Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Modern Greek" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
European Union Terminology Unification - Directions for the Contrastive Study of Two Slavic and Two Non-Slavic Languages (Bulgarian, Polish, Modern Greek and English)
Autorzy:
Genew-Puhalewa, Iliana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/620822.pdf
Data publikacji:
2011-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
term
European Union terminology
terminology unification
Bulgarian
Modern Greek
Polish
comparative study
Opis:
This study attempts to characterize terminology unification in the European Union legislation, regarding both content and form. It analyzes terms related to the thematic field of environmental law in four official EU languages: two Slavic (Bulgarian and Polish) and two non-Slavic (Modern Greek and English). Different types of relations between the languages under comparison suggest possible directions for further comparative study. The comparison aims to identify differences and similarities in the componential structure, formal-grammatical structure, word formation structure, form variantivity, origin and formal status. The study may also testify to the presence of linguistic convergence processes in the multilingual European Union.
Źródło:
Research in Language; 2011, 9, 1; 69-79
1731-7533
Pojawia się w:
Research in Language
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
THE FUNCTION OF ΑNCIENT GREEK IN MODERN GREEK – POLISH LEGAL TRANSLATION TEACHING
ROLA JĘZYKA STAROGRECKIEGO W PROCESIE NAUCZANIA NOWOGRECKO-POLSKIEGO PRZEKŁADU PRAWNICZEGO
Autorzy:
GORTYCH, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/919926.pdf
Data publikacji:
2009-07-04
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
tłumaczenie prawne i prawnicze
nauczanie
język nowogrecki
legal translation
teaching
Modern Greek
Opis:
According to ideas which have been presented in main course books and methodological guides, a lack of Ancient Greek in the process of teaching Modern Greek Philology has occurred. It could be a problem if Modern Greek philologists decide to be translators and interpreters of legal texts because the Greek language of law has archaisms, rigid structures and elements. My project deals with the function and amount of Ancient Greek in the curiculume of studies of Modern Greek Philology. I conclude that it is impossible to avoid Ancient Greek in the curriculum of Modern Greek Philology completely. I show the necessity of the Ancient Greek language because present Greek grammar and dictionaries cannot offer any insight in this field. Analysis of the curriculum affects the Modern Greek Language and Literature Department at Adam Mickiewicz University. The research material concludes with selected parts of Greek and Cypriot statutory acts which also affect the aforementiones issues.
W oparciu o koncepcje, jakie są obecne w głównych podręcznikach i materiałach metodologicznych podczas studiów w zakresie filologii nowogreckiej, brakuje w nich obecności języka starogreckiego. Brak tego przedmiotu może stać się problemem w sytuacji, kiedy filolodzy nowogreccy zdecydują się pracować jako tłumacze tekstów prawnych i prawniczych, ponieważ grecki język prawa charakteryzuje się obecnością wielu archaizmów, stałych zarchaizowanych struktur syntaktycznych i wyrazowych. Moja prezentacja dotyczy roli i rozmiaru języka starogreckiego w programie studiów w zakresie specjalizacji filologia nowogrecka i dochodzę do wniosku, iż nie można pominąć tego przedmiotu w programie studiów w sposób całkowity. Wskazuję konieczność obecności języka starogreckiego, ponieważ zauważyłam, iż współczesne podręczniki i słowniki języka nowogreckiego nie są wystarczające w tym zakresie. Przeprowadzona analiza dotyka kilku aspektów studiów w zakresie filologii nowogreckiej, jakie są prowadzone na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu a materiał badawczy został oparty na wybranych fragmentach greckich i cypryjskich aktów normatywnych, które dotyczą wspomnianego problemu nauczania przekładu.
Źródło:
Comparative Legilinguistics; 2009, 1, 1; 190-206
2080-5926
2391-4491
Pojawia się w:
Comparative Legilinguistics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Taxonomy of the Modern Greek Verbs in the Present and Imperfective Past Tense
Klasyfikacja czasowników nowogreckich w czasach teraźniejszym i przeszłym niedokonanym
Autorzy:
Trąba, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/916616.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Modern Greek
verbal system
morphology
conjugations
conjugation classes
contract verbs
nowogrecki system werbalny
morfologia
koniugacje
klasy koniugacyjne
czasowniki kontrahowane
Opis:
When the Modern Greek verbal system is analysed many similarities may be seen. Despite that, the system is divided into conjugations and inflectional classes that do not cover all verbs. Given that the Modern Greek verbal inflection can be characterised as regular and symmetric from the morphological point of view, the question whether it is necessary to distinguish conjugations with non-conjugational’ inflectional classes as e.g. contracted verbs arises.The objective is to review classifications of the conjugational systems of the Modern Greek verbs in the Indicative Mood of the Present and Imperfective Past Tenses and, in accordance to the morphological analysis of verbal forms, to propose a new one. The analysis concentrates on the morphology of verbal forms and on analogies between the second conjugation and the contracted verbs. The analysis is based on the morphological features of verbs. In other words, it concentrates on the distinction of a verbal stem or stems, personal endings and correlation between them. Such an approach enables one to observe similarities and differences among verbs, regardless of the conjugational class they represent. Consequently, it is possible to group verbs in accordance to the features of the stem and personal endings that are added, leading to a proposal of new classification of the Modern Greek verbal system.
Podczas przeprowadzania analizy systemu koniugacyjnego języka nowogreckiego pod kątem morfologii można zauważyć liczne podobieństwa pomiędzy różnymi klasami koniugacyjnymi. Ponadto, system ten można scharakteryzować jako stosunkowo regularny i symetryczny (pod kątem morfologii), wydzielone koniugacje nie obejmują wszystkich czasowników tego języka, pozostawiając ich część jako niezależne klasy fleksyjne. Rodzi się jednak pytanie, czy przy tak dużej regularności konieczny jest podział czasowników na koniugacje, obejmujące większą część czasowników nowogreckich, i niezależne klasy koniugacyjne.W niniejszym artykule dokonuje się rewizji wybranych klasyfikacji nowogreckiego systemu koniugacyjnego w trybie oznajmującym czasów teraźniejszego i przeszłego niedokonanego pod kątem morfologicznym. Szczególną uwagę autor przypisuje analogiom pomiędzy formami II koniugacji i tzw. czasownikami ściągniętymi, co w konsekwencji prowadzi do zaproponowania nowej klasyfikacji systemu koniugacyjnego współczesnego języka nowogreckiego. Badania koncentrują się na budowie morfologicznej tematu/tematów, końcówek osobowych a także na relacjach pomiędzy nimi. Takie podejście umożliwiło zbadać podobieństwa i różnice pomiędzy formami czasowników niezależnie od koniugacji bądź klasy fleksyjnej do której należą.
Źródło:
Investigationes Linguisticae; 2014, 31; 91-114
1426-188X
1733-1757
Pojawia się w:
Investigationes Linguisticae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The conflict between romanticism and classicism in the Greek theatre of the 19th century
Konflikt romantyzmu i klasycyzmu w teatrze greckim w XIX wieku
Autorzy:
Petrakou, Kyriaki
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361287.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
romantyzm
klasycyzm
teatr w XIX wieku w Grecji
grecki modernizm
Romanticism
Classicism
theatre of the 19th century in Greece
the Modern Greek
Opis:
The modern Greek nation was established in 1828, after a 7-year revolutionary fight against the Ottoman yoke, which had lasted for 4 centuries (since 1453). It was the time of Romanticism in Europe, a current that supported the spirit of the Revolution. When the first dramas appeared in the small liberated nation, they had the recent Revolution (which was not over yet) as their subject one way or the other. As Lord Byron, the most heroic of the Philhellenes, had recently (1824) died in Messolonghi, having come to Greece to assist the revolution and having sacrificed life as well as his fortune to the great issue of Greek freedom, he became a legend (still holding) and his poetry and drama a model for Greek poets and playwrights. Not the only one: Victor Hugo’s preface to his Cromwell and his romantic plays, especially Hernani, were imitated by the Greek writers in prefaces and plays in versions applied to the Greek data and conditions. For two decades or so almost all newly appearing plays were romantic one way or the other. Soon objections were raised, mostly because some European scholars (the most famous or rather notorious being Jakob Philipp Fallmerayer) suggested that modern Greeks were no Greeks at all, not descendant of the worshipped ancient Greeks but rather Slavs, because of intermingling with other races for centuries. The Greek scholars almost for the rest of 19th century made every effort to prove the lineage linguistically and culturally. So they raised objections to Romanticism (with Byzantium, Frankish / Venetian domination era or the Greek Revolution as subject matter in historical poetic plays) as foreign and immoral and supported The conflict between Romanticism and Classicism in the Greek theatre of the 19th century 257 Classicism, stemming from ancient Greece, the cradle of Western civilization. There was such a contestation in the dramatic competitions run by the University of Athens, in which the Greek drama and its critique were to a great degree formulated. Some of the most important dramatists wrote prefaces in which they supported first Romanticism, then Classicism (but then they wrote Romantic plays wondering themselves how they could write against their intentions). In this paper these trends is being analyzed with an effort of interpretation from several aspects.
Współczesny naród grecki został założony w 1828 r., po 7-letniej rewolucyjnej walce z jarzmem osmańskim, która trwała 4 stulecia (od 1453 r.). Był to czas romantyzmu w Europie, prąd, który wspierał ducha rewolucji. Kiedy pierwsze dramaty pojawiły się w małym, wyzwolonym narodzie, Grecy mieli ostatnią rewolucję (która jeszcze się nie skończyła) jako swój przedmiot. Gdy Lord Byron, najbardziej bohaterski z Philellenes, zmarł niedawno (1824) w Messolonghi, przybył do Grecji, aby pomóc rewolucji i poświęcił życie, a także fortunę dla wielkiego problemu greckiej wolności, stał się legendą (wciąż trwa), a jego poezja i dramat są wzorem dla greckich poetów i dramaturgów. Nie tylko: przedmowę Victora Hugo do Cromwella i jego romantycznych dramatów, greccy pisarze – zwłaszcza Hernani, naśladowali w wersjach dotyczących greckich danych i warunków. Przez około dwie dekady prawie wszystkie nowo pojawiające się sztuki były romantyczne. Wkrótce pojawiły się zastrzeżenia, głównie dlatego, że niektórzy europejscy uczeni (najsłynniejszy lub raczej notoryczny Jakob Philipp Fallmerayer) sugerowali, że współcześni Grecy wcale nie byli Grekami ani potomkami czczonych starożytnych Greków, ale Słowian, z powodu mieszania się z innymi rasami przez stulecia. Naukowcy greccy niemal do końca XIX wieku dokładali wszelkich starań, aby udowodnić rodowód językowy i kulturowy. Podnieśli więc sprzeciw wobec romantyzmu (z Bizancjum, epoki dominacji franko-weneckiej lub rewolucji greckiej jako przedmiotu w historycznych sztukach poetyckich) jako obcego i niemoralnego oraz wspierali klasycyzm, wywodzący się ze starożytnej Grecji, kolebki cywilizacji zachodniej. Było takie zakwestionowanie w dramatycznych konkursach prowadzonych przez Uniwersytet Ateński, w których dramat grecki i jego krytyka zostały w dużym stopniu sformułowane. Niektórzy z najważniejszych dramaturgów pisali przedmowy, w których popierali najpierw romantyzm, potem klasycyzm (ale potem pisali sztuki romantyczne, zastanawiając się, jak mogliby pisać wbrew swoim zamiarom). W tym artykule trendy te zostały przeanalizowane z próbą interpretacji kilku wybranych aspektów.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 245-257
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paradise Lost: Janusz Głowackis Antigone in New York und Dea Lohers Manhattan Medea
Raj Utracony: Janusza Głowackiego Antygona w Nowym Jorku i Dei Moher Manhattan Medea
Autorzy:
Dubrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900735.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Janusz Głowacki
Dea Loher
mitologia grecka
dramat współczesny
Greek mythology
modern drama
Opis:
W omawianych w artykule dramatach współczesnych europejskich pisarzy (Głowacki, Loher) szczególną uwagę autorka kieruje na tytułowe postaci kobiece – Antygonę i Medeę, które, w uwspółcześnionej relekturze ich antycznych pierwowzorów (Sofokles i Eurypides), są mieszkankami Nowego Jorku, nielegalnymi emigrantkami z bagażem tragicznych przeżyć, ponoszącymi klęskę także w świecie nowych nadziei i planów. Multietniczny Nowy York, „ziemia obiecana” dla tysięcy emigrantów, sportretowany przez dramatopisarzy, jawi się jako raj utracony, miejsce przeklęte, metropolia rządząca się bezwzględnymi prawami rynku. Obydwie protagonistki przegrywają, tracąc wartości nadrzędne: nadzieję i miłość. Paradise Lost: Janusz Głowackis Antigone in New York und Dea Lohers Manhattan Medea Bei der Analyse der im vorliegenden Beitrag behandelten zeitgenössischen Theaterstücke der namhaften europäischen Dramatiker (Głowacki, Loher) legt die Autorin des Textes ihr besonderes Augenmerk auf die weiblichen Titelfiguren: Antigone und Medea. Die Protagonistinnen, in der aktualisierten Re-Lektüre ihrer antiken Vorlagen (Sophokles und Euripides), sind Einwohnerinnen von New York, illegale Einwanderinnen mit Last der Vergangenheit, die in der „neuen“ Welt ihrer Pläne und Hoffnungen eine Niederlage zu erleiden haben. Die multiethnische Metropole, das Gelobte Land für Exilanten und Emigranten, wird in den beiden Stücken zum verlorenen Paradies, zur Stätte der Verdammnis, in der das Geld regiert und der Ankömmling nicht wahrgenommen wird. Die beiden Protagonistinnen scheitern, indem sie um die wichtigsten Werte, Liebe und Hoffnung, gebracht werden.
In this article, describing the two contemporary dramas written by European writers (Glowacki, Loher), the author is paying a particular attention to the two women that were listed in the titles of these dramas-Antigone and Medea. Both were placed in the neo-contemporary re-reading of their antique prototypes (written by Sophocles and Euripides), now both of them are residents of New York City, illegal immigrants with a baggage of tragic life events, they are defeated in the world of new ideas and plans. Multiethnic New York City, a “promised land” for the thousands of immigrants, portrayed by the two dramatists, appears to be a lost paradise, a cursed place, metropolis that is ruled by the tough business laws. Both protagonists fail, they lose paramount principles: hope and love.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 5; 225-237
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
University Studies as a Human Practice: What is Excellence for a Student?
Studia Wyższe jako Praktyka Ludzka: Co znaczy być celującym studentem?
Autorzy:
Chirinos, Maria Pia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441209.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
Tematy:
Greek philosophy
modern philosophy
practical reason
university
virtue
work
Filozofia grecka
filozofia nowoczesna
rozum praktyczny
uniwersytet
cnota
praca
Opis:
For the Greeks, a free man lived in the polis, the place for otium and virtues. Work and active life at the oikia occupied a secondary place. Luther challenged this view: Beruf is both work and a divine call, and the contemplative life has to disappear. In the Middle Ages, the beginning of the universities and the presence of guilds developed a new approach to human work that discarded the opposition between otium and nec-otium. But this new approach did not influence philosophy. Modern philosophy, following Luther’s thesis on Beruf and the primacy he gave to active life, understood man and his work as totally rational. Within this approach, Protestantism introduced a “work ethic,” but this labor-centered society contains a strong economic basis, because work is understood as production. This article proposes a notion of work as craft, which is part of human practices and implies the attainment of different internal goods. Every work, whether manual or intellectual, also has social meaning: it appears within a community. Work cannot be defined as product. University practices –studying, teaching, doing research – can also be explained in these terms, and when this is the case, they are intrinsically related to human excellence, because they are at the basis of different virtues that make us flourish.
Według starożytnych Greków, człowiek wolny mieszkał w polis, które było miejscem otium i cnoty. Natomiast praca i życie aktywne zajmowały drugie miejsce. Luter spróbował podważyć takie rozumienie pracy. Według niego, Beruf, czyli praca, jest to miejsce, gdzie nadprzyrodzone powołanie i życie kontemplacyjne muszą się ze sobą łączyć. W średniowieczu, w czasach powstawania uniwersytetów i cechów rzemieślniczych, pojawiło się nowe podejście do ludzkiej pracy – otium i nec-otium przestały być swoim przeciwieństwem. To nowe podejście nie wpłynęło jednak na filozofię. Filozofia nowoczesna, idąc za tezą Beruf Lutra, zgodnie z którą pierwszeństwo ma życie aktywne, często rozumiała człowieka i jego pracę jako coś zupełnie racjonalnego. Wewnątrz tej szkoły protestantyzm wprowadził „etykę pracy”. Była to jednak praca rozumiana w sposób wybitnie ekonomiczny, jej jakość mierzono wydajnością produkcyjną. Niniejszy artykuł proponuje ujęcie pracy jako rzemiosła, czyli jako części ludzkich praktyk, które zakładają osiągnięcie rozmaitych wewnętrznych dóbr. Każda praca, fizyczna i intelektualna, ma również znaczenie społeczne: pojawia się wewnątrz konkretnej wspólnoty. Praca więc nie może być zdefiniowana tylko jako produkt. Różne praktyki uniwersyteckie – uczenie się, nauczanie, prowadzenie badań – można również zdefiniować przez odniesienie się do tych dóbr. W ten sposób stają się czymś nierozłącznym z doskonałością ludzką, ponieważ są podstawą rozwoju różnych cnót.
Źródło:
Kultura i Polityka; 2009, 5; 47-58
1899-4466
Pojawia się w:
Kultura i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies