Pennular and non-pennular Jurassic scleractinians-some examples

Four Malmian corals of different microstructures have been described: Thamnasteria concinna, Dimorphastraea sp., Actinaraeopsis exilis and Isastraea cf. bernensis. Aragonite coral tissue being preserved, histological observations have been initiated. Taxonomical value of microstructure and histology, as decisive for suprageneric division, is confirmed. In four discussed species, trabeculae are of a branched morphology and non-sclerodermitic structure. Each species represents a different variety of trabecular histology. A restricted significance of synapticulae for taxonomical purposes is confirmed. Are described vertical adtrabecular bars, a new skeletal element, in Th. concinna.

Jurajskie korale znalezione w osadach lodowcowych na Pomorzu (Roniewicz in press) przedstawiają interesujący materiał paleontologiczny, gdyż ich aragonitowy szkielet nie uległ kalcytyzacji. Doskonały stan zachowania szkieletu pozwolił na nowe zbadanie czterech gatunków: Thamnasteria concinna (Goldfuss, 1826) i Dimorphastraea sp. spośród pennularnych oraz Actinaraeopsis exilis Roniewicz, 1968 i Isastraea cf. bernensis Etallon, 1864 spośród niepennularnych. Nowe dane morfologiczne i mikrostrukturalne pozwalają na przeprowadzenie rewizji dotychczasowej diagnozy rodzaju Thamnasteria Lesauvage, 1823. Generalnie, przeczą też one panującemu poglądowi na mikrostrukturę korali, który mówi, że trabekule są zbudowane z porcji szkieletowych — sklerodermitów. Natomiast dane te potwierdzają pogląd Gilla 1970 oraz Gilla i Lafuste’a (1971), że trabekule mają przyrost ciągły. Mikrostruktura szkieletu (a gdy ta nie jest zachowana, to w ograniczonym zakresie, jej odbicie w postaci ornamentacji septalnej) wysuwają się jako główne kryteria wydzieleń taksonomicznych na poziomie ponad-rodzajowym. Wśród korali o rozgałęzionych trabekulach uzasadnione wydaje się wydzielenie kilku różnych grup korali pennularnych, grupy niepennularnych z ostrymi guzkami (którym Gill 1967, potem Gill i Lafuste 1971 proponują, odpowiednio, nazwy Pennulacea i Montlivaltioidea), niepennularnych z cienkimi i długimi odgałęzieniami typu neoripidakantowego, i in. Przeprowadzono przegląd budowy elementów typu synaptikularnego, która okazuje się bardzo różnorodna, lecz niezwiązana z określonym typem mikrostruktury septów. Ze względu na to zakwestionowano przydatność synaptikul dla systematyki.