Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Panek, Grzegorz" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Znaczenie prognostyczne ekspresji HER-2/neu u chorych na wczesne postacie inwazyjnego raka szyjki macicy
Prognostic significance of HER-2/neu expression in patients at early clinical stages of invasive cervical cancer
Autorzy:
Panek, Grzegorz
Ligaj, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908432.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
HER-2/neu expression
cervical cancer
immunohistochemistry
prognostic factors
survival rate and mortality rate
Opis:
HER-2/neu overexpression is considered an important prognostic factor, which may predict an aggressive clinical course of several tumours, including cervical cancer. Material and method: HER-2/neu expression was assessed by immunohistochemical technique in 298 patients with stage IB and IIA cervical cancer, of either planoepithelial or adenomatous type. HER-2/neu expression was compared in groups of patients selected based on generally accepted prognostic factors, e.g. clinical stage, histological type, presence of metastases to regional lymph nodes, invasion of vascular space and degree of radiation-induced destruction of tumor. Using the Cox model, a multivariate analysis of effect of selected prognostic factors was performed, both in relation to overall survival and to symptom-free survival. Results: Positive reaction to HER-2/neu was obtained in 135 cases (45.3%); the reaction was pronounced (3+) in 23 cases (7.8%) and moderate (2+) in 41 cases (13.7%). No positive reaction was obtained in 163 cases (54.7%). Analysis of survival yielded the following results: probability of 5-year overall survival for the entire patient population was 90.9% and that of 10 years – 85.2%. Overall survival curve for the entire study population is presented. Recurrence-free 5- and 10-year survival rates were 83.3% and 82.3%, respectively. Symptom-free 5- and 10-year survival rates were significantly influenced by: lymph node involvement and their number, invasion of vascular space, histological type and HER-2/neu expression. Cox analysis demonstrated a significant correlation between risk of recurrence or death and the following factors: lymph node metastases and their number, invasion of vascular space, histological type of tumour and HER-2/neu expression. The risk of recurrence or death with a single nodal metastasis and several nodal metastases is 2.4- and 5.1-fold greater than when no nodal metastases are present. The fact of vascular space involvement results in a 3-fold increase of risk of recurrence or death. In the case of planoepithelial cancer, the risk of recurrence or death is 0.4-fold that for adenomatous cancer. Finding of a strong HER-2/neu expression (2+, 3+) increases 2.7-fold the risk of therapeutic failure. Conclusions: No statistically significant differences were found in the HER-2/neu expression in groups of patients defined based on clinical-pathological parameters (i.e. clinical stage, histological type, regional lymph node metastases, radiation-induced cervix sterilization). The following prognostic factors had a significant impact on symptom-free survival: histological type, presence and numbers of lymph node metastases, invasion of vascular space, as well as TP53, BCL2 and HER-2/neu expression. Among all factors analysed, most significant prognostic impact, both in terms of overall survival and symptom-free survival, was associated with involvement of pelvic lymph nodes.
Nadekspresja HER-2/neu uważana jest za istotny czynnik prognostyczny mogący wskazywać na agresywny przebieg kliniczny wielu nowotworów, w tym RSM. Materiał i metody: Posługując się metodą immunohistoche-miczną, przeprowadzono ocenę ekspresji HER-2/neu u 298 chorych leczonych z powodu RSM w stopniach IB i IIA zarówno w grupie chorych na raka płaskonabłonkowego, jak i gruczołowego. Dokonano porównania ekspresji HER-2/neu w grupach chorych wyróżnionych na podstawie uznanych czynników prognostycznych, takich jak stopień klinicznego zaawansowania, typ histologiczny, obecność przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych, zajęcie przestrzeni naczyniowej i stopień uszkodzenia popromiennego nowotworu. Posługując się modelem Coksa, przeprowadzono wielowariantową analizę wpływu ocenianych czynników prognostycznych zarówno na przeżycia całkowite, jak i bezobjawowe. Wyniki: Pozytywną reakcję na HER-2/neu stwierdzono w 135 przypadkach (45,3%): w 23 przypadkach była to reakcja o dużym nasileniu - 3+ (7,8%), a w 41 przypadkach o nasileniu średniego stopnia - 2+ (13,7%). W 163 przypadkach (54,7%) nie stwierdzono pozytywnej reakcji. Wyniki analizy przeżyć są następujące: prawdopodobieństwo całkowitego przeżycia 5 lat dla całej grupy chorych wyniosło 90,9%, a 10 lat - 85,2%. Przedstawiono krzywą przeżycia całkowitego analizowanej grupy chorych. Prawdopodobieństwo przeżycia bez nawrotu choroby 5 i 10 lat wyniosło odpowiednio 83,3% i 82,3%. Istotny wpływ na 5- i 10-letnie przeżycia bezobjawowe miały: przerzuty do węzłów chłonnych i ich liczba, zajęcie przestrzeni naczyniowej, typ histologiczny i ekspresja HER-2/neu. W wyniku przeprowadzonej analizy Coksa wykazano istotny wpływ prognostyczny na ryzyko nawrotu lub zgonu takich czynników, jak: przerzuty do węzłów chłonnych i ilość zajętych węzłów, zajęcie przestrzeni naczyniowej, typ histologiczny i ekspresja HER-2/neu. Ryzyko nawrotu lub zgonu dla jednego zajętego węzła oraz dla większej liczby zajętych węzłów chłonnych jest 2,4 oraz 5,1 razy wyższe od odpowiedniego ryzyka dla węzłów niezajętych. Fakt zajęcia przestrzeni naczyniowej zwiększa niemal 3-krotnie ryzyko nawrotu lub zgonu. Dla raka płaskonabłon-kowego ryzyko nawrotu lub zgonu stanowi 0,4 ryzyka niepowodzenia dla raka gruczołowego. Stwierdzenie silnej ekspresji HER-2/neu (2+, 3+) zwiększa 2,7 razy ryzyko niepowodzenia leczenia. Wnioski: Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w ekspresji HER-2/neu w grupach chorych wyróżnionych na podstawie parametrów kliniczno-patologicznych (tj.: stopnia klinicznego zaawansowania, typu histologicznego, przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych i popromiennej sterylizacji szyjki macicy). Istotny wpływ statystyczny na przeżycia bezobjawowe miały następujące czynniki prognostyczne: typ histologiczny, przerzuty do węzłów chłonnych i ich liczba, inwazja przestrzeni naczyniowej oraz ekspresja TP53, BCL2 i HER-2/neu. Spośród wszystkich analizowanych czynników największy wpływ prognostyczny zarówno na przeżycia całkowite, jak i bezobjawowe miała obecność przerzutów do węzłów chłonnych miednicy.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 4; 218-235
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wartości prognostycznej markera CA 125 w przewidywaniu skuteczności chirurgii oraz przeżyć bezobjawowych u chorych na raka jajnika w III stopniu zaawansowania
Analysis of prognostic value of CA 125 relating to effectiveness of surgery and symptom-free survival in patients with FIGO stage III ovarian cancer
Autorzy:
Panek, Grzegorz
Olszewski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908064.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CA 125 follow-up
CA 125 level
CA 125 prognostic value
advanced ovarian cancer
cytoreductive surgery in ovarian cancer
Opis:
Aim of paper: The aim of paper was to assess the prognostic value of preoperative CA 125 level in patients with late-stage ovarian cancer, particularly in correlation with optimal cytoreduction rate and duration of symptom-free survival. Material and methods: Retrospective analysis included 76 patients with FIGO stage III ovarian cancer. Using the uni- and multivariate models, prognostic value of the following parameters was assessed: preoperative CA 125 level, clinical stage, histological type and grade of maturity in correlation with quality of cytoreduction and symptom-free survival. Results: Baseline CA 125 serum level in the entire study population ranged from 35 to 9740 IU (median: 1117 IU). Optimal cytoreduction rate for the entire population was: 73.7% for CA 125 level below 288 IU, 47.4% for CA 125 level 288-1118 IU, 26.3% for CA 125 level 1119-2880 IU and 15.8% for CA 125 above 2880 IU (p=0.019; χ2). In the logistic-regression model, only CA 125 level had a significant influence on quality of cytoreduction. Analysis of correlation of other prognostic factors on symptom-free survival revealed, that only CA 125 and histological maturity grade correlated significantly with survival. Conclusions: Preoperative serum CA 125 level is significantly correlated with optimal cytoreduction rate achieved, as well as with risk of death and symptom-free survival.
Cel: Celem analizy była ocena znaczenia prognostycznego przedoperacyjnego poziomu CA 125 u chorych na zaawansowanego raka jajnika, ze szczególnym uwzględnieniem jego wpływu na odsetek optymalnych cytoredukcji oraz na czas przeżyć bezobjawowych. Materiał i metody: Retrospektywnej analizie poddano 76 chorych na raka jajnika w III stopniu zaawansowania (FIGO). Wykorzystując mono- i wielowariantowy model, dokonano oceny prognostycznej przedoperacyjnego poziomu CA 125, a także stopnia zaawansowania, typu histologicznego oraz stopnia dojrzałości histologicznej na stopień uzyskanej cytoredukcji oraz na czas przeżyć bezobjawowych. Wyniki: Wyjściowy poziom CA 125 w całej analizowanej populacji wyniósł od 35 do 9740 IU (mediana 1117 IU). Odsetek optymalnych cytoredukcji w całej badanej grupie chorych wyniósł 40,8%, zaś dla chorych w poszczególnych grupach prognostycznych odpowiednio: 73,7% - CA 125 <288 IU, 47,4% - CA 125 =288-1118 IU, 26,3% - CA 125 =1119-2880 IU i 15,8% - CA 125 >2880 IU (p=0,019; x2). W modelu logistyczno-regresywnym jedynie poziom CA 125 miał znamienny wpływ na poziom cytoredukcji. Ocena wpływu analizowanych czynników prognostycznych na przeżycia bezobjawowe wykazała, że tylko CA 125 oraz stopień dojrzałości histologicznej miały znamienny wpływ na przeżycia. Wnioski: Przedoperacyjny poziom CA 125 ma istotne znaczenie w przewidywaniu optymalnej cytoredukcji, ma też znamienny statystycznie wpływ na ryzyko zgonu i przeżyć bezobjawowych.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 2; 102-110
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krwotok wewnętrzny z nacieku nowotworowego u chorej z zaawansowanym rakiem szyjki macicy po chemioterapii – opis przypadku
Tumor-related internal hemorrhage in late-stage post-chemotherapy cervical cancer patient: case report
Autorzy:
Rzepka, Jakub
Panek, Grzegorz
Bidziński, Mariusz
Krynicki, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031060.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
cervical cancer
chemotherapy complications
genital tract bleeding
iliac vessel ligation
internal hemorrhage
krwotok wewnętrzny
podwiązanie naczyń biodrowych
powikładnia chemioterapii
rak szyjki macicy
krwawienie z dróg rodnych
Opis:
Genital tract bleeding is among the most frequent and life-threatening complications of cervical cancer, potentially resulting in severe hemodynamic disturbances, including death. Bleeding may occur at any clinical stage, but is most frequent in women affected with late-stage tumor (FIGO stages IIIB-IVA). There are many literature reports of genital tract bleeding in patients treated by radio- or radiochemotherapy. The past decade provided a large body of evidence indicating high effectiveness of chemotherapy in both adjuvant and neoadjuvant treatment of patients with late-stage cervical cancer. Our experience with chemotherapy in the treatment of locally advanced tumors of various locations confirmed a risk of hemorrhagic complications, which are paradoxically a side effect of an otherwise favorable therapeutic response. The paper reports on an uncommon complication – internal hemorrhage in a patient with FIGO stage IV chemotherapy-treated cervical cancer. Based on this case discussed are conservative and surgical options for controlling genital tract hemorrhage. Prognosis in these patients is very poor; there is always a risk of hemorrhage, independent on treatment modality chosen. Management of internal hemorrhage in patients with genital malignancies poses a considerable challenge for surgeon’s expertise and requires an advanced technical support. The reported further case confirms the necessity of treating cervical cancer patients in multi-specialty centers.
Krwawienie z dróg rodnych jest jednym z najczęstrzych i najgroźniejszych powikłań raka szyjki macicy (RSM) i może prowadzić do ciężkich powikłań hemodynamicznych u pacjentki ze zgonem włącznie. Krwotok może wystąpić u chorych na ten nowotwór w każdym stopniu klinicznego zaawansowania, jednakże znamiennie częściej występuje u kobiet dotkniętych zaawansowanym miejscowo nowotworem (IIIB-IVA wg FIGO). W literaturze opisano liczne przypadki krwawienia z dróg rodnych u pacjentek leczonych metodą radioterapii lub radiochemioterapii. Ostatnia dekada dostarczyła wielu dowodów wskazujących na wysoką skuteczność chemioterapii w leczeniu adiuwantowym i neoadiuwantowym chorych na zaawansowanego raka szyjki macicy. Doświadczenia z zastosowaniem chemioterapii w leczeniu zaawansowanych miejscowo nowotworów w różnych lokalizacjach wskazują na możliwość wystąpienia powikłań krwotocznych będących paradoksalnie ubocznym skutkiem dobrej odpowiedzi na leczenie. W pracy przedstawiono nietypowe powikłanie – krwotok wewnętrzny u pacjentki z zaawansowanym RSM (FIGO IV) po leczeniu metodą chemioterapii. Na podstawie opisanego przypadku omówiono zarówno zachowawcze, jak i zabiegowe możliwości opanowania krwotoku z dróg rodnych. Rokowanie u tych pacjentek jest bardzo złe; musimy pamiętać, że bez względu na to, jaką metodę leczenia wybierzemy, zawsze trzeba liczyć się z możliwością wystąpienia krwotoku. Postępowanie z krwotokami wewnętrznymi u chorych na nowotwory narządu rodnego stwarza poważne wyzwanie dla umiejętności chirurga oraz wymaga bardzo zaawansowanego zaplecza technicznego. Opisany przypadek wskazuje na konieczność leczenia chorych na raka szyjki macicy w ośrodkach wielospecjalistycznych.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 283-288
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne możliwości oszczędzenia zdolności do rozrodu u kobiet leczonych z powodu nowotworów narządu rodnego
Modern therapeutic modalities enabling preservation of procreative potential in women treated for genital malignancies
Autorzy:
Panek, Grzegorz
Sobiczewski, Piotr
Derlatka, Paweł
Gmyrek, Jarosław
Ziółkowska-Seta, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908262.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
endometrial cancer
ovarian cancer
preservation of fertility
sparing treatment
uterine cervix cancer
Opis:
Recent decade saw a significant progress in the diagnosis of prognostically important features of neoplasm, in particular those influencing critically the choice of techniques and protocols of oncological treatment. Principles of therapeutic approach to patients with genital malignancies, which were valid in the past, most often neither took into consideration the age of patients, nor was the issue of preservation of procreative functions considered as clinically important. In recent years, the situation in this area underwent a dramatic change. In patients of procreative age, the measure of therapeutic success is not as much standard parameters, e.g. long-term survival rate or recurrence risk, but rather overall quality of life and in particular preservation of ability to procreate. At present, in most locations of early-stage female genital malignancy, there is a possibility to spare procreative function. Based on reports in recent publications, we undertook a review of current views on management of malignancies of uterine cervix, uterine mucosa and ovary enabling preservation of procreative potential of women involved.
Ostatnie dziesięciolecie to czas, w którym dokonał się znaczący postęp w rozpoznawaniu istotnych prognostycznie czynników charakteryzujących nowotwór, zwłaszcza tych, które w sposób znaczący wpływają na wybór metody leczenia onkologicznego. Obowiązujące w przeszłości zasady postępowania terapeutycznego stosowane w leczeniu nowotworów złośliwych narządu rodnego najczęściej nie uwzględniały wieku pacjentek i możliwości oszczędzenia funkcji rozrodczych jako istotnego klinicznie elementu. Sytuacja w tym zakresie uległa w ostatnich latach zasadniczej zmianie. U chorych w wieku rozrodczym miarą sukcesu terapeutycznego są obecnie nie tylko typowe parametry, jak odsetek wieloletnich przeżyć czy też ryzyko nawrotu, ale również jakość życia – w tym szczególnie zachowanie zdolności do rozrodu. Obecnie w większości lokalizacji wczesnych postaci nowotworów narządów płciowych kobiecych istnieje możliwość oszczędzenia zdolności do prokreacji. Bazując na doniesieniach współczesnego piśmiennictwa, dokonano przeglądu aktualnych stanowisk i opinii na leczenie nowotworów szyjki macicy, błony śluzowej macicy oraz jajnika z oszczędzeniem zdolność do rozrodu.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 230-240
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka i leczenie neuroendokrynnych raków szyjki macicy - doświadczenia własne i przegląd piśmiennictwa
Diagnosis and treatment of neuroendocrine cervical cancer – own experience and review of literature
Autorzy:
Bidziński, Mariusz
Nasierowska-Guttmejer, Anna
Ćwikła, Jarosław
Bakuła-Zalewska, Elwira
Dańska-Bidzińska, Anna
Panek, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908326.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chromogranin A
neuroendocrine cervical cancer
somatostatin analogs
synaptophysin
Opis:
Aim of paper: Neuroendocrine cervical cancer is a significant diagnostic and therapeutic challenge. For many years, these neoplasms were not differentiated from small-cell cancer. It was known, that these cancers were associated with poor prognosis and, in spite of combination of several therapeutic modalities, treatment outcome was far below expectations. Material and methods: Based on retrospective analysis and using synaptophysin and chromogranin A staining and assessment of cellular proliferative activity using MIB1 antibodies, out of 14 small-cell cancers 5 cases were selected, which fulfilled the criteria for neuroendocrine neoplasms and clinical course of the patients affected was analyzed. Results: In all cases, the disease has been diagnosed in FIGO stage I. Treatment consisted in extended hysterectomy m. Wertheim-Meigs and adjuvant radiochemotherapy. In two patients (40%), treatment failure was observed after a relatively short follow-up (within less than 16 months). One patient died due to liver metastases and in the other, faced with failure of chemotherapy, we instituted somatostatin receptor treatment. Conclusion: Immature or small-cell cervical cancer requires differentiation with neuroendocrine cancer and confirmation of its true nature by immunohistochemical studies. Therapy should encompass modern chemotherapy protocols and (in selected cases) isotope therapy using radio-labeled somatostatin analogs. Somatostatin analog therapy is reserved for patients featuring expression of somatostatin receptor on the surface of cancer cells.
Cel badania: Neuroendokrynne raki szyjki macicy stanowią bardzo poważne wyzwanie zarówno terapeutyczne, jak i diagnostyczne. Przez wiele lat nie odróżniano tych nowotworów od raków drobnokomórkowych. Wiadomym było, że raki te gorzej rokują, a terapia, pomimo kojarzenia szeregu metod leczniczych, w efekcie nie przynosiła zamierzonego skutku. Materiał i metody: Spośród 14 raków drobnokomórkowych w wyniku retrospektywnej analizy z zastosowaniem barwień na synaptofizynę i chromograninę A oraz oceny aktywności proliferacyjnej komórek przy zastosowaniu przeciwciała MIB1 wybrano 5 guzów, które spełniały kryteria nowotworów neuroendokrynnych, i przeanalizowano przebieg kliniczny u tych chorych. Wyniki: Wszystkie pacjentki miały rozpoznaną chorobę w I stopniu zaawansowania klinicznego wg FIGO. Leczenie polegało na rozszerzonym usunięciu macicy sposobem Wertheima-Meigsa oraz zastosowaniu uzupełniającej radio-chemioterapii. U 2 chorych (40%) w krótkim okresie - do 16 miesięcy po leczeniu pierwotnym stwierdzono niepowodzenie leczenia. Jedna pacjentka zmarła z powodu przerzutów do wątroby, zaś u drugiej po nieskutecznej chemioterapii wdrożono leczenie z zastosowaniem receptorów somatostatyny. Wnioski: Niskodoj-rzałe lub drobnokomórkowe raki szyjki macicy wymagają diagnostyki w kierunku raka neuroendotoynnego i potwierdzenia tego faktu badaniami immunohistochemicznymi. W leczeniu tych nowotworów należy wykorzystywać zarówno nowoczesne techniki chemioterapii, jak i (w wybranych przypadkach) terapię izotopową znakowanymi analogami somatostatyny. Leczenie analogami somatostatyny jest zarezerwowane dla tych chorych, u których stwierdza się ekspresję receptora somatostatynowego na powierzchni komórek raka.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 1; 6-14
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rak trzonu macicy a choroby współistniejące
Endometrial cancer and concomitant diseases
Autorzy:
Lidner, Bogusław
Krynicki, Ryszard
Michalski, Wojciech
Jońska-Gmyrek, Joanna
Staniaszek, Jagna
Panek, Grzegorz
Kubik, Paweł
Bidziński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908108.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adjuvant radiotherapy
concomitant diseases
diabetes
endometrial cancer
risk factors
Opis:
Introduction: Among provided risk factors for endometrial cancer, following factors are mentioned: concomitant chronic diseases, especially diabetes, hypertension and obesity, but their influence on the treatment results is still not fully recognized. Objective: The aim of the study was the evaluation of the concomitant diseases influence on the conjugated treatment results in endometrial cancer. Material and method: The study covered 880 endometrial cancer patients, treated with adjuvant radiotherapy, between 1992 and 1998 at Maria Sklodowska-Curie Memorial Cancer Centre in Warsaw. All patients were treated with typical surgery – hysterectomy and adnexectomy. In the analysed group were patients in I, II and III clinical stage, according to FIGO. As the criterion of the treatment effectiveness was the overall survival and disease-free survival accepted. The multivariate Cox’s analysis was performed. The following factors were analysed: clinical stage of the disease, the histological type of the tumour, grading, the depth of stromal invasion, age and the performance status, body mass index (BMI), the period of the hormonal activity and the presence of concomitant diseases. Results: Patients with diabetes were 1.56 times at death risk (p=0.008), and 1.38 times at the disease recurrence risk (p=0.047), when compared to the control group. Conclusions: There has been confirmed, that among the concomitant diseases, only diabetes demonstrated statistical significance, affecting as well overall survival as disease-free survival.
Wstęp: Wśród udokumentowanych czynników ryzyka rozwoju raka trzonu macicy wymienia się współistniejące choroby przewlekłe, szczególnie cukrzycę, nadciśnienie tętnicze i otyłość, jednak ich wpływ na wyniki leczenia nie został w pełni poznany. Cel pracy: Celem pracy było określenie wpływu chorób współistniejących na wyniki leczenia skojarzonego raka trzonu macicy. Materiał i metodyka: Analizie poddano 880 chorych z rozpoznaniem RTM leczonych w latach 1992-1998 uzupełniającą radioterapią w Centrum Onkologii – Instytucie, w Warszawie. U wszystkich pacjentek przeprowadzono leczenie chirurgiczne – usunięcie macicy z przydatkami. W analizowanej grupie były chore w I, II i III stopniu klinicznego zaawansowania wg FIGO. Jako kryterium oceny skuteczności leczenia przyjęto czas przeżycia i czas przeżycia bez nawrotu choroby. Przeprowadzono wielowariantowe analizy przeżyć zgodnie z modelem Coxa. Do modelu włączono stopień zaawansowania nowotworu, typ histologiczny, morfologiczne zróżnicowanie nowotworu (grading), głębokość naciekania mięśnia macicy, wiek i stopień sprawności chorych, wskaźnik masy ciała (BMI), okres aktywności hormonalnej i obecność chorób współistniejących. Wyniki: Chore z towarzyszącą cukrzycą miały 1,56 raza wyższe ryzyko zgonu (p=0,008) oraz 1,38 raza wyższe ryzyko nawrotu nowotworu (p=0,047). Wnioski: Stwierdzono, że wśród chorób współistniejących jedynie cukrzyca okazała się istotnym statystycznie czynnikiem wpływającym zarówno na przeżycia, jak i na przeżycia bez nawrotu choroby.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 1; 31-37
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena częstości powikłań śródoperacyjnych i okołooperacyjnych związanych z resekcją jelita w trakcie operacji cytoredukcyjnych u chorych leczonych z powodu raka jajnika w stopniu III-IV wg FIGO
The evaluation of intra- and postoperative complications related to debulking surgery with bowel resection in patients with FIGO stage III-IV ovarian cancer
Autorzy:
Bidziński, Mariusz
Derlatka, Paweł
Ziółkowska-Seta, Izabela
Kubik, Paweł
Gmyrek, Leszek
Sobiczewski, Piotr
Dańska-Bidzińska, Anna
Panek, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908167.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
complications related to bowel surgery
Opis:
Introduction: The surgical treatment of advanced ovarian cancer patients is based on the maximal debulking. In a lot of patients, the necessity of widening operation range to the infiltrated organs takes place. These procedures may be connected with higher risk of intraoperative and early postoperative complications. Sometimes, the exteriorization of ileostomy is necessary, what leads to the quality of life deterioration. Aims of the study: 1) The assessment of the quantity and quality of intra- and postoperative complications in ovarian cancer patients with FIGO stage III-IV in which, to achieve the optimal debulking, partial bowel resection was performed. 2) The evaluation of intra- and postoperative complications, related to surgery with bowel resection, compared to Hartmann surgery in examined group of patients. Material and method: The analysis of 39 debulking surgical procedures with partial intestinal resection and postoperative period in ovarian cancer patients, FIGO stage III-IV, was performed. The following factors were analyzed: the size of excised tumor, the intestinal resection range, method of anastomosis or stoma exteriorization, size of lesions left, blood loss, hemoglobin concentration before and after surgery, quantity and reasons for reoperations, postoperative complications, the length of hospitalizations, time to start with chemotherapy treatment. Results: During 39 operations, the most frequent type of intestinal resection was the sigmoidectomy or proctosigmoidectomy. This kind of surgery was performed in 29 patients. In the remaining patients, left- and right-side hemicolectomy or partial enterectomy was done. There were 24 enteroenterostomies performed, and 15 Hartmann procedures. In 32 patients, the diameter of left tumor lesions was less than 10 mm. Among complications forcing the reoperations were: bleeding in 3 (7.6%) patients, the separation of anastomosis in 3 (7.6%) patients, bowel obstruction in 1 (2.5%) patient, stomach perforation in 1 (2.5%) patient. There were no deaths during postoperative period. There were not noted any differences between surgery with anastomosis and Hartmann surgery in aspect of quantity of complications, blood loss, and the time of surgery. Conclusions: Intestinal resection, during debulking surgery in advanced ovarian cancer patients, brings good results, and complications related to surgery are to be accepted. The quantity of perioperative complications, related to surgery with anastomosis, and to Hartmann surgery is similar. If it is possible, the surgery with enteroenterostomosis should be performed.
Wstęp: Leczenie operacyjne chorych na zaawansowanego raka jajnika oparte jest na dążeniu do maksymalnej cytoredukcji. U wielu pacjentek zachodzi potrzeba rozszerzenia zakresu operacji o narządy, w których stwierdzono naciek nowotworowy. Operacje takie mogą się wiązać z większym ryzykiem powikłań śródoperacyjnych i wczesnych pooperacyjnych. Niekiedy konieczne jest wyłonienie stomii jelitowej, co prowadzi do pogorszenia jakości życia chorych. Cele pracy: 1) Ocena liczby i jakości powikłań śród- i pooperacyjnych u chorych leczonych z powodu raka jajnika w stopniu III-IV wg FIGO, u których w celu uzyskania optymalnej cytoredukcji wycięto część jelita. 2) Ocena powikłań śród- i pooperacyjnych związanych z operacjami z zespoleniem jelitowym w porównaniu z zabiegami typu Hartmanna w badanej grupie chorych. Materiał i metoda: Analizowano 39 operacji cytoredukcyjnych z resekcją fragmentu jelita oraz okres pooperacyjny u chorych na raka jajnika w stopniu III-IV wg FIGO. W opisowej analizie wyników wzięto pod uwagę: wielkość usuniętego guza, zakres resekcji jelita, sposób zespolenia lub wyłonienie stomii, wielkość pozostawionych resztek, utratę krwi i stężenie hemoglobiny przed i po zabiegu, ilość i powody wykonanych reoperacji, powikłania pooperacyjne, długość hospitalizacji oraz czas do rozpoczęcia chemioterapii. Wyniki: Podczas 39 operacji najczęstszym rodzajem resekcji jelitowej było wycięcie esicy lub esicy i odbytnicy. Zabieg taki przeprowadzono u 29 pacjentek. U pozostałych chorych wykonano lewo- i prawostronne hemikolektomie lub resekcję fragmentu jelita cienkiego. Wykonano 24 zespolenia i 15 operacji Hartmanna. U 32 chorych średnica pozostawionych ognisk nie przekraczała 10 mm. Wśród powikłań zmuszających do reoperacji zanotowano: krwawienie u 3 (7,6%) chorych, rozejście się zespolenia u 3 (7,6%) chorych, niedrożność u 1 (2,5%) pacjentki, perforację żołądka u 1 (2,5%) chorej. Nie było zgonów w okresie pooperacyjnym. Nie stwierdzono zasadniczych różnic między zabiegami z zespoleniem a operacjami Hartmanna pod względem ilości powikłań, utraty krwi i czasu operacji. Wnioski: Resekcja jelitowa w trakcie operacji cytoredukcyjnej u chorych na zaawansowanego raka jajnika przynosi dobre efekty, a towarzyszące zabiegowi powikłania są do zaakceptowania. Liczba powikłań okołooperacyjnych związanych z operacjami z zespoleniem i operacjami Hartmanna jest podobna. O ile to możliwe, należy dążyć do wykonywania zespoleń.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 1; 14-22
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cesarean scar pregnancy – a new challenge for obstetricians
Ciąża w bliźnie po cięciu cesarskim – nowe wyzwanie dla położników
Autorzy:
Pędraszewski, Piotr
Wlaźlak, Edyta
Panek, Wojciech
Surkont, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033276.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
transvaginal transducer
Opis:
Diagnosis and treatment of ectopic cesarean scar pregnancy has become a challenge for contemporary obstetrics. With an increase in the number of pregnancies concluded with a cesarean section and with the development of transvaginal ultrasonography, the frequency of cesarean scar pregnancy diagnoses has increased as well. The aim of the study is to evaluate various diagnostic methods (ultrasonography in particular) and analyze effective treatment methods for cesarean scar pregnancy. An ultrasound scan, Doppler examination and magnetic resonance imaging are all useful in early detection of asymptomatic cesarean scar pregnancy, thus enabling effective treatment and preservation of fertility. Dilatation and curettage is not recommended as it carries significant risk of bleeding and very high risk of hysterectomy and fertility loss. Systemic methotrexate treatment should not be applied on the routine basis due to its low efficacy, high risk of fertility loss and adverse effects. Local methotrexate therapy (under ultrasound or hysteroscopy guidance) should be considered a perfect management method as it offers fertility preservation in asymptomatic pregnant patients without concomitant hemodynamic disorders. Synchronous usage of several treatment methods is an effective way to manage cesarean scar pregnancy. The combination of local methotrexate with simultaneous aspiration of gestational tissues under ultrasound or hysteroscopy guidance seems optimal. Subsequently, the remaining gestational tissues can be removed hysteroscopically in combination with vascular coagulation at the implantation site. In more advanced cases, local methotrexate treatment should be considered followed by laparoscopic or laparotomic wedge resection with subsequent surgical correction of the cesarean section scar.
Rozpoznanie i leczenie ciąży ektopowej w bliźnie po cięciu cesarskim stało się dużym wyzwaniem dla współczesnego położnictwa. Wraz ze wzrostem liczby ciąż rozwiązywanych drogą cięcia cesarskiego oraz rozwojem przezpochwowych badań ultrasonograficznych częstość rozpoznawania ciąż w bliźnie po cięciu cesarskim uległa istotnemu zwiększeniu. Celem pracy jest ocena przydatności różnych metod diagnostycznych (w szczególności badania ultrasonograficznego) oraz analiza sposobów skutecznego leczenia ciąży ektopowej w bliźnie po cięciu cesarskim. Badanie ultrasonograficzne, dopplerowskie oraz rezonans magnetyczny są przydatne we wczesnym rozpoznawaniu bezobjawowej ciąży ektopowej w bliźnie po cięciu cesarskim, co pozwala na skuteczne leczenie oraz zachowanie płodności. Leczenie metodą rozszerzenia kanału szyjki i wyłyżeczkowania jamy macicy nie jest zalecane, ze względu na istotne zagrożenie krwotokiem oraz wysokie ryzyko histerektomii i utraty płodności. Systemowe podanie metotreksatu nie powinno być stosowane rutynowo, z uwagi na niską skuteczność, wysokie ryzyko utraty płodności oraz działania uboczne. Miejscową terapię metotreksatem (pod kontrolą ultrasonograficzną lub z wykorzystaniem histeroskopii) należy traktować jako doskonałą metodę postępowania, pozwalającą zachować płodność u ciężarnych asymptomatycznych, bez towarzyszących zaburzeń hemodynamicznych. Efektywnym sposobem terapii w przypadku ciąży w bliźnie po cięciu cesarskim jest równoległe zastosowanie kilku technik leczenia. Optymalne jest połączenie miejscowego zastosowania metotreksatu z jednoczesnym odessaniem zawartości jaja płodowego z wykorzystaniem ultrasonografii lub histeroskopii. Następnie można histeroskopowo usunąć pozostałe tkanki jaja płodowego w połączeniu z koagulacją naczyń krwionośnych w miejscu implantacji ciąży. W przypadkach bardziej zaawansowanych należy rozważyć lokalne podanie metotreksatu, a następnie drogą laparoskopii lub laparotomii – klinową resekcję zmiany z następczą korektą chirurgiczną blizny po cięciu cesarskim.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 72; 56-62
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies