Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "post‑teatr" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Rola teatru w edukacji 4.0. W stronę kompetencji nie‑cyfrowych
The role of theater in education 4.0. Towards non‑digital competencies
Autorzy:
Ogonowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/51478402.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
education 4.0
contemporary theatre
theater education
education through theatre
key competencies
transversal competencies
edukacja 4.0
teatr współczesny
post‑teatr
edukacja teatralna
edukacja poprzez teatr
kompetencje kluczowe
kompetencje transwersalne
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie roli teatru zarówno w edukacji kulturowej zorientowanej na nowe media i cyberkulturę 3.0, na zmediatyzowany i zmedializowany teatr współczesny, jak i w rozwijaniu tzw. kompetencji kluczowych. Obok kompetencji cyfrowych, które ściśle związane są z nowymi mediami, istotną rolę – zarówno w procesach adaptacji, jak i transgresji kulturowej – odgrywają tzw. kompetencje miękkie i transwersalne. Są one zarówno efektem finalnym (na wyższym poziomie piramidy kompetencji), jak i fundamentem wszystkich podstawowych form uczenia się. Wykonawcze kompetencje teatralne oraz krytyka teatralna pozwalają rozwijać kompetencje niezbędne do współpracy, komunikacji oraz działań kreatywnych przy wykorzystaniu mediów cyfrowych, co sprawia, że edukacja teatralna jest ściśle związana z edukacją poprzez teatr. W ramach edukacji 4.0 warto pamiętać o kompetencjach nie‑cyfrowych, które mają istotne znaczenie dla efektywnego wykorzystania narzędzi i zasobów środowiska cyfrowego oraz dla samej współpracy – podmiotowej, kreatywnej, partycypacyjnej z innymi jego użytkownikami. Ponadto rozwój kompetencji kulturowych związanych z teatrem i poprzez teatr pozwala zdobyć inne kompetencje wykonawcze i poznawcze związane ze sferą społeczną, polityczną, obywatelską, co świadczy o performatywnej sile samego teatru i potencjale jego narzędzi czy środków wyrazu.
The aim of the article is to show the role of theater in cultural education focused on new media and cyberculture 3.0, mediatized and medialized contemporary theater, and the development of the so‑called key competencies. In addition to digital competencies, which are closely related to the media, soft and transversal competencies play an important role in adaptation and cultural transgression. They are both the final effect (at the higher level of the competency pyramid) and the foundation of all basic forms of learning. Theater performance competencies and theater criticism allow you to develop the competencies necessary for cooperation, communication, and creative activities using digital media, which makes theater education closely related to education through theater. As part of education 4.0, it is worth remembering non‑digital competencies, which are important for the effective use of tools and resources of the digital environment and the very subjective, creative, and participatory cooperation with its other users. In addition, the development of cultural competencies related to and through theater makes it possible to acquire other performance and cognitive competencies related to the social, political, and civic spheres, which proves the performative power of the theater itself and its “tools” or means of expression.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2023, 15, 3; 5-16
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Iнтэрпрэтацыя фiласофскай праблематыкi класiчнай i сучаснай беларускай драматургii ў тэатры
Interpretacja problematyki filozoficznej w klasycznym i współczesnym dramacie białoruskim
Interpretation of philosophical problems of classical and modern Belarusian drama in the theater
Autorzy:
Смольская, Крысцiна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106234.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
teatr białoruski
interpretacja reżysera
teatr post-dramatyczny
współczesny dramat białoruski
tematy filozoficzne
klasycy
Belarusian theater
director’s interpretation
post-dramatic theater
modern Belarusian drama
philosophical themes
national writers
Opis:
W artykule omówiono problemy filozoficzne w klasycznej i współczesnej dramaturgii białoruskiej. Autorka zwraca uwagę na ciągłość i odmienność estetyki autorów młodego pokolenia w porównaniu z klasykami. Analizuje również cechy reżyserskiej interpretacji tekstu we współczesnym teatrze białoruskim: reżyserzy zachowują tradycję realizmu psychologicznego, rozwijają formy narodowego i metaforycznego teatru, częściowo wykorzystują elementy teatru post-dramatycznego.
In the article the philosophical problems of the classical and modern Belarusian dramaturgy are analyzed. The author reveals continuity and distinctness of aesthetics of a new generation of authors. She also analyzes the features of a director’s drama reading in modern Belarusian theater: directors preserve the tradition of psychological realism, develop the forms of national metaphorical theater, make use of the elements of post-dramatic theater.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2016; 283-293
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Iнтэрпрэтацыя фiласофскай праблематыкi класiчнай i сучаснай беларускай драматургii ў тэатры
Interpretacja problematyki filozoficznej w klasycznym i współczesnym dramacie białoruskim
Interpretation of philosophical problems of classical and modern Belarusian drama in the theater
Autorzy:
Смольская, Крысцiна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944646.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Belarusian theater
director’s interpretation
post-dramatic theater
modern Belarusian drama
philosophical themes
national writers
teatr białoruski
interpretacja reżysera
teatr post-dramatyczny
współczesny dramat białoruski
tematy filozoficzne
klasycy
Opis:
W artykule omówiono problemy filozoficzne w klasycznej i współczesnej dramaturgii białoruskiej. Autorka zwraca uwagę na ciągłość i odmienność estetyki autorów młodego pokolenia w porównaniu z klasykami. Analizuje również cechy reżyserskiej interpretacji tekstu we współczesnym teatrze białoruskim: reżyserzy zachowują tradycję realizmu psychologicznego, rozwijają formy narodowego i metaforycznego teatru, częściowo wykorzystują elementy teatru post-dramatycznego.
In the article the philosophical problems of the classical and modern Belarusian dramaturgy are analyzed. The author reveals continuity and distinctness of aesthetics of a new generation of authors. She also analyzes the features of a director’s drama reading in modern Belarusian theater: directors preserve the tradition of psychological realism, develop the forms of national metaphorical theater, make use of the elements of post-dramatic theater.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2016, 8; 283-293
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Trupy wstawać". O "Weselu" w reżyserii Jana Klaty
Autorzy:
Duda, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/962171.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
theater, Polish theater, teatr, teatr polski, post-dramatic theatre, Jan Klata, Stanisław Wyspiański, Wesele, black metal
teatr polski, Stanisław Wyspiański, "Wesele", kultura popularna, Jan Klata, teatr postdramatyczny
Opis:
The article offers an analysis and interpretation of Jan Klata’s conception of staging Wesele [The Wedding] by Stanislaw Wyspianski at the National Old Theatre in Cracow. The author focuses on the key elements of Klata’s vision, beginning from anchoring this vision in the text, through the use of music and lyrics of the black metal band Furia, to scenography, costumes and actors, all of which make up the overall message of the performance as “the night of the living dead”. The author pays special attention to the characters of the drama as the living dead and to the apparitions from Act 2 of Wesele. 
Artykuł jest próbą analizy i interpretacji reżyserskiej koncepcji wystawienia Wesela Stanisława Wyspiańskiego w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie. Autor ukazuje kluczowe elementy wizji Jana Klaty, poczynając od umocowania tej wizji w tekście dramatu, poprzez użycie muzyki i tekstów blackmetalowego zespołu Furia, po rozwiązania scenograficzne, kostiumowe i aktorskie, które składają się na ogólną wymowę spektaklu jako „nocy żywych trupów”. Szczególną uwagę autor poświęca postaciom dramatu jako żywym umarłym oraz kreacjom zjaw z II aktu Wesela.
Źródło:
Literatura Ludowa; 2017, 4-5
2544-2872
0024-4708
Pojawia się w:
Literatura Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postmedia w mediach: przypadek teatru
Postmedia in media: The case of theatre
Autorzy:
Pieniążek, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22645698.pdf
Data publikacji:
2020-09-22
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
teatr
postteatr
performans
postmedia
aktor
theatre
post-theatre
performance
actor
Opis:
Artykuł poświęcony jest obecności postmediów w przestrzeni współczesnych przedstawień teatralnych. Autor wykorzystuje kategorię tak zwanego postteatru. W kontekście diagnoz kultury postmedialnej proponuje spojrzenie na współczesne przedstawienia teatralne jako syntezę dramaturgicznych, cielesnych, afektywnych i technologicznych mechanizmów mediatyzacji. Na przykładzie odbioru spektaklu Vernon Subutex autor dowodzi, iż współczesny podmiot znajduje swoje najpełniejsze uobecnienie w postmedialnym teatrze. Reakcje recenzenckie odsłaniają zarazem niską świadomość społeczną nowego paradygmatu kulturowego, który choć na co dzień tworzy i stymuluje zachowania na masową skalę, nie jest rozumiany i adekwatnie nazywany.
The paper is devoted to the presence of postmedia in contemporary theatre performances. The author uses the category of the so-called post-theatre. In the context of diagnosis of postmedial culture, he suggests looking at modern theatre plays as a synthesis of dramaturgical, corporal, affective and technological mechanisms of mediatisation. On the basis of Vernon Subutex performance, the author proves that the contemporary subject finds its fullest representation in postmedial theatre. At the same time, reviews show a low social awareness of the new cultural paradigm, which despite creating and stimulating mass behaviours on a daily basis, is not understood or appropriately named.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2020, 12, 3; 13-29
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Poczekalnia” w reżyserii Krystiana Lupy okiem francuskiej krytyki teatralnej
“Poczekalnia” by Krystian Lupain the eyes of French theatre critics
Autorzy:
Grabowski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942801.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
recepcja
trauma
teatr postromantyczny
krytyka
wykluczenie
reception
post-romantic drama
criticism
exclusion
Opis:
Celem artykułu jest przybliżenie francuskich recenzji spektaklu „Poczekalnia” („La Salled’attente”) w reżyserii Krystiana Lupy. Premiera spektaklu odbyła się 7 stycznia 2011 roku w paryskim Théâtre de la Colline. Widowisko od początku spotkało się z bardzo przychylnymi recenzjami, a sam reżyser został określony przez francuskich recenzentów teatralnym potworem, którego geniusz budzi podziw i przerażenie. „Poczekalnia” została odebrana przez francuską widownię jako postromantyczny manifest, w którym kondycja bohaterów utkana jest z rozmaitych kontekstów – od traumy po Holokauście po kryzys idei wolnego rynku.
This article aims to discuss French reviews of the play “Poczekalnia” (“La Salle d’attente”) directed by Krystian Lupa. It premiered on 7 January 2011 at the Théâtre de la Colline in Paris to very favourable reviews, and the director himself was described by French reviewers as a “theatre monster” whose genius inspires admiration and awe. “Poczekalnia” was received by the French audience as a post-Romantic manifesto, in which the condition of the characters is woven from a variety of contexts – from the trauma of the Holocaust to the crisis of the idea of the free market.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2015, 04
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nażywość czy nowa nażywość. Obecność a niecielesność we współczesnym teatrze
Autorzy:
Pogonowicz, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057159.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
współczesny teatr
nowe media
teatr postdramatyczny
nowa nażywość
immersja
contemporary theatre
new media
post-dramatic theatre
new liveliness
immersion
Opis:
W artykule podsumowuję sposoby definiowania teatru oraz mediów. Pokazuję różnorodność w definiowaniu i wyznaczaniu granic teatru. Omawiam skrótowo rozwój mediów i nowych technologii. Łączę skutki rozwoju mediów wraz ze zmianami w teatrze. Udowadniam, że nażywość ciała aktora i widza nie są koniecznymi warunkami do powstania spektaklu.
In the article I summarize ways of defining theatre and media. I present the diversity in defining and setting the boundaries of the theatre. I briefly discuss the development of media and new technologies. Moreover, I combine the effects of media development with changes in theatre. To sum up I prove that the presence of the actor’s and the viewer’s body is not a condition for the production of a performance.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2021, 13, 1; 95-102
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nadbudowa matrycy mitów i ich transformacje na przykładzie najnowszej twórczości chorwackich, czarnogórskich i kosowskich dramatopisarzy oraz realizatorów scenicznych
The Superstructure of Myths’ Matrices and Their Transformations Based on the Latest Works of Croatian, Montenegrin, and Kosovan Playwrights and Stage Producers
Autorzy:
Abrasowicz, Gabriela Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467705.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
dramatopisarstwo, teatr, transfer, transgresja, region postjugosłowiański
playwriting, theatre, transfer, transgression, post-Yugoslav region
Opis:
Myths evolve continuously and they are influenced by transfer; in this way they cross the boundary between ages, geocultural areas, and art genres. This dynamic system of symbols, archetypes, images, and schemes has been integrated by culture and stimulates the artistic activity of the 21st century. This also happens when it comes to the playwrights and stage producers of the post-Yugoslav countries. One should point to the extraordinary transformations of myths by Ivana Sajko (Croatia), Ljubomir Ðurković (Montenegro), and Jeton Neziraj (Kosovo). As a result of such strategies as e.g. prefiguration, transposition, and reinterpretation, ancient and modern contents overlap and create new quality. The theatrical plays which are based on such texts are other examples of transfer and transformation depending on the performative circumstances of the exposition. Moreover, these productions are transcultural and transgressive.
Mity stale ewoluują i podlegają transferowi, w ten sposób przekraczają linię podziału między epokami, obszarami geokulturowymi i gatunkami sztuki. Ten dynamiczny system symboli, archetypów, obrazów i schematów został zintegrowany przez kulturę i stymuluje twórczość artystyczną w XXI wieku. Ma to miejsce także w przypadku dramatopisarzy i realizatorów scenicznych aktywnych w krajach byłej Jugosławii. Na uwagę zasługują przykłady szczególnego przetworzenia mitów autorstwa Ivany Sajko (Chorwacja), Ljubomira Ðurkovicia (Czarnogóra) i Jetona Neziraja (Kosowo). W wyniku strategii takich jak m.in. prefiguracja, transpozycja i reinterpretacja dochodzi do konfrontacji treści antycznych i nowoczesnych oraz do wytworzenia się nowej jakości. Spektakle teatralne, które powstają na podstawie tych tekstów są kolejnym przykładem transferu i transformacji w zależności od okoliczności performatywnej ekspozycji. Ponadto, realizacje te mają charakter transgresyjny i wymiar transkulturowy.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2019, 39; 39-58
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pamięć o Zagładzie w perspektywie historyka teatru
Memory of the Holocaust from the perspective of a theater historian
Autorzy:
Popiel, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391813.pdf
Data publikacji:
2015-11-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Polish Theater of the Holocaust
extermination of Jews
history of post-war theater
polski teatr Zagłady
eksterminacja Żydów
historia powojennego teatru
Opis:
In his Polski teatr Zagłady [The Polish Theater of the Holocaust], Grzegorz Niziołek, who starts with theater and specific theatrical performances and who focuses on artistic phenomena, presents problems that go far beyond art. This is a book that should be read by historians, literary scholars, political scientists and cultural experts. Sociologists and psychologists who study social behavior will also find some of its sections interesting. This Cracow theatrologist presents the extermination of Jews during the occupation of Poland as well as Polish-Jewish relations, i.e. one of the most difficult Polish problems, permeated with silence and resentment, in the form of a monograph and in relation to the history of post-war theater, of which it is an important part.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2015, 23; 243-254
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theater and theatricality in their relation To history and the arts in the novels
Teatr i teatralność wobec historii i sztuk wizualnych w powieściach Władimira Szarowa
ИЗОБРАЖЕНИЕ ТЕАТРА В ЕГО СВЯЗИ С ИСТОРИЕЙ И ИЗОБРАЗИТЕЛЬНЫМ ИСКУССТВОМ В РОМАНАХ ВЛАДИМИРА ШАРОВА
Autorzy:
Gabrielova, Amina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179733.pdf
Data publikacji:
2020-10-07
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Владимир Шаров
Современная русская литература
Исторический роман
Театр
Władimir Szarow
literatura postsowiecka
powieść historyczna
teatr
Vladimir Sharov
Post-Soviet literature
Historical novel
Theater
Opis:
Vladimir Sharov (1952–2018), a distinguished contemporary Russian writer, published nine quasi historical novels. Each of his novels suggests a different semi-fantastical version of Russian history that is locked into continuing cycles or - to use Sharov’s preferred word - “rehearsals” of violence. Theater and performance are a recurring theme in Sharov’s prose. In Before and During [До и во время], one of the main characters is Alexander Scriabin. In The Rehearsals [Репетиции] Patriarch Nikon orders a play – a mystery-play about Easter — in which the amateur peasant actors are assigned roles from the Bible and replay these roles for generations. In Should Not I Spare [Мне ли не пожалеть], the opening section shows characters participating in Chekhov’s plays, and the main part of the narration tells the story of staging an oratorio. In the last two novels, several of the protagonists are theater directors. This article argues that for Sharov, theater is an apt metaphor for history and a basic ontological principle, because theater is an experience that can be documented but is never reproduced in exactly the same form. The article examines how Sharov brings out the power of the playwright, director, and actor to implement multiple and different scripts and life stories. Life and art in his works imitate each other through a constant multiplication of versions or rehearsals - “rehearsals” in its expanded sense as reinterpretations, revisions, rewritings, and continuations.
Владимир Шаров (1952–2018), выдающийся современный русский писатель, опубликовал девять квази-исторических романов. В них предлагаются полуфантастические варианты российской истории, неизменно скатывающейся к повторяюшимся циклам, или, используя любимое выражение писателя, «репетициям»  насилия. Сквозными темами в прозе Шарова являются театральные постановки и исполнение ролей. В романе До и во время один из главных героев – композитор Скрябин. В романе Репетиции Патриарх Никон заказывает пьесу – мистерию о Воскресении, - в которой простые крестьяне получают роли из Нового Завета и из поколения в поколение репетируют эти роли. Во вступительной части романа Мне ли не пожалеть персонажи участвуют в пьесах Чехова, а основная часть посвящена постановке оратории. В этих двух последних романах несколько действующих лиц являются театральными режиссерами. В статье утверждается, что для писателя театр является не только подходящей метафорой для человеческой  истории, но также основным онтологическим принципом, потому что театральное представление можно описать и документировать, но никогда нельзя воспроизвести в точно такой же форме. В статье показано, как у Шарова персонажи-художники - драматурги, режиссеры и актеры, - обладают возможностью и властью разыгрывать различные варианты исторических событий. Жизнь и искусство в его сочинениях подражают друг другу в форме бесконечной цепи вариантов и репетиций – «повторений» в широком смысле, или пересмотров, переделок, продолжений и перевоплощений.
Władimir Szarow (1952-2018), wybitny współczesny pisarz rosyjski, opublikował dziewięć powieści quasi-historycznych. Są to na wpół fikcyjne wersje rosyjskiej historii, niezmiennie sprowadzające się do powtarzających się cykli, czy też – używając ulubionego określenia pisarza – "prób" przemocy. W prozie Szarowa przewijają się wątki teatralne i odgrywanie ról. W powieści Przed i w trakcie jednym z głównych bohaterów jest kompozytor Skriabin. W powieści Próby patriarcha Nikon zleca wystawienie sztuki, misterium o Zmartwychwstaniu, w której zwykli chłopi otrzymują role z Nowego Testamentu i z pokolenia na pokolenie je odgrywają. We wstępnej części powieści bohaterowie uczestniczą w sztukach Czechowa, natomiast główna część poświęcona jest akcji oratorium. W tych dwóch ostatnich powieściach kilkoro bohaterów to dyrektorzy teatrów. Artykuł przekonuje, że teatr jest dla pisarza nie tylko trafną metaforą ludzkiej historii, ale także podstawową zasadą ontologiczną, ponieważ przedstawienie teatralne można opisać i udokumentować, ale nigdy nie da się go odtworzyć w dokładnie takiej samej formie. Artykuł pokazuje, w jaki sposób w twórczości Szarowa artyści graficy, dramatopisarze, reżyserzy i aktorzy mają możliwość i moc odgrywania różnych wersji wydarzeń historycznych. Życie i sztuka w jego pracach naśladują się nawzajem w postaci niekończącego się łańcucha wariacji i prób – szeroko rozumianych "powtórzeń", czyli rewizji, remake'ów, kontynuacji i reinkarnacji.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 1; 60-88
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Император умер – да здравствует Император” о пьесе Елены Греминой 150 причин не защищать Родину (2013)
“Umarł Cesarz — niech żyje Cesarz”: o sztuce Jeleny Greminy "150 powodów, żeby nie bronić Ojczyzny" (2013)
“The Emperor is Dead, Long Live the Emperor”: on Jelena Gremina’s Play "150 Reasons Not to Defend the Homeland" (2013)
Autorzy:
Kurant, Elena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/50381743.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Елена Гремина
Театр.doc
падение Константинополя
постимперская ностальгия
Третий Рим
Jelena Gremina
Teatr.doc
upadek Konstantynopola
nostalgia postimperialna
Trzeci Rzym
the fall of Constantinople
post-imperial nostalgia
the Third Rome
Opis:
Пьеса-вербатим Елены Греминой 150 причин не защищать Родину (2013) вступает в дискуссию о политическом и экзистенциальном опыте настоящего, обращаясь к истории. Трагические события XV века (захват и падение Константинополя, ознаменовавшее конец Византийской империи) переданы сквозь призму личности, которая, в момент опасности, должны выработать собственную стратегию выживания, находясь под угрозой насилия и порабощения, сохранить свою идентичность перед лицом навязываемых государством ценностей, пойти на сделку с совестью или умереть. Как поведение захватчиков (воспевание насилия), так и позиция горожан, которым грозит потеря государственности, а также позиция свидетелей надвигающейся катастрофы, обнажают механизмы порабощения, отказа от ответственности и совести, обесценивания человеческой жизни и моральных принципов.
Jelena Gremina’s verbatim drama 150 Reasons Not to Defend the Homeland (2013) deals with the political and existential experience of the present while ostensibly referring the historical events. The tragic history of the fifteenth century (the conquest of Constantinople by Ottomans and the end of the Byzantine Empire) is presented through the perspective of an individual who, in a moment of danger and under the threat of violence and enslavement, has to devise his own survival strategy, preserve their identity in the face of state-imposed values and choose either to make a deal with the conscience or die. The attitudes of the invaders (who praise violence), of the citizens threatened by loss of statehood, and of the witnesses of the oncoming tragedy reveal mechanisms of subjection, surrendering responsibility and conscience, and the devaluation of human life and moral principles.
Verbatim Jeleny Greminy 150 powodów, żeby nie bronić Ojczyzny (2013) podejmuje dyskusję nad politycznym i egzystencjalnym doświadczeniem współczesności, odwołując się do historii. Tragiczne wydarzenia z XV wieku (upadek Konstantynopola, który oznaczał koniec Cesarstwa Bizantyjskiego) stają się powodem, by przyjrzeć się jednostce, która w chwili zagrożenia, pod groźbą przemocy i zniewolenia, musi dokonać wyboru własnej strategii przetrwania: zachować swoją tożsamość w obliczu wartości narzuconych przez państwo, pójść na ugodę z własnym sumieniem lub zginąć. Zarówno postawa najeźdźców (opiewanie przemocy), jak i postawa mieszkańców miasta stojących przed utratą państwowości, a także świadków nadchodzącej zagłady, obnaża mechanizmy zniewolenia, rezygnacji z odpowiedzialności i sumienia, kwestionowania wartości życia ludzkiego i zasad moralnych.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2023, 33; 1-19
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies