Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "pedagogy of religious education" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Rola etyki niezależnej w procesie kształtowania tożsamości moralnej
The Role of Independent Ethics in the Process of Shaping Moral Identity
Autorzy:
Obrycka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138708.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
etyka niezależna
tożsamość
wychowanie moralne
religijność
pedagogika religii
independent ethics
identity
moral education
religion
pedagogy of religious education
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi na problematykę statusu etyczności w odniesieniu do zagadnień związanych z kształtowaniem tożsamości moralnej współczesnego człowieka. Punktem wyjścia do tego typu rozważań jest analiza skutków, jakie niosą ze sobą różnorodne procesy kulturowe, co przejawia się między innymi poprzez laicyzację polskiego społeczeństwa. Biorąc pod uwagę przede wszystkim kontekst pedagogiczny, teza, która zostaje poddana analizie, dotyczy utraty racji bytu tradycyjnie ufundowanej etyki. Tak więc tekst odnosi się do możliwości ufundowania etyki na podstawach innych niż religijne. Dążenie do tego jest potrzebne z wielu względów, takich jak laicyzacja przejawiająca się utratą wiary. Konfesyjnie ufundowana moralność zagrożona jest wówczas nihilizmem moralnym czy egzystencjalnym. I tutaj pojawia się etyka niezależna autorstwa Tadeusza Kotarbińskiego, niepomijająca w swej treści wątków etyki poszukującej uzasadnienia na płaszczyźnie antropologiczno-historycznej. W sytuacji, gdy pod wpływem różnych czynników kulturowych młode pokolenie coraz rzadziej odwołuje się do religii jako podstawy swoich wyborów moralnych, tego typu etyka może okazać się niezwykle pomocna w procesie wychowania dzieci i młodzieży.
The aim of this article is to draw attention to the problem of the status of ethics in relation to issues concerning the process of shaping moral identity in a modern human being. The starting point for those considerations was the analysis of the consequences resulting from various cultural processes which are visible in, for example, laicisation of the Polish society. Taking into account mainly the pedagogical context, the thesis which was subjected to analysis concerns the lack of raison d’être of traditionally funded ethics. Therefore, the paper refers to the possibility of establishing ethics on a basis different than religion. It is very necessary to attempt to achieve this target due to such reasons as the society’s laicisation expressed through loss of faith. Confessional morality is endangered by moral and existential nihilism and that is where an independent ethics created by Tadeusz Kotarbinski comes in, which includes ethics trying to find justification of actions at an anthropological and historical level. In a situation when the young generation influenced by various cultural factors refers to religion as the basis for their moral choices less and less frequently, this kind of ethics can prove to be very useful in the process of raising children and teenagers.
Źródło:
Forum Oświatowe; 2016, 28, 2(56); 223-240
0867-0323
2450-3452
Pojawia się w:
Forum Oświatowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[Rev.:] Religijno-moralny wymiar rozwoju i wychowania, Alina Rynio et al. (ed.), Wydawnictwo KUL, Lublin 2012, 448 s.
Religious and Moral Dimension of Development and Upbringing
Autorzy:
Kowalik, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440982.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
religious education
Christian education
religious and moral upbringing
pedagogy of religion
Christian pedagogy
catholic pedagogy
literary religious culture
moral education
catholic education
religious development
Opis:
Publikacja pt. Religijno-moralny wymiar rozwoju i wychowania pod redakcją Aliny Rynio, Katarzyny Braun, Anny Lendzion i Danuty Opozdy, została zaadresowana do wszystkich zatroskanych o religijno-moralne wychowanie społeczności. Książkę podzielono na następujące kręgi tematyczne (rozdziały): 1) wychowanie religijno-moralne w nauce i myśli Kościoła, 2) obszary rozwoju religijno-moralnego i urzeczywistniania się osoby oraz 3) środowiskowy kontekst wychowania religijno-moralnego. Dwudziestu sześciu autorów z różnych ośrodków naukowych polskich i zagranicznych podjęło się opracowania poszczególnych zagadnień. Tom otwiera wprowadzenie Aliny Rynio na temat znaczenia pojęcia ‘wychowanie religijno-moralne’. Tekst jej autorstwa ukazał funkcję środowisk wychowawczych w procesie formacji moralno-religijnej, przedstawił dokumenty Kościoła odnoszące się do tego zagadnienia, zawierając ogólną prezentację kwestii tego typu wychowania, akcentując prawo jego obecności w życiu publicznym i postulat realnego określenia wychowania religijno-moralnego jako zadania priorytetowego. Autorka przypomniała powszechne powołanie do świętości oraz kwestię udziału dzieci w praktykach religijnych. Ks. Zbigniew Marek omówił Wychowanie religijno-moralne, wskazując następujące aspekty tej problematyki: religię w życiu człowieka, pedagogikę religijną (pedagogikę religii), wychowanie religijne, wychowanie moralne. Wymieniając punkty wspólne ‘wychowania’ i ‘wychowania religijnego’, zaakcentował kwestię poszerzenia zakresu samopostrzegania człowieka i świata jako jeden z rezultatatów procesu wychowania chrześcijańskiego. Stanisław Kość w rozważaniach Idea rozwoju całego człowieka – wkład nauki społecznej Kościoła w integralną wizję wychowania, omówił stosowne dokumenty i określił okoliczności służące rozwojowi człowieka w powołaniu chrześcijańskim oraz postulat uwzględniania wymiaru transcendentalnego w wychowaniu. Alina Rynio w artykule pt. Pedagogiczne przesłanie błogosławionego Jana Pawła II gwarantem tożsamości pedagogiki chrześcijańskiej, wyjaśniła znaczenie terminu ‘wychowanie’, ukazując zarówno „papieski paradygmat pojmowania integralności, rozwoju i wychowania” (s. 62), jak i „teologiczno-antropologiczną podstawę papieskiego przesłania pedagogicznego” (s. 70), konstatując, że to nauczanie jest źródłem nadziei, przetrwania cywilizacyjnego zamętu oraz budzi z uśpienia moralnego. To opracowanie nabrało znamion osobistego świadectwa, bo obok pięciu racjonalnie uargumentowanych tez, autorka odwołała się się także do swoich osobistych spotkań z Ojcem Świętym Janem Pawlem II. Jarosław Horowski w tekście pt. Inicjacyjny charakter wychowania – próba rekonstrukcji idei w odwołaniu do myśli Karola Wojtyły zanalizował pojęcie ‘inicjacji’ oraz inicjacyjny charakter wychowania na przykładzie teorii wychowania odwołującej się do myśli Karola Wojtyły oraz praktyk inicjalnych w wychowaniu. Roman Jusiak w artykule pt. Papieża Jana Pawła II wychowanie społeczne omówił kwestię wychowania społecznego u Jana Pawła II. Tekst koncentruje się na podstawach realizowanej przez papieża koncepcji wychowania. Skupił się na podstawie antropologicznej (filozoficznej), teologicznej (teologii katolickiej), osobowym autorytecie Jana Pawła II, ogólnej charakterystyce papieskiej pedagogii i Jego zasługach, elementach społecznych w wychowaniu oraz regułach jego urzeczywistnienia, z zaakcentowaniem faktu, że Jan Paweł II wykreował swego rodzaju własną, osobistą, językową ekspresję, gesty, znaki, symbole, wykorzystywał śpiew, osobowy kontakt z ludźmi, a w centrum procesu samowychowania umieścił Boga. Małgorzata Tomczyk w tekście pt. Integralna pedagogika katolicka w ujęciu o. Jacka Woronieckiego zaprezentowała nowatorskie pojęcie pedagogiki tegoż dominikanina w kontekście ujęć nowożytnych i współczesnych, syntetyczny i chrześcijańskie model kształcenia i wychowania, a także formację sprawności cnót, eksponując zasadnicze idee o charakterze postulatywnym i konstatując, że „(...) szczytem doskonałości jest zachować umiar we wszystkim, co się robi” (s. 121). Ryszard Polak w artykule pt. Wychowanie religijne człowieka w ujęciu ks. Józefa Winkowskiego przedstawił postać zakopiańskiego katechety, kapłana, który poświęcił się wychowaniu młodzieży szkolnej. Autor przybliżył jego dzieła i teorię wychowania, przestrzegając przed naturalistyczną koncepcją pedagogiczną jako jednym z najważniejszych zagrożeń. Zwrócił się do pedagogów chrześcijańskich oraz filozofów, psychologów, socjologów i historyków o większe zaangażowanie w wychowanie religijne człowieka, które ma na celu doprowadzenie nie tylko chrześcijan do Chrystusa. Maria Opiela w rozważaniach pt. Koncepcja pedagogiczna bł. Edmunda Bojanowskiego scharakteryzowała źródła inspiracji dla rozwoju jego myśli pedagogicznej, jej społeczno-kulturowy kontekst rozwoju. Przedstawiła także kwestię integralnego rozwoju dziecka i ważności wczesnego wychowania. Skoncentrowała się na zagadnieniu osoby i wartości w kontekście dynamiki przedstawionej koncepcji pedagogicznej, konstatując, po pierwsze, że Bojanowski wskazał na Chrystusa jako centrum historii oraz żywiołów wychowawczych, po wtóre, że „ze swoją wizją wychowania i nowatorskimi rozwiązaniami organizatorskimi wpisał się w nurt rodzącej się w XIX wieku pedagogiki wieku przedszkolnego” (s. 158). Druga część omawianej książki nosi tytuł Obszary rozwoju religijno-moralnego i urzeczywistniania się osoby i zawiera osiem artykułów. Lucyna Dziaczkowska w tekście pt. Religijno-moralny wymiar rozwoju i wychowania człowieka. Potrzeby i zagrożenia skupiła się na swoistej pochwale wychowania człowieka oraz przedstawiła specyfikę wychowania moralnego. Autorka opisała wychowanie religijne i moralne jako szczególną szansę dla budowania tożsamości człowieka w kontekście zagrożeń wynikających z pseudowychowania moralnego i religijnego, postrzegając, że trwałość czy głębia wiary zależy przede wszystkim od świadectwa życia najbliższych. Religia jest siłą życiodajną i przynosi wiele korzyści, przede wszystkim pozwala uchronić dorastające pokolenie przed nihilizmem, barbarzyństwem, poczuciem braku sensu życia, psychicznym i fizycznym samozniszczeniem. Witold Starnawski w artykule pt. Unikalność – jej konsekwencje dla poznania i rozwoju osoby dotknął problemu znaczenia pojęcia ‘indywidualności’ oraz analizował je w kontekście kształtu poznania oraz działania w rozwoju człowieka. Autor podkreślił praktyczny charakter pedagogiki, także negatywne przejawy indywidualizmu. Iwona Jazukiewicz poddała analizie na nowo kwestię greckiej arete w tekście pt. Cnota jako kategoria urzeczywistniania się osób w wychowaniu, akcentując istotę cnoty, właściwości wszystkich cnót, specyfikę pracy wychowawczej oraz cnotę wychowaniu. Grzegorz Grzybek w artykule pt. Wychowanie jako rozwój osobowości etycznej w czynie ukazał zagadnienie ‘samostanowienia’ jako warunek samowychowania oraz czyn jako warunek rozwoju osobowości etycznej, wskazując przy tym na elementy składowe czynu samowychowania w ludzkiej strukturze dążenia do celu. Stanisław Czesław Michałowski w tekście pt. Na spotkanie człowieka. Edukacja integralna w aksjomacie personologicznym skupił się na kwestii wizji pedagogii osoby jako nadziei współczesności, nadto wskazał możliwości interpretacji osoby człowieka oraz relacji ludzkich w świetle ekofilozofii życia. Przedstawił edukację integralną jako uczenie się całościowego rozumienia rzeczywistości w kontekście praw życiowych oraz czynników wychowania. Stanisława Konefał w artykule pt. Miejsce i rola przyjaźni w wychowaniu chrześcijańskim zaprezentowała przyjaźń jako wartość. Nawiązując do historii wielkich, duchowych przyjaźni, uznała, że podstawą autentycznej przyjaźni jest integralny obraz osoby ludzkiej, a przyjaźń to niezbywalny element wychowania chrześcijańskiego, do którego wyzwaniem jest sytuacja egzystencjalna człowieka XXI w. Ewa Panecka w tekście pt. Zachowania altruistyczne młodzieży drogą do prawdziwego człowieczeństwa przedstawiła zagadnienie postaw młodych ludzi wobec nowej rzeczywistości, ukazała obraz współczesnej młodzieży, potrzebę nowej formacji. Podkreśliła kwestie rozumienia zachowań altruistycznych, służby w rodzinie jako drogi do prawdziwego człowieczeństwa. Zaprezentowała stanowisko Kościoła wobec zachowania altruistycznego młodych ludzi. Określiła szkołę jako miejsce urzeczywistniania zachowań altruistycznych, konstatując przy tym, że „Wychowanie do miłości braterskiej jest dzisiaj nieodzownym warunkiem ładu społecznego” (s. 271). Zbigniew Rudnicki tekście pt. Wychowawcze aspekty refleksji o umieraniu i śmierci zanalizował zagadnienie tajemnicy śmierci. Autor przedstawił śmierć jako sytuację graniczną w perspektywie refleksji pedagogicznej. W trzecim rozdziale pt. Środowiskowy kontekst wychowania religijno-moralnego zamieszczono dziewięć artykułów. Jerzy Kołaczkowski w artykule pt. Zasady wychowania dziecka w rodzinie w świetle „Listu do Efezjan (Ef. 6,4)” wskazał na rodzinę jako najważniejsze środowisko wychowawcze, na ojca jako wychowawcę, zanalizował metody wychowywania dziecka w rodzinie, w tym zwrócił uwagę na karcenie oraz „napominanie Pańskie”, przy jednoczesnym unikaniu pobudzania dziecka do gniewu. Mieczysław Rusiecki w tekście pt. Wychowanie religijne w rodzinie podjął problematykę wychowania religijnego, kwestię prawa rodziców do niego, problem uwarunkowań potrzebnych do zachodzenia prawidłowych oddziaływań wychowawczych ze strony rodziców na dziecko. Autor omówił zagadnienie etapów religijności w dzieciństwie i okresie dorastania. Poruszył problematykę religijności w życiu dorosłego człowieka, ukazując jej fenomen, umożliwiający wytrwanie „w dobrym do końca i dojścia do doskonałości” (s. 334). Czesław Galek w artykule pt. Wychowanie religijne młodzieży szkolnej w II połowie XIX wieku w świetle polskiej literatury pamiętnikarskiej i beletrystycznej ukazał środki i metody wychowania religijnego młodzieży gimnazjalnej na ziemiach polskich na terenie trzech zaborów (rosyjskiego, austriackiego i pruskiego). Uwzględnił przy tym kwestię obowiązkowych praktyk religijnych, funkcję katechezy w formacji religijnej dzieci i młodzieży szkolnej oraz rezultaty wychowania religijnego. Autor pokazał, że „Dla wielu uczniów okres gimnazjum był czasem pogłębienia wiary wyniesionej z rodzinnych domów” (s. 351). Małgorzata Kowalik w tekście pt. Nauczyciel polonista jako wychowawca wspierający rodzinę w wychowaniu religijnym dzieci ukazała założenie, że polonista winien być wychowawcą wspierającym, który musi uzupełniać pracę rodziców poprzez dążenie do wzoru osobowego przez siebie obranego, nadto poprzez przemyślaną współpracę z rodzicami, pomoc świadczoną w rozwoju wiary oraz zabiegi dydaktyczne i określone metody pracy, aby ukształtować pełną dojrzałość chrześcijańską i zagwarantować rozwój osobowości uczniów. Lidia Dakowicz w artykule pt. Wartości religijne w przekazie nauczycieli wybranych szkół w Białymstoku omówiła odnośną kwestię w procesie rozwoju człowieka. Zaprezentowała przy tym w jedenastu tabelach dane statystyczne mające potwierdzić jej tezy. W podsumowaniu wyników swoich badań stwierdziła przeszkody w urzeczywistnianiu wartości religijnych. Dorota Frąk w tekście pt. Rola środowisk wychowujących na przykładzie instytucji wychowawczych prowadzonych przez Zgromadzenie Sług Jezusa, zajęła się kwestią oddziaływania środowiska wychowawczego na osobę, pokazując przy tym wypracowany wzorzec wychowania „na fundamencie wartości chrześcijańskich” (s. 391). Dariusz Widelak w artykule pt. Resocjalizacja i ekumeniczny wymiar opieki duszpasterskiej w zakładach karnych, zajął się zagadnieniem wychowawczej funkcji kapelana więziennego, konstatując m.in., że „człowiek zawsze ma otwartą drogę powrotu do społeczeństwa” (s. 415). Piotr Zańko w opracowaniu pt. Obrazoburstwo czy pedagogika. Religia w wytworach wizualnych polskich prowokatorów kultury podjął analizę wybranych aspektów zjawiska prowokacji kulturowej w Polsce, wskazując na ukryte i zaskakujące (w odróżnieniu od prowokatorów kultury zachodniej) pytania nawiązujące do religii i duchowości we współczesnym świecie oraz konstatując m.in., że „Z analizowanych wytworów wizualnych prowokatorów kultury wyłania się obraz religii zdesakralizowanej, będącej narzędziem przemocy” (s. 432). Elżbieta Kopacz w artykule pt. Kapliczki, figury i krzyże przydrożne jako lokalne dziedzictwo kulturowe i wyzwanie dla współczesnego wychowania poruszyła zagadnienie elementów religii w edukacji regionalnej, w kontekście „obiektów małej architektury sakralnej” (s. 438). Wskazała przy tym na kształcenie systemu wartości religijnych przez („małą”) architekturę. Omówiona książka zbiorowa jest przyczynkiem do badań nad celowością wychowania religijnego.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 3(3); 135-140
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauczyciele wychowawcy polskich szkół salezjańskich w okresie od 1898 do 1939 roku
Teachers-educators of Polish Salesian schools from 1898 to 1939
Autorzy:
Wierzbicki SDB, Mirosław Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/957027.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Salesian schools
Catholic education
Salesians
pedagogy of religion
religious education
Opis:
This article deals with the educator teacher and his work in the Salesian schools since the beginning of the school year to 1939. The daily pedagogical work of teachers was associated with in shaping the intellect, character and religiousness live of the students. Many examples taken from the history of the Salesian schools indicate that the Salesian activity brought good educational results during the Partitions, as well as during World War I or the inter-war period. The social context in which the Poles lived indicated the necessity of raising the culture of the Polish society. This activity was carried out by the Salesian priests and Salesian brothers. Co workers were also invited to cooperate. The necessity of education and training allowed for the openings of schools, but also other institutions, the dormitories, educational institutions, oratories or parishes. There were always children and young people as subjects of the work the Salesians. In education, teachers used the „Pedagogical triad”, based on reason, religion, and love-flowing from the preventive system left by St. John Bosco. It was precisely the „triad” that became the syncretism of the values and strategies proposed learners in the educative process.
Źródło:
Biuletyn Historii Wychowania; 2017, 36; 43-56
1233-2224
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawowe założenia chrystocentryczno-humanistycznego modelu wychowania w ujęciu prawosławnym
Autorzy:
Aleksiejuk, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057359.pdf
Data publikacji:
2020-11-12
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
orthodox pedagogy
orthodox education
orthodox pedagogy of religion
religious education
prawosławna pedagogika
prawosławne wychowanie
prawosławna pedagogika religii
edukacja religijna
Opis:
Problematyka wychowania od wieków inspiruje pedagogów do tworzenia nowych teorii, poszukujących sposobów i środków, które pozwalają uzyskać maksymalne efekty w procesie osiągania pełni osobowej dojrzałości przez wychowanka. Wielość pojawiających się nowych systemów pedagogicznych świadczy bez wątpienia o głębokiej trosce, jaką wzbudza wychowanie. Wychowanie jest integralnie sprzężone z egzystencją człowieka i współtworzy otaczającą go rzeczywistość. Człowiek stanowi o sobie przy jednoczesnym współistnieniu z drugim i wśród innych. Proces wychowania jest drogą dorastania do pełni życia osobowego i nie odbywa się w próżni. W klasycznie pojętej metodologii nauk, drogę do celu, czyli metodę, określał w głównej mierze sam przedmiot badany. Jeżeli zatem pragniemy uczynić przedmiotem rozważań chrześcijański model wychowania, należy rozpocząć od podmiotu wychowania, którym jest człowiek, potrzebujący ukształtowania swojej myśli, słowa i postawy we wszystkich aktach swojego istnienia. Dlatego, zanim zapytamy, co to znaczy wychowywać człowieka, należy odpowiedzieć na pytanie „Jaka wizja człowieka stoi u podstaw chrześcijańskiego modelu wychowania?” Celem niniejszego artykułu jest krótkie przedstawienie podstawowych założeń chrystocentryczno-humanistycznego modelu wychowania, który mógłby być punktem wyjścia w opracowaniu konkretnych strategii edukacyjnych.
Pedagogical issues for ages have inspired teachers to create new theories, searching for ways and means which would allow them to attain the maximum results in the process of obtaining a complete personal maturity by the pupil. The great number of new pedagogical systems demonstrates beyond a doubt the fundamental importance of education. Education is integrally linked to the existence of human beings and co-creates the whole of human reality. A person sees himself and improves himself through interactions with his neighbours and acquaintances. The process of education is the road for the attainment of the fullness of individual life and cannot take place in a vacuum. In the classically accepted methodology of knowledge, the way to the goal, or the method, for the most part must be defined by the actual subject of research. Therefore, if we want to make the Christian model of education the subject of reflection, we must start with the human person who is in need of formulating his thought patterns, vocabulary and his frame of mind in all the aspects of his existence. Before we ask ourselves how and what it means to educate a human being, we must answer the question „What vision of man is connected to the basis of the Christian model of upbringing ?”. The purpose of this article is a short explication of the basic principles of the christocentric-humanistic model of upbringing that could be the point of reference in creating concrete educational strategies.
Źródło:
ELPIS; 2020, 22; 107-112
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wychowanie do dialogu międzyreligijnego podczas katechezy – wyzwanie współczesności
Shaping the Attitude Towards Other Religions During Catechesis/Religious Education – the Challenge of the Present Times
Autorzy:
Fic, Leonard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571561.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
wychowanie religijne
katecheza
pedagogika dialogu
religious education
catechesis
pedagogy of dialogue
communication
Opis:
Chrześcijanie żyją w świecie coraz bardziej otwartym. Zarazem powszechna dostępność mediów, turystyka oraz nowe ruchy migracyjne sprzyjają kontaktom z wyznawcami innych religii. Dziś w wychowaniu katolickim coraz bardziej potrzeba wychowania do rozumienia i dialogu z innymi religiami. Najważniejszym zadaniem pedagogiki religijnej jest nauczanie katechezy w duchu deklaracji Nostra aetate. Takie wychowanie powinno kształtować w młodym człowieku postawę otwartości i szacunku względem przedstawicieli innych religii, a także osób niewierzących. Wychowanie do dialogu wymaga też zachowania własnej autentyczności religijnej, a nie rezygnowania z niej. Dialog to dążenie do uznania innych w ich inności. Kształtowanie autentycznych postaw wobec przedstawicieli innych religii wśród młodzieży katolickiej wymaga od katolickich nauczycieli poznania innych religii i pewnego wysiłku intelektualnego służącego obiektywnemu przedstawieniu innych religii. Wraz z tym powinien dokonywać się wysiłek dydaktyczny wspomagający akceptację własnej religijności.
Christians live in an increasingly open world. The widespread availability of media, tourism, and new migration movements taken together favour Christians’ contacts with followers of other religions. The need for education to understand and communicate with other religions is more necessary now than ever before in Catholic education. The most important task of religious pedagogy is to teach catechesis/religious education in the spirit of the declaration Nostra aetate. Such education should shape a young person’s attitude of openness and respect towards representatives of other religions, as well as towards non-believers. Educating to communicate with others also requires the preservation of religious authenticity, not renouncing it. The dialogue/the communication is the desire to recognize others in their own way. Forming authentic attitude towards other religions representatives among young Catholics requires from Catholic teachers to know other religions and it requires some intellectual effort which serves to present other religions in an objective way. The didactic effort to support the acceptance of one’s own religiosity should also be made along with it.
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 2(51); 73-91
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edukacja religijna w pracach Drugiego Zjazdu Prefektów Szkolnych Królestwa Polskiego
Religious education in the works of the Second Congress of School Prefects of the Kingdom of Poland
Autorzy:
Ceglarek, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40418797.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
pedagogika religii
edukacja religijna
wychowanie i kształcenie
pedagogy of religion
religious education
upbringing and education
Opis:
Artykuł ma na celu uporządkowanie danych dotyczących Drugiego Zjazdu Prefektów Szkolnych Królestwa Polskiego, który miał miejsce w Warszawie w dniach od 21 do 23 sierpnia 1906 roku. W artykule przedstawiono problematykę edukacji religijnej omawianej na zjeździe, związanej z wychowaniem i kształceniem religijnym dzieci i młodzieży, w zakresie podejmowania oddziaływań wychowawczych i kształcących w ramach duszpasterstwa katechetycznego w szkole. Artykuł nakreśla koncepcję edukacji religijnej w szkołach początkowych i średnich na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego na początku XX wieku.      
The aim of the paper is to order data on the Second Congress of School Prefects of the Kingdom of Poland which took place in Warsaw from 21st to 23rd August 1906. It presents the issues of religious education discussed at the congress and related to the upbringing and religious education of children and young people in terms of undertaking educational and formative actions within the framework of catechetical pastoral ministry at school. The paper outlines the concept of religious education in primary and secondary schools in the Polish territories of the Russian partition zone at the beginning of the 20th century.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2022, 12, 2; 289-300
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ideały wychowania taoistycznego w kontekście założeń i kierunków pedagogiki zachodniej
Autorzy:
Zieliński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041592.pdf
Data publikacji:
2015-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
ideal of education
Taoism
Laozi
Zhuangzi
zhenren
culture pedagogy
humanistic education
Far East religious and philosophical systems
Opis:
An important objective of this article is to enrich the heritage of Polish education regarding knowledge of traditional purposes of education, especially the Taoist one. In addition, the author resolves the problem related to the occurrence of the main antinomy between Western pedagogy, which is individualistic and collectivist approaches in education, also visible in the Far East model of education. Main goal of this article is to enable a better understanding of the ideas and ideals of education contained in the Far Eastern philosophical and religious systems. The author is also looking for relationships and common education values in consideration currents Taoism and western directions pedagogy, in order to create a basis for dialogue and common understanding. By referring to the hermeneutic reconstruction and comparative studies, author represents the ideals of education in the mainstream of philosophical Taoism, as a true man - zhenren and related categories: dao, de, wuwei, pu and ziran. He analyzed the work assigned to Laozi, Zhuangzi, Liezi and other Taoists. The author also presents the ideals of mainstream education in the form of religious Taoism changsheng busi - physical immortality and neidan purposes, as well as Taoist principles of moral conduct. He takes into consideration the contribution of Li Shaojun, Wang Chunyang, Zhang Boduan and religious schools of Taoism. From the author’s research you can find out that the ideals of education Taoist both analyzed trends are often very similar, moreover - identical with the ideals of education in Mahayana Buddhism and have a lot in common with Western pedagogical directions. These are compounds with naturalism pedagogical, cultural pedagogy, psychology and pedagogy humanist Carl R. Rogers and other trends of humanistic education like Gestalt pedagogy, in addition to personalistic pedagogy and existential pedagogy, ecological pedagogy and many others. Author’s interpretation of Taoist ideals departs from previous positions, in which Taoism was rejecting the importance of the role of society in human development.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2015, 3(109); 110-131
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Mission of a Teacher of Religion in the Contemporary Polish School
Misja nauczyciela religii we współczesnej polskiej szkole
Autorzy:
Zellma, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036165.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nauczyciel religii
polska szkoła
edukacja
nauczanie religii
pedagogika
teacher of religion
Polish school
education
religious instruction
pedagogy
Opis:
Praca we współczesnej polskiej szkole stawia nauczycielom religii nowe wyzwania w obszarze kształcenia, opieki, wychowania i profilaktyki. Wynikają one nie tylko ze zmian strukturalnych, ale także programowych. Nowe podejście do wychowania i profilaktyki, a zwłaszcza dowartościowanie w polskiej szkole wychowania holistycznego, opartego na uniwersalnych wartościach, sprzyja realizacji powołania i posłannictwa nauczyciela religii. Obok przekazu wiedzy religijnej i ewangelizacji za istotne uznaje się bowiem wspieranie uczniów w odkrywaniu wartości ogólnoludzkich i ich internalizacji oraz w kształtowaniu postaw społecznych, w tym także w wychowaniu zdrowotnym, ekologicznym, patriotycznym. Wymienione działania mają wymiar wychowawczy i profilaktyczny. Sposób, w jaki nauczyciel religii wypełnia zadania z obszaru wychowania i profilaktyki, w znacznym stopniu warunkuje jakość nauczania religii w polskiej szkole. Podejmując wyżej zasygnalizowaną problematykę, w niniejszym opracowaniu odwołano się do obowiązującego prawa oświatowego i dokumentów katechetycznych. Zwrócono przy tym uwagę na znaczenie aktywności własnej nauczyciela religii oraz na jego cechy osobowe i na świadectwo wiary.
Work in a contemporary Polish school puts before teachers of religion new challenges in the areas of teaching, care, education and prophylaxis. They arise not only from structural, but also from syllabus-related changes. A new approach to education and prophylaxis, especially placing the proper value on holistic education in the Polish school, based on universal values, helps to fulfil the mission and vocation of a teacher of religion. Because, along with transmission of religious knowledge and evangelisation, other important issues include supporting students in discovering general human values and their internalisation and in developing social attitudes, as well as in pro-health, ecological and patriotic education. These actions have an educational and prophylactic dimension. The way in which a teacher of religion performs educational and prophylactic tasks largely affects the quality of religious instruction in Polish schools. This study is based on the current Law on Education and catechetical documents. The importance of a teacher of religion's activity is emphasised as well as his personal traits and testimony of faith.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 11; 5-16
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plus ratio quam vis: A Proposal for Education for Peace Through Religious Education
Autorzy:
Maier, Kathrin
Michalski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40454351.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
pokój
wychowanie do pokoju
pedagogika religii
wolność
osoba
personalizm
wartości
edukacja religijna
peace
education for peace
pedagogy of religion
freedom
person
personalism
values
religious education
Opis:
Głównym celem prezentowanego artykułu jest przedstawienie propozycji wychowania do pokoju, które niezależnie od prezentowanej opcji światopoglądowej, stanowi ideał współczesnego wychowanie. U podstaw prezentowanej koncepcji leży słynna sentencja autorstwa wielkiego uczonego Pawła Włodkowica, którą później przejęło wiele Uniwersytetów Europejskich jako dewizę swojej działalności akademickiej – dewiza, która brzmi: „Plus ratio quam vis”. Co w dosłownym tłumaczeniu oznacza: Więcej rozumu  niż siły”. Autor więc odwołuje się do klasycznej antropologii – z niej wyprowadza jasny wniosek dla współczesnej edukacji do pokoju: chcąc dzisiaj wychowywać w duchu demokracji i do pokoju, należy w pierwszej kolejności wyjść od podstawowej wartości, jaką jest człowiek.
The main purpose of the presented article is to present the proposal of education for peace, which, regardless of the presented worldview option, is the ideal of modern education. At the basis of the presented concept is the famous sentence by the great scientist Paweł Włodkowic, which was later adopted by many European Universities as the motto of their academic activity – the motto: "Plus ratio quam vis". Which literally translates to: More brains than strength. Therefore, the author refers to classical anthropology and from it draws a clear conclusion for contemporary education for peace: if today we want to educate in the spirit of democracy and peace, we must first start with the basic value, which is the human being.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2023, 13, 2; 39-52
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Meandry wychowania ekumenicznego
Meanderings of Ecumenical Education
Autorzy:
Chałupniak, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595127.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
evangelical pedagogy of religion
ecumenical education
ecumenical dimension of catechesis
the school teaching of religion
religious studies
ewangelicka pedagogika religii
ekumeniczne wychowanie
ekumeniczny wymiar katechezy
szkolna lekcja religii
religioznawstwo
Opis:
This article in a synthetic way presents the complex issue of ecumenical education of religion, fluctuated between ‘catechesis’ and ‘religious studies’. Catechesis is a basic teaching of the Church about salvation and was understood as an integral and systematic process of upbringing in faith. The term „religious studies” was used as a form of the communication of knowledge about religion, as teaching about religion or religions with no stress on any of them, without trying to make any personal references, treating religion solely in a horizontal way, as a phenomenon related to human life. Pedagogy of religion done without a specific confession, specific denomination is a peculiar form of secularisation, regardless whether it is intended or not. Such pedagogy of religion becomes paradoxically a science located outside a confession, which serves its development as a pedagogical theory, not a specific practice of education. Religion is treated as a universal phenomenon having its share in obtaining a fullness of humanity. Contemporarily offered pedagogy of religion can not be identified with the Catholic pedagogy or a pedagogy of any Christian church.
Artykuł ukazuje w sposób syntetyczny szereg zagadnień związanych z ekumenicznym wychowaniem religijnym, znajdującym się pomiędzy „katechezą” a „religioznawstwem”. Katecheza jest podstawowym nauczaniem danego Kościoła dotyczącym zbawienia i jest rozumiana jako integralny i systematyczny proces wychowania wiary. Termin „religioznawstwo” był używany jako forma przekazu wiedzy na temat religii, nauczanie o religii czy religiach, bez tworzenia osobistych odniesień, pozostając na płaszczyźnie horyzontalnej, traktując religię jako fenomen związany z ludzkim życiem. Pedagogika religii uprawiana bez odniesienia do konkretnego wyznania, konkretnej wiary jest specyficzną formą sekularyzacji, niezależnie od tego, czy jest ona zamierzona, czy nie. Taka pedagogika religii staje się paradoksalnie nauką ulokowaną poza określonym wyznaniem, co służy jej rozwojowi jako teorii pedagogicznej, a nie określonej praktyce wychowania. Religię traktuje się jako uniwersalny fenomen posiadający udział w osiąganiu pełni człowieczeństwa. Proponowana pedagogika religii nie może być utożsamiana z pedagogiką katolicką ani pedagogiką żadnego z chrześcijańskich Kościołów.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2017, 17; 365-380
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Values of the Fifth Republic in recruitment of teachers for public elementary schools in France
Wartości V Republiki w rekrutacji na stanowiska nauczycielskie w państwowych szkołach elementarnych we Francji
Autorzy:
Mames, Tomasz D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52446717.pdf
Data publikacji:
2024-06-28
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
education in France
teacher deontology
recruitment of preschool educational and primary school teachers
educational policy
religious pedagogy
oświata we Francji
deontologia nauczycielska
rekrutacja nauczycieli przedszkoli i szkół podstawowych
polityka oświatowa
pedagogika religii
Opis:
In an era of various crises faced by modern France, the attention of policymakers shaping the ideological policy of the state has focused primarily on the intersection of education and religion. The programmatic secularism of education, inscribed in the essence of the concept of the Republic as a space for the realisation of liberty, equality, fraternity, has become an arena of clashing opposing discourses. The aim of this article is to attempt to understand the place of the values of the Fifth French Republic in the recruitment process of current and future early childhood education teachers in public schools in France in the deontological, praxeological and didactic dimensions. Textbooks for candidates are the primary source for this study. Using the hermeneutic method, the starting point was the course of the recruitment competition in the context of the legislator’s expectations of candidates. Next, the focus was on the exegesis of republican values, with particular emphasis on secularism (laïcité). The issues of teachers’ duties and the place of these values in the teaching-learning process were also addressed. The study closes with a summary that also refers to the broader cultural context of contemporary France.
W dobie rozmaitych kryzysów, z jakimi boryka się współczesna Francja, uwaga osób/odpowiedzialnych kształtujących politykę ideologiczną państwa skupiła się przede wszystkim na pograniczu oświaty i religii. Programowa laickość szkolnictwa, wpisana w istotę koncepcji Republiki jako przestrzeni realizacji wolności, równości i braterstwa, stała się areną starcia przeciwstawnych dyskursów. Pytanie o miejsce wartości V Republiki w procesie rekrutacyjnym obecnych i przyszłych nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej w państwowych szkołach dotyka francuskiej polityki oświatowej, ukazując jej filozofię oraz prakseologiczny wymiar jej konceptualizacji.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2024, XV(2 (47)); 71-86
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humanistyczno-religijna pedagogika Siergieja A. Raczyńskiego (1833-1902)
The Humanist and Religious Pedagogy of Sergey A. Rachinsky (1833-1902)
Autorzy:
Aleksiejuk, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/428358.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
Siergiej Raczyński
humanizm religijny w pedagogice
szkoły cerkiewno-parafialne
pedagogika rosyjska XIX wieku
szkolnictwo w Rosji do 1917 roku
Sergey A. Rachinsky
religious humanism in education
parochial schools
Russian pedagogy of the 21st century
education in Russia until 1917
Opis:
Siergiej A. Raczyński (1833-1902 jest uznawany za jednego z najważniejszych przedstawicieli humanistycznego idealizmu narodowo-religijnego w rosyjskiej myśli pedagogicznej drugiej połowy XIX wieku. Jego myśl pedagogiczna, która była rezultatem nie tylko rozważań teoretycznych, lecz nade wszystko doświadczeń praktycznych, znacząco wpłynęła na rozwój wiejskiego szkolnictwa w Rosji na przełomie XIX i XX wieku. Szkoła dla dzieci wiejskich, założona w 1875 roku przez Raczyńskiego we wsi Tatiewo, stała się modelowym przykładem organizacji elementarnych szkół cerkiewno-parafialnych w Rosji. Po roku 1917 postać i dzieło tego wybitnego pedagoga zostały skazane na zapomnienie. Obecnie są one na nowo odkrywane, zaś w Polsce pozostają praktycznie nieznane. Artykuł stanowi próbę przybliżenia polskiemu czytelnikowi myśli pedagogicznej Siergieja Raczyńskiego, którego gorliwość, pomysłowość i oddanie, jakim wykazał się w nauczaniu i wychowaniu dzieci, mogą być wzorem dla nauczycieli i wychowawców doby współczesnej.
Sergey A. Rachinsky (1833-1902) is acknowledged to be one of the most important representatives of humanistic and ethno-religious idealism in Russian educational thought of the second half of the 19th century. His pedagogical thought, which was the result of not only theological reflection, but above all of practical experience, significantly influenced the development of rural education in Russia at the turn of the 20th century. A school for rural children, which Rachinsky established in 1875 in the village of Tatievo, became a model example of the elementary organization of parochial schools in Russia. After 1917, the figure and work of this distinguished pedagogue was doomed to oblivion. His work is currently being newly discovered; however, they remain practically unknown in Poland. This article attempts to make the pedagogical thought of Sergey Rachinsky accessible to readers. His zeal, creativity and dedication shown in teaching and educating children are an example for teachers and educators in contemporary times.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2018, 3 (24); 57-80
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies