Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "acromegaly" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Ocena czynności hormonalnej przysadki po operacji somatotropinoma
Assessment of pituitary hormonal function after somatotropinoma surgery
Autorzy:
Nowak, Joanna
Szczecińska, Joanna
Beda–Maluga, Karolina
Winczyk, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032573.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
somatotropinoma
akromegalia
leczenie operacyjne
niedoczynność przysadki
acromegaly
surgical treatment
hypopituitarism
Opis:
Introduction: Somatotropinoma is a pituitary adenoma that excessively secretes the growth hormone and gives the symptoms of acromegaly in adults. The laboratory diagnosis is based on the value of the growth hormone (GH) after the oral glucose tolerance test (OGTT) and on the concentration of insulin-like growth factor 1 (IGF-1). The first line treatment is the surgical removal of the tumour. Both adenoma growth within the sella turcica and the surgery can lead to the damage of the pituitary gland and to the disorders of its secretory function. For this reason, in each patient after the tumour removal laboratory tests evaluating the effectiveness of the treatment and also the hormonal function of the pituitary gland are performed. Therefore, the objective of our study was to evaluate the secretory function of the pituitary gland in patients after somatotropinoma surgery. Material and methods: The study group consisted of 40 patients (27 women and 13 men) after somatotropinoma surgery – four patients with reoperation and nine patients with radiotherapy as complementary treatment. The values of GH in OGTT test and IGF-1 level were analyzed as well as the concentrations of other pituitary and adequate peripheral glands hormones. Results: The successful surgical treatment of acromegaly – the normalization of concentrations of GH and IGF–1 was noted mainly with macroadenoma (15/20). Hypopituitarism was observed in 18 patients (mainly plurihormonal – 14/18) and concerned each person after the reoperation, and most patients after radiotherapy. Nearly all (17/18) patients with pituitary hormone deficiency had macroadenoma diagnosed. Conclusion: The surgical treatment of somatotropinoma leads to the cure of acromegaly not in all patients. After removing of adenoma, hypopituitarism is often observed, mainly plurihormonal, and the risk of its occurrence increases in patients re-operated and / or after radiotherapy.
Wstęp: Somatotropinoma to gruczolak przysadki nadmiernie wydzielający hormon wzrostu, który u osób dorosłych prowadzi do rozwoju akromegalii. W diagnostyce laboratoryjnej kluczowe znaczenie mają wartości hormonu wzrostu (GH) w doustnym teście obciążenia glukozą (OGTT) oraz stężenie insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF–1). Zasadniczą metodą leczenia akromegalii jest chirurgiczne usunięcie guza. Zarówno rozrost gruczolaka wewnątrz siodła tureckiego, jak i sam zabieg chirurgiczny może powodować uszkodzenie przysadki oraz zaburzenia jej funkcji wydzielniczej i dlatego u każdego pacjenta po usunięciu guza wykonuje się badania laboratoryjne oceniające nie tylko skuteczność leczenia akromegalii, ale także czynność hormonalną całej przysadki. W związku z tym, celem naszej pracy była ocena funkcji wydzielniczej przysadki u pacjentów operowanych z powodu somatotropinoma. Materiały i metody: Do badania zakwalifikowano 40 osób (27 kobiet i 13 mężczyzn) poddanych operacji guza somatotropowego przysadki, w tym u czterech z nich przeprowadzono reoperację, a u dziewięciu pacjentów zastosowano uzupełniającą radioterapię. Analizie poddano wyniki oznaczeń GH w OGTT oraz IGF–1, a także stężenia pozostałych hormonów przysadkowych i odpowiednich hormonów gruczołów obwodowych. Wyniki: Skuteczne leczenie operacyjne akromegalii – normalizację stężeń GH i IFG–1, odnotowano u połowy pacjentów, w większości z makrogruczolakiem (15/20). Pooperacyjną niedoczynność przysadki stwierdzono u 18 osób (głównie wielohormonalną – 14/18). Dotyczyła ona każdej osoby po reoperacji i większości chorych po radioterapii. U prawie wszystkich (17/18) pacjentów z niedoczynnością przysadki, w badaniu obrazowym zdiagnozowano makrogruczolaka. Wnioski: Leczenie operacyjne somatotropinoma nie u wszystkich chorych doprowadza do wyleczenia akromegalii. Po usunięciu gruczolaka dość często dochodzi do niedoczynności przysadki, przeważnie o charakterze wielo– hormonalnym, a ryzyko jej wystąpienia wzrasta u osób reoperowanych i/lub poddanych radioterapii.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2015, 42, 2; 169-180
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biochemiczna ocena skuteczności leczenia pacjentów z akromegalią
Biochemical evaluation of the treatment effectiveness in patients with acromegaly
Autorzy:
Fuss-Chmielewska, Julita
Rosiak, Aleksandra
Pisarek, Hanna
Beda-Maluga, Karolina
Winczyk, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032834.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
akromegalia
kryteria wyleczenia
hormon wzrostu
igf-1
leczenie operacyjne
analogi somatostatyny
acromegaly
cure criteria
growth hormone
surgical
treatment
somatostatin analogues
Opis:
Introduction: The main treatment for acromegaly is the surgical removal of the tumour. Pharmacotherapy, usually with somatostatin analogues (SSA), is used as the preliminary and/or complementary therapy. In the diagnosis of acromegaly as well as in the evaluation of treatment effectiveness laboratory tests are essential – the serum level of growth hormone (GH) in the oral glucose tolerance test (OGTT) and the serum concentration of insulin-like growth factor 1 (IGF-1). The aim of our study was to evaluate the effectiveness of the treatment of patients with acromegaly based on biochemical criteria for cure. Material and methods: The study group consisted of 40 patients aged 25 - 83, hospitalized in the Department of Endocrinology, Medical University of Lodz in the years 2003-2010. The concentration of GH and IGF-1 were determined by enzyme-amplified chemiluminescent immunoassay (EACLIA) on the IMMULITE 1000 analyzer (Siemens). As the criteria of acromegaly cure we assumed the normalization of serum IGF-1 and GH levels after oral glucose administration of < 1 ng/mL. Results: The cure of acromegaly was achieved in 25 of 40 patients (63%). In 14 patients, the normalization of IGF-1 and GH was obtained as a result of surgery, 11 patients achieved normal laboratory parameters after complemantary treatment - five after the treatment with SSA, four after radiotherapy, and two after both pharmaco - and radiotherapy. Fifteen patients from the study group have not been cured - in 13 of them the complementary therapy with SSA was used. Most of them (75%) were operated due to the pituitary macroadenoma. In 11 persons both GH and IGF-1 concentrations exceeded the limits of the reference values. The effectiveness of the operation was higher in patients treated with SSA - among 21 patients treated with SSA before the surgery, only five did not achieve the normalization of GH and/or IGF-1. Conclusions: The evaluation of GH and IGF-1 concentrations with the connection of the magnetic resonance imaging of the pituitary allow to determine the effects of acromegaly treatment. In the majority of patients after the surgical removal of pituitary adenoma, complementary therapy, mainly pharmacological with somatostatin analogues is necessary, and some patients require reoperation and / or radiotherapy. In addition, the preoperative administration of somatostatin analogues greatly increases the effectiveness of the treatment of acromegaly.
Wstęp: Głównym sposobem leczenia akromegalii jest operacyjne usunięcie guza. Farmakoterapię, głównie analogami somatostatyny (SSA), stosuje się jako postępowanie przygotowawcze do zabiegu oraz leczenie uzupełniające po operacji. W diagnostyce akromegalii, a także w ocenie efektywności leczenia kluczowe znaczenie mają badania laboratoryjne - stężenie hormonu wzrostu (GH) w teście obciążenia glukozą (OGTT) i stężenia we krwi insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1). Celem naszej pracy była ocena skuteczności leczenia w ośrodku łódzkim pacjentów z akromegalią w oparciu o biochemiczne kryteria wyleczenia. Materiały i metody: Grupę badaną stanowiło 40 chorych w wieku 25 - 83 lat hospitalizowanych w Klinice Endokrynologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2003 - 2010. Stężenie GH i IGF-1 oznaczono metodą chemiluminescencji wzmocnionej enzymatycznie (EACLIA) na analizatorze IMMULITE 1000 firmy Siemens. Jako kryteria wyleczenia przyjęto normalizację w surowicy stężenia IGF-1 i stężenie GH po doustnym podaniu glukozy < 1 ng/mL. Wyniki: Wyleczonych zostało 25 z 40 badanych (63%). U 14 pacjentów normalizację IGF-1 i GH uzyskano w wyniku zabiegu operacyjnego, 11 osób uzyskało prawidłowe parametry laboratoryjne dopiero po leczeniu uzupełniającym – pięciu po leczeniu SSA, czterech po radioterapii, a dwóch po farmakoi radioterapii łącznie. Piętnastu pacjentów z grupy badanej nie zostało wyleczonych - u 13 z nich zastosowano leczenie uzupełniające SSA. Większość z nich (75%) była operowana z powodu makrogruczolaka przysadki. U 11 osób zarówno stężenia GH, jak i IGF-1 przekraczały granice wartości referencyjnych. Skuteczność operacji była wyższa u chorych leczonych SSA, gdyż wśród 21 pacjentów leczonych przed zabiegiem SSA, tylko u pięciu nie odnotowano normalizacji GH i/lub IGF-1. Wnioski: Ocena stężenia GH i IGF-1 w połączeniu z wynikiem rezonansu magnetycznego okolicy przysadki pozwala ustalić efekty leczenia akromegalii. U większości chorych po chirurgicznym usunięciu gruczolaka przysadki niezbędna jest terapia uzupełniająca, przede wszystkim farmakologiczna analogami somatostatyny, a w niektórych przypadkach konieczna jest reoperacja i/lub radioterapia. Ponadto przedoperacyjne podawanie analogów somatostatyny zdecydowanie zwiększa skuteczność leczenia akromegalii.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2014, 41, 2; 181-194
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies