Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Odpowiedzialność karna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Liability of Juveniles Under Article 10 § 2 of the Criminal Code for Various Forms of Criminal Cooperation. Part One
    Autorzy:
    Kulik, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618969.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    criminal responsibility of minors
    complicity
    multiple affairs
    odpowiedzialność karna nieletnich
    współsprawstwo
    wielosprawstwo
    Opis:
    The entire study is devoted to the question of the imputability of criminal responsibility to a minor acting under the conditions set out in Article 10 § 2 of the Polish Criminal Code for acts committed in various phenomenal forms. In the first part of the study, the author presents four concepts existing in this field in Polish literature and basic arguments for each of them. He pointed to his own concept and justified it by referring to complicity and multiplicity.
    Opracowanie jest poświęcone kwestii możliwości przypisania odpowiedzialności karnej nieletniemu działającemu w warunkach określonych w art. 10 § 2 k.k. za czyny popełnione w różnych postaciach zjawiskowych. W pierwszej części autor prezentuje cztery koncepcje istniejące w tym zakresie w polskiej literaturze i podstawowe argumenty przemawiające za każdą z nich. Wskazujeteż własną koncepcję i uzasadnia ją, odwołując się do współsprawstwa i wielosprawstwa.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2018, 27, 2
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Somnambulism in the light of criminal liability
    Somnambulizm w świetle odpowiedzialności karnej
    Autorzy:
    Gąsior, Małgorzata E.
    Wichniak, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035382.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    sleep disturbance
    criminal liability
    somnambulism
    insanity
    zaburzenia snu
    odpowiedzialność karna
    somnambulizm
    niepoczytalność
    Opis:
    Somnambulism is one of the sleep disorders described in the literature, which is classified as NREM sleep parasomnia. It is also referred to as noctambulism or more commonly as sleepwalking. At the same time, incidentally, certain sleep disorders can be associated with the unconscious performance of activities and even acts leading to material damage, body injury or even loss of life of another person or people. Therefore, the aim of this paper is to present the difficulties in establishing criminal liability in the event of committing offenses in alleged sleep-related unconsciousness, when an episode of sleepwalking may constitute exemption from criminal liability. Information from the current medical and legal literature, both in English and Polish, was used when considering somnambulism in terms of criminal liability.
    Jednym z zaburzeń snu opisywanym w literaturze jest somnambulizm, zaliczany do parasomni snu NREM, nazywany również sennowłóctwem lub bardziej potocznie lunatyzmem. Jednocześnie, incydentalnie, pewne zaburzenia snu mogą wiązać się z nieświadomym wykonywaniem czynności a nawet czynów prowadzących do wyrządzenia szkody materialnej, uszczerbku na zdrowiu czy wręcz pozbawienia życia drugiej osoby lub osób. W związku z tym, celem prezentowanego opracowania jest przedstawienie trudności w ustaleniu odpowiedzialności karnej w przypadku popełniania czynów zabronionych w domniemanej nieświadomości sennej, kiedy epizod somnambulizmu może stanowić o wyłączeniu odpowiedzialności karnej. W rozważaniach na ten temat posłużono się informacjami z aktualnego piśmiennictwa medycznego, prawnego oraz literatury zarówno polskiej, jak i anglojęzycznej.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 305-312
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Social and Legal Issues of Corporal Punishment of Children
    Autorzy:
    Grinevičiūtė, Kristina
    Vitkutė - Zvezdinienė, Iveta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046850.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-09
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    kary cielesne
    prawa dziecka
    odpowiedzialność karna
    corporal punishment
    children’s rights
    criminal responsibility
    Opis:
    Research problem. A democratic state is guided by the rule of law and the principles of the human rights and freedoms. Ratifying the European Convention on Human Rights and The European Social Charter or Revised European Social Charter, Member States undertake to respect all people of their jurisdiction rights, including all children. The child is not the family or the state property. Child is a citizen from birth, so it is necessary to look seriously into each such member public offense. When we talk about the criminal cruelty, especially in serious case of child rights violation (murder, sexual assault, and so on), everyone unanimity agree, that no one member of the society cannot tolerate such child abuse. But society begins to split into different camps – from the positive approach into the sentence, to the punishment classification into violence-category - when the discussion is tilting about the child's upbringing without violence. This tendency is due to several reasons. First is that a deliberate arm lift against a child is the belief that slapping "educated" child will become better. Second, parenting is the natural values, or in other words, the right of parents to educate their children in their own training methods. The aim of this article is to provide legal assessment of corporal punishment of children for educational purposes. In order to achieve this aim will be analyse the position of legislator of corporal punishment of children for educational purposes; by analyse proposals and ideas regarding delimitation of corporal punishment, to single out the theories of corporal punishment of children for educational purposes in criminal law jurisprudence.
    W artykule przedstawiono obowiązujące akty prawa międzynarodowego oraz wewnętrznego wybranych krajów dotyczące stosowania kar fizycznych wobec dzieci. Ukazano, że dziecko jest obywatelem od urodzenia i ma wszystkie prawa, które muszą być chronione. Kiedy mówimy o okrucieństwie kryminalnym, szczególnie w poważnym przypadku naruszenia praw dziecka (morderstwo, napaść na tle seksualnym itd.), wszyscy jednomyślnie zgadzają się, że nikt z członków społeczeństwa nie może tolerować takiego wykorzystywania dzieci. Ale społeczeństwo zaczyna się dzielić na różne obozy – od pozytywnego podejścia do zdania po klasyfikację kar w kategorię przemocy – kiedy dyskusja toczy się wokół wychowania dziecka bez przemocy. Ta  tendencja wynika z kilku powodów. Po pierwsze, to wiara ze celowe podniesienie ręki przeciwko dziecku lepiej „wykształci” dziecko. Po drugie, rodzicielstwo jest wartościami naturalnymi i to jest prawo rodziców do wychowywania dzieci w ich własnych metodach. Celem tego artykułu jest ocena prawna kary cielesnej wobec dzieci w celach wychowanie. Aby osiągnąć ten cel będzie analizowana stanowisko ustawodawcy oraz orzecznictwo prawa karnego.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2018, 4; 93-104
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Age of a Victim as Crime’s Feature in Roman Law
    Autorzy:
    Kosior, Wojciech J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046748.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    odpowiedzialność karna i deliktowa
    prawo rzymskie
    wiek
    delictual and criminal responsibility
    Roman law
    age
    Opis:
    The conducted research revealed that the matter of age in the sources of Roman law appeared several times in a combination with the victim and was the feature of some delicts and crimes. The article demonstrates that in Roman law, in cases of unlawful acts, not only was the perpetrator’s age important, but also sometimes the age of the victim depended on the perpetrator’s liability. In modern law, we can also find the provisions in which the perpetrator’s liability depends on the age of the victim. For example, Article 200 § 1 of the Polish Penal Code can be listed here. The aim of the presented article is to describe unlawful acts (mostly crimes) occurring in Roman law, in which the perpetrator’s liability depended on the age of the victim. So far, the above-mentioned thematic hasn’t been described in the literature of the subject, because when the matter of age in this context was analyzed, the most attention was focused on the age of the perpetrator and his ability to bear liability. The result of the research was to discover and elaborate Roman law sources where in fact the perpetrator’s liability depended on the age of the victim. Selected examples are presented in the text.
    Przeprowadzone badania ujawniły, że wiek w źródłach prawa rzymskiego, kilkakrotnie pojawił się w połączeniu z osobą pokrzywdzonego (poszkodowanego) i stanowił znamię niektórych deliktów i przestępstw. Pokazuje to, że w prawie rzymskim przy czynach bezprawnych wiek miał znaczenie nie tylko wtedy, gdy dotyczyło to samego sprawcy. Niekiedy odpowiedzialność sprawcy była uzależniona od tego, w jakim wieku był pokrzywdzony. We współczesnym prawie również możemy odkryć przepisy, które odpowiedzialność sprawcy uzależniają od wieku ofiary. Prezentowany artykuł ma na celu przedstawienie czynów bezprawnych występujących w prawie rzymskim, w których odpowiedzialność sprawcy była uzależniona od wieku ofiary. Dotychczas taka tematyka nie była podejmowana w literaturze przedmiotu, bowiem jeżeli temat wieku w takim kontekście był analizowany, to najczęściej uwaga skupiała się na wieku sprawcy i jego zdolności do ponoszenia odpowiedzialności.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 91-109
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Food fraud: criminological perspective and limits of penal response in Poland
    Autorzy:
    Leciak, Michał
    Daśko, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1341133.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    żywność
    branża spożywcza
    konsument
    fałszerstwo
    odpowiedzialność karna
    food
    food industry
    customer
    fraud
    criminal liability
    Opis:
    The agriculture and food industry, which is one of the biggest sectors of the European Union economy, is extremely vulnerable to fraud connected with counterfeiting foodstuff and beverages as well as other fraudulent practices concerning nutrition. Regardless of the high EU standards of regulations in the field of food and nutrition safety, the scale of fraud in this area is constantly growing. The spectrum of potential fraudulent practices is very wide and at the same time covers, inter alia, labelling poorer quality products with a forged or original trademark, substituting cheaper ingredients and dangerous substances for the necessary ones, inappropriate labelling with respect to contents, e.g. by skipping some ingredients, inappropriate labelling of weight or types of animal meat used in meat products or seafood, or selling traditional food as organic. At present national legislators in the European Union member states still show little interest in combating those activities with the use of penal repression instruments. The analysis of Polish normative solutions confirms this observation. On the European scale, the problem also consists in law enforcement agencies’ little interest in efficient prosecution of this type of crime.
    Sektor rolno-spożywczy – jako jeden z największych sektorów gospodarczych w Unii Europejskiej – należy do niezwykle podatnych na nadużycia związane z fałszowaniem produktów spożywczych i napojów oraz inne oszukańcze praktyki żywnościowe. Pomimo wysokich standardów unijnych regulacji w obszarze bezpieczeństwa żywności i żywienia, skala nadużyć w tym obszarze systematycznie rośnie. Spektrum możliwych oszukańczych praktyk w tym zakresie jest zarazem niezwykle szerokie i obejmuje między innymi oznaczanie gorszej jakości produktów podrobionym lub oryginalnym znakiem towarowym, zastępowanie składników tańszymi lub substancjami niebezpiecznymi, niewłaściwe etykietowanie w zakresie składu, np. poprzez pominięcie jakichś składników, niewłaściwe etykietowanie wagi lub gatunków zwierząt wykorzystywanych w produktach mięsnych lub owocach morza czy też sprzedaż zwykłej żywności jako ekologicznej. Zainteresowanie ustawodawców krajowych w państwach Europy zwalczaniem tego procederu przy zastosowaniu instrumentarium represji karnej jest jak dotąd niewielkie. Analiza polskich rozwiązań normatywnych istotnie potwierdza takie spostrzeżenie. W skali europejskiej problemem pozostaje także znikome zainteresowanie organów ścigania efektywnym zwalczaniem tego typu przestępczości.
    Źródło:
    Ius Novum; 2019, 13, 4; 17-34
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liability of Juveniles Under Article 10 § 2 of the Criminal Code for Various Forms of Criminal Cooperation. Part Two
    Autorzy:
    Kulik, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618581.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    criminal responsibility of minors
    single entity
    indirect agency
    incitement
    aiding
    odpowiedzialność karna nieletnich
    jednosprawstwo
    sprawstwo pośrednie
    podżeganie
    pomocnictwo
    Opis:
    The entire study is devoted to the question of the imputability of criminal responsibility to a minor acting under the conditions set out in Article 10 § 2 of the Criminal Code for acts committed in various phenomenal forms. In the second part of the study, the author justifies his own concept, referring it to the construction of a single entity, in particular using the so-called indirect agency as well as incitement and aiding. The work ends with a concise conclusion combined with a reference to the general rules of interpretation.
    Całość opracowania poświęcona jest kwestii możliwości przypisania odpowiedzialności karnej nieletniemu działającemu w warunkach określonych w art. 10 § 2 Kodeksu karnego za czyny popełnione w różnych postaciach zjawiskowych. W niniejszej części autor uzasadnia własną koncepcję, odnosząc ją do konstrukcji jednosprawstwa, w szczególności wykorzystując problematykę tzw. sprawstwa pośredniego, a także podżegania i pomocnictwa. Pracę zamyka zwięzła konkluzja z odniesieniem do ogólnych zasad wykładni.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2018, 27, 4
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Criminal-law qualification of failure to pay social insurance contributions
    O karnoprawnej kwalifikacji zachowania polegającego na nieopłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne
    Autorzy:
    Kowalski, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1359702.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    składki
    ubezpieczenia społeczne
    odpowiedzialność karna
    wykroczenie
    płatnik składek
    contributions
    social insurance
    criminal liability
    offence
    social insurance contribution payer
    Opis:
    This article is a polemic against some views expressed by Krzysztof Ślebzak and Jacek Kosonoga in their paper entitled Liability of a social security contribution payer for calculation, deduction and submission of social security contributions [Odpowiedzialność płatnika składek za obliczanie, potrącanie i przekazywanie składek na ubezpieczenie społeczne], published in Ius Novum No. 3 of 2016. Appreciating the value of the views presented in the above study, the author disputes some of them concerning criminal-law qualification of a conduct consisting in failure to pay social insurance contributions. In the view of the author of this polemic, failing to pay social insurance contributions for an employee does not violate any of the employee rights in the area of social insurance that would be subject to protection by virtue of Article 218 § 1a Criminal Code. However, if the due contributions were deducted from the salary, failure to pay them may constitute the violation of an employee right resulting from employment, i.e. the right to remuneration for work. Only with reference to that part of unpaid contribution, is it possible to commit a crime under Article 218 § 1a Criminal Code. Furthermore, social insurance contributions in the part deducted from the salary of the insured person cannot be misappropriated, because they are neither material things nor a property right provided for in Article 284 § 1 Criminal Code. The author also suggests that a crime consisting in failure to pay social insurance contributions or other forms of social security premiums which are statutorily due to the ZUS Social Insurance Institution should be introduced to the Criminal Code.
    Artykuł jest polemiką z niektórymi poglądami wyrażonymi przez Krzysztofa Ślebzaka i Jacka Kosonogę w opracowaniu pt. „Odpowiedzialność płatnika składek za obliczanie, potrącanie i przekazywanie składek na ubezpieczenie społeczne”, opublikowanym w trzecim numerze „Ius Novum” z 2016 roku. Doceniając wartość rozważań zawartych w wymienionej publikacji, autor polemizuje jednak z częścią z nich, dotyczącą karnoprawnych kwalifikacji zachowań, polegających na nieopłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne. Zdaniem autora polemiki, nieopłacanie składek na ubezpieczenia społeczne pracownika nie narusza żadnego z praw pracownika z zakresu ubezpieczeń społecznych, które podlegałoby ochronie na podstawie art. 218 § 1a k.k. W części, w jakiej składki podlegające opłaceniu zostały potrącone z wynagrodzenia za pracę, ich nieopłacenie stanowić może jednak naruszenie prawa pracownika, wynikającego ze stosunku pracy – prawa do wynagrodzenia za pracę. W odniesieniu do tej tylko części nieopłaconej składki na ubezpieczenia społeczne możliwe jest popełnienie przestępstwa z art. 218 § 1a k.k. Ponadto składki na ubezpieczenia społeczne w części, w jakiej zostały potrącone z przychodu ubezpieczonego, nie mogą zostać przywłaszczone, ponieważ nie są one ani rzeczami, ani prawem majątkowym, o którym mowa w art. 284 § 1 k.k. Dodatkowo, autor postuluje wprowadzenie do Kodeksu karnego typu przestępstwa polegającego na nieopłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne lub składek na inne formy zabezpieczenia społecznego, do których poboru z mocy ustawy zobowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
    Źródło:
    Ius Novum; 2019, 13, 3; 57-77
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Convicted Nazi Prosecutor: The 1950 Case of Josef Abbott Before the Court of Appeals in Gdańsk
    Skazany nazistowski prokurator. Sprawa Josefa Abbotta z 1950 r. przed Sądem Apelacyjnym w Gdańsku
    Autorzy:
    Graczyk, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2230849.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    prawnicy
    odpowiedzialność karna
    III Rzesza
    sądy specjalne
    zbrodnia sądowa
    lawyers
    criminal liability
    Third Reich
    special courts
    judicial crime
    Opis:
    This article is devoted to a case study of the Nazi prosecutor Josef Abbott held criminally liable before a Polish court for his activities in the Polish territories occupied by Germany during World War II. In the introduction, the problem of the criminal liability of the Third Reich’s lawyers is outlined, drawing attention to the different approaches used by the German Federal Republic and in the German Democratic Republic. This is followed by a look into Abbott’s life story, and an outline of the Special Court in Gdańsk (before which Abbott was the prosecutor) and of that Court’s president, who, despite the best efforts of Polish authorities, was not extradited. The most important element of this study is the discussion of the process against Abbott, which took place in the years 1949–1950. Special attention has been paid to the evidence gathered and its evaluation by the Polish court, as a result of which the defendant’s line of defence was rejected. The value of the case is that, against the background of the few examples of legally valid convictions of Third Reich lawyers, this one is distinguished by the provisions applied as the legal basis for the conviction and, consequently, by the adopted model of such lawyers’ liability.
    Opracowanie poświęcono tzw. case study – przypadkowi pociągnięcia do odpowiedzialności karnej przed sądem polskim nazistowskiego prokuratora Josefa Abbotta za jego działalność na ziemiach polskich okupowanych przez Niemcy podczas II wojny światowej. We wstępie zarysowano zagadnienie odpowiedzialności karnej prawników III Rzeszy, zwracając uwagę na odmienne podejście w Republice Federalnej Niemiec i Niemieckiej Republice Demokratycznej. Następnie przybliżono sylwetkę Abbotta, przedstawiono zarys Sądu Specjalnego w Gdańsku (przed którym Abbott oskarżał) i jego przewodniczącego, który mimo starań strony polskiej nie został ekstradowany. Najistotniejszy element opracowania stanowi omówienie tytułowego procesu Abbotta, który miał miejsce w latach 1949–1950. Szczególną uwagę zwrócono na treść zgromadzonych dowodów i ich ocenę przez sąd polski, w efekcie czego linia obrony oskarżonego została obalona. Wartość tytułowego kazusu polega na tym, że wśród niewielu przypadków prawomocnego skazania prawników III Rzeszy wyróżnia się on ze względu na zastosowane przepisy, stanowiące podstawę prawną skazania, a co za tym idzie zastosowany model odpowiedzialności tych prawników.
    Źródło:
    Pamięć i Sprawiedliwość; 2023, 41, 1; 323-350
    1427-7476
    Pojawia się w:
    Pamięć i Sprawiedliwość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Seal of Confession in Polish Criminal Law – Substantive and Procedural Aspects. De lege ferenda Postulates
    Tajemnica spowiedzi w polskim prawie karnym – aspekt materialny i proceduralny. Postulaty de lege ferenda
    Autorzy:
    Dudziec-Rzeszowska, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1797924.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    minister
    criminal liability
    absolute inadmissibility of an evidence
    criminal law
    osoba duchowna
    odpowiedzialność karna
    prawo karne
    bezwzględny zakaz dowodowy
    Opis:
    Artykuł analizuje pozycję duchownego w kontekście aspektu materialnego i proceduralnego polskiego prawa karnego. Pierwszy z nich odnosi się do odpowiedzialności karnej duchownego za ujawnienie informacji objętych tajemnicą spowiedzi oraz obowiązku zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa. Z kolei drugi przedstawia bezwzględny zakaz dowodowy. W uwagach końcowych poczyniono odniesienie do zawartych w poszczególnych aspektach artykułu treści oraz postawiono postulaty de lege ferenda.
    This study explores the position of a minister in the context of substantive and procedural aspects of the sacramental seal in the Polish criminal law. The first issue refers to the criminal liability of the minister for disclosing of information covered by the sacramental seal of confession and the obligation of a crime notification. The second one regards an absolute inadmissibility of an evidence. In conclusion, it can be found the reference to individual aspects of the sacramental seal in the Polish criminal law and postulates de lege ferenda.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2020, 9, 1; 133-141
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Criminal Law Protection of the Autonomy of Patients in Ukraine: Analysis of Possible Grounds for Criminal Liability. Part 2
    Prawnokarna ochrona autonomii pacjenta na Ukrainie – analiza możliwych podstaw odpowiedzialności karnej. Część druga
    Autorzy:
    Likhova, Sofiya
    Mozgawa, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2095895.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    patient’s autonomy
    criminal liability
    offences
    medical personnel
    criminal law protection
    autonomia pacjenta
    odpowiedzialność karna
    przestępstwa
    personel medyczny
    ochrona prawnokarna
    Opis:
    The aim of the article is to analyze the phenomenon of “patient’s autonomy” as an object of criminal law protection. The article is divided into two parts. In this part, attention is focused on discussing possible grounds for criminal liability in case of violation of patient’s autonomy. It should be stressed that, of course, only some of the behaviors violating the legal good of patient’s autonomy is regulated by criminal law and may therefore result in criminal liability. The authors analyze offences whose commission by medical personnel may violate patient’s autonomy. In addition, they present statistics on the number of medical crimes for 2019.
    Celem artykułu jest analiza zjawiska „autonomii pacjenta” jako przedmiotu ochrony prawnokarnej. Artykuł został podzielony na dwie części. W tej części uwagę skupiono na omówieniu możliwych podstaw odpowiedzialności karnej w przypadku naruszenia autonomii pacjenta. Należy podkreślić, że oczywiście tylko część zachowań naruszających dobro prawne, jakim jest autonomia pacjenta, jest regulowana przez prawo karne, a zatem może skutkować odpowiedzialnością karną. Autorzy dokonują analizy przestępstw, których popełnienie przez personel medyczny może naruszać autonomię pacjenta. Dodatkowo przedstawiają statystyki dotyczące liczby przestępstw medycznych obejmujące rok 2019.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 391-41
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Does Putin have immunity from criminal liability before Ukrainian court?
    Czy Putin posiada immunitet karny przed ukraińskim sądem?
    Обладает ли Путин иммунитетом от уголовного преследования перед украинским судом?
    Чи має Путін імунітет від кримінальної відповідальності перед українським судом?
    Autorzy:
    Navrotskyy, Vyacheslav
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33511222.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    кримінальна відповідальність
    імунітет
    керівник держави
    агресія
    уголовная ответственность
    иммунитет
    глава государства
    агрессия
    odpowiedzialność karna
    immunitet
    głowa państwa
    agresja
    criminal liability
    immunity
    head of state
    aggression
    Opis:
    The question about criminal liability for waging this cruel war has been actualized since the beginning of the Russian-Ukrainian war in 2014, and especially since the large-scale Russian invasion of Ukraine in 2022. It is commonly recognized that such acts are crimes according to international criminal law and that liability must come under international judiciary bodies. By the same token, Ukrainian national legislation also provides for liability for those acts. At the same time, there are attempts to prove the fact that Putin and othersenior officials are not liable under Ukrainian criminal law since allegedly they have functional immunity and ordinary perpetrators of the aggression are not personally liable under Ukrainian law due to the so-called functional immunity. The publication aims to prove the wrongfulness of the statement that the abovementioned immunity status prevents criminal prosecution in Ukraine, as in the state against which the aggression was committed. The arguments of “immunity theory” supporters are analyzed and counter-arguments are presented that such immunity is not valid in Ukraine and does not prevent prosecution under Ukrainian law. It is concluded that, regarding the aggressive war in Ukraine, the functional immunity of senior officials of the Russian Federation does not have any moral, social or legal grounds and the individuals who allegedly have such immunities are criminally liable not only under international criminal law but also Ukrainian law as well.
    Питання кримінальної відповідальності за розв’язання та ведення агресивної війни актуальне від початку російсько-української війни у 2014 році, а, особливо, від 2022 році, коли відбулося повномасштабне вторгнення в Україну. Відповідно до міжнародного кримінального права такі діяння є міжнародними злочинами та підлягають юрисдикції міжнародних судових органів. Українське законодавство також передбачає кримінальну відповідальність за вказані діяння. Водночас є спроби довести, що Путін та інші вищі керівники російської федерації не підлягають кримінальній відповідальності за українським кримінальним правом, оскільки ніби-то наділені функціональним імунітетом. Метою цієї публікації є доведення помилковості тези про те, що вказаний імунітет перешкоджає притягненню до кримінальної відповідальності в Україні як державі, проти якої вчинена агресія. Розглянуті доводи прихильників «теорії імунітету» та наведені аргументи щодо того, що він не діє в Україні щодо вищих керівників держави-агресора та не перешкоджає притягненню їх до відповідальності за українським кримінальним правом. Зроблений висновок, що щодо агресивної війни в Україні функціональний імунітет вищих керівників російської федерації не має моральних, соціальних та юридичних підстав, а вказані особи підлягають кримінальній відповідальності не лише за міжнародним кримінальним правом, але й за правом України.
    Вопрос об уголовной ответственности за ведение непрекращающегося жестокого конфликта актуален с начала российско-украинской войны, начавшейся в 2014 году, и особенно после полномасштабного вторжения в Украину в 2022 году. Согласно международному уголовному праву, такие действия являются преступлениями по международному праву и подпадают под юрисдикцию международных судебных органов. Внутреннее законодательство Украины также предусматривает уголовную ответственность за указанные деяния. В то же время предпринимаются попытки доказать, что Путин и другие высшие должностные лица не подпадают под юрисдикцию украинских судов в силу украинского уголовного законодательства, поскольку якобы обладают функциональным иммунитетом, а рядовые участники вооруженной агрессии также не несут персональной ответственности в силу украинского законодательства, поскольку обладают функциональным иммунитетом. Цель статьи – доказать ошибочность утверждения о том, что вышеуказанные иммунитеты не позволяют привлекать таких лиц к уголовной ответственности в судах Украины – государства, против которого была совершена вооруженная агрессия. Были проанализированы аргументы сторонников «теории иммунитета» и приведены аргументы в пользу того, что указанные категории лиц не обладают иммунитетом на территории Украины, а значит, их можно привлечь к ответственности в силу законодательства Украины. Сделан вывод о том, что применительно к вооруженной агрессии против Украины функциональный иммунитет высших должностных лиц Российской Федерации не имеет моральных, общественных и правовых оснований, а названные лица, якобы обладающие таким иммунитетом, несут уголовную ответственность не только в силу международного уголовного права, но и по украинскому законодательству.
    Kwestia odpowiedzialności karnej za prowadzenie trwającego, okrutnego konfliktu jest aktualna od początku wojny rosyjsko-ukraińskiej rozpoczętej w 2014 r., a zwłaszcza od 2022 r., czyli od inwazji na Ukrainę na pełną skalę. Zgodnie z międzynarodowym prawem karnym takie czyny stanowią zbrodnie prawa międzynarodowego i podlegają jurysdykcji międzynarodowych organów sądowych. Ukraińskie ustawodawstwo krajowe również przewiduje odpowiedzialność karną za rzeczone czyny. Jednocześnie podejmowane są próby udowodnienia, że Putin i inni wysocy urzędnicy nie podlegają orzecznictwu sądów ukraińskich na mocy ukraińskiego prawa karnego, ponieważ rzekomo posiadają immunitet funkcjonalny, a zwykli uczestnicy agresji zbrojnej również nie ponoszą osobistej odpowiedzialności na mocy prawa ukraińskiego z powodu posiadania immunitetu funkcjonalnego. Celem publikacji jest udowodnienie niesłuszności twierdzenia, że wyżej wymienione immunitety uniemożliwiają pociągnięcie takich osób do odpowiedzialności karnej przez sądy w Ukrainie, czyli państwie, przeciwko któremu rozpoczęto agresję zbrojną. Przeanalizowano zarówno argumenty zwolenników „teorii immunitetu”, jak i przedstawiono argumenty przemawiające za tym, że wskazane kategorie osób nie posiadają immunitetu na terytorium Ukrainy, a zatem możliwe jest ich ściganie na mocy prawa ukraińskiego. Stwierdzono, że w odniesieniu do agresji zbrojnej przeciwko Ukrainie immunitet funkcjonalny wyższych urzędników Federacji Rosyjskiej nie ma żadnych podstaw moralnych, społecznych i prawnych, a wymienione osoby, które rzekomo posiadają taki immunitet, ponoszą odpowiedzialność karną nie tylko na mocy międzynaro-dowego prawa karnego, lecz także prawa ukraińskiego.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2023, 4; 117-133
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Construct of Strict Liability in Criminal Law of England and Wales in the Context of Polish Legal Regulations on the Subjective Element in the Structure of a Prohibited Act
    Konstrukcja odpowiedzialności zobiektywizowanej (strict liability) w prawie karnym Anglii i Walii na tle polskich uregulowań elementu podmiotowego w strukturze czynu zabronionego
    Autorzy:
    Lewna, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31348360.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    strict liability
    subjective side
    prohibited act
    individualization of liability
    principle of guilt
    criminal law
    zobiektywizowana odpowiedzialność karna
    strona podmiotowa
    czyn zabroniony
    indywidualizacja odpowiedzialności
    zasada winy
    prawo karne
    Opis:
    The construction of strict liability has been for years one of the most controversial concepts in the field of substantive criminal law in common law countries. While the very idea of basing the liability of an individual of a repressive nature on a regime based on strictly objective assessments seems to stand in opposition to the principles of criminal law that are fundamental to Western systems, such as the individualization of liability and the principle of guilt, at the same time, the use of the construct discussed may bring about considerable instrumental benefits, especially with regard to the protective function of criminal law. The article discusses the concept of strict criminal liability as developed in the system of England and Wales and presents the position that this concept occupies in relation to the classic for Anglo-Saxon countries, a two-element approach to the structure of a prohibited act, based on the correspondence of both objective and subjective components, and then transfers the considered problems onto the Polish criminal law plane in order to analyse the possibility of adapting an analogous construct in the statutory regulation of the subjective side of a prohibited act. In addition, the article presents the thesis that the advantages of strict liability may support the modification of the national approach towards a partial resignation from the requirements of the presence of a specific subjective element in the psyche of the perpetrator of a prohibited act in relation to all its objective features.
    Konstrukcja zobiektywizowanej odpowiedzialności karnej (strict liability) od lat należy do najbardziej kontrowersyjnych w doktrynie koncepcji z zakresu materialnego prawa karnego krajów kręgu common law. O ile sama idea oparcia odpowiedzialności jednostki o charakterze represyjnym na reżimie opartym o oceny ściśle obiektywne wydaje się stać w kontrze do podstawowych dla systemów zachodnich pryncypiów prawa karnego, takich jak indywidualizacja odpowiedzialności i zasada winy, o tyle z zastosowania omawianej tu konstrukcji mogą wypływać niebagatelne korzyści instrumentalne, zwłaszcza w odniesieniu do ochronnej funkcji prawa karnego. W artykule omówiono konstrukcję odpowiedzialności zobiektywizowanej występującą w systemie prawa karnego Anglii i Walii oraz zaprezentowano pozycję, jaką konstrukcja ta zajmuje w stosunku do klasycznego dla krajów anglosaskich dwuelementowego ujęcia struktury czynu zabronionego, opartego na korespondencji składników o charakterze przedmiotowym i podmiotowym, by następnie przenieść rozważane problemy na grunt polskiego prawa karnego w celu przeanalizowania możliwości zaadoptowania analogicznej konstrukcji w kodeksowej regulacji strony podmiotowej czynu zabronionego. Ponadto przedstawiono tezę, że wskazywane w angielskiej doktrynie zalety konstrukcji strict liability mogą przemawiać za modyfikacją krajowego ujęcia w kierunku częściowej rezygnacji z wymagań występowania w psychice sprawcy czynu zabronionego określonego elementu podmiotowego w odniesieniu do wszystkich znamion przedmiotowych.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2023, 32, 2; 203-233
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    NORMATIVE AND LEGAL FACTORS OF THE LABOR MARKET AND EMPLOYMENT IN UKRAINE
    NORMATYWNE I PRAWNE CZYNNIKI RYNKU PRACY I ZATRUDNIENIA NA UKRAINIE
    Autorzy:
    Dubych, Klavdiya Vasylivna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/567798.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Międzynarodowy Instytut Innowacji Nauka – Edukacja – Rozwój w Warszawie
    Tematy:
    normative-legal factor
    labor market, employment
    shadowing
    public administration
    tax system
    labor relations
    entrepreneurial activities
    business entities
    corruption
    criminal liability
    normatywno-prawne czyniki zatrudnienia
    rynek pracy
    zatrudnianie na czarno
    administracja publiczna
    system podatkowy
    stosunek pracy
    przedsiębiorczość
    podmioty gospodarcze
    korupcja
    odpowiedzialność karna
    Opis:
    In the article, the research presents the drivers for the labor market and employment shadow-ing, the normative and legal factors in Ukraine, which are characterized by the following: the imperfection, obsolete domestic labor legislation, insufficient coherence of the corresponding normative legal acts and their provisions with international norms in the employment; low level of effectiveness of anticorruption legislation and state programs in the part of shadowing the labor market and employment of the population as an integral part of the state anti-corruption policy; the lack of effective regulatory and legal mechanisms of state administration to fight the shadow employment, adherence to legal social and labor relations in the field of employment; cumbersome tax system and instability of the taxation laws; excessive regulation of entrepreneurial activity and legal insecurity of economic entities in terms of the abuse by state controlling bodies. Taking into account the above we have found that one of the factors of the shadow processes of the labor market and employment in Ukraine is the imperfection of the regulatory framework, which does not facilitate the legalization of the labor market and employment of the population, but as a paradox - encourages the processes of shadowing.
    Autorzy niniejszego artykułu podjęli próbę zbadania determinujących czynników sprzyjających ukraińskiemu rynkowi pracy i procesom zatrudnienia oraz czynników normatywnych i prawnych, które charakteryzuje: niedoskonałość; przestarzałe ukraińskie prawo pracy; niewystarczająca spójność odpowiednich normatywnych aktów prawnych i ich przepisów z międzynarodowymi normami w zatrudnieniu; niski poziom skuteczności ustawodawstwa antykorupcyjnego i programów państwowych śledzących rynek pracy i zatrudnienia - jako integralnej części państwowej polityki antykorupcyjnej; brak skutecznych mechanizmów regulacyjnych i prawnych administracji państwowej, które mogłyby zapewnić zwalczanie szarej strefy na rynku pracy, przestrzegania prawnych stosunków społecznych i stosunków pracy w dziedzinie zatrudnienia; kłopotliwy system podatkowy i niestabilność prawa podatkowego; brak bezpieczeństwa prawnego podmiotów gospodarczych w obliczu nadużyć ze strony państwowych organów kontrolujących. Biorąc pod uwagę powyższe autorzy stwierdzili, że niedoskonałość ram prawnych, nie ułatwia legalizacji rynku pracy i zatrudnienia ludzi, ale jako paradoks - zachęca do procesów związanych z nieformalnym zatrudnianiem na ukraińskim rynku pracy.
    Źródło:
    International Journal of Legal Studies (IJOLS); 2018, 3(1); 61-78
    2543-7097
    2544-9478
    Pojawia się w:
    International Journal of Legal Studies (IJOLS)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Concept of liability in Polish environmental law
    Autorzy:
    Radecki, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392733.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    ochrona środowiska
    odpowiedzialność cywilna
    karna i administracyjna
    przestępstwo
    wykroczenie
    delikt administracyjny
    environmental protection
    civil
    criminal and administrative liability
    crime
    misdemeanour
    administrative torts
    Opis:
    Environmental law, understood as a set of provisions governing the protection of components of the environment and the protection against harmful impact on the environment, has not been fully developed as a branch of law yet. In the several dozen years’ long history of the Polish environmental law, a special form of liability typical of environmental law has not come into being. We deal with a combination of three “classical” forms of such liability: civil, administrative and criminal. As far as civil liability is concerned, the legislator adopted a “code-related” concept, according to which civil liability is applicable only under the Civil Code with some modifications resulting from the Act – Environmental law. With regard to criminal liability in its two variants, i.e. for crimes and for misdemeanours, although neither the Criminal Code nor the Misdemeanour Code contains an exhaustive list of crimes and misdemeanours against the environment, through code-related rules of liability applicable to non-code crimes and misdemeanours, both Codes function as “clamps” fastening environmental criminal law sensu stricto (crimes) and sensu largo (crimes and misdemeanours). The situation is completely different concerning administrative liability for forbidden acts carrying administrative pecuniary penalties, which are called administrative torts. Liability for such acts already dominates liability in the environmental protection and evolution of legislation places liability for administrative torts closer to liability for crimes and misdemeanours giving grounds for differentiating environmental criminal law sensu largissimo (crimes, misdemeanours and administrative torts), which is not, however, built on a stable foundation determining general rules of liability.
    Prawo ochrony środowiska, rozumiane jako zbiór przepisów o ochronie komponentów środowiska i ochronie przed szkodliwymi oddziaływaniami na środowisko, nie jest jeszcze w pełni ukształtowaną gałęzią prawa. W kilkudziesięcioletniej historii polskiego prawa ochrony środowiska nie doszło do powstania szczególnej formy odpowiedzialności prawnej, właściwej tylko prawu ochrony środowiska. Mamy tu do czynienia z kombinacją trzech „klasycznych” form takiej odpowiedzialności: cywilnej, administracyjnej i karnej. Jeśli chodzi o odpowiedzialność cywilną, to ustawodawca przyjął koncepcję „kodeksową”, według której odpowiedzialność cywilna następuje na podstawie kodeksu cywilnego z modyfikacjami wniesionymi ustawą – Prawo ochrony środowiska. Jeśli chodzi o odpowiedzialność karną w obu wariantach, tj. za przestępstwa i za wykroczenia, to wprawdzie ani kodeks karny, ani kodeks wykroczeń nie zawierają wyczerpujących list przestępstw i wykroczeń przeciwko środowisku, ale poprzez kodeksowe zasady odpowiedzialności stosowane do przestępstw i wykroczeń pozakodeksowych oba kodeksy są klamrami spinającymi prawo karne środowiska sensu stricto (przestępstwa) i sensu largo (przestępstwa i wykroczenia). Zupełnie inaczej rzecz się ma z odpowiedzialnością administracyjną za czyny zabronione pod groźbą administracyjnej kary pieniężnej, zwane deliktami administracyjnymi. Odpowiedzialność za takie czyny już zajmuje dominującą pozycję w instrumentarium odpowiedzialności prawnej w ochronie środowiska, a ewolucja ustawodawstwa zbliża odpowiedzialność za delikty administracyjne do odpowiedzialności za przestępstwa i wykroczenia, dając podstawę do wyróżnienia prawa karnego środowiska sensu largissimo (przestępstwa, wykroczenia i delikty administracyjne), które wszakże nie jest zbudowane na trwałym fundamencie określającym generalne zasady odpowiedzialności.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 2; 63-78
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Impossible attempt versus voluntary withdrawal or prevention of perpetration: comments on the Supreme Court resolution of 19 January 2017 (I KZP 16/16)
    NIEUDOLNOŚĆ USIŁOWANIA A DOBROWOLNE ODSTĄPIENIE LUB ZAPOBIEŻENIE DOKONANIU. UWAGI NA MARGINESIE UCHWAŁY SĄDU NAJWYŻSZEGO Z DNIA 19 STYCZNIA 2017 R. (I KZP 16/16)
    Autorzy:
    Gruszecka, Dagmara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1389853.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    inchoate offences
    criminal attempt
    impossible attempt
    failed attempt
    voluntary
    withdrawal
    “active regret”
    criminal liability for attempt
    formy stadialne popełnienia przestępstwa
    usiłowanie
    usiłowanie nieudolne
    usiłowanie chybione
    dobrowolne odstąpienie od dokonania
    czynny żal
    odpowiedzialność
    karna za usiłowanie
    Opis:
    Usiłowanie nieudolne, jako szczególna forma stadialna popełnienia przestępstwa, przy której sprawca nie zdaje sobie sprawy, że dokonanie jest ex ante niemożliwe z uwagi na brak przedmiotu lub brak środka nadającego się do popełnienia przestępstwa, stanowi źródło wielu – jak dotąd nierozwiązanych – dogmatycznych dylematów, z uzasadnieniem jego karalności na czele. Jednym z takich właśnie zagadnień jest dopuszczalność stosowania instytucji czynnego żalu wobec zachowania, które nawet gdyby sprawca go nie zaniechał, i tak nigdy nie sprowadziłoby niebezpieczeństwa dla dobra prawnego. Kwestia ta po raz kolejny pojawiła się w związku z ostatnią uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 19.01.2017 r., w której Sąd analizował kryteria udolności usiłowania oraz dobrowolności odstąpienia. Autorka stara się wykazać, że po pierwsze nie ma żadnych przeszkód, by sprawca, który w swoim wyobrażeniu dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego, mógł korzystać z takich samych przywilejów w zakresie odpowiedzialności karnej, co sprawca usiłowania udolnego (zwykłego), choć stosowanie przepisu art. 15 k.k. możliwie jest jedynie na zasadzie analogii. Po drugie, celem artykułu jest przybliżenie konstrukcji usiłowania chybionego, która pozwala na efektywniejsze i teoretycznie poprawniejsze rozwiązanie zarysowanych problemów.
    Impossible attempt, as a special form of inchoate offences, where the offender fails to realise that the attempt could under no circumstances lead to the completion of the offence due to the nature of its object or the means by which it was to be committed, is a source of many unsolved dogmatic dilemmas, with the justification of its criminalization in the first place. One of such issue is the admissibility of applying the institution of “active regret” to behavior which, even if the perpetrator did not prevent its completion would never cause any danger to the legal good. This issue has once again appeared in connection with the last Supreme Court’s resolution of 19 January 2017, in which the Court analysed the criteria of the impossible attempt and the voluntariness of withdrawal. The author attempts to prove that, firstly, there are no reasons preventing one from treating an offender, who in his or her vision voluntarily gives up further execution of an offence or prevents its completion as the offender of effective (ordinary) attempt, although the application of Article 15 of the Criminal Code is possible only by analogy. Secondly, the objective of the paper is to explain in more detail the institution of failed attempt, which allows the outlined problems to be solved more effectively and in a more theoretically correct way.
    Źródło:
    Ius Novum; 2018, 12, 1; 185-204
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies