Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "road landscape" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    The Analysis of Landscape Exposures of Entry Roads to the City on the Example of Southern Wrocław
    Analiza ekspozycji krajobrazowych dróg wjazdowych do miasta na przykładzie południowego Wrocławia
    Autorzy:
    Węgrzynowicz, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1191242.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
    Tematy:
    brama miejska
    krajobraz
    droga
    percepcja
    ekspozycja krajobrazowa
    city gate
    landscape
    road
    perception
    landscape exposure
    Opis:
    Ekspozycja krajobrazowa dróg wjazdowych do miasta to temat często poruszany w dyskusji dotyczącej problemów polskiej przestrzeni. W niniejszym artykule opisano próbę wytypowania na wybranym obszarze obiektów znajdujących się na styku dwóch wnętrz krajobrazowych, z których jedno reprezentowane jest przez cechy krajobrazu miejskiego. Miejsca takie mogłyby zostać uznane za krajobrazowe bramy do miasta. Poruszony problem cechuje złożony charakter, łączący w sobie zagadnienia architektury krajobrazu, gospodarki przestrzennej, psychologii percepcji i marketingu miejskiego. Do realizacji badania zastosowano metodę transektu miejskiego na podstawie przeprowadzonego spaceru badawczego. Najważniejszym wnioskiem wynikającym z części badawczej jest sugestia, że funkcję krajobrazowej bramy miejskiej mogą pełnić takie elementy infrastruktury jak mosty, wiadukty czy tunele. Z uwagi na ich położenie istotnym powinno być zapewnienie im należytego, reprezentatywnego charakteru. Artykuł skłania do refleksji na temat czytelności miasta oraz krajobrazu widzianego z drogi.
    Źródło:
    Architektura Krajobrazu; 2017, 1; 48-55
    1641-5159
    Pojawia się w:
    Architektura Krajobrazu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The The rhetoric of ecology in the post-apocalyptic cinematic landscape
    Autorzy:
    Stefanopoulou, Evdokia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1195842.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
    Tematy:
    filmy postapokaliptyczne
    krajobraz filmowy
    retoryczna środowiskowość
    I Am Legend
    Mad Max: Fury Road
    post-apocalyptic films
    cinematic landscape
    rhetorical enviromentality
    Opis:
    Contemporary post-apocalyptic films portray a world ravaged by ecological catastrophes, and humanity on the brink of extinction. Such films echo the urgent environmental discourses of the Anthropocene, while offering instances of a post-anthropocentric perspective and the new subject-formations it engenders. The article argues that the central rhetorical device that generates an ecocritical perspective in such films is the post-apocalyptic landscape. Cinematic space shapes the meaning of all films, and this is even more emphatic when setting is transformed into landscape (Lefebvre 2006). What is more, in the post-apocalyptic films, the landscape becomes the main site of the films’ “rhetorical enviromentality” (McMurry 2017). The article examines the post-apocalyptic landscape in I Am Legend (2007) and Mad Max: Fury Road (2015) and how it articulates the entangled relation between humans and the collapsing world that surrounds them. Using Rosi Braidotti’s (2013) post-human theory, I contend that these cinematic landscapes hint at an “eco-philosophy of multiple belongings” (Braidotti 2013, 49) and enact “a process of redefining one’s sense of attachment and connection to a shared world” (Braidotti 2013, 2019). Ultimately, I conclude that the affective appeal of these landscapes implicates the viewer in post-anthropocentric perspectives, thus prompting new modes of environmental consciousness.
    Współczesne filmy postapokaliptyczne przedstawiają ludzkość na krawędzi wymarcia i świat zdewastowany przez katastrofy ekologiczne. Takie filmy odzwierciedlają naglące dyskursy antropocenu, jednocześnie oferując przykłady postantropocentrycznej perspektywy i nowych form podmiotowych, do których ta perspektywa prowadzi. Niniejszy tekst dowodzi, że podstawowym środkiem retorycznym generującym w takich filmach perspektywę ekokrytyczną jest krajobraz postapokaliptyczny. Pokazana w kinie przestrzeń kształtuje znaczenie wszystkich filmów, a w szczególności tych, w których sceneria zostaje przekształcona w krajobraz (Lefebvre 2006). Co więcej, w filmach postapokaliptycznych krajobraz staje się głównym miejscem „retorycznego środowiska” filmów (McMurry 2017). Artykuł analizuje postapokaliptyczny krajobraz w I Am Legend (2007) i Mad Max: Fury Road (2015) oraz splątaną relację między ludźmi a rozpadającym się światem, który ich otacza. Posługując się teorią posthumanistyczną Rosi Braidotti (2013), autorka argumentuje, że omawiane w artykule filmowe krajobrazy nawiązują do „eko-filozofii wielorakich przynależności” (Braidotti 2013, 49) i niosą ze sobą „proces redefiniowania poczucia przywiązania i połączenia ze wspólnym światem” (Braidotti 2013, 2019). Ostatecznie dochodzi do wniosku, że afektywny urok tych krajobrazów skłania widza do przyjęcia perspektywy postantropocentrycznej, pobudzając w ten sposób nowe wymiary świadomości dotyczącej środowiska.
    Źródło:
    Res Rhetorica; 2021, 8, 2; 38-54
    2392-3113
    Pojawia się w:
    Res Rhetorica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Seeing with a Filmmaker’s Eyes: Glimpses of Mobilized Landscapes in Stan Brakhage’s The Wonder Ring (1955) and Visions in Meditation #2: Mesa Verde (1989)
    Autorzy:
    Boczkowska, Kornelia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807426.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    amerykański film awangardowy i eksperymentalny; Stan Brakhage; amerykański krajobraz; phantom ride; symfonia miejska; film drogi
    American avant-garde and experimental film; Stan Brakhage; American landscape; phantom ride; city symphony; road movie
    Opis:
    Mignięcia ruchomych krajobrazów w The Wonder Ring (1955) i Visions in Meditation #2: Mesa Verde (1989) Stana Brakhage’a Przedmiotem artykułu jest próba analizy reprezentacji amerykańskiego krajobrazu w filmach eksperymentalnych Stana Brakhage’a The Wonder Ring (1955) i Visions in Meditation #2: Mesa Verde (1989), przedstawionego za pomocą wybranych konwencji gatunków filmowych obejmujących phantom ride, symfonię miejską i film drogi. Analiza materiału filmowego autorstwa Brakhage’a pod względem wspomnianych cech gatunkowych może prowadzić do wniosku, że stosowany przez reżysera niekonwencjonalny montaż, ruchy kamerą i długie ujęcia mają na celu przywołanie zniekształconego doświadczenia czuciowej i kontemplacyjnej podróży poprzez wyeksponowanie dynamiki między mobilnym spojrzeniem wirtualnym (“mobilized virtual gaze”; Friedberg 1993) ze strony widza a mijanymi obiektami obserwowanymi z perspektywy pojazdu. W szczególności, dzięki wykorzystaniu takich technik jak kamerowanie “z ręki”, supernałożenie, dynamiczny “fast cutting”, obiektyw anamorficzny czy też wielokrotna ekspozycja, oba filmy zdają się kwestionować panoramiczną percepcję i wyidealizowany obraz amerykańskiego krajobrazu, nierozłącznie związanego z koncepcją naturalnej i technologicznej wzniosłości (natural/ technological sublime).
    In this paper I present various ways in which Stan Brakhage’s The Wonder Ring (1955) and Visions in Meditation #2: Mesa Verde (1989) tend to challenge the concept of American landscape by means of cinematic conventions traditionally associated with phantom rides, city symphonies and contemporary road movies. It seems that Brakhage’s works do not only employ non-standard editing, camera movement and extended shot to reproduce a continuous flow of motion, but they also exploit the dynamics between the spectactor’s “mobilized virtual gaze” (Friedberg, Window 2) and passing views by evoking a distorted experience of sensational and meditative voyages, hence questioning panoramic perception and an idealized image of American (film) landscape intrinsically bound with the natural and technological sublime. Particularly, both films draw on rapid handheld camerawork, superimpositions, anamorphic lens, bright or dim exposures, fades, odd angles, softened focus and other techniques to defamiliarize and objectify the protagonist’s journey and thus document Brakhage’s perception and extra-objective reality.  
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 11; 75-89
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies