Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "krwawienie" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Porównanie wyników badań ultrasonograficznych u pacjentek po niepowikłanym porodzie naturalnym i cięciu cesarskim
Comparison of postpartum sonographic findings after uneventful vaginal and cesarean section deliveries
Autorzy:
Uzun Cilingir, Isil
Sayin, Cenk
Sutcu, Havva
Alici, Ebru
Inan, Cihan
Erzincan, Selen
Yener, Cem
Varol, Fusun
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032186.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
krwawienie poporodowe
Opis:
Objective: To prospectively determine the sonographic findings of the postpartum uterus 24 hours after vaginal delivery and cesarean section. Methods: Women who had uneventful vaginal delivery or cesarean section from July 2015 to May 2018 in a tertiary care hospital were prospectively included. Uterine lengths, endometrium, amout of free fluid, the distance between the uterine fundus-promontorium and uterine fundus-L5 were evaluated 24 hours after delivery. Results: The mean (min–max) endometrial thickness in the vaginal delivery and cesarean section groups were 13.3 (4–25) and 12.4 (4–29) mm, respectively. Fundus-cervix length was significantly higher in the vaginal delivery group compared to the cesarean section group (184.05 ± 16.8 vs 163.6 ± 6.7 mm, p <0.001). The measurements of anterior and anterior-posterior walls of the uterus, anteroposterior uterine length and uterine width were similar in both groups. Promontorium-fundus length was significantly higher in patients who delivered vaginally than those by cesarean section (123.3 ± 13.6 vs 108.7 ± 23.3 mm, p = 0.005). Conclusion: The measurement of L5-fundus distance is a simple and effective technique to evaluate the size of the uterus. Homogenous endometrium up to 30 mm in asymptomatic patients may be a normal finding 24 hours after delivery. The results of this study may be helpful in the decision-making process in cases of early postpartum hemorrhage or hemodynamic instability.
Cel badania: Ocena prospektywna wyników badania ultrasonograficznego macicy 24 godziny po porodzie naturalnym lub cięciu cesarskim. Metody: W okresie od lipca 2015 do maja 2018 roku w szpitalu o III stopniu referencyjności przeprowadzono badanie prospektywne z udziałem kobiet po niepowikłanym porodzie naturalnym lub cięciu cesarskim. Po upływie doby od porodu ocenie poddano długość macicy, grubość błony śluzowej macicy (endometrium), ilość wolnego płynu oraz odległość między dnem macicy a wzgórkiem kości krzyżowej oraz dnem macicy a kręgiem L5. Wyniki: Średnia grubość endometrium (min.–maks.) w grupie kobiet rodzących naturalnie i w grupie po cięciu cesarskim wynosiła odpowiednio 13,3 (4–25) i 12,4 (4–29) mm. Odległość od dna do szyjki macicy była znacznie większa w grupie kobiet rodzących naturalnie niż w grupie kobiet po cięciu cesarskim (184,05 ± 16,8 vs 163,6 ± 6,7 mm, p <0,001). Wymiary przedniej i przednio-tylnej ściany macicy, wartości długości macicy w płaszczyźnie przednio-tylnej oraz szerokości macicy były podobne w obu grupach. Odległość mierzona od wzgórka kości krzyżowej do dna macicy była istotnie większa u pacjentek, które rodziły drogą naturalną, w porównaniu z pacjentkami po cięciu cesarskim (123,3 ± 13,6 vs 108,7 ± 23,3 mm, p = 0,005). Wnioski: Pomiar odległości od kręgu L5 do wzgórka kości krzyżowej stanowi łatwą i skuteczną metodę oceny wielkości macicy. W przypadku pacjentek bezobjawowych prawidłowa grubość jednorodnej błony śluzowej macicy (endometrium) w 24. godzinie po porodzie może wynosić do 30 mm. Wyniki prezentowanego badania mogą okazać się pomocne w podejmowaniu decyzji w przypadkach wczesnego krwawienia poporodowego lub niestabilności hemodynamicznej.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 75; 310-315
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka i leczenie niewyjaśnionych krwawień do jelita cienkiego –analiza zastosowania enteroskopii dwubalonowej w algorytmie diagnostyczno-leczniczym w oparciu o materiał własny
Autorzy:
Wojtkiewicz, Paweł
Nowak, Tomasz
Jankowski, Kamil
Łaski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392693.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
enteroskopia dwubalonowa
krwawienie
jelito cienkie
Opis:
Wstęp: Niewyjaśnione krwawienie do przewodu pokarmowego (obscure gastrointestinal bleeding; OGIB) definiowane jest jako krwawienie do przewodu pokarmowego, które nie ustaje lub nawraca bez zdefiniowanej przyczyny, pomimo wykonania szczegółowej diagnostyki endoskopowej i obrazowej. Najczęstszym miejscem tego typu krwawienia jest jelito cienkie (small bowel bleeding; SBB). W piśmiennictwie dostępne są liczne wytyczne co do prowadzenia diagnostyki i leczenia tej grupy pacjentów Metody: Retrospektywna wieloczynnikowa analiza pacjentów hospitalizowanych z powodu OGIB w Oddziale Gastroenterologii 7 Szpitala Marynarki Wojennej w Gdańsku. Wyniki: Spośród 31 pacjentów hospitalizowanych z podejrzeniem OIGB u 87% wykonano enteroskopię dwugalonową, ustalając miejsce krwawienia w jelicie cienkim (SBB). W 64% przypadkach wykonano jednoczasowo skuteczny zabieg terapeutyczny, nie odnotowując istotnych klinicznie powikłań. Wnioski: Praca przedstawia aktualne wytyczne diagnostyki i leczenia SBB oraz potwierdza wysoką wartość diagnostyczną i leczniczą enteroskopii dwubalonowej, również w warunkach polskich. Metoda ta może być uznana za bezpieczne i skuteczne narzędzie diagnostyczno-terapeutyczne, jednakże jej dostępność w warunkach polskiego systemu ochrony zdrowia jest niestety znacznie ograniczona.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 3; 25-30
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krwawienie z żylaków przełyku jako objaw dekompensacji nadciśnienia wrotnego
Autorzy:
Miśkiewicz, Mariusz
Parys, Magdalena
Hadzik-Błaszczyk, Małgorzata
Krupa, Renata
Życińska, Katarzyna
Wardyn, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552089.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
gastroskopia
żylaki przełyku
marskość wątroby krwawienie
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2012, 3; 403-406
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reoperacje z powodu krwawienia do jamy brzusznej po przeszczepieniu wątroby od dawcy zmarłego
Autorzy:
Figiel, Wojciech
Grąt, Michał
Wronka, Karolina
Patkowski, Waldemar
Krasnodębski, Maciej
Masior, Łukasz
Stypułkowski, Jan
Grąt, Karolina
Krawczyk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393903.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
transplantacja wątroby
krwawienie
reoperacja
śmiertelność
wyniki
Opis:
Krwawienie do jamy otrzewnej jest jednym z najczęstszych powikłań chirurgicznych po transplantacji wątroby. Celem pracy była analiza czynników ryzyka krwawienia do jamy otrzewnej po transplantacji wątroby wymagającego reoperacji oraz zbadanie znaczenia tego powikłania w kontekście wczesnych i odległych wyników przeszczepień. Materiał i metodyka. Dane 603 przeszczepień wątroby wykonanych w Klinice Chirurgii Ogólnej, Transplantacyjnej i Wątroby w okresie od stycznia 2011 do września 2014 r. poddano analizie retrospektywnej. Do punktów końcowych badania należały: reoperacja z powodu krwawienia oraz zgon w okresie do 90 dni i od 90 dni do 3 lat po transplantacji. Wyniki. Reoperacje z powodu krwawienia wewnątrzbrzusznego konieczne były po 45 z 603 (7,5%) transplantacji. Niższe stężenie hemoglobiny przed operacją było jedynym niezależnym predykatorem reoperacji (p=0,002), z wartością odcięcia wynoszącą 11,3 g/dl. Odsetek śmiertelności pooperacyjnej w grupie biorców poddanych relaparotomii z powodu krwawienia był istotnie wyższy (15,6% vs 5,6%, p=0,008) w porównaniu do pozostałych chorych. Przeżycie ogólne od 90 dni do 3 lat po transplantacji w grupie chorych poddanych relaparotomii z powodu krwawienia (83,3%) było nieistotnie niższe w porównaniu do pozostałych chorych (92,2%, p=0,096). Niezależnie jednak od gorszych obserwowanych wyników transplantacji, analizy wieloczynnikowe nie potwierdziły istotnego wpływu relaparotomii wykonywanych z powodu krwawienia do jamy brzusznej na wczesną śmiertelność pooperacyjną (p=0,589) oraz 3-letnie przeżycie chorych (p=0,079). Wnioski. Interwencje chirurgiczne z powodu krwawienia do jamy brzusznej nie wpływają obecnie negatywnie na wczesne i odległe wyniki transplantacji wątroby. Przedoperacyjne stężenie hemoglobiny powyżej 11,3 g/dl jest czynnikiem istotnie zmniejszającym ryzyko wystąpienia tego powikłania, jednak przydatność kliniczna tego parametru wydaje się być wątpliwa.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 4; 196-201
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skleroterapia żylaków przełyku u chorych na hemofilię z marskością wątroby – prospektywne, kontrolowane badanie kliniczne
Autorzy:
Szczepanik, Andrzej B
Pielaciński, Konrad
Oses-Szczepanik, Anna M
Huszcza, Sławomir
Misiak, Andrzej
Dąbrowski, Wojciech P
Gajda, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392565.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
hemofilia
żylaki przełyku
krwawienie
endoskopowa skleroterapia
marskość wątroby
Opis:
Wstęp: Krwotok z żylaków przełyku u chorych na hemofilię jest niezwykle groźny ze względu na wrodzony niedobór lub brak czynników krzepnięcia VIII (w hemofilii A) lub IX (w hemofilii B), obniżoną syntezę czynników krzepnięcia II,VII, IX, X w przebiegu przewlekłej choroby wątroby oraz małopłytkowość hiperspleniczną. Cel: Celem pracy była ocena skuteczności i bezpieczeństwa endoskopowej skleroterapii w ostrym krwotoku z żylaków przełyku oraz w profilaktyce wtórnej krwotoku, jak też określenie optymalnej aktywności niedoborowych czynników krzepnięcia i czasu stosowania leczenia substytucyjnego pozwalających na zapewnienia hemostazy po zabiegach skleroterapii. Materiał i metody: Prospektywnej analizie poddano 22 chorych na hemofilię (A-19, B-3) ze współistniejącą marskością wątroby i czynnym krwotokiem z żylaków przełyku, u których wykonano skleroterapię. Chorych, którzy przeżyli, zakwalifikowano do powtarzanych co 3 tygodnie zabiegów skleroterapii w ramach wtórnej profilaktyki krwotoku (grupa badana). Leczenie substytucyjne stosowano przez 3 doby. Polegało ono na przetaczaniu brakującego czynnika w takich dawkach, aby aktywność czynnika VIII wynosiła 80–100% normy w 1. dobie i 60–80% w 2.-3. dobie, zaś czynnika IX odpowiednio 60–80% i 40–60%. Grupę kontrolną stanowiło 20 chorych z marskością wątroby bez hemofilii, porównywalnych pod względem wieku, płci, stopnia zaawansowania marskości wątroby, którzy zostali poddani analogicznemu postępowaniu leczniczemu. Wyniki: Zatrzymanie krwotoku uzyskano u 21 z 22 chorych na hemofilię (95%). Powikłania stwierdzono u 3 chorych, 2 chorych zmarło. W grupie kontrolnej odsetek hemostazy, powikłań i zgonów nie wykazywał statystycznie istotnych różnic w porównaniu z grupą badaną. U 18 z 20 (80%) chorych na hemofilię poddanych wtórnej profilaktyce krwotoku uzyskano całkowitą eradykację żylaków po wykonaniu od 4 do 7 zabiegów obliteracji (średnio 5,4). Nawroty krwawień zanotowano u 15% pacjentów, powikłania u 20%; jeden chory zmarł. Czas od wystąpienia krwotoku do uzyskania eradykacji wynosił 12–21 tygodni (średnio 15,2). Wyniki w grupie kontrolnej nie wykazywały statystycznie istotnych różnic w porównaniu z grupą badaną. Zużycie koncentratów czynnika VIII wyniosło: w hemofilii A, w postaci ciężkiej – 80,9 j/kg/dobę, w hemofilii A z inhibitorem <5 BU – 95,2 j/kg/dobę, w łagodnej – 64,2 j/kg/dobę, zaś w hemofilii B ciężkiej – 91,6 j/kg/dobę. Wnioski: Skleroterapia jest skuteczną metodą zatrzymania krwotoku z żylaków przełyku u chorych na hemofilię i zlikwidowania żylaków w ramach wtórnej profilaktyki krwotoku. Trzydniowe leczenie substytucyjne w zastosowanych przez nas dawkach jest wystarczające do zapewnienia hemostaty i uniknięcia powikłań krwotocznych.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 1; 29-34
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza przyczyn krwawień z nosa oraz metod ich zaopatrywania w izbie przyjęć Samodzielnego Publicznego Centralnego Szpitala Klinicznego (SPCSK) WUM
Autorzy:
Syniec, Michał
Prygiel, Justyna
Dubielska, Anna
Taradaj, Karol
Deja, Michał Deja
Balcerzak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401885.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
krwawienie z nosa
środki przeciwzakrzepowe
nadciśnienie tętnicze
epidemiologia
Opis:
Wstęp: Krwawienie z nosa należy do najczęściej spotykanych w praktyce laryngologicznej rodzajów krwawienia, jak również do najczęstszych przyczyn wizyt pacjentów na ostrym dyżurze laryngologicznym. Krwawienie takie może być zarówno objawem niegroźnych schorzeń, jak i poważnych ogólnoustrojowych chorób. Cel: Celem pracy była analiza sposobu postępowania z pacjentami zgłaszającymi się na ostry dyżur laryngologiczny w SPCSK WUM z powodu krwawienia z nosa. Materiał i metody: Badanie miało charakter retrospektywny. Badaną grupę stanowiło 574 pacjentów, 274 kobiet i 300 mężczyzn, którzy zgłosili się na ostry dyżur laryngologiczny w SP CSK WUM z powodu krwawienia z nosa pomiędzy 1 stycznia a 30 grudnia 2014 r. Średnia wieku pacjentów wynosiła 64,6 lat dla kobiet i 60,3 lat dla mężczyzn. Z analizy wyłączono przypadki, w których przyczyną krwawienia był uraz. Wyniki: 228 zgłaszających się z krwawieniem pacjentów (39,7%) było leczonych przewlekle z powodu nadciśnienia tętniczego. Pomiar ciśnienia tętniczego został wykonany u 335 z nich (58,4%). W132 przypadkach (22,99%) ciśnienie było podwyższone: skurczowe powyżej 160 mmHg i/ lub rozkurczowe powyżej 95 mmHg. Innym znaczącym czynnikiem było stosowanie leków przeciwpłytkowych i przeciwkrzepliwych. 134 pacjentów (22,3%) przyjmowało leki z tej grupy (najczęściej kwas acetylosalicylowy). Kolejnymi czynnikami ryzyka wystąpienia krwawień podawanymi w wywiadzie były: niewydolność serca, migotanie przedsionków, cukrzyca, POChP, infekcje dróg oddechowych i inne choroby układu krwionośnego. Najczęstszym stosowanym leczeniem była tamponada przednia (Rapid Rhino – 248 pacjentów, Spongostan – 129 pacjentów). W 79 przypadkach (13,8%) zastosowano Captopril kaptopril w celu obniżenia ciśnienia krwi. 90 pacjentów (15,6%) wymagało dodatkowej konsultacji internistycznej. Wnioski: W badanej grupie najczęstszymi przyczynami krwawienia z nosa były źle kontrolowane ciśnienie tętnicze i leczenie doustnymi antykoagulantami lub lekami przeciwpłytkowymi. Najczęstszym zastosowanym leczeniem objawowym była tamponada przednia typu Rapid Rhino i Spongostan. W razie konieczności stosowano leczenie przyczynowe.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 4; 21-26
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krwawienie pierwszym objawem raka migdałka podniebiennego
Autorzy:
Jurkiewicz-Łobodzińska, Małgorzata
Gerwel, Agata
Siewruk-Kalicka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398878.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
krwawienie z migdałka podniebiennego
rak migdałka podniebiennego
Opis:
The authors present the case of the patient suffering from recurrent bleeding from the palatine tonsil. A visual and tactile examination did not reveal any alteration to the tonsil. Following three recurrent bleeding episodes, we conducted an examination of the vessels (through MRI including vessel option) and consequently ruled out any possible presence of vessel alterations in the tonsil and in the adjacent tissues. Subsequently tonsillectomy was carried out. The histopathological examination revealed the presence of carcinoma in the tonsil’s flesh, whereas the mucosa of the tonsil remained unaltered. Over the period of six months the patient had repeatedly been examined by experienced head and neck surgeons, none of whom found any abnormalities in the tonsil. No other symptoms of the tonsil carcinoma were detected in the patient. The authors underscore the rare occurence of the abovementioned symptoms in carcinoma of the tonsil. They note, however, that certain number of patients with the branchiogenic cyst exhibit the abovementioned symptoms of the tonsil carcinoma.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2007, 61, 3; 315-318
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kłębczak (glomangioma) żołądka – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa
Autorzy:
Chabowski, Mariusz
Paszkowski, Adam
Skotarczak, Jerzy
Dorobisz, Tadeusz
Leśniak, Michał
Janczak, Dawid
Janczak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393776.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
kłębczak
krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego
usunięcie żołądka
Opis:
W przy przedstawiono opis przypadku pacjenta z kłębczakiem żołądka, mezenchymalnym nowotworem, manifestującym się krwawieniem z górnego odcinka przewodu pokarmowego (Forrest IB). Pacjenta operowano dwukrotnie. Za pierwszym razem w trybie planowym podczas laparotomii resekowano żołądek sposobem Billrotha I (Rydygier), a za drugim razem – wykonano resekcję sposobem Billrotha II z zespoleniem Brauna. W badaniu histopatologicznym rozpoznano utkanie glomangioma. Przedstawiono dane z piśmiennictwa dotyczące kłębczaków żołądka.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 6; 623-628
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie z przypadkowo znalezionym, niezmienionym uchyłkiem Meckel’a – przegląd piśmiennictwa
Autorzy:
Żyluk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392129.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
krwawienie z przewodu pokarmowego
niedrożność jelit
uchyłek Meckel’a
wycięcie profilaktyczne
Opis:
Uchyłek Meckel’a jest najczęstszą wrodzoną anomalią przewodu pokarmowego, o częstości występowania w ogólnej populacji ocenianej na 1–4%. U większości osób stanowi on ukrytą anomalię, niepowodującą żadnych objawów, ale u niektórych może być przyczyną powikłań, takich jak: niedrożność jelit, krwawienia i zapalenia. W piśmiennictwie nie ma jednoznacznych zaleceń co do postępowania z przypadkowo znalezionym, niezmienionym uchyłkiem Meckel’a. Zamierzeniem pracy był przegląd piśmiennictwa w celu ustalenia aktualnego stanu wiedzy w tej kwestii. Na podstawie analizy 17 publikacji określono cechy przemawiające za „profilaktycznym” wycięciem przypadkowo znalezionego, niezmienionego uchyłka Meckel’a. Są to: wiek <50 lat, płeć męska, długość uchyłka >2 cm, makroskopowe cechy wskazujące na obecność ektopowej błony śluzowej i wąska szyja uchyłka. W przypadkach niespełniających tych kryteriów ryzyko powstania powikłań jest minimalne. Pozostawienie uchyłka jest zalecane w sytuacjach zapalenia otrzewnej, dużego urazu narządów jamy brzusznej i w podeszłym wieku. Jednak wskazania do wycinania lub pozostawiania go są względne; chirurg może bezpiecznie wybrać jedną z dwóch możliwości, zależnie od danego przypadku.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 6; 41-46
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wodogłowie pokrwotoczne u noworodków i niemowląt
Posthaemorrhagic hydrocephalus in neonates and infants
Autorzy:
Mandera, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058842.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
intraventricular haemorrhage
neonates
posthaemorrhagic hydrocephalus
prevention
treatment
krwawienie dokomorowe
wodogłowie pokrwotoczne
noworodki
zapobieganie
leczenie
Opis:
Intra- and periventricular haemorrhage (PVH) is one of the most common and serious complications of preterm birth. It may lead to the hydrocephalus and neurodevelopmental disability. The author present the up-to-date knowledge concerning following aspects of posthaemorrhagic hydrocephalus: epidemiology, pathophysiology, clinical symptoms, diagnostics, treatment options and prognosis. The possibilities of prevention of the PVH, also with the most recent method of intraventricular fibrinolytic therapy and drainage, were also discussed. The early management of posthaemorrhagic hydrocephalus in premature infants is very difficult and connected with many controversies. although various options of surgical treatment are available in these cases all of them have many disadvantages. Such surgical therapeutic measures like ventricular and lumbar tapping, external ventricular drainage, inserting a ventricular access device (e.g. Rickham reservoir), ventriculosubgaleal shunt and eventually implantation of ventriculoperitoneal shunt were discussed. The modern endoscopic procedures used in hydrocephalus (endoscopic third ventriculostomy and cauterisation of arachnoid plexus) were also presented.
Krwawienie do układu komorowego i obszaru okołokomorowego mózgu (KODK) jest często spotykanym powikłaniem u noworodków przedwcześnie urodzonych. Może ono prowadzić do powstania wodogłowia pokrwotocznego i nieprawidłowości rozwoju psychoruchowego dziecka. W artykule przedstawiono współczesne poglądy na temat epidemiologii, patofizjologii, objawów klinicznych, diagnostyki, możliwości leczenia i rokowania wodogłowia pokrwotocznego u noworodków i niemowląt. Omówiono także możliwości zapobiegania krwawieniu KODK, w tym również poprzez najnowsze metody terapii fibrynolitycznej i płukania komór. Wczesne leczenie wodogłowia pokrwotocznego u noworodków przedwcześnie urodzonych jest bardzo trudne i wywołuje wiele kontrowersji. Chociaż stosowane są różne opcje leczenia chirurgicznego w tych przypadkach, każde z nich ma szereg wad. Dokonano przeglądu takich metod leczenia chirurgicznego, jak nakłucia obarczające komór przezciemieniową lub punkcją lędźwiową, drenaż zewnętrzny układu komorowego, implantacja zbiornika podskórnego (np. typu Rickhama), drenaż komorowo-podczepcowy czy wreszcie implantacja układu zastawkowego komorowo-otrzewnowego. Przedstawiono także współcześnie stosowane w leczeniu wodogłowia metody endoskopowe, takie jak wentrykulocysternostomia i kauteryzacja splotu naczyniówkowego.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 1; 37-44
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nawracające krwawienia dootrzewnowe w przebiegu przewlekłej dializy otrzewnowej u dzieci
Recurrent hemoperitoneum in chronic peritoneal dialysis in children
Autorzy:
Makulska, Irena
Zwolińska, Danuta
Kubicki, Dominik
Jungiewicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032470.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
hemoperitoneum
peritoneal dialysis
prognosis
treatment
dializa otrzewnowa
krwawienie dootrzewnowe
dzieci
leczenie
rokowanie
Opis:
Introduction: Bleeding into the peritoneal cavity (hemoperitoneum) is one of the complications of chronic peritoneal dialysis (PD). Its occurrence varies from 6.1 to 8.4% of patients receiving this treatment. This complication always causes lot of anxiety, but is usually benign. On the other hand it might be also a sign of a serious pathology. Materials and methods: The analysis of records of PD patients with at least one incident of intraperitoneal bleeding, treated in the Department of Pediatric Nephrology Wrocław Medical University between 2001 and 2007 year, was performed. We analysed such the parameters like: sex, cause of the disease, age of the PD beginning, the first hemoperitoneum incident, its cause, frequency and intensity. The patient’s prognoses were also analysed. Results: In analysed time, PD was performed in 44 patients (21 girls, 23 boys) aged from 10 days to 21 years, mean 10.5 years. In our population of children on PD, hemoperitoneum occurred in 9.3% of patients. All of those cases were girls and all incidents were associated with menstruation. Conclusion: Recurrent intraperitoneal bleeding is benign in most cases. This type of bleeding is not associated with frequency of peritonitis, course of PD, does not impair filtration ability of the peritoneal membrane or influence survival of renal replacement therapy method or patients survival.
Jednym z powikłań dializy otrzewnowej jest krwawienie do jamy otrzewnowej (hemoperitoneum). Występuje ono u 6,1–8,4% pacjentów dializowanych tą metodą. Budzi zawsze niepokój pacjenta i otoczenia, jednakże w większości przypadków jest powikłaniem łagodnym. Może być również objawem poważnej patologii. Materiał i metoda: Poddano analizie historie chorób pacjentów leczonych przewlekle dializą otrzewnową w Klinice Nefrologii Pediatrycznej Wrocławskiego Uniwersytetu Medycznego w okresie 2001–2007 roku, u których wystąpiło chociaż jedno krwawienie do jamy otrzewnowej. Analizowano takie dane, jak: płeć, przyczyna schyłkowej niewydolności nerek, wiek rozpoczęcia dializy otrzewnowej, czas wystąpienia pierwszego incydentu krwawienia i jego przyczyna, częstość występowania i natężenie krwawienia do jamy otrzewnowej, metody diagnostyczne i zastosowane leczenie, oraz prześledzono losy tych chorych. Wyniki: W analizowanym okresie dializą otrzewnową było leczonych 44 pacjentów (21 dziewczynek, 23 chłopców), w wieku od 10 dni do 21 lat (średnia 10,5 roku). U 9,3% chorych wystąpiło krwawienie do jamy otrzewnowej. W grupie tej były tylko dziewczynki i każde zdarzenie miało związek z cyklem miesięcznym. Wnioski: Krwawienie do jamy otrzewnowej, w większości przypadków, ma charakter łagodny. Krwawienie tego typu nie ma istotnego wpływu na częstość występowania zapalenia otrzewnej, przebieg dializy, nie zaburza zdolności filtracyjnej błony otrzewnowej oraz nie wpływa na przeżycie metody leczenia i przeżycie pacjentów.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 1; 69-72
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pęknięcie nerki jako rzadkie powikłanie zabiegu ESWL (kruszenie kamieni falą generowaną pozaustrojowo)
Kidney rupture as a rare complication of the ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy)
Autorzy:
Ząbkowski, Tomasz
Wajszczuk, Marcin
Jedynak, Rafał
Zieliński, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031561.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bleeding
kidney resection
kidney rupture
lithotripsy
renal calculosis
kamica nerek
litotrypsja
pęknięcie nerki
krwawienie
usunięcie nerki
Opis:
ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy) is one of the basic treatment methods of the renal calculosis which is widely used as a non-invasive and efficient technique. With the growth of experience of the urologists who are performing lithotripsy treatments and improvement of lithotriptors, effectiveness of the medical procedures is rising. The authors report the extremely rare complication after the ESWL treatment as a kidney rupture and massive bleeding in the retroperitoneal space. A 78-year-old patient with thrombocytopenia after CABG, after implantation of the pacemaker, with hypertension and type II diabetes, treated with oral anticoagulants, was urgently admitted to the Clinic of Urology 6 hours after the ESWL treatment because of deterioration of general condition, increasing pains in the left lumbar region and massive haematuria. The kidney rupture with massive haematoma of the retroperitoneal space was diagnosed after the subjective and objective examination and on the bases of the additional tests (computer tomography of the abdomen). The patient was immediately qualified to the operative treatment. Huge haematoma filling the space of the left kidney and heading for the left iliac fossa as well as massive bleeding from a whole surface of the left injured kidney without possibilities of reaching haemostasia, was intraoperatively diagnosed. Regarding the above clinical picture a decision on resection of the left kidney was taken. With regard to massive posthaemorrhagic changes in surrounding tissues and uncertainty considering haemostasia, packing was carried out – 6 napkins were put into the retroperitoneal space. No complications occurred in the early postoperative period. The patient showed proper parameters of circulatory, respiratory and renal excretion efficiency. According to plan the napkins were removed from the left retroperitoneal space on the third day after the treatment. The renal bed after the kidney resection shows no pathologic changes. The patient was discharged from hospital after 16 days in good general condition.
Kruszenie kamieni falą generowaną pozaustrojowo (extracorporeal shock wave lithotripsy, ESWL) należy do podstawowych metod leczenia kamicy nerkowej – zyskała ona szerokie zastosowanie jako metoda małoinwazyjna i skuteczna. Wraz ze wzrostem doświadczenia urologów wykonujących zabiegi litotrypsji oraz udoskonalaniem litotryptorów wzrasta skuteczność wykonywanych zabiegów. Autorzy przedstawiają niezmiernie rzadkie powikłanie po zabiegu ESWL pod postacią pęknięcia nerki i masywnego krwawienia do przestrzeni zaotrzewnowej. Siedemdziesięcioośmioletni pacjent z małopłytkowością, po zabiegu by-passów (coronary artery bypass graft, CABG), po implantacji układu stymulującego serca, z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu II, leczony doustnymi antykoagulantami został przyjęty do Kliniki Urologicznej 6 godzin po zabiegu ESWL w trybie pilnym z powodu pogarszającego się stanu ogólnego, narastających dolegliwości bólowych w lewej okolicy lędźwiowej i masywnego krwiomoczu. Po przeprowadzeniu badania podmiotowego, przedmiotowego i na podstawie wykonanych badań dodatkowych (tomografia komputerowa jamy brzusznej) rozpoznano pęknięcie nerki z masywnym krwiakiem przestrzeni zaotrzewnowej. Chorego zakwalifikowano w trybie pilnym do leczenia operacyjnego. Śródoperacyjnie stwierdzono ogromny krwiak wypełniający przestrzeń zaotrzewnową wokół nerki lewej i schodzący do lewego dołu biodrowego oraz masywne krwawienie z całej powierzchni uszkodzonej nerki bez możliwości opanowania krwawienia. Wobec powyższego obrazu podjęto decyzję o wycięciu nerki lewej. Z uwagi na stwierdzone płaszczyznowe krwawienie w otaczających tkankach i brak pewności co do ostatecznej hemostazy zdecydowano wykonać packing – założono 6 serwet do przestrzeni zaotrzewnowej. We wczesnym okresie pooperacyjnym nie stwierdzono powikłań. Pacjent krążeniowo, oddechowo i nerkowo wydolny. W 3. dobie od zabiegu w trybie planowym usunięto serwety z lewej przestrzeni zaotrzewnowej, nie stwierdzając krwawienia w loży po usuniętej nerce. Pacjent w 16. dobie hospitalizacji wypisany do domu w stanie ogólnym dobrym.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 4; 320-323
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół Mallory’ego i Weissa w materiale własnym – diagnostyka i współczesne zasady postępowa
Autorzy:
Cybułka, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393995.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zespół Mallory’ego i Weissa
krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego
koagulacja argonowa (APC)
terapia endoskopowa
Opis:
Każde krwawienie do światła przewodu pokarmowego jest bezpośrednim zagrożeniem życia, wymaga ścisłego nadzoru w warunkach szpitalnych, zmusza do przeprowadzenia weryfikacji oraz interwencji endoskopowej. W niektórych przypadkach o dynamicznym przebiegu, w celu uzupełnienia niedoborów, konieczne jest wykorzystanie krwi i jej preparatów. Jedną z przyczyn krwawienia zlokalizowanego proksymalnie do więzadła Treitza jest uszkodzenie błony śluzowej oraz głębszych warstw ściany połączenia przełykowo-żołądkowego określanych jako zespół Mallory’ego i Weissa. Celem pracy była retrospektywna analiza wyselekcjonowanej grupy chorych z objawowym krwawieniem do górnego odcinka przewodu pokarmowego w przebiegu zespołu Mallory’ego i Weissa, określenie charakterystycznych cech tej jednostki chorobowej w badanej populacji oraz wykazanie skuteczności terapii endoskopowej poprzez użycie koagulacji argonowej (APC). Materiał i metodyka. Analizie poddano 2120 wyników badania gastroskopowego, wśród których 111 (5,24%) wykonanych zostało z powodu objawowego krwawienia do przewodu pokarmowego. W badanej grupie endoskopowe rozpoznanie zespołu Mallory’ego i Weissa dotyczyło 22 chorych (1,04%). Wyniki. Badana jednostka chorobowa była przyczyną krwawienia do światła górnego odcinka przewodu pokarmowego w 19,82% przypadków. Mimo że schorzenie charakteryzuje się przeważnie łagodnym i samoograniczającym się przebiegiem, w badanej grupie 59,09% chorych wymagało terapeutycznej interwencji endoskopowej z powodu aktywnego krwawienia. W 54,55% ze skutkiem wykorzystano koagulację argonową do opanowania źródła krwawienia. Wnioski. Wczesne wykonanie interwencji diagnostycznej, jak również terapeutycznej, jakim pozostaje gastroskopia, gwarantuje skuteczną kontrolę nad przebiegiem klinicznym zespołu Mallory’ego i Weissa. Endoskopowa koagulacja w plazmie argonu jest efektywną formą zaopatrzenia krwawienia wykorzystywaną w monoterapii endoskopowej lub w połączeniu z innymi zabiegami.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 2; 132-147
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie Międzynarodowej Klasyfikacji Praktyki Pielęgniarskiej (ICNP®) w opiece nad pacjentem po embolizacji tętniaka kompleksu tętnicy łączącej przedniej (ACoA).
Application of the International Classification for Nursing Practise (ICNP®) in the care of the patient after anterior communicating artery (ACoA) aneurysm embolization.
Autorzy:
Jeł, Agnieszka
Baszkiewicz, Ilona
Ramuś, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/470194.pdf
Data publikacji:
2017-04-10
Wydawca:
Europejskie Centrum Kształcenia Podyplomowego
Tematy:
embolizacja tętniaka, krwawienie podpajęczynówkowe, Międzynarodowa Klasyfikacja Opieki Pielęgniarskiej ICNP®
aneurysm embolization, subdural haemorrhage, the International Classification for Nursing Practise ICNP®
Opis:
W pracy zamieszczono propozycję planu opieki pielęgniarskiej nad pacjentem po embolizacji tętniaka kompleksu tętnicy łączącej przedniej z krwawieniem podpajeczynówkowym opracowanego na podstawie indywidualnego studium przypadku za pomocą wskaźników jakości wyników opieki pielęgniarskiej według C-HOBIC. Proces pielęgnowania opiera się na terminologii klasyfikacji ICNP® – Międzynarodowa Klasyfikacja Opieki Pielęgniarskiej.
In the presented paper a plan of the care of the patient after anterior communicating artery (ACoA) aneurysm embolisation with subdural haemorrhage was propsed, based on an individual case study using C-HOBIC nursing performance quality indicators. The developed nursing care plan was based on the terminology of ICNP® – the International Classification for Nursing Practise.
Źródło:
Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia; 2017, 2; 53-56
2084-4212
Pojawia się w:
Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krwotok wewnętrzny z nacieku nowotworowego u chorej z zaawansowanym rakiem szyjki macicy po chemioterapii – opis przypadku
Tumor-related internal hemorrhage in late-stage post-chemotherapy cervical cancer patient: case report
Autorzy:
Rzepka, Jakub
Panek, Grzegorz
Bidziński, Mariusz
Krynicki, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031060.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
cervical cancer
chemotherapy complications
genital tract bleeding
iliac vessel ligation
internal hemorrhage
krwotok wewnętrzny
podwiązanie naczyń biodrowych
powikładnia chemioterapii
rak szyjki macicy
krwawienie z dróg rodnych
Opis:
Genital tract bleeding is among the most frequent and life-threatening complications of cervical cancer, potentially resulting in severe hemodynamic disturbances, including death. Bleeding may occur at any clinical stage, but is most frequent in women affected with late-stage tumor (FIGO stages IIIB-IVA). There are many literature reports of genital tract bleeding in patients treated by radio- or radiochemotherapy. The past decade provided a large body of evidence indicating high effectiveness of chemotherapy in both adjuvant and neoadjuvant treatment of patients with late-stage cervical cancer. Our experience with chemotherapy in the treatment of locally advanced tumors of various locations confirmed a risk of hemorrhagic complications, which are paradoxically a side effect of an otherwise favorable therapeutic response. The paper reports on an uncommon complication – internal hemorrhage in a patient with FIGO stage IV chemotherapy-treated cervical cancer. Based on this case discussed are conservative and surgical options for controlling genital tract hemorrhage. Prognosis in these patients is very poor; there is always a risk of hemorrhage, independent on treatment modality chosen. Management of internal hemorrhage in patients with genital malignancies poses a considerable challenge for surgeon’s expertise and requires an advanced technical support. The reported further case confirms the necessity of treating cervical cancer patients in multi-specialty centers.
Krwawienie z dróg rodnych jest jednym z najczęstrzych i najgroźniejszych powikłań raka szyjki macicy (RSM) i może prowadzić do ciężkich powikłań hemodynamicznych u pacjentki ze zgonem włącznie. Krwotok może wystąpić u chorych na ten nowotwór w każdym stopniu klinicznego zaawansowania, jednakże znamiennie częściej występuje u kobiet dotkniętych zaawansowanym miejscowo nowotworem (IIIB-IVA wg FIGO). W literaturze opisano liczne przypadki krwawienia z dróg rodnych u pacjentek leczonych metodą radioterapii lub radiochemioterapii. Ostatnia dekada dostarczyła wielu dowodów wskazujących na wysoką skuteczność chemioterapii w leczeniu adiuwantowym i neoadiuwantowym chorych na zaawansowanego raka szyjki macicy. Doświadczenia z zastosowaniem chemioterapii w leczeniu zaawansowanych miejscowo nowotworów w różnych lokalizacjach wskazują na możliwość wystąpienia powikłań krwotocznych będących paradoksalnie ubocznym skutkiem dobrej odpowiedzi na leczenie. W pracy przedstawiono nietypowe powikłanie – krwotok wewnętrzny u pacjentki z zaawansowanym RSM (FIGO IV) po leczeniu metodą chemioterapii. Na podstawie opisanego przypadku omówiono zarówno zachowawcze, jak i zabiegowe możliwości opanowania krwotoku z dróg rodnych. Rokowanie u tych pacjentek jest bardzo złe; musimy pamiętać, że bez względu na to, jaką metodę leczenia wybierzemy, zawsze trzeba liczyć się z możliwością wystąpienia krwotoku. Postępowanie z krwotokami wewnętrznymi u chorych na nowotwory narządu rodnego stwarza poważne wyzwanie dla umiejętności chirurga oraz wymaga bardzo zaawansowanego zaplecza technicznego. Opisany przypadek wskazuje na konieczność leczenia chorych na raka szyjki macicy w ośrodkach wielospecjalistycznych.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 283-288
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies