Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "biblijne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Biblical History as the Locus Ethicus in Sofia Cavalletti’s Concept of Religious Education
    Biblijna historia jako locus ethicus w koncepcji religijnego wychowania dziecka Sofii Cavalletti
    Autorzy:
    Surma, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/448798.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Biblical history
    Biblical narratives
    ethics
    parenesis
    norms
    relation
    covenant
    historia biblijna
    narracje biblijne
    etyka
    pareneza
    normy
    relacja, przymierze
    Opis:
    The concept of the religious education of a child aged three to twelve by Sofia Cavalletti (1917–2011) has been present in educational practice since 1954. In Poland the assumptions of that concept have been fulfilled in certain educational institutions since the 1990’s. The objective of the article is to answer the question of why is Biblical narratives constitute the locus ethicus in Cavalletti’s concept of child education? Religious education based on the Bible and liturgy is strictly related to the task of the catechesis which is ethical formation. The story told in the Bible is shown in the catechesis as the history of God and a human being who are the partners of the covenant. This relation is understood as the source of life and the basis for ethical education.
    Koncepcja religijnego wychowania dziecka w wieku od trzeciego do dwunastego roku życia w opracowaniu Sofii Cavalletti (1917–2011) jest obecna w praktyce edukacyjnej od 1954 roku. W Polsce założenia tej koncepcji są realizowane w niektórych placówkach oświatowych od lat 90. XX wieku. Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: dlaczego narracje biblijne stanowią swoisty locus ethicus w koncepcji wychowania dziecka proponowanej przez Cavalletti? Wychowanie religijne oparte na Biblii i liturgii ściśle łączy się z zadaniem katechezy, jakim jest formacja moralna. Historia opowiedziana w Biblii jest ukazywana w ramach katechezy jako historia Boga i człowieka, którzy są partnerami przymierza. Ta relacja stanowi źródło życia i podstawę wychowania moralnego.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 4; 99-109
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sacramental marriage and love versus irregular unions. Reflection on divergent interpretations of the 8th chapter of the Amoris laetitia
    Małżeństwo sakramentalne i miłość wobec związków nieregularnych. Refleksja nad rozbieżnymi interpretacjami 8. rozdziału Amoris laetitia
    Autorzy:
    Balák, René
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/475433.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    sacramental marriage
    sacramental love
    theology
    biblical foundations
    vocation
    communio personarum
    irregular unions
    małżeństwo sakramentalne
    miłość sakramentalna
    fundamenty biblijne
    powołanie
    nieregularne związki
    Opis:
    The theological and moral debate, focused on the new theological proposals, brings controversy not only into the area of methodology but also in the content of the problem. Therefore it is necessary to ask questions about to what biblical foundations the theologians, who bring in these new proposals, want to appeal. By drawing in to the comparative method the author shows the lability and discontinuity of new proposals, which diverge from the theology of creation as well as from the evangelical message of marriage. In moral sacramentology the issue of marriage was being reflected in the context of vocation of spouses to holiness, where fidelity is connected with indissolubility as a way of life vocation. The transcendent vertical dimension of the sacramental marriage is essential to marital communio personarum, while the new theological proposals level out sacramental marriage to being something ideal and impossible, which is not suitable for every person who was called by God to married life. The sacramental marital union is, however, a divine plan, which spouses are to realize in the spirit of sacramental love whose characteristic features can not be realized in the so-called irregular unions. People in such unions can not logically receive the gifts of grace, for what they are based on, Christ has clearly condemned as evil. Christ’s words of truth about marriage are to be the reference to theological criterion for the merciful approach to this negative phenomenon, as well as to persons who find themselves in difficult situations that are not morally good.
    Dyskusja teologicznomoralna, dotycząca propozycji nowych rozwiązań teologicznych, przynosi ze sobą kontrowersje nie tylko w zakresie metodologii, lecz także w zakresie treści problemu. Dlatego istnieje potrzeba zadawania pytań, na jakie fundamenty biblijne powołują się teologowie proponujący te nowe rozwiązania. Autor przy pomocy metody komparatywnej wskazuje na labilność oraz nieciągłość nowych propozycji, które odbiegają od teologii stworzenia, jak również od ewangelicznego orędzia o małżeństwie. W ramach sakramentologii moralnej problematykę małżeństwa poddano refleksji w kontekście powołania małżonków do świętości, gdzie wierność łączona jest z nierozerwalnością, co jest pokazane jako droga powołania życiowego. Transcendentny wymiar pionowy małżeństwa sakramentalnego ma podstawowe znaczenie dla communio personarum małżonków, przy czym nowe propozycje teologiczne pokazują małżeństwo sakramentalne jako ideał nie do osiągnięcia, jako coś, co nie jest dostępne dla wszystkich powołanych przez Boga do życia w małżeństwie. Sakramentalna jedność małżonków jest jednak Bożym zamiarem, który małżonkowie powinni urzeczywistniać w duchu miłości sakramentalnej. Cech charakterystycznych dla tej miłości jednak nie można urzeczywistniać w tzw. związkach niesakramentalnych. Osoby żyjące w nowych związkach oczywiście nie mogą czerpać z darów łask, ponieważ to, na czym są zbudowane, Chrystus wyraźnie potępił jako zło. Chrystusowe słowo prawdy o małżeństwie powinno stanowić kryterium teologiczne w miłosiernym podejściu do tego zjawiska negatywnego, jak również w podejściu do osób przeżywających trudne sytuacje życiowe, które nie są moralnie dobre.
    Źródło:
    Family Forum; 2017, 7; 93-106
    2084-1698
    Pojawia się w:
    Family Forum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza Wulgaty i jej aktualny status w Kościele Katolickim. Uwagi na marginesie Listu apostolskiego papieża Franciszka "Scripturae Sacrae affectus"
    THE GENESIS OF THE VULGATE AND ITS CURRENT STATUS IN THE CATHOLIC CHURCH: NOTES AT THE MARGINS OF POPE FRANCIS’ APOSTOLIC LETTER "SCRIPTURAE SACRAE AFFECTUS"
    Autorzy:
    Chrostowski, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1591763.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Bible
    "Sacrae Scripturae affectus"
    Septuagint
    St. Hieronimus
    Vulgate
    Neo-Vulgate
    Biblical translations
    Biblia
    "Scripturae Sacrae affectus"
    Septuaginta
    św. Hieronim
    Wulgata
    Neo-Wulgata
    przekłady biblijne
    Opis:
    Na marginesie Listu apostolskiego papieża Franciszka "Scripturae Sacrae affectus" (30 IX 2020) artykuł omawia genezę i naturę najważniejszego dzieła św. Hieronima, czyli Wulgaty, oraz jej aktualny status w Kościele katolickim. Najpierw zostały ukazane główne linie przewodnie dokumentu papieża Franciszka, a następnie została podkreślona potrzeba chrystologicznej hermeneutyki biblijnej i opartych na niej studiów biblijnych. Ze względu na cel i okoliczności powstania Wulgata osłabiła w Kościele zachodnim znaczenie Septuaginty. Kolejne uwagi dotyczą recepcji Wulgaty – od początkowych sprzeciwów i rezerwy po dekret Soboru Trydenckiego (1546), który usankcjonował jej status w Kościele katolickim. Ta sytuacja trwała do Soboru Watykańskiego II (1962–1965), który dokonał zasadniczej zmiany w spojrzeniu na autorytet i autentyczność dzieła św. Hieronima. Dalej następują uwagi na temat Neo-Wulgaty i pięciu krytycznych wydań Wulgaty. Artykuł zamykają uwagi odnośnie do aktualnych dylematów translatoryki biblijnej. Bibliści katoliccy, biorąc za podstawę krytyczne wydania Biblii Hebrajskiej oparte na tekście masoreckim, stają przed pytaniem, czy i jak wykorzystywać w swoich przekładach opcje translatorskie przyjęte i utrwalone w Wulgacie.
    This article discusses the genesis and nature of Vulgate, the most important work of St Jerome, and its current status in the Catholic Church at the margins of Pope Francis’ Apostolic Letter "Scripturae Sacrae affectus" (30 September 2020). First, the main guiding lines of Pope Francis’ document are shown, and then the need for Christological hermeneutics and biblical studies based on it is emphasized. The Vulgate weakened the importance of the Septuagint in the Western Church due to its purpose and the circumstances of its creation. The next comments concern the reception of the Vulgate – from the initial objections to the decree of the Council of Trent (1546), which sanctioned its status in the Catholic Church. This situation lasted until the Second Vatican Council (1962–1965), which made a fundamental change in the view of the authority and authenticity of the work of St Jerome. Then, the comments on the Neo-Vulgate and the five critical editions of the Vulgate are presented. The article ends with comments on the current dilemmas of biblical translation. Catholic scholars, taking as their basis critical editions of the Hebrew Bible based on the Masoretic text, are faced with the question of whether and how to use in their translations the options adopted and recorded in the Vulgate.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2020, 36; 9-35
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An Incarnational Analogy That Is Hard to Escape From: A Polemic with James Prothro
    Autorzy:
    Zatwardnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029752.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    James Prothro
    analogia inkarnacyjna
    analogia Maryjna
    hermeneutyka biblijna
    natchnienie biblijne
    chrystologia a bibliologia
    incarnational analogy
    Marian analogy
    biblical hermeneutics
    biblical inspiration
    Christology
    theology of Scripture
    Opis:
    Theological literature contains many references to the analogy between the Incarnation of the Word and the expression of God’s words in human language. In “The Christological Analogy and Theological Interpretation” James Prothro points out that the incarnational theology is useful only in emphasizing the dual provenance of Scripture (divine and human authorship). Nevertheless, it does not hold true in a situation in which one derives the concept of inspiration from the analogy or tries to formulate conclusions on how to interpret the inspired books on its basis. According to the theologian, the text and the actual Incarnation are two different examples of divine self-disclosure to humans, and there is no immediate transit between Christology and the theology of Scripture. This article is a polemic with Prothro’s theses, which have been subjected to criticism. The theologian’s escape from the incarnational theology has proved unsuccessful. The limitations of the analogy do not prevent one from the possibility of using it. One should only remember about the “dissimilar similarity,” characteristic of every analogy. The final part of the article contains directions for further studies.
    W literaturze teologicznej znaleźć można liczne odwołania do analogii między Wcieleniem Słowa a wyrażeniem słów Bożych w ludzkim języku. W „The Christological Analogy and Theological Interpretation” James Prothro wskazuje, że analogia inkarnacyjna jest przydatna jedynie w podkreślaniu podwójnej proweniencji Pisma (Boskie i ludzkie autorstwo). Nie sprawdza się jednak w sytuacji, gdy z analogii wywodzi się koncepcję natchnienia albo próbuje na jej podstawie wyprowadzić wnioski dotyczące interpretacji ksiąg natchnionych. Według teologa tekst i rzeczywiste Wcielenie są dwoma różnymi przykładami boskiego ujawnienia się ludziom, a między chrystologią i teologią Pisma nie ma bezpośredniego przejścia. Niniejszy artykuł jest polemiką z tezami Prothro, które zostały poddane krytyce. Ucieczka teologa przed analogią inkarnacyjną okazała się nieudana. Ograniczenia analogii nie przekreślają możliwości jej użycia. Należy tylko pamiętać o „niepodobnym podobieństwie” charakteryzującym każdą analogię. W zakończeniu wskazano kierunki dalszych badań.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2021, 91, 2; 37-75
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Resurrecting the ambo: Monument of Paschal Memory and Eschatological Hope. Part 2
    Zmartwychwstanie ambony: pomnik pamięci paschalnej i nadziei eschatologicznej. Część druga
    Autorzy:
    Ryan, Fergus Michael Timothy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432104.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Ambo
    Mass
    Resurrection
    Gospel
    Scripture readings
    Lectern
    Analogium
    Lectorium
    Pulpit
    Monument
    Paschal Mystery
    Eschatology
    ambona
    msza
    zmartwychwstanie
    Ewangelia
    czytania biblijne
    legium
    analogium
    lectorium
    pulpit
    misterium paschalne
    eschatologia
    Opis:
    Renewed emphasis on the significance of the ambo on the part of the Roman dicastery for divine worship appeared in the context of the Roman rite in the late 1980s and once again in the Jubilee year 2000 but seems to have been overlooked in the vast majority of local churches. The author reviews what he considers to be a gradual restoration of the ambo to its medieval heyday while seeing that same restoration as central in placing the celebration of Christ’s paschal mystery at the heart of the liturgy renewed after Vatican II.
    Ponowne podkreślenie znaczenia ambony przez rzymską dykasterię ds. Kultu Bożego pojawiło się w kontekście rytu rzymskiego pod koniec lat 80-tych i kolejny raz w roku jubileuszowym 2000, ale wydaje się, że zostało ono przeoczone w większości kościołów lokalnych. Autor opisuje to, co uważa za stopniowe przywracanie ambony do jej średniowiecznej świetności, jednocześnie widząc, że ma ono kluczowe znaczenie dla umieszczenia celebracji misterium paschalnego w centrum liturgii odnowionej po Soborze Watykańskim II.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2022, 60, 2; 105-147
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Theological and Biblical Basis for Construing the Eucharist as a Memorial to the Sacrifice of Christ
    Teologiczno-biblijne podstawy rozumienia Eucharystii jako pamiątki uobecniającej zbawczą ofiarę Chrystusa
    Autorzy:
    Froniewski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1995827.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-05
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    memorial
    zikkaron
    anamnesis
    theology of the Eucharist
    biblical basis of the Eucharist
    Jesus
    the Eucharist as a sacrifice
    pamiątka
    anamneza
    teologia Eucharystii
    biblijne podstawy Eucharystii
    Jezus
    Eucharystia jako ofiara
    Opis:
    The fundamental problem addressed in the article is the question of how, based on the Scriptures, believers participating in the Eucharist have access to Christ’s salvific sacrifice on the cross. The author takes as a starting point Jesus’ words uttered at the Last Supper: “Do this in memory of me” (gr. tuto poieite eis ten emen anamnesin) and considers it crucial to understand the original meaning of the word “memorial” (gr. anamnesis). He carries out his analysis in two stages. First, he reaches for the Hebrew word zikkaron as the equivalent of the New Testamental term anamnesis and proves it is deeply rooted in the cult language of Judaism. Then, in this context, he carries out an exegesis of the words of the institution of the Eucharist, which he extends by the explanations offered by the author of the Letter to the Hebrews, where we find afull understanding of Christ’s sacrifice made “once for all.” The rediscovery in theology of the full understanding of the concept of memorial-anamnesis from the words of the institution of the Eucharist only took place in the biblical and liturgical research of the twentieth century, the achievements of which constitute here afundamental point of reference for the author’s search. The result of this process was the reception and return to the biblical-patristic approach to the memorial in Catholic teaching about the Eucharist as a sacrifice and the breaking of the deadlock in ecumenical dialogue in this area.
    Zasadniczym problemem podjętym w artykule jest odpowiedź na pytanie, na jakiej zasadzie, w oparciu o dane Pisma Świętego, wierzący uczestniczący w Eucharystii mają dostęp do zbawczej ofiary Chrystusa dokonanej na krzyżu. Autor za punkt wyjścia przyjmuje słowa Jezusa wypowiedziane na Ostatniej Wieczerzy: „To czyńcie na moją pamiątkę” i za kluczowe uznaje zrozumienie oryginalnego znaczenia słowa „pamiątka” (gr. anamnesis). Swoją analizę przeprowadza w dwóch etapach. Najpierw sięga do hebrajskiego słowa zikkaron jako ekwiwalentu nowotestamentalnego terminu anamnesis i ukazuje jego głębokie zakorzenienie w kultycznym języku judaizmu. Następnie w tym kontekście przeprowadza egzegezę słów ustanowienia Eucharystii, którą poszerza o wywód autora Listu do Hebrajcsyków, gdzie odnajdujemy pełne rozumienie ofiary Chrystusa dokonanej „raz na zawsze”. Odkrycie na nowo w teologii pełnego rozumienia pojęcia pamiątki-anamnezy ze słów ustanowienia Eucharystii nastąpiło dopiero w badaniach biblijnych i liturgicznych XX wieku, których osiągnięcia stanowią tutaj zasadniczy punkt odniesienia dla poszukiwań autora. Efektem tego procesu była recepcja i powrót do biblijno-patrystycznego ujęcia pamiątki w katolickim nauczaniu o Eucharystii jako ofierze oraz przełamanie impasu w dialogu ekumenicznym w tym zakresie.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2021, 29, 1; 137-162
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Creation and Integral Ecology. A Biblical-Theological Perspective
    Stworzenie i ekologia integralna. Perspektywa biblijno-teologiczna
    Autorzy:
    Karczewski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148598.pdf
    Data publikacji:
    2017-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    biblijne teksty o stworzeniu
    Jezus Chrystus i stworzenie
    Kościół i ekologia
    teologia stworzenia
    ekologia integralna
    theology of creation
    integral ecology
    biblical texts about creation
    Jesus Christ and creation
    Church and ecology
    Opis:
    This article is entitled: Creation and Integral Ecology. A biblical-theological perspective. The concept of integral ecology has been emerging in scientific discussion for some years. It is also addressed in Pope Francis' encyclical Laudato si (2015). The biblical theology of creation can be one of the sources for integral ecology. From a biblical perspective, integral ecology concerns human beings and creation. The integral ecologist asks about human dignity before birth and about social injustice. From the perspective of biblical theology, Jesus Christ plays an important role. He is the beginning of a new creation. In eschatology, he leads the whole creation to perfection. Christians should work in favour of ecology because the world was created by God and has been renewed by Jesus Christ. Furthermore, the church should be a community of brotherly love. Everyone should have equal access to the goods of nature. Biblical truth about creation can be an important source for environmental activities.
    Encyklika papieża Franciszka Laudato sì wywołała niemałe poruszenie w środowisku naukowym. Jednocześnie, w środowisku teologów i filozofów katolickich większego znaczenia nabrały pytania o związek wiary i ekologii. Wobec panującej, często uproszczonej wersji ekologii, nierzadko powiązanej z areligijnymi i lewicowymi nurtami społecznymi Franciszek proponuje spojrzenie na ekologię adekwatne do otaczającej współczesnego człowieka rzeczywistości. Akcent pada na integralność ekologii. Integralność ta polega przede wszystkim na uznaniu, że celem działań ekologicznych jest nie tylko świat roślin czy zwierząt, ale również człowiek. W prezentowanym artykule podejmuje się refleksję nad biblijną koncepcją stworzenia, która dla chrześcijanina stanowi istotne źródło realizowania postaw proekologicznych. Biblia, jako święta księga chrześcijan wskazuje jasno, że pierwszym powodem, dla którego osoba religijna powinna szanować stworzenie jest szacunek dla jego Autora, czyli Stwórcy. Jednocześnie w kluczu ekologicznym, czyli zgodnym z naturalnym stanem rzeczy, autorzy biblijny postrzegają sporne dzisiaj kwestie, jak np. małżeństwo mężczyzny i kobiety, szacunek dla nienarodzonych i chorych, opiekę nad osobami wykluczonymi ze społeczeństwa. W odróżnieniu od wąsko pojętej ekologii tradycyjnej, znaczonej specyficznym pesymizmem i napięciem, ekologia integralna wiąże się z szansą radykalnej odnowy stworzenia, która dokona się przez Jezusa Chrystusa. Wrażliwość ekologiczna jest współcześnie szeroko akceptowana i rozwijana. Podkreślanie integralności ekologii jest właściwą drogą do usuwania sprzeczności, które istnieją w przestrzeni refleksji i praktyki ekologicznej. Jednocześnie jest oczywiste, że „nawrócenie ekologiczne” jest dla chrześcijanina tożsame z nawróceniem do Boga Stwóry i do Jezusa Chrystusa.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2017, 18; 309-321
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cain’s rhetorical artfulness: Erasmus’ Biblical spoof
    Retoryczna przebiegłość Kaina. Biblijny apokryf Erazma
    Autorzy:
    Ryczek, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2089948.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Early Modern European history
    16th-century Latin-language writers
    16th century humanism
    rhetoric
    Biblical mythopoeia
    Cain
    Desiderius Erasmus (1466–1536)
    wczesna nowożytność
    literatura nowołacińska
    humanizm
    retoryka
    apokryfy biblijne
    Erazm z Rotterdamu (1466–1536)
    Opis:
    This article contains a bilingual, Latin-Polish, edition of a letter written by Erasmus to John Sixtin (Ioannes Sixtinus), a Frisian student he met in England. In it Erasmus describes a dinner party at Oxford to which he was invited as an acclaimed poet. In the presence of John Colet, leader of English humanists, table talk turned into learned conversation. Erasmus’s contribution to the debate was an improvised fable (fabula) about Cain who, in order to become farmer, persuades the angel guarding Paradise to bring him some seeds from the Garden of Eden. His speech, a showpiece of rhetorical artfulness disguising a string of lies and spurious argument, is so effective that the angel decides to steal the seeds and thus betray God’s trust. Seen in the context of contemporary surge of interest in the art of rhetoric, Erasmus’ apocryphal spoof is an eloquent demonstration of the heuristic value of mythopoeia and the irresistible power of rhetoric.
    Źródło:
    Ruch Literacki; 2018, 5; 531-544
    0035-9602
    Pojawia się w:
    Ruch Literacki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Homily Building Based on Euchological Texts in the Light of Exhortations of the Homiletic Directory
    Budowanie homilii na bazie tekstów euchologijnych w świetle wskazań Dyrektorium homiletycznego
    Autorzy:
    Żądło, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1913236.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-29
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    biblical readings
    euchological texts
    historical-critical and contextual method
    homily preaching
    lectio divina
    linguistic (semiotic) method
    homily
    preparation
    czytania biblijne
    głoszenie homilii
    metoda lingwistyczna (semiotyczna)
    przygotowanie homilii
    teksty euchologijne
    metoda historyczno-krytyczna i kontekstualna
    Opis:
    The author devoted the article to the preparation of homilies based on euchological texts. His inspiration was Homiletic Directory by the Congregation for Divine Worship and Discipline of the Sacraments. His attention was due to the impression that the Directory gave too little consideration to them, especially the methods that can be used to preparing the homily. The Directory mentions that the spectrum that inspires homiletic work includes, apart from Bible, typically liturgical texts. Nonetheless, a more thorough reading provokes the impression that focus on biblical readings by far dominates. The method proposed by the Directory is lectio divina, which is growing out of the patristic exegesis of the spiritual sense of the Scripture. This method considers the biblical texts belonging to the canon recognised to be inspired. Euchological formulas, on the other hand, belong to an open catalogue, so they differ from the biblical texts. Hence the thesis in the article appears that the lectio divina method can be used as a model for prayer formulas and treated in an inspiring way, however, the methodology typical for liturgical hermeneutics should be employed. The paper proposes to use the historical-critical method, which allows for reading their diachronicity, and the linguistic (semiotic), which enables their synchronous richness to be explored. The juxtaposition of these methods makes it possible to see how they correspond to each other and thus confirm the rationality of the conducted argument and the validity of the thesis indicating the need to use adequate methods when preparing homilies based on euchological formulas.
    Autor poświęcił artykuł zagadnieniu przygotowania homilii na bazie tekstów euchologijnych. Inspirację odnalazł w opublikowanym przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w 2015 roku Dyrektorium homiletycznym. Poświęcenie uwagi tekstom euchologijnym sprowokowane zostało wrażeniem, jakoby we wspomnianym dyrektorium poświęcono im zbyt mało miejsca, szczególnie zaś możliwym do zastosowania metodom w pracy nad nimi w perspektywie przygotowania homilii. W dyrektorium jest mowa o tym, że do spektrum inspirującego twórczość homiletyczną należą – oprócz czytań czerpanych z Biblii – teksty typowo liturgiczne, a więc nade wszystko formuły euchologijne, niemniej dokładniejsza lektura dokumentu prowokuje wrażenie, jakoby uwaga skupiona na czytaniach biblijnych była w nim zdecydowanie dominująca. Metodą proponowaną przez dyrektorium jest wyrastająca z patrystycznej egzegezy duchowych sensów Pisma Świętego lectio divina. W metodzie tej chodzi o teksty biblijne przynależne do kanonu ksiąg uznanych za natchnione. Euchologijne formuły natomiast przynależą do otwartego katalogu, który jest wciąż uzupełniany, więc odróżniają się od tekstów biblijnych. Stąd powstaje w artykule teza, iż metodą lectio divina można się w pracy nad formułami modlitewnymi posługiwać modelowo, traktować ją inspirująco, niemniej sięgać należy po metody typowe dla hermeneutyki liturgicznej. W treści opracowania proponuje się korzystanie przy pracy nad homilią na bazie tekstów euchologijnych z metody historyczno-krytycznej, która pozwala odczytać ich diachroniczność, oraz z metody lingwistycznej (semiotycznej), dzięki której można zgłębić ich bogactwo synchroniczne. Zestawienie tych metod pozwala dostrzec, jak korespondują ze sobą, a przez to potwierdzają racjonalność przeprowadzonego wywodu oraz słuszność tezy wskazującej na potrzebę posługiwania się przy pracy nad homilią na bazie formuł euchologijnych metodami adekwatnymi.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 1; 237-260
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Johann Reuchlin (1455–1522), Celebrated Hebraist Loyal to the Church: Commemorating the 500th Anniversary of His Death
    Johann Reuchlin (1455–1522), wybitny hebraista wierny Kościołowi. Upamiętnienie 500. rocznicy jego śmierci
    Autorzy:
    Posset, Franz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20433647.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-26
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    Johann Reuchlin
    Leo X
    Erasmus of Rotterdam
    Caspar Amman
    Crotus Rubeanus
    biblical languages
    Christian Hebraists
    monastic humanism
    humanist bishops
    Rome’s humanists
    Leon X
    Erazm z Rotterdamu
    języki biblijne
    chrześcijańscy hebraiści
    humanizm monastyczny
    biskupi humaniści
    humaniści rzymscy
    Opis:
    The life and work of Johann Reuchlin (1455–1522) has been investigated in the past primarily by Protestant authors pivoting around the views of Philip Melanchthon (1497–1560), who was Reuchlin’s relative and Martin Luther’s close collaborator. The purpose of the present contribution is to liberate the Catholic Reuchlin from the Protestant Wirkungsgeschichte. In order to come closer to the real Reuchlin, one has to focus on him as the Catholic Philo-Semite that he actually was. There were multiple cardinals in Rome who were favorably inclined toward Reuchlin; his controversial book Eye Glasses was on trial in Rome. Reuchlin had an unshaken and life-long commitment to the Catholic faith under papal leadership. He also maintained good relations with the monastic humanists (German Klosterhumanisten) of his time. He was glorified by Christians and Jews. Erasmus thought of Reuchlin as a saint and paid him overwhelming tribute in his eulogy Apotheosis Capnionis (Reuchlin’s Ascension into Heaven).
    Życie i działalność Johanna Reuchlina (1455–1522) były w przeszłości badane przede wszystkim przez autorów protestanckich, skupionych wokół poglądów Filipa Melanchtona (1497–1560), który był krewnym Reuchlina i bliskim współpracownikiem Marcina Lutra. Celem niniejszego opracowania jest „uwolnienie” katolickiego Reuchlina od protestanckiej Wirkungsgeschichte. Aby poznać prawdziwego Reuchlina, należy skupić się na nim jako katolickim filosemicie, którym w rzeczywistości był. W Rzymie żyło wielu kardynałów przychylnie nastawionych do Reuchlina; jego kontrowersyjna książka Zwierciadło oczu była przedmiotem procesu w tym mieście. Reuchlin konsekwentnie, przez całe życie wiązał się z wiarą katolicką pod przewodnictwem papieża. Utrzymywał też dobre stosunki z ówczesnymi zakonnikami-humanistami (niem. Klosterhumanisten). Cenili go zarówno chrześcijanie, jak i żydzi. Erazm uważał Reuchlina za świętego i oddał mu hołd w laudacji zatytułowanej Apotheosis Capnionis (Apoteoza Reuchlina).
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 1; 197-225
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Features of the Biblical Translations Made on the Territory of the Crown of the Kingdom of Poland and the Grand Duchy of Lithuania in the 16th Century
    Osobliwości tłumaczeń biblijnych z terenów Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego w XVI wieku
    Autorzy:
    Kozhynava, Ala
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1837714.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    biblical translations
    the 16th century
    the Crown of the Kingdom of Poland
    the Grand Duchy of Lithuania
    the Book of Ecclesiastes
    tłumaczenia biblijne
    XVI wiek
    Rzeczpospolita
    Wielkie Księstwo Litewskie
    Księga Koheleta
    бiблейскiя пераклады
    XVI стагодзе
    Рэч Паспалiтая
    Вялiкае княства Лiтоўскае
    Кніга Еклесіяста
    Opis:
    The article provides an overview of biblical translations created in the 16th century on the territory of the Crown of the Kingdom of Poland and the Grand Duchy of Lithuania. On the example of verses 1.5–7 from the Book of Ecclesiastes a specific translation technique and the reasons for the differences between the original and translated text are considered. The study uses the method of textological analysis. The author comes to the following conclusions. Firstly, it can be a clash of different language systems, since the original language and the language of biblical translation refer not only to different language groups, but also to different language families. Secondly, a strong opposition to the accuracy of the translation is a different understanding of the text, due to differences in religion. By the time of the creation of most Slavic translations, Christian exegetics was fundamentally different both from the ancient understanding of sacred texts and from the interpretation adopted in the rabbinical tradition. Thirdly, intertextual differences may be due to differences in culture that have nothing to do with the religious system. Fourthly, the difference between the original and the translation is due to the fact that not all translators were equally gifted linguists; they didn’t know the original language and the subject in question equally well. Therefore, in the textual structure of the translation, we can meet with various kinds of deviations from the essence and form of the original, up to language and substantial mistakes.
    Niniejszy artykuł ma charakter przeglądowy, jest poświęcony tłumaczeniom biblijnym, które powstały w XVI w. na terenie Rzeczpospolitej i Wielkiego Księstwa Litewskiego. W tekście na przykładzie wierszy 1.5–7 z Księgi Koheleta rozpatruje się konkretną technikę translatorską oraz przyczyny różnic między tekstem oryginalnym i przetłumaczonym na inny język. W badaniu zastosowano metodę analizy tekstologicznej. Autor dochodzi do następujących wniosków. Po pierwsze, może to być konflikt różnych systemów językowych, ponieważ język oryginalny i język tłumaczenia biblijnego odnoszą się nie tylko do różnych grup, ale także do różnych rodzin językowych. Po drugie, dokładności tłumaczenia może przeszkadzać odmienne rozumienie tekstu z powodu różnic religijnych. W czasie stworzenia większości słowiańskich tłumaczeń biblijnych chrześcijańska egzegetyka zasadniczo różniła się zarówno od starożytnego rozumienia świętych tekstów, jak i od interpretacji przyjętej w tradycji rabinicznej. Po trzecie, różnice intertekstualne mogą wynikać z różnic kulturowych, które nie mają nic wspólnego z systemem religijnym. Po czwarte, różnica między oryginałem a tłumaczeniem wynika z faktu, że nie wszyscy tłumacze byli równie utalentowanymi lingwistami, znali dobrze język oryginalny. Dlatego w strukturze tekstowej tłumaczenia możemy się spotkać z różnego rodzaju odchyleniami od treści i formy oryginału, aż po błędy językowe i merytoryczne.
    У артыкуле даецца агульнае ўяўленне пра біблейскія пераклады, створаныя ў XVI ст. на тэрыторыі Рэчы Паспалітай і Вялікага княства Лiтоўскага, а таксама на прыкладзе вершаў 1.5–7 з Кнігі Еклесіяста разглядаецца канкрэтная тэхніка перакладу і прычыны адрозненняў паміж арыгінальным і перакладным тэкстам. Для даследавання выкарыстоўваецца метад тэксталагічнага аналізу. Аўтар прыходзіць да наступных высноў. Па-першае, гэта можа быць сутыкненне розных моўных сістэм, паколькі мова арыгінала і мова біблейскага перакладу належаць не толькі да розных моўных групаў, але і да розных моўных сем’яў. Па-другое, моцным процідзеяннем на шляху да дакладнасці перакладу аказваецца рознае разуменне тэксту, абумоўленае адрозненнем у веравызнанні. У час стварэння большасці славянскіх перакладаў хрысціянская экзегетика каардынальна адрознівалася як ад старажытнага разумення святых тэкстаў, так і ад тлумачэння, прынятага ў раввнистической традыцыі. Па-трэцяе, міжтэкставые адрозненні могуць быць абумоўленыя адрозненнямі ў культуры, якія не маюць ніякага дачынення да сістэмы веравызнання. Па-чацвёртае, адрозненне арыгінала ад перакладу абумоўліваецца тым, што не ўсе перакладчыкі былі аднолькава адоранымі лінгвістамі, аднолькава добра ведалі мову арыгінала і прадмет, пра які ідзе гаворка. Таму ў тэкставай структуры перакладу мы можам сустрэцца з рознага роду адхіленнямі ад сутнасці і формы арыгінала, якiя прыводзяць да моўных і змястоўных памылак.
    Źródło:
    Studia Białorutenistyczne; 2020, 14; 235-247
    1898-0457
    Pojawia się w:
    Studia Białorutenistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies