Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "spirit of God" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Dawca Ducha Bożego w Nowym Testamencie
Autorzy:
Ordon, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177964.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Duch Boży
Duch Święty
ruah
Spirit of God
Holy Spirit
Opis:
Die Aussagen des AT in bezug auf den Geist lassen erkennen, daß Er ganz Gott gehört, von Ihm herkommt und nur von Ihm gegeben werden kann. Diese Auffassung wurde vom NT übernommen und fand dort ihren festen Platz. Von manchen Lukas − und Johannestexten (Lk 24, 49; Apg 1, 3-8; 2, 33; Joh 15, 26; 16, 7; 20, 19-23) ist es jedoch zu erfahren, daß selber Jesus den Hl. Geist geben wird und Ihn später tatsächlich sendet. Besonders bemerkenswert sind in dieser Hinsicht die Paraklet − Sprüche im Johannesevangelium, wo bald der Vater, bald Jesus als Geber desselben Parakleten erscheinen. Das bisher nur Gott zugehörige Vorrecht wird Ihm zuteil. Es ist noch zu unterstreichen, daß alle diese Aussagen im Zusammenhang der Auferstehung des Herrn vorkommen. Die Ausarbeitung solcher Meinung bleibt mit der Entwicklung der Christologie eng verbunden. Erst als sich die Urkirche im vollem Umfang dieser Tatsache bewußt wurde, daß Jesus Gott ist und in allem dem Vater gleich, konnte sie die Relation des Herrn zum Hl. Geist besser verstehen und ins rechte Licht stellen. Denn nur Gott hat die Vollmacht, den Geist zu senden. Weil es vor allem aufgrund der Auferstehung Jesu möglich war, sein Gottsein und seinen einzigartigen Geistbesitz zu erkennen, bleiben die Aussagen des Lukas und des Johannes mit dem Osterereigniss verknüpft.
Źródło:
The Biblical Annals; 1996, 43, 1; 127-137
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eschatologiczny dar Ducha Bożego (Jl 3, 1-5)
Autorzy:
Ordon, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178041.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Duch Boży
Jl 3
1-5
Spirit of God
Opis:
Der Artikel befaßt sich mit der Zusage Gottes, „in den letzten Tagen” seinen Geist auf das ganze Volk Israel auszugießen (Jl 3, 1-5). Nach der literarisch - kritischen und exegetischen Analyse war es möglich, in seiner Botschaft solche Elemente zu besprechen, die die wesentliche Entwicklung im Verhältnis zu der älteren Prophetie bedeuten. Diese Entwicklung konnte in Hinsicht auf das Wesen der Geistbegabung, ihre Folgen und auf die beschenkten Personen festgestellt werden.
Źródło:
The Biblical Annals; 1994, 41, 1; 45-54
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch udzielony mesjaszowi w Księdze Izajasza
The Spirit Given to the Messiah in the Book of Isaiah
Autorzy:
Szmajdziński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044062.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
duch Boży
mesjasz
Księga Izajasza
spirit of God
messiah
The Book of Isaiah
Opis:
Rzeczownik rûaḥ („duch”, a także „oddech, wiatr”) jest jednym z ważniejszych terminów teologicznych w Starym Testamencie, zwłaszcza gdy występuje w znaczeniu „duch”. Wówczas rûaḥ pozostaje zawsze w mocy Boga i jest zależny od Niego. Jako duch Boży „czuwa” on nad stworzeniem, odnawia wszystko, przywraca do życia, a po śmierci człowieka wraca do Boga, który go dał. W Księdze Izajasza rzeczownik rûaḥ występuje 51 razy. Bardzo ważną rolę odgrywa w wyroczniach, które zapowiadają i ukazują mesjasza: Iz 11,1-3a, 42,1 i 61,1. Duch jest mu udzielony jako moc Boża do wypełnienia ważnych zadań. Bóg udziela ducha w sposób trwały. Dzięki duchowi tworzy się szczególna relacja pomiędzy Bogiem a mesjaszem, która jest wyrażona takimi tytułami jak „mój sługa” lub „mój wybrany”. Jego misja jest skierowana przede wszystkim do ubogich i chorych. Jej skutkiem będzie zmiana ich sytuacji przez ustanowienie prawa i sprawiedliwości. Działalność mesjasza przekroczy granice Izraela i zostanie skierowana do wszystkich narodów. Dzięki niemu poganie będą oświeceni Bożym światłem i będą uczestniczyli w przymierzu. W takim znaczeniu wyrocznie mesjańskie z Księgi Izajasza występują w Nowym Testamencie (Mt 12,18-20; Łk 4,18-19).
The noun rûaḥ (“a spirit”, as well as “breath, wind”) is one of the most important theological terms in the OT, especially as it occurs in the sense of “spirit”. As such, rûaḥ always remains within the power of God and depends on Him. Being God’s spirit, it “supervises” over all creatures, renews everything, restores to life, and after a person's death it returns to the God who gave Him. The noun rûaḥ occurs 51 times in the Book of Isaiah and it plays a very important role in the oracles that announce and reveal the messiah: Isaiah 11:1-3a, 42:1, and 61,1. The spirit is given to him as God’s power to perform important tasks. God gives His spirit permanently. The spirit creates a special relationship between God and the messiah, which is expressed in titles such as “my servant” or “my chosen one”. His mission is aimed primarily at the poor and the sick. Its result is a change in their situation, by the enacting of righteousness and justice. The messiah’s activity crosses Israel’s borders and will be directed to all nations. In this way the pagans will be enlightened with God’s light and will participate in His covenant. It is within this domain of meaning that the messianic oracles from the Book of Isaiah are conveyed into the New Testament (Matthews 12:18-20; Luke 4:18-19).
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 49-68
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Standardowe i specyficzne rozumienie słowa rûªḥ w tekstach Księgi Rodzaju i Księgi Wyjścia
Typical and Specific Understandings of the Word rûªḥ in the Texts of Genesis and Exodus
Autorzy:
Lemański, Janusz Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044026.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wiatr
oddech
Duch Boży
wnętrze człowieka
charyzmat
boska inspiracja
rûaḥ
wind
breath
Spirit of God
inner-being
charism
ddivineinspiration
Opis:
Analiza dokonana w tym artykule pokazuje, że zastosowanie słowa rûaḥ w księgach Rodzaju i Wyjścia mieści się w ogólnych znaczeniach łączonych z nim także w innych księgach biblijnych. Słowem tym opisuje się więc tu wiatr, zawsze jednak widziany jako „narzędzie w ręku” Boga, używane podczas działań zbawczych na rzecz ocalenia życia w ogóle lub Izraela. Potem rûaḥ oznacza samo życie obecne w człowieku i stanowiące dar od Boga, który może zostać odebrany. Wreszcie rûaḥ oznacza również charyzmatyczna siłę, udzielaną przez Boga wybranym ludziom, i to, co wewnętrzne w człowieku, jego stany ducha oraz emocje. Każde z tych znaczeń ma swoją specyfikę, najbardziej widoczną zwłaszcza w tzw. prehistorii biblijnej (Rdz 1,2; 3,8; 6,3; 8,1).
The analysis made in this article shows that the usage of the word rûaḥ in Genesis and Exodus fits with the general meanings linked to the word in other books of the Bible. In general usage this word describes, first, wind, albeit seen as 'a tool in the hand' of God used during redemptive activities to save life, life in general or that of Israel. Next rûaḥ means life, such as that present in a human being as a gift from God, which can be taken back. Finally, rûaḥ also means a charismatic strength given by God to chosen people, and that which is internal to man, his states of spirit and emotion. All of those meanings have their specificity, which is most clearly visible in so-called biblical prehistory (Gen 1:2, 3:8, 6:3, 8:1).
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 11-34
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch w Liście do Rzymian
Spirit in the Letter to the Romans
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559339.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Nowy Testament
List do Rzymian
Duch Boży
Duch Chrystusa
Duch Święty
aktywność Ducha
życie chrześcijanina
New Testament
Letter to the Romans
Spirit of God
Spirit of Christ
Holy Spirit
activity of Holy Spirit
Christian Life
Opis:
W Rz 8, Paweł używa terminu to pneuma bez dodatkowych określeń. Badania pokazują, że Duch to osoba odmienna od Boga Ojca i Chrystusa, zarówno w działaniu, jak i istnieniu. Jest to szczególnie widoczne w 8,33-34, gdzie wstawiennictwo Chrystusa z woli Boga Ojca jest przedstawione analogicznie do wstawiennictwa Ducha, o którym była mowa w 8,26. Duch podejmuje działanie w Osobach Trójcy Świętej. En pneuma Theou (8,9) wskazuje, że ziemskie życie chrześcijan pozostaje pod działaniem Ducha Bożego, kata pneuma zaś oznacza bycie, życie, przebywanie w Duchu Świętym, a to pozwala wierzącemu znaleźć usprawiedliwienie, ono jednak dokonuje się przez wiarę w Chrystusa. Tak Żydzi, jak i Grecy potrzebują działania Boga w Duchu Świętym (en pneumati hagiō(i)). Uczestnictwo w królestwie Boga przynosi pokój i radość także en pneumati hagiō(i). Przez Ducha Świętego (dia pneumatos hagiou) Boża miłość została na nas wylana. Chrześcijanie są wolni od strachu przed śmiercią i niewolą. Odradzająca się dynamika Ducha pozwala na pierwszeństwo Bożego synostwa. Wreszcie Paweł idzie o krok dalej i podkreśla, że Duch współpracuje z chrześcijanami, jeśli tylko rozpoznają i utrzymują szczególną relację z Bogiem w modlitwie (8,15-16).
In Rom 8, Paul uses the term to pneuma, without additional terms. Research shows that this refers to a person different from God the Father and Christ, both in action and in existence, as a person. This is especially evident in 8:33-34, where the intercession of Christ through the will of God the Father is presented by analogy to the intercession of the Spirit, about which Paul wrote in 8:26. The Spirit manifests activity in the Persons of the Holy Trinity. The phrase en pneuma Theou (8:9) indicates that the earthly life of Christians remains under the authority of God’s Spirit. The construction kata pneuma means being, living, abiding in the Holy Spirit, which enables the believer to justify himself, though this comes about only by faith in Jesus Christ. Both Jews and Greeks need God’s radical action in the Holy Spirit (en pneumati hagiō (i)). Participation in the kingdom of God brings peace and joy also en pneumati hagiō (i). Through the Holy Spirit (dia pneumatos hagiou), God’s love was poured out on us. Christians, who are animated by the Spirit, can no longer accept the attitude of slaves, because the Spirit has released them and keeps them in this state of freedom (see 2 Cor 3:17). So Christians are free from fear of death and from fear of slavery. The reviving dynamics of the Spirit make possible the primacy of divine sonship. Finally, Paul goes a step further and emphasizes that the Spirit cooperates with Christians if they recognize and adhere to this special relationship with God in prayer (8:15-16).
Źródło:
Studia Gdańskie; 2018, 43; 61-76
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijanin – świątynią Ducha Świętego oraz świątynią Boga Ojca w Pawłowych Listach do Koryntian
The Christian as a Temple of the Holy Spirit and as a Temple of God the Father in the Pauline Letters to the Corinthians
Autorzy:
Zdziarstek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560650.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
św. Paweł Apostoł
chrześcijanin – świątynią Ducha Świętego oraz świątynią Boga Ojca
godność chrześcijańska.
St. Paul Apostle the Christian – a temple of the Holy Spirit and of God the Father
Christian dignity.
Opis:
Według 1 Kor 3,16 Duch Święty mieszka w każdym wiernym. Dlatego też każdy z nich jest Jego świątynią. Ale przebywa On także we wspólnocie wiernych; wobec tego również ona jest Jego świątynią. Człowiek ochrzczony powinien być lojalny wobec swojej godności, to znaczy nie powinien grzeszyć. Gdyby sprzeniewierzył się tej godności, wów-czas spotkałaby go kara Boża (w. 17). W 6,19 adresatami Pawłowego apelu, aby nie grzeszyć, są poszczególne jednostki; ale adresatem tego wezwania jest także wspólnota. Według 2 Kor 6,16 w każdym chrześcijaninie oraz we wspólnocie wiernych mieszka Bóg Ojciec, którego Paweł określa tytułem Żyjący. Określenie Boga Ojca tym tytułem ma swoje źródło w tekstach Starego Testamentu (Dn 4,31; 12,7b). Natomiast autorzy Nowego Testamentu tytułem Żyjący określili Chrystusa (Łk 24,5b; Ap 1,17b-18a).
In the First and Second Letters to the Corinthians, St. Paul calls the Christian a temple of the Holy Spirit. He owes that great dignity to the fact that the Spirit of God dwells in him; the Spirit of God dwells not only in him, but also lives in the whole community of the faithful (1 Co 3:16; 6:19). This dignity is a gift for the Christian but is also a task for him; he should be loyal to it, that is, he should be just in his actions. Otherwise, if he sinned, he would be punished by God (1 Co 3:17). It is not only the Holy Spirit that dwells in the Christian, but also God the Father dwells in him. And He dwells not only in him, but also in the whole community of the faithful (2 Co 6:16). They are His temple, they are a temple of the One who lives for ever. The name ‘He who lives for ever’, used by Paul to denote God the Father, has its source in the Old Testament texts (Dn 3:41; 12:7b); whereas, the New Testament authors used the name the ‘Living One’ to denote Christ (Lk 24:5b: Rv 1,17b-18a).
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2017, 24; 139-153
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zapowiedź udzielenia Ducha ludowi Bożemu w Ez 36, 24-28
Autorzy:
Ordon, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053531.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ezechiel
Duch Boży
Lud Boży
Nowe przymierze
Ezekiel
Spirit od God
People of God
New Covenant
Opis:
Im Artikel wurde die doppelte Zusage des Geistes für Israel auf dem geschichtlichen Hintergrund seiner Verbannung nach Babylonien erörtert. Weil die damalige, prekäre und aussichtslose Situation fast dem Tode der Nation glich, was vor allem in Ez 37, 1-14 augenfällig wird, soll Israel von Jahwe den neuen Geist zum Aufleben bekommen (der anthropologische Gesichtspunkt). Damit er in Zukunft seine heilsgeschichtliche Aufgabe weiter erfüllen könnte (u.a. die Treue zum Bund mit Gott), wird ihm der Geist Jahwes erteilt (der theologische Gesichtspunkt). Diese Unterscheidung, obwohl der Geist sowohl im ersten als auch im zweiten Fall von Gott herkommt, findet seine zusätzliche Bestätigung in Ez 11, 19 und Ez 18, 31.
Źródło:
The Biblical Annals; 2005, 52, 1; 43-53
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Głosiciel z Duchem. Rola Ducha Świętego w kaznodziejstwie według Evangelii gaudium
A Preacher with the Spirit. The Role of the Holy Spirit in Preaching according to Evangelii gaudium
Autorzy:
Szewczyk, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571292.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
Evangelii gaudium
głosiciel słowa Bożego
Holy Spirit
a preacher of the word of God
Opis:
Papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium o głoszeniu Ewangelii we współczesnym świecie z 2013 roku podejmuje wiele zagadnień dotyczących roli Ducha Świętego w praktyce kaznodziejskiej. W opracowaniu zostały podjęte zagadnienia dotyczącekwestii pneumatologicznych w przepowiadaniu kaznodziejskim, powołania do słuchania ludzi i głoszenia słowa Bożego, roli Ducha Świętego w przygotowaniu do głoszenia słowa Bożego, duchowości głosiciela słowa Bożego. Wskazane również zostały niebezpieczeństwa zagrażające współczesnym kaznodziejom. Podstawowym źródłem opracowania jest przesłanie Evangelii gaudium, z której powyższe zagadnienie zostały wydobyte i przeanalizowane.
Pope Francis in his apostolic exhortation on preaching the Good News in the contemporary world Evangelii gaudium published in 2013 discusses numerous issues related to the role of the Holy Spirit in the preaching practice. The study includes the topic of pneumatological content in preaching, the call to listen to people and preaching the word of God, the role of the Holy Spirit in preparation for preaching the word of God, spirituality of a preacher of the word of God. Also, it focuses on dangers faced by contemporary preachers. The basic source of the study is the apostolic exhortation Evangelii gaudium which the issues mentioned above have been derived from and analyzed.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 57-70
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jedność wielości
Unity and Multiplicity
Autorzy:
Wnuk-Lisowska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641007.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Sufism
sufi
Allah
perfect man
names of God
Koran
Imagination
Ibn ‘Arabi
Sohrawardi
emanation
extasy
face of God
wujud
angels
lights
spirit
Opis:
Philosophical discourse in Islam revolves around God, and God’s manifestation in the world. This article attempts to describe the philosophical concept, and especially the Sufi concept, of God. For Muslim philosophers the question “how does unity give rise to multiplicity?” had a crucial meaning. In Islam God is One, and everything else is two or more. The Oneness of being remains inaccessible to people. However, Sufis tried to give an answer to the question “What is Reality? What is the ‘face of God’, and what does this notion really mean?” And also “what veils separate Him from His creation?” Sufis tried to find the answer to all these questions not in the calm of a library but in deep religious experience. Because God in His mercy revealed the Laws in order that people would be able to make choices which lead directly to their felicity in the next stage of their experience. This was a difficult and dangerous process, and it required from neophytes a love of God. In their searches, the Sufis try to answer the question of what one sees when one throws off the inhibiting shackles of the mind and senses, what does one feel when one crosses the border of the phenomenal world? What kind of world does one observe when one wakes up from a dream which is life? What does one see in the state of illumination?
Źródło:
Studia Religiologica; 2012, 45, 2; 147-163
0137-2432
2084-4077
Pojawia się w:
Studia Religiologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Comprehensive Introduction to Synodality: Reconfiguring Ecclesiology and Ecclesial Practice
Kompleksowe wprowadzenie do synodalności: rekonfiguracja eklezjologii i praktyki kościelnej
Autorzy:
Moons, Jos
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034986.pdf
Data publikacji:
2022-02-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Duch Święty
słuchający
udział
lud Boży
odnowa
Holy Spirit
listening
participation
people of God
renewal
Opis:
This article contributes to the growing body of literature on synodality with a comprehensive introduction. Firstly, the author observes the link between the synodal approach promoted by Pope Francis and the Second Vatican Council. With the help of Myriam Wijlens’ term ‘reconfiguration,’ he then discusses the theological foundations of a synodal understanding of the Church. Synodality recontextualizes the bishop’s responsibility by situating it within the community of the faithful. In addition, as the Holy Spirit is the main actor in the synodal process, all the faithful, including bishops, have to listen to what He is saying, a task that requires discerning the spirits. In the third place, the author focuses on the reconfiguration of ecclesial practice. In a synodal way of proceeding, the traditional virtue of obedience is complemented by various other virtues, such as speaking out, listening with interest, and a deep openness to the Spirit’s newness. Finally, the author identifies practical issues that need attention.
Artykuł wzbogaca rosnąca literaturę przedmiotu na temat synodalności poprzez kompleksowe do niej wprowadzenie. Po pierwsze, autor zwraca uwagę na związek między synodalnym podejściem promowanym przez papieża Franciszka i Sobór Watykański II. Za pomocą terminu „rekonfiguracja,” wypracowanego przez Myriam Wijlens, autor omawia teologiczne podstawy synodalnego rozumienia Kościoła. Synodalność bowiem rekontekstualizuje odpowiedzialność biskupa, umieszczając ją we wspólnocie wiernych. Jako że Duch Święty jest głównym aktorem procesu synodalnego, wszyscy wierni, w tym także biskupi, muszą słuchać tego, co mówi On. To zadanie wymaga umiejętności rozeznawania duchów. Po trzecie, autor skupia się na rekonfiguracji praktyki kościelnej. W postępowaniu synodalnym tradycyjna cnota posłuszeństwa jest uzupełniana przez różne inne umiejętności, takie jak możliwość wypowiadania się, słuchanie z zainteresowaniem i głębokie otwarcie na nowość Ducha. Na końcu artykułu autor identyfikuje praktyczne kwestie, które wymagają uwagi.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 2; 73-93
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działanie Ducha Świętego w przekazie słowa Bożego
Autorzy:
Urbanek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950322.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Nowy Testament
Duch Święty
słowo Boże
głoszenie słowa
New Testament
Holy Spirit
word of God
preaching
Opis:
In many places, the New Testament presents the relationship between the Holy Spirit and the Word of God. First, the gift of the Spirit is necessary to discern, take in, and understand the word that God directly communicates to man. Next, the preached word and the awakening and development of faith occur through His power; that is, the Spirit acts not only on the person who preaches the word but on the audience as well. The efficacy of preaching is the result of the activity of the Holy Spirit. Finally, the Word of God written on paper also influences the reader and listener as it breathes the Spirit.
Nowy Testament w wielu miejscach przedstawia związki pomiędzy Duchem Świętym a słowem Bożym. Po pierwsze, dar Ducha konieczny jest do rozpoznania, przyjęcia i zrozumienia słowa przekazywanego bezpośrednio przez Boga człowiekowi. Następnie przepowiadanie słowa oraz wzbudzenie i rozwój wiary dokonuje się Jego mocą, to znaczy Duch oddziałuje nie tylko na głosiciela, lecz także na odbiorców. Skuteczność głoszenia wynika właśnie z działania Ducha Świętego. W końcu, także spisane na kartach Biblii słowo Boże wywiera wpływ na czytelnika i słuchacza, gdyż tchnie Duchem.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2018, 71, 4
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarys antropologii Kościoła greckiego
The Outline of the Greek Church Anthropology
Autorzy:
Huculak, Benedykt J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/956460.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
divinisation (deifi cation)
spirit-soul-body
image of god
likeness
of god
original sin
przebóstwienie
duch-dusza-ciało
obraz boga
podobieństwo
do boga
grzech pierworodny
Opis:
The lecture deals with the peculiarity of the anthropology of Eastern Christians, which in broad outline is already present in the writings of many Greek Fathers. It consists especially in considering state of divine grace as divinisation (théôsis) of man. Its other distinctive features are real diff erence between image and likeness of God and threefold composition of man, according to Platonic expression of saint Paul: „your spirit and soul and body” (1 Thess 5, 23). Because Greek anthropology basicly agrees with Latine doctrine and in the new orthodox theology it obtains more and more attention, it seems that exchange of ideas in this field between Western and Eastern theologians is advisable, also in order to facilitate their dialogue on the main subjects.
Źródło:
Studia Teologii Dogmatycznej; 2015, 1; 88-106
2449-7452
Pojawia się w:
Studia Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty jako inspiracja twórcza w głoszeniu słowa Bożego a inspiracja artystyczna – podobieństwa i różnice
The Holy Spirit as a Creative Inspiration in Proclaiming the Word of God and an Artistic Inspiration – Similarities and Differences
Autorzy:
Sikora, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571547.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
inspiracja artystyczna
głoszenie słowa Bożego
Holy Spirit
artistic inspiration
proclaiming the word of God
Opis:
Porównując inspirację pneumatologiczną z artystyczną w głoszeniu słowa Bożego, wchodzimy na teren psychologii twórczości. Dotykamy zagadnienia procesu twórczego. Badamy w kaznodziejstwie związki między komponentem „ludzkim” a „boskim”. Na ambonie głosi się słowo Boga, a nie własne i dlatego Duch Święty jawi się jako inspiracja, a zarazem ontologiczna cecha głoszonego Słowa. Posiada moc ożywczą, a także uświęcającą. To inspiracja bardziej altruistyczna, wspólnotowa niż natchnienie artystyczne. Wprawdzie „Duch Święty wieje, kędy chce” (J 3, 8), jednak natchnienie Ducha Świętego – zwłaszcza wymodlone i wyproszone – jest więcej przewidywalne niż artystyczne. Sztuka może być podstępna, zachłanna, a nawet diaboliczna, o faustowskim obliczu. I natchnienie artystyczne może mieć takowe źródła, co oczywiście nie przystoi kaznodziei. Inspiracja artystyczna i inspiracja pneumatologiczna to raczej nie długotrwały stan, lecz szczególne momenty łaski. Jeśli na ambonie kaznodzieja nie potrafi być natchniony, powinien przyjąć i wypełnić rolę dobrego rzemieślnika.
Comparing pneumatological and artistic inspiration in proclaiming the word of God, we enter the area of psychology of creativity. We touch the issues of the creative process. In the preaching, we examine the relationship between the human and divine components. On the pulpit is preached the word of God, not the own, and therefore the Holy Spirit appears as an inspiration and an ontological quality of the proclaimed Word. It has an invigorating and sanctifying power. This inspiration is more altruistic, communal than artistic inspiration. Although „the Holy Spirit blows wherever it wants” (J 3, 8), the inspiration of the Holy Spirit is more predictable than artistic. The art can be tricky, greedy, even diabolical, about a Faustian face. And artistic inspiration can have such sources, which – of course – is not befitting for preacher. Artistic inspiration and pneumatological inspiration is not a long-term condition, but special moments of grace. If the preacher can not be inspired on the pulpit, he should accept and fulfill the role of a good craftsman.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 123-133
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synoptyczne ujęcie roli Ducha Świętego w poczęciu Jezusa przez Maryję (Mt 1,18.20; Łk 1,35)
A Synoptic Approach to the Role of the Holy Spirit in the Conception of Jesus through Mary (Matt 1:18.25; Luke 1:35)
Autorzy:
Witkowski, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595545.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Duch Święty
Najwyższy
zstępować
ocieniać
Syn Boży
Holy Spirit
the Most High
descend
shade
Son of God
Opis:
The article is based on the analysis of three verses (Matt 1:18.20; Luke 1:35), which deal with the role of the Holy Spirit in the conception of Jesus through Mary. Matthew uses the formulation “by the Holy Spirit” twice. Luke, in this context, uses a parallel indicating that the Holy Spirit is the power of the Most High that is God. The Holy Spirit is in these texts a separate Person having a relationship with the Father and acting on his behalf. Therefore the conceived Child will be Holy and called God’s Son from the moment of conception. In this way, the version of the text by Matthew receives a fuller understanding when read from the perspective of Luke.
Artykuł opiera się na analizie trzech wersetów (Mt 1,18.20; Łk 1,35), które traktują o roli Ducha Świętego w poczęciu Jezusa przez Maryję. Mateusz dwukrotnie posługuje się formułą „z Ducha Świętego”, natomiast Łukasz stosuje w tym kontekście paralelę wskazującą, że Duch Święty jest mocą Najwyższego, czyli Boga. Duch Święty jest w tych tekstach odrębną Osobą, mającą więź z Ojcem i działającą w Jego imieniu. Dlatego poczęte Dziecko będzie Święte i nazwane od samego poczęcia Synem Bożym. W ten sposób tekst Mateuszowy otrzymuje pełniejsze zrozumienie, gdy jest odczytany w perspektywie Łukaszowej.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 1; 15-25
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stoicka pneuma a Pawłowa koncepcja Ducha w Rz 8. Cz.2: Paweł i stoicy na temat Ducha – podobieństwa i różnice
The Stoic Pneuma and the Pauline Concept of Spirit in Rom 8. Part 2: Paul and the Stoics on the Spirit – Similarities and Differences
Autorzy:
Kowalski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051184.pdf
Data publikacji:
2018-10-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
rz 8
pneuma
stoicy
duch/duch
moralność chrześcijańska
nowe
życie
krasis
dzieci boże
Rom 8
Spirit/spirit
Christian morality
new life
unity
children of God
Opis:
In the second part of the article the author draws comparison between the Stoic and Pauline notion of pneuma. First, the stoic and cognate medical views on the Spirit/spirit are presented. According to them, pneuma functions as the principle of life, cognitive entity, element binding the cosmos, responsible for unifying various bodies, and passing the image of the father on his progeny. The stoic categories and phenomenology of pneuma are then applied to Rom 8. A notorious difficulty in distinguishing between the divine and human spirit, the cognitive, life-giving and unifying faculties of pneuma bespeak the similarity between the stoic and Pauline thought. Yet, the relationship seems to be rather formal and limited to the use of the same language. Paul goes well beyond both the stoic and Jewish concepts of pneuma, presenting the Spirit as introducing the believers into the community with God, enabling them to imitate Jesus, granting the life of resurrection, interceding for Christians and making them brothers and sisters. Two more functions of the Spirit, his abiding in the believers and his ability to imprint in them God’s image, open more promising venues for comparison between Paul and the stoics. The stoic idea of krasis and popular philosophical and medical views on procreation may help to understand how Paul and his audience imagined the Sprit dwelling in Christians and making them conform to the image of Christ. The article ends with a reflection on the applicability of the stoic notions of pneuma  to Rom 8.  
Źródło:
The Biblical Annals; 2018, 8, 4; 491-543
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies