Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Literaturgeschichte" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
From tragedy to triumph: a critique of selected poems in Idris Amali’s Generals without War
Von der Tragödie zum Triumph: eine Kritik ausgewählter Gedichte Generals without War von Idris Amali
Od tragedii do triumfu: krytyka wybranych wierszy Generals without War Idrisa Amaliego
Autorzy:
Lar, Isaac Barko
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28310031.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
dictatorship and maladministration
Idris Amali
Generals without War
Nigerian literary history
Nigeryjska historia literatury
dyktatura
Nigerianische Literaturgeschichte
Diktatur und Missstände
Opis:
This critical analysis tagged From Tragedy to Triumph: A Critique of selected Poems in Idris Amali’s “Generals without War” is best understood in the context of Nigerian literary history. Barely five years after independence from Britain, a few soldiers from the Nigerian army headed by Major Chukwuma Nzeogwu staged the January 15, 1966 coup. Since then, it was a tale of one military regime toppling the other. The democratic government of President Shehu Shagari was inaugurated on October 1, 1989 only for General Muhamadu Buhari to displace him in the December 31, 1983 military putsch. General Babangida toppled Buhari and later conducted an election in 1993. Moshood Abiola won a landslide victory, but Babangida aborted the process and installed the puppet civilian regime of Ernest Shonekan. General Sani Abacha displaced him after three months and later died in June 1998. General Abdulsalam became the new ruler and purposefully restored democratic rule in October 1999. On the whole, each military regime that displaced its predecessor claimed a “Messianic” role of coming to salvage the nation from ruin, restoring order and setting Nigeria on the right course of economic prosperity, peace and progress. Yet with a few notable exceptions, most of the military regimes plundered the nation, were despotic, lacking in discipline, and entrenched a culture of impunity that is at the centre of corruption in Nigeria today. Thus, the military liberators proved to be an affectation of who they actually claimed to be. It is in this context of dictatorship and maladministration that Idris Amali’s poems were written.
Do zrozumienia przedmiotu niniejszej analizy krytycznej konieczny jest kontekst historii literatury nigeryjskiej. Zaledwie pięć lat po uzyskaniu niepodległości po panowaniu Wielkiej Brytanii, żołnierze dokonali zamachu stanu 15 stycznia 1966 roku. Od tego czasu historia to opowieść o jednym reżimie wojskowym obalającym drugi. Demokratyczny rząd prezydenta Shehu Shagari został powołany 1 października 1989 roku, a generał Muhamadu Buhari zastąpił go w wyniku wojskowego puczu z 31 grudnia 1983 roku. Generał Babangida obalił Buhariego, a następnie przeprowadził wybory w 1993 roku. Moshood Abiola odniósł w nich zwycięstwo, ale Babangida przerwał proces zmian i wprowadził marionetkowy cywilny reżim Ernesta Shonekana. Generał Sani Abacha wyparł go po trzech miesiącach, a następnie zmarł w czerwcu 1998 roku. Nowym władcą został generał Abdulsalam, który celowo przywrócił rządy demokratyczne w październiku 1999 roku. Ogólnie rzecz biorąc, każdy reżim wojskowy, który wyparł swojego poprzednika, rościł sobie prawo do “mesjańskiej” roli polegającej na uratowaniu narodu z ruiny, przywróceniu porządku i skierowaniu Nigerii na właściwy kurs dobrobytu gospodarczego, pokoju i postępu. Jednak, poza kilkoma godnymi uwagi wyjątkami, większość reżimów wojskowych plądrowała naród, była despotyczna, pozbawiona dyscypliny i zakorzeniła kulturę bezkarności, która leży u podstaw dzisiejszej korupcji w Nigerii. Wojskowi wyzwoliciele okazali się być zaprzeczali temu, co głosili. W kontekście dyktatury i złego administrowania powstały wiersze Idrisa Amali, satyrycznie opisujące rządy wojskowe w konkretnych wierszach poddanych analizie.
Diese kritische Analyse der ausgewählten Gedichte von Idris Amali ist ohne die Kenntnis des Kontextes der nigerianischen Literaturgeschichte kaum zu verstehen. Fünf Jahre nach der Erlangung der Unabhängigkeit von Großbritannien inszenierten einige Soldaten der nigerianischen Armee unter der Führung von Major Chukwuma Nzeogwu den Staatsstreich vom 15. Januar 1966. Seitdem stürzte ein Militärregime das andere. Die demokratische Regierung vom Präsidenten Shehu Shagari wurde am 1. Oktober 1989 eingesetzt, bis General Muhamadu Buhari sie am 31. Dezember 1983 durch einen Militärputsch ablöste. General Babangida stürzte Buhari und führte 1993 Neuwahlen durch. Moshood Abiola errang einen erdrutschartigen Sieg, aber Babangida brach den Prozess ab und setzte die zivile Marionettenregierung von Ernest Shonekan ein. General Sani Abacha löste ihn nach drei Monaten ab und starb später im Juni 1998. General Abdulsalam wurde der neue Machthaber und stellte im Oktober 1999 zielstrebig die demokratische Herrschaft wieder her. Im Großen und Ganzen nahm jedes Militärregime, das seinen Vorgänger ablöste, eine „messianische“ Rolle für sich in Anspruch, um das Volk vor dem Ruin zu retten, die Ordnung wiederherzustellen und Nigeria auf den richtigen Weg zu wirtschaftlichem Wohlstand, Frieden und Fortschritt zu führen. Doch von einigen wenigen Ausnahmen abgesehen, plünderten die meisten Militärregime das Land aus, waren despotisch, disziplinlos und führten eine Kultur der Straflosigkeit ein, die eine Grundlage für die heutige Korruption in Nigeria war. So erwiesen sich die militärischen Befreier als eine Verstellung dessen, was sie eigentlich vorgaben. In diesem Kontext von Diktatur und Misswirtschaft entstanden die Gedichte von Idris Amali.
Źródło:
Transfer. Reception studies; 2021, 6; 101-116
2451-3334
Pojawia się w:
Transfer. Reception studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Robert Eduard Prutz und sein Diskurs über Gesellschaft, Politik und Literatur
Robert Eduard Prutz and His Discourse of Society, Politics and Literature
Autorzy:
Trejnowska-Supranowicz, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592441.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Robert Eduard Prutz
Diskurs
Gesellschaft
Politik
Literaturgeschichte
Pommern
discourse
society
politics
literary history
Pomerania
dyskurs
społeczeństwo
polityka
historia literatury
Pomorze
Opis:
Robert Eduard Prutz (1816–1872), geboren in Stettin, Schriftsteller, Politiker, Publizist und Professor der Literaturgeschichte gehört zu den bedeutendsten deutschen Literaten des 19. Jahrhunderts. Seine Werke, populär in den Jahren 1840–1872, sind heute in Deutschland vergessen und in Polen nicht bekannt. Der Beitrag setzt sich zum Ziel, anhand ausgewählter literarischer Werke und theoretisch-wissenschaftlicher Erwägungen des Autors darauf hinzudeuten, in welchem Ausmaß Prutz’ Schaffen als Bestandteil des zeitgenössischen Diskurses über Gesellschaft, Politik und Literatur zu betrachten ist. Der Artikel versucht zugleich die Frage zu beantworten, auf welche gesellschaftlichen Prozesse sich Prutz’ Schaffen auswirkte, mit welchen Mitteln er dies erreichte und inwieweit seine kritische Haltung ein konstruktives Leitmotiv für seine dichterische Arbeit war. Darüber hinaus wird ein Teil seines expansiven Schaffens angesprochen, dessen Thema sein geliebtes Pommern ist.
Robert Eduard Prutz (1816–1872) pochodzący ze Szczecina pisarz, polityk, publicysta i profesor historii literatury należy do grona znaczących niemieckich literatów XIX wieku. Jego utwory, popularne w latach 1840–1870, są obecnie w Niemczech zapomniane, natomiast w Polsce nieznane. Celem artykułu jest ukazanie na podstawie wybranych utworów literackich oraz teoretyczno-naukowych rozważań autora, w jakim stopniu jego twórczość może być postrzegana jako element ówczesnego dyskursu o społeczeństwie, polityce i literaturze. Artykuł jest też próbą odpowiedzi na pytanie, za pomocą jakich środków i na jakie społeczne procesy miała wpływ twórczość Prutza oraz w jaki sposób krytyczna postawa autora jest konstruktywnym motywem przewodnim w jego utworach. Ponadto artykuł omawia część ekspansywnej twórczości autora, której głównym tematem jest jego ukochane Pomorze.
Robert Eduard Prutz (1816–1872), a Szczecin-born writer, politician, essayist and history and literature professor, is considered to be an eminent 19th century German author. Although his works were popular in the years 1840-1870, they are nowadays forgotten in Germany, and completely unknown in Poland. The aim of this article is to show, on the basis of Prutz’s selected works and pieces of scholarship, the degree to which his work can be construed as a vital part of the then-discourse of society, politics and literature. The article also attempts to characterize the means Prutz uses in order to influence social processes and the ways in which the author’s critical stance becomes an effective structural motif in his works. Additionally, a specific part of the author’s expansive oeuvre will be touched upon, namely the few texts whose main theme is his beloved Pomerania.
Źródło:
Colloquia Germanica Stetinensia; 2018, 27; 33-51
2450-8543
2353-317X
Pojawia się w:
Colloquia Germanica Stetinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wohin Heinrich Heine nicht wollte, aber strebte – Pommern und die Literatur
Where Heinrich Heine did not want to go, but aspired to – Pomerania and literature
Autorzy:
Völker, Martin A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/51115604.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Heinrich Heine
Pommern
Kulturgeschichte
Literaturgeschichte
Sedimentgeschichte
Europa
Ostseeraum
Kulturerbe
Kanon
Antikanon
Hans Hoffmann
Regionalgeschichte
Pomerania
cultural history
literary history
regional history
Europe
Baltic Sea region
cultural heritage
canon
anticanon
sedimentary history
Opis:
Literaturgeschichte ist meistens die Geschichte des Kanons bzw. der zum Kanon zusammengestellten Reihe vermeintlich literarischer Spitzenprodukte einer gewissen Zeitperiode. Der literarische Kanon und seine Erforschung geht mit der Erforschung urbaner Strukturen und der literarisch-künstlerischen Zentren einher. Dagegen bleiben regionale Literaturen und die den Kanon weit überragende Menge an sonstigen literarischen Zeiterscheinungen weitgehend unberücksichtigt, woraus bloß verkürzte und verzerrte, fiktive wie falsche Epochenbeschreibungen resultieren. Der vorliegende Beitrag plädiert für eine proaktive Literaturgeschichte jenseits bzw. unterhalb des Kanons sowie für eine interdisziplinäre wie interkulturelle Erforschung der Literaturen des Ostseeraums.
Literary history is most often the history of the canon or a series of supposedly top literary works from a certain time period compiled into the canon. The literary canon and its study go hand in hand with the study of urban structures and literary-artistic centers. In contrast, regional literatures and the quantity of other literary publications of the time, which far exceed the canon, remain largely ignored, resulting in only abridged and distorted, fictitious and inaccurate descriptions of the period. This article argues for a proactive literary history above and beyond the canon as well as for an interdisciplinary and intercultural study of the literatures of the Baltic Sea region.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2022, 37; 423-433
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies