Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Noras, Andrzej J." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
“Being Critical,” Meaning What?
Autorzy:
Noras, Andrzej J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/665259.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
philosophical criticism
critical attitude
criticism in European philosophy of the first half of the 20th century
Opis:
The article builds on the observation made by Josef Pieper, who writes about the critical attitude: “‘kritisch’ sein besage für den Philosophierenden so viel wie: sich darum bekümmern, daß nur ja nicht etwas ausgelassen wird.” Thus, the focus of the article is on the attempts to define philosophy through the prism of criticism, undertaken by some of the most significant philosophers of the first half of the 20th century, such as Leonard Nelson, Max Scheler, Karl Jaspers and Nicolai Hartmann.
Źródło:
Folia Philosophica; 2015, 34
1231-0913
2353-9445
Pojawia się w:
Folia Philosophica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Debata Trendelenburg – Fischer. Problem obiektywności Kantowskich form zmysłowości
Autorzy:
Noras, Andrzej J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/705410.pdf
Data publikacji:
2013-03-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Immanuel Kant
estetyka transcendentalna
aprioryczne formy zmysłowości
Adolf Trendelenburg
Kuno Fischer
neokantyzm
Opis:
Artykuł jest historyczno-problemowym przedstawieniem sporu, jaki toczył się w latach 1840‒1872 pomiędzy Adolfem Trendelenburgiem a Kunonem Fischerem o rozumienie estetyki transcendentalnej Kanta. Zdaniem Trendelenburga, krytyka Hegla i zwolennika Arystotelesa, Kantowski dowód subiektywności czasu i przestrzeni zawiera lukę. Kant przeoczył bowiem jedną z trzech możliwości. Trendelenburg widzi odnośnie do form naoczności trzy możliwości: (1) czas i przestrzeń są jedynie obiektywne, (2) czas i przestrzeń są jedynie subiektywne, (3) czas i przestrzeń są obiektywne i subiektywne zarazem. Kant dowiódł jedynie, że formy naoczności mają charakter subiektywny, nie dowiódł jednak wcale, że nie występuje przypadek (3), czyli, że nie są one równocześnie także formami rzeczywistości, gdyż przeoczył tę trzecią możliwość. Kuno Fischer, zwolennik filozofii Hegla, nie zgadza się z Trendelenburgiem. Jego zdaniem, w Kantowskim dowodzie nie ma luki. Ciągnąca się całymi latami debata Trendelenburg-Fischer, przerwana dopiero z powodu śmierci Trendelenburga w 1872 roku, stała się przyczynkiem do dokonanej przez Hermana Cohena w pracy Kants Theorie der Erfahrung nowej interpretacji Kantowskiej teorii o aprioryczności, stanowiącej kamień węgielny neokantyzmu marburskiego.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2013, 1; 267-297
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies