Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Th1" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Current view about basophils and their significance in the allergic immune response
Aktualna wiedza o bazofilach i ich roli w reakcjach alergicznych
Autorzy:
Kujawiak, Magdalena
Grzegorczyk, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032878.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
cytokines
th1/th2 response
late-phase reaction (lpr)
releasability
cell differentiation
cytokiny
odpowiedź th1/th2
zjawisko „basophil
releasability”
reakcja późnej fazy (lpr)
różnicowanie komórek.
Opis:
Basophils are one of major effector cells participating in the immune response despite the fact that they constitute a small population of peripheral blood leukocytes. They are activated by cross-linking of an antigen with IgE through FcεRI and then they release a wide range of mediators, implicated in the pathogenesis of allergic diseases. Basophils are essential cells in IgG-mediated systemic anaphylaxis and currently are considered as antigen-presenting cells. This review summarizes recent studies and reports on basophils, their origin and role in the immune response, and their participation in diseases. Widening of our knowledge about basophils can help us to understand better the mechanisms of the complex processes in which those cells are involved.
Bazofile to jedne z najistotniejszych komórek uczestniczących w odpowiedzi immunologicznej, mimo iż stanowią niewielką populację we krwi obwodowej. Ulegają aktywacji w krzyżowej reakcji wiązania antygenu przez przeciwciało IgE do receptora FcεRI. Uwalniają szerokie spektrum mediatorów, co przekłada się na implikacje w patogenezie chorób alergicznych. Odgrywają także znaczącą rolę w uogólnionych reakcjach anafilaktycznych z udziałem przeciwciał IgG, a także jako komórki prezentujące antygen. Ta praca jest podsumowaniem aktualnej wiedzy o bazofilach, ich pochodzeniu i roli w reakcjach alergicznych oraz znaczeniu w jednostkach chorobowych. Poszerzanie wiedzy z tego zakresu jest niezbędne do lepszego zrozumieniu mechanizmów skomplikowanych procesów, w których bazofile uczestniczą.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 177-200
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Immunomodelling Characteristics of Mature Dendritic Cells Stimulated by Colon Cancer Cells Lysates
Autorzy:
Radej, Sebastian
Roliński, Jacek
Rawicz-Pruszyński, Karol
Bury, Paweł
Borowski, Grzegorz
Furmaga, Jacek
Chrościcki, Andrzej
Wallner, Grzegorz
Maciejewski, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395534.pdf
Data publikacji:
2015-02-01
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
dendritic cells
colon cancer
cancer cells lysates
Th1
Th2
Opis:
Application of cells with high TAA (tumor associated antigen) presentation potential seems to be crucial in neoplasia immunotherapy. Such feature is distributed in dendritic cells, which present peptides from processed TAA - MHC molecules complex to the T cells of a host. The aim of the study was to assess the influence of colon neoplasia tissue lysate on functioning of generated autologous DC’s in the field of autologous CD4+ lymphocytes immunological response towards Th1/Th2 under in vitro environment together with comparison and assessment of DCs’ immunosuppressive properties acquired from patients with colon cancer. Material and methods. The population of this study consisted of 16 healthy- controls, 36colon cancer patients. Blood samples were collected 24h before planned surgery and preventive antibiotic therapy. Neoplastic tissue sample, was digested for cell lysates preparation. DC’s generation from PBMC was carried out in standard conditionsand medium enriched with rhGM-CSF and rhIL-4. Mature DC`s and cocultured autologous CD4 lymphocytes immunophenotype assessment was analyzed with flow cytometer. Intracellular and culture medium cytokines concentration was analyzed with ELISA and FACS method. Results. DC`s generated from colon cancer patients stimulated with lysates presented greater maturity, lower expression of CD206 antigen, significantly higher expression of HLA-DR, CD208 and CD209 and high intracellular expression of IL-12, compared to non-stimulated cells. Conclusions. The neoplastic tissue in vivo produces a number of substances having an unfavorable effect on immune system, our results suggests using lysates as good dendritic cells stimulators that possibly could have application in colon cancer immunotherapy
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2015, 87, 2; 71-82
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Limfocyty Th22, Th17.1, Tc17, Tfh i NKTfh w patogenezie stwardnienia rozsianego
Th22, Th17.1, Tc17, Tfh and NKTfh lymphocytes in pathogenesis of multiple sclerosis
Autorzy:
Zarobkiewicz, Michał K.
Bojarska-Junak, Agnieszka
Kowalska, Wioleta
Roliński, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035412.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
stwardnienie rozsiane
ms
sm
nktfh
tfh
tc17
th17.1
ahr
c-maf
th22
multiple sclerosis
Opis:
Multiple sclerosis (MS) is the most common inflammatory-demyelinating disease, its morbidity varies between 2 per 100 000 inhabitants in sub-Saharan Africa to 100 per 100 000 inhabitants in Europe and North America. Despite the unquestionable progress in medicine, MS is still incurable and all that can be done for a patient is to struggle to slow down the inevitable progress of the disease, which eventually will cause disability. Recognizing the detailed immunopathogenesis of MS is probably the only chance for fully effective treatment. Most of the immunological studies of the previous decades focused on the classic sub-populations of T lymphocytes. This review is focused, however, on novel sub-populations – Th22, Th17.1, Tc17, Tfh and NKTfh lymphocytes in the pathogenesis of MS.
Stwardnienie rozsiane (multiple sclerosis – MS) jest najczęstszą chorobą zapalno-demielinizacyjną. Chorobowość wynosi od około 2/100 000 w okolicach równika do około 100/100 000 w Europie i Ameryce Północnej. Pomimo znacznego postępu medycyny, jaki dokonał się w ostatnich dziesięcioleciach, schorzenie to cały czas pozostaje nieuleczalne. Jedyną możliwością jest walka o spowolnienie nieuchronnego postępu choroby, który w końcu doprowadzi do niepełnosprawności pacjenta. Z tego względu ważne jest dokładne poznanie immunopatogenezy MS. Prowadzone dotychczas badania skupiały się na klasycznych subpopulacjach komórek T. W niniejszym artykule przyjrzymy się stanowi badań i dostępnej wiedzy na temat udziału „nowych” subpopulacji komórek T, tj. limfocytów Th22, Th17.1, Tc17, Tfh, NKTfh, w patogenezie MS.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 19-24
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Polish take on Hamburg silvers. Notes on the specialization of Hamburg goldsmithing workshops of the modern era
Srebra hamburskie z polskiej perspektywy. Uwagi o specjalizacji hamburskich warsztatów złotniczych doby nowożytnej
Autorzy:
Kilijańska, Alicja
Nowacki, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31003171.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
srebra hamburskie
warsztat złotniczy
polskie muzea
XVII i 1 poł XVIII w.
Hamburg silvers
goldsmithing workshop
Polish museums
17th and 1st half of the 18th century
Opis:
The aim of this study is to present one of the most important defining features of modern Hamburg goldsmithing, namely the specialization of the workshops operating in 17th and first half of 18th century. With the widespread replication of the characteristic examples of Hamburg artwork, the features differentiating local products from those made in other goldsmithing centres became more and more recognizable. The article briefly describes several Hamburg silvers preserved in the country, both in private and museum collections. In view of the fact that most of the silvers from the great godsmithing centre of our interest can only be found in Hamburg itself or in Russia - Polish artefacts, though not comparable in quantity, can shed some light on the correct understanding of the artistic merit and character of one of the most important centres of goldsmithing in modern history.
Celem artykułu jest ukazanie jednej z najistotniejszych kwestii definiujących nowożytne złotnictwo hamburskie, jaką jest specjalizacja warsztatów działających w XVII i 1.połowie XVIII stulecia. Multiplikowane dzieła typowe utrwaliły specyficzne dla Hamburga schematy odróżniające tamtejsze wyroby od produkcji innych ważnych centrów złotniczej wytwórczości. W artykule pokrótce scharakteryzowano kilka hamburskich sreber zachowanych w krajowych zbiorach, zarówno muzealnych jak i prywatnych. Zważywszy na fakt zachowania się większej ilości sreber z interesującego nas wielkiego centrum wytwórczości złotniczej jedynie w samym Hamburgu oraz w Rosji – polskie zasoby, choć ilościowo skromne, mogą dać prawidłowe pojęcie o artystycznych walorach i specyfice jednego z ważniejszych centrów złotniczych doby nowożytnej.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2021, 27, 1; 111-135
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Późnorzymskie ius postliminii świadectwem słabości ‘soft power’ cesarstwa – studium przypadku
Autorzy:
Wiewiorowski, Jacek Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632271.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
ius postliminii, late Roman empire, imperial constitutions, C. Th. 5.7.1 (Brev. 5.5.1) = C. 8.50.19, ‘soft power’
ius postliminii, późne cesarstwo rzymskie, konstytucje cesarskie, C. Th. 5.7.1 (Brev. 5.5.1) = C. 8.50.19, ‘soft power’
Opis:
The article discusses a late Roman imperial enactment which confirmed the rules of ius postliminii - the law allowing a freeborn Roman citizen captured by the enemy to recover all previous rights after returning from the captivity. The enactment added certain legal privileges to the law but precluded its application to those who deserted to the enemy: C. Th. 5.7.1 (Brev. 5.5.1) = C. 8.50.19 (a. 366). The author outlines the reasons why the regulation was applicable in different historical and geographical circumstances. The excerpt of the enactment is known from Theodosian Code from 438 and approved by its interpretatio, written in the late 5th-century Gaul. Both texts were repeated by Breviary of Alaric (ca 506 AD); Lex Romana Burgundionum (ca 501 AD) partly shared the spirit of the discussed imperial law, while its abbreviated version was included in Justinian Code (534 AD). The author discusses the reasons why the law was suited to the realities of the mid-4th century Gaul, in the empire of Theodosius II (408–450), in the late 5th-century Gaul or in the Western and Eastern parts of Mediterranean of the first half of the 6th century. He draws the conclusion that the enactment and its repetition in different sources are the hallmarks of weakening of the Roman ‘soft power’ in late antiquity, underlining the universal value of the idea of ‘soft power’, the term introduced in political studies by Joseph S. Nye Jr. in the late 1980s.
W artykule omówiono późnorzymską konstytucję cesarską, która potwierdzała reguły ius postliminii – prawa obywatela rzymskiego do powrotu do utraconej sytuacji prawnej w przypadku uwolnienia z niewoli nieprzyjacielskiej – uzupełniając je o dodatkowe przywileje, ale wyłączając zastosowanie ustawy wobec tych, którzy przenieśli się dobrowolnie: C. Th. 5.7.1 (Brev. 5.5.1) = C. 8.50.19 (a. 366). Autor analizuje przyczyny, dla których unormowanie to znajdowało zastosowanie w różnych realiach historycznych i geograficznych. Wyciąg z tej konstytucji znany jest z Kodeksu Teodozjańskiego (Codex Theodosianus) z 438 r. i opatrzony został w interpretatio, powstałej w Galii pod koniec V w., a oba teksty powtórzono w Brewiarzu Alaryka (ok. 506). Lex Romana Burgundionum (ok. 501) w części podzielała rozwiązanie przyjęte w analizowanej konstytucji, podczas gdy jej skrócona wersja przejęta została do Kodeksu Justyniana (Codex Justinianus) z 534 r. Autor wskazuje przyczyny, dla których C. Th. 5.7.1 (Brev. 5.5.1) = C. 8.50.19 (a. 366) znajdowało zastosowanie w Galii w połowie IV w., w imperium Teodozjusza II (408–450), w późnym V w. w Galii oraz w zachodniej i wschodniej części świata śródziemnomorskiego pierwszej połowy VI w. Wysnuwa stąd wniosek, że C. Th. 5.7.1 (Brev. 5.5.1) = C. 8.50.19 (a. 366) i jej powtarzanie w różnych źródłach są świadectwem słabnięcia rzymskiego ‘soft power’ w późnym antyku, podkreślając uniwersalność tej koncepcji, wprowadzonej do politologii przez Josepha S. Nye Jr. w późnych latach osiemdziesiątych XX w.
Źródło:
Res Historica; 2018, 46
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Maria Lednicka-Szczytt – kariera polskiej rzeźbiarki we Włoszech, 1924–1934
Maria Lednicka-Szczytt – career of a Polish sculptress in Italy, 1924–1934
Autorzy:
Nowakowska-Sito, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197973.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
sztuka kobiet
rzeźba
sztuka polska I poł. XX w.
polska emigracja
female artists
sculpture
female sculpture
Polish art 1st half 20th c.
Polish emigration
Opis:
Twórczość Marii Lednickiej-Szczytt (Maryli Lednickiej), uczennicy Antoine’a Bourdelle’a, uważanej w okresie międzywojennym za jedną z najbardziej znanych polskich artystek za granicą, jest dziś w zasadzie nieznana. W rekonstrukcji artystycznej biografii, skupiam się na okresie włoskim jako najbardziej owocnym w jej karierze. Za daty graniczne tego okresu przyjęłam 1924 – rok pierwszej indywidualnej wystawy artystki w mediolańskiej Galerii Pesaro, za końcowy, rok 1934 – datę pierwszej indywidualnej wystawy w nowojorskiej Wildenstein Galleries, inicjującej przenosiny pracowni artystki za ocean. Urodzona w Moskwie, córka jednego z najważniejszych polskich polityków w carskiej Rosji Aleksandra Lednickiego, została wcześnie dostrzeżona jako sprawna organizatorka i aktywna uczestniczka polskiego życia artystycznego nad Sekwaną. Zyskała dowody oficjalnego uznania w postaci życzliwych recenzji popularnych krytyków (jak Woroniecki czy Vauxcelles) oraz przyjęcia w 1921 roku w poczet członków Salon d’Automne, a w 1925 roku członka warszawskiego TZSP. W początku lat 20. rozpoczęła współpracę z Adrianną Górską (Adrienne Gorską), siostrą Tamary Łempickiej, z którą wykonała projekty fontann i małej architektury, a także nagrobek rodziny Lednickich na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (1923–1925). Okres włoski, w którym Lednicka stworzyła wiele portretów osobistości ze świata sztuki, arystokracji i polityki, upłynął pod znakiem ówczesnych protektorów rzeźbiarki – małżeństwa Teoplitzów. Józef (Giuseppe), pochodzący z warszawskiego rodu żydowskiej burżuazji, wpływowy prezes Banca Commerciale Italiana, oraz jego żona – gwiazda scen krakowskich ok. 1900 roku i podróżniczka – Jadwiga Mrozowska, prowadzili w Mediolanie artystyczny salon, promujący młodych artystów. Zaprzyjaźnieni z d’Annunziem i czołowymi postaciami ówczesnych Włoch, ułatwiali sukcesy swej podopiecznej, a także promowali związane z nią uzdolnione kobiety (Adrienne Gorska, Tamara de Lempicka). Współpracując w latach 30. przy dekoracji kilku włoskich transatlantyków, Lednicka biegle opanowała technologię prac w różnych materiałach – od ulubionego drewna, po rozmaite gatunki kamienia, płaskorzeźbę i panele dekoracyjne. Dorobek artystki dziś zupełnie rozproszony (w Polsce w zbiorach muzealnych zaledwie 3 rzeźby) i zapo mniany, byłby dziś niemożliwy do odtworzenia gdyby nie materiały archiwalne przekazane w latach 60. XX wieku przez brata artystki – Wacława, do Muzeum Narodowego w Warszawie. Funkcjonując w różnych krajach i środowiskach, była Lednicka zawsze ambasadorką polskiej kultury, organizatorką wystaw i uczestniczką wydarzeń, W 1932 roku na pokładzie statku – Conte di Savoia – na który wykonała popiersie żony następcy tronu, Księżnej Piemontu, odbyła pierwszą podróż do Ameryki, która wzbudziła fascynację tym krajem i decyzję o przeprowadzce za ocean. Wybuch drugiej wojny światowej, zmieniający radykalnie oblicze świata, w którym Lednicka miała uznaną pozycję, stał się przyczyną załamania zdrowia, depresji i samobójczej śmierci w roku 1947. Choć szczątkowe zachowanie twórczości Lednickiej, utrudnia dziś przywrócenie jej trwałego miejsca w historii polskiej rzeźby dwudziestolecia, rekonstrukcja artystycznej biografii rzeźbiarki zdaje się dopełniać w wielu aspektach obraz epoki, w której funkcjonowała. Wydobywa z mroku powiazania i nieoczekiwane związki, wzbogacając obraz polskiego międzywojnia. Niczym papierek lakmusowy lub brakujący kawałek układanki, przywrócona obecność Lednickiej pozwala odczytać ukryte sensy większej struktury.
The work of Maria Lednicka-Szczytt (Maryla Lednicka), a student of Antoine Bourdelle, who in the interwar period was considered one of the most famous Polish artists abroad, is basically unknown today. In the reconstruction of the artistic biography, I focus on the Italian period as the most fruitful in her career. I assumed 1924 – the year of the artist’s first individual exhibition at the Pesaro Gallery in Milan and 1934 – the date of the first individual exhibition at the Wildenstein Galleries in New York, initiating the transfer of the artist’s studio overseas, as the border dates of this period. Born in Moscow, the daughter of Alexander Lednicki, one of the most important Polish politicians in tsarist Russia, she was noticed early as an efficient organizer and active participant of Polish artistic life on the Seine. She gained evidence of official recognition in the form of friendly reviews of popular critics (such as Woroniecki or Vauxcelles), or memberships: 1921 of Salon d’Automne, in 1925 of the Warsaw TZSP. In the early 1920s, she began working with Adrianna Górska (Adrienne Gorska), sister of Tamara Łempicka, with whom she designed fountains and street furniture, as well as the tombstone of the Lednicki family at the Powązki Cemetery in Warsaw (1923–1925). The Italian period, during which Lednicka created many portraits of personalities from the world of art, aristocracy and politics, was marked by the then sculptors’ protectors – the Teoplitz: Józef (Giuseppe), from the Warsaw family of the Jewish bourgeoisie, the influential president of Banca Commerciale Italiana, and his wife – star of the Krakow stages around 1900 and traveler – Jadwiga Mrozowska, ran an artistic salon in Milan promoting young artists. Friends of d’Annunzio and leading figures of contemporary Italy, facilitated the success of their mentee, and also promoted talented women associated with her (Adrienne Gorska, Tamara de Lempicka). Collaborating in the 1930s on decorating several Italian ocean liners, Lednicka has fluently mastered the work in various materials – from favourite wood, to different types of stone, bas-relief and decorative panels. Artistic achievements that today has completely dispersed (in Polish museums there are only 3 sculptures) and been forgotten, today would be impossible to compile if not for the archival materials transferred in the 1960s by the artist’s brother – Wacław, to the National Museum in Warsaw. Operating in various countries and environments, Lednicka has always been an ambassador of Polish culture, exhibition organizer and participant of events. In 1932 on board the ship – Conte di Savoia – for which she created a bust of the wife of the heir to the throne, Princess of Piedmont, made her first trip to America, which brought fascination with this country and the decision to move overseas. The outbreak of World War II, radically changing the face of the world in which Lednicka had a recognized position, brought a collapse of health, depression and suicide in 1947. Although the rudimentary preservation of Lednicka’s work, today makes it difficult to restore its permanence in the history of Polish sculpture of the twentieth century, the reconstruction of the artistic biography of the sculptor seems to complement in many respects the image of the era in which she worked. It brings out of the dark connections and unexpected relationships, enriching the image of the Polish interwar period. Like litmus paper or a missing piece of the puzzle, the restored presence of Lednicka allows to read the hidden senses of a wider structure.  
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2019, 3; 81-106
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Egzemplifikacja przemian w budownictwie organowym I połowy XX wieku na podstawie wybranych instrumentów z terenu obecnego województwa lubuskiego
Examples of changes in organ building in the 1st half of the 20th century as shown by the selected instruments preserved in the present Lubuskie Voivodship
Autorzy:
Gawiejnowicz, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/522006.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Lubuskie Voivideship
1st half of the 20th century
organ building
Organ Revival
Sauer
Grüneberg
Berschdorf
Kemper
Seifert
Opis:
Lubuskie Voivodship is a varied and valuable area in terms of sacred architecture and church organs. The development of sacred building industry, industrialization of organ-building, and the use of the steam engine in the 19th century enabled organ manufacturers to expand their production in that area. That process reached its peak at the turn of the 19th and 20th centuries and caused major changes in organ instruments as such, that have been preserved in differing degrees to this day. The first half of the 19th century was the time of significant development in organ-building in terms of technology and sound aesthetics. It affected such aspects as specification, pipe scaling, voicing, system of action, and windchest construction. In the first two decades, apart from taking advantage of the previously worked out solutions, organ companies focused on the “moderniz-ation” of their instruments. It was, however, still carried out basing on tubular-pneumatic action and cone valve chests. The following decade brought some new ideas in the field of organ spe-cifications. Attempts to make electrical action more common were followed by turning back to the tracker action and slider chests. The Organ Revival Movement (Orgelbewegung) helped to break the monopoly of large organ companies focused on series production. However, these new trends in organ-building could not spread immediately due to the upcoming economic crises and the two world wars. The instruments preserved in the Lubuskie region document the most important transition in German organ-building in the first half of the 20th century and provide interesting research mate-rial. The instruments discussed in this article, selected from different locations (Drezdenko, Strzelce Krajeńskie, Gorzów Wlkp., Międzyrzecz, Iłowa, Słonów), present a clear development line over the years. Their choice was dictated by the accessibility of source materials, complemented by the author’s own research.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2017, 7; 225-256
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Budynki klubów robotniczych z lat 1920–1930 w kontekście współczesnyh potrzeb mieszkańców Ukrainy
Buildings of workers’ clubs from the years 1920–1930 in the context of contemporary needs of residents of Ukraine
Autorzy:
Milecka, M.
Myronenko, V
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293866.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Ukraina
architektura
wiek XX pierwsza połowa
kluby robotnicze
wypoczynek
Ukraine
architecture of 1st half of 20th c.
workers’ clubs
relaxation
Opis:
Ochrona wzniesionych w XX stuleciu obiektów architektonicznych, które ze względu na swój „rodowód” często są trudnym dziedzictwem, w obecnych warunkach społecznych stanowi złożony problem konserwatorski. Artykuł prezentuje próby zagospodarowania, a zatem ochrony przed znisz czeniem właśnie takiej grupy obiektów, określanych powszechnie w krajach dawnego bloku socjalistycznego mianem pałaców, czy też klubów kultury. Nam każdorazowo kojarzy się to z wielkim gmachem, jaki stanął po II wojnie światowej w centrum Warszawy, odmieniając na lata jej wizerunek. Ten „dar zaprzyjaźnionego narodu” kłuje w oczy Polaków, ale jednocześnie jest uznawany za sporą atrakcję turystyczną wśród zagranicznych gości. W Polsce mamy jeden taki obiekt, ale na terenie Ukrainy problem dotyka bardzo licznej grupy tzw. klubów robotniczych z lat 1920–1930, które do dziś w różny sposób pełnią funkcję ośrodków „spędzania wolnego czasu”, analogicznie do tych, jakie pojawiły się na terenie dawnego ZSRR w 1. poł. XX w. Artykuł prezentuje próby adaptacji „klubów robotniczych” do nowych warunków na Ukrainie.
Protection of architectural objects erected in the 20th century, which due to their origins are often perceived as a difficult heritage, in the current social conditions constitutes a complex restoration problem. The article outlines attempts to develop and therefore protect from devastation this group of structures which in the countries of the former Eastern Bloc were commonly referred to as palaces of culture or cultural clubs. In the minds of Poles they are usually associated with the enormous edifice that was built after the Second World War in the centre of Warsaw changing its image for years. This “gift from a befriended nation” is a poke in the eye of the Polish people but at the same time it is recognised as a big tourist attraction by visitors from abroad. Although this is the only structure of this type in Poland, in the territory of Ukraine this problem affects a large number of the so called workers’ clubs built in the years 1920–1930, which until today in various ways perform the function of centres of “spending free time”, similarly to those which appeared in the former USSR in the first half of the 20th century. The article present attempts at adaptation of “workers’ clubs” to new conditions in Ukraine.
Źródło:
Architectus; 2014, 3(39); 53-62
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podpułkownik dyplomowany Zdzisław Chrząstowski (1891–1939). Zarys biografii
General staff lieutenant colonel Zdzisław Chrząstowski (1891–1939). Outline of a biography
Autorzy:
Jarno, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050741.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Zdzisław Chrząstowski
kawaleria polska
I Korpus Polski w Rosji
1 Pułk Ułanów Krechowieckich
4 Pułk Ułanów Zaniemeńskich
Armia „Łódź”
Kampania wrześniowa 1939
Polish cavalry
1st Polish Corps in Russia
1st Krechowiecki Uhlan Regiment
4th Zaniemeński Uhlan Regiment
Army “Lodz”
September Campaign of 1939
Opis:
Artykuł opisuje życie i karierę wojskową ppłk. Zdzisława Chrząstowskiego (1891–1939). Urodził się w Guberni Kowieńskiej w polskiej rodzinie szlacheckiej. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął służbę wojskową w armii rosyjskiej, a następnie w polskich formacjach zbrojnych tworzonych w Rosji. Brał udział w słynnej bitwie pod Krechowcami w 1917 r. Po rozbrojeniu 1 Korpusu Polskiego pojechał na północ Rosji, gdzie formowały się nowe polskie oddziały. Na początku 1919 r. drogą morską przybył do Francji i został żołnierzem Błękitnej Armii gen. Józefa Hallera. W składzie 1 Pułku Szwoleżerów wiosną 1919 r. powrócił do Polski i brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej. Za wykazaną odwagę otrzymał Order Virtuti Militari V klasy. W 1923 r. uzyskał tytuł oficera Sztabu Generalnego. W kolejnych latach pracował m.in. w Dowództwie Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi i Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. Zajmował także stanowisko zastępcy dowódcy 1 Pułku Ułanów Krechowieckich (1928–1931) oraz dowódcy 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich (1936–1938). W II Rzeczypospolitej był cenionym teoretykiem działań taktycznych kawalerii, autorem wielu artykułów o tej tematyce. W 1939 r. objął stanowisko oficera sztabu Armii „Łódź” dowodzonej przez gen. Juliusza Rómmla. Sztab armii ulokowany został w dawnym pałacu Juliusza Heinzla w Łodzi, zbombardowanym 6 września przez niemieckie samoloty. Jedną z ofiar nalotu był ppłk Chrząstowski, który zginął od odłamków jednej z bomb.
The article describes the life and military career of Lieutenant Colonel Zdzisław Chrząstowski (1891–1939). He was born in the Kaunas Governorate in a Polish noble family. After graduating high school, he started military service in the Russian army, and then in Polish armed formations formed in Russia. He took part in the famous Battle of Krechowce in 1917. After disarming the 1st Polish Corps, he went to the north of Russia, where new Polish troops were being formed. At the beginning of 1919, he came to France by sea and became a soldier of General Haller’s Army. As part of the 1st Chevaulegers Regiment, he returned to Poland in the spring of 1919 and took part in the Polish–Russian war. For his courage, he was awarded the Virtuti Militari Order of the 5th class. In 1923 he was awarded the title of an officer of the General Staff. In the following years, he worked, among others, in the Command of the Corps District No. IV in Lodz and the General Inspectorate of the Armed Forces. He was also the deputy commander of the 1st Krechowiecki Uhlan Regiment (1928–1931) and the commander of the 4th Zaniemeński Uhlan Regiment (1936–1938). During the Second Polish Republic, he was a respected theoretician of tactical cavalry operations, authoring many articles on this subject. In 1939, he took the position of a staff officer of the “Lodz” Army commanded by General Juliusz Rómml. The army headquarters was located in the former palace of Juliusz Heinzel in Lodz, bombed on September 6 by German planes. One of the victims of the air raid was Lt. Col. Z. Chrząstowski, who died from fragments of one of the bombs.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2022, 21, 2; 89-130
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metoda kerygmatyczna a epistolografia – rozpoznania
Kerygmatic Method Versus Epistolography − Recognition
Autorzy:
Cwenk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1882479.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kerygmat
epistolografia
świętość
hermeneutyka
historia 1. poł. XIX w.
kerygma
epistolography
sainthood
hermeneutics
history of the first half of the 19th century
Opis:
Tekst jest próbą odpowiedzi nad pytania: czy metoda kerygmatyczna jest/może być narzędziem podczas badania epistolografii, stanowiącej dział piśmiennictwa, do którego najczęściej jej bliżej aniżeli do literatury pięknej? Czy słusznie profesor Maciejewski uważał, że każde dzieło zdradzi swój status usytuowania w Słowie Bożym, gdy zmusi się je do udzielenia odpowiedzi na pytania wypływające z kerygmatu apostolskiego i czy takie przymuszenie możliwe jest podczas badania epistolografii? Artykuł uzasadnia tezę, że jest to możliwe, choć z uwzględnieniem kilku ograniczeń. Po pierwsze – epistolografia może być kerygmatem, ale to świadectwo bardzo elitarne: nadawca i wybrany przezeń najczęściej zaledwie jeden odbiorca--adresat. Tylko w przypadku listów ogłaszanych drukiem ów kerygmat zyskuje większą moc oddziaływania. Po drugie − refleksja nad kerygmatem epistolografii musi zostać ograniczona do listów, które mają charakter konfesyjny, listów − wyznań, eliminując te, którym właściwa jest pierwotna utylitarność. Przedmiotem badawczej refleksji autorka uczyniła zbiór listów Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, zatytułowany Listy Świętego do Matki. Ich analiza pozwoliła dostrzec w całym zbiorze obecność kerygmatu rozumianego jako pierwsze głoszenie rodzące wiarę. Listy Szczęsnego daje się więc czytać jako listy apostoła, listy świadka, ale też człowieka, który odsłania swą mądrość; mądrość, która zawiodła go do świętości. Nadawca „przymusza” czytelników--odbiorców do otwarcia się na Chrystusa, swą świętością świadcząc o skuteczności drogi. To „przymuszenie” to swoista pedagogika, propozycja wkroczenia na szlak, który stał się traktem do świętości. Wydaje się więc, że można podczas badania dokumentów epistolarnych posłużyć się kerygmatyczną metodą interpretacji − rzecz jasna z zastrzeżeniami, o których mówiłam na początku. Wówczas można, może nie tyle lepiej, ale z całą pewnością głębiej odczytać ich przesłanie.
The text is an attempt at an answer to the questions: Is the kerygmatic method (or: can it be) a tool for studying epistolography that is a branch of writing, to which it is closer than to literature? Was Prof. Maciejewski right when he thought that each and every work will betray its status of being situated in God's Word when it is forced to give answers to questions arising out of the apostolic kerygma, and is such a coercion possible when researching epistolography? The article justifies the thesis that this is possible, albeit one has to consider some limitations here. Firstly, epistolography may be a kerygma, but it is quite an elite testimony: there is one sender and only one addressee, usually selected by the sender. Only in the case of letters published in print the kerygma has a more powerful influence. Secondly, a reflection on the kerygma of epistolography has to be limited to letters that have a confessional character, letters-confessions, and it has to eliminate the ones that are characterized by primary utilitarianism. The author has made a collection of letters by Zygmunt Szczęsny Feliński entitled “A Saint's Letters to His Mother” the subject of her reflection. An analysis of them has allowed her to notice the presence of the kerygma understood as the first preaching that produces faith. Hence Szczęsny's letters may be interpreted as letters written by an apostle, by a witness, but also by a man who reveals his wisdom; wisdom that brought him to sainthood. The sender “coerces” the readers-recipients to open themselves to Christ, testifying about the efficiency of this way with his sainthood. This “coercion” is a peculiar sort of pedagogy, a proposal to enter the road that has become the road to sainthood. So it seems that when studying epistolary documents one may use the kerygmatic method of interpretation - certainly with the reservations mentioned at the beginning. Then one may, perhaps not better, but surely, understand their message more deeply.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 1; 125-134
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Insect antifeedant potent unsaturated 1,3-oxazine-2-amines
Autorzy:
Thirunarayanan, G.
Renuka, V.
Sekar, K.G.
Lakshmanan, K.
Anbarasu, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/412312.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
Insect antifeedant activity
4th instar larvae Achoea Janata L
Aryl 1,3-oxazine
Castor leaf discs
Green synthesis
IR and NMR spectra
Opis:
Insect antifeedant activities of some halo substituted aryl 1,3-oxazine-2-amines have been measured using 4th instar larvae Achoea Janata L by castor leaf discs-Dethler’s method. The highly halo substituted oxazine amines have shown good insect antifeedant activities. The 1,3-oxazine amines have been synthesised by greener method by solvent-free cyclization of aryl enones with urea under microwave irradiation. The yields of the oxazines were more than 80 %. The synthesised oxazines were characterized by their physical constants, analytical and spectroscopic data.
Źródło:
International Letters of Chemistry, Physics and Astronomy; 2014, 4; 66-81
2299-3843
Pojawia się w:
International Letters of Chemistry, Physics and Astronomy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od iluminatorstwa do grafiki książkowej. Kilka uwag o graficznych pracach Mistrza Collectarium wawelskiego
From illuminating books to printmaking. Some remarks on the graphic art works of Master of the Collectarium from the Wawel Castle (a case study)
Autorzy:
Krzak-Weiss, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911574.pdf
Data publikacji:
2010-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Graphic art work of the first half of the 16th c.
Illuminated books
Manuscript and printed book at the turn of the 16th c.
Iluminatorstwo i grafika książkowa 1. połowy XVI wieku
Sztuka Krakowa XVI wieku
Książka rękopiśmienna i drukowana przełomu XV i XVI wieku
Opis:
Jedną z poważniejszych konsekwencji wynalezienia druku była konieczność przekwalifikowania się wielu osób związanych z produkcją książki rękopiśmiennej. Niniejszy artykuł jest próbą analizy owego problemu, skupioną przede wszystkim na iluminatorach, a konkretnie na jednym - Mistrzu Collectarium wawelskiego. Choć ten anonimowy artysta działający w środowisku krakowskim w pierwszej połowie XVI wieku znany jest najlepiej ze swych dzieł miniatorskich (którym zresztą zawdzięcza przydomek), to równie ciekawe i dobre artystycznie są jego projekty graficzne służące do opracowania klocków drzeworytniczych oraz plakiet introligatorskich. Biorąc zaś pod uwagę fakt, że ilustracje wykonane według jego rysunków zdobiły najlepsze wydawnictwa tamtych czasów, m.in. Chronica Polonorum Miechowity (1519 i 1521) i Contenta de vetustatibus Polonorum Josta Decjusza (1521), warto przyjrzeć się bliżej jego graficznej działalności.
One of the major consequences following the invention and the introduction of movable type printing was the necessity of retraining of a number of people who had been formerly involved in manuscript and incunabula production and dissemination. This article attempts to analyse the issue of introducing this set of new skills, limiting its scope, however, to illuminators only, or, to be more specific, to one exemplary illuminator - the Master of the Wawel Collectarium. Though this anonymous Cracow-based artist from the first half of the sixteenth century is best known from his illuminating works, also his graphic designs for woodblock prints and metal relief plaque bindings are interesting and artistically accomplished. Taking into account the fact that the most illustrious publications of the time were decorated with the illustrations made after his drawings (Chronica Polonorum by Maciej Miechowita (Matiae de Mechovia, 1519-1521) and Contenta de vetustatibus Polonorum by Jodocus Lodovicus Decius (1521), it seems absolutely reasonable and worthwhile to investigate his graphic art works activity more thoroughly.
Źródło:
Biblioteka; 2010, 14(23); 163-178
1506-3615
2391-5838
Pojawia się w:
Biblioteka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Results of the Dynastic War in Sweden (1597–1660): Swedish and Finnish Refugees
Autorzy:
Łopatecki, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146183.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Sweden in the 1st half of the 17th century
Polish–Lithuanian Commonwealth
Finns
Swedes
refugees in the early modern period
spatial mobility
estates in the Kingdom of Sweden
Sigismund III
Charles of Södermanland
Szwecja w 1. połowie XVII wieku
Rzeczpospolita Obojga Narodów
Finowie
Szwedzi
uchodźcy w okresie wczesnonowożytnym
mobilność przestrzenna
szlachta szwedzka
Zygmunt III
Karol IX Sudermański
Opis:
Artykuł recenzyjny dotyczy zagadnień poruszanych w książce Wojciecha Krawczuka „Wierni królowie. Szwedzi i Finowie na uchodźctwie w Rzeczypospolitej Obojga Narodów w pierwszej połowie XVII wieku.” W swojej monografii autor scharakteryzował średniej wielkości zbiorowość, którą tworzyli Szwedzi i Finowie uciekający ze swojego kraju w wyniku wojny dynastycznej między Zygmuntem III a jego wujem Karolem Sudermańskim. Znaczna część tej grupy osiedliła się w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a królowie (Zygmunt III oraz jego synowie) czuli przywiązanie do tych ludzi, co przejawiało się w sprawowaniu nad nimi szczególnej opieki. Społeczność ta, zwłaszcza szlachta, miała duże znaczenie polityczne, osiągając w Koronie nawet stanowiska senatorskie. W artykule przedstawiono nowe obliczenia diaspory Szwedzkiej i Fińskiej na ziemiach polsko-litewskich przy wykorzystaniu metod kwantytatywnych. Ze zgromadzonych przez Wojciecha Krawczuka danych wynika, że w latach 1600–1620 przebywało w państwie Zygmunta III co najmniej 583 uchodźców płci męskiej. Część z nich przebywała za granicą zaledwie kilka lat i wracała do kraju, w związku z czym liczba uchodźców systematycznie spadała (Wykres 2 i 3). Struktura społeczna osób, które opuściły Szwecję, została przedstawiona w formie Wykresu 1. Okazało się, że szlachta stanowiła zaledwie jedną czwartą uchodźców, ale była to prawie 23% całej szlachty królestwa.
The subject of the publication is a review of the book “Wierni królowie. Szwedzi i Finowie na uchodźctwie w Rzeczypospolitej Obojga Narodów w pierwszej połowie XVII wieku” [Faithful Kings. Swedes and Finns in Exile in the Polish–Lithuanian Commonwealth in the First Half of the 17th Century] written by Wojciech Krawczuk. In his monograph, the author characterised a medium–sized collectivity made up of Swedes and Finns fleeing their country as a result of the dynastic war between Sigismund III and his uncle Charles of Södermanland. A considerable part of the group settled in the Commonwealth and the kings (Sigismund III, as well as his sons) felt attachment to those people, which manifested itself in taking special care over them. The community, especially noblemen, was of great political importance, reaching in the Crown even senatorial positions. The article presents new calculations of the diaspora connected with the results of the dynastic war. The calculations demonstrate that in the years 1600–1620 there were jointly c. 583 male refugees. Some of them spent abroad merely a few years and returned home; consequently, the number of the refugees was systematically falling (Figure 2 & 3). The social structure of people who left Sweden was presented in the form of Figure 1. It turned out that the nobility made up merely a quarter of the refugees, but it was almost 23% of all noblemen of the kingdom.
Źródło:
Studia Maritima; 2022, 35; 271-282
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwie średniowieczne tradycje lubelskie oraz ich wpływ na poczucie tożsamości lokalnej wspólnoty (XIII? – początek XVII w.)
Autorzy:
Michalski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607565.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
medieval local traditions
Lublin – history, 13th–14th century
Lublin community, 13th–16th century – sense of identity
Lublin community – historical consciousness
traditions about Tatar siege of Lublin castle in the winter of 1340/134
1 St. Michael’s p
Lublin – średniowieczne tradycje lokalne
Lublin – historia, XIII–XIV w.
Lublina – świadomość historyczna
społeczność Lublina, XIII–XVII w. – poczucie tożsamości
tradycje o oblężeniu zamku lubelskiego przez Tatarów zimą 1340/1341 r.
Fara św. Michała w.
Opis:
The article presents the medieval accounts of the two short stories about the past of Lublin, concerning the siege of its castle by Tatars in the winter of 1340/1341 and the apparition of St. Michael to prince Leszek Czarny and the ruler’s subsequent victory over pagan Jatvings (1282). Following the traces of the familiarity of these narratives in the town up to the turn of the 16th century, it is argued that they were well recognized local traditions. They conveyed ideas of particular importance and attractiveness to theLublin community and provided a distinct way of perceiving of the important elements of townscape. Thus the stories about legendary history ofLublin influenced the sense of identity of theLublin community in several significant ways.
Artykuł przedstawia średniowieczne wersje dwóch opowieści o przeszłości Lublina, dotyczące oblężenia miejscowego zamku przez Tatarów na przełomie 1340 i 1341 r. oraz ukazania się świętego Michała księciu Leszkowi Czarnemu i zwycięstwa władcy nad Jaćwingami w 1282 r. Przyglądając się śladom znajomości tych narracji w mieście nad Bystrzycą do początku XVII w., autor dowodzi, że były to wówczas dobrze znane tradycje lokalne. Wyrażały one idee szczególnie ważne i atrakcyjne dla społeczności Lublina. Za ich sprawą członkowie miejscowej wspólnoty postrzegali ważne elementy miejskiej przestrzeni w swoisty dla swej grupy sposób. Można zatem dostrzec, że opowieści z kręgu legendarnych dziejów Lublina oddziaływały na poczucie tożsamości członków społeczności Lublina w kilku ważnych aspektach.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2017, 72
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archiwum Towarzystwa Naukowego im. Tarasa Szewczenki w kolekcji Zakładu Narodowego im. Ossolińskich: charakterystyka i losy zbioru
Archive of the Shevchenko Scientific Society in the holdings of the Ossoliński National Institute : characteristics and fate of the collection
Autorzy:
Tkachuk, Olgo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195908.pdf
Data publikacji:
2021-07-06
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
Archiwum Towarzystwa Naukowego im. T. Szewczenki
Ossolineum
przemieszczanie zbiorów w 1. połowie XX w.
negocjacje rewindykacyjne po II wojnie światowej
The Shevchenko Scientific Society
The Ossolineum
relocation of collections in the first half of the 20th century
revendication efforts after World War II
Opis:
Towarzystwo Naukowe im. Szewczenki to najstarsza ukraińska instytucja naukowa, która funkcjonowała we Lwowie w latach 1873-1940. Po likwidacji Towarzystwa przez władze radzieckie jego zbiory zostały rozproszone, część kolekcji podczas II wojny światowej trafiła do Polski, gdzie została podzielona między dwie instytucje: Bibliotekę Narodową w Warszawie i Ossolineum we Wrocławiu. Archiwum NTSz przechowywane w kolekcji Ossolineum to cenny zbiór dokumentów źródłowych dotyczących historii Ukrainy pierwszej połowy XX w. Mają one szczególną wartość dla badań nad historią ówczesnego ukraińskiego życia politycznego i gospodarczego, procesu literackiego oraz ruchu wydawniczego. Archiwum zawiera także ważne dokumenty, które informują o stanie stosunków polsko-ukraińskich z tego okresu. Pod koniec XX – na początku XXI w. fragmenty archiwum NTSz przechowywane w Polsce stały się obiektem polsko-ukraińskich rokowań rewindykacyjnych. Mimo że pomysł wymiany ukraińskich kolekcji przemieszczonych do Polski na pozostałe we Lwowie zbiory Ossolineum nie został ostatecznie zrealizowany, problem udało się rozwiązać dzięki kopiowaniu materiałów oraz zapewnieniu pełnego dostępu do nich obu stronom.
The Shevchenko Scientific Society is the oldest Ukrainian scientific institution that was functioning in Lviv from 1873 till 1940. After the Society’s liquidation by the Soviet government, its collections were dispersed, part of the collection during World War II was relocated to Poland, where it was divided between two institutions: the National Library in Warsaw and the Ossolineum in Wrocław. The archives of the Shevchenko Scientific Society now held at the Ossolineum contain a valuable collection of documents concern the Ukrainian history of the first half of the 20th century. Documents from the mentioned collection are of particular importance for research into the history of Ukrainian political and economic life, the literary process and the publishing movement of that period. The archive also contains important documents informing about the Polish-Ukrainian relations at that time. At the end of the 20th and the beginning of the 21st century parts of the Shevchenko Scientific Society collections preserved in Poland became the subject of the Polish-Ukrainian revendication negotiations. Although the idea of exchanging the Ukrainian collections transferred to Poland for the the Ossolineum collections remaining in Lviv was not realized, the problem was solved by way of copying the documents and through ensuring the access to these materials for the both parties.
Źródło:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2021, 15, 2; 247-291
1897-0788
2544-8730
Pojawia się w:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies