Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "eucharystia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Czy można przyjąć Ciało Chrystusa w sposób duchowy? Komunia duchowa i jej skutki
CAN WE RECEIVE THE BODY OF CHRIST SPIRITUALLY? SPIRITUAL COMMUNION AND ITS EFFECTS
Autorzy:
Jaworski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591823.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
spiritual Communion
Eucharist
transubstantiation
pandemic
liturgy
komunia duchowa
Eucharystia
transsubstancjacja
pandemia
liturgia
Opis:
Pandemia koronawirusa Sars-CoV-2, która wybuchła na początku roku 2020, stała się dla teologów i filozofów okazją do uporządkowania kilku kwestii dogmatycznych. Jednym z zadań, które podjęto w tym czasie, była próba precyzyjnego ustalenia miejsca w porządku religijnym dawnej praktyki pobożnościowej zwanej komunią duchową. Komunię duchową definiuje się zwykle jako usilne pragnienie przyjęcia Komunii sakramentalnej, które może wzbudzić w sobie osoba wierząca w sytuacji, kiedy nie ma możliwości przystąpienia do Eucharystii dosłownie. Najczęściej temu pragnieniu towarzyszy odpowiednia modlitwa. W kwestii skuteczności komunii duchowej teologowie nie są jednak jednomyślni: jedni twierdzą, że komunia duchowa jest równie skuteczna, co Komunia sakramentalna, inni natomiast uważają, że skuteczności komunii duchowej nie można zrównywać ze skutecznością Komunii sakramentalnej. Celem niniejszej pracy jest podanie uzasadnienia tezy, że Komunia sakramentalna zawsze przewyższa pod względem skuteczności komunię duchową. Na rzecz tej tezy przemawiają wypowiedzi m.in. Tomasza z Akwinu, Soboru Trydenckiego, jak również filozoficzna analiza faktu inkarnacji, którego dokonał Bóg, by wejść w realną, a nie tylko duchową wspólnotę z człowiekiem.
The COVID-19 pandemic, which surfaced in early 2020, has become an opportunity for theologians and philosophers to sort out several dogmatic issues. One of the tasks that were undertaken was an attempt to establish the place of the old devotional practice called spiritual communion in the religious order. Spiritual communion is usually defined as the earnest desire to receive sacramental communion, which can arouse in a believer in situations when it is not possible to receive the Eucharist physically. Most often, this desire is accompanied by appropriate prayer. However, theologians are not unanimous about the effectiveness of spiritual communion: some argue that spiritual communion is as effective as sacramental communion, while others claim that the effectiveness of spiritual communion cannot be equated with that of sacramental communion. The aim of this study is to justify the thesis that sacramental communion always surpasses spiritual communion in terms of effectiveness. This can be supported by statements of Thomas Aquinas and the Council of Trent, as well as a philosophical analysis of the fact of incarnation that God made in order to enter into a physical, not just spiritual, community with humans.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2020, 36; 143-162
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eucharistic Concept in the Apostolic Exhortation Amoris Laetitia (2016)
Zagadnienie Eucharystii w adhortacji apostolskiej Amoris Laetitia (2016)
Autorzy:
Pittappillil, Francis
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585280.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris Laetitia
Eucharist
Family
Spirituality
pastoral work
Eucharystia
rodzina
duchowość
duszpasterstwo rodzin
Opis:
The post-synodal Apostolic Exhortation Amoris Laetitia published on 8 April 2016, offers distinctive and specific theology of family based on the Eucharist. Throughout the document, Pope Francis highlights the significance of Eucharist in the family life. According to him, Eucharist has a unique role in the creation and formation of the Christian families. He calls Eucharist “a medicine for the imperfect” to heal the wounds of the family. Therefore, all the Christian families have to meditate on the great mystery of Eucharist to learn the basic lessons of Christian love and communion. Pope Francis exhorts the priests to apply the logic of mercy in the pastoral field. Amoris Laetitia strongly emphasises the need for the pastoral companion- ship by the priests to those who are weak and live in the situation of error. They have to be invited to come to the main stream of the Church, since Church is the house of all the faithful. In fact, every family may try to practise the Eucharistic love. In short, Amoris Laetita is a useful handbook for all the faithful to know the basic principles of family life and the value of Eucharistic centred Christian life.
Posynodalna adhortacja apostolska Amoris Laetitia ukazuje specyficzną teologię rodziny opartą o Eucharystię. W całym dokumencie papież Franciszek uwydatnia znaczenie Eucharystii w życiu rodziny. Według niego Eucharystia spełnia niezastąpioną rolę w tworzeniu i formacji chrześcijańskich rodzin. Papież nazywa Eucharystię „lekarstwem dla niedoskonałych” leczącą rany rodzin. Dlatego też chrześcijańskie rodziny powinny medytować tajemnice Eucharystii, aby nauczyć się podstaw prawdziwej miłości i komunii. Papież Franciszek wzywa kapłanów do stosowania logiki miłosierdzia na gruncie duszpasterskim. Amoris Laetitia usilnie podkreśla potrzebę duszpasterskiego towarzyszenia wszystkim tym, którzy są słabi i żyją w grzechu. Także oni powinni być zaproszeni do życia w Kościele, gdyż ten Kościół jest domem dla wszystkich wierzących. Wszak każda rodzina może żyć miłością ewangelijną. Amoris Laetitia jest użyteczna wskazówką dla poznania podstawowych zasad życia rodzinnego i wartości Eucharystii skupiającej chrześcijańskie życie.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 48; 421-430
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
When Did the Last Supper Come to an End: Polemic with the Thesis of S. Hahn
Kiedy zakończyła się Ostatnia Wieczerza? Polemizując z tezą S. Hahna
Autorzy:
Rosik, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1917449.pdf
Data publikacji:
2020-12-04
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Last Supper
Eucharist
Passover meal
fourth cup
Ostatnia Wieczerza
Eucharystia
uczta paschalna
czwarty kielich
Opis:
The article is a polemic with S. Hahn’s thesis that the fourth cup of the Last Supper was the tasting of vinegar / tart wine by Jesus hanging on the cross. The author of the article outlines the scheme of the ritual of the paschal meal, assuming that during the paschal meal Jesus instituted the sacrament of the Eucharist. Then he presents the hypothesis of Scott Hahn, which in turn was criticized. The author also presents an alternative hypothesis according to which the fourth cup of the Last Supper is to be drank in the eschatological kingdom of God.
Artykuł stanowi polemikę z tezą S. Hahna, że czwartym kielichem Ostatniej Wieczerzy było skosztowanie przez Jezusa wiszącego na krzyżu octu / cierpkiego wina. Autor artykułu nakreślił schemat rytuału uczty paschalnej, przyjmując, że właśnie podczas uczty o charakterze paschalnym Jezus ustanowił sakrament Eucharystii. Następnie przedstawił hipotezę Scotta Hahna, która z kolei została poddana krytyce. Autor zaprezentował także hipotezę alternatywną, według której Jezus wychyla czwarty kielich Ostatniej Wieczerzy w eschatologicznym królestwie Bożym.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 2; 9-29
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Confirmation – is it still the sacrament of Christian initiation?
Bierzmowanie – jest jeszcze sakramentem chrześcijańskiego wtajemniczenia?
Autorzy:
Megger, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/502414.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
confirmation
baptism
Eucharist
Christian initiation
initiation
sacrament
bierzmowanie
chrzest
Eucharystia
wtajemniczenie chrześcijańskie
inicjacja
sakrament
Opis:
The sacrament of confirmation is an integral part of Christian initiation. It is not necessary for salvation but together with baptism and the Eucharist forms unity which is the foundation of life in Christ and which should be preserved. Historical and theological reasons confirm it and despite the interruption of chronological order of celebration, liturgical practice also supports this claim. Baptism is incorporation in Christ, in his Mystical Body, confirmation enhances the grace of baptism through the gift of the Holy Spirit, whereas the Eucharist completes and crowns the initiation giving food which is the pledge of eternal life. Facing disquieting phenomena of punctualistic understanding of confirmation in terms of both preparation and mystagogy, the author indicates the criteria of the unity of the sacraments of Christian initiation. In this context, confirmation is not the sacrament of Christian maturity but opening sacramental perspective offers indispensable means of achieving it.
Sakrament bierzmowania jest integralną częścią wtajemniczenia chrześcijańskiego. Nie jest konieczny do zbawienia, lecz razem z chrztem i Eucharystią tworzy jedność, która jest podstawą życia w Chrystusie i która powinna być zachowywana. Wskazują na to racje historyczne, teologiczne oraz, pomimo zerwania chronologicznej kolejności celebracji, także praktyka liturgiczna. Chrzest jest wszczepieniem w Chrystusa i Jego Mistyczne Ciało, bierzmowanie udoskonala łaskę chrztu przez dar Ducha Świętego, a Eucharystia dopełnia i wieńczy wtajemniczenie, udzielając pokarmu, który jest zadatkiem życia wiecznego. Wobec niepokojących zjawisk punktualistycznego rozumienia bierzmowania zarówno w przygotowaniu, jak i mistagogii, autor wskazuje na konkretne kryteria jedności sakramentów inicjacji chrześcijańskiej. Bierzmowanie w tym kontekście nie jest sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej, ale, otwierając sakramentalną perspektywę, daje niezbędne środki do jej osiągnięcia.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2017, 26, 2; 173-188
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Christ as the Persona Speaking according to Origen’s First Homily on Psalm 15(16)
Autorzy:
Grzywaczewski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134453.pdf
Data publikacji:
2022-05-28
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Logos
Syn Boży
Mesjasz
Chrystus
Kościół
Eucharystia
Hades
God’s Son
Messiah
Christ
Church
Eucharist
Opis:
The discovery of Origen’s commentaries on Psalms in 2012 was an event for patristic studies. These commentaries are prepared in the form of homilies. It is said that Origen published them at the end of his life. In preparing his homilies, he applied the allegorical method as he used to do in many of his works. The implied author of Psalm 15(16) speaks in the first person. For Origen, it was evident that the persona speaking in Psalm 15(16) was Christ. Indeed, this Psalm belongs to the messianic Psalms. The article draws attention to three points: 1) Christ as the persona which has seen no corruption after the death in body; 2) Christ speaking about the Church; 3) Christ’s double inheritance corresponding to His double nature: Divine and human. The Son of God (eternal Logos) is connected ontologically to the Father. He is also connected to the people, especially to Christians. The Son of God acts for Christians in the Church. When the Son prays for protection, He prays for Himself and for the faithful. In his commentary on Psalm 15(16), Origen wanted to expose the unity of the Old Testament with the New Testament: God’s Son, Logos, Messiah and Christ is the center of both Testaments.
Odkrycie komentarza Orygenesa do dziesięciu psalmów w 2012 roku było znaczącym wydarzeniem dla studiów patrystycznych. Komentarze te zredagowane są w formie homilii. Przypuszcza się, że Orygenes opublikował je pod koniec życia. Orygenes posługuje się w nich, podobnie jak wielu innych swych dziełach, alegoryczną metodą interpretacji Pisma Świętego. Autor Psalmu 15 mówi w pierwszej osobie. Dla Orygenesa było rzeczą oczywistą, że tą osobą (prosōpon) jest Chrystus. Istotnie, Psalm 15(16) należy do psalmów mesjańskich. Niniejszy artykuł dotyczy trzech rzeczy: 1) Chrystus jako osoba, której ciało nie doznało rozkładu po śmierci; 2) Chrystus mówiący o Kościele; 3) podwójne dziedzictwo Chrystusa odpowiadające dwu naturom – boskiej i ludzkiej. Syn Boży (wieczny Logos) jest związany z Bogiem Ojcem ontologicznie. Jest on także związany z ludźmi, szczególnie z chrześcijanami. Syn Boży działa na rzecz chrześcijan w Kościele. Jeśli Syn prosi Boga Ojca o protekcję, to prosi o nią dla siebie, a także dla wierzących. W swym Komentarzu do Psalmu 15(16) Orygenes chciał podkreślić jedność Starego Testamentu z Nowym: w centrum obu znajduje się Logos jako Syn Boży, Mesjasz i Chrystus.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2022, 92, 2; 65-86
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Eucharist as a Sacrament Integrating the Family (Under Canon Law)
Eucharystia jako sakrament integrujący rodzinę (w ujęciu prawa kanonicznego)
Autorzy:
Janczewski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339288.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
canon law
family
communion
Eucharist
holy communion
integration
prawo kanoniczne
rodzina
wspólnota
Eucharystia
Komunia św.
integracja
Opis:
The Eucharist is the source and top of the Christian life. This article analyzes the regulations of canon law related to participation in the Eucharist and receiving holy communion by the family. The author aims to show how such activities affect the unification of the entire family community, spouses, their children, and even grandparents. The first part discusses the Eucharist as the sacrament of unity. The next one discusses the family’s partaking in holy communion. The last one shows the role of the sacrament in the life of mixed marriages and marriages between individuals of different Catholic rites.
Eucharystia jest źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego. Niniejszy artykuł zajmuje się analizą przepisów prawa kanonicznego związanych z uczestnictwem w Eucharystii i przyjmowaniem Komunii św. przez rodzinę. Jego cel to ukazanie, w jaki sposób takie działania wpływają na integrowanie się całej wspólnoty rodzinnej, małżonków, ich dzieci, a nawet dziadków. W części pierwszej omówiono Eucharystię, jako sakrament jedności. Następna dotyczy przystępowania rodziny do Komunii św. Ostatnia ukazuje rolę tego sakramentu w życiu małżeństw mieszanych oraz o różnej przynależności obrządkowej.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2023, 12, 2; 161-171
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oto są baranki młode – an extraordinary paschal journey
Oto są baranki młode – niezwykła paschalna podróż
Autorzy:
Ryan, Fergus Michael Timothy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2232930.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Apocalypse
Baptism
Easter
Eucharist
Hymn
Neophytes
Dominican
Responsory
Tyniec
Kraków
Apokalipsa
chrzest
Wielkanoc
Eucharystia
hymn
neofici
dominikanie
responsorium
Opis:
Oto są baranki młode to popularna pieśń liturgiczna, wyrastająca z nurtu odnowy liturgicznej i duszpasterskiej, jaka miała miejsce w środowisku krakowskich dominikanów we wczesnych latach 90. ubiegłego wieku. W artykule zbadane są źródła muzyki oraz tekstu, poczynając od długiego responsorium z końca pierwszego millenium, przez nowy tekst i muzykę powstałe we Francji na początku XX w., aż po kolejną wersję tekstu z Tyńca w lalach 60. i wreszcie nową muzykę skomponowaną w klasztorze krakowskim. Słowa połączone z dominikańską muzyką współtworzą śpiew liturgiczny pełen intensywnych paschalnych odniesień, celebrujący przyjęcie chrztu i Eucharystii. Autor przyrównuje powstanie dominikańskiego połączenia tekstu i motywów muzycznych z najwcześniejszymi śpiewanymi propria Missae w Mszy rzymskiej.
Oto są baranki młode is a popular religious song born in the renewed liturgical and pastoral activity of Dominican friars in Kraków in the early 1990s. The sources of the music and text are explored here, beginning with a long responsory at the end of the first millennium, through new text and music in France about 1900, to another textual variant at Tyniec in 1960 and finally new music at Kraków. Text and Dominican music combine to build a religious song with intense paschal overtones celebrating the reception of Baptism and the Eucharist. The author compares the generation of the Dominican mix of text and musical motifs favourably with the earliest Sung Propers of the Roman Mass.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2020, 18; 137-151
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Mystery of the Eucharist in the Theology of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Autorzy:
Góźdź, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134461.pdf
Data publikacji:
2022-05-28
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Jezus Chrystus
Eucharystia
dziękczynienie
Pascha
zmartwychwstanie
chleb i wino
Jesus Christ
Eucharist
thanksgiving
Passover
resurrection
bread and wine
Opis:
One will encounter views that there was no Supper of the Lord with His disciples, with the character of a religious and soteriological mystery, and that it only had the character of a simple supper or at most a mere Old Testament ritual. This position is ahistorical and anti-mysterial, and thus Arian and even secularist. On the other hand, there are frequent attempts to confine the Eucharist to the private sphere of life of the believers. The article shows that Joseph Ratzinger/Benedict XVI strongly challenges such views. For him, the Eucharist is not only the heart of his humble life and a theme of his extraordinary theological thought but also the central event, as well as the summary (ἀνακεϕαλαιώσις: cf. Eph 1:10) of the entire history and of all creation, which tends towards union with God. Joseph Ratzinger/Benedict XVI argues that in the Eucharist the integral Christ is present, with His whole Person, historical and at the same time glorified, and with Him the entire Holy Trinity. Such an understanding of the Eucharist has important consequences for the faith and social commitment of the contemporary Church.
Można spotkać się z poglądem, że Wieczerza Pana z Jego uczniami nie posiadała charakteru misterium religijnego i soteryjnego, a miała ona tylko charakter zwykłej wieczerzy lub co najwyżej prostego rytu starotestamentalnego. Stanowisko to jest ahistoryczne i antymisteryjne, a przez to ariańskie i nawet sekularystyczne. Z drugiej strony próbuje się często zawęzić Eucharystię do prywatnej sfery życia ludzi wierzących. Artykuł wskazuje, że Joseph Ratzinger/Benedykt XVI stanowczo się takim poglądom sprzeciwia. Eucharystia jest dla niego nie tylko sercem jego pokornego życia i tematem jego wspaniałej myśli teologicznej, ale przede wszystkim centralnym wydarzeniem i streszczeniem (ἀνακεϕαλαιώσις: por. Ef 1,10) całej historii oraz całego stworzenia, które dąży do zjednoczenia z Bogiem. Joseph Ratzinger/Benedykt XVI dowodzi, że w Eucharystii jest obecny Chrystus integralny – z całą swoją Osobą, historyczny i zarazem uwielbiony, a z Nim cała Trójca Święta. Takie pojmowanie Eucharystii ma ważne konsekwencje dla wiary i społecznego zaangażowania współczesnego Kościoła.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2022, 92, 2; 131-148
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Il substrato „mistico” della spiritualità attiva di Don Bosco
he ‘Mystical’ Substratum (Element) of Don Bosco’s Active Spirituality
Element „mistyczny” duchowości czynnej Księdza Bosko
Autorzy:
Giraudo, Aldo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496690.pdf
Data publikacji:
2015-02-28
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
pracowitość
miłość (caritas)
wnętrze
Eucharystia
kontemplacja
obowiązek
mistyka
industriousness
charity
interior life
the Eucharist
contemplation
duty
mystic life
Opis:
Ksiądz Bosko jest uważany za nowoczesnego świętego, za wzór nowego typu kapłana-wychowawcy. Jego posłannictwo jest całkowicie społeczne, ponieważ był człowiekiem czynu, uważnym na potrzeby, jakie niesie życie. Jednakże ta cudowna działalność wypływała z miłości Bożej, która w nim płonęła, była wylaniem duchowego światła, które czerpał z obecności Bożej w swojej duszy. Dlatego Ksiądz Bosko nie uważał nigdy działania za zagrożenie dla życia duchowego: kiedy człowiek odpowiada na wołanie Pana poprzez całkowity dar z siebie, codzienna praca staje się modlitwą. Jego pracowitość brała początek ze spojrzenia z wiarą na ludzką historię, z głębokiego zrozumienia tajemnicy Odkupienia i z żywej świadomości misji powierzonej przez Boga kapłanom. Ta perspektywa pozwoliła mu utrzymać równowagę między niestrudzonym działaniem apostolskim, a wewnętrznym skupieniem. Miłość do Boga ożywiała jego gorliwość duszpasterską i dawała mu ten szczególny dar duchowej mądrości, który pozwolił mu wychowywać młodzież do życia Bożego w łasce i miłości. Potrafił sprawić, że w młodych rodziło się pragnienie świętości chrześcijańskiej, potrafił doprowadzić ich do komunii miłości z Bogiem i do wysokiego poziomu doskonałości cnót. Napięcie mistyczne stojące u podstaw jego duchowości nie oddalało go jednak od wymagań codzienności i od relacji międzyludzkich. Wzorując się na św. Franciszku Salezym, nalegał na dokładne i motywowane miłością wypełnianie obowiązków swojego stanu, na ascezę polegającą na pogodnym dostosowaniu się do rzeczywistości każdego dnia i na doniosłość apostolatu wśród kolegów. Jednocześnie potrafił nauczyć młodzież modlitwy „prostego zjednoczenia” i posłuszeństwa poruszeniom łaski, pokazując młodym, jak przełożyć je na życie bogate w cnoty i w dobre uczynki.
Don Bosco has been classified as a modern saint, a model for a new type of priest-educator. His mission had an entirely social character, because he was a practical man, attentive to the needs of everyday life. Yet, his prodigious activity was coming out of the love of God, burning in him, and it was an effusion of spiritual light that he derived from God’s presence in his soul. That is why, Don Bosco never considered any activity as a threat to spiritual life: when one answers the call of the Lord with a total sacrifice of himself, everyday work becomes a prayer. Don Bosco’s industriousness originated in his perception of human history through the prism of the faith, in deep understanding of the mystery of the Redemption and in full awareness of the mission entrusted by God to priests. This perspective allowed him to maintain a balance between tireless apostolic activity and inner concentration. The love of God fuelled his pastoral zeal and gave him this particular gift of spiritual wisdom, that allowed him to educate the youth towards the life of grace and charity. He was able to inspire a desire for sanctity in the youth, to bring them into communion with the love of God and towards a high level of virtuous perfection. The mystic tension underlying his spirituality did not alienate him from the challenges of everyday life or relations with other people. Inspired by St. Francis de Sales, Don Bosco insisted on accurate and willing fulfillment of one’s duties according to one’s social role, on asceticism revealing itself in joyful adaptation to the reality of everyday life and on the understanding of the importance of the apostolate among one’s peers. At the same time, he taught the young a prayer of “simple union” and obedience to divine inspirations, showing them how to translate these into a life of virtue and good works.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2015, 36, 1; 47-66
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of the epiclesis in transubstantiation
Autorzy:
Krupa, Jozef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010809.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
epiclesis
transubstantiation
Eucharist
Catechism of the Catholic Church
Eastern churches
epikleza
transsubstancjacja
Eucharystia
Katechizm Kościoła Katolickiego
Kościoły wschodnie
Opis:
The official doctrine of the Catholic Church, contained in the magisterial documents, is still evolving. One recent example is the teaching on who is involved in transubstantiation in the Eucharist. In the Christian West, the words of institution have been emphasized for centuries, while in the Christian East, it has been the epiclesis since the fourth century. Some Catholic theologians explicitly stated that the epiclesis also participates in the conversion of bread and wine, even before the promulgation of this doctrine in the magisterial documents. The doctrinal shift in the Catholic Church regarding the topic of the epiclesis manifested itself in the Catechism of the Catholic Church in number 1105: “The Epiclesis is the intercession in which the priest begs the Father to send the Holy Spirit […], so that the offerings may become the body and blood of Christ.” In number 1353: “In the epiclesis, the Church asks the Father to send his Holy Spirit on the bread and wine, so that by his power they may become the body and blood of Jesus Christ […]. In the institution narrative, the power of the words and the action of Christ, and the power of the Holy Spirit, make sacramentally present under the species of bread and wine Christ’s body and blood, […].” In numbers 1333 and 1357 and also in the General Instruction of the Roman Missal in article 79 c: “The epiclesis, in which, by means of particular invocations, the Church implores the power of the Holy Spirit that the gifts offered by human hands be consecrated, that is, become Christ’s Body and Blood [...].”
Oficjalna doktryna Kościoła Katolickiego, zawarta w dokumentach Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, wciąż się rozwija. Jednym z najnowszych tego przykładów jest nauczanie o tym, co powoduje transsubstancjację podczas Eucharystii. Na chrześcijańskim Zachodzie od stuleci akcentowano słowa instytucji (ustanowienia), podczas gdy na chrześcijańskim Wschodzie od IV wieku jest to epikleza. Niektórzy teologowie katoliccy twierdzili, że epikleza powoduje również przemianę chleba i wina, jeszcze zanim doktryna ta pojawiła się w dokumentach Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. Doktrynalna zmiana Kościoła Katolickiego jest opisana w Katechizmie Kościoła Katolickiego w pkt 1105: „Epikleza jest modlitwą wstawienniczą, w której kapłan prosi Ojca o posłanie Ducha Uświęciciela, by składane ofiary stały się Ciałem i Krwią Chrystusa [...]”, w pkt 1353: „W epiklezie Kościół prosi Ojca, aby zesłał Ducha Świętego [...] na chleb i wino, aby Jego mocą stały się Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa [...]. W opisie ustanowienia Eucharystii moc słów i działania Chrystusa oraz moc Ducha Świętego sprawia, że pod postaciami chleba i wina uobecnia się sakramentalnie Ciało i Krew Chrystusa, [...]”, w pkt 1333 i 1357 oraz w Ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego w pkt 79 c: „Epikleza: to szczególne wezwanie, w którym Kościół błaga o zesłanie mocy Ducha Świętego, aby dary złożone przez ludzi zostały konsekrowane, czyli stały się Ciałem i Krwią Chrystusa, [...]”.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2021, 37; 115-128
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Idea of Unity and Catholicity of the Church in the Custom of Mentioning the Bishop’s Name in the Eucharistic Prayer
Autorzy:
Żądło, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134462.pdf
Data publikacji:
2022-05-28
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
biskup
diecezja
Eucharystia
imię
jedność
Kościół
Mszał Pawła VI
bishop
diocese
Eucharist
name
unity
Church
Paul VI Missal
Opis:
The editio tertia emendata of the Paul VI Missal was made available to the Church in 2008. Particularly noteworthy among the many emendationes of this edition is the one that refers to the situation when the bishop celebrates the Holy Mass outside his own diocese. In the Missal published in 2002, it was suggested that this mention should be as follows: et me indigno famulo tuo, et fratre meo N., Episcopo huius Ecclesiae N. In the revised edition it is proposed that the “guest” bishop should mention his brother first (et fratre meo N.), who for him is the bishop of the diocese where he celebrates Mass, and only later mention himself (et me indigno famulo tuo). In doing so, he should also not additionally define the local Church as “N.,” i.e., for example, Varsovian or Washingtonian, which, as such, do not exist, but he should pray for the bishop of “this Church” (huius Ecclesiae), within which he celebrates the liturgy in communion with the universal Church, emphasized by fraternal unity with the local pastor. The article shows that this modification is of great theological significance and corresponds to the ecclesiology of Vatican II.
Editio tertia emendata Mszału Pawła VI została przekazana do użytku Kościoła w 2008 roku. Wśród wielu emendationes tejże edycji na szczególną uwagę zasługuje ta, która odnosi się do sytuacji, kiedy to biskup celebruje Mszę św. poza własną diecezją. W Mszale opublikowanym w 2002 roku sugerowano, aby to wzmiankowanie miało postać: et me indigno famulo tuo, et fratre meo N., Episcopo huius Ecclesiae N. W wydaniu poprawionym proponuje się, by biskup „gość” na pierwszym miejscu wymieniał swego brata (et fratre meo N.), którym jest dla niego biskup diecezji, na terenie której sprawuje Mszę św., a dopiero później wzmiankował siebie (et me indigno famulo tuo). Czyniąc tak, ma też nie dookreślać Kościoła lokalnego jako „N.,” a więc np. jako warszawskiego czy waszyngtońskiego, jako że takie nie istnieją, lecz ma się modlić za biskupa „tego Kościoła” (huius Ecclesiae), w obrębie którego sprawuje liturgię w jedności z Kościołem powszechnym, eksplicytnie podkreślonej braterską jednością z miejscowym pasterzem. Artykuł pokazuje, że ta zmiana ma swoją dużą wagę teologiczną i koresponduje z eklezjologią Soboru Watykańskiego II.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2022, 92, 2; 149-167
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synodal Challenges. An attempt at a theological evaluation inspired by the teachings of Blessed Honorat Koźmiński
Wyzwania synodalne. Próba teologicznej oceny inspirowanej nauką bł. Honorata Koźmińskiego
Autorzy:
Pędrak, Anna Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30139168.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
The Universal Synod
synodality
Blessed Honorat Koźmiński
communion
Eucharist
community
synod powszechny
synodalność
bł. Honorat Koźmiński
komunia
Eucharystia
wspólnota
Opis:
Temat artykułu wpisuje się w problematykę teologii współczesnej z ujęciem teologii świętych. W Kościele katolickim rozpoczął się XVI Synod Powszechny, który ma na celu odnowę duszpasterską, nawrócenie duchowe oraz rozeznanie wspólnotowe i apostolskie pewnych kierunków duszpasterskich. Kościół stoi przed zadaniem rozpoznania znaków czasu i zastosowania odpowiednich środków do znalezienia jak najlepszych rozwiązań dla współczesnego życia wierzących. Odnowa ta wymaga uruchomienia procesów konsultacji z całym Ludem Bożym, jak również czerpania z Tradycji i z doświadczeń chrześcijan. Artykuł czerpie inspiracje z dokumentów synodalnych, które są konfrontowane z nauczaniem bł. Honorata Koźmińskiego. Ten dziewiętnastowieczny zakonnik był swego rodzaju odnowicielem życia duchowego w swej epoce. Jego teologia była oparta na słowach Pisma Świętego i tekstach autorytetów Kościoła, które odnosił do ówczesnych wyzwań Kościoła. Także i dziś możemy czerpać mądrość z jego dzieł, ponieważ potrafił on doskonale odczytywać Ewangelię, interpretować ją w kluczu kairos i wprowadzać w życie duchowe i duszpasterskie Kościoła. Celem artykułu jest ukazanie wyzwań obecnego Synodu i jego tematyki, uwzględniając znaki czasu oraz próbę oceny teologicznej inspirowanej osobą bł. Honorata Koźmińskiego i jego ponadczasowym nauczaniem.
The theme of the article fits into the problem of contemporary theology with its take on the theology of the saints. The 16th Universal Synod began in the Catholic Church with the aim of pastoral renewal, spiritual conversion and community and apostolic discernment of certain pastoral directions. The Church is faced with the task of recognizing the signs of the times and applying appropriate means to find the best possible solutions for the contemporary life of believers. This renewal requires launching processes of consultation with the entire People of God, as well as drawing on Tradition and the experience of Christians. The article draws inspiration from the synodal documents which are confronted with the teaching of Blessed Honorat Koźmiński. This 19th century monk was a kind of a renewer of spiritual life in his era. His theology was always based on the Holy Scriptures and authorities of the Church, which he related to the challenges of the Church at that time. Even today, we can draw wisdom from his works because he was able to read the Gospel perfectly, interpret it in the key of kairos and bring it into the spiritual and pastoral life of the Church. The aim of this article is to present the challenges of the present Synod and its theme, taking into account the signs of the times and an attempt at a theological evaluation inspired by the person of Blessed Honorat Koźmiński and his timeless teaching.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2022, 42; 61-78
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Church Lives by the Eucharist, the Eucharist Lives in the Church: The Ontological Identity of the Believers
Autorzy:
Proniewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328360.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Joseph Ratzinger
Kościół
Eucharystia
Lud Boży
Mistyczne Ciało
Wspólnota
Benedykt XVI
Church
Eucharist
People of God
Mystical Body
Community
Benedict XVI
Opis:
Przedmiotem badania w niniejszym artykule jest wyszczególnienie racji, którymi posłużył się Joseph Ratzinger do uzasadnienia binarnej ontologicznej zależności pomiędzy Kościołem a Eucharystią, rzutującej na tożsamość wierzących. Przy pomocy metody analityczno-dedukcyjnej artykuł wykazuje, że Eucharystia nie jest tylko przyczyną sprawczą dla istnienia Kościoła i trwania wierzących w Chrystusie, ale stanowi o jego istocie i jest gwarantem ontologicznej tożsamości wierzących, odzwierciedlającej ich mistyczne zjednoczenie z Chrystusem i rzutującej na witalność Kościoła. W oparciu o pisma teologiczne Ratzingera artykuł udowadnia, że znalazł on uzasadnienie komplementarności tej relacji w wymiarze chrystologiczno-pneumatologicznym istoty Kościoła i Eucharystii, wyrażonym w pojęciach: Lud Boży, Mistyczne Ciało Chrystusa i Wspólnota. Wyszedł z wydarzenia Ostatniej Wieczerzy jako fundamentu wzajemnej zależności Kościoła i Eucharystii. Podkreślił potrzebę zrozumienia celebracji liturgicznej dla uzasadnienia żywotności Kościoła. W oparciu o jedną wiarę, kult, zwierzchnictwo i braterstwo dowiódł chrystologicznej/ontycznej zasady łączącej Kościół i Eucharystię.
The object of the article is to detail the reasons used by Joseph Ratzinger to justify the binary ontological relationship between the Church and the Eucharist, projecting onto the identity of believers. With the use of an analytical-deductive method, it is argued that the Eucharist is not only an efficient cause for the existence of the Church and the continuance of believers in Christ, but it constitutes its essence and is the guarantor of the ontological identity of believers reflecting their mystical union with Christ and projecting onto the vitality of the Church. Based on Ratzinger’s theological writings, it is demonstrated that he found a justification for the complementarity of this relationship in the Christological-pneumatological dimension of the essence of the Church and the Eucharist expressed in the concepts: People of God, Mystical Body of Christ, and Community. He started from the event of the Last Supper as the foundation of the interdependence of Church and Eucharist. He emphasised the need to understand liturgical celebration to justify the vitality of the Church. He demonstrated the Christological/ontological principle linking the Church and the Eucharist on the basis of one faith, worship, supremacy, and fraternity.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2023, 93, 4; 85-107
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Numerus concelebrantium
Autorzy:
Krakowiak, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950866.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Eucharystia
koncelebra
prezbiterzy
kapłaństwo
odnowa liturgii
wspólnota eucharystyczna
liczba koncelebransów
Eucharist
concelebration
presbyters
priesthood
liturgy renewal
Eucharistic community
number of concelebrants
Opis:
Msza św. koncelebrowana przywrócona w Kościele łacińskim przez Konstytucję o liturgii (nn. 57–58) początkowo była dozwolona jedynie w uściślonych przypadkach. Wymagano także, aby przewodniczył jej biskup lub jego delegat. W procesie przygotowywania przez Kongregację Kultu Bożego obrzędów koncelebry próbowano określić także liczbę koncelebrujących kapłanów. Jednak w wydanym w 1965 r. Ritus servandus zaznaczono jedynie, że zależy to od konkretnych warunków, w których ma miejsce koncelebracja Mszy św. Najważniejszym kryterium jest wielkość prezbiterium, aby koncelebrujący mogli otaczać ołtarz, nie zasłaniając go wiernym. Obecnie Mszy św. koncelebrowanej może przewodniczyć każdy prezbiter. Taka forma sprawowania Mszy św. stała się zwyczajną praktyką i jest zalecana zawsze wtedy, gdy jest wielu kapłanów i nie ma konieczności indywidualnej celebracji dla dobra wiernych. W ostatnich latach zauważa się tendencję do ograniczania liczby koncelebrujących, zachowując wskazania Ritus servandus. Potwierdza to podejmowanie tego problemu przez Kongregację Kultu Bożego, która przypomina i uzasadnia wcześniejsze przepisy Kościoła. Podkreśla się, że powinny być one zachowane, zwłaszcza w wielkich koncelebracjach i poza zwykłymi miejscami sprawowania Mszy św. Każda bowiem Msza św. koncelebrowana powinna ukazywać i w znakach wyrażać jej teologiczne znaczenie, tzn. jedność kapłaństwa, jedność Ofiary Chrystusa i jedność ludu Bożego.
The concelebration of Mass restored in the Latin Church by the Constitution on Divine Liturgy (no. 57–58) was initially permitted only in specific situations. One of the requirements was for the Bishop or his Delegate to preside. In the process of concelebration rite preparation the Congregation for Divine Worship attempted to determine the permitted number of concelebrants. However, in Ritus servandus, published in 1965, we can only find information that the number of concelebrants is dependent on the particular circumstances in which concelebration is taking place, such as the size of the presbyterium. Ritus servandus indicates that the concelebrants need to surround the altar, at the same time not obscuring the view for the faithful. Currently, the concelebrated Mass can be presided by any presbyter. This form of Mass celebration has become ordinary practice and is advised when there are many priests and there is no need for individual celebration for the sake of the faithful. In recent years a tendency to limit the number of concelebrants can be noticed.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Role of the Sacraments of Christian Initiation in Preparing the Faithful for Marriage and Family Life
Rola sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego w przygotowaniu do życia małżeńskiego i rodzinnego
Autorzy:
Pyźlak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950702.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
inicjacja
wtajemniczenie chrześcijańskie
chrzest
bierzmowanie
Eucharystia
przygotowanie do życia małżeńskiego i rodzinnego
initiation
christian initiation
baptism
confirmation
eucharist
preparation for marriage and family life
Opis:
Today, many of the faithful who are preparing for marriage and family life have not received sufficient formation at home—a formation that would ensure that they receive the sacraments of Christian initiation. The sacraments of Baptism, Confirmation, and the Eucharist graft man onto Christ and enable him to become both a new creature and a member of the Catholic Church. The role of the Church, therefore, is to convey to the faithful the relationship that exists between the sacrament of Marriage, for which they are preparing, and the sacraments of Christian initiation. These sacraments are an integral part of the sacramental economy by which faithful and practicing Christians live. In seeking the proper way to grow in their future life together, engaged couples must perceive the deep connection between married life and the sacraments of initiation. Frequently, however, members of the faithful have received the sacraments of Christian initiation but have not truly encountered Christ in their lives. In this case, such individuals neither understand what the Christian community is, nor do they feel like they are full members of the Church to which they were introduced by virtue of the sacraments. Therefore, it is necessary to seek solutions to help these individuals create a marital and family life that is permeated by Christ’s presence.
We współczesnych czasach zauważa się, że osoby przygotowujące się do życia małżeńskiego i rodzinnego nie otrzymały wystarczającej formacji w domu rodzinnym co powinny gwarantować sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego. Sakramenty chrztu, bierzmowania i Eucharystii wszczepiają człowieka w Chrystusa i powodują, że przyjmujący je staje się nowym stworzeniem i pełnoprawnym członkiem Kościoła. Rolą Kościoła jest ukazywanie związku, jaki istnieje między sakramentem małżeństwa, do którego człowiek wierzący się przygotowuje, a sakramentami wtajemniczenia chrześcijańskiego. Wpisują się one integralnie w ekonomię sakramentalną, którą żyje wierzący i praktykujący chrześcijanin. Przyszli małżonkowie poszukując właściwej drogi rozwoju wspólnego życia, mogą dostrzec głębokie więzi między życiem małżeńskim a sakramentami wtajemniczenia. Zdarzają się jednak sytuacje, że osoby, które przyjęły sakramenty inicjacji chrześcijańskiej nie spotkały w swoim życiu Chrystusa. Nie rozumieją czym jest chrześcijańska wspólnota i nie czują się w pełni członkami Kościoła, do którego zostali na mocy sakramentów wprowadzeni. Dlatego należy szukać rozwiązań, które pomogą w tym, aby ich życie małżeńsko-rodzinne zostało przeniknięte obecnością Chrystusa.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2018, 17, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies