Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ryczek, Wojciech" wg kryterium: Autor


Tytuł:
Cain’s rhetorical artfulness: Erasmus’ Biblical spoof
Retoryczna przebiegłość Kaina. Biblijny apokryf Erazma
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2089948.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Early Modern European history
16th-century Latin-language writers
16th century humanism
rhetoric
Biblical mythopoeia
Cain
Desiderius Erasmus (1466–1536)
wczesna nowożytność
literatura nowołacińska
humanizm
retoryka
apokryfy biblijne
Erazm z Rotterdamu (1466–1536)
Opis:
This article contains a bilingual, Latin-Polish, edition of a letter written by Erasmus to John Sixtin (Ioannes Sixtinus), a Frisian student he met in England. In it Erasmus describes a dinner party at Oxford to which he was invited as an acclaimed poet. In the presence of John Colet, leader of English humanists, table talk turned into learned conversation. Erasmus’s contribution to the debate was an improvised fable (fabula) about Cain who, in order to become farmer, persuades the angel guarding Paradise to bring him some seeds from the Garden of Eden. His speech, a showpiece of rhetorical artfulness disguising a string of lies and spurious argument, is so effective that the angel decides to steal the seeds and thus betray God’s trust. Seen in the context of contemporary surge of interest in the art of rhetoric, Erasmus’ apocryphal spoof is an eloquent demonstration of the heuristic value of mythopoeia and the irresistible power of rhetoric.
Źródło:
Ruch Literacki; 2018, 5; 531-544
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Zimna trąba” Jana Kochanowskiego
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2090159.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Jan Kochanowski
Opis:
The main aim of the paper is to urge a correction in Jan Kochanowski’s translation Euripides’s Alcestis (v. 67), edited posthumously by Jan Januszowski in the volume Fragmenta albo pozostałe pisma (1590). In the Greek text (Prologue, l. 67) Apollo prophesizes that a man on the way back from wintry Thrace (Θρῄκης ἐκ τόπων δυσχειμέρων) (the reference to King Eurystheus’ horses enables us to identify him as Heracles) will snatch Alcestis from the hands of Death. In the Polish version of Apollo’s prophesy we fi nd the phrase ‘do zimnej Trąby’ (‘cold Tube’). The philological investigation undertaken in this paper has two goals to achieve. Firstly, it reconstructs the literary tradition of presenting Thrace as a land of severely cold climate (Homer, Livy, Virgil, Horace, Ovid, Statius). And secondly, it takes into consideration the meaning of this poetical landscape in Kochanowski’s Latin poetry and proposes the emendation of what must have been a printer’s error.
Źródło:
Ruch Literacki; 2017, 6; 551-568
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Simone Simoni: Stefan Batory’s ‘vita medica’
Simone Simoni: Stefana Batorego „vita medica”
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087769.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Poland in the 16th century
Stefan Batory, King of Poland (1576–1586)
the king's health and royal doctors
Simone Simoni (1532–1602)
medicine and natural philosophy
Aristotelianism
Rzeczypospolita w XVI wieku
Stefan Batory, król Polski (1576–1586)
nadworni lekarze Batorego
medycyna i filozofia naturalna
arystotelizm
Opis:
Simone Simoni (1532–1602) was an Italian philosopher interested primarily in early modern Aristotelianism and court physician to King Stefan Batory of Poland. After the king's sudden death at Grodno on 12 December 1586, Simoni was accused of having made serious mistakes while attending his royal patient. In a bitter dispute with his rival, Niccolo Bucello, he came up with a spirited defence of his diagnosis and the adequacy of the treatment in view of the circumstances which played a crucial role in the last days of his patient. This article examines Simoni's argument concerning the king’s health, diseases and death, entitled Divi Stephani Primi Polonorum Regis Magnique Lithuanorum Ducis etc. sanitas, vita medica, aegritudo, mors (Nyssa 1587). Simoni fleshes out his polemic with a wide range of rhetorical devices, including many forms of irony and arguments ad personam. He also brings into it the larger context of interrelations between medicine and early modern philosophy, especially natural philosophy, summed up in the adage ubi desinit physicus, ibi medicus incipit (where the philosopher finishes, there the physician begins). Basically a vita medica of the king in his last days, it is also a fascinating portrait of a monarch with a passion for game hunting.
Źródło:
Ruch Literacki; 2020, 4; 341-357
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parodie horacjańskie. Przekład siedmiu pieśni Macieja Kazimierza Sarbiewskiego
Horatian Parody. Seven Odes Composed by Maciej Kazimierz Sarbiewski in the Polish Translation
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1045730.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
parody
ode
lyric discourse
Horatius
Maciej Kazimierz Sarbiewski
Opis:
The paper proposes the translations into Polish of the following Latin odes composed by Mathias Casimir Sarbiewski: I 19 Urit me patriae decor, II 14 Diva, ventorum pelagique praeses, II 18 Reginam tenerae dicite virgines, I 26 Aurei regina, Maria, caeli, III 2 Cum tu, Magdala, lividam, IV 7 Iessea quisquis reddere carmina, IV 31 Vides, ut altum fluminis otium. All of the texts included in this collection are strongly related to imitating of Horatian lyrical discourse (parodia Horatiana). A short introduction and the most significant references to Horace’s odes and notes have been provided.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2019, 29, 2; 85-103
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sarmacki Odyseusz. Postać Jana Łaskiego w epicedium Andrzeja Trzecieskiego
A Sarmatian Odysseus: Jan Łaski in Andrzej Trzecieski’s Epicedium
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053947.pdf
Data publikacji:
2022-02-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Andrzej Trzecieski (Tricesius)
Jan Łaski Młodszy (Ioannes a Lasco)
epicedium
elegia żałobna
św. Jan Chryzostom
Herkules
Odyseusz
Trzecieski (Tricesius)
Jan Łaski the Younger (Ioannes a Lasco)
funeral elegy
St. John Chrysostom
Hercules
Odysseus
Opis:
Artykuł stanowi propozycję interpretacji wybranych motywów z epicedium upamiętniającego postać i działalność Jana Łaskiego Młodszego (zmarł 8 I 1560 roku w Pińczowie), humanisty i wybitnego reformatora religijnego (Ioannis a Lasco viri clarissimi epicedion). Andrzej Trzecieski (Tricesius, ok. 1525 – po 1584) był autorem wielu łacińskich epigramatów, elegii, epitafiów, epicediów i utworów pochwalnych. W elegii żałobnej dla Łaskiego twórczo przekształcił on strukturę antycznego epicedium, obejmującą tradycyjne elementy comploratio (opłakiwania), laudatio (pochwały zmarłego) i consolatio (pocieszenia). Dołożył wszelkich starań, aby ukazać zmarłego reformatora jako męża słynącego z pobożności, czcigodnego starca jaśniejącego licznymi cnotami, a przede wszystkim nowego proroka zapowiadającego odrodzenie Kościoła. W tym kontekście Trzecieski przywołuje trzy przykłady wybitnych mówców: św. Jana Chryzostoma (Złotoustego), galijskiego Herkulesa i „wielce obrotnego” (politropicznego) Odyseusza.
This paper offers an interpretation of selected motives from the epicedium commemorating the personage and activity of the humanist and prominent religious reformer Jan Łaski the Younger who died in Pinczów on 8th January 1560 (Ioannis a Lasco viri clarissimi epicedion). Andrzej Trzecieski (Tricesius, ca. 1525 – post 1584) was the author of many Latin epigrams, elegies, epitaphs, epicedia and laudatory poems. In the funeral elegy for Łaski, he creatively reshaped the structure of the ancient epicedium, including the traditional elements of comploratio (mourning), laudatio (praise of the deceased) and consolatio (consolation). He did his utmost to present Łaski as a man well-known for his piety, a venerable old man renowned for his many virtues, and, most of all, a new prophet announcing the rebirth of the Church. In this context, Trzecieski evokes three examples of illustrious orators: St. John Chrysostom (‘the golden-mouthed’), the gallic Hercules and Odysseus “of the many twists and turns” (polytropos).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 1; 75-94
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dorycka lutnia. Oda do Jerzego Radziwiłła Andrzeja Schoena
The Doric Lute. The Ode to George Radziwiłł by Andreas Schoenus
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636356.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
The Doric Lute
Andreas Schoenus
Opis:
The paper consists of two, closely related, parts, a brief introduction to the reading of the poem written by Neo-Latin poet from Cracow, Andrzej Schoen (Andreas Schoneus, 1552–1615), and the transcription of this text and its translation from original Latin into Polish. The ode dedicated to Jerzy Radziwiłł (Oda ad Georgium Radivilum, Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalem, Episcopum Cracoviensem, Principem amplissimum), bishop of Cracow, fits within the wider context of the imitation (and the emulation as well), concentrating on a literary game with the style of Pindar. Schoen produced his work in a style that mixes a poetic imaginary of the poet from Thebes and Horatian lyric discourse. The poetry created by Pindar is treated in this case as an inexhaustible source of the ideas associated mainly with the concept of a poet and a poetry as well as easily recognizable key-words and phrases taken from his poetic phraseology. The main aim of the perspective adopted in these critical enquiries is to present a variety of intertextual and cross-contextual connections between the lyric of Greek poet and the ode of his early modern imitator.
Źródło:
Terminus; 2011, 13, 24; 163-172
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parthenope, czyli nowe ścieżki w gęstym, Wergiliańskim lesie (Gregson Davis, The Interplay of Ideas in Vergilian Bucolic, Leiden-Boston 2012)
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636465.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Opis:
Recenzja:Gregson Davis, The Interplay of Ideas in Vergilian Bucolic, Leiden-Boston 2012
Źródło:
Terminus; 2014, 16, 3(32)
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mowa figuryczna. Stanisław Kostka Potocki o tropach i figurach retorycznych
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636495.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
the Enlightenment, rhetoric, elocutio, tropes, rhetorical figures, figurative language, metaphor, Staniław Kostka Potocki, style
Opis:
Figurative language. Stanisław Kostka Potocki on tropes and rhetorical figures In this paper, the author presents a critical edition of three chapters on rhetorical de-vices excerpted from the treatise O wymowie i stylu (On Eloquence and Style, Warsaw 1815) written by Stanisław Kostka Potocki (1755–1821), an enlightened man of letters. He begins with a brief introduction to a reading of Potocki’s text on some figurative uses of language. The author explains the circumstances in which Potocki wrote his rhetorical manual (the request of the Warsaw Society of Friends of Learning) and discusses its most important sources, both classic (Aristotle’s On Rhetoric, Cicero’s On the Ideal Orator, Quintilian’s Institutions of Oratory) and modern (César Chesneau Dumarsais’ Traité des Tropes, Paris 1730, Hugh Blair’s Lectures on Rhetoric and Belles Lettres, Dublin, Edinburgh 1783). With a few explanatory remarks on the three chapters presenting the nature of figurative language (in particular metaphor, personification, hyperbole and apostrophe) the author examines the connection between the rhetorical considerations on style and the Enlightenment philosophy of language. According to Stanisław Kostka Potocki, the tropes and rhetorical figures, being almost natural expressions of emotions, passions and imagination, should be regarded as the primordial origin of the human language. Thus the Enlightenment, the triumph of analytical (‘pure’) reason over imagination tinged with emotionality, is a period when authors intentionally limited the use of figurative language (although never totally rejected it) in order to reach the simplicity of the linguistic expression.
Źródło:
Terminus; 2014, 16, 2(31)
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Justusa Lipsjusza Epistola Erudita
Justus Lipsius Epistola Erudita
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636497.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
EPISTOLA ERUDITA
EPISTOLOGRAPHY
IUSTUS LIPSIUS
Opis:
The paper is the presentation (as the transcription and translation of the text) of the letter written by the humanist and classical scholar, Iustus Lipsius (1547-1606), and entitled by its editor in Cracow Epistola erudita (1602). The rhetorical analyses of this text is based on the Lipsius's treatise Epistolica institutio (The Principles of Letter-Writing). The main problem concerns the role of traditional rhetoric in the letter writing, especially if the letter is not reduced to a formal document, prepared using repeatable formulas. Early modern epistolography (Petrarca, Erasmus, Lipsius, Vives) recovers the ancient tradition of letter writing, according to which the letter is a kind of written conversation. It gives unique opportunity to meet each other in the symbolic universe of the text.
Źródło:
Terminus; 2010, 12, 2(23); 78-93
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ut figura sit. Beda Czcigodny o tropach Pisma
Ut figura sit: the Venerable Bede on tropes of the Scripture
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612101.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Beda Czcigodny
tropy
figury retoryczne
egzegeza biblijna
the Venerable Bede
tropes
rhetorical figures
biblical exegesis
Opis:
The main purpose of the paper is to discuss thirteen tropes presented by the Venerable Bede, a Benedictine monk from the Kingdom of Northumbria, in the manual On figures and tropes (De schematibus et tropis, ca. 710), dedicated to his disciple, Cuthbert. Using the definitions and examples given by Donatus (Ars maior), Bede described thirteen tropes and their variants: metaphor, catachresis, metalepsis, metonymy, antonomasia, epithet, synecdoche (totum a parte, pars a toto), onomatopoeia, periphrasis, hyperbaton (histerologia, anastrophe, parenthesis, tmesis, synchysis), hyperbole, allegory (irony, antiphrasis, enigma, charientism, paremia, sarcasm, asteism), and homoeosis (icon, parable, paradigm). Each of these rhetorical devices was illustrated with examples drawn from the Scripture. Therefore, the categories form the grammatical tradition were transformed into the exegetical means, particularly useful during reading the Bible and discovering its hidden meanings. Deploying tropes for interpretative purposes, Bede proposed the model of exegesis concentrated on both what is signified and the mode of signification.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 573-594
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niebezpieczna dziedzina Bartłomiej Keckermann o historii i historiografii
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/602707.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Keckermann
historia
historiografia
logika
retoryka
history
historiography
logic
rhetoric
Opis:
Głównym celem niniejszego artykułu jest prezentacja i omówienie wybranych refleksji Keckermanna na temat historii i sztuki historiografii, wyrażonych w traktacie pt. De natura et proprietatibus historiae commentarius (Hanoviae 1610), opublikowanym już po śmierci autora przez jego ucznia Dawida Schumanna. Według gdańskiego humanisty historia nie jest sztuką, nauką ani dziedziną naukową, ponieważ nie ma własnych miejsc wspólnych (loci communes), uznawanych za podstawę badań historycznych. Mimo to historia odgrywa ważną rolę w nauczaniu praktycznych dyscyplin, jak polityka czy ekonomia, ponieważ jest niewyczerpanym źródłem przykładów, pochodzących z narracji o minionych wydarzeniach, które ilustrują ogólne zasady rządzące ludzkim życiem i działaniem. Doskonałym historykiem będzie tylko ten, kto potrafi połączyć poszukiwanie prawdy ze szczerością opowiadania o niej. Zatem obowiązkiem historyka jest posługiwanie się stylem prostym, niemal pozbawionym fi gur retorycznych. W odniesieniu do poszczególnych wydarzeń historia ma być narzędziem służącym do jego opisania i wyjaśnienia. W ten sposób będzie dostarczać koniecznego materiału ilustracyjnego w postaci przykładów przydatnych w dyscyplinach praktycznych.
The main purpose of the paper is to present and discuss some Keckermann’s thoughts on history and the art of historiography, expressed in the treatise De natura et proprietatibus historiae commentarius (Hanovie 1610), published posthumously by his student, David Schumann. According to the humanist from Gdansk, history is not art, science, or discipline, because it does not have own commonplaces (loci communes), regarded as the basis for method. Nevertheless, history plays an important role in teaching of the practical arts such as politics or economy, because it is an inexhaustible source of examples, taken from narratives about the past events to illustrate general rules related to human life and actions. An excellent historian would be only someone who is able to combine searching for the truth with frankness in its telling. Therefore, he is obliged to use a simple style without almost any rhetorical devices. In relation to single events history serves as a tool of description and explication. Thus it provides the necessary illustrative material in the form of examples for the practical disciplines.
Źródło:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2015, 59
0029-8514
Pojawia się w:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Divina magistra logica. Bartłomiej Keckermann jako historyk logiki
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/602868.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Opis:
Divina Magistra Logica. Bartłomiej Keckermann as a Historian of LogicThe main aim of the paper is to analyze a part of the treatise entitled Praecognitorum logicorum tractatus, written by Bartholomew Keckermann (1572–1609), in which he attempts to present the history of logic since the creation of the world (ab origine mundi). In Keckermann’s philosophy the art of logic is treated as a universal instrument of human cognition. The application of its rules is essential in the description of this systematic knowledge. The concept of method plays a crucial role in this context. According to Keckermann, the catalogue of the most important works in logic can be used as a useful reading list. The reconstruction of logical history through the ages involves the enumeration of the most influential logicians and their works. In fact, Keckermann’s history of logic puts a special emphasis on Aristotle’s logic. Revealing the history of logical discipline, Keckermann proved that it can not be restricted to a relatively limited and immutable set of concepts. On the contrary, it is a dynamic system of ideas, still at the beginning of establishing a new conceptual order.
Źródło:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2011, 55
0029-8514
Pojawia się w:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Dangerous Domain: Bartholomew Keckermann on History and Historiography
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953945.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Keckermann
history
historiography
logic
rhetoric
Opis:
The main purpose of the paper is to present and discuss some Keckermann’s thoughts on history and the art of historiography, expressed in the treatise De natura et proprietatibus historiae commentarius (Hanovie 1610), published posthumously by his student, David Schumann. According to the humanist from Gdańsk, history is not art, science, or discipline, because it does not have own commonplaces (loci communes), regarded as the basis for method. Nevertheless, history plays an important role in teaching of the practical arts such as politics or economy, because it is an inexhaustible source of examples, taken from narratives about the past events to illustrate general rules related to human life and actions. An excellent historian would be only someone who is able to combine searching for the truth with frankness in its telling. Therefore, he is obliged to use a simple style without almost any rhetorical devices. In relation to single events history serves as a tool of description and explication. Thus it provides the necessary illustrative material in the form of examples for the practical disciplines.
Źródło:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2017, 61
0029-8514
Pojawia się w:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Montaigne, czyli o wielkości małych słów
Montaigne, or On Grandeur of Little Words
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040968.pdf
Data publikacji:
2019-11-05
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Montaigne
rhetoric
amplification
elocution
figuration
tropes
figures
Opis:
The main aim of this paper is to propose a new Polish translation one of the well-known Michel de Montaigne’s essays, De la vanité des paroles (On the Vanity of Words, I 51). For the humanist, rhetoric delimited only to elocution responsible for linguistic adornments becomes the subject for critical investigation. In a short introduction to the essay, the author takes into consideration the rhetoric of Montaigne’s discourse on ‘the vanity of words’ with a particular attention to two rhetorical forms: amplification and figuration. Raising questions about lack of temperance in amplifying and adorning words with tropes and figures, the humanist attempted to revalorize linguistic and stylistic simplicity. Therefore, to find the proper words for various things, emotions and experiences are the central concern of an essay, a new literary genre invented by Montaigne.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2019, 35; 442-454
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies