Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "dziedzictwo" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Geomorphologic heritage of the Świętokrzyski (Holy Cross Mountains) Geopark and its importance for geotourism
Dziedzictwo geomorfologiczne Geoparku Świętokrzyskiego i jego znaczenie dla geoturystyki
Autorzy:
Poros, Michał
Urban, Jan
Ludwikowska-Kędzia, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129074.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Stowarzyszenie Geomorfologów Polskich
Tematy:
dziedzictwo geomorfologiczne
dziedzictwo geologiczne
geopark
rzeźba
geoturystyka
geomorphological heritage
geological heritage
land relief
geotourism
Opis:
The Świętokrzyski Geopark is the first UNESCO Global Geopark in operation situated entirely on the territory of Poland. The location of the geopark in the south-western part of the Świętokrzyskie (Holy Cross) Mountains makes it an area of exceptional geodiversity, which is also reflected in the specificity of the relief. The morphological evolution of this area was conditioned mainly by the diverse lithological and structural features of the Quaternary substrate and the impact of various morphogenetic processes resulting from climatic changes taking place in the Cenozoic. The current topography of the Geopark is the resultant of all these conditions and anthropopressure related to the past and present exploitation of mineral resources. Within the Świętokrzyski Geopark, a model area where these relationships can be observed is the Chęciny-Kielce Landscape Park. The geomorphological heritage, understood as part of the geological heritage related to the land relief, determines the high geotouristic potential of this area. The practical use of this potential for the sustainable socio-economic development of the area covered by the Geopark is the subject of activities carried out by local authorities in cooperation with scientific institutions, non-governmental organizations and public administration bodies.
Geopark Świętokrzyski to pierwszy Światowy Geopark UNESCO funkcjonujący w całości na terytorium Polski. Geopark położony jest w południowo-zachodniej części Gór Świętokrzyskich, na obszarze charakteryzującym się zróżnicowaną budową geologiczną, która odzwierciedla się także w specyfice rzeźby terenu. Ewolucja morfologiczna tego obszaru uwarunkowana została głównie zróżnicowaną budową litologiczną i strukturalną podłoża podczwartorzędowego oraz oddziaływaniem różnych procesów morfogenetycznych wynikających ze zmian klimatycznych zachodzących w kenozoiku. Obecne ukształtowanie terenu Geoparku stanowi wypadkową wszystkich tych uwarunkowań oraz antropopresji związanej m.in. z dawną i współczesną eksploatacją surowców mineralnych. W granicach Geoparku Świętokrzyskiego modelowym obszarem, na którym można obserwować te zależności jest Chęcińsko-Kielecki Park Krajobrazowy. Dziedzictwo geomorfologiczne rozumiane jako część dziedzictwa geologicznego związanego z formami ukształtowania terenu, decyduje o wysokim potencjale geoturystycznym tego obszaru. Praktyczne wykorzystanie tego potencjału dla zrównoważonego rozwoju społeczno-gospodarczego obszaru objętego granicami Geoparku jest przedmiotem działań realizowanych przez samorządy lokalne we współpracy z instytucjami naukowymi, organizacjami pozarządowymi oraz organami administracji publicznej.
Źródło:
Landform Analysis; 2021, 40; 71--107
1429-799X
Pojawia się w:
Landform Analysis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urban conservation in international Charters: from the Athens Charter to the Historic Urban Landscape Recommendation
Konserwacja miejska w kartach międzynarodowych: od Karty Ateńskiej do Rekomendacji dotyczącej Historycznego Krajobrazu Miejskiego
Autorzy:
Stoica, Ruxandra-Iulia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2172459.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
urban
urban heritage
conservation
Europe
international
charter agreement
miejski
dziedzictwo
konserwacja
Europa
karty
międzynarodowy
dziedzictwo urbanistyczne
Opis:
This paper will present an analytical review of doctrinal texts that have been key for the shaping of integrated urban conservation practice internationally: from the Athens Charter to the Historic Urban Landscape Convention. The 1931 Athens Charter for the Restoration of Historic Monuments was published at the same time when the Congres Internationaux d’Architecture Moderne was summing up its controversial urbanist ideology in its own Charte d'Athènes of 1933. Whilst the Athens Charter focused on technical aspects of monument restoration, the preceding debate showed a raising interest in historic urban areas. CIAM’s Charter too, despite including a section regarding historic urban areas, limited its recommendations to the protection of individual monuments or ensembles.  Substantial research of historic centres in European countries preceded the first national legislations and international charters targeted specifically at urban areas in 1960s and 70s. Notably, the 1964 Venice International Charter for the Conservation and Restoration of Monuments and Sites finally extended the concepts of restoration and rehabilitation of monuments to protected areas such as historical city centres, recommending expanded heritage protection legislation worldwide. European national legislations followed suit. In 1975, the European Architectural Heritage Year had seen also the first charter promoting the conservation of the historic built environment as a whole. However, by the end of the 20th century, despite a good number of further doctrinal texts being adopted internationally, and the publication of numerous books, articles and reports touching on the problematic of urban conservation, the paucity of theoretical and conceptual advance of this field remained evident. The delay in giving a sound theoretical structure to the field of urban conservation has been, quite understandably, due to the complexity of the urban environment and the ensuing difficulty of separating out the effects of different variables at work within it. Charters over the past three decades call for an integration of planning and urban conservation based on an appraisal of the historic urban fabric and its community, an approach which should eventually provide a more sustainable urban development. This means understanding and evaluating the significance of place, on one hand, and drawing out management implications for protecting this significance and identifying opportunities for change, on the other. The 2011 Historic Urban Landscape Recommendation goes some way to internationalise the theory and practice that has been developed so far predominantly within the European context. There are many issues that have been raised through charters over the last hundred years, and many still need a proper theoretical framework that can allow them to be used in practice widely, beyond the places with strong heritage conservation traditions and legislations.
W niniejszym artykule przedstawiony zostanie analityczny przegląd tekstów doktrynalnych, które miały kluczowe znaczenie dla kształtowania zintegrowanej praktyki konserwacji urbanistycznej na arenie międzynarodowej: od Karty Ateńskiej do Konwencji dotyczącej Historycznego Krajobrazu Miejskiego. Karta Ateńska z 1931 roku dotycząca restauracji zabytków została opublikowana w tym samym czasie, kiedy Międzynarodowy Kongres Architektury Nowoczesnej podsumowywał swoją kontrowersyjną ideologię urbanistyczną w Karcie Ateńskiej z 1933 roku. Podczas gdy Karta Ateńska skupiała się na technicznych aspektach renowacji zabytków, poprzedzająca ją debata wskazywała na rosnące zainteresowanie historycznymi obszarami miejskimi. Również Karta CIAM, mimo że zawierała sekcję dotyczącą historycznych obszarów miejskich, ograniczała swoje zalecenia do ochrony pojedynczych zabytków lub zespołów. W latach 60-tych i 70-tych XX wieku, pierwsze krajowe ustawodawstwo i międzynarodowe karty skierowane specjalnie do obszarów miejskich, poprzedzone zostały poważnymi badaniami historycznych centrów w krajach europejskich. W szczególności Międzynarodowa Karta Wenecka z 1964 r. dotycząca konserwacji i restauracji zabytków i miejsc ostatecznie rozszerzyła koncepcje restauracji i rehabilitacji zabytków na obszary chronione, takie jak historyczne centra miast, zalecając rozszerzenie prawodawstwa dotyczącego ochrony dziedzictwa na całym świecie. Europejskie ustawodawstwo krajowe poszło za tym przykładem. W 1975 roku, podczas Europejskiego Roku Dziedzictwa Architektonicznego, wydano również pierwszą kartę promującą ochronę historycznego środowiska architektonicznego jako całości. Jednak pod koniec XX wieku, pomimo przyjęcia na arenie międzynarodowej dużej liczby kolejnych tekstów doktrynalnych oraz publikacji licznych książek, artykułów i raportów poruszających problematykę konserwacji urbanistycznej, niedostatek teoretycznego i koncepcyjnego postępu w tej dziedzinie pozostał oczywisty. Opóźnienie w nadaniu solidnej struktury teoretycznej dziedzinie konserwacji urbanistycznej wynikało, co całkiem zrozumiałe, ze złożoności środowiska miejskiego i wynikającej z tego trudności w oddzieleniu efektów różnych zmiennych w nim działających. Karty z ostatnich trzech dekad wzywają do integracji planowania i konserwacji urbanistycznej w oparciu o ocenę historycznej tkanki miejskiej i jej społeczności, podejście, które powinno ostatecznie zapewnić bardziej zrównoważony rozwój miejski. Oznacza to, z jednej strony, zrozumienie i ocenę znaczenia miejsca, a z drugiej strony, nakreślenie implikacji dla zarządzania w celu ochrony tego znaczenia i identyfikacji możliwości zmian. Zalecenia dotyczące historycznego krajobrazu miejskiego z 2011 r. w pewien sposób umiędzynarodawiają teorię i praktykę, która do tej pory była rozwijana głównie w kontekście europejskim. Istnieje wiele kwestii, które zostały poruszone w kartach w ciągu ostatnich stu lat, a wiele z nich nadal potrzebuje odpowiednich ram teoretycznych, które pozwolą na ich szerokie zastosowanie w praktyce, poza miejscami o silnych tradycjach ochrony dziedzictwa i ustawodawstwie.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2021, 12; 71--78
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geological heritage conservation on international, regional, national and local levels
Autorzy:
Todorov, T.
Wimbledon, W. A. P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1186569.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
ProGEO
dziedzictwo geologiczne
geostanowiska
geological heritage
geosites
Opis:
Europejska Asocjacja Ochrony Dziedzictwa Geologicznego (ProGEO) jest stowarzyszeniem europejskich specjalistów zajmujących się problemami ochrony geośrodowiska, a także naukowców-geologów, planistów, menedżerów i nauczycieli. ProGEO działa jako ośrodek promujący ochronę bogatego europejskiego dziedzictwa w zakresie krajobrazu i skał oraz stanowisk skamieniałości i minerałów. Poprzez inicjowanie wspólnych projektów, wdrażających dobre doświadczenia konserwatorskie, stara się mobilizować doświadczenie, zapał i dobrą wolę specjalistów, a także wpływać na politycznych decydentów szczebla krajowego i międzynarodowego. ProGEO jest stowarzyszeniem otwartym dla wszystkich zainteresowanych, a członkowie jej Rady reprezentują wszystkie narody europejskie. ProGEO traktuje siebie jako ciało międzynarodowe posiadające możliwość przemawiania w imieniu wszystkich zaangażowanych w ochronę stanowisk geologicznych w Europie. ProGEO działa poprzez swoje Regionalne Grupy Robocze. ProGEO ma swój udział w opracowaniu przez Radę Europy Pan-Europejskiej Strategii Różnorodności Biologicznej oraz Krajobrazu. ProGEO nawiązało również współpracę z IUGS i UNESCO, dla których opracowuje europejską listę do włączenia w projekt Geosite. ProGEO zamierza przygotować jednolitą listę najważniejszych europejskich stanowisk geologicznych jako wsparcie dla działań organizacji międzynarodowych. Członkowie ProGEO starają się opracować ujednolicone podejście do ochrony przyrody, promując jednocześnie całościowe ujmowanie ochrony zjawisk biologicznych i fizycznych. ProGEO odbywa plenarne posiedzenia co dwa lata. ProGEO organizuje ponadto duże sympozja międzynarodowe na temat geokonserwacji. Dzięki wsparciu UNESCO problematyka geokonserwacji po raz pierwszy została włączona do programu 30-tego Międzynarodowego Kongresu Geologicznego w Pekinie, w Chinach (1996) oraz 31-szego MKG w Rio de Janeiro w Brazylii (2000). ProGEO prowadzi rozmaite projekty, jak np. GeoTrip i Geosites. Poza tym ProGEO szerzy swoją wiedzę przez informatory, materiały pokonferencyjne, ulotki i strony internetowe. Za wybór stanowisk do ochrony dziedzictwa geologicznego na narodowym i lokalnym poziomie odpowiedzialne są Narodowe Grupy ProGEO.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2004, 13; 9-12
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urban development in Ghent offers new opportunities for industrial heritage and the museum
Rozwój Gandawy i wynikające z niego nowe możliwości dla dziedzictwa przemysłowego i muzealnictwa
Autorzy:
Neirinckx, Pieter
Pinte, Marc
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293848.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
przebudowa miast
dziedzictwo przemysłowe
ruchome dziedzictwo kulturowe
konserwacja dziedzictwa
urban redevelopment
industrial heritage
movable cultural heritage
heritage conservation
Opis:
The subject of the article is the process of establishing, and the role of an industrial museum in the former port areas of Ghent. Although Ghent is located about 32 km from the coast, the city is a real sea port. The construction of the Ghent–Terneuzen Canal in 1823–1827 created a direct corridor to the North Sea. From the 19th century, large textile factories began to arise in and around the medieval city center, so that at the end of the 2nd half of the 19th century, Ghent became the most important industrial city of Flanders. This continued until the 1970 crisis. At that time, textile production was moved to countries with lower labor costs and factory buildings were demolished, but the old port basins remained. Port activities were moved north of the city to areas along the canal. The first Museum for Industrial Archaelogy was founded in this area. Fearful of potential loss of important industrial heritage, the small museum took over large steam engines and even port cranes. It gradually became understood that the collection of these large industrial objects in museum conditions is not easy. The Department for Urban Planning began the re-evaluation of the 19th-century industrial belt and the area of the old port. Currently, there is the integration of large technology objects (big stuff) with urban tissue and social life. The port’s heritage is raised to act as a visual and identity carrier, with a particular focus on port cranes. The cooperation between the Department of Urban Planning and the Museum of Industry offers the Museum the opportunity to go outside the walls of the museum to restore big industrial facilities (big stuff) to the old port of the city.
Tematem artykułu jest proces powstawania i roli postindustrialnego muzeum na dawnych terenach portowych Gandawy. Mimo że Gandawa leży około 32 km od wybrzeża, miasto jest prawdziwym morskim portem. Wybudowanie w latach 1823–1827 kanału Ghent–Terneuzen stworzyło bezpośredni korytarz do Morza Północnego. Od XIX w. w średniowiecznym centrum miasta i wokół niego zaczęły powstawać wielkie fabryki tekstylne, tak że pod koniec 2. połowy XIX w. Gandawa stała się najważniejszym miastem przemysłowym Flandrii. Trwało to do kryzysu z roku 1970. Wówczas produkcja tekstylna została przeniesiona do krajów o niższych kosztach siły roboczej, budynki fabryk zostały zburzone, pozostały stare baseny portowe. Działalność „portową” przeniesiono na północ od miasta, na tereny wzdłuż kanału. Na opuszczonym terenie założono pierwsze Muzeum Archeologii Industrialnej. Obawiając się potencjalnej utraty ważnego dziedzictwa przemysłowego, niewielkie muzeum przejęło duże maszyny parowe, a nawet portowe dźwigi. Stopniowo zrozumiano, że gromadzenie tych wielkich obiektów przemysłowych w warunkach muzealnych nie jest łatwe. Departament Planowania Miejskiego rozpoczął rewaloryzację XIX-wiecznego pasa przemysłowego i terenu starego portu. Obecnie zachodzi tu integracja dużych obiektów techniki (big stuff) z tkanką miejską i życiem społecznym. Dziedzictwo portu jest podniesione do pełnienia funkcji nośnika wizualnego i tożsamościowego, ze szczególnym skupieniem uwagi na dźwigach portowych. Współpraca między Departamentem Rozwoju Miejskiego a Muzeum Przemysłu ofiarowuje temu drugiemu możliwość wyjścia poza mury muzeum, by przywrócić duże obiekty przemysłowe staremu portowi miasta.
Źródło:
Architectus; 2020, 1 (61); 37-44
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The protection of industrial movable cultural heritage and the role of volunteer organisations in Australia
Rola organizacji wolontariuszy w ochronie ruchomego dziedzictwa przemysłowego w Australii
Autorzy:
Meyers, Neil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293524.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Australia
dziedzictwo przemysłowe
ruchome dziedzictwo kulturowe
organizacja wolontariacka
konserwacja maszyn
industrial heritage
movable cultural heritage
volunteer organisation
machinery restoration
Opis:
This article focuses on issues related to the current legal situation of historic machinery and vehicles in Australia as well as the competencies, skills and commitment of persons (both professionals and amateurs, or volunteers) dealing with their protection. Australia’s listed industrial heritage is generally limited to industrial buildings, as most often production equipment has been scrapped or relocated. The author discusses the need for legislative reform to enable the listing and protection of historic machines in a similar way to the listing and protection of historic buildings, based on an assessment of their value and relationships with local communities. He also discusses the need for volunteer organizations dealing with big stuff to reexamine what they need to do to attract professionals (diversified in terms of profession, age, interests, etc.) and work with protection funding bodies to create funding structures that support multiyear industrial heritage preservation projects.
W artykule przedstawiono zagadnienia związane z aktualną sytuacją prawną zabytkowych maszyn w Australii oraz kompetencjami, umiejętnościami i zaangażowaniem osób (zarówno profesjonalistów, jak i amatorów, wolontariuszy) zajmujących się ich ochroną. Przemysłowe dziedzictwo Australii to na ogół obiekty budowlane pozostałe po przemyśle; wyposażenie produkcyjne najczęściej zezłomowano lub wywieziono. Autor omawia potrzebę reformy legislacyjnej, aby umożliwić spisanie i ochronę zabytkowych maszyn w sposób podobny do spisania i ochrony zabytkowych budynków, w oparciu o ocenę ich wartości i relacje z lokalnymi społecznościami. Omawia także konieczność ponownego przeanalizowania przez organizacje wolontariuszy zajmujące się dużymi maszynami (big stuff) tego, co muszą one zrobić, aby pozyskiwać fachowców (zróżnicowanych pod względem zawodu, wieku, zainteresowań itd.) i współpracować z organami finansującymi ochronę w celu stworzenia zasad, które wzmocnią projekty zachowania dziedzictwa postindustrialnego.
Źródło:
Architectus; 2020, 1 (61); 31-36
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Europe and Christianity: from yesterday to tomorrow
Europa i chrześcijaństwo: historia i przyszłość
Autorzy:
Begzos, Marios
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420425.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Christianity
Europe
identity
heritage
Chrześcijaństwo
Europa
tożsamość
dziedzictwo
Opis:
Is Europe Christian or not? This was the question that dominated some time ago the intense discussion duringthe working-out of the European Constitution. Two were the contrasting standpoints, one affirmative and one negative, which in turn set off a lot of contending. The final outcome was a suppression of the whole issue as far asthe constitutional document is concerned, and an indirect reference to the humanistic legacy of Europe; a reference incorporated within the preamble of the ultimate constitutional chart of the European Union – which, of course, isstill in the voting process.
Źródło:
ELPIS; 2013, 15; 9-11
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The reflection of cultural characteristics in the education of Vietnam
Refleksje na temat charakterystyki kulturowej w edukacji w Wietnamie
Autorzy:
Tran, Van Thuc
Truong, Thuy Dung
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551264.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
culture
education
Vietnam
inheritance
kultura
edukacja
Wietnam
dziedzictwo
Opis:
Culture and education have gone together over 2000 years, making the foundations for development of Vietnam. The authors discuss connections between culture and education. They claim that not only the education system contains the characteristics of culture in general, but also reflects the unique imprints of culture. In this case they concentrate on Vietnamese culture and the general view of it was presented in the first part of the text. In the next part the characteristic of education in Vietnam is briefly described. Then they specify how the cultural characteristics reflect on Vietnamese education. The main elements of the connection is inheritance and continuity of culture.
Kultura i edukacja współistniały ze sobą przez ponad 2000 lat, kładąc podstawy pod rozwój Wietnamu. Autorzy artykułu zastanawiają się nad połączeniami między kulturą a edukacją. Twierdzą, że nie tylko system edukacji zawiera elementy specyfiki kulturowej, ale także działa to w drugą stronę, edukacja odciska się na kulturze. W tekście autorzy skoncentrowali się na kulturze wietnamskiej, której ogólna charakterystyka została zaprezentowana w pierwszej części tekstu. W kolejnej opisano zwięźle specyfikę edukacji wietnamskiej. Następnie wskazano, jak specyfika kulturowa wyraża się w edukacji. Głównymi elementami połączeń kultury i edukacji są dziedzictwo kulturowe i ciągłość kulturowa.
Źródło:
Relacje. Studia z nauk społecznych; 2017, 3; 43-52
2543-5124
Pojawia się w:
Relacje. Studia z nauk społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
National heritage in the Polish constitutional order
Dziedzictwo narodowe w polskim porządku konstytucyjnym
Autorzy:
Sobczak, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1360824.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
dziedzictwo narodowe
dziedzictwo kulturowe
naród
mniejszość narodowa
kultura
tożsamość narodowa
national heritage
cultural heritage
nation
national minority
culture
national identity
Opis:
In accordance with Article 5 of the Constitution, the Republic of Poland safeguards the national heritage, which is a constitutional value, in the same way as it safeguards independence. The national heritage can be understood as culture rooted in the Christian heritage of the Nation, as it is laid down in the Preamble, or cultural heritage referred to in Article 6 para. 2 of the Constitution. This latter concept seems to be an integral part of the national heritage. The national heritage cannot, as it has been proved, be perceived as the heritage of the Polish ethnic nation, although the term “nation” used in the Constitution can be interpreted in various ways. In practice, the status of national minorities’ cultural heritage and whether it is part of the Polish national heritage also constitute a problem.
Dziedzictwa narodowego, będącego wartością konstytucyjną, strzeże podobnie jak niepodległości Rzeczpospolita Polska, zgodnie z art. 5 Konstytucji. Może być ono pojmowane jako kultura zakorzeniona w chrześcijańskim dziedzictwie narodu, tak jak to ujmuje preambuła, lub jako dziedzictwo kulturalne, o którym mowa w art. 6 ust. 2 Konstytucji. To ostatnie wydaje się być integralną częścią dziedzictwa narodowego. Dziedzictwo narodowe nie może być, jak dowiedziono, ujmowane jako dziedzictwo polskiego narodu etnicznego, aczkolwiek używane w Konstytucji pojęcie „naród” bywa różnie interpretowane. W praktyce problemem jest także status dziedzictwa kulturowego mniejszości narodowych i to, czy wchodzi ono w skład polskiego dziedzictwa narodowego.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 2; 146-165
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adaptation problems of the post industrial heritage on the example of selected objects of Bydgoszcz
Problemy adaptacji dziedzictwa poprzemysłowego na przykładzie wybranych obiektów Bydgoskich
Autorzy:
Pszczółkowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/395777.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
postindustrial heritage
adaptation
revitalization
Bydgoszcz
dziedzictwo poprzemysłowe
adaptacja
rewitalizacja
Opis:
Post-industrial architecture was until recently regarded as devoid of value and importance due to obsolescence, but this awareness has been a clear change in recent years. The old factories become full-fledged cultural heritage, as evidenced by the inclusion of buildings and complexes of this type in the register of monuments and protected by their conservator. More and more often, therefore, one undertakes revitalization of degraded brownfield sites, and within these treatments - conversion works. Specific issues and problems related to the adaptation of industrial facilities are discussed in the article on the basis of selected examples, completed in recent years in Bydgoszcz.
Negatywne skutki przestrzenne, wynikające z procesów restrukturyzacji przemysłu, widoczne są w postaci nieużytków przemysłowych, zdegradowanych terenów i obiektów postindustrialnych. Do niedawna były one traktowane jako pozbawione wartości i znaczenia ze względu na zużycie technologiczne, świadomość ta jednak w ostatnich latach ulega wyraźnej zmianie. Coraz powszechniejsze staje się docenianie wartości kulturowych tej gałęzi architektury, w związku z tym podejmuje się zabiegi rewitalizacji i adaptacji zdegradowanych terenów poprzemysłowych. Charakterystyczne zagadnienia i problemy, związane z adaptacją tego typu obiektów, zostały omówione na podstawie wybranych przykładów adaptacji, zrealizowanych w ostatnich latach na terenie Bydgoszczy: XIX-wiecznego młyna (funkcja hotelowa), zespołu obiektów przemysłowych z XVIII-XIX wieku na Wyspie Młyńskiej (rewitalizacja na cele rekreacyjno-kulturalne) oraz strefy produkcyjnej nitrogliceryny z lat II wojny światowej, przeznaczonej na muzeum technik wojennych. Prezentacja tych obiektów i przeprowadzonych prac pozwoliła na sformułowanie istotnych uwag i wniosków odnośnie adaptacji tego typu obiektów.
Źródło:
Civil and Environmental Engineering Reports; 2016, No. 22(3); 145-155
2080-5187
2450-8594
Pojawia się w:
Civil and Environmental Engineering Reports
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Re-creating Indigenous Architectural Knowledge in Arctic Canada and Norway
Odtwarzanie rdzennej wiedzy architektonicznej Archipelagu Arktycznego i Norwegii
Autorzy:
Mackin, Nancy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2063946.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
architektura Arktyki
architektura rdzenna
rekonstrukcja
dziedzictwo
architecture
reconstructions
heritage
Opis:
Long resident peoples including Gwich’in, Inuvialuit, Copper Inuit, and Sami, Coast Salish and others have learned over countless generations of observation and experimentation to construct place-specific, biomimetic architecture. To learn more about the heritage value of long-resident peoples’ architecture, and to discover how their architecture can selectively inform adaptable architecture of the future. we engaged Inuit and First Nations knowledge-holders and young people in re-creating tradition-based shelters and housing. During the reconstructions, children and Elders alike expressed their enthusiasm and pride in the inventiveness and usefulness of their ancestral architectural wisdom. Several of the structures created during this research are still standing years later and continue to serve as emergency shelters for food harvesters. During extreme weather, the shelters contribute to a potentially widespread network of food harvester dwellings that would facilitate revitalization of traditional foodways. The re-creations indicate that building materials, forms, assembly technologies, and other considerations from the architecture of Indigenous peoples provide a valuable heritage resource for architects of the future.
Mieszkańcy obszarów autochtonicznych, takich jak Gwich’in, Inuvialuit, Copper Inuit, Sami i Coast Salish, przez pokolenia obserwacji i eksperymentów nauczyli się tworzyć specyficzną dla miejsca architekturę biomimetyczną. Aby dowiedzieć się więcej o dziedzictwie autochtonów, a także jego wpływie na architekturę, w procesy rekonstrukcji tradycyjnych schronień zaangażowano rdzennych ekspertów (Eskimosi, przedstawiciele Pierwotnych Narodów). Podczas rekonstrukcji zarówno młodzież, jak i starszyzna wyrażali entuzjazm i dumę z pomysłowości i użyteczności myśli architektonicznej swoich przodków. Niektóre ze zbudowanych podczas tych badań konstrukcji wciąż istnieje i służy jako schronienia awaryjne dla zbieraczy żywności. Podczas ekstremalnych warunków pogodowych schroniska mogą stanowić potencjalną sieć osadniczą zbieraczy, która umożliwiłaby rewitalizację tradycyjnych szlaków żywnościowych. Rekonstrukcje wykazują, że materiały budowlane, formy, technologie montażu i inne aspekty rdzennej architektury stanowią cenne źródło informacji dla przyszłych pokoleń architektów.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2020, Nr 9; 57--72
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
São Luiz do Paraitinga: The Image of São Paulo State in the 18th Century
São Luiz do Paraitinga: Obraz São Paulo w XVIII wieku
Autorzy:
Pereira de Campos, Rogério
Rodrigues, Maria Fernanda
Costa, Anibal
Varum, Humberto
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2172444.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
preservation
culture
Sao Paulo
heritage
ochrona
kultura
Brazylia
dziedzictwo
Opis:
São Luiz do Paraitinga it is a city anchored on time, a unique register of São Paulo State about modern concepts reformulation, proposed by Marquês de Pombal in the 18th century for Portugal and its colonies. Isolated between mountain-chains with strategic position, it was built as a trading post to favour the gold and other products transportation to Portugal and also to increase Portuguese Empire control over the Brazilian goods production. It remains generally preserved due to its forgetfulness, after the favourable periods of the local economy, remaining static. But its heritage degradation and destruction was also due of forgetfulness and lack of protection of the Brazilian State. São Luiz do Paraitinga constructive process and culture of 18th century is a singular case that will be analysed in this paper, bringing evidences about the common people life in the Portuguese colony, and not only about State Rulers and great owners.
São Luiz do Paraitinga jest miastem zakotwiczonym w czasie, unikalnym rejestrem stanu São Paulo o nowoczesnych koncepcjach przeformułowania, zaproponowanych przez Marquês de Pombal w XVIII wieku dla Portugalii i jej kolonii. Miasto odizolowane, mieszczące się pomiędzy łańcuchami górskimi o strategicznym położeniu, zostało założone jako punkt handlowy dla ułatwienia transportu złota i innych produktów do Portugalii, a także zwiększenia kontroli Imperium Portugalskiego nad brazylijską produkcją towarów. Ogólnie jest zachowane ze względu na zapomnienie, po korzystnych okresach lokalnej gospodarki pozostaje statyczne. Jednak degradacja i zniszczenie dziedzictwa kulturowego nastąpiły również z powodu zapomnienia i braku ochrony ze strony państwa brazylijskiego. Proces budowlany i kultura São Luiz do Paraitinga w XVIII wieku jest szczególnym przypadkiem, który zostanie przeanalizowany w tym artykule, przedstawiając pozostałości po życiu zwykłych ludzi w kolonii portugalskiej, a nie tylko władców państwowych i wielkich właścicieli.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2021, 11; 87--105
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An integrated approach to the protection of cultural heritage on the example of Kolumna – a former summer resort near Łódź
Zintegrowane podejście do ochrony dziedzictwa kulturowego na przykładzie Kolumny – dawnego podłódzkiego letniska
Autorzy:
Strumiłło, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312728.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
cultural heritage
heritage protection
Kolumna
dziedzictwo kulturowe
ochrona dziedzictwa
Opis:
In recent years, the growing importance of protecting cultural heritage can be noticed. An integrated approach to the protection of cultural heritage reflects both the society’s attitude to the world of values and the very process of reinterpretation of values. The aim of the article is to present the results of the research conducted by the author on the cultural heritage in Kolumna (Łask district) near Łódź. These results shed new light on a holistic view of the issue of heritage protection in terms of European Union provisions. Empirical research was carried out consisting in direct observation, analysis and self-assessment, as well as archival queries and studies of the latest literature on the subject. Field observations concerned human interference and transformation of the green landscape. As a result of the conducted research, it should be stated that cultural heritage, whose values are not only material cultural goods, but also natural heritage and our memory and identity, is subject to constant evolution. Proper welfare management and the intensification of activities aimed at protecting these values are becoming crucial.
W ostatnich latach można zauważyć rosnące znaczenie ochrony dziedzictwa kulturowego. Zintegrowane podejście do ochrony dziedzictwa kulturowego odzwierciedla zarówno stosunek społeczeństwa do świata wartości, jak i sam proces reinterpretacji wartości. Celem artykułu jest przedstawienie wyników przeprowadzonych przez autorkę badań dotyczących dziedzictwa kulturowego na terenie Kolumny (dzielnicy Łasku) niedaleko Łodzi. Rzucają one nowe światło na całościowe spojrzenie na zagadnienie ochrony dziedzictwa w aspekcie zapisów unijnych. Przeprowadzono badania empiryczne polegające na bezpośredniej obserwacji, analizie i ocenie własnej oraz kwerendy archiwalne i studia najnowszej literatury przedmiotu. Obserwacje terenowe dotyczyły ingerencji człowieka i przekształceń zielonego krajobrazu. W wyniku przeprowadzonych badań należy stwierdzić, że dziedzictwo kulturowe służy współczesnym celom, którymi są nie tylko materialne dobra kultury, ale także naturalne dziedzictwo przyrodnicze oraz nasza pamięć i tożsamość. Właściwe zarządzanie dobrostanem oraz intensyfikacja działań skierowanych na ochronę tych wartości stają się kluczowe.
Źródło:
Architectus; 2023, 2 (74); 49--58
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Heritage of Liminality: Remnants of the Military in the Istrian City of Pula in the Aftermath of Yugoslav Socialism
Dziedzictwo liminalności: znaki obecności wojska w Puli na Istrii po upadku jugosłowiańskiego socjalizmu
Autorzy:
Petrović, Tanja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339664.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Pula
wojsko
liminalność
dziedzictwo
socjalizm
military
liminality
heritage
socialism
Opis:
This article is devoted to the meanings of the liminality that shaped the (self-) perception of the Croatian city of Pula and came as a result of the long-term presence of the military (and heavy industry) in the city. The study discusses the modalities of cohabitation of the Yugoslav People’s Army and the citizens of Pula, who lived together, interacted, and shaped each other during the period of Yugoslav socialism, and highlights the consequences of this mutual shaping in the aftermath of the Yugoslav socialist project. In the ongoing process of Pula’s contentious urban transformation, in which several military and industrial facilities, complexes, and areas still wait for their new functions and new owners, the city’s military nature and liminality have been identified as a problem by authorities and policy makers: they see the material and immaterial traces of the presence of the military in the city as an “unwanted heritage”. In opposition to the view that Pula’s military (and industrial) heritage is a problem to be overcome/eliminated, the article argues for a more inclusive approach that would acknowledge the fact that this heritage is perceived by citizens as closely related to their city’s multicultural and working-class tradition, and that would recognize its potential to produce meanings, values, histories, and memories.
Artykuł porusza kwestię liminalności w znacznym stopniu kształtującą (auto)percepcję miasta Pula w Chorwacji, co jest skutkiem wieloletniej obecności wojska (i przemysłu ciężkiego) w tym mieście. W tekście omawiam kwestię współdzielenia przestrzeni miejskiej w okresie jugosłowiańskiego socjalizmu przez Jugosłowiańską Armię Ludową i mieszkańców miasta, analizuję również skutki owej kohabitacji i współpracy widoczne w okresie po upadku jugosłowiańskiego projektu socjalistycznego. W trakcie wciąż trwającego ambiwalentnego procesu transformacji przestrzeni miejskiej Puli wiele obiektów, kompleksów i miejsc militarnych oraz przemysłowych oczekuje na zmianę przeznaczenia i nowych właścicieli, tymczasem władze miejskie oraz twórcy polityki miejskiej za podstawowy problem uznają „wojskową” tożsamość miasta i jej liminalność: materialne i niematerialne ślady obecności armii w mieście określane są jako „niechciane dziedzictwo”. Wbrew powszechnemu traktowaniu owego dziedzictwa jako problemu do rozwiązania, w swoim artykule wybieram podejście bardziej otwarte, które uwzględnia zdanie mieszkańców Puli wpisujących je w wielokulturową i robotniczą tożsamość miasta; staram się również podkreślić jego potencjał w procesie wytwarzania znaczeń, wartości, historii i pamięci.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2021, 10; 1-21
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A impact of administrative law regulation on models of using spatial data to promote tourism assets of Poland and its cultural and natural heritage
Autorzy:
Świtała, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191366.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Stowarzyszenie SILGIS
Tematy:
spatial data for tourists
cultural heritage
natural heritage
open data
interoperability
dane przestrzenne dla turystów
dziedzictwo kulturowe
dziedzictwo przyrodnicze
dane otwarte
interoperacyjność
Opis:
The purpose of the article is to analyze the impact of legal regulations on the use of spatial data related to Poland's tourism assets and its cultural and natural heritage through spatial information services used as part of spatial information systems, both in the public and private sectors. The conducted considerations are to allow for the formulation of de lege lata remarks and de lege ferenda postulates regarding the existing legal basis for the functioning of the spatial information infrastructure. The proposed solutions should have a positive impact on improving the efficiency of using the data collected in this infrastructure for purposes related to the promotion of Poland's cultural and natural heritage.
Źródło:
GIS Odyssey Journal; 2022, 2, 2; 105--113
2720-2682
Pojawia się w:
GIS Odyssey Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Revitalisation of the brownfield land on the example of the former Bethlehem Steel
Rewitalizacja terenów pohutniczych na przykładzie dawnej huty Bethlehem
Autorzy:
Dudek, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/370105.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
Former steelworks
postindustrial heritage
revitalization
dziedzictwo poprzemysłowe
rewitalizacja
tereny pohutnicze
Opis:
This paper demonstrates that the fall of big industrial plants lika Bethlehem Steel Corporation may constitute an opportunity to change the local economic strategy and to secure sustainable development of the town. Revitalisation of this area constitutes a very good example of skilful cooperation of private and public entities while working on the transformation of a degraded space.
Wnioski z badań wskazują, iż upadek dużych zakładów przemysłowych jak Bethlehem Steel Corporation może być okazją do zmiany strategii gospodarczej i zapewnienia miastu zrównoważonego rozwoju. Rewitalizacja tych obszarów jest bardzo dobrym przykładem umiejętnej współpracy podmiotów prywatnych i publicznych w przekształcaniu zdegradowanej przestrzeni.
Źródło:
Przestrzeń i Forma; 2019, 37; 99-112
1895-3247
2391-7725
Pojawia się w:
Przestrzeń i Forma
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies