Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Agamben" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 21
Tytuł:
Ademia: Agamben and the Idea of the People
Autorzy:
Fusco, Gian Giacomo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/685826.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Agamben
Ademia
People
Multitude
Rousseau
Schmitt
Opis:
In the volume Stasis. Civil War as a Political Paradigm, the Italian philosopher Giorgio Agamben advances the thesis that ademia – the absence of a people (a-demos) – is a constitutive element of the modern state. When confronted with the fact that modern political and juridical thought elevated the people to the role of the sole chief constituent agent and the ultimate source of the legitimacy of constituted orders, this thesis turns out to be rather problematic. In this work, I will explore Agamben’s notion of ademia, retracing the main lines of its theoretical development and reconsidering it in relation to different interpretations of the idea of the people. Most notably, I will demonstrate how Jean-Jacques Rousseau and Carl Schmitt in challenging the conundrums that the idea of the people inevitably entails ended up in revealing the ultimate absence of the people in the political space of the constituted order of the state. In doing so, I will try to show how Agamben’s notion of ademia is helpful is grasping some of the main paradoxes and conundrums underpinning the meaning and the uses of the idea of the people in legal and political thought.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2019, 89; 95-110
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Worlds We Create
Autorzy:
Beilharz, Peter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929398.pdf
Data publikacji:
2006-09-30
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Socjologiczne
Tematy:
power
Foucault
Agamben
Castoriadis
human creation
Marx
Opis:
The following paper uses three of Bauman’s interlocutors-Michel Foucault, Giorgio Agamben and Cornelius Castoriadis-to open issues of the worlds we create, for better and more often for worse. Bauman uses Foucault to rethink the sociology of the factory as a site of discipline, though the fibre of his argument is also open to Marxist social history from below. He borrows more selectively from Agamben, in order to address more general problems of modernity and violence. The work of Castoriadis appears in a more positive register in Bauman’s work, for his is also a modern and classical enthusiasm for cities as a counterpoint to camps.
Źródło:
Polish Sociological Review; 2006, 155, 3; 325-336
1231-1413
2657-4276
Pojawia się w:
Polish Sociological Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Agamben’s Two Missing Factors: Understanding State of Emergency through Colonialism and Racial Doctrine
Dwa brakujące czynniki w koncepcji Agambena: postrzeganie stanu wyjątkowego przez pryzmat kolonializmu i doktryny rasowej
Autorzy:
Amarasinghe, Punsara
Rajhans, Sanjay Kumar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878505.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
sovereignty
emergency
state
Agamben
suwerenność
stan wyjątkowy
państwo
Opis:
The ideas of state of exception and sovereignty presented by Italian political philosopher Giorgio Agamben in the aftermath of post September 11 context generated a new discourse in the realms of public law and political philosophy on how law and its protection becomes invalid under state of exception. Agamben showed how suspension of constitutional liberties within so called state of exception legally erases any status of an individual regardless of international legal or constitutional norms. However, this article seeks to examine how Agamben had excluded the nature of state of emergency doctrine in colonial societies under European colonialism, where emergency regulations were frequently adopted by colonial masters in subordinating the colonized; at the same time, this article will focus on the racial element appearing behind enacting state of emergency in both colonial era and modern states. The objective of this article lies in underpinning the much important, yet neglected two factors in the whole state of emergency scenario. The results emerging from this article will demonstrate how Eurocentric academic thinking has abandoned some real pertinent issues in constructing the notion on state of emergency.
Idee stanu wyjątkowego i suwerenności przedstawione przez włoskiego filozofa polityki Giorgia Agambena po wydarzeniach z 11 września 2001 roku zapoczątkowały nową dyskusję w dziedzinie prawa publicznego i filozofii politycznej na temat tego, w jaki sposób prawo i jego ochrona zostają unieważnione w stanie wyjątkowym. Agamben pokazał, że zawieszenie swobód konstytucyjnych w ramach tak zwanego stanu wyjątkowego usuwa status jednostki w sferze prawnej, niezależnie od międzynarodowych norm prawnych czy postanowień konstytucji. Artykuł ten ma jednak na celu zbadanie, w jaki sposób włoski filozof wykluczył istotę doktryny stanu wyjątkowego z postrzegania społeczeństw powstałych w okresie europejskiego kolonializmu, kiedy to właściciele kolonialni niejednokrotnie przyjmowali przepisy dotyczące sytuacji nadzwyczajnych jako środek kontroli nad skolonizowanymi; jednocześnie tekst skupi się na zbadaniu wątku rasowego, motywującego wprowadzanie stanu wyjątkowego zarówno w epoce kolonialnej, jak i w państwach współczesnych. Celem artykułu jest ugruntowanie dwóch niezwykle ważnych, acz zaniedbanych czynników występujących w scenariuszu stanu wyjątkowego. Wnioski wynikające z tego dociekania pokażą, w jaki sposób eurocentryczne myślenie akademickie porzuciło niektóre zasadnicze kwestie w konstruowaniu pojęcia stanu wyjątkowego.
Źródło:
Historia i Polityka; 2020, 34 (41); 37-59
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stasis and Politics: On the Forgotten Role of Violence
Autorzy:
Zbrzeźniak, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/451259.pdf
Data publikacji:
2019-07-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
civil war
conflict
politics
democracy
Mouffe
Loraux
Agamben
Arendt
Opis:
One of the major questions emerging in present-day reflections on politics is related to violence and its relation to institutional order and law. In the paper, an issue of concern for a very particular form of political conflict, that is, civil war, is addressed. Violence in politics, and particularly its specific form, that is, stasis (civil war), has been omitted from philosophical reflection on the origins of politics. Contrary to the traditional representation of the constitution of the political sphere, contemporary political philosophy attempts to grasp the fundamental place of violence in politics. This paper will analyze two major ways of representing politics: the traditional one, which suppresses violence, and the contemporary one, which brings to the forefront of reflection the presence of it. The comparison of these two depictions of politics affords us a comprehension of the evolution of contemporary reflection on politics, and deeply modifies how we understand politics. This article focuses on the reinterpretation of the view of politics offered by Nicole Loraux and Chantal Mouffe and discloses the influence of their reflection on our understanding of politics.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2019, 3, 2(8); 40-50
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Mystery of Return: Agamben and Bloch on St. Paul’s Parousia and Messianic Temporality
Tajemnica Powrotu: Agamben i Bloch o Paruzji św. Pawła i czasie mesjańskim
Autorzy:
Filauri, Federico
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009539.pdf
Data publikacji:
2020-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Messianic time
parousia
subtraction
Bloch
Agamben
czas mesjański
paruzja
subtrakcja
Opis:
During the last two decades, a sharp re-reading of St. Paul’s letters allowed several thinkers to embed a messianic element in their political philosophy. In these readings, the messianic refusal of the world and its laws is understood through the suspensive act of “subtraction” – a movement of withdrawal which nonetheless too often proved ineffective when translated into political practice. After analysing Agamben’s interpretation of subtraction in terms of “inoperativity”, this article focuses on the notion of Parousia as a key element to understanding his anti-utopian account of messianic time. In contrast to Agamben’s reading,Bloch’s interpretation of the Pauline Parousia envisages the messianic event as infra-historical, but at the same time opened to ultimate (meta-historical) purposes. Bloch’s messianic call – I argue – takes the form of mediation, a correction of subtraction towards the direction of a more committed political engagement. I conclude by suggesting that the concrete implementations of this mediation perform their emancipatory function in so far as they assume the character of practical ethics, with the attention directed to the underprivileged and marginalised.
W ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci nowe, radykalne odczytania listów św. Pawła pozwoliły licznym myślicielom zawrzeć w ich filozofii politycznej mesjanistyczny element. W odczytaniach tych mesjanistyczne odrzucenie świata i jego praw jest rozumiane poprzez zawieszający akt „subtrakcji” – ruch wycofania, którego przekład n a polityczną praktykę zbyt często jednak okazywał się nieskuteczny.Po przeanalizowaniu Agambenowskiej interpretacji subtrakcji przez pryzmat „nieoperacyjności”, artykuł koncentruje się na pojęciu Paruzji jako elementu kluczowego dla zrozumienia jego antyutopijnego ujęcia mesjańskiego czasu. W przeciwieństwie do odczytania Agambena, Blochowska intepretacja Pawłowej Paruzji przedstawia wydarzenie mesjańskie jako wewnątrzhistoryczne, ale równocześnie otwarte wobec celów ostatecznych (metahistorycznych). Jak przekonuję, mesjańskie wezwanie Blocha przyjmuje formę zapośredniczenia, skorygowania subtrakcji tak, by umożliwiała większe zaangażowanie polityczne. W zakończeniu tekstu sugeruję, że konkretne zastosowania tego zapośredniczenia pełnią swą funkcję emancypacyjną tylko o tyle, o ile przyjmują charakter praktycznej etyki, w której uwaga skierowana jest na nieuprzywilejowanych i marginalizowanych.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2020, 35, 1; 121-147
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Israeli Identity on the Run: the Quest for a Non-National Position in Contemporary Israeli Literature
Autorzy:
Stav, Shira
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/594669.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Contemporary Israeli Literature Israeli Nationality
Desertion
Refugees
Hanna Arendt
Giorgio Agamben
Opis:
My essay discusses a new attempt in young Israeli novels to break out of the suffocation and stagnation of the dominant literary protagonist. The discussion revolves around Ilai Rowner’s recent novel, Deserter (2015), which suggests ‘desertion’ as an option of to overcome nationalized structures of the self and of break new ground for its existence. The protagonist’s escape and a quest for a non-national position are destined to failure, however, reflecting the current state of political consciousness among young Israeli authors, and, I argue, the unthinkability of political exile in contemporary Israeli novels. The discussion presented here follows the renewed interest in Hanna Arendt’s exemplary essay “We Refugees” (1943) in light of the current refugees’ crisis in Europe among scholars such as Giorgio Agamben, Amal Jamal and Itamar Mann. While Agamben develops a phenomenology of being-a-refugee, severing the bond between nation and territory, his work lacks an experiential account of being a refugee. In light of this absence, I argue that Rowner’s protagonist remains blind to the particular identities he encounters, actively erasing the profound differences between deserters and refugees, persecutors and persecuted. While he recognizes the haunted element in him, Rowners’ protagonist’s obliviousness to the specific experiential trappings of his own story effectively sterilizes the novel’s political acuity through the effort to adopt an all-human perspective.
Źródło:
Polish Political Science Yearbook; 2018, 2 (47); 390-405
0208-7375
Pojawia się w:
Polish Political Science Yearbook
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
With Which Political Theology Are We Dealing? Reassessing the Genealogy of Political Theology and Looking Toward Its Future.
Z którą teologią polityczną mamy do czynienia? Oceniając genealogię teologii politycznej i wypatrując jej przyszłości
Autorzy:
Dickinson, Colby
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013426.pdf
Data publikacji:
2015-04-21
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Michel Foucault
Giorgio Agamben
governmentality
pastoral
mystical
rządomyślność
władza pastoralna
mistycyzm
Opis:
In this essay, I examine Michel Foucault’s political contrast between the theological domains of the pastoral and the mystical, in order to note his focus on how necessity and providence are founding and legitimizing concepts of the State. Through this process I develop an analysis of how Foucault, in his critique of the historical uses of theology as a tool of pastoral power, actually points toward another form of political theology than Carl Schmitt’s. My contention is that we begin to see another “type” of political theology appear in the writings of Giorgio Agamben, who follows Christian traditions much more closely than Foucault. The re-formulation of political theology within Agamben’s work, I argue, has tremendous significance for the field as a whole and is much in need of further elaboration, a task toward which this essay only points.
W niniejszym tekście przyglądam się dostrzeżonemu przez Michela Foucaulta przeciwieństwu między teologicznymi obszarami władzy pastoralnej oraz mistycznej, by wskazać na nacisk, jaki filozof kładł na konieczność i opatrzność jako pojęcia założycielskie   i legitymizujące Państwo. Dzięki temu rozwijam analizę tego, jak Foucault, krytykując historyczne wykorzystania teologii w roli narzędzia władzy pastoralnej, faktycznie wskazuje na rodzaj teologii politycznej odmiennej od tej stworzonej przez Carla Schmitta. Twierdzę, że zaczynamy zauważać odmienny „typ” teologii politycznej w pismach Giorgia Agambena, który podąża za tradycjami chrześcijańskimi znacznie bardziej niż Foucault. Moim zdaniem przeformułowanie teologii politycznej w dziele Agambena ma kolosalne znaczenie dla całego pola badawczego jako całości i pilnie domaga się dalszego opracowania, na co niniejszy esej zaledwie wskazuje.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2015, 17, 3
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Economic Theology, Governance and Neoliberalism: Lessons of „The Kingdom and the Glory”.
Teologia ekonomiczna, rządzenie i neoliberalizm. Lekcje z "Królestwa i Chwały"
Autorzy:
Primera, German Eduardo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013453.pdf
Data publikacji:
2015-04-21
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
economic theology
oikonomia
neoliberalism
governance
Giorgio Agamben
teologia ekonomiczna
neoliberalizm
rządzenie
Opis:
The aim of this paper is to examine Agamben’s engagement with economic theology in order to underscore its relevance for the critique of contemporary neoliberal politics. In the first part, I offer a summary of the central arguments of The Kingdom and the Glory. In particular, I focus on both the treatment of the notion of oikonomia in the early Christian discussions on the divine trinity and its relation to the providential paradigm of government. I then show how this genealogy of oikonomia is useful for a political analysis of the present. In doing so, I respond to some of the criticisms leveled against Agamben’s The Kingdom and the Glory by Alberto Toscano. Finally, I will conclude by showing how Agamben’s work is of particular importance for the study of neoliberal political rationality.
Celem artykułu jest sprawdzenie Agambenowskich badań w obszarze teologii ekonomicznej w celu podkreślenia ich znaczenia dla krytyki współczesnej polityki neoliberalnej. W pierwszej części autor przedstawia podsumowanie głównych tez zawartych w książce Królestwo i chwała. W szczególności skupia się zarówno na ujęciu oikonomii we wczesnochrześcijańskich debatach na boską trójcą, jak i jej związku z prowidencjalnym paradygmatem rządzenia. Następnie pokazuje, jak ta genealogia oikonomii może być przydatna dla politycznej analizy teraźniejszości. Stanowi to jednocześnie odpowiedź na niektóre z zarzutów postawionych Królestwu i chwale przez Alberta Toscano. W końcowej części autor podsumowuje swoje rozważania, pokazując szczególne znaczenie prac Agambena dla badań nad polityczną racjonalnością neoliberalizmu.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2015, 17, 3
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Introduction: Theology as a Critique
Wprowadzenie: teologia jako krytyka
Autorzy:
Ratajczak, Mikołaj
Zawisza, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013494.pdf
Data publikacji:
2015-04-21
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Giorgio Agamben
economic theology
oikonomia
theology
secularization
Karl Marx
Marxism
biopolitics
Opis:
This is an introduction to the issue of “Theoretical Practice” (“Praktyka Teoretyczna”), entitled “Economic Theologies” (no. 3, 2015), edited by Mikołaj Ratajczak and Rafał Zawisza. It contains contextual explanation of the theoretical field projected by the Italian philosopher Giorgio Agamben, namely a critique of the economic theology elaborated on the basis of early Christian theological debates concerning the concept of divine “oikonomia”. The introduction also includes short summaries of the articles, translations and reviews collected in the issue.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2015, 17, 3
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Surreptitious Defiance of Giorgio Agamben.
Dyskretna przekora Giorgia Agambena
Autorzy:
Zawisza, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013463.pdf
Data publikacji:
2015-04-21
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
economic theology
secularisation
Giorgio Agamben
Hans Blumenberg
Alberto Toscano
teologia ekonomiczna
sekularyzacja
Opis:
Many critics accuse Giorgio Agamben of an ahistoricism inherent to his thought. Recently, such criticism was put forward by Alberto Toscano, who formulated it referring to Hans Blumenberg’s refusal of the secularisation thesis and his theory of epochal shifts. According to Toscano, due to the acceptance of the Schmittian notion of secularisation, based on a historical substantialism, Agamben is not only unfaithful to the Foucaultian methodology which he declaratively assumes, but he also tends to acknowledge the domination of theological notions as a source of the whole Western philosophical tradition and political institutions up until now. I am going to demonstrate that even somewhat superficial claims made by Agamben about secularisation find their compensation in his double effort. Firstly, even if he concedes the gravity of the theological legacy, at the same time he rebuts the primacy of religion as an indispensable grounding of ethics and politics. What is more, through his meticulous and condense studies on Christian theology he has already placed himself  in the position of the most incisive contemporary critic of the Catholic church and any theological-political hybrids established on the abuse of power.
Wielu krytyków zarzucało myśli Giorgia Agambena ahistoryczność. Ostatnio podobne oskarżenia wysunął Alberto Toscano, formułując je przez przywołanie krytyki Hansa Blumenberga względem tezy o sekularyzacji oraz jego teorii zmiany epokowej. Według Toscano, z powodu akceptacji dla Schmittiańskiego pojęcia sekularyzacji, bazującego na substancjalizmie historycznym, Agamben nie tylko sprzeniewierza się metodologii Michela Foucaulta – którą deklaratywnie przyjmuje – ale także ciąży ku uznaniu dominacji pojęć teologicznych jako źródła całej filozoficznej tradycji Zachodu oraz jego instytucji politycznych. Moim zamiarem jest pokazanie, że nawet poniekąd powierzchowne stwierdzenia Agambena na temat sekularyzacji są równoważone przez podjęty przez niego podwójny wysiłek. Po pierwsze, chociaż przyznaje on znaczenie dziedzictwu teologicznemu, to jednocześnie odrzuca pierwszeństwo religii jako niezbędnego fundamentu etyki i polityki. Co więcej, jego skrupulatne i bardzo gęste studia nad teologią chrześcijańską sytuują go na pozycji najbardziej przenikliwego ze współczesnych krytyków kościoła katolickiego oraz jakichkolwiek teologiczno-politycznych hybryd ukonstytuowanych poprzez nadużycie władzy.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2015, 17, 3; 58-74
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Concept of Nomos – Some Remarks
Koncepcja nomosu – kilka uwag
Autorzy:
Zajadło, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963050.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
ancient Greece
nomos
jurisprudence
politics
Carl Schmitt
Giorgio Agamben
starożytna Grecja
prawo
polityka
Opis:
It is a widespread opinion that modern jurisprudence was shaped first of all by the tradition of Roman law. In this article author tries to explain why ancient Greek legal thought should be equally important. As an example he considers the evolution and the different meanings of the concept of nomos. Four issues are presented in this paper. First, nomos in the political philosophy of Carl Schmitt and Giorgio Agamben. Secondly, nomos in one of Pindar’s poems. Thirdly, the distinction between physis and nomos made by the sophists. Fourthly, thesmos, nomos and psephisma in the legislative practice of Athenian ekklesia.
Celem artykułu jest analiza pojęcia nomos w jego historycznym rozwoju w greckim antyku – od archaicznego okresu czasów Homera aż po szczyt ateńskiej demokracji czasów Demostenesa. Autor stawia tezę, że ta ewolucja od nomos jako synonimu ogólnego pojęcia porządku do nomos jako synonimu prawa pozytywnego odzwierciedla proces stopniowej jurydyzacji polityki. Na tym tle przedstawiono w artykule recepcję omawianego pojęcia we współczesnej filozofii polityki, zwłaszcza w pracach Carla Schmitta i Giorgio Agambena. Autor stawia tutaj drugą główną tezę opracowania – wykorzystanie pojęcia nomos w teologii politycznej Carla Schmitta jest przykładem procesu odwrotnego, dejurydyzacji polityki.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2020, 12, 3; 143-161
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Andrey Zvyagintsev’s ‘Leviathan’: The Unbearable State of Nature
Autorzy:
Krzyżanowska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1153469.pdf
Data publikacji:
2021-03-30
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
leviathan
hobbes
legendre
agamben
crisis
ritual
religion
law
lewiatan
kryzys
rytuał
religia
prawo
Opis:
Leviathan by Andrey Zvyagintsev is a movie that depicts the world in a state of nature, with no prospects for creating a Hobbesian social contract. Set in the Russian peripheries, the film depicts a respected and caring family man who is gradually deprived of everything because of lack of political order with enforceable law and justice. The movie is a depiction of a contemporary “failed state”, equalized with the state of nature, where there is no legitimate power and violence remains the only tool to achieve goals both in private and public spheres. Religion consists of empty rituals that serve corrupt officials to maintain power. This world cannot last without innocent victims, scapegoats of the society, one of whom is the protagonist of the movie. This paper offers a legal and philosophical inquiry into the film, as it draws especially on the theory of the social contract proposed by Hobbes. It depicts a Russian town as a symbol of the state of nature as envisioned by Hobbes and describes the reasons why the social contract has not been made. According to Hobbes’s theory, in the state of nature concepts like justice and injustice do not convey any meaning; therefore, this paper investigates other: theological and anthropological concepts, to explore the meaning of Zvyagintsev’s Leviathan.
“Lewiatan” Andrieja Zwagincewa to film, który ukazuje świat w stanie natury, bez żadnych szans na zawiązanie Hobbesowskiej umowy społecznej. Film, którego akcja dzieje się na rosyjskich rubieżach, ukazuje losy szanowanego oraz rodzinnego mężczyzny, który stopniowo zostaje pozbawiony wszystkich swoich dóbr ze względu na brak porządku politycznego zdolnego do wprowadzenia prawa i sprawiedliwości. Film ukazuje współczesne “upadłe państwo”, które można zrównać ze stanem natury, gdzie nie ma żadnej prawowitej władzy, a jedynym narzędziem do osiągnięcia swoich celów (w sferze prywatnej i publicznej) jest tylko przemoc. Religia to tylko puste rytuały, które służą utrzymaniu władzy przez skorumpowanych dygnitarzy. Ten świat nie jest w stanie przetrwać bez niewinnych ofiar, kozłów ofiarnych, którym okazuje się być bohater filmu. Artykuł jest prawną i filozoficzną analizą filmu, który korzysta przede wszystkim z teorii umowy społecznej w wersji Hobbesa. Artykuł ukazuje rosyjskie miasteczko jako symbol stanu natury opisanego przez Hobbesa, i wskazuje przyczyny, dla których umowa nie mogła zostać zawarta. Według teorii Hobbesa, w stanie natury pojęcia takie jak sprawiedliwość i niesprawiedliwość nie niosą żadnego sensu. To dlatego w artykule przedstawione są inne, teologiczne oraz antropologiczne pojęcia, które mogą pomóc rozszyfrować znaczenie filmu Zwagincewa.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2021, 1(26); 62-75
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnosis without Solution: Agamben and Esposito.
Diagnoza bez rozwiązania – Agamben i Esposito
Autorzy:
Burzyk, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013422.pdf
Data publikacji:
2015-04-21
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Giorgio Agamben
Roberto Esposito
political theology
economic theology
profanations
teologia polityczna
teologia ekonomiczna
profanacje
Opis:
The paper concerns the way how Giorgio Agamben deals with the paradigm of political theology in his Homo sacer project. The author compares Agamben’s ideas with those presented by Roberto Esposito – a thinker who apparently seems to have a lot in common with Agamben. In fact choosing different intellectual strategy Esposito’ ideas could be used as a critical tool against some parts of Agamben’s project (e.g. the concept of profanations). In spite of Agamben’s declarations and (or rather: precisely because of) unprecedented scope and deepness of his studies, he is not able to provide the way out of the political theology regime. The author tries to prove abovementioned thesis by examining the terminological level of Agamben’s ideas, the direction in which his thought is developed or the way how he conducts his genealogies. Consequently Homo sacer project seems to remind the silent language of the Impolitical.
Artykuł problematyzuje sposób, w jaki Giorgio Agamben rozprawia się z paradygmatem teologii politycznej w swoim cyklu Homo sacer. Autor porównuje koncepcje Agambena z tymi, które w ostatnich latach zaproponował Roberto Esposito – myśliciel, który wydaje się mieć wiele wspólnego z Agambenem. W rzeczywistości jednak, wybierając inną strategię intelektualną, idee Esposita mogą zostać użyte jako krytyczne narzędzia przeciwko niektórym aspektom projektu Agambena (np. przeciwko koncepcji profanacji). Wbrew deklaracjom Agambena oraz bezprecedensowego zasięgu i głębi jego studiów (a raczej: właśnie z powodu tychże), nie jest on w stanie zaproponować drogi wyjścia z reżimu teologii politycznej. Autor stara się udowodnić powyższą tezą, analizując terminologiczny poziom koncepcji Agambena, kierunek rozwoju jego myśli oraz sposób prowadzenia przez niego badań genealogicznych. W efekcie projekt Homo sacer zaczyna przypominać niemy język tego, co impolityczne.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2015, 17, 3; 143-156
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Giorgio Agamben and the Concept of Messianism
Giorgio Agamben i idea mesjańska
Autorzy:
Klimowicz, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116838.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
messianism
Jewish philosophy
savior
Giorgio Agamben
Kabbalah
Sabbataism
mesjanizm
filozofia żydowska
zbawiciel
kabała
sabataizm
Opis:
The messianic idea is an important aspect of Jewish philosophy and consists in awaiting the arrival of a redeemer who will at the same time usher in an era of peace and universal harmony. There are, however, different understandings of the circumstances in which the messiah's arrival may take place. The dispute in this area concerns, inter alia, the problem of whether mankind, through their deeds, may influence the arrival of the messiah. Such an approach was presented by the messianic movements that drew from Kabbalah, e.g. Sabbataism. Following the messianic themes, the Italian philosopher Giorgio Agamben analyses the concept of the messianic time, the forms of law and the role of the individual in the process of transforming the world, proposing a secularised vision of the messianic era. The article focuses on the reception of the idea of messianism in the philosophy of Giorgio Agamben, outlining the key concepts created by the Italian philosopher and pointing to the inspiration taken by Agamben from the Judaic tradition.
Idea mesjańska stanowi ważny aspekt żydowskiej filozofii i polega na oczekiwaniu przybycia zbawiciela, który zarazem zapoczątkuje erę pokoju i powszechnej harmonii. Istnieją jednak różne rozumienia okoliczności, w jakich przybycie mesjasza może nastąpić. Spór na tym polu dotyczy m.in. problemu, czy ludzkość poprzez swoje uczynki może wpływać na przybycie mesjasza. Takie podejście prezentowały czerpiące z kabały ruchy mesjanistyczne np. sabataizm. Podążając za wątkami mesjańskimi włoski filozof Giorgio Agamben analizuje pojęcie czasu mesjańskiego, form obowiązywania prawa i roli jednostki w procesie przekształcenia świata, proponując zsekularyzowaną wizję epoki mesjańskiej. Artykuł skupia się na recepcji idei mesjanizmu w filozofii Giorgio Agambena, zarysowaniu kluczowych pojęć stworzonych przez włoskiego filozofa oraz wskazaniu inspiracji zaczerpniętych przez Agambena z tradycji judaistycznej.
Źródło:
Studia Żydowskie. Almanach; 2018, 8, 7-8; 125-139
2083-5574
Pojawia się w:
Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Secret Rooms, Locked Doors and Hidden Stories: Retelling “Bluebeard” as a Holocaust Narrative in Michèle Roberts’s "Ignorance"
Autorzy:
Goszczyńska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116525.pdf
Data publikacji:
2022-07-14
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Michèle Roberts
“Bluebeard”
Maria Tatar
George Steiner
Michel Foucault
Mikhail Bakhtin
Giorgio Agamben
Holocaust
Opis:
One of the most grisly European fairy tales, “Bluebeard” is also a story that has proved immensely productive, spawning numerous variants, adaptations and rewritings. This essay offers a reading of Michèle Roberts’s Ignorance (2012) as one such retelling. Roberts employs “Bluebeard” to construct a story that utilises the format of a dual coming-of-age novel but is gradually revealed as a Holocaust narrative. Set in a provincial town in Vichy France, Ignorance makes repeated use of “Bluebeard” motifs to explore the complicity of individuals in Nazi crimes against their Jewish neighbours. Featuring secret rooms, forbidden chambers, locked doors and embedded narratives, the novel tells the story of Jeanne Nérin as she comes to terms with her Jewish identity and accepts her responsibilities as a Holocaust survivor. This account is complemented by several other stories, the most important of which is that of Jeanne’s childhood companion, Marie-Angèle, whose Bildung ends in emotional and ethical failure. Fascinated with the life of bourgeois comfort and respectability, Marie-Angèle embraces what Nancy Tuana describes as “wilful ignorance,” and becomes increasingly complicit in the acts of injustice, exploitation and crime she witnesses. 
Źródło:
Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre; 2020, 6, 2; 52-62
2353-6098
Pojawia się w:
Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 21

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies