Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Myśl pedagogiczna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    The role of the mother in Polish pedagogical thought 1795–1918
    Matka w polskiej myśli pedagogicznej 1795–1918
    Autorzy:
    Wnęk, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2128629.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Historii Edukacji
    Tematy:
    Pedagogical thought
    educational system
    upbringing
    care
    mother
    family
    Myśl pedagogiczna
    wychowanie
    opieka
    matka
    rodzina
    Opis:
    Introduction. In the period 1795-1918, Polish pedagogical thought on the role of a mother in a family was developed. This issue was discussed in many publications of the Enlightenment Period, Romanticism, Positivism, and at the turn of the 20th century. Both remarkable educators of that period and less known authors would write about mothers. The majority of them indicated the essential need of mothers to participate in the process of upbringing and caring for children, teaching values such as love, and religiousness. Currently, pedagogical literature of the period of Partitions is an interesting source of information on Polish family in those difficult times, shaping ideals and aims of upbringing. It shows how authors’ views on motherhood were changed. When Poland gained independence, some educators referred to educational-upbringing concepts of the previous period, seeing them as a source of deep thoughts on the family. Aim. The aim of the article is to analyse the pedagogical sources from the 19th century regarding the role of the mother in raising children. Materials and methods. Method of document analysis. Results. The analysis of pedagogical literature shows that its authors assigned care and educational task to the mother.
    Wprowadzenie. W latach 1795 – 1918 nastąpił rozwój w polskiej myśli pedagogicznej refleksji nad wychowawczą roli matki. Ta problematyka była poruszana w wielu publikacjach okresu oświecenia, romantyzmu oraz przełomu XIX i XX wieku. O matce pisali wówczas zarówno wybitni pedagodzy, jak i mniej znani autorzy. Większość z nich wskazywała na potrzebę udziału matek w procesie wychowania i opieki nad dziećmi, nauczaniu przez nie potomstwa takich wartości jak miłość, religijność. Obecnie literatura pedagogiczna okresu zaborów jest ciekawym źródłem informacji o rodzinie polskiej tamtych, trudnych czasów, kształtowaniu ideałów i celów wychowawczych. Pokazuje, jak na przestrzeni lat zmieniały się poglądy autorów na macierzyństwo. Po powrocie Polski do suwerenności państwowej część wychowawców chętnie wracała do koncepcji opiekuńczo-wychowawczych z poprzedniego okresu, dostrzegając w nich źródło głębokich przemyśleń na temat polskiej rodziny. Cel. Celem artykułu jest analiza źródeł pedagogicznych z XIX w. dotyczących roli matki w wychowaniu dzieci. Materiały i metody. W artykule zastosowano metodą analizy dokumentów. Wyniki. Z analizy literatury pedagogicznej wynika, że jej autorzy przypisywali matce kluczowe zadania opiekuńczo-wychowawcze.
    Źródło:
    Wychowanie w Rodzinie; 2020, XXII, (1/2020); 13-30
    2082-9019
    Pojawia się w:
    Wychowanie w Rodzinie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kształtowanie duchowej osobowości dzieci przedszkolnych przez pryzmat pedagogiki ukraińskiej
    Autorzy:
    Karpenko, Oresta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607059.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    spirituality
    spiritual values
    preschool children
    content of spiritual education
    Ukrainian pedagogical thought
    duchowość, walory duchowe, dzieci w wieku przedszkolnym, treść duchowego wychowania, ukraińska myśl pedagogiczna
    Opis:
    In the history of Ukrainian pedagogical thought, the problem of formation of a preschool child’s spiritual personality is given special attention. There are different approaches to the study of concepts, content and principles of spirituality, the spiritual world of an individual, spiritual and moral values. Spiritual values and priorities of society arise from cultural and historical traditions, the experience of the nation. The content of such dissimilar categories as “spirituality” and “cordiality” has been studied. Spirituality expresses orientation of a human being toward the transcendent, whereas cordiality is defined by kindness in respect of people. Spiritual values are monitored and supported by public opinion and human conscience which helps normalize relations, brings order to and maintains harmony in society. The main task of educators is to instill moral self-awareness in every child and teach it spiritual values. Program requirements include promotion of spiritual ideas about the spiritual ideal, enrichment of emotional experience and formation of a certain self-attitude. Formation of spiritual basics must begin in the first years of life. In preschools, components of spiritual education are implemented through various forms of educational work.
    W historii ukraińskiej myśli pedagogicznej szczególną uwagę poświęca się problematyce kształtowania duchowej osobowości dziecka w okresie przedszkolnym. Ustalono, że istnieją różne podejścia do uzasadniania pojęć, treści, zasad duchowości, duchowego świata osobowości, duchowo-moralnych walorów. Duchowe walory i priorytety społeczeństwa wyrastają z kulturalno-historycznych tradycji, doświadczenia narodu. W artykule zaprezentowano treść kategorii „duchowość” i „duszewność”, ponieważ posiadają one odmienne skierowanie. Duchowość wyraża skierowanie ludzkiego bycia do transcedentności, a duszewność cechuje dobre traktowanie ludzi. Walory duchowe są kontrolowane i wspierane przez opinię społeczną i sumienie człowieka, co umożliwia normalizację relacji, gwarantuje porządek, pozwala zachować porozumienie w społeczeństwie. Podstawowym zadaniem wychowawców jest moralne uświadomienie dziecku siebie jako osobowości oraz umożliwienie mu przyswojenia duchowych walorów. Wśród wymagań programowych znajdują się: wspieranie rozwoju wyobraźni o duchowym ideale człowieka, wzbogacanie własnego doświadczenia emocjonalnego oraz kształtowanie pewnej „postawy do siebie”. Kształtowanie podstaw duchowości powinno odbywać się już od pierwszych lat życia. Jest to okres poznania człowieka i społeczeństwa, odkrycia Boga przez dziecko, zapoznania się z życiem na Ziemi z całą jego barwnością. To początkowy okres tworzenia własnej tożsamości, podstawowych cech charakteru, stosunku do otaczającego świata, ludzi i siebie, a także przyswajania moralnych norm zachowania ważnych dla rozwoju osobowości, w tym jakości psychicznych. Jest to ciągły proces, trwający przez całe życie, skierowany na przyswajanie przez ludzi reguł i norm zachowania. W przedszkolach idea duchowego wychowania jest realizowana przy pomocy różnych form pracy wychowawczej.
    Źródło:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2018, 37, 2
    0137-6136
    Pojawia się w:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ukraińska rodzina jako główny ośrodek wychowania dzieci (aspekt historyczno-pedagogiczny)
    Autorzy:
    Czepil, Marija
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/606485.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Ukrainian family
    values of education
    children
    Ukrainian pedagogical thought
    parental pedagogy
    family pedagogy
    ukraińska rodzina, walory wychowania, dzieci, ukraińska myśl pedagogiczna, opieka rodzicielska, pedagogika rodzinna
    Opis:
    The values of family education in Ukrainian families were the focus of attention among Ukrainian educators. Ukrainian family cherished the system of values, which have formed the cult of mother and father, grandmother and grandfather, the cult of family and nation since the ancient times. The great attention is paid to the content of an individual formation in the family. The parents tried to form a need in their children’s minds to know their ancestry on both paternal and maternal sides, to educate children in dignity, honor and pride in their ancestors, desire and willingness to preserve and multiply the achievements of the family. To achieve this goal, children were drawn to the practical continuation of family customs, the realization of family plans, dreams, hopes, traditions, eternal desires of the Ukrainian people. A child feels the needs of the whole family and other people with its heart, soul and mind, he/she begins to worry about the interests of the family, people, nation. Pedagogues urged to preserve and honor, magnify and glorify human love, to form moral values from the perspective of kindness, justice, dignity, truth, honor, humanity; to cultivate thrift, to form the skills of home keeping, draw to folk art and so on. Today, the assumptions of the parental pedagogy of Vasyl Sukhomlynskyi and the family pedagogy of Myroslav Stelmakhovych are still valid.
    Walory rodzinnego wychowania w ukraińskiej rodzinie niezmiennie znajdują się w centrum uwagi ukraińskich pedagogów. Rodzina ukraińska ukształtowała cały system wartości, które od dawnych czasów kultywują matkę i ojca, babcię i dziadka, ród i naród. Rodzice starają się rozbudzić u dziecka potrzebę poszukiwań swoich „korzeni” zarówno ze strony ojca, jak i matki, jednocześnie wpaja się dzieciom wartości odnoszące się do godności, honoru i dumy ze swoich przodków w celu upamiętnienia osiągnięć swojego rodu. W tym celu dzieci są angażowane do kontynuowania rodzinnych obyczajów, realizowania rodzinnych planów, marzeń, nadziei, odwiecznych pragnień ukraińskiego ludu. Dziecko swoim sercem, duszą i umysłem odczuwa potrzeby krewnych, zaczyna troszczyć się o dobro całego rodu, narodu, nacji. Pedagodzy zachęcają, by pielęgnować i doskonalić ludzką miłość, kierować się moralnością z pozycji życzliwości, sprawiedliwości, godności, prawdy i honoru, rozwijać pracowitość, kształtować nawyki gospodarcze, doceniać twórczość ludową itp. Obecnie wciąż aktualna jest pedagogika Wasyla Suchomłyńskiego oraz rodzinna pedagogika Mirosława Stelmachowicza. Pilną potrzebą jest odrodzenie tradycyjnego statusu ukraińskiej rodziny z jej nienaruszalnym autorytetem, małżeńską wiernością, szacunkiem do rodziców, miłością do dzieci jako podstawowego mechanizmu stabilizacji międzypokoleniowych relacji, gdyż rodzina potrzebuje obrony przed niekorzystnym antyhumanistycznym trendem, który jest narzucany dzieciom przez kino, telewizję, Internet itp. Dlatego zadaniem współczesnej nauki pedagogicznej jest wpajanie dzieciom „życiodajnych korzeni” rodzinnego doświadczenia wychowawczego oraz jego harmonijne splecenie na kanwie procesu pedagogicznego.
    Źródło:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2018, 37, 2
    0137-6136
    Pojawia się w:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Father Jacek Woroniecki (1878–1949) – Master and Mentor of Catholic and Christian Pedagogical Thought
    Ojciec Jacek Woroniecki (1878-1949) – mistrz i mentor katolickiej i chrześcijańskiej myśli pedagogicznej
    Autorzy:
    Nowak, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810729.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-21
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    katolicka myśl pedagogiczna
    chrześcijańska myśl pedagogiczna
    pedagogika katolicka
    pedagogika chrześcijańska
    paedagogia perennis
    podmiot wychowania
    przedmiot wychowania
    wychowawca
    pedagog
    mentor
    mistrz
    O. Jacek Woroniecki (1878-1949)
    integralna pedagogika i integralne wychowanie
    Catholic pedagogical thought
    Christian pedagogical thought
    Catholic Pedagogy
    Christian Pedagogy
    subject of education
    object of education
    tutor
    pedagogue
    master
    Fr. Jacek Woroniecki (1878-1949)
    integral pedagogy and integral education
    Opis:
    Ojciec Jacek Woroniecki przyczynił się do budowania nie tylko pedagogiki chrześcijańskiej i katolickiej, ale także pedagogiki w ogóle w Polsce, osiągając niekwestionowane mistrzostwo w tym zakresie. Jako mistrz i nauczyciel zaistniał na gruncie pedagogiki katolickiej i chrześcijańskiej, wnosząc swój wkład w wypracowywanie ich statusu dyscyplinarnego w ciągu całego swojego życia, które odczytujemy jako ilustrację kształtowania się jego dojrzałej wiary i z niej wynikającej jego naukowej refleksji. Przestrzegając przed zbyt pochopnym zaliczaniem pedagogów do pedagogów katolickich, podejmuje problematykę pedagogiczną z pozycji, którą możemy określić jako pozycję mądrości chrześcijańskiej i w niej, zwłaszcza w Kościele katolickim, odkrywa to, co rozumiał on jako paedagogia perennis, zawierająca w swoich blokach tematycznych takie podstawowe grupy problemów, jak: 1) podmiot wychowania jako refleksję nad człowiekiem mającym być wychowanym; 2) przedmiot wychowania, czyli co w wychowaniu chcemy wytworzyć przez działalność wychowawczą oraz 3) wychowawcę, czyli tego, który pojedynczo czy społecznie ma pokierować procesem wychowania w wychowanku. Zauważając dominację postaw indywidualistycznych w nauczaniu i wychowaniu, Jacek Woroniecki eksponuje „społeczną stronę samej czynności wychowawczej”, nie deprecjonując w niczym „wartości indywidualnych wychowawcy”. Zabierając głos w sprawie specyfiki pedagogiki, Woroniecki przyczynił się do umocnienia tej specyfiki, a jednocześnie wprowadził refleksję pedagogiczną w konteksty uniwersalności i wypracował jej status jako dyscypliny z własną tożsamością jak również otwartej na rzeczywistość, na inne dyscypliny oraz na wielorakie aspekty i wymiary ludzkiej egzystencji. Praktycznie przyczyniając się do rozwoju pedagogiki, wskazuje na sposoby kształtowania charakteru i osobowości wychowanka, postulując powrót do pedagogicznych zasad chrześcijaństwa zwanych uniwersalizmem pedagogicznym, w którym zwraca się uwagę na przedmiot formalny wychowania – człowieka – takiego, jakim on winien być wtedy, gdy osiągnie pełnię swojego osobowego bytu w wyniku właściwego, tj. harmonijnego rozwoju w nim wszystkich cnót przyrodzonych i nadprzyrodzonych.
    Fr. Jacek Woroniecki contributed to building not only Christian and Catholic pedagogy, but also pedagogical theory in general in Poland, having achieving unquestioned primacy in this regard. He appeared on the grounds of Catholic and Christian pedagogy as master and teacher, contributing to the development of their disciplinary status throughout his entire life, which we read as an illustration of shaping his mature faith and his scientific reflection arising from it. In warning against the hasty classification of educators as Catholic educators, he embraced the pedagogical issues from a position which could be described as a position of Christian wisdom, and in this wisdom, particularly in the Catholic Church, he discovered what he understood as paedagogia perennis, including in his thematic blocks such fundamental groups of issues as 1) the subject of education as the reflection over the person to be educated, 2) the object of education, i.e. what we want to produce in education by means of educational activity, and 3) the tutor, i.e. the one who individually or socially is to direct the process of education in the pupil. Noting the domination of individualistic attitudes in teaching and education, Fr. Jacek Woroniecki exhibits “the social side of the educational action itself,” while not depreciating “the tutor’s individual values” at all. Speaking on the matter of the specificity of pedagogy, Fr. Woroniecki contributed to the consolidation of this specificity, and simultaneously introduced pedagogical reflection, in the contexts of universality, and developed its status as a discipline with its own identity, but simultaneously open to reality, to other disciplines, and the manifold aspects and dimensions of human existence. In making a practical contribution to the development of pedagogy, he indicated the methods for the formation of the character and personality of a pupil, postulating a return to the pedagogical principles of Christianity called the pedagogical universalism, in which attention was paid to the formal object of the education – the person – e.g. how the person should be when reaching the fullness of personal existence as a result of the proper, i.e. harmonious, development of all the natural and supernatural virtues.
    Źródło:
    Roczniki Pedagogiczne; 2021, 13, 1; 95-117
    2080-850X
    Pojawia się w:
    Roczniki Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies