Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Seniów, Joanna" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Searching for methods of rehabilitation in neglect syndrome patients – a review
W poszukiwaniu metod rehabilitacji chorych z zespołem zaniedbywania – przegląd zagadnień
Autorzy:
Polanowska, Katarzyna
Seniów, Joanna B
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934639.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
unilateral neglect syndrome
neurorehabilitation
zespół zaniedbywania jednostronnego
rehabilitacja
Opis:
Unilateral neglect syndrome, a difficulty in reporting, responding, or orienting to novel or meaningful stimuli presented within the contralesional hemispace, is a common consequence of brain injury that cannot be explained by primary sensorimotor defects. It is a heterogeneous cluster of cognitive deficits usually resulting from right hemisphere damage affecting the left part of the body and space. Right hemineglect also occurs, but is much less frequent. Even though about half of patients tend to recover from neglect relatively quickly and spontaneously, chronic forms of the disorder are associated with slowed motor function recovery, poor response to rehabilitation, and difficulties in many everyday activities. This article reviews the theoretical approaches and efficacy of different strategies of neurorehabilitation including such groups of therapeuticmethods as: psychological techniques of compensation (scanning training, lateralized cueing), techniques of sensory modulation (optokinetic stimulation, vestibular stimulation, transcutaneous nerve and muscle stimulation), techniques of sensorimotor plasticity activation (eye patching, adaptation to prism lenses, trunk rotation), and techniques of balancing interhemispheric interactions (limb activation therapy, transcranial magnetic stimulation). Despite years-long clinical observations and numerous experimental studies verifying usefulness of different interventions, it is not clear yet whether one rehabilitation technique is appropriate for all hemineglect patients and diverse manifestations of neglect. Some authors claim that combination of different techniques may produce additive benefits (e.g. linking of specific psychological interventions with sensory manipulation, improving of attention and visuospatial abilities, self-awareness training or pharmacological treatment).
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(4); 10-18
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The pathomechanism of visuo-spatial neglect within the context of therapies
Patomechanizm zaniedbywania wzrokowo-przestrzennego w kontekście metod terapii
Autorzy:
Polanowska, Katarzyna E
Seniów, Joanna B
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963070.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
visual neglect
pathomechanism
therapy
zaniedbywanie wzrokowe
patomechanizm
terapia
Opis:
This article reviews the most wide-spread theoretical underpinnings of the pathomechanism of hemineglect syndrome and their therapeutic implications. The most frequent and disabling form of the syndrome, left visuo-spatial neglect, arises usually as a consequence of damage to the temporo-parietal regions of the right hemisphere of the brain. It manifests itself with difficulties in detecting or even imagining visual stimuli coming from the left side of space, that cannot be explained by primary sensory loss such as hemianopia. Visual neglect is most often associated with pathologies of spatial attention and of other attentional components, but also with distortion of the mental representation of space. The different views on the causes of this disorder have contributed to the development of various therapeutic approaches: ranging from the use of typical behavioral interventions to the application of specific neuro-modulation, and stimulation techniques as well as drug treatment attempts. Despite this, only the training of visual scanning has been so far recognized as “good practice standard”. Other interventions are recommended as a therapeutic option or are experimental and require further research on their effectiveness. Combined treatments which include various therapy approaches, are also being analyzed. It seems that for the further development of the treatment methods of hemineglect the most important is consideration of its pathomechanism not as a single entity, but as a set of interrelated cognitive dysfunctions which can directly cause or indirectly exacerbate the asymmetry in the visual scanning of space.
W artykule dokonano przeglądu najbardziej znanych koncepcji teoretycznych dotyczących patomechanizmu zespołu zaniedbywania i ich implikacji terapeutycznych. Najczęstszym i najbardziej inwalidyzującym wariantem tego zespołu jest lewostronne zaniedbywanie wzrokowo-przestrzenne, wynikające zwykle z uszkodzenia okolic skroniowo-ciemieniowych prawej półkuli mózgu. Przejawia się ono trudnościami w wykrywaniu, a nawet wyobrażaniu sobie przez chorych bodźców wzrokowych pochodzących z lewej części przestrzeni, czego nie można wytłumaczyć podstawowymi ubytkami sensorycznymi, jak np. niedowidzeniem połowiczym. Zaniedbywanie wzrokowe wiązane jest najczęściej z patologią uwagi przestrzennej oraz innymi dysfunkcjami uwagowymi, a także ze zniekształceniem tzw. wewnętrznej (mózgowej) reprezentacji przestrzeni. Odmienność poglądów, co do przyczyn tego zaburzenia przyczyniła się do rozwoju różnych metod terapii: począwszy od stosowania interwencji typowo behawioralnych aż po wprowadzanie technik neuromodulacji i stymulacji mózgu oraz próby leczenia farmakologicznego. Mimo to, jedynie trening przeszukiwania wzrokowego uzyskał dotąd status „praktycznego standardu” w postępowaniu terapeutycznym. Pozostałe interwencje są zalecane jako opcja terapeutyczna bądź mają charakter eksperymentalny i wymagają dalszych badań nad ich skutecznością. Analizie poddaje się też metody kombinowane, powstałe z połączenia różnych podejść terapeutycznych. Wydaje się, że dla dalszego rozwoju metod terapii chorych z zaniedbywaniem wzrokowo-przestrzennym ważne jest wiązanie patomechanizmu tego zaburzenia nie z jednostkową dysfunkcją, lecz zbiorem współzależnych dysfunkcji poznawczych mogących bezpośrednio powodować lub pośrednio nasilać asymetrię we wzrokowym przeszukiwaniu przestrzeni.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2011, 15(3); 21-28
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Clinical picture and diagnostics of unilateral neglect syndrome
Obraz kliniczny i diagnostyka zespołu zaniedbywania jednostronnego
Autorzy:
Polanowska, Katarzyna E
Seniów, Joanna B
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934598.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
neglect syndrome
symptoms dynamics
Spontaneous Recovery
diagnostics
zespół zaniedbywania
dynamika zaburzeń
spontaniczne zdrowienie
diagnostyka
Opis:
Unilateral neglect syndrome defined as failure to report, respond and orient to novel or meaningful stimuli presented in contralesional side of space is cognitive impairment in neurological patients, important both from diagnostic and therapeutic point of view. It occurs as a consequence of brain damage localized in various cortical and/or subcortical structures, but mainly in parietotemporal areas of the right hemisphere. Neglect syndrome is a heterogeneous cluster of modally specific deficiency signs and often coexists with changes in emotional status and poor self-awareness. According to different criteria of classification, neglect may be perceptual (visual, tactile, auditory) or motor and it may manifest itself in one or in several modalities, and concern personal, peripersonal, extrapersonal, and even imaginal space. Since neglect belongs to cognitive disorders, it cannot be attributed to basic sensory or motor deficits and it should be clearly differentiated from them. Dynamic changes over time are typical of this syndrome, which is commonly seen in the early stages of the disease and in many neglect patients remits completely over a few months. However, in chronic forms, less or more intensive neglect features may disrupt patients’ functioning for a long time and limit efficacy of rehabilitation. There are many different standardised and clinical assessment procedures of hemineglect. Clinical and functional tasks should be analysed along with behavioural observation in natural situations as well as interview data. Differential diagnostics is critical for planning an effective rehabilitation programme.
Zespół zaniedbywania jednostronnego, definiowany jako trudność w reagowaniu, odpowiadaniu i orientowaniu się ku nowym i znaczącym bodźcom prezentowanym po stronie przeciwnej do uszkodzenia mózgu, jest zaburzeniem poznawczym, ważnym zarówno z punktu widzenia diagnostyki, jak i rehabilitacji. Pojawia się po uszkodzeniach korowych i podkorowych o różnej lokalizacji, ale najsilniej jest wyrażony przy patologii obejmującej korę skroniowo-ciemieniową półkuli prawej. Jest zróżnicowaną wiązką modalnie specyficznych objawów, które współwystępują często z zaburzeniami emocjonalnymi i ograniczoną samoświadomością choroby. Zgodnie z przyjętymi kryteriami klasyfikacji, wyróżnia się zaniedbywanie percepcyjne (wzrokowe, dotykowe, słuchowe) i/lub motoryczne, deficyt może manifestować się w jednej bądź w wielu modalnościach zmysłowych, może dotyczyć przestrzeni osobowej, okołoosobowej, pozaosobowej, a nawet wyobrażeniowej. Ponieważ zaniedbywanie należy do zaburzeń poznawczych, nie może być przypisane podstawowym deficytom sensomotorycznym i powinno być z nimi różnicowane. Typowe dla zespołu zaniedbywania są zmiany nasilenia i specyfiki objawów wraz z upływem czasu od zachorowania. Zespół jest obserwowany zwykle we wczesnym okresie po uszkodzeniu mózgu i może spontanicznie ustąpić w ciągu kilku miesięcy. W postaciach chronicznych, objawy zaniedbywania mogą znacząco zakłócać codzienne funkcjonowanie i ograniczać skuteczność procesu neurorehabilitacji. Istnieje wiele wystandaryzowanych i klinicznych procedur oceny zaniedbywania. Wyniki formalnych testów, prób klinicznych i zadań eksperymentalnych powinny być analizowane zbiorczo, w połączeniu z danymi z obserwacji i wywiadu. Trafna diagnoza ma zasadnicze znaczenie dla zaplanowania właściwego programu neurorehabilitacji.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(3); 3-12
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies