Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Nazar, Katarzyna" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Kazirodztwo. Aspekty prawnokarne i kryminologiczne
    Incest. Penal-law and criminological aspects
    Autorzy:
    Nazar, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2199779.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-01
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    kazirodztwo
    przestępstwo
    badania empiryczne
    obcowanie płciowe
    członkowie rodziny
    Opis:
    W artykule omówiono ustawowe znamiona przestępstwa kazirodztwa w polskim Kodeksie karnym z 1997 r. (art. 201) oraz wyniki przeprowadzonych badań empirycznych. W doktrynie występują wątpliwości dotyczące racjonalizacji zakazu kazirodztwa oraz określeniaprzedmiotu ochrony tego przestępstwa. Analizie poddano również zachowanie stanowiące czynność sprawczą oraz stronę podmiotową przestępstwa kazirodztwa. Materiał badawczy stanowiły akta spraw z art. 201 k.k., zarejestrowanych we wszystkich jednostkach prokuratury w Polsce w latach 2013–2014 (389 spraw). Badania miały na celu przede wszystkim przedstawienie obrazu kryminologicznego przestępstwa kazirodztwa i jego skali na tle ogólnej liczby przestępstw w Polsce oraz polityki karania. Kolejnym celem badań była charakterystyka rodzin, w których dochodziło do czynów kazirodczych, a tym samym odpowiedź na zasadnicze w tym kontekście pytania: czy kazirodztwo jest czynnikiem determinującym tak zwaną patologię rodziny, czy może jest zjawiskiem przez nią uwarunkowanym oraz czy występuje spontanicznie, czy też jest związane z przemocą seksualną w rodzinie. Wyniki badań wskazują, że tak zwane kazirodztwo klasyczne (obustronnie dobrowolne), kwalifikowane jedynie z art. 201 k.k., jest stosunkowo rzadko spotykane w praktyce orzeczniczej. Większość przypadków kazirodczych stosunków płciowych łączyła się z typem przestępstwa wykorzystania seksualnego osoby małoletniej lub zgwałcenia. Wyniki te zdają się potwierdzać tezę, że kazirodztwo rzadko jest jedynym popełnianym przestępstwem, ale najczęściej jest związane z przemocą seksualną w rodzinie. Potwierdzają również tezę, że kazirodztwo jest zjawiskiem uwarunkowanym istniejącą już dysfunkcjonalnością rodziny, a nie jej przyczyną.
    The article discusses the statutory features of the offence of incest in the Polish Penal Codefrom 1997 (Article 201) and the results of empirical research carried out. Doubts were raised indoctrine about the rationalization of the prohibition of incest and the definition of the object ofprotection of this crime. The conduct that constitutes the actus reus as well as the subject andthe subjective side of the offence of incest were also analysed. The research material was thefiles of cases under Article 201 of the Penal Code registered in all public prosecutor’s officesin Poland in 2013–2014 (389 cases). Research was intended to was primarily to identify thecriminological picture of the offence of incest and its scale compared to total crime figuresin Poland and the policy of punishing. The next aim of the research was to characterise thefamilies, in which incestuous acts took place, and thus to answer the key questions in thiscontext: whether incest is a factor determining the so-called family pathology or maybe it isa phenomenon conditioned by it and whether it occurs spontaneously or is connected withsexual violence in the family. The results of the research show that the so-called “regularincest” (voluntary on both sides), qualified only under Article 201 of the Polish Penal Code,is relatively rare in the practice of the judiciary. Most cases of incestuous sexual relationswere combined with the crime type of sexual abuse of a minor or rape. These results seem toconfirm the thesis that incest is rarely the only committed offence, but is most often related todomestic sexual violence. They also support the thesis that incest is a phenomenon conditionedby already existing family dysfunctionality, not its cause.
    Źródło:
    Ius Novum; 2022, 16, 2; 21-38
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka uwag na temat uporczywego nękania na tle wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2020 r. (III KK 266/20, LEX nr 2508786)
    A Few Comments on Persistent Harassment in the Context of the Supreme Court Judgement of 2 December 2020 (III KK 266/20, LEX no. 2508786)
    Autorzy:
    Nazar, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2095849.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    persistent harassment
    subjective side
    intention
    motivation
    perpetrator
    uporczywe nękanie
    strona podmiotowa
    zamiar, motywacja
    sprawca
    Opis:
    Przedmiotem opracowania jest problematyka związana z przestępstwem uporczywego nękania (art. 190a § 1 Kodeksu karnego), a w szczególności z jego stroną podmiotową. Zasadniczą kwestią, do której odniósł się Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku, były motywy działania sprawcy uporczywego nękania. Sąd Najwyższy uznał, że do znamion czynu z § 1 art. 190a Kodeksu karnego nie należy cel działania sprawcy, tj. fakt, że strona podmiotowa tego typu przestępstwa nie ma charakteru kierunkowego. Motywacja sprawcy jest irrelewantna z punktu widzenia znamion tego czynu, jego sprawca może działać w różnym celu. W związku z tym, że nękanie musi być uporczywe oraz musi prowadzić do określonego skutku, sprawca powinien zarówno swoją świadomością, jak i wolą obejmować te elementy stanu faktycznego. Realizacja celu, który sam w sobie nie zasługuje na negatywną ocenę, środkami stanowiącymi uporczywe nękanie innej osoby prowadzące do wzbudzenia w niej poczucia zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub naruszające jej prywatność może wypełniać znamiona przestępstwa z art. 190a Kodeksu karnego. Autorka odniosła się do problemu zamiaru i motywacji sprawcy uporczywego nękania, podzielając pogląd sformułowany przez Sąd Najwyższy w obu tezach wyroku.
    The subject of the commentary are issues related to the crime of persistent harassment (Article 190a § 1 of the Criminal Code), in particular, its subjective side. The essential issue referred to by the Supreme Court in the justification of the judgement were the motives of the perpetrator of persistent harassment. The Supreme Court held that the elements of the act from § 1 of Article 190a of the Criminal Code do not include the purpose of the perpetrator’s action, i.e. the fact that the subjective side of this type of crime is not directional. The motivation of the perpetrator is irrelevant from the point of view of the elements of this act, its perpetrator may act for different purposes. Since the harassment must be persistent and must lead to a specific result, the perpetrator should include these elements of the factual elements both in his/her consciousness and will. The realization of an aim, which in itself does not deserve a negative assessment, by means that could be considered as persistent harassment of another person, and that could lead a person to a sense of threat, humiliation or anguish, or violating the privacy, may fulfil the elements of the crime of Article 190a of the Criminal Code. The author referred to the problem of intention and motivation of the perpetrator of persistent harassment, sharing the view formulated by the Supreme Court in both theses of the judgement.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 665-679
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kazirodztwo. Aspekty prawnokarne i kryminologiczne
    Autorzy:
    Nazar, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2147031.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-01
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    kazirodztwo
    przestępstwo
    badania empiryczne
    obcowanie płciowe
    członkowie rodziny
    Opis:
    W artykule omówiono ustawowe znamiona przestępstwa kazirodztwa w polskim Kodeksie karnym z 1997 r. (art. 201) oraz wyniki przeprowadzonych badań empirycznych. W doktrynie występują wątpliwości dotyczące racjonalizacji zakazu kazirodztwa oraz określeniaprzedmiotu ochrony tego przestępstwa. Analizie poddano również zachowanie stanowiące czynność sprawczą oraz stronę podmiotową przestępstwa kazirodztwa. Materiał badawczy stanowiły akta spraw z art. 201 k.k., zarejestrowanych we wszystkich jednostkach prokuratury w Polsce w latach 2013–2014 (389 spraw). Badania miały na celu przede wszystkim przedstawienie obrazu kryminologicznego przestępstwa kazirodztwa i jego skali na tle ogólnej liczby przestępstw w Polsce oraz polityki karania. Kolejnym celem badań była charakterystyka rodzin, w których dochodziło do czynów kazirodczych, a tym samym odpowiedź na zasadnicze w tym kontekście pytania: czy kazirodztwo jest czynnikiem determinującym tak zwaną patologię rodziny, czy może jest zjawiskiem przez nią uwarunkowanym oraz czy występuje spontanicznie, czy też jest związane z przemocą seksualną w rodzinie. Wyniki badań wskazują, że tak zwane kazirodztwo klasyczne (obustronnie dobrowolne), kwalifikowane jedynie z art. 201 k.k., jest stosunkowo rzadko spotykane w praktyce orzeczniczej. Większość przypadków kazirodczych stosunków płciowych łączyła się z typem przestępstwa wykorzystania seksualnego osoby małoletniej lub zgwałcenia. Wyniki te zdają się potwierdzać tezę, że kazirodztwo rzadko jest jedynym popełnianym przestępstwem, ale najczęściej jest związane z przemocą seksualną w rodzinie. Potwierdzają również tezę, że kazirodztwo jest zjawiskiem uwarunkowanym istniejącą już dysfunkcjonalnością rodziny, a nie jej przyczyną.
    Źródło:
    Ius Novum; 2022, 16, 2; 21-38
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Crime of coercion (Article 191 CC) after amendments of 10 September 2015
    Autorzy:
    Mozgawa, Marek
    Nazar, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392595.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    zmuszanie
    przemoc
    groźba bezprawna
    wymuszenie
    wierzytelność
    coercion
    violence
    illegal threat
    extortion
    debt
    Opis:
    The provision of Article 191 § 1 CC of 1997, as far as its construction is concerned, is closer to its counterpart in the Penal Code of 1932 (Article 251) than to Article 167 CC of 1969. Following the example of the PC of 1932, criminalisation covers compelling another person “to act, desist from acting or submit to acting” in a specified manner and not “to conduct himself in a specified manner” as it was formulated in the CC of 1969. However, the scope of penalisation was narrowed by the use of a phrase “violence against a person” instead of formerly used “violence” understood broadly and a new aggravated type of the crime was added (if a perpetrator acts with the purpose of compelling the return of a debt – Article 191 § 2 CC). Act of 10 September 2015 introduced a new provision of Article 191 § 1a CC which reads: “Whoever with the purpose specified in § 1 uses violence of another type persistently or in a way substantially hindering another person from using an occupied apartment is subject to the same penalty.” This solution is assessed to be 62 MAREK MOZGAWA, KATARZYNA NAZAR IUS NOVUM 2/2016 pointless; the same effect can be achieved by reference to the wording of the provision of Article 167 § 1 CC of 1969 (without the use of unclear features such as “persistently”, “substantially hindering” and narrowing the scope the provision application only to apartments). De lege ferenda the provision of Article 191 § 1a should read: “Whoever uses violence or an illegal threat with the purpose of compelling another person to act, desist from acting or submit to acting in a specified manner…” and the provision of Article 191 § 1a should be repealed. It is also reasonable to reintroduce the mode of prosecution proposed for the basic type of coercion (with maintaining prosecution ex officio in case of the aggravated type).
    Przepis art. 191 § 1 k.k. z 1997 r. pod względem konstrukcji jest bardziej zbliżony do swojego odpowiednika z k.k. z 1932 r. (art. 251) niż do art. 167 k.k. z 1969 r. Wzorem k.k. z 1932 r. kryminalizacją objęto zmuszanie innej osoby do określonego „działania, zaniechania lub znoszenia”, a nie – jak było to w k.k. z 1969 r. – do „określonego zachowania się”. Zawężono natomiast zakres penalizacji poprzez użycie określenia „przemoc wobec osoby”, a nie – jak było to poprzednio – szerokiego sformułowania „przemoc” oraz dodano typ kwalifikowany przestępstwa (jeżeli sprawca działa w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności – art. 191 § 2 k.k.). Ustawą z dnia 10 września 2015 r. wprowadzono nowy przepis art. 191 § 1a k.k. w brzmieniu: „Tej samej karze podlega, kto w celu określonym w § 1 stosuje przemoc innego rodzaju uporczywie lub w sposób istotnie utrudniający innej osobie korzystanie z zajmowanego lokalu mieszkalnego”. Zabieg ten należy ocenić jako chybiony; ten sam efekt można by osiągnąć nawiązując do brzmienia przepisu art. 167 § 1 k.k. z 1969 r. (bez używania nieostrych znamion takich jak „uporczywie”, „w sposób istotnie utrudniający” i zawężania zakresu funkcjonowania przepisu jedynie do lokali mieszkalnych). De lege ferenda przepis art. 191 § 1 powinien uzyskać brzmienie: „Kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawna w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia…”, zaś przepis art. 191 § 1a winien zostać skreślony. Zasadne jest również przywrócenie wnioskowego trybu ścigania odnośnie do typu podstawowego zmuszania (przy pozostawieniu ścigania z urzędu w przypadku typu kwalifikowanego).
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 2; 44-63
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies