Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Golian, J." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Effectiveness of different methods of weed management in Chinese cabbage (Brassica rapa L.) and transplanted leek (Allium porrum L.)
Efektywność wybranych sposobów regulowania zachwaszczenia w uprawie kapusty pekińskiej i pora z rozsady
Autorzy:
Golian, J.
Anyszka, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/336821.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych
Tematy:
Chinese cabbage
leek
weed control
mechanical treatments
mulch
kapusta pekińska
por
odchwaszczanie
zabiegi mechaniczne
ściółkowanie
Opis:
The studies were conducted in the years 2012-2014 at the Research Institute of Horticulture in Skierniewice and aimed to compare the effectiveness of different weeds management methods useful for organic production of Chinese cabbage and transplanted leek and to determine their impact on the yield of the crops. The effectiveness of such methods as mechanical treatments, mechanical treatments with biostimulator Asahi SL, the usage of mulches (black non-woven polypropylene and biodegradable films) and hand weeding was compared. The weeds control, number and biomass of weeds and secondary weed infestation were determined during the experiments. The plants height and the yield of Chinese cabbage and transplanted leek and additionally the physiological indices such the chlorophyll content in the leaves, were measured also. The best results of weeds control were achieved in the crops weeded by hand and grown in the soil covered with mulch. The mulches completely reduced the weeds in Chinese cabbage and by 98.9-99.5% in transplanted leek. After mechanical treatments the weeds control at the rate of 95.7-97.6% was noted. The reduction of weeds affected positively the yield of the crops. The highest yield from the plots covered by polypropylene and biodegradable films were obtained. In Chinese cabbage the tendency in changing the chlorophyll content in the leaves was similar in all objects, except the plants weeded by hand, in which was slightly lower before harvest. In all objects the chlorophyll content before harvest was higher than in the check.
W latach 2012-2014 w Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach przeprowadzono badania, celem których było porównanie efektywności wybranych metod ochrony przed chwastami, przydatnych w ekologicznej uprawie kapusty pekińskiej i pora z rozsady oraz określenie ich wpływu na plonowanie roślin. Porównywano efektywność takich metod jak: odchwaszczanie mechaniczne, odchwaszczanie mechaniczne z zastosowaniem stymulatora wzrostu Asahi SL, sciółkowanie gleby czarna włóknina sciółkujaca (PP) i czarna folia biodegradowalna oraz pielenie reczne. W badaniach przeprowadzono obserwacje stopnia zniszczenia chwastów, określono ich liczbę i masę, oceniono zachwaszczenie wtórne. Wykonywano też pomiary zawartości chlorofilu w liściach kapusty pekińskiej, określono wysokość roślin i wielkość plonów. Bardzo dobre zniszczenie chwastów otrzymano w obiektach pielonych ręcznie i sciółkowanych wybranymi materiałami. Włóknina i czarna folia całkowicie ograniczały zachwaszczenie w uprawie kapusty pekińskiej, a w uprawie pora z rozsady zredukowały je o 98,9- 99,5%. Pielenie mechaniczne niszczyło chwasty na poziomie 95,7-97,6%. Ograniczenie zachwaszczenia pozytywnie wpływało na plonowanie kapusty pekińskiej i pora z rozsady. W obu gatunkach najwyższe plony uzyskano sciółkujac glebę włókniną i czarną folią. W kapuście pekińskiej zmiany w zawartości chlorofilu w liściach wykazywały podobną tendencję we wszystkich obiektach, z wyjątkiem poletek pielonych ręcznie, w których przed zbiorem zanotowano obniżenie tego wskaźnika. W czasię zbioru we wszystkich obiektach zawartość tego barwnika w liściach była wyższa niż w kontroli.
Źródło:
Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering; 2015, 60, 3; 89-94
1642-686X
2719-423X
Pojawia się w:
Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effect of flaming and mechanical treatments on weed control, growth and yield of carrot
Płomieniowe i mechaniczne zwalczanie chwastów oraz ich wpływ na zachwaszczenie oraz wzrost i plony marchwi
Autorzy:
Anyszka, Z.
Golian, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/337225.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych
Tematy:
peat-muck soil
nitrogen management
permanent meadow
gleba torfowo-murszowa
gospodarka azotem
łąka trwała
Opis:
Two-year studies (2015-2016) were carried out at the Research Institute of Horticulture in Skierniewice. The aim of these studies was to determine the effect of weed flaming, combined with manual and mechanical treatments on weed infestation, growth and yield of carrot and population of selected groups of soil organisms. The number of weeds was significantly reduced due to methods of weeding. The higher number of weeds was recorded after flame weeding, in comparison to combined methods. The lowest results of weed control were obtained after weed flaming carried out before emergence of carrot and three times after emergence without any additional hand weeding. The hand weeding in the intra-rows of carrot immediately after flaming treatment has increased effectiveness of weed control. Studies showed that the better weed control was noticed after replacing one or two last flaming treatments with mechanical treatments. The mechanical treatments did not damage carrot plants while flaming caused burning the plants and drying the bottom leaves. The rate of these damages depended on execution accuracy, number of flaming treatments and development stage of carrot. The lowest yield of roots were obtained from untreated plots and from the plots with weeds flaming. During the studies changes in population of some groups of soil organisms were observed.
W latach 2015-2016 w Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach przeprowadzono badania polowe, których celem było określenie wpływu płomieniowego zwalczania chwastów, w połączeniu z zabiegami mechanicznymi i ręcznym pieleniem, na zachwaszczenie, wzrost roślin i plonowanie marchwi, a także liczebność populacji wybranych grup organizmów glebowych. Liczba chwastów została znacznie ograniczona pod wpływem zastosowanych metod ochrony. Po zabiegu wypalania zanotowano większą liczbę chwastów, w porównaniu do metod łączonych. Najsłabsze zniszczenie chwastów otrzymano po zastosowaniu samego pielenia płomieniowego, wykonanego przed wschodami marchwi oraz trzykrotnie po wschodach, bez dodatkowego ręcznego pielenia. Pielenie ręczne w rzędach marchwi, wykonywane bezpośrednio po wypalaniu chwastów, podnosiło skuteczność chwastobójczą tego zabiegu. Lepsze zniszczenie chwastów otrzymano po zastąpieniu jednego lub dwóch ostatnich zabiegów wypalania chwastów, pieleniem mechanicznym. Zabiegi mechaniczne nie uszkadzały roślin marchwi, natomiast po użyciu wypalaczy gazowych obserwowano „przypalenia” i zasychanie dolnych liści. Stopień tych uszkodzeń zależał od ilości zabiegów wypalania, dokładności ich wykonania i fazy rozwojowej marchwi. Najniższe plony korzeni marchwi uzyskano w kontroli oraz po zastosowaniu samego pielenia płomieniowego. Bezpośrednio po wypalaniu obserwowano niewielkie zmiany liczebności niektórych grup organizmów glebowych.
Źródło:
Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering; 2017, 62, 3; 7-12
1642-686X
2719-423X
Pojawia się w:
Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effectiveness of selected methods of weed management and their effect on nutrition value and storage ability of red head cabbage
Efektywność wybranych metod regulowania zachwaszczenia i ich wpływ na wartość biologiczną i trwałość przechowalniczą kapusty głowiastej czerwonej
Autorzy:
Golian, J.
Anyszka, Z.
Kossonen, R.
Grzegorzewska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/337626.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych
Tematy:
red cabbage
weeds
weeding
mechanical treatments
mulching
biological value
kapusta czerwona
chwast
odchwaszczanie
zabiegi mechaniczne
ściółkowanie
wartość odżywcza
Opis:
The studies were conducted in the years 2011-2013 at the Research Institute of Horticulture in Skierniewice, to compare the effectiveness of selected methods of weed control, useful in organic production of red head cabbage and to determine their impact on the yield and nutritional value and storage ability. In experiments the effectiveness of such methods as: mechanical treatments, soil mulching with polypropylene (PP) and biodegradable black foil, the use of cover crops and hand weeding were evaluated. The results showed diverse effectiveness of weed control methods. Polypropylene and biodegradable foil mulches as well as hand weeding completely reduced the weeds infestation. Mechanical weeding was very effective in controlling weeds, but its effect was short-lived and shortly after the treatment re-emergence of weeds was observed. Cover crops cut into small pieces and left on the soil surface strongly limited the number and weight of weeds, in comparison to check, while effect of cover crops incorporated with soil was similar to the check. The highest yields were obtained for red cabbage grown in mulches from polypropylene and in biodegradable foil and the lowest from cover crops. After the storage the highest biomass weight losses were observed in red cabbage weeded mechanically, while the lowest in cabbage grown in mulch of cover crops. The highest content of total sugars characterized by a head of cabbage weeded mechanically and manually, both fresh and after storage and the lowest from polypropylene and biodegradable foil mulching as well as from cover crops cut and mixed with the soil. The highest nitrate content in fresh heads and after storage was observed in cabbage mulched with polypropylene and the lowest in fresh cabbage weeded mechanically. The low nitrate content after storage was also observed in the heads of cabbage grown in mulch of cover crops.
W latach 2011-2013 w Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach przeprowadzono badania, których celem było porównanie efektywności wybranych metod ochrony przed chwastami, przydatnych w ekologicznej uprawie kapusty głowiastej czerwonej, określenie ich wpływu na plonowanie oraz wartość odżywczą i trwałość przechowalniczą główek. Doświadczenia polowe przeprowadzono w latach 2011 i 2012, natomiast doświadczenia nad przechowywaniem w sezonach 2011/2012 i 2012/2013. Porównywano efektywność następujących metod: odchwaszczanie mechaniczne, ściółkowanie gleby włókniną ściółkującą (PP) i folią biodegradowalną (PE), mulczowanie gleby roślinami okrywowymi, pozostawionymi na powierzchni gleby, roślinami okrywowymi mieszanymi z glebą oraz pielenie ręczne. Wyniki badań wykazały zróżnicowaną skuteczność zastosowanych metod ochrony przed chwastami. Włóknina ściółkująca, folia biodegradowalna i pielenie ręczne całkowicie ograniczały wzrost chwastów. Pielenie mechaniczne skutecznie niszczyło chwasty, jednak efekty jego działania było krótkotrwałe i w krótkim czasie po jego wykonaniu obserwowano ponowne wschody chwastów. Rośliny okrywowe rozdrobnione i pozostawione na powierzchni gleby silniej ograniczały liczbę i masę chwastów, w porównaniu do kontroli. Natomiast w obiektach, w których rośliny okrywowe mieszano z glebą, stopień zachwaszczenia był podobny jak w kontroli. Najwyższe plony uzyskano w obiektach ściółkowanych włókniną i folią biodegradowalną, zaś najniższe obiektów mulczowanych roślinami okrywowymi. Po okresie przechowywania największe ubytki masy obserwowano w kapuście czerwonej odchwaszczanej mechanicznie, natomiast najmniejsze w kapuście uprawianej w mulczu z roślin okrywowych. Najwyższą zawartością cukrów ogółem charakteryzowały się główki kapusty odchwaszczanej mechanicznie i ręcznie (zarówno świeże, jak i po przechowywaniu), najniższą - ściółkowane folią i włókniną oraz uprawiane w mulczu z roślin okrywowych rozdrobnionych i mieszanych z glebą. Najwyższą zawartość azotanów w kapuście świeżej i po przechowywaniu odnotowano w kapuście ściółkowanej włókniną, a najniższą w świeżej kapuście pielonej mechanicznie. Niską zawartość azotanów, po okresie przechowywania, zanotowano też w główkach kapusty uprawianej w mulczu z roślin okrywowych.
Źródło:
Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering; 2016, 61, 3; 144-150
1642-686X
2719-423X
Pojawia się w:
Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of Suitability of two Commercially Used Methods ELISA and PCR for Detection of Defatted Soybean Powder
Porównanie możliwości zastosowania metody ELISA i PCR do detekcji odtłuszczonej mąki sojowej
Autorzy:
Bošiak, M.
Źidek, R.
Golian, J.
Šiška, B.
Źiak, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/389176.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
odtłuszczona mąka sojowa
PCR
ELISA
zakres wykrywalności
zanieczyszczenie
defatted soybean powder
detection limit
contamination
Opis:
The aim of this study was to compare the suitability of two methods enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) and polymerase chain reaction (PCR) used for detection of defatted soybean powder. We have analysed 20 artificially contaminated samples prepared by simple dilution with wheat flour. Sample one was prepared as a combination of l g of defatted soybean powder with l g of wheat flour. Sample has been homogenized by vortexing. Next sample was prepared as combination of one gram of previous sample and l g of wheat flour. According to this methodology all twenty samples were prepared. Detection of defatted soybean powder in artificially contaminated samples has been performed using both methods. We detected significant differences between both used methods. We were able to detect presence of defatted soybean powder in artificially contaminated samples with using of both methods. Wheat flour contamination by defatted soybean powder was detected at least in sample 13 (0.012 %/122 mg - kg-1) by PCR method. Defatted soybean powder was not detected in samples 14 up to 20. Samples from 1 to 10 have not been quantified because absorbance values ranged above detection limit. Samples from 11 to 20 were quantified, but only measured values of sample 16, 17 and 18 were in the guaranteed quantification range provided by ELISA kit manual. We have detected defatted soybean powder contamination in samples 19 and 20 but absorbance values were highly similar to absorbance of the control sample.
Celem badań było porównanie możliwości zastosowania metod ELISA i PCR do detekcji odtłuszczonej mąki sojowej. Przeanalizowano 20 sztucznie zanieczyszczonych próbek mąki pszennej. Próbka pierwsza została przygotowana poprzez zmieszanie l g odtłuszczonej mąki sojowej z l g mąki pszennej. Próbka ta została zhomogenizowana przez wirowanie. Następną próbkę przygotowano przez zmieszanie l g próbki pierwszej z l g mąki pszennej. W ten sposób przygotowano 20 próbek o zmniejszającej się zwartości mąki sojowej. Obydwie metody, tj. ELISA, jak i PCR, umożliwiały stwierdzenie zanieczyszczenia mąką sojową. Odnotowaliśmy statystycznie istotne różnice między wynikami uzyskanymi przy stosowaniu tych dwóch metod badawczych. Metoda PCR pozwalała na wykrycie odtłuszczonej mąki sojowej do próbki 13 (0,012 %/122 mg o kg-1). Używając tej metody, nie można było wykryć mąki sojowej w próbkach od 14 do 20. Zawartość mąki sojowej w próbkach l do 10 była zbyt duża i przekraczała zakres oznaczalności metody ELISA. Możliwe było wykonanie oznaczeń w próbkach od 11 do 20, jednak wyłącznie wyniki z próbek 16, 17 i 18 zawierały optymalną ilość mąki sojowej do oznaczeń metodą ELISA. Wykryliśmy również mąkę sojową w próbkach 19 i 20, jednak wartości absorbancji były bardzo zbliżone do absorbancji w próbkach kontrolnych.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2010, 17, 1; 7-8
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Distribution of Diazinon and Selenium in Various Tissues after Single and Common Intraperitoneal Administration
Dystrybucja diazinonu i selenu w wybranych tkankach po pojedynczym podaniu dootrzewnowym
Autorzy:
Šiška, B.
Toman, R.
Golian, J.
Bošiak, M.
Kovac, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388389.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
dianizon
selen
wątroba
nerki
mięśnie
tłuszcz
podanie dootrzewnowe
diazinon
selenium
liver
kidney
muscle
fat
intraperitoneal administration
Opis:
The aim of this study was to evaluate the distribution of diazinon and selenium in various tissues of laboratory rats after single and common intraperitoneal administration. Rats in the age of 135 days were randomly divided into 4 groups. Each group consisted of 10 males. Animals in the first group were administrated with diazinon 20 mg o kg-1 body weight intraperitoneally. Animals in the second group were administrated with selenium (Na2SeO3) 2 mg Se o kg-1 body weight intraperitoneally in physiological solution. Animals in the third group were given a mixture of diazinon 20 mg o kg-1 body weight and selenium 2 mg Se o kg-1 body weight intraperitoneally in physiological solution. The fourth group served as a control group and was administrated only with the physiological solution. 24 hours after the administration of tested substances, animals were sacrificed and samples of livers, kidneys, muscles and fat tissue were taken during the autopsy. The amount of diazinon in tissues was determined using gas chromatography with mass spectrometry. The amount of selenium was determined using atomic absorption spectrometry. We detected significant increase of selenium amount in livers, kidneys and muscles after single selenium administration and also after common administration of both substances. On the other hand we detected significant decrease of selenium amount in muscles and fat tissue after single diazinon administration. We also observed slight accumulation of diazinon amount in samples of kidneys and muscles and significant increase of diazinon in fat tissue after single diazinon administration and also after common administration of both substances.
Celem pracy było określenie dystrybucji dianizonu i selenu w różnych tkankach szczurów laboratoryjnych po pojedynczym dootrzewnowym podaniu. Szczury w wieku 135 dni zostały losowo przyporządkowane do 4 grup. Każda grupa składała się z 10 samców. Zwierzętom z pierwszej grupy podano dootrzewnowo dianizon w dawce 20 mg o kg-1 masy ciała. Zwierzętom drugiej grupy podano dootrzewnowo selen w roztworze fizjologicznym (Na2SeO3) w dawce 2 Se mg o kg-1 masy ciała. Zwierzęta trzeciej grupy otrzymały dootrzewnowo mieszaninę dianizonu (20 mg o kg-1) i selenu (Na2SeO3 - 2 Se mg o kg-1) w roztworze fizjologicznym. Czwartą grupę stanowiły zwierzęta kontrolne, którym podano wyłącznie roztwór fizjologiczny. Po 24 godzinach od podania dianizonu i selenu zwierzęta uśmiercono, po czym pobrano próbki wątroby, nerek, mięśni i tkanki tłuszczowej. Poziom dianizonu w tkankach został zbadany przy użyciu chromatografii gazowej oraz spektrofotometrii masowej. Selen oznaczono metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej. Stwierdzono istotny statystycznie wzrost poziomu selenu w wątrobie, nerkach i mięśniach po jednorazowym podaniu selenu, a także po podaniu mieszaniny selenu i dianizonu. Z drugiej strony odnotowano również istotny statystycznie spadek zawartości selenu w mięśniach i tkance tłuszczowej po jednorazowym podaniu dianizonu. Zaobserwowano także niewielki wzrost poziomu dianizonu w nerkach i mięśniach oraz istotny statystycznie wzrost zawartości tego związku w tkance tłuszczowej zarówno po jednorazowym podaniu dianizonu, jak i po podaniu mieszaniny dianizonu i selenu.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 12; 1617-1626
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Identyfication of the Common Carp (Cyprinus carpio) species using Real-Time PCR methods
Identyfikacja gatunku karp zwyczajny (Cyprinus carpio) przy użyciu Real-Time PCR
Autorzy:
Bajzik, P.
Golian, J.
Zidek, R.
Krall, M.
Walczycka, M.
Tkaczewska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1201224.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Opis:
Before being put out onto the market many fish species sold around the world need to be processed, which may result in the subsequent removal of characteristics used for their classification (head, fins, internal organs). The biochemical characterization of fish species could be achieved using proteins or DNA sequences as species-specific markers. However, since different fish products undergo different processes, the method of analysis has to be chosen according to the modifications undergone by fish constituents during processing. As DNA molecules are more resistant than proteins to various processes (including thermal treatment), DNA analysis appears to be a promising method for fish species identification. For the species identification of the Common Carp (Cyprinus carpio) among 15 different freshwater fish species a specific predesigned molecular - genetic marker of Common Carp (Cyprinus carpio) was used, which comes from the mtDNA control D - loop area. Next we analyzed the presence of mtDNA in DNA isolates of the 15 kinds of freshwater fish and compared them with the Common Carp markers by using the following two PCR identification methods. The isolates were diluted to 10 % concentration, using the TaqMan Real-Time PCR method and the SYBR® Green Real-Time PCR method. The results of using the optimized the SYBR® Green Real-Time PCR method for species identification of the Common Carp (C. carpio) pointed to its suitability. We were able to create an analysis of the monitored standard curve which represented the PCR positive control (C. carpio), containing the characteristic melting peak (up to the melting point 80.72 °C). A single peak indicated a single product (C. carpio) which can be verified upon characterization of the PCR product by agarose gel electrophoresis. The TaqMan Real-Time PCR method with a TaqMan probe is a very sensitive and reliable method of authentication used on food of animal origin. The suitability of this method, which we used for species identification of the Common Carp (C. carpio), was confirmed. Thanks to using this method, already in the 17th cycle of the PCR amplification procedure, the presence of the Common Carp gene (C. carpio) was detected in the positive control and not detected in the rest of the fish samples.
Przed wprowadzeniem do obrotu ryby są wstępnie przetwarzane, co może spowodować usunięcie tych części anatomicznych (tj. głowy, płetwy, organy wewnętrzne), na podstawie których identyfikuje się gatunek. Do identyfikacji ryb można wtedy zastosować charakterystykę biochemiczną, którą dla danego gatunku mogą być specyficzne białka lub sekwencja DNA – specyficzne markery danego gatunku ryb. Jednak ryby podlegają różnym procesom przetwórczym, w związku z czym musi być opracowana taka metoda ich biochemicznej identyfikacji, która byłaby zgodna ze zmianami składników tkanki ryb, zachodzącymi podczas tego przetwarzania. Cząsteczki DNA są stosunkowo odporne na czynniki przetwórcze (włącznie z obróbką termiczną), dlatego analiza sekwencji DNA może być przydatną metodą do identyfikacji gatunkowej ryb. W celu gatunkowej identyfikacji karpia zwyczajnego, spośród 15 innych gatunków ryb słodkowodnych, opracowano specyficzny molekularno-genetyczny marker karpia zwyczajnego, który pochodził z mDNA (z obszaru pętli kontrolnej D). Następnie analizowano izobaty mDNA z 15 różnych gatunków ryb słodkowodnych, porównując je do markera karpia za pomocą dwóch metod identyfikacji PCR. Izolaty były rozcieńczane do 10 % stężenia w obu stosowanych metodach oznaczeń tj. TaqMan Real-Time PCR i SYBR® Green Real-Time PCR. Na podstawie wyników badań karpia zwyczajnego (Cyprinus carpio), uzyskanych zoptymalizowaną metodą SYBR® Green Real-Time PCR, wykazano jej przydatność do identyfikacji gatunkowej. Monitorowano krzywą standardową topnienia PCR (z maksimum w temp. 80,72 °C) świadczącą o pozytywnej weryfikację Cyprinus carpio oraz krzywe topnienia pozostałych próbek ryb. Maksima topnienia poszczególnych (15) próbek ryb były następnie weryfikowane metodą elektroforezy żelowej na agarozie. Druga z zastosowanych metod TaqMan Real-Time PCR, z wykorzystaniem próbnika TaqMan, jest bardzo dokładną i wrażliwą metodą identyfikacji (potwierdzania autentyczności) karpia zwyczajnego (Cyprinus carpio). Dzięki zastosowanie metody amplifikacji już w 17. cyklu potwierdzono obecność, poprzez PCR, genu Cyprinus carpio w próbce kontrolnej i brak obecności tego genu w pozostałych próbkach ryb.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2012, 19, 5
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies