Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "“forefathers’ eve”" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    „Nie ma terminu, który by nie nadszedł, ani długu, którego nie trzeba by spłacić”. Jeszcze o Don Juanie w Dziadach
    “There Is No Time Limit That Does Not Arrive nor Any Debt That Is Not Paid”. More on Don Juan in the Forefathers’ Eve
    Autorzy:
    Narolska, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1400623.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-19
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
    Tematy:
    Don Juan
    drama
    Dresden Forefathers’ Eve
    dramat
    Dziady drezdeńskie
    Opis:
    Celem pracy jest interpretacja sceny VIII Dziadów drezdeńskich Mickiewicza w kontekście dwóch dramatów o Don Juanie: Zwodziciela z Sewilli i Kamiennego Gościa Tirsa de Moliny oraz Don Juana, czyli Kamiennego Gościa Moliera. Opera Mozarta Don Giovanni albo Rozpustnik ukarany, będąca syntezą wcześniejszych wersji historii o Don Juanie, jest tu traktowana jako warstwa powierzchniowa, pod którą zachodzi wiele relacji pomiędzy dziełem Mickiewicza a utworami wykorzystującymi hiszpańską legendę. Kompozycja sceny VIII, konstrukcja bohatera (Senatora) oraz komizm to elementy łączące tekst Mickiewicza z dramatem Moliera. Z religijnym dramatem hiszpańskim natomiast łączy Dziady ich moralitetowy charakter oraz przesłanie mówiące o potępieniu za niewiarę w istnienie Boskiej rzeczywistości i sprawiedliwości. Scena Balu u Senatora dowodzi zatem nie tylko związku dramatu Mickiewicza z tradycją Molierowską, ale może także wskazywać na niebezpośredni związek z dramatem hiszpańskim Złotego Wieku.
    The aim of the study is an interpretation of Scene VIII of Mickiewicz’s Dresden Forefathers’ Eve (Part Three) [Dziady] in the context of two Don Juan dramas: Tirso de Molina’s The Trickster of Seville and the Stone Guest [Zwodziciel z Sewilli i Kamienny Gość] and Molière’s Don Juan, or the Stone Guest [Don Juan, czyli Kamienny Gość]. Mozart’s opera Don Giovanni, or the Rake Punished [Don Giovanni albo Rozpustnik ukarany], being a synthesis of earlier versions of the Don Juan story, is treated here as the surface layer under which there are a number of relationships between Mickiewicz’s text and works drawing on the Spanish legend. The composition of Scene VIII, the construction of the character (Senator), and humour are the elements that link Mickiewicz’s text with Molière’s drama. What link Forefathers’ Eve with Spanish drama are its moralityplay nature and the message about damnation for unbelief in the existence of Divine reality and justice. Therefore, the scene of the Ball at the Senator’s not only attests to a link between Mickiewicz’s drama and the Molièrean tradition but may also point to an indirect link with Golden Age Spanish drama.
    Źródło:
    Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2016, 2; 125-141
    2450-3584
    Pojawia się w:
    Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Niebo trzecie” księdza Piotra. Szkic komparatystyczny
    Father Peter’s “Third Heaven”. A Comparative Essay
    Autorzy:
    Fiećko, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038679.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-03
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Romanticism
    mysticism and neognosis
    Mickiewicz’s “Forefathers’ Eve”
    Boehme
    Swedenborg
    Opis:
    The author analyses the function of the “Third Heaven” motif, which appears at the end of the fifth scene in Mickiewicz’s drama, Forefathers’ Eve Part III - this is where the Angels decide to take the soul of the sleeping priest Peter, one of the main characters in this work, for a short time. The author questions the inspiration that the poet might have drawn from St. Paul’s 2nd Letter to the Corinthians and from the writings of theosophers such as Jakob Boehme (especially Aurora or Rising at Dawn) and Emanuel Swedenborg (his treatise on Heaven and Hell), in which the theme of a “Third Heaven” played an important role. Research has already drawn attention to these relationships. Making a conditional, historically probable assumption that the influence of these works has had a significant impact on the formation of the supernatural world in Mickiewicz’s drama, the author considers the semantic-ideological consequences that would result from placing a monk’s soul in the “Third Heaven” in St. Paul’s, Boehme’s and Swedenborg’s versions, respectively. In conclusion, the author formulates the thesis that greatest number of arguments can be advanced in favour of a connection with Swedenborg’s concept, although this does not settle the matter definitively.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2020, 33; 127-148
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rosyjskie tłumaczenia fragmentów Ustępu III cz. Dziadów Adama Mickiewicza z lat 1917–1955
    Autorzy:
    Skalińska, Ewangelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2030721.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Adam Mickiewicz
    translation studies
    Forefathers’ Eve
    Ustęp
    studia translatorskie
    Dziady cz. III
    Opis:
    Artykuł dotyczy trzech przekładów fragmentów Ustępu z Dziadów Adama Mickiewicza, najważniejszych z punktu widzenia  kultury rosyjskiej. Analiza tłumaczeniowa tych fragmentów ujawniła różne modyfikacje wprowadzone do oryginału tekstu Mickiewicza, a nawet próby bezpośredniej manipulacji rosyjskimi czytelnikami. Przedstawiona w artykule hipoteza wyjaśniająca taką sytuację opiera się na założeniu, że manipulacje, które tłumacze zastosowali do tekstu poetyckiego Mickiewicza, nie były wyłącznie wynikiem świadomych prób przeniesienia akcentów tekstowych oryginału, ale specyficznego kulturowo-historycznego uwarunkowania tych tłumaczy, które uniemożliwiły im dostrzeżenie istotnych aspektów wiersza Mickiewicza, które były i są kluczowe dla polskich czytelników.
    The article discusses three translations of the excerpts of Ustęp from Adam Mickiewicz’s Forefathers’ Eve – a part of the play which was the most crucial from the perspective of its Russian audience. The comparative analysis of these translations reveals a variety of modifications introduced in the text, including also a set of changes obviously aimed at manipulating the Russian readers. The article provides a hypothesis to explain this issue, based on the assumption that the translational shifts result not only from deliberate attempts to alter the original meanings, but also from the translators’ failure to identify and understand the cultural and historical background of Mickiewicz’s work that was so significant for Polish readers of the original.
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2020, 15, 10; 52-62
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O poszukiwaniach ponowoczesnego sposobu wyrażania tradycji romantycznej
    On searching for a postmodern way to express the Romantic tradition
    Autorzy:
    Kurska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942812.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    tradycja romantyczna
    popkultura
    Radosław Rychcik
    „Dziady”
    tradition
    romantic
    pop culture
    “forefathers’ eve”
    Opis:
    Zajmują mnie powiązania kultury ponowoczesnej z tradycją romantyczną: twórcze sposoby jej wyrażania oraz takie, które wiążą się z procesem petryfikacji romantyzmu. Proponuję syntetyczne ujęcie, które pozwala pokazać charakter na-wiązań obecnych w ponowoczesnej sztuce: od pastiszy i intertekstualnych gier z romantycznymi tekstami po sprzeciw wobec romantycznych mitów kształtują-cych wyobrażenia o wspólnocie narodowej. Nadto przywołuję romantyczne tropy w geopoetyce tworzonej przez Kennetha White, propagującego powrót do natury i odwołującego się do twórczości Friedricha Hölderlina, Nowalisa, Walta Whitmana. Wskazuję na związki z romantyzmem w eseistyczno-historycznej literaturze podejmującej reinterpretację dziewiętnastowiecznej historii. Przede wszystkim jednak interesują mnie więzi romantyzmu z popkulturą, zwłaszcza dotyczące odnawiania języka narracji o historycznym doświadczeniu Polaków. Panoramę powiązań kultury współczesnej z tradycją romantyczną w ujęciu syn-tetycznym dopełniam interpretacją, pozwalającą wnikliwiej odsłonić wielopla-nowość odniesień do romantyzmu w ponowoczesnej sztuce. Pokazuję, w jaki sposób Radosław Rychcik przełożył „Dziady” Mickiewicza na język popkultury oraz jakie problemy wiążą się z tego typu interpretacją tekstu dawnego. Przed-stawiona sieć powiązań, przekonuje o potrzebie wypracowania otwartej i dynamicznej postawy wobec dzieł, w których odnaleźć można asocjacje między tradycją romantyczną a popkulturą.
    In my research I concentrate on postmodern culture and its ties with the Romantic tradition: creative ways of expressing it, as well as those that are associated with the process of petrification of Romanticism (hip-hop projects referring to the patriotic and national Romanticism). I proposea synthetic approach, which enables us to demonstrate the character of references present in postmodern art, from pastiche and intertextual games with Romantic lyrics in opposition to the romantic myths that shape the image of the national community (Dorota Masłowska “Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną”; Sylwia Chutnik “Kieszonkowy atlas kobiet”, Ignacy Karpowicz, “Ości”). Moreover, I discuss Romantic themes in the geopoetics of Kenneth White, who promotes a return to nature and refers to the works of Friedrich Hölderlin, Novalis, and Walt Whitman. I point out associations with Romanticism in essays and historical literature reinterpreting the nineteenth-century history (György Spiró, “Messiahs”; Paweł Goźliński, “Jul”; Jacek Dehnel, “Matka Makryna”). Above all, I am interested in Romantic ties with pop culture, especially concerning the renewal of the language of the narrative of the historical experience of Poles (“Powstanie warszawskie” by Lao Che, “Noc żywych Żydów” by Igor Ostachowicz, “Miasto 44” by Jan Komasa). The synthetic overview of the links between contemporary culture and the Romantic tradition is accompanied with an interpretation that reveals the multifaceted references to Romanticism in postmodern art. I demonstrate how Radosław Rychcik translated Mickiewicz’s “Forefathers’ Eve” into the language of pop culture, and what problems are associated with this type of interpretation of an old text. The network of connections indicates the need to develop an open and dynamic attitude towards works in which one can find associations between the Romantic tradition and pop culture.
    Źródło:
    Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2015, 04
    2299-7458
    2449-8386
    Pojawia się w:
    Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Krakowska prowokacja”? O "Dziadach" Adama Mickiewicza w reżyserii Bohdana Korzeniewskiego
    ‘Krakow provocation?’ On Adam Mickiewicz’s 'Forefathers’ Eve' directed by Bohdan Korzeniewski
    Autorzy:
    Makaruk, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/938283.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Bohdan Korzeniewski
    'Dziady'
    kurhan
    Powstanie Warszawskie
    stalinizm
    'Forefathers' Eve'
    kurgan
    Warsaw Uprising
    Stalinism
    Opis:
    This essay is an analysis and interpretation of Bohdan Korzeniewski’s June 1963 staging of Forefathers’ Eve in the Juliusz Słowacki Theatre in Krakow. Korzeniewski’s spectacle, named by Maria Czanerle ‘the most shocking thing ever done to Forefathers’ Eve’, with awe- -inspiring stage design by Tadeusz Brzozowski and Krzysztof Penderecki’s avant-garde music, did not earn a lasting place in the history of theatre. It received rather lukewarm reviews and did not gain the favour of actors, either. Despite being received enthusiastically by such distinguished critics as Marta Fik and Stanisław Marczak-Oborski, Korzeniewski’s Forefathers’ Eve has largely been forgotten. This essay is an attempt at reconstructing the performance based on the remaining theatrical copies, reviews and memories of those who collaborated on the production. The essay’s author poses the question about what part of Korzeniowski’s failure was due to the historical context and the impossibility to realize this concept in another reality an on another stage. As, indeed, Korzeniewski created his interpretation in 1953 and it was part of a secret ministry competition for the first postwar staging of Forefathers’ Eve. Analyzing the implicit signs present in the director’s concept, which refer to the reality of the war, occupation and Stalinist period, the author also asks how Polish romantic drama staging history would have unfolded if it was Korzeniewski and not Aleksander Bardini who staged Forefathers’ Eve in 1955 in the Polish Theatre in Warsaw.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2019, 19; 224-242
    2081-1853
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapach upiora – Ale z naszymi umarłymi Jacka Dehnela
    The smell of the revenant - Jacek Dehnel’s But Together With Our Dead
    Autorzy:
    Romaniszyn-Ziomek, Lidia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1828429.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Bielsko-Bialski
    Tematy:
    romantyzm
    zombi
    umarli
    dziady
    relikwia
    pamiątka
    Romanticism
    zombie
    the dead
    forefathers’ eve
    relics
    souvenir
    Opis:
    The article attempts to interpret Jacek Dehnel’s book But Together With Our Dead, which invokes the spiritual ideas of the Polish Romanticism. It is based on the figure of the zombie – the living dead, the revenant who is the carrier of various references and contexts. The figure also allows us to read Dehnel’s novel not only in the context of a grotesque aimed at Romanticism, but also in the context of the current socio-political situation, immutably founded on the spirit of national megalomania, rising from crypts and burial mounds.
    Źródło:
    Świat i Słowo; 2020, 35, 2; 127-135
    1731-3317
    Pojawia się w:
    Świat i Słowo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Echa romantyzmu polskiego w Jądrze Ciemności
    The echoes of Polish romanticism in Heart of Darkness
    Autorzy:
    Samsel, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1361168.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    Joseph Conrad
    Jądro ciemności
    Pan Tadeusz
    Dziady cz. III
    Anhelli
    Heart of Darkness
    Forefathers’ Eve Part III
    Opis:
    W studium usiłuję wykazać, jak w tekstualnym planie Jądra ciemności Josepha Conrada funkcjonuje tzw. polskoromantyczna intertekstualność. Nie rozstrzygając zarazem ostatecznie, czy kształtująca się relacja intertekstualna manifestuje się poprzez aluzje, czy poprzez reminiscencje, wyróżniam wiązkę prototypowych, polskoromantycznych intertekstów, które – jak uważam – mogą pozostawać kluczowe w procesie kontekstowej lektury dzieła Conrada. Są to z jednej strony dzieła Adama Mickiewicza – Pan Tadeusz, Ustęp III części Dziadów, Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego, z drugiej – niemniej funkcjonalne w wypadku Jądra ciemności – Anhelli Juliusza Słowackiego czy polska gawęda szlachecka – w rodzaju Pamiątek Soplicy Henryka Rzewuskiego. W porównaniu – bezpośrednio posługuję się metodą close reading, pośrednio zaś – wykorzystuję strategie widmontologicznego i palimpsestowego czytania tekstu literatury. Dyskutuję także z conradystycznym status quo, polemizując m.in. z ujęciem postaci arlekina obecnym w najklasyczniejszych, światowych odczytaniach Heart of Darkness: Škvorecký’ego, Burgessa, d’Avanza, Canaria i innych.
    In the study I attempt to demonstrate how so called Polish-Romantic intertextuality runs in the textual plan of Joseph Conrad’s Heart of Darkness. Without concluding ultimately whether the forming intertextual relation is manifested here through allusions or through reminiscences, I distinguish a bunch of prototypical, Polish-Romantic intertexts which, as I suppose, may remain crucial in the process of contextual reading of Conrad’s masterpiece. On the one hand, these are the works of Adam Mickiewicz – Pan Tadeusz, Forefathers’ Eve Part III, The Books and the Pilgrimage of the Polish Nation, on the other – still functional in the case of Heart of Darkness – Juliusz Słowacki’s Anhelli as well as Polish ‘gaweda szlachecka’ represented by Henryk Rzewuski’s Soplica’s Memoirs. In comparing – I use the close reading method directly, and indirectly – the strategies of the hauntology and palimpsest reading of the literature. I also discuss the conradists’ status quo – polemizing among others with the representation of the Harlequin’s motive present in the most classic world readings of Heart of Darkness: Škvorecký’s, Burgess’s, d’Avanza’s, Canaria’s and others.
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2019, 17; 255-283
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Schronienie: O Zbigniewie Majchrowskim
    Refuge: Remembering Zbigniew Majchrowski
    Autorzy:
    Kolankiewicz, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520826.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Zbigniew Majchrowski
    Adam Mickiewicz
    „Dziady”
    Tadeusz Różewicz
    historia teatru
    teatr współczesny
    „Forefathers’ Eve”
    theatre history
    contemporary theatre
    Opis:
    21 grudnia 2023 zmarł Zbigniew Majchrowski, literaturoznawca, teatrolog, krytyk kultury – tekst przypomina dwóch najważniejszych twórców, którymi się zajmował: Mickiewicza i Różewicza. Mickiewiczowi poświęcił dyptyk: Cela Konrada i Krypta Gustawa, który daje wgląd w historię teatru polskiego od początku XX wieku do dziś. Dyptyk Majchrowskiego mówi o historycznych przemianach i o aktualnym stanie zbiorowej duszy Polaków: inscenizacje Dziadów jawią się w nim jako komentarz metaspołeczny, może najważniejszy i najbardziej doniosły w historii polskich sztuk widowiskowych. Różewicz znalazł w Majchrowskim krytyka, który go czytał rzetelnie, wnikliwie i z niepospolitą subtelnością – przykłady szczególnie pamiętne to dramaty Na czworakach i Białe małżeństwo. Tekst kończy opowieść o wyprawie Różewicza na grób Shelleya w Rzymie i interpretacja tej wyprawy jako swego rodzaju nie napisanego wiersza – interpretacja dokonana w duchu Majchrowskiego.
    21st December 2023 saw the passing of Zbigniew Majchrowski, a literary scholar, theatre scholar, and cultural critic. This essay recalls the two most important authors in his scholarly career: Adam Mickiewicz and Tadeusz Różewicz. Majchrowski’s book diptych on Mickiewicz—Cela Konrada (Konrad’s Cell) and Krypta Gustawa (Gustaw’s Crypt)—gives an insight into the history of Polish theatre from the beginning of the 20th century to the present day. The two books speak of historical changes and the current condition of the Poles’ collective soul: the various stagings of Mickiewicz’s Forefathers’ Eve (Polish Dziady) appear in Majchrowski’s writings as a meta-social commentary, perhaps the most important and momentous in the history of Polish performing arts. Różewicz, in turn, found in Majchrowski a critic who read his works thoroughly, insightfully, and with uncommon subtlety; especially memorable in this context are the interpretations of Różewicz’s dramas On All Fours (Na czworakach) and Mariage Blanc (Białe małżeństwo). The essay concludes with the story of Różewicz’s trip to Shelley’s grave in Rome; in the spirit of Majchrowski, the author interprets this event as a kind of an unwritten poem.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 1; 170-194
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Portrait of an Artist, or Adam Mickiewicz in the Eyes of Pencho Slaveykov: Władysław Mickiewicz’s Discovered Letter
    Portret Artysty, czyli Adam Mickiewicz w optyce Penczo Sławejkowa. Odnaleziony List Władysław Mickiewicza
    Autorzy:
    Sujecka, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339698.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    List Władysława Mickiewicza
    Penczo Sławejkow
    Adam Mickiewicz
    Pan Tadeusz
    Dziady
    Władysław Mickiewicz’s Letter
    Pencho Slaveykov
    Forefathers’ Eve
    Opis:
    Niniejszy tekst jest wprowadzeniem do odnalezionego w Muzeum Petko i Penczo Sławejkowów w Sofii Listu Władysława Mickiewicza (1838–1926) do Penczo Sławejkowa (1866–1912), bułgarskiego modernisty, wybitnego poety i krytyka. List odkrywa przed nami fragment korespondencji W. Mickiewicza i P. Sławejkowa, a zarazem zmusza do przywołania kontekstu bardzo bogatych kontaktów polsko-bułgarskich i wyjątkowo ciekawej percepcji całej twórczości Adama Mickiewicza (1798–1855), a zwłaszcza Pana Tadeusza i Dziadów w Bułgarii.
    The text is an introduction to a Letter by Władysław Mickiewicz (1838–1926) discovered in the Petko and Pencho Slaveykov Museum in Sofia and addressed to Pencho Slaveykov (1866–1912), the Bulgarian modernist, outstanding poet and critic. The Letter reveals a fragment of the potential correspondence between Mickiewicz and Slaveykov, but also compels us to invoke the context of very extensive Polish-Bulgarian contacts and the extremely  interesting perception of the oeuvre of Adam Mickiewicz (1798–1855), especially Pan Tadeusz and Forefathers’ Eve, in Bulgaria.
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2023, 12; 1-10
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od Valerie do Fausta i Wolnego strzelca: kilka uwag o intertekstualnej strategii I części Dziadów
    From Valerie to Faust and The Marksman: several remarks on intertextual strategy in the first part of Forefathers’ Eve (Dziady)
    Autorzy:
    Fiećko, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039662.pdf
    Data publikacji:
    2019-04-16
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Romanticism
    intertextuality
    Mickiewicz’s “Forefather’s Eve”
    Baroness de Krüdener
    Goethe
    Klingemann
    Opis:
    The author analyses intertextual relations in the first and final section of part of “Forefathers’ Eve” (Dziady), and treats them as an element of Mickiewicz’s strategy of anchoring his own work in the system of dialogue with renowned Western cultural works of the time. This dialogue takes the form of a polemic against the sentimental French models akin to de Krüdener’s “Valerie” and the Sturm und Drang movement, which was open to issues of characterisation and early German romanticism. In the first part of the book, which focuses on an analysis of the Maiden’s monologue, the author discerns a mechanism of references to Barbara Julianna de Krüdener’s novel “Valerie” and “The Sorrows of Young Werther”, with which the baroness engaged in an open dispute. The second part focuses on the character of Gustaw and his conversation with the Black Hunter, with an analysis of likely connections with the Weber/Kind’s opera “The Marksman” and the plays of Goethe and Klingemann with the same main title “Faust”.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2018, 30; 17-48
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reszta jest milczeniem
    The Rest is Silence
    Autorzy:
    KOSIŃSKI, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047490.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    teatr dramatyczny, milczenie, gra niema, dramat modernistyczny, Dziady Adama Mickiewicza
    drama theatre, silence, silent play, modernist drama, Forefathers’ Eve by Adam Mickiewicz
    Opis:
    Tematem artykułu jest milczenie omawiane przede wszystkim w kontekście zachodniego modelu teatru dramatycznego, dla którego podstawowym środkiem wyrazu jest mowa. Pierwszą sferą i formą, w jakiej w tym „teatrze mówionym” pojawia się milczenie, jest „gra niema” – przede wszystkim mimika i gest, które w trakcie ewolucji sztuki aktorskiej stawały się stopniowo dziedziną uznawaną za szczególne pole twórczej aktywności aktorów i dowód ich kreacyjnej samodzielności. „Gra niema”, rozwijana przez mistrzów aktorstwa w dziewiętnastym wieku (w Polsce na przykład przez Alojzego Żółkowskiego syna), zyskała szczególne znaczenie w dramacie modernistycznym, gdzie stosowano ją świadomie jako sposób na ukazanie wieloznacznych reakcji postaci lub sygnał znaczeń niemożliwych do jednoznacznej werbalizacji. Druga sfera teatralnego milczenia związana jest ze śmiercią i pojawiającymi się na scenie jej reprezentantami: duchami, zjawami i innymi figurami umarłych. Niektóre z tych postaci (na przykład Widmo w Dziadach Adama Mickiewicza) wprowadzają na scenę teatralną milczenie, które ją otacza i które stanowi tajemnicę ze względu na to, że jego znaczenie jest niewysławialne. Nie jest już ono „ciszą śmierci”, ale możliwą do doświadczenia dzięki teatrowi całością, obejmującą także milczenie widzów. I to właśnie dzięki wprowadzeniu takiego milczenia na scenę stać się ona może „miejscem filozoficznym”.
    The article focuses on silence analyzed primarily in the context of Western drama theatre, which is mainly ‘spoken word theatre.’ The first field and the main form in which silence appears in ‘spoken word theatre’ is the so-called ‘silent play’ embracing face expression and gesture. In the course of the evolution of stage acting, they gradually became proofs of the actors’ artistry and creative originality. Developed by masters of the 19th century stage (in Poland, in particular by Alojzy Żółkowski, Jr), the ‘silent play’ became especially important in the modernist drama. Playwrights were using it as the tool to show the ambivalent reactions of their characters or to express deep symbolic meanings. Another aspect of theatrical silence is that connected with death and its figures (such as ghosts, specters, living dead etc.) appearing on the stage. Sometimes (for instance in the Forefathers’ Eve by Adam Mickiewicz) they introduce enveloping silence, a mysterious silence of the unspeakable, to the center of the stage. This silence is no longer ‘the silence of death’ though; rather, it is an entirety encompassing the silence of the audience, and as such it is accessible to human experience. The introduction of this kind of silence onto the stage opens up the possibility of making the stage a philosophical place.
    Źródło:
    Ethos; 2016, 29, 1 (113); 49-65
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Adam Mickiewiczs ‘Forty and Four’: A conjecture
    „Czterdzieści i cztery”. Hipoteza
    Autorzy:
    Szargot, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2087762.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Polish literature of the 19th century
    Romanticism
    prophetic symbolism
    number 44
    tyrannicide
    Brutus
    Reign of Terror
    Adam Mickiewicz (1798‑1855)
    'Dziady' (Forefathers' Eve)
    Mickiewicz
    "Dziady"
    44
    tyranobójstwo
    antyczny Rzym
    Wielka Rewolucja Francuska
    Opis:
    This article attempts to formulate a new interpretation of the mysterious messianic character marked "Forty and Four" from the Vision of Priest Piotr in Adam Mickiewicz's poetic drama Dziady (Forefathers' Eve), Part III. After a review of earlier readings of this crux and its symbolism, the author of the article presents his own proposal, which contextualizes the enigmatic number in three historical frameworks. The first of them is ancient history, and, more specifically, 'Forty four' is seen as a reference to the Ides of March in 44 B.C., the date on which Julius Caesar was assassinated by a group of conspirators led by Brutus. The other two relevant contexts are the Reign of Terror during the French Revolution, and the high tides of modern history culminating in tyrannicide. In effect, the 'Forty four' passage is seen as an affirmation or even a sacralization of tyrannicide, symbolized by not only by inexplicit references to Brutus and the Israelite heroine Judith. It is a theme which reverberates not only in Dziady but also throughout Adam Mickiewicz's work.
    Źródło:
    Ruch Literacki; 2020, 4; 359-379
    0035-9602
    Pojawia się w:
    Ruch Literacki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czesław Miłosz on Conrad’s Polish stereotypes
    Autorzy:
    Dudek, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/638820.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Czesław Miłosz, Joseph Conrad, Poland, Lithuania, Ruthenia, Ukraine, Russia, Apollo Korzeniowski, Adam Mickiewicz, Astolphe de Custine, Poland and Muscovy, Forefathers’ Eve, Under Western Eyes, The Secret Agent, Heart of Darkness, A Treatise on Poet
    Opis:
    In an essay entitled Conrad’s Stereotypes – published in 1957 – Miłosz sees Conrad as “the typical old Polish nobleman who remained faithful to the way in which he had lived and thought as a young man.” Miłosz speaks of his own affinity with Conrad (and Mickiewicz), explaining that it derives from a set of shared emotional and historical experiences that were deeply ingrained in the minds of the inhabitants of the ‘Eastern Borderlands’of the old Polish-Lithuanian-Ruthenian Commonwealth. This ‘Eastern Borderlands’ cultural identity may well have enabled Conrad to give an authentic portrayal of the Russian characters in Under Western Eyes. The counterpart to Mickiewicz’s and Conrad’s condemnation of autocracy and the fairness of their attitude towards Russians was Miłosz’s willingness to maintain friendly relations with contemporary Russian ‘dissidents’ who had stood up against the oppressive political system of the Soviet Union. Surprisingly, however, he does not draw any parallels between the Polish stereotype of Russia and the portrayal of Russia which is to be found in Russian political literature. Miłosz concludes by observing that in Under Western Eyes it was only through the purely artistic merits of his writing that Conrad could have hoped to win over his English-speaking readers, while at the same time remaining “faithful to a tradition that would have seemed exotic to anyone living in another country” – and for this achievement he deserves praise.
    Źródło:
    Yearbook of Conrad Studies; 2014, 9
    2084-3941
    Pojawia się w:
    Yearbook of Conrad Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskoromantyczne widma Josepha Conrada. Prolegomena do badań nad polskim obliczem pisarza
    Polish-romantic spectres of Joseph Conrad. Prolegomena to the studies on Polish face of the writer
    Autorzy:
    Samsel, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1361311.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    Joseph Conrad
    romantyzm polski
    widmontologia
    Opowieści niepokojące
    Dziady cz III
    Polish Romanticism
    hauntology
    Tales of Unrest
    Forefathers’
    Eve Part III
    Opis:
    Studium, czerpiąc z doświadczeń badawczych najwybitniejszych interpretatorów intertekstualności w prozie Conrada, w tym m.in. Yves’a Hervoueta, dąży do ustalenia interpretacyjnego punktu zero w wypadku badania niejasnych, a wręcz podprogowych oddziaływań romantyzmu polskiego na pisarstwo Conrada. Są one tak wieloznaczne i zróżnicowane, że – czerpiąc z tytułu imponującej monografii Hervoueta The French Face of Joseph Conrad – należałoby je określić mianem aspektu, nawet – dominanty „polskiego oblicza pisarza”. By konteksty polskoromantyczne u Conrada doprecyzować oraz uwypuklić, trzeba byłoby przetworzyć klasyczne pojęcie intertekstualności, skrzyżowawszy je z tzw. metodologią hontologiczną, u której podstaw spoczywa Derridiańska teoria widm. Syntetyczne badanie intertekstualno-komparatystyczne tomu Opowieści niepokojące z 1898 roku wskazuje, że (oprócz odwołań do Flauberta czy Merimée) równie istotne pozostają dla ujęcia Conradowskiej intertekstualności konteksty polskoromantycznej szkoły litewskiej (Mickiewicz) i ukraińskiej (Słowacki). W toku analizy – jako dwa konkurencyjne kręgi intertekstualne – powinny być zawsze oddzielane od siebie i wyodrębniane.
    The study, drawing from the research experience of the most prominent interpreters of intertextuality in Conrad’s prose, including Yves Hervouet, seeks to establish an interpretative zero point in the case of the study of the vague, or even subliminal influences of Polish Romanticism on Conrad’s writing. They are so ambiguous and varied that – drawing from the impressive monograph of Hervouet The French Face of Joseph Conrad – they should be described as an aspect, or even – the dominant feature of the „Polish Face of the writer”. To clarify and emphasize Polish-romantic contexts in Conrad’s texts, it would be necessary to transform the standard concept of intertextuality, crossing it with the so-called hontological methodology based on Derridian Theory of Spectres. A synthetic intertextual-comparative study of the volume Tales of Unrest from 1898 indicates that (apart from references to Flaubert or Merimée) the independent contexts of the Lithuanian (Mickiewicz) and the Ukrainian (Słowacki) School of Polish Romanticism should remain equally important for Conrad’s intertextuality. Therefore during the analysis – as two competing intertextual circles – they should always be separated and differentiated. Biogram
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 198-210
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies