneously we enter into different roles in a social game in which our own “win” often counts above all. Our private satisfaction can also be valued by a sense of community, collaboration, having something in common, and this obviously can bring benefits to everyone. However, without a deeper thought practices that seek and provide best possible conditions for staying in space can lead to a certain inertia, which can turn into “algorithmization” in satisfying space users, specialized only in passive satisfaction of thoughtless users.
W tekście, kontynuując moje rozważania dotyczące sensu przestrzeni publicznych, odnoszę się do nieoficjalnych przestrzeni aktywności, które można nazwać przestrzeniami nieformalnymi, alternatywnymi lub może nawet nieco na wyrost „przestrzeniami oporu”, których niezmiernie istotnymi wyróżniającymi od innych przestrzeni cechami są brak kontroli i brak reguł. Najważniejszą zaletą dla korzystających z tych miejsc jest możliwość nadawania swoich znaczeń przestrzeni, co zmienia ich pozycję z użytkowników na „będących-w-posiadaniu”. Zmianie ulega również ich relacja do przestrzeni, która przestaje być jedynie oddanym do użytkowania „zamkniętym obiektem”. Powstaje i jest związana regułami/relacją jedynie na czas podjętej przez aktorów-użytkowników (ich własnej) gry. Eksperymentalny charakter tej gry skłania do reinterpretacji (a nawet konieczności) zmiany znaczenia przestrzeni. Takie podejście zrywa ze wzorami osadzonymi w zbiorowym imaginarium, które promują bezpieczne, wygodne zachowania – przestrzeń alternatywną, nieoficjalną trzeba tworzyć za każdym razem od nowa, taka przestrzeń jest procesem. Nie jest traktowana jak produkt, staje się miejscem zaangażowania – staje się „polityczna” (ideologiczna), jednak jako taka stanowi pewien kłopot, wyzwanie, a przez to interesuje niewielu. Spotykając się z innymi ludźmi, realizujemy swoją podstawową psychologiczną potrzebę, ale równocześnie wchodzimy w różne role w społecznej grze, w której liczy się często przede wszystkim nasza własna „wygrana”. Nasza prywatna satysfakcja też może być wartościowana przez poczucie wspólnoty, współdziałanie, posiadanie czegoś wspólnego a to oczywiście może przynieść korzyści dla wszystkich. Jednak bez pogłębionej refleksji praktyki poszukujące i zapewniające jak najlepsze warunki do przebywania w przestrzeni mogą doprowadzić do pewnej bezwładności, która z kolei może się przerodzić w „algorytmizację”, wyspecjalizowaną jedynie w biernym zadowalaniu bezrefleksyjnych użytkowników.
Źródło:
Budownictwo i Architektura; 2020, 19, 1; 83-102
1899-0665
Pojawia się w:
Budownictwo i Architektura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Features of University Students’ Self-attitude in the Context of Self-determination of Personal Development
Cechy samostanowienia studentów w kontekście samodeterminacji rozwoju osobowości
Autorzy:
Iavorska-Vietrova, Iryna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035217.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osobowość
samodeterminacja
samostanowienie
integralne samostanowienie
autosympatia
samoocena
zainteresowanie sobą
pewność siebie
obwinianie się
zrozumienie siebie
personality
self-determination
self-attitude
general self-attitude
auto-sympathy
self-respect
self-interest
self-assurance
self-blaming
self-understanding
Opis:
Artykuł poświęcony jest analizie cech samostanowienia studentów w kontekście samodeterminacji ich rozwoju osobistego. Samostanowienie jest definiowane jako wielomodalny system wartości emocjonalnej, który jest zbudowany na zasadzie dynamicznej hierarchii i działa jako jedna z jednostek strukturalnych jądra dyspozycyjnego osobowości i struktury jej samoświadomości, wyraża cechy stosunku osoby do siebie i zapewnia centrowanie jej wewnętrznej przestrzeni i kształtowanie wektora sensu jej drogi życiowej. Pozytywna samoocena osobowości wraz z jej osobistymi aspiracjami i perspektywami, autonomią, poczuciem własnej skuteczności uważane są za wskaźnik samookreślenia osobowości. Korzystanie z kwestionariusza autotestu W.W. Stolina, S.R. Pantilejewa pozwala zidentyfikować trzy poziomy samostanowienia według stopnia uogólnienia: samostanowienie globalne; samostanowienie zróżnicowane przez poczucie własnej wartości, autosympatię, własne zainteresowanie i oczekiwaną postawę innych; poziom konkretnych działań (gotowość na nie) w odniesieniu do swojego «Ja». Analiza badania samostanowienia studentów daje podstawy do twierdzenia, że badani charakteryzują się ogólnie wysokimi wskaźnikami integralnego samostanowienia oraz wysokimi i średnimi wskaźnikami zróżnicowanych skal i skali postaw. W grupach studentów o wysokiej i niskiej samodeterminacji struktura samostanowienia różni się pod względem wyrazistości jej składników.
The article analyzes peculiarities of students’ self-attitudes in the context of self-determination of their personal development. Self-attitude is defined as a poly-modal emotional-estimative system based on the principle of a dynamic hierarchy and acting as one of the structural units of a person’s dispositional core and a component of the structure of self-consciousness. Self-attitude expresses peculiarities of an individual’s attitude to oneself and provides centring of one’s inner space and formation of the semantic vector of one’s life path. Positive self-attitude along with personal aspirations and prospects, personal autonomy, self-efficacy is an indicator of a self-determined individual. The used questionnaire on self-attitude developed by V.V. Stolin, S.R. Pantileev allowed us to identify three levels of self-attitude according to the degree of its generalization: general self-attitude; self-attitude differentiated by self-regard, auto-sympathy, self-interest and expected attitude of others; the level of concrete actions (readiness for them) regarding Self. The analyses of students’ self-attitude has shown that the respondents are characterized by high indicators of general self-attitude and high and average lower-level indicators. The students with high and low self-determination have different expressiveness of the self-attitude components.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 10; 191-202
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Right of Indigenous Peoples to Self-Determination: International Law Perspective
Prawo ludów tubylczych do samostanowienia. Perspektywa prawnomiędzynarodowa
Autorzy:
Szpak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1940515.pdf
Data publikacji:
2018-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
indigenous peoples
self-determination
autonomy
self-governance
international law
ludy tubylcze
samostanowienie
autonomia
samorządność
prawo międzynarodowe
Opis:
The author offers an international law perspective on a specific issue of self-determination of indigenous peoples. The article begins with the definition of indigenous peoples, then proceeds to self-determination in general. The last section examines the forms of indigenous selfdetermination and its meaning for indigenous peoples. Indigenous peoples have a right to self-determination which allows them for control over their destiny, their livelihoods, their culture and customs. It may be realized, most of all, in the form of autonomy or self-governance. As such, self-determination allows indigenous peoples to participate in decision making in matters that affect their rights.
Autorka analizuje prawo ludów tubylczych do samostanowienia z perspektywy prawa międzynarodowego. Artykuł zaczyna się od wyjaśnienia definicji ludów tubylczych jako podmiotu prawa do samostanowienia. W kolejnej części analizie poddano prawo do samostanowienia w ogólności, po czym wskazano formy samostanowienia ludów tubylczych i jego znaczenie dla tych ludów. Ludy tubylcze mają prawo do samostanowienia, które pozwala im kontrolować ich przeznaczenie, sposób życia, kulturę i zwyczaje. Można to osiągnąć przede wszystkim w formie autonomii lub samorządności. Jako takie samostanowienie pozwala ludom tubylczym uczestniczyć w podejmowaniu decyzji w sprawach mających wpływ na ich prawa.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2018, 59; 178-204
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Legitimization of Forced Migration: A Long-Term Consequence of the Paris Peace Conference and the Treaty of Lausanne
Autorzy:
Kulczycki, John J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311707.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
national homogeneity
self-determination
minorities
population transfers
Munich Pact
Potsdam Conference
population exchange
jednorodność narodowa
samostanowienie
mniejszości
transfery populacji
Pakt Monachijski
Konferencja w Poczdamie
Opis:
Following World War I, the Great Powers gathered in Paris to negotiate a series of treaties under the watchword “national self-determination.” By the beginning of the 20th century national homogeneity had become the ideal attribute of a nation-state, and in practice this is what the Great Powers saw as national self-determination. Only in very few instances did a population actually self-determine its future. In addition, the Great Powers took other considerations into account in redrawing borders in Eastern Europe, resulting in the inclusion of large minorities, which prompted the imposition of treaties protecting those minorities. If the new borders resulted in a change of an individual’s nationality, one could self-determine one’s nationality by “opting” for another nationality, but with the obligation to “transfer” one’s residence to the country of that nationality, the equivalent of forced migration and illustrating the primacy of national homogeneity over self-determination. The Treaties of Neuilly and Sèvres went further by obligating Bulgaria and Turkey to reduce their minority population. The failure of the latter Treaty led to a conference in Lausanne, at which the Great Powers in the resulting Treaty legitimized the expulsion of Greeks and Turks, providing an international sanction for forced migration. In the following decades, statesmen and others repeatedly invoked the Treaty of Lausanne by name as a successful model for dealing with minority-majority conflicts, supposedly by promoting national homogeneity, which culminated in massive forced migrations following World War II.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 14; 150-169
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Education as the Space where Identity Processes Come to Play – Based on Educational Narratives of Women
Edukacja jako przestrzeń rozgrywania się procesów tożsamościowych - na podstawie narracji edukacyjnych kobiet
Autorzy:
Majewska-Kafarowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2028409.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
thematic biography
educational narratives
stories of learning
life stories
self-determination
women's education
self-development
biografia tematyczna
narracje edukacyjne
historie uczenia się
historie życia
samostanowienie
edukacja kobiet
samorozwój
Opis:
In this text, the Author carries out theoretical discussion and presents the outcomes of her studies of the shaping process of women's identity in the context of a human (auto)biography, referring to the category of identity, putting particular stress to the educational biography, called a special type of a thematic biography (important for the category of identity), and a category of narration, of key importance for comprehending the phenomenon of auto(biography). A human biography is an invaluable source of information on their life and the person her/himself. Getting acquainted with the biography, looking for information about a given person, learning her/his story from her/himself (biography passed through an autobiographical account) or from the biographical materials, e.g. diaries, letters, memoirs and recollection of others. The Author says that one of the identity criteria is the sense of one's own continuity in time. This criterion can be fulfilled thanks to the autobiographical memory, or a memory of personal episodes and autobiographical facts. The problems of biography are closely connected with the autobiographical memory. In the text the Author presents three intertwined categories: identity, autobiographical memory and biography.
W tekście niniejszym Autorka podjęła rozważania teoretyczne, jak też zaprezentowała wyniki badań własnych nad zagadnieniem kształtowania się tożsamości kobiet w kontekście auto/biografii człowieka, odnosząc się do kategorii tożsamości, ze szczególnym uwzględnieniem biografii edukacyjnej nazywanej przypadkiem szczególnym biografii tematycznej (istotnym dla kategorii tożsamości) oraz kategorii narracji, kluczowej dla pojmowania zjawiska auto/biografii. Biografia człowieka jest nieocenionym źródłem informacji o jego życiu, o danym człowieku. Poznając biografię danej osoby zbierając o niej informacje, poznając jej historię, czy to od niej samej (biografia przekazana poprzez relację autobiograficzną), czy to z materiałów biograficznych, jak np. pamiętniki, dzienniczki, listy, wspomnienia innych. Jak pisze Autorka, jednym z kryteriów tożsamości jest poczucie ciągłości siebie w czasie. Kryterium to może być spełnione dzięki pamięci autobiograficznej, czyli pamięci zdarzeń osobistych i faktów autobiograficznych. Z pamięcią autobiograficzną silnie wiąże się problematyka biografii. W tekście tym Autorka ukazuje specyficzne splątanie trzech kategorii: tożsamości, pamięci autobiograficznej i biografii.
Źródło:
Edukacyjna Analiza Transakcyjna; 2020, 9; 257-275
2299-7466
Pojawia się w:
Edukacyjna Analiza Transakcyjna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edward Azar’s Protracted Social Conflict Theory and Drivers of Self-Determination: the Case of Nigeria
Przewlekła teoria konfliktu społecznego i czynniki samookreślenia Edwarda Azara: przypadek Nigerii
Autorzy:
Bakare, Najimdeen
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2042413.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Edward Azar’s Protracted Social Conflict Theory
self-determination
communal identity
deprivation of communal needs
governance quality and state
teoria przedłużonego konfliktu społecznego Edwarda Azara
samostanowienie
tożsamość wspólnotowa
pozbawienie potrzeb wspólnotowych
jakość rządzenia i państwo
Opis:
Soon after attaining independence on October 1, 1960, the newly created nation-state – Nigeria had to wrestle with post-independent political realities. These combined with the legacies of colonial rule, and the prevalence of ethno-religious politics, led the country into civil war in 1967. Since 1960, Nigeria has experimented with different forms of government and achieved some degree of economic growth but is still plagued by the agitation of self-determination in the form of secessionist campaigns, be it the Biafra or the Oduduwa and Movement for the Emancipation of the Niger Delta (MEND). To place the discussion in perspective, the paper reviews the existing literature on the subject and also discusses Edward Azar’s protracted social conflict (PSC) theory as the theoretical base. Upon laying the theoretical foundation, the paper situates and evaluates the agitation for self-determination in Nigeria in the light of PSC. Lastly, the paper concludes that instead of seeking self-determination or territorial disintegration, the polity of Nigeria should historically revert to the practice of congenial and connected regionalism.
Niebawem po tym jak Nigeria uzyskała niepodległość, 1.10.1960 r., państwo to musiało zmierzyć się z nowymi realiami, potęgowanymi kolonialną przeszłością oraz sporami pomiędzy licznymi mniejszościami religijno-etnicznymi. Efektem była m.in. wojna domowa, która wybuchła w 1967 r. Od samych początków swej państwowości Nigeria eksperymentowała z różnymi formami rządów, którym udało się wprowadzić kraj na tory umiarkowanego rozwoju ekonomicznego. Niestety państwo to wciąż zmaga się z ruchami separatystycznymi nawołującymi do secesji poszczególnych prowincji państwa, np. Biafra, Oduduwa, czy Ruch na rzecz wyzwolenia delty Nigru. Artykuł ten ma na celu m.in. omówienie literatury przedmiotu oraz analizę wspomnianych ruchów separatystycznych ze szczególnym uwzględnieniem ich działal ności agitacyjnej. Podstawę metodologiczną dla autora stanowi teoria przewlekłego konfliktu Edward Azara. Zdaniem autora nigeryjski system polityczny zamiast opierać się na realizacji prawa do samostanowienia poszczególnych grup etnicznych wchodzących w skład Nigerii lub podziałach terytorialnych prowadzących do dezintegracji państwa, powinien powrócić do modelu opartego o regionalizację. Zakłada on autonomię regionów, które współpracując ze sobą w ramach jednego organizmu państwowego potrafiłyby w znacznie efektywniejszy sposób realizować swoje potrzeby, zarówno na poziomie poszczególnych grup etnicznych, jak też i na poziomie jednostki ludzkiej.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2021, 14; 313-328
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies