Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "happening" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    CONTINGENCY AND IMPROVISATION IN PERFORMANCE ART FROM THE 1970s TO THE PRESENT
    Autorzy:
    Kaźmierczak, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1011645.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    performance art
    improvisation
    contingency
    coincidence in art
    happening
    Opis:
    The first part of the article focuses on how an accident or unexpected event may influence a performance piece. Examples of accidents with creative potential are described. The second part concerns improvisation; it investigates what it means to improvise in performance art and reveals the political potential of improvisation. Even though artists reluctantly admit they improvise or make errors, examples of such cases suggest this is not uncommon and usually involves unexpected audience interaction or occurs when the piece's structure is open. The article is based on artists' statements, performances described in the literature, and those witnessed by the author. The theoretical part is mainly based on articles by Alessandro Bertinetto.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 9-16
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Performance and Participatory Art
    Performans a sztuka partycypacyjna
    Autorzy:
    Sztabińska, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593823.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    sztuka partycypacyjna
    happening
    Nicolas Bourriaud
    performance art
    Claire Bishop
    Erika Fisher-Lichte
    Opis:
    The relationship between participatory art and performance is complex. On the one hand, their affinity is recognized, because in both cases we are dealing with emphasizing the role of action, but on the other, this action is understood differently. If the first aspect is taken into account, in museum or gallery press releases the manifestations of participatory art are referred to as “performances” – sometimes accompanied by an adjective. The aim of the article is to take a closer look at this issue. The discussion begins by highlighting the fact that happenings (especially European) from the 1960s are more often considered as a reference point for participatory art than performance art. Claire Bishop points to the conscious socio-political criticism of the consumer society that appears in happenings. The author of the article argues that the structure of these activities may also be an argument. When discussing the rules of public participation in happenings and performance art, she cites Erika Fischer-Lichte’s views that in the latter case a “feedback loop” should be created between the performer and the audience. Such a loop is not formed in the case of happenings and cannot be shaped in participatory art, where the artist is only one of the people participating in the action. The article examines examples of characteristic works based on the principle of participation: Rirkit Tiravanija, Tania Bruguera and Paweł Althamer. In none of them did the artist occupy a distinguished position, she/he did not affect the way the participants behaved, and she/he only created an opportunity for a community. In the first case, its formation was completely free, in the second – there were forms of pressure release from it, in the third – there was encouragement. Nowhere, however, did the artist define the rules of action, did not determine the stake, did not set goals. At the same time, while making the participants the creators of the course of the action, the question “What for?” remains important in participatory art, which lends it a political character.
    Związki sztuki partycypacyjnej z performansem są złożone. Z jednej strony dostrzegane jest ich powinowactwo, gdyż w jednym i drugim przypadku mamy do czynienia z podkreśleniem roli działania, z drugiej jednak strony akcyjność ta jest inaczej pojmowana. Wzięcie pod uwagę pierwszego aspektu powoduje, że w informacjach prasowych muzealnych lub galeryjnych przejawy sztuki partycypacyjnej określane są jako “performansy” – czasami z dodaniem jakiegoś przymiotnika. Celem artykułu jest nieco dokładniejsze przyjrzenie się temu zagadnieniu. Rozważania rozpoczyna zwrócenie uwagi na fakt, że jako punkt odniesienia dla sztuki partycypacjnej częściej bierze się pod uwagę happeningi (zwłaszcza europejskie) z lat sześćdziesiątych, niż sztukę performans. Jako powód Claire Bishop wskazuje występującą w happeningach świadomą społeczno-polityczną krytykę społeczeństwa konsumpcyjnego. Autorka artykułu dowodzi, że argumentem może być także struktura tych działań. Omawiając zasady udziału publiczności w happeningach i sztuce performance odwołuje się do poglądów Eriki Fischer-Lichte zakładającej powstawanie w drugim przypadku “pętli feedbacku” łączącej performera i widzów. Pętla taka nie powstaje w przypadku happeningów i nie może ukształtować się w sztuce partycypacyjnej, gdzie artysta jest tylko jedną z osób uczestniczących w działaniu. W artykule rozważone zostają przykłady charakterystycznych dzieł opartych na zasadzie partycypacji: Rirkita Tiravaniji, Tanii Bruguery i Pawła Althamera. W żadnym z nich artysta nie zajmował wyróżnionej pozycji, nie wpływał na sposoby zachowania się uczestników, a stwarzał tylko szansę powstania wspólnoty. W pierwszym przypadku jej kształtowanie się było całkowicie swobodne, w drugim pojawiały się formy presji, nacisku i uwalniania od niego, w trzecim występowała zachęta. Nigdzie jednak artysta nie określał zasad działania, nie podawał stawki, nie wyznaczał celów. Jednocześnie zaś, przy uczynieniu uczestników twórcami przebiegu akcji, w sztuce partycypacyjnej istotne pozostaje pytanie “po co?”, które nadaje jej charakter polityczny.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 185-201
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The avant-garde as a movement towards the present
    Autorzy:
    Piotrowska, Maja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593945.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    avant-garde
    eventness
    happening
    ‘absolute present’
    shock
    liquidity
    modernism
    awangarda
    nowoczesność
    wydarzenie
    absolutna teraźniejszość
    szok
    płynność
    modernizacja
    Opis:
    This text attempts to reconsider the threads of topicality and happening as the factors defining the artistic avant-garde movement, understood as a creative formation with identifiable common assumptions that transcend disciplinary divisions and historical classifications. I have decided to assume that a large part of modern art remains faithful to the distinctive avant-garde aspirations. It seems that today, as at the beginning of the 20th century, the present appears to the artists as still difficult to grasp. This phenomenon manifests itself in both the discussion of art’s own borders in the contemporary context, and in its attempts to understand and interpret the changes in the modern life. The intensive focusing of art on the present can be viewed as a lack of reflection, but also as a response to the process of modernisation, i.e. as being unable to separate from it. Some philosophical and anthropological investigations concerning time and the idea of the present (including, above all, the concepts of the “absolute present” of Karl Heinz Bohrer, "modern Constitution" by Bruno Latour and the suspicions concerning the present of the so-called "philosophy of suspicion") will in turn allow for probative diagnoses of the potential causes for anxiety concerning the directions of the contemporary development of art, which can still be observed in its colloquial reception.
    Tekst stawia sobie za zadanie namysł nad wątkami aktualności i wydarzeniowości ujmowanymi jako definiujące artystyczny ruch awangardowy, rozumiany w związku z tym jako formacja twórcza o identyfikowalnych wspólnych założeniach przekraczających podziały dyscyplinarne i historyczno- filozoficzne klasyfikacje. Zakładam, że duża część sztuki współczesnej pozostaje w ten sposób wierna pewnym dającym się wyróżnić inicjalnym dążeniom awangardowym. Wydaje się, że także obecnie, podobnie jak na początku XX wieku, teraźniejszość jawi się artystom jako wciąż trudno uchwytna. Zjawisko to dotyczy zarówno komentarzy, które odnoszą się do własnych granic i charakteru sztuki (wypowiadającej się wciąż na nowo o sobie samej wobec zobowiązującego ją wciąż imperatywu nowości), jak i jej prób rozumienia i interpretowania przemian życia współczesnego. Natężone skupienie sztuki na tym, co obecne, może być klasyfikowane jako słabość refleksji, ale także jako reakcja na tempo modernizacji, nieodłączne od niej samej. Filozoficzne i antropologiczne ujęcia czasu i współczesności (m.in. i przede wszystkim koncepcje absolutnej teraźniejszości Karla Heinza Bohrera, nowoczesnej Konstytucji Brunona Latoura i podejrzenia odnośnie współczesności tzw. "filozofii podejrzeń") pozwolą z kolei na próbne diagnozy potencjalnych powodów zaniepokojenia kierunkami rozwoju sztuki współczesnej, które daje się wciąż obserwować w jej powszechnej recepcji.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 107-120
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Patočka, Nietzsche and the issue of man
    Autorzy:
    Jusko, Štefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/665284.pdf
    Data publikacji:
    2016-07-04
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Patočka
    Nietzsche
    human existence
    the world as a whole
    absolute meaning
    ambiguity of the happening
    situational meaning
    Opis:
    In framing a question about meaning of man, respectively human history, Patočka uses a historical-philosophical aspect as well as a phenomenological aspect. By tracking the genesis of the concept of eternity from Kant to the 20th century he concludes, that human meaning cannot be derived from moral postulates which exceed finitness of man. By deleting the concept of eternity Patočka concludes, that the question of meaning cannot be bound by human targets, because filled purpose is already objectified, existing, without the horizon of your being and in this its takes the form of a relative meaning. The meaning, according to Patočka is phenomenologically bound to being, which is non-objective, implying that the meaning is problematic, unreal, yet constantly perpetuated. This attitude has served Patočka to the criticism of nihilism and in it especially to the unacceptability of active nihilism, the concept which Nietzsche introduced into the philosophy. Patočka transferred a critique of Nietzsche´s understanding of realized meaning in terms of superman by rejection of his idea of will to power (he understood it in the definition of gross and ruthless animal life, namely in the form of the highest being) and the doubtful idea of eternal return. Patočka with his attitude to Nietzsche only echoed the opinion presented by Heidegger, which called Nietzsche the consummator of modern subjectivity.In terms of the present (Kouba) it shows, that phenomenology will profit more if it converts both Nietzsche´s thoughts to its own area and use them in the analysis of situational meaning that is constantly (by contradiction) bound to the horizon of possibility of the situation without a sense – that is in meaningful situation suppressed, not realized, but its validity and consistency with the horizon of meaning does not lose. In this view, it appears that Nietzsche´s understanding of the meaning is also problematic, but this problematic natureis not bound to absolute meaning.
    Źródło:
    Folia Philosophica; 2016, 37
    1231-0913
    2353-9445
    Pojawia się w:
    Folia Philosophica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Make no mistake! Reflections on the benefits of erring in postconceptual art practice. Introduction
    Autorzy:
    Kaźmierczak, Małgorzata
    Siatka, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2127566.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    performance art
    improvisation
    contingency
    coincidence in art
    happening
    croatian art
    wincenty dunikowski-duniko
    post-digitality
    digital art
    computer art
    error in art
    software art
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 7
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Redefinicja sztuki i nowe media – Fluxus
    Autorzy:
    Ryczkowska, Marta Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/634331.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Fluxus, nowe media, wideo art, Nam June Paik, John Cage, George Maciunas, Ben Patterson, Dick Higgins, Stefan Morawski, happening, performance, environment, event scores, interdyscyplinarność, dada, neo dada, anty-sztuka, postmuzyka, Jarosław Kozłowski
    Opis:
    Esej jest próbą spojrzenia na grupę Fluxus jako na zjawisko, które w znaczny sposób wpłynęło na kulturę współczesną dzięki nieszablonowemu podejściu do aktywności artystycznej oraz płynnym przekraczaniu granic pomiędzy różnymi dyscyplinami sztuki a życiem. Głównym przedmiotem zainteresowania w obrębie Fluxusu jest redefinicja sztuki oraz czerpanie z technologii audiowizualnych, które przyczyniło się do rozwoju sztuki nowych mediów. W tym celu przywołany zostaje jeden z głównych reprezentantów i prekursorów wideo art Nam June Paik, amerykański artysta pochodzenia koreańskiego, który działał w kolektywie oraz tworzył indywidualnie. We wprowadzeniu do rozważań o Fluxusie nakreślony został kontekst historyczny, wskazujący na  tendencje i okoliczności towarzyszące powstaniu grupy. Przy przywołaniu najważniejszych artystów i ich około-artystycznych aktywności szczególny akcent zostaje położony na postać George’a Maciunasa oraz na lewicowe wpływy, jakim ulegał konstruując program Fluxusu. Kolejnym punktem rozważań jest analiza zjawiska pod kątem wyjaśnienia jego podstawowych założeń i ich realizacji, aktualności postulatów w czasach współczesnych oraz dziedzictwa. Finalnym i kluczowym elementem tekstu jest przywołanie lat 60. Jako złotej dekady technologicznych eksperymentów, na tle której Nam June Paik ukazał się jako niezwykle kreatywny wizjoner i inicjator procesów, związanych z rozwojem sztuki nowych mediów. The art redefinition and new media – FluxusSUMMARYThe present essay seeks to look at the Fluxus group as a phenomenon that largely influenced contemporary culture owing to an unconventional approach to artistic activity and the smooth crossing of boundaries between different art disciplines and life. The main subject of interest within Fluxus was to redefine art and draw on audiovisual technologies, which contributed to the development of the art of new media. For this purpose, the text refers to one of the main representatives and predecessors of video art, Nam June Paik, a Korean-born American artist, who worked creatively both in a team as well as individually. The introduction to the considerations on Fluxus outlines the historical context showing the tendencies and circumstances of the origin of the group. When referring to the most important artists and their accompanying artistic activities, special emphasis was laid on the figure of George Maciunas and the left-wing influences to which he yielded while he constructed the Fluxus program. The next point of presentation is the analysis of the phenomenon from the perspective of explaining its fundamental assumptions and their implementation, the relevance of the Fluxus postulates in the contemporary period and its heritage. The final and key element of the text is the reference to the nineteensixties as a golden decade of technological experiments, in whose context Nam June Paik appeared as an extremely creative visionary and initiator of processes associated with the development of art of new media.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes; 2017, 15, 2
    2083-3636
    1732-1352
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies