Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "prawo do środowiska" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
The substantive right to environment and the procedural environmental rights under the Aarhus Convention – Part I
Materialne prawo do środowiska a uprawnienia proceduralne według Konwencji z Aarhus – Cześć I
Autorzy:
Jendrośka, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519252.pdf
Data publikacji:
2024-01-16
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
prawo do środowiska
"zazielenienie" praw człowieka
ochrona praw podmiotowych
Konwencja z Aarhus
uprawnienia proceduralne
right to environment
"greening" of human rights
protection of subjective rights
Aarhus Convention
procedural environmental rights
Opis:
Niniejszy artykuł stanowi część I studium, którego celem jest zbadanie wzajemnych relacji między materialnymi i proceduralnymi prawami do środowiska na tle typologii materialnych praw do środowiska i wyzwań napotykanych przy projektowaniu prawa do zdrowego środowiska. Część I zawiera analizę kontekstu w tym zakresie. Przedstawiono w niej pochodzenie terminu "prawo do środowiska" oraz różne podejścia do jego znaczenia, w szczególności różnice pomiędzy "prawem do dostępu do środowiska naturalnego" a "prawem do zdrowego środowiska". Następnie przedstawiono dwa możliwe podejścia do znaczenia terminu "prawo do zdrowego środowiska" i ich konsekwencje. Na tej podstawie artykuł przedstawia trzy główne metody rozwiązywania problemów dotyczących jakości środowiska w ramach systemu praw człowieka oraz relację między podejściem antropocentrycznym i ekocentrycznym. Następnie w artykule przedstawiono główne wyzwania napotykane przy tworzeniu "prawa do zdrowego środowiska", w szczególności kwestię dopasowania tego prawa do istniejącego systemu ochrony praw człowieka oraz ograniczenia związane z "zazielenianiem" innych praw człowieka. Niniejszy artykuł zawiera też krótki przegląd rozwoju odpowiednich przepisów prawnych dotyczących praw środowiskowych, w tym zarówno praw człowieka, jak i praw przyrody. Część I kończy się kilkoma uwagami na temat tendencji do rozwijania proceduralnych praw środowiskowych i oczekiwań wobec Konwencji EKG ONZ z Aarhus oraz jej roli w ochronie materialnych praw środowiskowych i demokracji uczestniczącej - co jest łącznikiem z częścią II, w której szczegółowo omówiono te kwestie i stwierdzono, że przepisy dotyczące dostępu do wymiaru sprawiedliwości w ramach Konwencji z Aarhus ani nie zapewniają wystarczających środków ochrony praw środowiskowych, ani - w świetle koncepcji leżących u podstaw Konwencji - nie powinny być traktowane jako pełniące jedynie taką rolę.
The current article provides Part I of the article which aims at examining the mutual relations between substantive and procedural environmental rights against the background of the typology of the substantive rights to the environment and challenges encountered when designing the right to a healthy environment. Part I provides the background analysis in this respect. It presents the origins of the term “right to environment” and various approaches to its meaning, in particular differences between the “right to have access to natural environment” and the “right to a healthy environment”. This is followed by presenting two possible approaches to the meaning of the term “right to a healthy environment” and their consequences. On this basis the article shows the three main methods of addressing concerns regarding environmental quality within human rights system and the relation between anthropocentric and ecocentric approach. Following this, the article presents the main challenges encountered when creating “right to a healthy environment”, in particular the issue of fitting this right into the existing system of protecting human rights and limitations related to “greening” of other human rights. Finally the current article provides a short overview of the the development of the respective legal provisions regarding environmental rights, including both human rights and Rights of Nature. Part I is concluded with some comments regarding the trend towards developing procedural environmental rights and expectations towards the UNECE Aarhus Convention and its role in protecting substantive environmental rights and participatory democracy – which is the link to Part II which addresses these issues in detail and concludes that access to justice provisions under the Aarhus Convention neither provide sufficient means to protect environmental rights nor – in light of the various conceptual roots of the Convention - should be treated as having only such a role.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 2; 141-169
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The current status of the right to the environment in the global international law
Obecny status prawa do środowiska w światowym prawie międzynarodowym
Autorzy:
Köböl-Benda, Vivien
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147405.pdf
Data publikacji:
2022-11-28
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
right to a healthy environment
international human rights law
international
environmental law
United Nations
regional human rights law
prawo do zdrowego środowiska
prawa człowieka na poziomie prawa międzynarodowego
międzynarodowe prawo środowiskowe
ONZ
prawa człowieka na poziomie prawa regionalnego
Opis:
This article focuses on the right to a healthy environment, which is a challenging aspect of international law because, until recently, it was not explicitly addressed at the global level. The United Nations’ human rights instruments do not contain provisions related to the environment. However, the approach of “greening” the existing human rights can be observed in several forms, such as general comments. International environmental law introduced a similar concept, the “human rights approach”, which connects environmental issues with human rights. We assume that these two concepts are likely to facilitate the declaration of the right to a healthy environment; however, their effect cannot be compared to the formally adopted right to a healthy environment. We argue that the global recognition of the right to a healthy environment could connect the two branches of international law and ease its fragmentation. This article aims to examine and evaluate the existing international legal background at the global and regional levels. While doing so, we will analyze the legally binding and soft law instruments and the relevant case law of international human rights law and international environmental law. The article emphasizes the recent legal development, as the United Nations Human Rights Committee adopted Resolution no. 48/13 in 2021, which promotes the right to a clean, healthy and sustainable environment. Here, we also present suggestions for the further global elaboration of the right. On the one hand, the examination reveals that international law already has several instruments and concepts that can be considered a starting point for the declaration. On the other hand, we propose that innovative new approaches should be expressed in the future, related to the right to a healthy environment.
Artykuł skupia się na prawie do zdrowego środowiska, które stało się wyzwaniem dla prawa międzynarodowego, gdyż dopiero niedawno kwestia ta została jednoznacznie podjęta na poziomie globalnym. Instrumenty związane z prawami człowieka, jakie posiada ONZ, nie zawierają postanowień dotyczących środowiska. Jednakże podejście do „zazielenienia” istniejących praw człowieka można zaobserwować w kilku formach, takich jak ogólne komentarze. Międzynarodowe prawo środowiskowe wprowadziło podobną ideę „podejścia praw człowieka”, które łączy kwestie środowiskowe z prawami człowieka. Zakładamy, że te dwa pojęcia ułatwią wypracowanie deklaracji o prawie do zdrowego środowiska. Zarazem jednak skuteczności tych idei nie można porównywać z formalnie przyjętym prawem do zdrowego środowiska. Stawiamy tezę, że uznanie na poziomie światowym prawa do zdrowego środowiska mogłoby połączyć te dwie gałęzie prawa międzynarodowego oraz złagodzić jego fragmentację. Artykuł ma na celu zbadać i ocenić istniejące prawne zaplecze na poziomach regionalnym i globalnym. Działając w tym kierunku, przeanalizujemy prawnie obowiązujące i miękkie instrumenty prawa oraz właściwe orzecznictwo w obszarach praw człowieka na poziomie prawa międzynarodowego i międzynarodowego prawa środowiskowego. Artykuł podkreśla ostatnie dokonania w sferze prawnej, w ślad za przyjęciem w roku 2021 Rezolucji nr 48/13 przez Komitet Praw Człowieka ONZ. Promuje ona prawo do czystego, zdrowego oraz zrównoważonego środowiska. W artykule proponuje się również sugestie co do opracowania tego prawa na poziomie światowym. Zarazem jednak analiza ujawniła, że międzynarodowe prawo posiada już kilka instrumentów i pojęć, które można uważać za punkt wyjścia dla ww. deklaracji. Jednakże proponujemy, aby nowe innowacyjne podejścia zostały wyrażone w przyszłości, w powiązaniu z prawem do zdrowego środowiska.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2022, 1; 117-143
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Access to justice regarding plans and programmes related to the environment – Polish law in the light of Article 9.3 of the Aarhus Convention
Dostęp do sądu w odniesieniu do planów i programów mających wpływ na środowisko – regulacje polskie w świetle artykułu 9.3 Konwencji z Aarhus
Autorzy:
Bar, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11541747.pdf
Data publikacji:
2023-08-13
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
access to justice
Aarhus Convention
challenging of plans and programmes
environmental plans and programmes
prawo do sądu
konwencja z Aarhus
zaskarżanie planów i programów
plany i programy dotyczące środowiska
Opis:
Article 9.3 of the Aarhus Convention grants members of the public (meeting certain requirements, if a Party to the Convention so specifies) access to a review procedure (access to justice) to challenge acts or omissions by private persons or public authorities that contravene provisions of its national law relating to the environment. According to Article 2.4 of the Convention, non-governmental organisations should also be considered as "members of the public". According to the jurisprudence of the Aarhus Convention Compliance Committee, the activities of public authorities covered by the requirements of Article 9.3 of the Convention include adoption of plans and programmes which may have an impact on the environment. In accordance with the Polish law (often following the requirements of EU law), administrative authorities adopt a whole range of plans and programmes relating to the environment or having an impact on the environment. These documents are developed either by regional or local authorities (self-governmental authorities or regional government administration) or at the central level. Polish law provides very limited opportunities to challenge plans or programmes. With respect to documents created at the central level, there are no such possibilities at all, and with respect to documents created at lower levels, certain, limited, rights in this respect are granted only to private entities whose legal interest has been violated. The possibility for NGOs to challenge plans or programmes is completely excluded. Such a situation should be considered non-compliant with the Aarhus Convention.
Artykuł 9.3 Konwencji z Aarhus nakazuje zapewnienie członkom społeczeństwa (spełniającym określone kryteria, jeśli dana Strona Konwencji takie określi) dostępu do procedury odwoławczej (dostępu do sądu) w celu kwestionowania działań lub zaniechań osób prywatnych lub władz publicznych naruszających postanowienia jej prawa krajowego w dziedzinie środowiska. Zgodnie z art. 2.4 Konwencji, za „członków społeczeństwa” należy uznać także organizacje pozarządowe. Zgodnie z orzecznictwem Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji z Aarhus, do działań władz publicznych objętych wymaganiami artykułu 9.3 Konwencji, należą m.in. przyjmowane przez te organy plany i programy, których realizacja może mieć wpływ na środowisko. Zgodnie z przepisami prawa polskiego (często w ślad za wymaganiami prawa unijnego), organy administracji opracowują cały szereg takich planów i programów. Dokumenty te opracowywane są albo przez władze regionalne lub lokalne (organy samorządowe lub administrację rządową w województwie), albo na szczeblu centralnym. Tymczasem prawo polskie daje bardzo ograniczone możliwości zaskarżania planów lub programów. W odniesieniu do dokumentów tworzonych na szczeblu centralnym możliwości takich nie ma w ogóle, a w odniesieniu do dokumentów tworzonych na niższych szczeblach – pewne, ograniczone, uprawnienia w tym zakresie przysługują tylko podmiotom prywatnym, których interes prawny został naruszony. Całkowicie wykluczona jest możliwość zaskarżania planów lub programów przez organizacje pozarządowe. Sytuację taką należy uznać za niezgodną z Konwencją z Aarhus.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 1; 33-50
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies