Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "polish film" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Functions of film images of Warsaw in the Polish cinema of the 1960s
Autorzy:
Zwierzchowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/923183.pdf
Data publikacji:
2019-01-08
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Polish cinema
1960s.
Warsaw
film images
comedy
Opis:
Polish cinema of the 1960s presented a specific vision of Warsaw, different from earlier and later ones, although it contained some solid motifs for the entire PRL era. These include emphasizing the uniqueness of Warsaw, the war past as an inseparable part of the city’s identity (though in the 1960s with a slightly different meaning) or the problem of getting a flat. The separateness and specificity of the then created images of the capital was related to the political specificity of the decade, the cultural and social moment of Warsaw development, the domination of realism that made the message authentic and genological issues – the main role in creating the image of the city was played by comedy. These images, however, were sometimes surprisingly subversive, breaking the dominant image.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2017, 22, 31; 65-78
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nagość jako strategia promocyjna kina polskiego lat 80.
Nudity as a promotional strategy in the Polish cinema of the 1980s
Autorzy:
Zwierzchowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/923139.pdf
Data publikacji:
2018-12-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Polish cinema
80s
nudity
promotional strategy
film advertisement
Opis:
The article examines how nudity was used as a promotional strategy in the Polish cinema in the 1980s. In contrast to earlier decades, the Polish movie industry delivered dozens of films that contained female nudity and erotic scenes. Some actresses like Maria Probosz, became automatically associated with such movies. Paradoxically, the Polish cinema of the 1980s was only slightly concerned with the discourse of eroticism. As Maria Kornatowska writes,The shortage of erotic sensibility was compensated by ‘bald nakedness.’’ The reasons for the increased presence of nudity on movie screens stemmed from the transformation of social lifestyle and audiences’ demand, the search for easy profit and the need to de-politicize society. Of significant importance were the influences of the growing video market and western cinema. Projections of nudity were meant to divert attention from the bleak reality of Poland enmeshed in crisis provide a sense of belonging to the Western world, and give mostly male viewers visual pleasure. It was also a marketing technique luring viewers to cinemas by bombarding them with daring posters and stills reproduced in the press and in front of movie theaters. My article will discuss and explain the ways of presenting female nudity in terms of these economic and political tasks.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2018, 23, 32
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Party in Krzysztof Kieślowski’s Films
Autorzy:
Zwierzchowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/923207.pdf
Data publikacji:
2019-03-25
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Krzysztof Kieślowski
Polish cinema
film and politics
images of Polish United Workers’ Party
Opis:
Probably no other Polish filmmaker has devoted as much attention to the Polish United Workers’ Party (PZPR) as Krzysztof Kieślowski did in his films. Early on, he perceived the party as an organization where one could meet people with different desires, motivations and modus operandi. Kieślowski’s perspective could be defined as such: do not judge the whole, focus on individuals. His subsequent films present a change in this perspective. Workers and devoted members of the communist party were in the center of the director’s interest in some of his early films. Later, he focused more and more on individuals, especially those who had to face the party as a structure and hierarchy. Kieślowski’s films made in the early 1980s show party leaders and people in charge who eventually turn out to be losers. Kieślowski perceived various aspects and forms of being a party member, not only as a stepping stone for one’s career. He saw and presented the everyday life of PZPR, relations between the authorities and society, and its members and representatives of the party apparatus. He was quite critical about the party and people in charge, but also tried to see and present the reasons motivating their conduct. Social and political changes in Poland in the early 1980s made this kind of approach increasingly difficult for Kieślowski.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2018, 24, 33; 137-153
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Partii portret nieoczywisty: filmowe opowieści o Lechosławie Goździku, Leonardzie Borkowiczu i Toni Lechtman
Autorzy:
Zwierzchowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041038.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Polish United Workers Party
Polish Cinema
documentary film
Lechosław Goździk
Leonard Borkowicz
Tonia Lechtman
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
kino polskie
film dokumentalny
Opis:
The film representations of the Polish United Workers’ Party are most often inserted in the dichotomous world of values, with explicitly assigned assessments. This article is concerned with the films reflecting in a more complex way on the Party members’ fates, perceiving individual biographies, being open to various interpretations of the past and able to separate the assessment of the system and the activities of particular persons. When analyzing the film images of Lechosław Goździk, Leonard Borkowicz, and Tonia Lechtman: Metryka Goździka (Goździk’s certificate, 2002) by Joanna Tryniszewska-Obłoj and Joanna Pieciukiewicz, Tonia i jej dzieci (Tonia and her children, 2011) by Marcel Łoziński, and Bezsenność (Insomnia, 2012) by Andrzej Titkow, as well as 45–89 (1990) by Łoziński, I tried to reconstruct both the image of the heroes they contain and the form of filmic expression. The authors answer the questions about events and attitudes, but they do not strive for the precision of academic history. They take into account historical and political circumstances, however, they concentrate on individual experience and memory. The films rehabilitate neither the communist system nor the Polish United Workers’ Party. Yet, they allow us to see the examples of their internal complexity as well as some ways to talk about them.
Filmowe reprezentacje PZPR są najczęściej wpisane w dychotomiczny świat wartości, z jednoznacznie przypisanymi ocenami. W niniejszym artykule skupiam się na filmach zawierających bardziej skomplikowane rozważania na temat losów członków partii, dostrzegających jednostkowe biografie, otwartych na różne interpretacje przeszłości, potrafiących rozgraniczyć ocenę systemu i działań poszczególnych osób. Analizując filmowe portrety Lechosława Goździka, Leonarda Borkowicza i Toni Lechtman: Metrykę Goździka (2002) Joanny Tryniszewskiej-Obłoj i Joanny Pieciukiewicz, Tonię i jej dzieci (2011) Marcela Łozińskiego i Bezsenność (2012) Andrzeja Titkowa, jak również 45–89 (1990) Łozińskiego, staram się zrekonstruować zarówno zawarty w nich obraz bohaterów, jak i formę filmowej wypowiedzi. Twórcy odpowiadają na pytania o wydarzenia i postawy, nie dążą wszakże do precyzji akademickiej historii. Biorą pod uwagę okoliczności historyczne i polityczne, koncentrują się jednak na indywidualnym doświadczeniu i pamięci. Filmy te nie stanowią rehabilitacji systemu komunistycznego ani Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pozwalają jednak dostrzec przykłady ich wewnętrznej złożoności, jak również pewne sposoby opowiadania o nich.
Źródło:
Res Historica; 2021, 51; 687-704
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metodologiczne problemy badania kina PRL-u
Methodological Problems in Researching the Cinema of the Polish People’s Republic Era
Autorzy:
Zwierzchowski, Piotr
Kornacki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408601.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
PRL
Nowa Historia Kina
historiografia filmowa
Polish People’s Republic
New Cinema History
film historiography
Opis:
Artykuł składa się z dwóch części: próby diagnozy aktualnego stanu badań nad kinem PRL-u oraz części postulatywnej. Zdaniem autorów polska historiografia filmowa koncentruje się głównie na zagadnieniach estetycznych (dominacja opisu twórczości reżyserów filmów fabularnych uznanych za artystów i autorów). Odwołując się do metodologicznych założeń nowego historycyzmu oraz Nowej Historii Kina, autorzy wyrażają zaniepokojenie ahistoryzmem historiografii kina PRL-u. Postulują w związku z tym m.in.: hasło „powrotu do źródeł”, głównie archiwalnych; częstsze niż dotychczas powściąganie ambicji interpretacyjnych na rzecz solidnej pracy filmograficznej pozwalającej opisać losy konkretnych projektów filmowych w ich uzależnieniu od kontekstu ekonomicznego, społecznego i politycznego; badanie tzw. kultury produkcji kina polskiego; badanie paratekstów filmowych (fotosy, plakaty, zwiastuny, reklamy filmowe itp.) i marginalizowanych zjawisk (takich jak kino oświatowe czy „polska szkoła dubbingu”); badanie recepcji (zarówno widowni, jak i piśmiennictwa filmowego).
The article consists of two parts: a diagnosis of the current state of research on the cinema of the socialist period, and a postulate. According to the authors Polish film historiography focuses mainly on the aesthetic aspect (the description of the work of film directors recognised as authors and artists dominates). Referring to the methodological assumptions of the new historicism and New Cinema History, the authors express concern caused by a lack of historism in the historiography of cinema of the socialist era. They therefore suggest “a return to the source”, that is the archives; a certain restrain in one’s interpretative ambitions, thorough research allowing the description of specific film projects in relation to their economic, social and political context; research on the culture of production in Polish cinema; research of film para-texts (stills, posters, trailers, movie advertising, etc.) and marginalised phenomena (such as educational cinema or “Polish school of dubbing”) and research on film reception (both audience and written film reviews).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 85; 28-39
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies