Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Patristic" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Integral Communication with Listeners in Origen’s Four Homilies on Psalm 76(77)
    Autorzy:
    Nieścior, Leon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2134426.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-28
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Orygenes
    Psalm 77 (76)
    egzegeza patrystyczna
    homilia patrystyczna
    kaznodziejstwo patrystyczne
    Origen
    patristic exegesis
    patristic homily
    patristic preaching
    Opis:
    A recently discovered collection of 29 Origen’s homilies on the Psalms was published in 2015. Origen delivered them in the last years of his life. We find there speculations on the borderline between philosophy and theology, which Origen never abandoned. Do they not violate the canon of homilies? Are they not dominated by a theoretical, intellectual factor? To answer these questions, the author poses a broader question in his article, namely, about the nature of communication with listeners. Did Origen, as a homilist, appeal in an integral and balanced way to all human faculties: reason, imagination, will, feelings and senses? The article has a character of a survey of the issue, since four homilies to Ps 76(77) are the subject of its analysis.
    W 2015 r. został wydany niedawno odkryty zbiór 29 homilii Orygenesa do Psalmów. Orygenes wygłosił je w ostatnich latach swego życia. Natykamy się w nich na spekulacje z pogranicza filozofii i teologii, z których Orygenes nigdy nie zrezygnował. Czy nie naruszają one kanonu homilii? Czy nie dominuje w nich czynnik teoretyczny, intelektualny? Żeby odpowiedzieć na te pytania, autor porusza w artykule szerszą kwestię – charakteru komunikacji ze słuchaczem. Czy Orygenes jako homilista odwoływał się w sposób integralny i zrównoważony do wszystkich władz w człowieku: rozumu, wyobraźni, woli, uczuć i zmysłów? Artykuł ma charakter sondażu zagadnienia, ponieważ przedmiotem jego analizy są cztery homilie do Ps 76(77).
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2022, 92, 2; 87-106
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bishop appointing in the patristic time
    Ustanawianie biskupów w okresie patrystycznym
    Autorzy:
    Grzywaczewski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612022.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    ustanawianie biskupów
    okres patrystyczny
    bishop appointing
    patristic time
    Opis:
    W artykule podjęte zostało zagadnienie wyboru kandydata na biskupa. W okresie patrystycznym zasady w tym względzie nie były ujednolicone dla całego Kościoła, nie było też – jak wiadomo – szkół, które by przygotowywały do kapłaństwa czy do biskupstwa. Dlatego kandydatów do posługi w Kościele należało szukać we wspólnocie chrześcijańskiej. Zdarzało się, że na biskupa powoływano ludzi pełniących funkcje publiczne. W ten sposób wyświęcony został Synezjusz z Cyreny, znany jako filozof oraz mający doświadczenie w sprawach politycznych. Podobnie Ambroży został okrzyknięty biskupem, gdy jako rzymski konsul wszedł do kościoła w Mediolanie w czasie debaty nad wyborem pasterza dla tego miasta. Również Sydoniusz Apolinary, który był poprzednio prefektem Rzymu, gdy wrócił do Galii został wybrany na biskupa. Wielokrotnie zdarzało się, że ten, kogo upatrzono na biskupa nie czuł się na siłach, by podjąć to odpowiedzialne stanowisko w Kościele i w społeczności; w takim przypadku stosowano perswazję (tak było w przypadku Sydoniusza oraz Ambrożego), a czasem nawet swego rodzaju przymus. Grzegorz z Nazjanzu przyjął godność biskupią, ponieważ nie potrafił sprzeciwić się presji swego ojca, który też był biskupem, a zapewne i całej rodziny. Jan Chryzostom wzbraniał się przed przyjęciem święceń kapłańskich, a potem, gdy dał się poznać jako wybitny kaznodzieja, na rozkaz cesarza został porwany i przewieziony do Konstantynopola, gdzie bez swej zgody wprowadzono go na urząd patriarchy. Również św. Augustyn został kapłanem, a potem biskupem pod presją ówczesnego biskupa Hippony, a także wiernych świeckich. Od czasu, gdy pojawił się monastycyzm, zaczęto znajdować kandydatów na biskupa wśród mnichów, którzy bardzo często nie wyrażali chęci do podjęcia proponowanej funkcji. Do wybitnych przedstawicieli biskupów o monastycznym doświadczeniu można zaliczyć Bazylego z Cezarei, Grzegorza z Nyssy, wspomnianego Jana Chryzostoma, Marcina z Tours, Hilarego z Arles, Cezarego z Arles. W Galii istniały głównie trzy ośrodki monastyczne, które stanowiły miejsce formacji dla przyszłych biskupów, były to Ligugé, Marmoutier, a przede wszystkim Lérins. Istniała tradycja, szczególnie w Afryce, że sędziwy biskup mógł wyznaczać swego następcę. Tak biskup Waleriusz wprowadził św. Augustyna na swoje miejsce, a potem Augustyn oświadczył publicznie wobec ludu, że jest jego życzeniem, by po jego śmierci stolicę w Hipponie objął Herakliusz, który wówczas był kapłanem. Podobnie, tuż przed śmiercią, św. Honorat wyznaczył Hilarego na biskupa Arles. Kościół dopuszczał tego rodzaju możliwość, preferował jednak, by biskup był wybrany przez lokalną wspólnotę, zaaprobowany przez biskupów z danej prowincji kościelnej, a konsekrowany przez metropolitę lub innego biskupa za wiedzą metropolity. Z kapłaństwem wiąże się celibat. W tej dziedzinie obserwuje się ewolucję. W czasach apostolskich nie było problemu pogodzenia kapłaństwa (w tym biskupstwa) z małżeństwem. Sw. Paweł nawet wprost polecał, by biskup był mężem jednej żony. Dość wcześnie wytworzyła się tradycja, że żonaty mężczyzna może przyjąć święcenia diakonatu, kapłaństwa i biskupstwa, a potem wykonywać swą posługę jako mąż i ojciec. Jednakże ten, kto już przyjął święcenia nie może wstąpić w związek małżeński. Sobór Nicejski zaakceptował tę tradycję. Jest ona także poświadczona w zbiorze pouczeń dyscyplinarnych zwanym Konstytucje Apostolskie. Jednocześnie podejmowano wysiłki, by ci, którzy zostali wyświęceni jako żonaci, złożyli ślub wstrzemięźliwości, co nie było równoznaczne z rozwodem ani z separacją. Małżeństwo uważane było za ważne, duchowny mógł nadal mieszkać z żoną, jednakże domagano się, by żonę traktował jak siostrę. Za złamanie ślubu wstrzemięźliwości groziła kara utraty godności kościelnej. Z akt synodalnych dowiadujemy się, że pozycja żony biskupa, zwanej episcopa, była dość skomplikowana. Jej obecność dawała okazję do różnych posądzeń, a czasem i konfliktów. Pisze o tym także Grzegorz z Tours. Dlatego po upadku cesarstwa zaczęto podejmować wysiłki, by ograniczyć liczbę żonatych biskupów. Pojawiło się więcej kandydatów ze środowisk monastycznych, inni pochodzili z możnych rodów, przy czym pierwszeństwo dawano tym, którzy nie byli żonaci. Każdy ze sposobów wybierania biskupa miał pozytywne i negatywne strony; żaden nie dawał gwarancji, że nowo mianowany biskup spełni oczekiwania wszystkich wierzących. Ogólnie jednak liczba tych, którzy odpowiednio spełnili swe zadania jako biskupi była w okresie patrystycznym dość duża. Do głównych zadań biskupa należało sprawowanie Eucharystii, nauczanie oraz organizowanie życia religijnego w diecezji, czasem wypadało angażować się w sprawy społeczne, a nawet polityczne. Biskup, przez to, że pozostawał w łączności z innymi biskupami oraz z Papieżem, był dla duchownych niższych stopni oraz dla wiernych świeckich znakiem jedności Kościoła oraz jego powszechności.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2010, 55; 233-256
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bishop appointing in the patristic time
    Wybór biskupa w okresie patrystycznym
    Autorzy:
    Grzywaczewski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613601.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    wybór biskupa
    okres patrystyczny
    bishop appointing
    patristic time
    Opis:
    W artykule podjęte zostało zagadnienie wyboru kandydata na biskupa. Kandydatów do posługi biskupiej szukano we wspólnocie chrześcijańskiej. Z kapłaństwem, a szczególnie z biskupstwem, wiąże się celibat. To zagadnienie poruszone zostało w pierwszej części artykułu. Zdarzało się, że na biskupa powoływano ludzi pełniących funkcje publiczne. W ten sposób wyświęcony został Synezjusz z Cyreny. Podobnie Ambroży został okrzyknięty biskupem, gdy jako rzymski konsul wszedł do kościoła w Mediolanie w czasie debaty nad wyborem pasterza dla tego miasta. Również Sydoniusz Apolinary, który był poprzednio prefektem Rzymu, gdy wrócił do Galii został wybrany na biskupa. Wielokrotnie zdarzało się, że ten, kogo upatrzono na biskupa nie czuł się na siłach, by podjąć to odpowiedzialne stanowisko w Kościele i w społeczności; w takim przypadku stosowano perswazję (tak było w przypadku Sydoniusza oraz Ambrożego), a czasem nawet swego rodzaju przymus. Grzegorz z Nazjanzu przyjął godność biskupią, ponieważ nie potrafił sprzeciwić się presji swego ojca, który też był biskupem, Również św. Augustyn został kapłanem, a potem biskupem pod presją ówczesnego biskupa Hippony, a także wiernych świeckich. Istniała tradycja, szczególnie w Afryce, że sędziwy biskup mógł wyznaczać swego następcę. Tak biskup Waleriusz wprowadził św. Augustyna na swoje miejsce, a potem Augustyn oświadczył publicznie wobec ludu, że jest jego życzeniem, by po jego śmierci stolicę w Hipponie objął Herakliusz, który wówczas był kapłanem. Podobnie, tuż przed śmiercią, św. Honorat wyznaczył Hilarego na biskupa Arles. Każdy ze sposobów wybierania biskupa miał pozytywne i negatywne strony; żaden nie dawał gwarancji, że nowo mianowany biskup spełni oczekiwania wszystkich wierzących. Ogólnie jednak liczba tych, którzy odpowiednio spełnili swe zadania jako biskupi była w okresie patrystycznym dość duża. Do głównych zadań biskupa należało sprawowanie Eucharystii, nauczanie oraz organizowanie życia religijnego w diecezji, czasem należało angażować się w sprawy społeczne, a nawet polityczne. Biskup, przez to, że pozostawał w łączności z innymi biskupami oraz z Papieżem, był dla duchownych niższych stopni oraz dla wiernych świeckich znakiem jedności Kościoła oraz jego powszechności.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2011, 56; 465-483
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A mystic’s utopian dream of Christian Rome. The Political Theology of Origen
    Utopijny sen mistyka o chrześcijańskim Rzymie. Teologia polityczna Orygenesa
    Autorzy:
    Duda, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612525.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Orygenes
    teologia patrystyczna
    Kościół starożytny
    polityka
    państwo chrześcijańskie
    Origen
    patristic theology
    early Church
    policy
    Christian state
    Opis:
    Orygenes z Aleksandrii († 253), jeden z najwybitniejszych pisarzy wczesnochrześcijańskich, w apologii Contra Celsum podjął rozważania nad teologiczną wizją państwa. Dominuje w niej idea afirmacji oraz wola współpracy dla wspólnego dobra. W myśl nauczania biblijnego Adamantios podkreśla Boskie pochodzenie władzy, której należy się szacunek i lojalność. W przypadku jednak nadużycia kompetencji państwa w kwestii sumienia i wyznania obywateli, chrześcijanin winien bardziej słuchać Boga. Religia domaga się wolności i uszanowania jej zasad. Chrześcijaństwo nie tylko nie przeciwstawia się w swojej doktrynie założeniom państwa i jego celom, lecz może mu służyć na wielu płaszczyznach. Państwo pełniąc rolę służebną względem obywateli, do których należą chrześcijanie, szanując ich zasady życia, zyska przez to Boże błogosławieństwo, jak również najlepszych i najwartościowszych obywateli. Ideałem, który kreśli Orygenes, byłoby zbudowanie instytucji państwa na wartościach Chrystusowych, z chrześcijańskim władcą na czele. Świat rzymski, a szczególnie jego elity, muszą zrozumieć, iż chrześcijaństwo, które ciągle jest jeszcze w ogromnej mniejszości, jest pragmatycznie potrzebne Imperium, a Imperium chrześcijaństwu. Rzym, jeśli chce ocaleć i zwyciężyć swoich wrogów, winien stać się chrześcijański. Kościół, według Scholarchy z Aleksandrii, może być źródłem scalenia i unifikacji społeczeństwa, co zawsze stanowi podstawę siły i trwałości państwa. W tym miejscu historii myśl taka była jedynie teoretycznym marzeniem. Jednak w niedługim czasie cesarz Konstantyn, który przejdzie do historii z przydomkiem Wielki, podejmie próbę urzeczywistnienia tego ideału.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2014, 61; 179-194
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Monastic Exegesis and the Biblical Typology of Monasticism in the Patristic Period
    Autorzy:
    Kasprzak, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1828640.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    The Bible
    monastic exegesis (literal – spiritual – anagogical)
    the royal path (via regia)
    biblical typology
    the Patristic period
    Opis:
    Monastic exegesis of the Bible in the Patristic period was characterized by ascetic pragmatism, reminiscence and meditation of the canonical text and at the same time its extra-verbal literal and spiritual interpretation. The consequence of such a manner of reading the text of the Bible was to acknowledge the monastic way of life as the royal path (via regia) and the monk as the one possessing certain spiritual knowledge and living faith. Systematic ignoring of the original Hebrew text by ancient monks, as well as by the Fathers of the Church, in using literal – spiritual and anagogical exegesis led to every biblical text being understood in a spiritual manner, i.e. as a text leading a monk to salvation. The biblical typologies of the monastic life also started to be derived from the theological rule of the Testaments. Those typologies resulted from the formerly adopted Christocentric theological premise assuming that the whole Bible tells about Christ and leads to Christ. They were the spiritual interpretation of the biblical text and were aimed at accounting for monasticism as the biblical form of life.
    Źródło:
    Theological Research. A Journal of Systematic Theology; 2014, 2, 1; 85-103
    2300-3588
    Pojawia się w:
    Theological Research. A Journal of Systematic Theology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    What body will not inherit the kingdom of God? An early Christian exegesis of the First Epistle to the Corinthians 15:50
    Jakie ciało nie odziedziczy królestwa Bożego? Wczesnochrześcijańska egzegeza 1Kor 15, 50
    Autorzy:
    Szram, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612855.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    ciało
    zmartwychwstanie
    św. Paweł
    egzegeza patrystyczna
    Ireneusz
    Tertulian
    Orygenes
    body
    resurrection
    St. Paul
    patristic exegesis
    Irenaeus
    Tertullian
    Origen
    Opis:
    Celem artykułu jest prześledzenie egzegezy wersetu 1Kor 15, 50 w literaturze wczesnochrześcijańskiej na przykładzie pism trzech autorów, reprezentujących podstawowe tradycje geograficzno-kulturowe funkcjonujące w Kościele pierwszych wieków: Ireneusza z Lyonu – przedstawiciela tradycji azjatyckiej; Tertuliana z Kartaginy – związanego z tradycją północnoafrykańską, zbliżoną w wielu punktach do azjatyckiej; oraz Orygenesa – wywodzącego się z tradycji aleksandryjskiej. U wszystkich wspomnianych pisarzy przeważała interpretacja moralna zwrotu „ciało i krew” jako grzesznych uczynków, które należy porzucić, aby wejść do królestwa niebieskiego. Każdy z nich dopuszczał jednak również swoistą interpretację dosłowną tego wersetu, próbując pogodzić ją z fundamentalną prawdą wiary o cielesnym zmartwychwstaniu: Ireneusz akcentował, że ciało nie może zmartwychwstać i osiągnąć królestwa Bożego o własnych siłach, a jedynie z pomocą Ducha Świętego; Tertulian był przekonany, że ciało w ziemskiej postaci zmartwychwstanie, ale nie będzie mogło wejść do królestwa niebieskiego bez przyjęcia nowych cech; Orygenes posunął się najdalej, podając w wątpliwość powrót do życia ciał w ziemskim kształcie. Przeanalizowane komentarze do Pawłowego wersetu dowodzą, że egzegeza patrystyczna była ukierunkowana teologicznie i zależna od ówczesnych sporów doktrynalnych. Ukazują też pewien paradoks: niekiedy w celu uzasadnienia konkretnego stanowiska filozoficzno-teologicznego zwolennik literalizmu lub umiarkowanej alegorezy mógł przywiązywać większą wagę do przenośnego znaczenia tekstu natchnionego niż zdeklarowany alegorysta, który z kolei odwoływał się do daleko idącej interpretacji dosłownej.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2015, 64; 461-474
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Theological Themes in Origen’s First Homily on Psalm 76 (77) and Their Subsequent Reception
    Autorzy:
    Nieścior, Leon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029299.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Orygenes
    Psalm 77 (76)
    Bóg–Logos
    egzegeza patrystyczna
    preegzystencja dusz
    apokatastaza
    Origen
    God–Logos
    patristic exegesis
    preexistence of souls
    apocatastasis
    Opis:
    The collection of Origen’s presumably last works, the 29 homilies on the Psalms, was recently discovered and published in 2015. In the homily on Psa 76:1-9, we can find threads of the theology of spirituality intertwined with more systematic speculations. The sanctifying action of the Logos comes here to the fore. God-Logos enables the Christian to sacrifice himself fully with his mind, tongue and all his senses. The Word, which has been living for ages in the womb of the Father, educates the human word, liable to agitation, to silence. Origen looks for a cure in afflictions. He finds it in the image of hands outstretched to God and in constant reminding of Him. The Psalmist ponders “the ancient days” and “the eonic years” and asks if God can reject man forever (Psa 76:6–8). In his commentary, Origen seems to refer to his speculations from much earlier years, known from the work On First Principles, in which he expressed views on the preexistence of rational beings, preceding the present world, and the multiple transformation of worlds. Are these speculative threads still present in his last work? The article tries to explain Origen’s statements and understand them properly.
    Zbiór niedawno odkrytych i wydanych w 2015 r. dwudziestu dziewięciu homilii Orygenesa do Psalmów, to prawdopodobnie, jak wykazuje L. Perrone, ostatnie jego dzieło. Homilie stały się przedmiotem analizy pod kątem formalnym: języka, okoliczności napisania, aluzji historycznych etc. Przychodzi czas na zgłębianie ich treści teologicznych. W homilii do Ps 76, 1–9 przeplatają się wątki z zakresu duchowości i pewne spekulacje. Na pierwszy plan wysuwa się uświęcające działanie Logosu. Bóg–Słowo uzdalnia chrześcijanina do pełnej ofiary z samego siebie, swego umysłu, języka i wszystkich zmysłów. Przebywające od wieków w łonie Ojca Słowo wychowuje do milczenia ludzkie słowo, podatne na wzburzenie. Kaznodzieja szuka lekarstwa na utrapienia w wyciągniętych rękach do Boga i w ciągłym przypominaniu o Nim sobie. Psalmista rozważa „dni dawne” i „lata wieczne” oraz pyta, czy Bóg może odrzucić na wieki (Ps 76, 6–8). W komentarzu do Psalmów zdaje się nawiązywać do swoich spekulacji z dużo wcześniejszych lat, znanych z dzieła O zasadach. Wyrażał tam poglądy o preegzystencji bytów rozumnych, poprzedzającej obecny świat, i wielokrotnej transformacji światów, po których nastąpi powrót wszystkiego do Boga. Czy te wątki spekulacyjne są obecne w ostatnim jego dziele? Czy poglądy Orygenesa zmieniły się? Autor artykułu stara się wniknąć w dość zdawkowe wypowiedzi kaznodziei i właściwie je zrozumieć.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2021, 91, 4; 63-82
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Woman with the Flow of Blood in the Homily of Pseudo-Chrysostom and the Kontakion of Romanos the Melodist
    Autorzy:
    Dźwigała, Katarzyna Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043725.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-21
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    haimorrhoousa
    menstruation
    Romanos the Melodist
    Pseudo-Chrysostom
    Greek patristic tradition
    ritual purity
    illness
    Mt 9:20-22
    Mk 5:25-34
    Lk 8:43-48
    Opis:
    The piece considers the story of the woman with the flow of blood (haimorrhoousa) in the Gospels of Matthew, Mark, and Luke as it is represented in two works: the homily of Pseudo-Chrysostom (PG 59,575-578) and Kontakion 12 (in the Oxford edition) of Romanos the Melodist. Interpretations of this episode from the gospels touch upon the issue of ritual purity in the Jewish law as well as the attitude of Christian authors toward female menstruation. The texts mentioned above are examined, along with statements from the Fathers of the Church on menstruation, in an attempt to answer the question of whether Christian authors embraced the idea that menstruating women should be excluded from social and religious life. The article shows that the attitude of Christian authors towards menstruating women was in fact generally positive.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2020, 38, 2; 633-648
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “There You Shall Offer Him Up As A Holocaust On The Height That I Will Point Out To You” (Gen 22:2). Selected Methods Of Patristic Exegesis. Part Two.
    „I tam złóż Go w ofierze na jednym z pagórków, jak Ci wskażę” (Rdz 22,2). Wybrane metody egzegezy patrystycznej. Część druga
    Autorzy:
    Pamuła, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494994.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    egzegeza patrystyczna;
    egzegeza;
    ofiara;
    alegoria;
    dosłowne znaczenie;
    typologia;
    anagogia;
    mistagogia;
    czytanie kanoniczne;
    czytanie Pisma z Pismem;
    patristic exegesis;
    exegesis;
    sacrifice;
    allegory;
    literal meaning;
    typology, anagogy;
    mystagogy;
    canonical reading;
    reading Scripture with Scripture;
    Opis:
    Ojcowie Kościoła widzieli w Piśmie Świętym coś więcej niż tylko SŁOWO, coś więcej niż tylko jego dosłowne znaczenie. Dlatego też, celem tego artykułu, który jest drugą częścią serii dwóch artykułów poświęconych egzegezie patrystycznej, jest krótkie przedstawienie różnych metod egzegezy patrystycznej i ich praktyczna aplikacja na przykładzie Ofiary Izaaka z Księgi Rodzaju.
    For the Church Fathers the Scriptures constituted more than just Words and they strived to go beyond literal understanding of the text. Therefore, the purpose of this article, which is the second one of a two-part study, is to give a brief explanation of various methods of patristic exegesis and its practical application using as an example the Sacrifice of Isaac in the Book of Genesis.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 4; 23-31
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ratzinger’s Trinitarian Ontology and Its Patristic Roots: The Breakthrough of Introduction to Christianity
    Trynitarna ontologia Ratzingera i jej patrystyczne korzenie: nowatorskie ujęcie we Wprowadzeniu w chrześcijaństwo
    Autorzy:
    Maspero, Giulio
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343718.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    Joseph Ratzinger
    Trójca Święta
    ontologia trynitarna
    epistemologia trynitarna
    ontologia relacyjna
    relacja
    Wprowadzenie do chrześcijaństwa
    patrystyczne korzenie trynitologii
    teologia negatywna
    Trinity
    Trinitarian ontology
    Trinitarian epistemology
    relational ontology
    relation
    Introduction to Christianity
    patristic roots of Trinitology
    negative theology
    Opis:
    The article shows the existence in Joseph Ratzinger’s thought of a true Trinitarian ontology, which is a relational ontology, particularly with regard to the Trinitarian part of Introduction to Christianity, which originates with the patristic inspiration, in particular that of Augustine, but also of the Greek Fathers, in other words: of such an ontology of the Trinity, which can be understood both as an objective genitive, i.e. as a re-understanding of God’s being in the light of Christian revelation, and as a subjective genitive, i.e. as a re-reading of the world and history in the light that comes precisely from the re-understanding of being in a Trinitarian key. The proof of the thesis is developed in three steps, starting with a rereading of negative theology, proposed by Ratzinger, as a cipher of Trinitarian doctrine, in the line of Trinitarian epistemology, insofar as it is relational. From here, it goes on to Ratzinger’s view of the person as the epiphanic locus of Trinitarian ontology, and concludes through his Christology that the transition to a Trinitarian re-comprehension of creation is inescapable.
    Celem artykułu jest przedstawienie relacyjnej ontologii trynitarnej w nowatorskim ujęciu Josepha Ratzingera, zaproponowanej przede wszystkim w trynitarnej części Wprowadzenia w chrześcijaństwo. Relacyjna ontologia trynitarna, zainspirowana pismami św. Augustyna, ale także innych ojców greckich, może być pojmowana jako próba ponownego zrozumienia istoty Boga w świetle Objawienia chrześcijańskiego (gdy dopełniacz w wyrażeniu „ontologia Trójcy Świętej” jest interpretowany jako genetivus obiectivus) lub jako ponowne odczytanie świata i historii w kluczu trynitarnym (gdy dopełniacz jest interpretowany jako genetivus subiectivus). Badanie propozycji Ratzingera przebiega w trzech etapach. Autor zaczyna od ponownego odczytania teologii negatywnej jako swoistego kodu doktryny trynitarnej, zgodnie z relacyjną epistemologią trynitarną, następnie analizuje pogląd Ratzingera na osobę jako epifaniczny locus trynitarnej ontologii, a kończy uzasadnieniem na podstawie Ratzingerowskiej chrystologii, że przejście do nowej trynitarnej koncepcji stworzenia jest nieuniknione.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 2; 5-33
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „[Mulier] Salvabitur Per Filiorum Generationem” (1tm 2,15)In The Interpretation Of Selected Worksof The Latin Church Fathers
    „[Mulier] salvabitur per filiorum generationem” (1Tm 2,15) w interpretacji wybranych dzieł łacińskich Ojców Kościoła
    Autorzy:
    Kołosowski, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/495484.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    kobieta;
    zbawienie;
    patrologia;
    Św. Paweł Apostoł;
    egzegeza patrystyczna;
    grzech pierworodny;
    literatura wczesnochrześcijańska;
    Św. Hilary z Poitiers;
    Św. Ambroży z Mediolanu;
    Św. Hieronim;
    Św. Grzegorz Wielki;
    Św. Augustyn;
    the woman;
    the salvation;
    the patrology;
    St Paul the Apostle;
    the patristic exegesis;
    the literature early Christian;
    St. Hilary of Poitiers;
    Saint Ambrose of Milan;
    St. Jerome;
    St. Gregory the Great ;
    St. Augustine;
    Opis:
    [Γυνή] σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας (1Tm 2,15). Jaki jest sens słów św. Pawła Apostoła o zbawieniu kobiety przez rodzenie dzieci? Czy słowo τεκνογονία znaczy coś więcej niż „macierzyństwo”, „rodzenie dzieci”? W jaki sposób tekst 1Tm 2,15 interpretują wybrani łacińscy ojcowie Kościoła: Hilary z Poitiers, Ambroży, Ambrozjaster, Hieronim, Augustyn i Grzegorz Wielki. Ambrozjaster nie wychodzi w swoim komentarzu poza to, co w Liście do Tymoteusza powiedział św. Paweł Apostoł. Pozostali pisarze dystansują się od myśli interpretowania tego tekstu wyłącznie w sposób literalny, szukają głębszego duchowego sensu i dla słowa τεκνογονία, i dla rozumienia całego wersetu. Św. Augustyn a za nim św. Grzegorz Wielki, w dzieciach, przez rodzenie których dostępuje się zbawienia, dopatrują się dobrych, szlachetnych uczynków. Hilary z Poitiers, Ambroży z Mediolanu i Hieronim dokonują typologiczno-alegorycznej interpretacji tekstu św. Pawła Apostoła. Tajemnica stworzenia Adama i Ewy odnosi się do Chrystusa i Kościoła. Adam i Ewa są typem Chrystusa i Kościoła. Kobieta zbawiona przez rodzenie dzieci, to Kościół, który przez chrzest rodzi ludzi do zbawienia.
    [Γυνή] σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας (1 Timothy 2:15). What does St. Paul mean when he speaks about salvation of women through childbearing? Does the word τεκνογονία mean something more than “motherhood,” or “bearing children”? How do the chosen Latin Church Fathers: Hilary of Poitiers, Ambrose, Ambrosiaster, Jerome, Augustine and Gregory the Great interpret the text of 1 Timothy 2:15? Ambrosiaster limits his commentary to the actual words of St. Paul the Apostle contained in his letter to Timothy. The other writers refrain very decidedly from such a literal interpretation, seeking for a deeper, spiritual meaning of the word τεκνογονία as well as of the other passages of the whole text. In the idea of attaining salvation by giving birth to children, both St. Augustine and St. Gregory the Great, interpret children as good, noble deeds. Hilary, Ambrose and Jerome, in turn, make a typological and allegorical interpretation of the text written by St. Paul the Apostle. The mystery of the creation of Adam and Eve, refers to Christ and the Church. Adam and Eve typify Christ and the Church. The woman saved by childbearing, stands for the Church, which bears people to salvation through baptism.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 4; 151-162
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies