Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Różewicz, Tadeusz" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Tadeusz Różewicz and Tadeusz Borowski: The Origin of a Parallel
Autorzy:
Pietrych, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2090183.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Opis:
It is an entrenched habit among the critics to connect the early poetry of Tadeusz Różewicz and Tadeusz Borowski’s concentration camp stories. However, this stereotype can be backed by no good proof either in the poems Różewicz wrote in the fi rst years after the war or in their reception. The parallel Różewicz–Borowski was put out into the world by Jan Błoński in his Szkic portretu poety współczesnego [A portrait sketch of a contemporary poet] (1956); at that time the parallel became a handy tool in the battle with Socialist Realist critics and their evaluations of Różewicz’s poetry. The matching of the two authors was made all the more plausible by Różewicz’s comeback during the Polish Thaw. It was manifested not only in a spate of new poems but also in his decisions about the choice of poems representing the postwar phase for publications like Poezje zebrane [Collected Poems] (1957). In essence, the links between Różewicz and Borowski are intertextual. Różewicz must have been familiar with Borowski’s Auschwitz stories, which came as a shock to their fi rst readers, and he would most certainly have read Rudolf Reder’s account of the extermination camp at Bełżec camp. Those two books helped to shape Różewicz’s experience of war that can found in his work.
Źródło:
Ruch Literacki; 2016, 6; 697-715
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tadeusz Różewicz, Ciemne źródło
Tadeusz Różewicz, Ciemne źródło ("Dark Source")
Autorzy:
Przymuszała, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942512.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
szaleństwo w literaturze
mit artysty
choroba psychiczna
Opis:
Artykuł interpretujący Ciemne źródła Tadeusza Różewicza odsłania kulturowe problemy z postrzeganiem osób psychiczne chorych (widoczne zwłaszcza w kontekście romantycznego uwznioślenia choroby). W ujęciu poety cierpienie „szalonych” nie jest w żaden sposób „dowartościowywane”: pokazanie osób znajdujących się w trudnych, zagmatwanych sytuacjach nie stanowi powodu ich gloryfikowania (istotny w tym przypadku jest kontekst zdecydowanej niechęci poety wobec różnego typu artystycznych mitologii opartych na uwzniośleniu cierpienia). U Różewicza między wywyższaniem a piętnowaniem kryje się zwykłe ludzkie cierpienie – prowokujące do pytania o spychaną w nieświadomość przez „zdrowych” ludzką słabość. Różewicz piszący o psychicznie chorych jest poetą odsłaniającym obawy przed nieporadnością, zależnością, samotnością. Bywają one także „ciemnym źródłem” twórczości.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niepokoje. Tadeusz Różewicz wobec tzw. zwierząt hodowlanych
Anxieties. Tadeusz Różewicz and the So-called Livestock
Autorzy:
Szaj, Patryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699670.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Opis:
Anxieties. Tadeusz Różewicz and the So‑called Livestock Collating Tadeusz Różewicz’s poetry with Jacques Derrida’s critique of logocentrism and John D. Caputo’s so‑called poetics of obligation, this article ponders upon the ethical relation to non‑human animals – particularly livestock – in the aforementioned literary project. Although Różewicz’s volumes published early after the end of the war seem to drift towards negative anthropology, they tend to benefit from more modern interpretative codes, for instance Giorgio Agamben’s anthropological machine or Caputo’s poetics of obligation. With regard to the means of the latter one, it is argued that Różewicz’s poetry endeavours to rethink animal as the absolute Other, contributing to the ethical relation which has been previously restricted entirely to Human‑Other. Such poems as Walentynki, Świniobicie, Ucieczka świnek dwóch (z obozu zagłady – rzeźni), Buty i wiersze or Unde malum? confirm Różewicz’s sensitivity to animal suffering. Moreover, they often anticipate the ethical and philosophical debates upon the human/animal dyad, and their practical political and economic implications. Key words: logocentrism, poetics of obligation, anthropological machine, non‑human animals, Tadeusz Różewicz, Jacques Derrida, John D. Caputo
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2017, 3
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różewicz. Nekrografie
Autorzy:
Kunz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638929.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Różewicz Tadeusz, nekrografi a, wojna, śmierć, trup
Opis:
Różewicz. Necrographies The article deals with the phenomenon of an insistent and recurring interrelation between the living and the dead in Tadeusz Różewicz’s works. This motif – strictly connected with the generational and individual trauma of war experiences – manifests itself not only in the symbolic forms of memoirs and recollections, but also through the visions of physical, all-too-real presence of profaned, unburied dead bodies, taking revenge on the survivor tormented by ambivalent feelings of guilt and shame. All this leads to the emergence of the spectral ‘un-dead’ in Różewicz’s poetry. The analysis of this phantasmatic fi gure in the complementary – anthropological and poetological – perspectives becomes the main subject of the article.
Źródło:
Wielogłos; 2013, 1 (15)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Do kresu nocy. Tadeusza Różewicza podglądanie śmierci
Autorzy:
Szczukowski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638924.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Różewicz Tadeusz, sen, śmierć, mit orficki
Opis:
To the end of the night. Tadeusz Różewicz’s peeping of the death In my article I analyse Tadeusz Różewicz’s poems, which reflect the author’s anxiety concerning the upcoming death. Writing about death, the poet reaches for the motif of night and dream. He writes about the dead visiting him and appeals to the Orphean motifs. I analyse two poetic descriptions in greater detail: *** Przedzierałem się przez ten sen oraz ***wicher dobijał się do okien. The former one is connected with the death of mother. In Różewicz’s poetry the death of mother becomes an obsessive image which foreshadows his own death, a place of experiencing the limit of poetry itself. The latter is an evidence of the old poet’s fear of death. Death in Różewicz’s works is refl ected both as a horizon of life, and of poetry. A poem understood as the “preview of death” is a neverending effort made in the name of life
Źródło:
Wielogłos; 2013, 1 (15)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizualna przestrzeń postpamięci. Poetyka sekundarnego świadectwa w nożyku profesora Tadeusza Różewicza
Autorzy:
Marciniak, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638922.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Różewicz Tadeusz, świadectwo, postpamięć, Holokaust, empatia, fotografia
Opis:
The visual space of postmemory. The poetics of secondary testimony in Tadeusz Różewicz’s nożyk profesora (professor’s little knife) This essay discusses the problem of postmemory and secondary testimony, including their visual and textual manifestations in Tadeusz Różewicz’s late poem nożyk profesora (2001). The essay deals with theoretical background of the concept of postmemory (according to Marianne Hirsch and Dori Laub) in its psychoanalytical and aesthetical aspects. It focuses on the experimental style and composition of Różewicz’s poem which combines visual (3 photographs) and textual (or, more precise, intertextual) means of expression to articulate a multilayered and polyphonic secondary Holocaust testimony.
Źródło:
Wielogłos; 2013, 1 (15)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz rozproszony. O książce Próba rekonstrukcji. Szkice o twórczości Tadeusza Różewiczapod redakcją Tomasza Kunza i Joanny Orskiej
Autorzy:
Łyżwiński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638966.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Różewicz Tadeusz, późna twórczość, biografia, śmierć sztuki
Opis:
Dispersed ImageAn attempt at Reconstruction is a summary of the scientific conference dedicated to the late work of Tadeusz Rozewicz. The volume consists of texts on various issues, and their authors often speak different critical languages, what determines both the large diversity of the problems and ways of their description. On the basis of individual sketches it is possible to point to a few key research problems a volume, such as the relationship between biography and output of the poet, the characteristics of his late works, the status of Różewicz’s subject in the text, the idea of the “death of art”, a reflection of the poet over the borders of humanity or relations between his output and biographies and works of other artists. From reading An Attempt to Reconstruction does not arise, however, any coherent picture of Tadeusz Różewicz’s late works. The advantage of this book lies rather in the aspect of inventiveness and substantive value of individual sketches.
Źródło:
Wielogłos; 2015, 3(25)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tadeusz Różewicz – autoportret poetycki pisany z pamięci
Autorzy:
Adamska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/650379.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
autoportret, autobiografia, twarz, pamięć, lustro, ślad, tożsamość
Opis:
The article, which is inspired by the poem Tadeusz Różewicz homework (always section), raises the question of “poetic self-portrait” and on the basis of expression of the poet, and with reference to the specifics of the forms of personal documents (autobiography, self-portrait), tries features that it could be characterized. Structural axis of the text is the triad of concepts: “face, memory, mirror”, which lies close to the problem of identity, having to work Różewicz great importance.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2015, 12, 2
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kartki” Tadeusza Różewicza
Tadeusz Różewicz’s “Postcards”
Autorzy:
Browarny, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53922496.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
„kartki”
proza polska
autobiografia
warsztat pisarski
“postcards”
Polish prose
autobiography
literary skill
Opis:
Artykuł „Kartki” Tadeusza Różewicza opisuje prozę pisarza z perspektywy „kartek” jako formuły kompozycyjno-warsztatowej, związanej jednak ściśle z jego praktyką autobiograficzną. Autor artykułu śledzi obecność i przemiany „kartek” w utworach fabularnych Tadeusza Różewicza, ale przede wszystkim w jego mniej znanych dziełach: dzienniku, reportażach podróżniczych, szkicach wspomnieniowych i metaliterackich. Celem artykułu nie jest udowodnienie, że „kartki” występują w pisarstwie Różewicza od momentu jego debiutu do okresu dojrzałej twórczości, gdy nawet jej pobieżny przegląd potwierdza tę oczywistość. Autor stara się dowieść, że „kartki” są złożoną i konsekwentnie stosowaną techniką pisarską, która służy między innymi do komponowania utworów i nasycania ich refleksją warsztatową. Są one również narzędziem autokreacji pisarza, medium między jego tekstami i (re)konstruowaną w nich autobiografią, sposobem uobecniania się w nich jego podmiotowości oraz doświadczenia historycznego i egzystencjalnego. 
The article discusses Tadeusz Różewicz’s prose from the perspective of “postcards” as a compositional and skill-training format closely connected with the writer’s autobiographical output. The author of the article traces the presence and transformations of “postcards” in Różewicz’s fiction and, perhaps most importantly, in his lesser-known works: his journal, travel essays, memoir sketches, and metaliterary pieces. The aim of the article is to demonstrate that “postcards” appeared in Różewicz’s writing throughout his career, from his debut until his mature output, with this conclusion confirmed even by a brief overview of the writer’s oeuvre. The author seeks to prove that the “postcards” are a complex and consistently applied writing technique which serves, among others, to compose pieces and imbue them with reflections on writing itself. They are also a tool for the author’s self-creation, an intermediary between his texts and the autobiography (re)constructed therein, a means in which his subjectivity and historical and existential experience become present in his writing.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2021, 18, 2; 259-275
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ikonoklazm odwrócony. Tadeusz Różewicz w poszukiwaniu form „wewnętrznego obrazu”
Reversed iconoclasm: Tadeusz Różewicz seeks forms of an “inner image”
Autorzy:
Stankowska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391056.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
literatura
sztuka
ikonoklazm
obraz
Tadeusz Różewicz
Opis:
Tadeusz Różewicz often noted down phrases which could be interpreted as iconoclastic in his poems and poetry-related sketches. This article presents the reasons for the poet’s dislike of an image that is identified with a metaphor, which he expressed particularly strongly immediately after the war. It also describes the continuation of historical iconoclasm which was characteristic of the twentieth century, and on the level of which the notion of God’s “unrepresentability” was replaced by the issue of the unspeakableness and inconceivability of trauma. The efforts that Różewicz made to rethink the status of an image are presented against such a background. According to the poet, an image should satisfy the primeval desire for presence, which was ascribed to it once again after the Holocaust, like a painting from before the era of art. Therefore, Różewicz develops the theory of an “inner image” which one should pursue rather than create. An “inner image” is not a “fanfare played to celebrate life”, which inspires awe and can only be described in terms of aesthetic conventions, but a kind of manifestation of the hidden, wounded lyrical “I” and, most importantly, of its authentic experience. The “truth” of the image and metaphor that are “possible after Auschwitz” became bound up with what is somatic, and not conceptual, with what is tangible, and not imaginable, and with what is metonymic, not metaphorical. This truth is also largely (but not necessarily solely) connected with the human condition and existence rather than with God’s fullness.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 109-133
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marcin Świetlicki a Tadeusz Różewicz. Dwa głosy o sacrum
Marcin Świetlicki and Tadeusz Różewicz. Two voices on the sacred
Autorzy:
Grzeszna, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942511.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Marcin Świetlicki
Tadeusz Różewicz
sacrum
Opis:
Artykuł jest próbą pokazania różnych odniesień do sfery sacrum w oparciu przede wszystkim o poetyckie dokonania Tadeusza Różewicza i Marcina Świetlickiego. W pierwszej części przywołuję perspektywy, które pojawiły się w dotychczasowych książkowych ujęciach problemu sakralności w twórczości autora Niepokoju (chrześcijaństwo, tradycja apofatyczna oraz słaby nihilizm). Ich zestawienie uwydatnia nieuchwytność projektu Różewicza. Tezę tę wspiera przesłanie Ostatniej rozmowy oraz analogie do (prób) malarstwa wykluczającego udział szerszej publiczności. Część druga jest skrótowym ujęciem projektu sacrum Marcina Świetlickiego, uwzględniającym najważniejsze różnice w odkrywaniu sfery świętości w twórczości obu poetów. W odróżnieniu od Różewicza, Świetlicki zamyka swoje poszukiwania w ramach porządku metafizycznego. Jego twórczość można odczytywać jako z góry zaplanowaną opowieść, transformującą wybrane historie biblijne (stwarzanie świata, nadawanie imion nowo narodzonym wzorem prarodziców, wygnanie z raju, oczekiwanie na odrodzenie w Babilonie). Głosy Różewicza i Świetlickiego, choć brzmią podobnie, obwieszczają prawdy odnoszące się do różnych doświadczeń, w odmienny sposób kształtujące przesłanie pozornie spokrewnionej twórczości obu poetów.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Nie)dokończony dialog w wierszu. Tadeusz Różewicz – Franz Kafka
(Un)finished dialogue in a poem. Tadeusz Różewicz – Franz Kafka
Autorzy:
Urbańska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942513.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Franz Kafka
dialog
„tajemnica”
przerwana rozmowa
Opis:
Przedmiotem refleksji jest poemat Tadeusza Różewicza przerwana rozmowa, który poświęcony jest Franzu Kafce. To utwór o charakterze pożegnalnym, będący w zamyśle poety przede wszystkim ostatnią próbą zmierzenia się z „tajemnicą” prozaika. Próbą, która zamknie tym samym wieloletnie „spotkania” z osobą i dziełem praskiego pisarza. Po 70 latach obcowania z twórczością Kafki Różewicz zdaje się twierdzić w przerwanej rozmowie, że wszystko co wiemy o pisarzu, to świadomość tego, że nigdy nie dotrzemy do fenomenu tej egzystencji i twórczości, zatrzymując się jedynie na poziomie niewyrażalnego.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tadeusz Różewicz i biedny poeta Stachura. Spotkanie w pół drogi
Tadeusz Różewicz and the “Poor Poet Stachura.” A Meeting Halfway
Autorzy:
Majchrowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53837739.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Edward Stachura
dialog poetów
prehistoria wiersza
Wszystko jest poezja
stachuromania
dialog of poets
pre-history of poems
all is poetry
Opis:
Celem artykułu jest próba zrekonstruowania prehistorii wiersza Tadeusza Różewicza biedny poeta Stachura (2003), którego tematem jest spotkanie obu poetów w bliżej nieokreślonej przeszłości. Rozproszone pre-teksty, dokumenty-zwiastuny, które poprzedzają właściwy proces twórczy, prowadzą badacza do domu pracy twórczej w Krynicy, gdzie zimą 1973 roku (zatem trzydzieści lat wcześniej) mogło dojść do realnego spotkania. Różewicz i Stachura stanowią uosobienia dwóch różnych przejść pokoleniowych, dwóch odmiennych praktyk pisarskich i poetyk, niemniej autor Wszystko jest poezja, wychodząc z całkiem innych doświadczeń, docierał do formuł bliskich autorowi Nic w płaszczu Prospera na zasadzie kontrastu i sobowtórowego dopełnienia. Jest to powracająca w twórczości Różewicza figura konfrontacji z „drugim”, który uobecnia się w pamięci, we śnie, w fantazmacie.
This paper attempts to reconstruct the pre-history of Tadeusz Różewicz’s 2003 poem biedny poeta Stachura, which depicts the meeting of both poets in an unspecified past. Scattered proto-texts, documents-prefigurations that precede the actual creative process, lead the researcher to the sabbatical retreat in Krynica, where in the winter of 1973 (thirty years earlier) the actual meeting could have taken place. Różewicz and Stachura epitomize two different generational experiences, two different writing practices and poetics. Nonetheless, the author of Wszystko jest poezja, though he started from a completely dissimilar point, arrived at forms close to those found in the work of the author of Nic w płaszczu Prospera – through contrast and a kind of doppelgänger complementarity. This is the theme recurring in Różewicz’s work of confronting the “other,” who is embodied through memories, dreams, and phantasms.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2022, 19, 1; 27-41
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr Tadeusza Różewicza
The Theatre of Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Fik, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29431849.pdf
Data publikacji:
1974-03-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Tadeusz Różewicz
open dramaturgy
theatre conventions
aesthetics
action
protagonist
dramaturgia otwarta
konwencje teatralne
estetyka
bohater
akcja
Opis:
Co postuluje wobec teatru dramaturgia autora uważanego za nihilistę i antychrysta kultury? Utwory dramatyczne i wypowiedzi teoretyczne Tadeusza Różewicza kwestionują wszelkie konwencje teatralne, wymierzone są w mody, snobizmy, nawyki. Jednocześnie konsekwentnie podejmują próby wykształcenia estetyki najlepiej oddającej cechy współczesnego świata. Negacja dotychczas stosowanych konstrukcji bohatera czy akcji dramatu wyraża nie tylko chaos i rozbicie otaczającej rzeczywistości, ale przynosi także próby konstruowania nowych modelowych sytuacji, w jakich znalazł się Człowiek i Ludzkość. Nowi bohaterowie Różewicza – bez wieku, twarzy, imion, odindywidualizowani i zmechanizowani – wpływają na charakter akcji lub też braku akcji jego dramatów. „Otwartość” wewnętrznej kompozycji ma różne stopnie, a „luźność” budowy nie oznacza przypadkowości ani dowolności. Różewicz konsekwentnie obnaża stereotypy na poziomie wyrazów, zdań i dialogów, a jednocześnie w jego tekstach coraz więcej miejsca zajmują obrazy ustanawiane didaskaliami. Brak zaufania do rozwlekłych dialogów prowadzi do zaanektowania przez dramat rejonów pozasłownych. Swoboda, jaką pozostawia Różewicz inscenizatorom, jest zatem niezwykle ograniczona.
What postulates with regard to theatre are put forth by the dramaturgy of an author regarded as a nihilist and an antichrist of culture? The dramatic works and theoretical statements of Tadeusz Różewicz challenge all theatre conventions, targeting fashions, snobberies, and habits. At the same time, they consistently attempt to develop an aesthetic that best reflects the characteristics of the contemporary world. The negation of the dominant modes of constructing protagonists or action in drama not only reflects the chaos and disintegration of the surrounding reality, but also brings attempts at creating new model situations in which Man and Humankind have found themselves. Różewicz’s new protagonists – ageless, faceless, nameless, unindividualized and mechanized – influence the character of the action or lack of action in his dramas. The “openness” of the internal composition has varying degrees, and the “looseness” of the construction does not imply randomness or arbitrariness. Różewicz is consistent in exposing stereotypes at the word, sentence, and dialogue levels, while at the same time images created in stage directions occupy an increasing amount of space in his texts. Due to his lack of confidence in lengthy dialogues, his drama annexes extra-verbal territories. The freedom that Różewicz leaves to the producers is therefore highly limited.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 1974, 23, 1; 3-16
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyczna scena Różewicza
Tadeusz Różewicz’s Musical Stage
Autorzy:
Wąchocka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47080833.pdf
Data publikacji:
2024-08-23
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Tadeusz Różewicz
popularna kultura muzyczna
muzyka użytkowa
dramaturgia muzyczna
parodia
przestrzeń dźwiękowa
formy heterogoniczne
popular music culture
applied music
musical dramaturgy
parody
space of sound
heterogeneous forms
Opis:
Artykuł przedstawia różnorodne formy muzyki (klasycznej i popularnej) i sposoby ich zastosowania w dramatach Tadeusza Różewicza. Autorka poddaje weryfikacji opinię o wizualnym charakterze Różewiczowskiego teatru, wskazując, że sfera audialna (jakości foniczne języka, mikrodramaturgia zdarzeń dźwiękowych i projektowana muzyka) często odgrywa w aranżowaniu percepcji odbiorców równie istotną rolę jak obraz sceniczny. Korzystając z metod badań intermedialnych, wydobywa dramaturgiczny potencjał muzycznych intertekstów, niosących znaczenia dialogujące z tekstem lub nieprzekazywane przez słowo. Pokazuje możliwości użycia muzyki jako autorskiego komentarza, tworzącej w powiązaniu z metateatralnością środowisko sprzyjające satyrze, parodii, grotesce. Prawidłowością sztuk Różewicza jest usytuowanie elementów muzycznych na nieostrej granicy pomiędzy macierzystym kontekstem utworu a aktywizowanymi przez nie kontekstami kulturowymi. Zarazem nowoczesne, kompleksowe podejście do sfery brzmieniowej prowadzi nieraz do zacierania jakościowych różnic między zjawiskami akustycznymi, a w rezultacie – do emancypacji przestrzeni dźwiękowej rozumianej nie jako wynik zerwania więzi z obrazem, lecz jako zdolność do wnoszenia odmiennych sensów, nieredukowalnych do jego znaczeń.
This article presents the varied forms of music (classical and popular) as well as their applications in the theatre plays of Tadeusz Różewicz. Its author contests the hypothesis that Różewicz’s theatre is visual in nature, demonstrating that its aural qualities (phonetic characteristics of language, microdramatic properties of aural events, and the projected music) play no less important a role in engineering the audience’s perceptions than the visual aspects. Using the methodology of intermediality studies, she brings out the dramatic potential of musical intertextualities that come into dialogue with the text or that cannot be expressed by the spoken word; she shows how music can become the playwright’s side note, which can be satirical, parodistic, or grotesque in its metatheatrical nature. Musical elements in Różewicz’s plays are typically straddling the boundaries between the original context of the play and the cultural contexts evoked by those elements. At the same time, the modern, multifaceted approach to the aural aspect often leads to blurring the lines between the acoustic phenomena and, consequently, to the emancipation of the aural space—an emancipation that is not a secession from the visual but a new quality with new meanings that cannot be borne out of the visual.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 3; 165-186
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies