Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Roniewicz, E." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 19
Tytuł:
Cylismilia nom. n. (Scleractinia, Jurassic)
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22551.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
The generic name used lor an early Kirameridgian coral from Dobrogea, Cylindrosmilia Roniewicz, 1976 (type species: Cylindrosmilia cylindrica Roniewicz, 1976 is preoccupied by Cylindrosmilia Quenstedt, 1880 (type species: Cylindrosmilia reticulata Quenstedt, 1880) from the late Kimmeridgian of Nattheim. It was Wells’ list of coral generic taxa published recently (1987) which recorded this nomenclatural irregularity. To avoid the homonymy a new name Cylismilia (type species: Cylindrosmilia cylindrata Roniewicz, 1976) is here proposed to replace Cylindrosmilia Roniewicz, 1976. The new name has been obtained by shortening of the original one.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1988, 33, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pennular and non-pennular Jurassic scleractinians-some examples
Przykłady jurajskich korali pennularnych i niepennularnych
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20637.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Four Malmian corals of different microstructures have been described: Thamnasteria concinna, Dimorphastraea sp., Actinaraeopsis exilis and Isastraea cf. bernensis. Aragonite coral tissue being preserved, histological observations have been initiated. Taxonomical value of microstructure and histology, as decisive for suprageneric division, is confirmed. In four discussed species, trabeculae are of a branched morphology and non-sclerodermitic structure. Each species represents a different variety of trabecular histology. A restricted significance of synapticulae for taxonomical purposes is confirmed. Are described vertical adtrabecular bars, a new skeletal element, in Th. concinna.
Jurajskie korale znalezione w osadach lodowcowych na Pomorzu (Roniewicz in press) przedstawiają interesujący materiał paleontologiczny, gdyż ich aragonitowy szkielet nie uległ kalcytyzacji. Doskonały stan zachowania szkieletu pozwolił na nowe zbadanie czterech gatunków: Thamnasteria concinna (Goldfuss, 1826) i Dimorphastraea sp. spośród pennularnych oraz Actinaraeopsis exilis Roniewicz, 1968 i Isastraea cf. bernensis Etallon, 1864 spośród niepennularnych. Nowe dane morfologiczne i mikrostrukturalne pozwalają na przeprowadzenie rewizji dotychczasowej diagnozy rodzaju Thamnasteria Lesauvage, 1823. Generalnie, przeczą też one panującemu poglądowi na mikrostrukturę korali, który mówi, że trabekule są zbudowane z porcji szkieletowych — sklerodermitów. Natomiast dane te potwierdzają pogląd Gilla 1970 oraz Gilla i Lafuste’a (1971), że trabekule mają przyrost ciągły. Mikrostruktura szkieletu (a gdy ta nie jest zachowana, to w ograniczonym zakresie, jej odbicie w postaci ornamentacji septalnej) wysuwają się jako główne kryteria wydzieleń taksonomicznych na poziomie ponad-rodzajowym. Wśród korali o rozgałęzionych trabekulach uzasadnione wydaje się wydzielenie kilku różnych grup korali pennularnych, grupy niepennularnych z ostrymi guzkami (którym Gill 1967, potem Gill i Lafuste 1971 proponują, odpowiednio, nazwy Pennulacea i Montlivaltioidea), niepennularnych z cienkimi i długimi odgałęzieniami typu neoripidakantowego, i in. Przeprowadzono przegląd budowy elementów typu synaptikularnego, która okazuje się bardzo różnorodna, lecz niezwiązana z określonym typem mikrostruktury septów. Ze względu na to zakwestionowano przydatność synaptikul dla systematyki.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1982, 27, 1-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jurassic scleractinian coral Thamnoseris Etallon, 1864 (Scleractinia), and its homeomorphs
Jurajski koral Thamnoseris Etallon, 1984 (Scleractinia) i jego homeomorfy
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21553.pdf
Data publikacji:
1979
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1979, 24, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Scleractinia from the Upper Portlandian of Tisbury, Wiltshire, England
Scleractinia z górnego portlandu Tisbury (Wiltshire, Anglia)
Scleractinia iz verkhnego portlanda Tisberi (grafstvo Wiltshire, Anglija)
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21898.pdf
Data publikacji:
1970
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1970, 15, 4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Early Norian (Triassic) corals from the Northern Calcareous Alps, Austria, and the intra-Norian faunal turnover
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20215.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Early Norian
Triassic
coral
Alps Mountains
Austria
faunal turnover
paleontology
Scleractinia
Hexanthiniaria
taxonomy
Norian
Dachstein
Tethys
Opis:
The first description of early Norian coral fauna from the Northern Calcareous Alps (Dachstein Plateau and Gosaukamm), Austria, is presented: 31 scleractinian species from 24 genera (including three corals not formally determined), and three hexanthiniarian species belonging to two genera. The stratigraphical position of the main part of the fauna discovered in the South Dachstein Plateau at the Feisterscharte is determined by means of the conodont Epigondolella quadrata (Lacian 1); single finds are from the horizons with Epigondolella triangularis and Norigondolella navicula (Lacian 3), and one close to the horizon with Epigondolella cf. multidentata (Alaunian 1). Rare corals from the Gosaukamm are from the Lacian 1 and Alaunian. Five species are described as new: Retiophyllia vesicularis, Retiophyllia aranea, Margarosmilia adhios, Hydrasmilia laciana; one new genus and species from the family Coryphylliidae, Margarogyra hirsuta; one new genus and species, Thamnasterites astreoides, cannot be assigned to a family. Two hexanthiniarian species, Pachysolenia cylindrica and Pachydendron microthallos, known exclusively from the Tethyan lower Norian, represent stratigraphically valuable species. A regularly porous coral from the family Microsolenidae, Eocomoseris, which up to now has only been known from the Jurassic and Cretaceous, is here identified from the Triassic strata (originally described as Spongiomorpha [Hexastylopsis] ramosa). Predominant taxa show solitary and phaceloid (pseudocolonial) growth forms and an epithecal wall; pennules−bearing corals are common. Carnian genera and genera typical of the Lacian and Lacian–early Alaunian prevail; a hydrozoan genus Cassianastraea has also been encountered as well as a scleractiamorph coral, Furcophyllia septafindens). The faunal composition contrasts with that of well known late Norian–Rhaetian ones, the difference being observed not only at the generic but also at the family level. The post−early Norian change in coral spectrum documents the turnover of the coral fauna preceding that at the Triassic/Jurassic boundary.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2011, 56, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Correction of homonymy of generic name Cyclophyllia Roniewicz, 1989 (Scleractinia) into Cycliphyllia nom. n.
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19935.pdf
Data publikacji:
1991
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
correction
homonym
generic name
nomenclature
paleontology
Triassic
Upper Triassic
Cyclophyllia
Scleractinia
Opis:
A new generic name, Cycliphyllia, is here proposed as a replacement name for Cyclophyllia Roniewiecz, 1989 (type species: Thecosmilia cyclica Schaefer et Senowbari-Daryan, 1978, Upper Triassic). The latter is a junior homonyme of Cyclophyllia Milne-Edwards et Haime, 1848 (type species: Cyclolites cristata Lamarck, 1801, Cretaceous), an invalid name, which is a junior synonyme of Aspidiscus Koenig, 1825 (Milne-Edwards 1857: t. 2, p. 386). This regrettable error has been noticed thanks to the List of generic names by Wells (1986). As a consequence of the above change, the orthography of the family name Cyclophylliidae Roniewicz, 1989 is here corrected into Cycliphylliidae.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1991, 36, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kimmeridgian-Valanginian reef corals from the Moesian Platform from Bulgaria
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191409.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
Scleractinia
Hexantiniaria
Kimmeridgian-Valanginian
Moesian Platform
Opis:
The coral fauna of the Late Kimmeridgian-Valanginian interval from the Slivnitsa Formation, Lyubash monocline, western part of the Moesian Platform, is presented. Coralliferous interbeds from a continuous, over 350 m thick sequence of well-bedded platform limestones, cropping out near the village of Lyalintsi, yielded 72 species (29 determined in open nomenclature) classified into 50 genera and 23 families belonging to the orders Scleractinia and Hexantiniaria. The following genera and/or species are described as new: Epistreptum communeformae gen. et sp.n., Lyubasha gracilis gen. et sp.n., Oedalmiopsis cretacea gen. et sp.n., Siderastreites lyalintsensis gen. et sp.n., Latomeandra obliqua sp.n., and Microphyllia elevata sp.n.; a new family Solenocoeniidae is erected. The fauna shows a mixed Late Jurassic/Early Cretaceous character, with Jurassic taxa pre- vailing over Cretaceous taxa. Epithecate phaceloid (pseudocolonial), lamellar, and ramose (colonial) growth forms dominate over massive (hemispherical) and solitary corals. Rich microencrusting organisms are associated. The predominantly pelmicritic sediment of thrombolite macrofabric, and the character of the fauna show that the palaeoenvironment was situated below wave base. The stratigraphical distribution of the Cretaceous coral taxa is conformable with the micropalaeontological (foraminifera, calcareous dinocysts, diploporids) stratigraphical zonation established in the Slivnitsa Formation.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2008, 78, No 2; 91-134
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fossil Flabellum (Scleractinia) of Antarctica
Kopalny gatunek Flabellum (Scleractinia) z Antraktyki
Autorzy:
Roniewicz, E.
Morycowa, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22574.pdf
Data publikacji:
1985
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
A new ahermatypic scleractinian coral, Flabellum rariseptatum sp.n., belonging to the Flabellum thouarsii-group of species, has been described from Tertiary glacio-marine sequence of the Cape Melville Formation cropping out at the King George Island, South Shetland Islands, Antarctica.
Wśród obfitej fauny kopalnej odkrytej w 1980—81 roku przez uczestników V Polskiej Wyprawy Antarktycznej PAN (Birkenmajer 1982a) znajduje się nowy gatunek koralowca nierafowego, Flabellum rariseptatum sp.n. Fauna pochodzi z osadów lodowcowo-morskiej Formacji Cape Melville odsłaniających się na Półwyspie Melville’a na Wyspie King George w Południowych Szetlandach (fig. 1 A—C). Osady te są wykształcone przede wszystkim w postaci mułowców i iłowców z rozrzuconymi głazami wytopionymi z dryfujących gór lodowych. Formacja Cape Melville tworzy najwyższą część Grupy Moby Dick wyróżnionej na Wyspie King George przez Birkenmajera (1982a, 1984). Koralowce występują obok krabów (Förster et al. 1985, Förster et al. in press), szkarłupni (Szymańska in press), mięczaków (Karczewski in press), wieloszczetów (szczęki i aparaty szczękowe, Szaniawski i Wrona in press), otwornic, oraz kredowych belemnitów i nannoplanktonu, które są redeponowane (Birkenmajer et al. 1983; Dudziak 1984). Uważa się, że osady Formacji Cape Melville powstawały w spokojnej wodzie w obrębie zewnętrznego szelfu (Birkenmajer 1982b, 1984). Górną granicę wieku osadów tej formacji określają przecinające je dajki andezytowe, które liczą około 20 mln lat (Birkenmajer et al. 1985). Nowy gatunek należy do grupy gatunków z kręgu F. thouarsii szeroko rozprzestrzenionych od oligocenu do dziś wokół Antarktydy i w strefie subantarktycznej. Osobniki dochodzą do dużych rozmiarów i odznaczają się bardzo zmiennym kształtem (fig. 2; pl. 15: 1—6). Kombinacja takich cech, jak cienkie i stosunkowo mało zagęszczone septa oraz lekko wypukły lub prawie poziomy zarys dystalnego brzegu septów (figs. 3, 4; pl. 16: 1—3) różnią ten gatunek od pokrewnych. Korality mają bardzo cienki pedicel z wklęsłą od dołu płytką bazalną oraz gąbczastą kolumellę o mało zwięzłej budowie (pl. 16: 4—7).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1985, 30, 1-2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evolutionary trends in the epithecate scleractinian corals
Autorzy:
Roniewicz, E
Stolarski, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22890.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fald brzezny
Scleractinia
trias
skamienialosci
epiteka
skleraktinia
ewolucja
polipy
morfologia
korale
paleontologia
mikrostruktura
szkielet
ontogeneza
Opis:
Adult stages of wall ontogeny of fossil and Recent scleractinians show that epitheca was the prevailing type of wall in Triassic and Jurassic corals. Since the Late Cretaceous the frequency of epithecal walls during adult stages has decreased. In the ontogeny of Recent epithecate corals, epitheca either persists from the protocorallite to the adult stage, or is replaced in post-initial stages by trabecular walls that are often accompanied by extra-calicular skeletal elements. The former condition means that the polyp initially lacks the edge zone, the latter condition means that the edge zone develops later in coral ontogeny. Five principal patterns in wall ontogeny of fossil and Recent Scleractinia are distinguished and provide the framework for discrimination of the four main stages (grades) of evolutionary development of the edge-zone. The trend of increasing the edge-zone and reduction of the epitheca is particularly well represented in the history of caryophylliine corals. We suggest that development of the edge-zone is an evolutionary response to changing environment, mainly to increasing bioerosion in the Mesozoic shallow-water environments. A glossary is given of microstructural and skeletal terms used in this paper.
Zmiany w budowie ściany szkieletu Scleractinia, jakie obserwować można od triasu do dziś (Fig. 1-14), są wyrazem modyfikacji anatomicznych w budowie dystalnej części ich polipów. Pierwotnym typem ściany u skleraktinii, który występował niemal u wszystkich osobnicznych i faceloidalnych korali triasowych byla epiteka tworząca zewnętrzną część szkieletu (Fig. 1A, 6). Ciało polipa nie wykraczało poza granice epiteki, co w przypadku wielu rodzajów oznaczało, że zawarte ono było w obrębie niewielkiej przestrzeni wewnątrzkielichowej. Epiteka powstaje w bruździe epitekalnej dystalnego zafałdowania ścianki polipa, które można uwazać za zaczątkowy fałd brzeżny. Epiteka odróżnia się od innych ścian korali (1) miejscem tworzenia, (2) mikrostrukturą i (3) morfologią. Obecność epiteki u korali kopalnych i dzisiejszych stwierdza się na podstawie włóknistej (nietrabekularnej) struktury o wzroście dośrodkowym, lub morfologii jej zewnętrznej powierzchi pokrytej liniami przyrostowymi (Fig. 2-12). W ewolucji Scleractinia widoczny jest trend do otaczania szkieletu faldem ciała miękkiego, tzw. fałdem brzeznym (edge-zone), czego efektem jest redukcja, a następnie eliminacja pierwotnej ściany epitekalnej. Epiteka jest zastępowana przez ściany trabekularne, którym towarzyszą pozakielichowe złogi szkieletowe (np. tynk ścienny = tectura, patrz Fig. 1B i 4), bądź wchodzi w skład ścian złożonych, np. jako ściany epitekalno-paratekalne, epitekalno-septotekalne (Fig. 3, 11). Wydzielono pięć podstawowych modeli ontogenezy szkeletu kopalnych i współczesnych skleraktinii i rozpatrzono na ich tle gradacje w rozwoju fałdu brzeżnego (Fig. 15). Wyróżniono cztery stopnie w rozwoju fałdu brzeżnego: (I) preformacja fałdu brzeżnego w postaci dystalnego fałdu ściany; (II) uformowanie się fałdu brzeżnego o zmiennym zasięgu i braku/ograniczonej zdolności do tworzenia pozaściennych złogów szkieletowych; (III) pokrycie szkieletu przez fałd brzeżny posiadający zdolność wytwarzania tynku ściennego; (IV) redukcja zasięgu fałdu brzeżnego do strefy dystalnej szkieletu, z zachowaniem zdolności do wytwarzania tynku ściennego. Przemiany związane z wykształceniem się fałdu brzeżnego, a następnie jego rolę w tworzeniu szkieletu widać najpełniej w ewolucji Caryophylliina: od wyłącznie epitekalnych Volzeioidea (trias-dziś) do posiadających szkielet całkowicie otoczony fałdem ciała miękkiego Turbinoliidae (kreda-dziś). Rozwój fałdu brzeżnego mógł stanowić ewolucyjną odpowiedź korali na zmieniaące się warunki środowiska, głównie na nasilenie bioerozji w mezozoicznych środowiskach płytkowodnych. Dziś korale o wyłącznie epitekalnych ścianach występują jedynie w wodach głębokich bądź w środowiskach kryptycznych (np. Gardineria i niektóre Guyniidae).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 2; 131-166
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Scleractinian corals from the Middle Miocene salt deposits in Carpathian Foredeep
Koralowce ze środkowomioceńskich utworów solonośnych zapadliska przedkarpackiego
Autorzy:
Morycowa, E.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22723.pdf
Data publikacji:
1987
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Two forms of ahermatypic corals, Caryophyllia salinaria (Reuss) and Vielicyathus zejszneri gen. et sp. n. are described from Middle Miocene salt-bearing sediments of the Wieliczka and Bochnia salt mines. The corals are thought to have been redeposited penesynchroneously into the salinary basin by means of sedimentary gravity mass movements.
Opracowane koralowce pochodzą z utworów solonośnych badenu, ściślej — z warstw odpowiadających poziomowi otwornicowemu Uvigerina costai (Łuczkowska 1967, 1978, Kolasa i Ślączka 1985a), odsłaniających się w kopalni soli w Wieliczce i Bochni. Zbiór koralowców z kopalni w Wieliczce złożony jest z około 80 okazów. W większości są to okazy niekompletne ze względu na ich bardzo kruche szkielety. Zostały one zebrane z brekcji (fig. 2) występującej w stropowej części „soli spizowej” (Kolasa i Ślączka 1985b). Koralowiny są uwięzione w kryształach lub agregatach kryształów solnych (pl. 46: 2), bądź też w masie ilastej towarzyszącej brekcji solnej (pl. 46: 1). Kielichy koralowców i przestrzenie śródszkieletowe wypełnione są solą lub iłem, sporadycznie są one puste. Szkielety nie uległy przeobrażeniu mineralogicznemu, zachowały się bowiem w pierwotnej postaci aragonitowej. Koralowce z utworów solonośnych Wieliczki reprezentowane są przez ahermatypowy, endemiczny gatunek, Caryophyllia salinaria (Reuss) (figs. 3, 4, pls. 41, 42) znany dotychczas wyłącznie ze środkowomioceńskich (badeńskich) utworów polskiej strefy przykarpackiej (Zejszner 1845, Reuss 1867, Różkowska 1932) i Śląska Opawskiego (Roemer 1870, Różkowska 1932), oraz nowokreowany gatunek z rodziny Caryophylliidae: Vielicyathus zejszneri gen. et sp. n. (fig. 5, pls. 43—48). Okaz Vielicyathus zejszneri z kopalni soli w Bochni wykazuje podobny stan zachowania i pochodzi z tych samych wiekowo utworów, co koralowiny z Wieliczki. Przy próbie określenia środowiska życia opisanych koralowców wzięto pod uwagę wymagania współczesnych koralowców ahermatypowych, charakter zespołu organizmów towarzyszących oraz typ osadów wypełniających i otaczających koralowiny. Na tej podstawie uważa się, że koralowce te żyły w morzu spokojnym, o zasoleniu normalnym lub prawie normalnym, niezbyt głębokim (porównywalnym z głębokościami strefy nerytycznej), na słabo skonsolidowanym, mulastym dnie. Zasiedlały one południową strefę basenu zapadliska przedkarpackiego, skąd wraz z innym materiałem były przenoszone prądami zawiesinowymi i grawitacyjnymi w głębsze, bardziej północne strefy basenu. Są one zatem fauną penesynchronicznie redeponowaną do utworów solonośnych badenu.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1987, 32, 1-2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microstructural evidence of the stylophyllid affinity of the genus Cyathophora (Scleractinia, Mesozoic)
Autorzy:
Morycowa, E.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191856.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
microstructure
homeomorphy
taxonomy
Cyathophoridae
Stylinidae
Stylophyllidae
Triassic
Jurassic
Cretaceous
Opis:
The genus Cyathophora Michelin, 1843 (Cyathophoridae) is removed from the suborder Stylinina Alloiteau, 1952 and transferred to the Stylophyllina Beauvais, 1980. Morphologically, it differs from stylinine corals in that rudimentary septa are developed in the form of ridges or spines on the wall and may continue onto the endothecal elements as amplexoid septa. Relics of primary aragonite microstructure, preserved in silicified colonies of Cyathophora steinmanni Fritzsche, 1924 (Barremian–early Aptian) and in a calcified colony of C. richardi Michelin, 1843 (middle Oxfordian), indicate a non-trabecular structure of their skeletons. The sclerenchyme of radial elements is differentiated into fascicles of fibres, and in the form of fascicles or a non-differentiated layer of fibres, it continues as the upper part of endothecal elements and as the incremental layers of the wall. A micro-lamellation of the skeleton corresponds to the accretionary mode of skeleton growth found in Recent corals. A similarity between the septal microstructure of Cyathophora and that of the stylophyllid genera, the Triassic Anthostylis Roniewicz, 1989 and the Triassic–Early Jurassic Stylophyllopsis Frech, 1890, is interpreted as a result of their being phylogenetically related. The microstructure of the Jurassic Stylina gaulardi Michelin, 1843 has been considered for purposes of comparison. The systematics of the genus Cyathophora is formally revised with C. richardi Michelin reinstated as the type species.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2016, 86, 1; 1-6
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microstructural disparity between Recent fungiine and Mesozoic microsolenine scleractinians
Autorzy:
Morycowa, E
Roniewicz, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20981.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Cunnolitidae
trias
skamienialosci
Microsolenidae
jura
Microsolenina
Fungiidae
paleobiologia
korale minitrabekularne
Latomeandridae
Synostreidae
korale
mikrostruktura
Astraeomorphidae
Opis:
The Mesozoic families Microsolenidae, Latomeandridae, Synastreidae and Cunnolitidae basically differ from the Recent fungiids, with which they had traditionally been classified due to their having synapticulae and porous septa. We propose a new suborder Microsolenina for these families because their members possess collar-like structures (pennulae of Gill 1967) spaced along the trabeculae, tending to merge into more or less continuous flanges parallel to the septal distal margin, distributed on each face of the septa. The fungiids, having trabeculae with granulations set off from the trabecular axis towards interseptal space (vepreculae of Jell 1974), are closest to the faviids from which they probably derived.
Skleraktinie jurajskie i kredowe należące do rodzin Latomeandridae, Microsolenidae, Synastreidae i Cunnolitidae, ze względu na morfologiczne podobieństwa z dzisiejszymi koralami, były włączane do podrzędu Fungiina. Budowa mikroskopowa septów (mikrostruktura), tj. budowa trabekul - zarówno ich trzonów (typ wielocentrowy), jak też struktur bocznyh czyli ornamentacji (guzki, pennule, meniany, synaptikule: Fig. 1-5), świadczą o braku bezpośrednich powiąpań filogenetyycznych między wymienionymi rodzinami z jednej, a kenozoiczną rodziną Fungiidae z drugiej strony. Autorki proponują wyodrębnienie nowego podrzędu, Microsolenina, który obejmowałby wymienione rodziny jurajsko-kredowe. Przedstawiają też schemat przekształcenia budowy szkieletu septalnego typowego dla jednej z triasowych linii filetycznych korali minitrabekularnych, Astraeomorptridae, w złożone struktury występujące u korali rodzin Latomeandridae i Midrosolenidae, które pojawiły się z początkiem jury (Fig. 6).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1995, 40, 4; 361-385
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Revision of the genus Cladophyllia and description of Apocladophyllia gen.n. (Cladophylliidae fam.n., Scleractinia)
Rewizja rodzaju Cladophyllia i opis nowego rodzaju Apocladophyllia gen.n. (Cladophylliidae fam.n., Scleractinia)
Autorzy:
Morycowa, E.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22534.pdf
Data publikacji:
1990
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Syntypes of Lithodendron dichotomum Goldfuss are reexamined. The following Middle and Upper Jurassic species of the genus Cladophyllia Milne-Edwards et Haime, 1851 are revised: C. minor Beauvais, 1975, C. conybearei Milne-Edwards et. Haime, 1851 and C. dichotoma (Goldfuss, 1821), and C. cf. excelsa (Koby, 1988) is described. Genus Schizosmilia Koby, 1889 is regarded here as a later subjective synonym of Cladophyllia. Some corals described under the name of Schizosmilia are recognized as representatives of the new genus Apocladophyllia with the type species A. nowaki sp.n. The genera Cladophyllia and Apocladophyllia represent a new Jurassic/Cretaceous family,, Cladophylliidae fam.n., suborder Stylinina Alloiteau, 1952.
Zrewidowano trzy gatunki rodzaju Cladophyllia Milne-Edwards et Haime 1851: C. minor Beauvais, 1975, C. conybearei Milne-Edwards et Haime, 1851, C. dichotoma (Goldfuss), oraz opisano C. cf. excelsa (Koby, 1888) pls. 15—18; figs. 1—4). Stwierdzono, iż Schizosmilia Koby, 1889 jest młodszym subiektywnym synonimem Cladophyllia. Spośród korali najwyższej jury i dolnej kredy zaliczanych dotychczas do Stylosmilia lub Schizosmilia wyodrębniono nowy rodzaj, Apocladophyllia (pls. 19—22; figs. 5—8), z gatunkiem typowym A. nowaki sp.n. Do nowego rodzaju zaliczono oprócz tego gatunek opisany przez Ogilvie (1896) jako Stylosmilia koniakensis, a przez Alloiteau (1939), jako S. chaputi. Zwrócono uwagę na następujące cechy obu rodzajów: małe średnice trabekul, aurikularną ornamentację brzegu wewnętrznego septów, drobnoguzkową ornamentację boków septalnych, która świadczy o licznych rozgałęzieniach głównych trabekul, wykształcenie elementów radialnych w postaci septów, ścianę septotekalną, endotekę złożoną głównie z dużych, subtabularnych dysepimentów, oraz symetryczny podział kielicha ścianą pochodzenia septalnego. Rodzaj Apocladophyllia różni się od Cladophyllia obecnością ślepych wyrostków łączących korality — apofyz, oraz wyraźnie radialnym ułożeniem septów. Cienkie trabekule z licznymi bocznymi odgałęzieniami i występowanie regularnego ząbkowania typu aurikularnego na brzegu wewnętrznym septów pozwalają na włączenie ich do podrzędu Stylinina. Ze względu na charakter elementów radialnych rodzaje te wyodrębniono od innych Stylinina, jako nową rodzinę Cladophyllidae. Rodzaj Cladophyllia jest znany od bajosu do albu z obszarów geosynklinalnych i epikontynentalnych, natomiast Apocladophyllia ma zasięg ograniczony do najwyższej jury i dolnej kredy na obszarach geosynklinalnych. Ze względu na podobieństwa cech i następstwo stratygraficzne można je uważać za rodzaje bezpośrednio powiązane filogenetycznie.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1990, 35, 3-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Middle Triassic scleractinia-like coral Furcophyllia from the Pamir Mountains
Autorzy:
Melnikova, G K
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22926.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
scleractinia-like coral
Italy
Alps Mountains
Pamir Plateau
Middle Triassic
Tajikistan
Furcophyllia shaitanica
distribution
paleontology
Opis:
Furcophyllia is an unusual coral with septa regularly splitting into branching sets called septal brooms. This pattern of septal apparatus is so alien to scleractinians, that, despite a trabecular microstructure of septa resembling that of the Scleractinia, the genus was originally ascribed to a rare group of corals informally referred to as sleractiniamorphs, previously known from the Ordovician and Permian. Genus Furcophyllia emerged together with corals of several groups, after the post−Permian crisis diversification of skeletonized anthozoans, some of them markedly differing in their skeletal features from typical Scleractinia. So far, the genus was represented by middle Carnian Furcophyllia septafindens from the Dolomites, in the Southern Alps. Here, we report Furcophyllia shaitanica sp. nov. from limestone boulders found in the volcano−clastic deposits of the upper Ladinian Šajtan suite of the South Eastern Pamirs. A new species of Furcophyllia signifies that the genus was a faunal element widely distributed in the Tethys.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2007, 52, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies